Ελληνισμός και Λαοί Νοτιοανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης – Διαχρονικές και Διεπιστημονικές διαδρομές

      Αχιλλέως
Γ. Λαζάρου, «Ελληνισμός και Λαοί Νοτιοανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης – Διαχρονικές και
Διεπιστημονικές διαδρομές» Αθήνα 2009.

      Ο Αχιλλεύς Γ.Λαζάρου, Ρωμανιστής και
Βαλκανολόγος, διδάκτωρ της Φιλοσοφικής σχολής του Παν/μίου Αθηνών, έκτακτος
Καθηγητής της Σορβώννης, πολυγραφώτατος συγγραφεύς και ερευνητής, μας
παρουσιάζει το νέο τετράτομο έργο του με τίτλο «Ελληνισμός και Λαοί
Νοτιανατολικής (ΝΑ) Ευρώπης – Διαχρονικές και Διεπιστημονικές διαδρομές». Με το
έργο αυτό ο  Αχ. Λαζάρου αναδεικνύεται σε
πρωτοπόρο αγωνιστή διασφαλίσεως των Εθνικών μας συμφερόντων, απέναντι σ’
εκείνους, οι οποίοι, παραχαράσσοντας την Ιστορία, κάνοντας περισσότερο
προπαγάνδα παρά επιστημονική έρευνα, θέλουν να παρουσιάσουν ότι οι μισοί
Έλληνες δεν είναι Έλληνες αλλά μέλη μειονοτικών ομάδων, Βουλγάρων, Ρουμάνων,
Αλβανών, Σέρβων, Τούρκων… Ίσως αυτά να εντάσσονται στο γενικότερο κλίμα της
εποχής που επιβάλλει «την αποδόμηση της εθνοκεντρικής ιστορικής αφήγησης, την
επιβολή της εθνοκεντρικής λογοκρισίας, την σχετικοποίηση της εθνικής ιστορίας…»
(σημ.: από το βιβλίο της Καθηγ. του Παν/μίου Ιωαννίνων κ. Σ. Βούρη), γεγονός
άλλωστε που ζούμε πολύ πρόσφατα με την παρουσίασι της  Επαναστάσεως του 1821 από τηλεοπτικό κανάλι.
Γι’ αυτό και οι εισηγητές τέτοιων θεωριών, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους,
αποτελούν μέλη βαρύγδουπων κυβερνητικών και μη οργανισμών, που με χρήματα και
του Ελληνικού κράτους, δικά μας δηλ., των φορολογουμένων, κάνουν καλά αυτό το
«θεάρεστο» έργο τους. Απέναντι, λοιπόν, σ’ αυτούς, ο  Αχ. Λαζάρου, που είναι σήμερα ο πλέον ειδικός
Έλληνας επιστήμονας και διανοούμενος, όντας και αυτός  Βλάχος την καταγωγή, διαλύει την φαιά
προπαγάνδα  εις βάρος της χώρας μας,
ρίχνοντας το φως της αληθείας με το πολύπλευρο και βαθυστόχαστο πνευματικό του
έργο, το οποίο καλύπτει όλο το φάσμα των Εθνικών μας θεμάτων, δίνοντας έτσι με
θάρρος και τόλμη αποστομωτική απάντησι, επιστημονικά τεκμηριωμένη, σ’ όλη αυτή
την χαλκευμένη και πληρωμένη προπαγάνδα.

             Στο τετράτομο έργο του ο  Αχ. Λαζάρου ασχολείται πραγματικά με όλα τα
Εθνικά μας θέματα. Κυρίαρχη θέσι κατέχει, βέβαια, το «Κουτσοβλαχικό» ζήτημα, η
ιστορία των Αρμάνων, των Βλάχων, οι οποίοι αποδεικνύεται με πλήθος
επιστημονικών τεκμηρίων, ιστορικών και γλωσσικών μαρτυριών ότι αποτελούν
αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού.

        Εξίσου τεκμηριωμένο είναι,
επίσης, και το Βορειοηπειρωτικό. Ο  Αχ.
Λαζάρου με πλήθος ιστορικών μαρτυριών αποδεικνύει την πανάρχαιη ελληνικότητα
της περιοχής, την ιστορική της πορεία μέχρι σήμερα και καταδεικνύει τις ύπουλες
πλευρές της πολιτικής ευρωπαϊκών δυνάμεων, σε σχέσι με τη δική μας αδράνεια,
που οδήγησαν τη Βόρειο Ήπειρο στη σημερινή τραγική θέσι της.

      Τον απασχολεί ακόμη στο έργο
του αυτό που ονομάζουμε σήμερα γενικότερα «Μακεδονικό ζήτημα». Και εδώ
παρατίθενται πλήθος αποδείξεων από τον αρχαίο κόσμο μέχρι και σήμερα που
αποδεικνύουν  την βασιμότητα των
ελληνικών θέσεων για την περιοχή. Αναφέρεται επίσης και στον αβυσσαλέο πόλεμο
που δέχεται η πατρίδα μας απ’ όλους τους γείτονές μας και όχι μόνο, που έχουν
συμφέρον από τον αφελληνισμό της.

         Στο ογκωδέστατο τετράτομο
αυτό έργο, ο  Αχ. Λαζάρου καταπιάνεται με
την Επανάστασι του 1821, «τον πανεθνικό σταθμό μακροχρόνιας και μαρτυρικής
πορείας», τον πόλεμο του 1897, παραθέτοντας μάλιστα μια αυθεντική ιστορική
πηγή, το ημερολόγιο του πολεμιστή Παν. Βλαντή, τον Μακεδονικό Αγώνα, κάνοντας  ιδιαίτερη μνεία για τη συμβολή της Κρήτης στον
Αγώνα αυτό, τον πόλεμο του 1912 και το έπος του 1940. Ως γνήσιος Φιλόλογος, τον
απασχολεί ιδιαίτερα η Ελληνική γλώσσα στην οποία αφιερώνει σχεδόν ολόκληρο τον
πρώτο τόμο του έργου του.

         Ως Επιστήμονας αφιερώνει την
μισή ύλη των κειμένων του, παραθέτοντας πλήθος επιστημονικών μαρτυριών, Ελλήνων
και Ξένων επιστημόνων, πολλές απ’ αυτές αυτούσιες, με πληθώρα παραπομπών και
σχετική βιβλιογραφία, τεκμηριώνοντας έτσι με αδιάσειστες αποδείξεις την
ορθότητα των γραφομένων του. Θα ήταν παράλειψι να μην αναφερθούμε και στη
γλαφυρότητα της γλώσσας του, παρά τον επιστημονικό χαρακτήρα του έργου, που
μπορεί να μην έχει ανάγκη τη λογοτεχνικότητα της μορφής.

          Τελειώνοντας, φοβούμαι ότι
παρά την αναφορά τόσων στοιχείων, παραλείπω και άλλα, εξίσου σημαντικά, τα
οποία ένας φιλομαθής αναγνώστης θα ανακαλύψη στο τετράτομο αυτό έργο του  Αχ. Λαζάρου. Και αυτός ο αναγνώστης, πέρα από
τη γνώσι που θα αποκτήση με την ανάγνωσι του έργου, θα γνωρίση και έναν
ακαταμάχητο, ασυμβίβαστο, αδιάφθορο αγωνιστή προασπίσεως των Εθνικών μας
θεμάτων, έναν γενναίο μαχητή της ελληνικής ιδέας,  που καρπός του αγώνα του είναι αυτό το
μνημειώδες έργο, που δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη.

                                                                            
ΣΗΦΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ