Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Η Ελλάδα έχει έναν κακό και επιθετικό γείτονα. Από τη δεκαετία του 1970 αυτός ο γείτονας αμφισβητεί συστηματικά την εθνική μας κυριαρχία. 50 χρόνια τώρα. Πόσες αναλύσεις έχουν γίνει, πόσοι διπλωμάτες, καθηγητές, ειδικοί, πόσοι Έλληνες και ξένοι δεν έχουν εντρυφήσει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πόσες εμπειρίες δεν έχουμε ζήσει με τους Τούρκους.
Σταχυολογώ: Εισβολή στην Κύπρο, Χόρα, ανακήρυξη ψευδοκράτους, Σισμίκ, Νταβός, αιτία πολέμου, Ίμια, αμφισβήτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, υβριδικός πόλεμος με μετανάστες σε Αιγαίο και Έβρο, Τουρκολυβικό σύμφωνο, γεωτρύπανα να αλωνίζουν μέχρι και στα 4 μίλια, υπερπτήσεις ένοπλων στρατιωτικών αεροσκαφών πάνω από κατοικημένες περιοχές. Να συμπληρώσω και την αρπαγή των στρατιωτικών μας λίγο νωρίτερα; Την ξεχάσαμε φαίνεται. Επίσης, σε καθημερινό επίπεδο εμπρηστικές δηλώσεις από τον τελευταίο ως τον πρώτο πολίτη της Τουρκίας. Τελευταίο γεγονός ο χάρτης του Μπαχτσελί, κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, όχι μόνο με την Κρήτη ως τουρκική επικράτεια, αλλά και με το μισό Αιγαίο, τη Σαμοθράκη, τη Λήμνο, τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τα Δωδεκάνησα, τη Σαντορίνη, και το κερασάκι στην τούρτα, την Κρήτη.
Με βἀση αυτό το τελευταίο γεγονός, βλέπω μία γελοιογραφία σε μία εφημερίδα. Δείχνει τον Ερντογάν βάφοντας τον χάρτη κόκκινο να απαντάει στο ερώτημα «Τι κάνεις εκεί;» με το εξής «Έχουμε κι εμείς εκλογές ρε Γκιαούρ!».
Μα πόσο λάθος τους διαβάζουμε πια;
Είναι λάθος η ανάγνωση ότι η Τουρκία δείχνει επιθετική απέναντί μας για εσωτερικούς δικούς της προεκλογικούς λόγους.
Είναι λάθος η ανάγνωση ότι η Τουρκία δύναται να εξευμενιστεί αν της «δώσουμε κάτι». Θα επαναλάβω μία φράση που διάβασα πριν 25 χρόνια περίπου «Κάθε φορά που τείνουμε χέρι φιλίας στην Τουρκία, μας κόβει κι από ένα δάχτυλο. Ακόμα να μας πονέσει;».
Είναι λάθος η ανάγνωση ότι οι Κεμαλιστές είναι καλοί ενώ οι Ισλαμιστές είναι κακοί (όταν κυβερνούν οι δεύτεροι – αντίστροφα, όταν κυβερνούν οι πρώτοι). Στην Τουρκία τα δύο αυτά ρεύματα βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο από την εποχή του Κεμάλ. Έχουν γίνει πέντε πραξικοπήματα και γενικώς, τρομερά πολιτικά εγκλήματα μεταξύ τους. Η επιθετικότητα προς την Ελλάδα είναι κοινός παρανομαστής. Δεν είναι διαφορά μεταξύ τους.
Είναι λάθος η ανάγνωση ότι το πρόβλημα είναι ο εκάστοτε ηγέτης (πχ, ο Ερντογάν σήμερα).
Είναι λάθος η ανάγνωση ότι τα κύματα επιθετικότητας της Τουρκίας εδράζονται σε περιόδους οικονομικής της κρίσης.
Η Τουρκία είναι ενδημικά επιθετική και βίαιη χώρα, απέναντί μας. Ούτε ο ηγέτης της, ούτε το ένα εκ των ρευμάτων, ούτε προσωρινά για εσωτερικούς λόγους, ούτε για να εξάγει εσωτερικές ή οικονομικές κρίσεις, ούτε πρόκειται να εξευμενιστεί με δωράκια. Ούτε ωφελεί να κάνουμε τα στραβά μάτια ή να υποχωρούμε από τα απόλυτα δικαιώματα που μας παραχωρεί το Διεθνές Δίκαιο.
Ούτε ασφαλώς ωφελεί, να λέμε ψέματα στον ελληνικό λαό ότι δήθεν σε περίπτωση επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια, θα παρεμποδιστεί η διεθνής ναυσιπλοΐα (και μάλιστα, από υποτιθέμενα χείλη ειδικών)! Όλα τα πλοία που διέρχονται από το Αιγαίο περνούν εδώ και 100 χρόνια από τα έξι μίλια των χωρικών μας υδάτων. Κανένα δεν περνάει από τον στενό μαιανδρικό διάδρομο μεταξύ 6 και 12 μιλίων. Αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και μετά την επέκταση.
Δεν ωφελεί λοιπόν το δόγμα του φοβικού συνδρόμου.