Χιλιάδες μαθητές, άρχισαν να συρρέουν αυθόρμητα απ’ όλα τα σχολεία της Αττικής στο Σύνταγμα, για να διατρανώσουν την αλληλεγγύη τους στον άτυχο νεαρό αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη, που αυτή την στιγμή χαροπαλεύει, μετά την άνανδρη τρομοκρατική επίθεση εναντίον αυτού και των συναδέλφων του. Κρατώντας ελληνικές σημαίες και μεγάλα πανό, στα οποία κυριαρχούσαν τα συνθήματα: «Αλήτες, Τρομοκράτες, Δολοφόνοι», «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει» και «Μολότωφ στην πλάτη του κάθε τρομοκράτη», συγκεντρώθηκαν μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και, αφού έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο, παρέδωσαν, με αντιπροσωπεία τους, στον Πρόεδρο της Βουλής, ψήφισμα, που υπογράφουν όλα τα δεκαπενταλή Συμβούλια των Γυμνασίων και των Λυκείων της Αττικής. Στο ψήφισμα, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι, οι μαθητές καταδικάζουν την τρομοκρατία ως ευθεία απειλή για την Δημοκρατία, διακηρύττουν την απόφασή τους να περιφρουρήσουν την δημοκρατική ομαλότητα και τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας και ζητούν από την κυβέρνηση την εντατικοποίηση των ερευνών για την ανεύρεση, σύλληψη και παραδειγματική τιμωρία των δραστών….
Με κοινή δήλωσή τους, δημοσιογράφοι και παρουσιαστές των τηλεοπτικών καναλιών (μεταξύ αυτών οι Όλγα Τρέμη, Παύλος Τσίμας, Δημήτρης Καμπουράκης, Γιώργος Οικονομέας, Γιώργος Αυτιάς και Γιώργος Παπαδάκης) εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για την άνανδρη δολοφονική επίθεση και, παράλληλα, αναγνωρίζουν ότι οι ακραίες τοποθετήσεις τους σε βάρος των αστυνομικών, μετά τον τραγικό θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πιθανότατα συνέβαλαν, άθελά τους, στην άμεση εκδήλωση, υπό μορφή «εκδίκησης», του τρομοκρατικού κτυπήματος σε βάρος του νεαρού αστυνομικού. Δηλώνουν δε συντετριμμένοι για την εκ μέρους τους, έστω και ακούσια, στοχοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας και αποφασισμένοι να είναι προσεκτικότεροι στο μέλλον, έτσι ώστε να αποφεύγονται κρίσεις και σχόλια, ικανά να δυναμιτίσουν την δημοκρατική ομαλότητα και την κοινωνική συνοχή. Σημειώνεται, πάντως, ότι ο Δημήτρης Καμπουράκης, σε ένδειξη συντριβής και ανεπανάληπτης ευαισθησίας, υπέβαλε την παραίτησή του από το κανάλι, όπως είχε πράξει και στην περίπτωση της κασέτας με τις περιπτύξεις Ζαχόπουλου- Τσέκου, που, κατά δήλωσή του είχε δει η Όλγα Τρέμη, αλλά, όπως και τότε, το Mega δεν δέχθηκε την παραίτηση….
Σε πολλά θέατρα της Αθήνας, φοιτητές θεατρικών σπουδών, κατά το διάλειμμα της παράστασης, ζήτησαν από τους θεατές να τους επιτρέψουν να καταδικάσουν την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται και να απαιτήσουν από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας να προστατεύσουν, με την λήψη των αναγκαίων μέτρων, την ελληνική κοινωνία από το θανάσιμο άγος της τρομοκρατίας. Μάλιστα ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, κατά την διάρκεια της θεατρικής παράστασης του οποίου, «Μήδεια 2», εκδηλώθηκε δυναμική είσοδος πολιτών, διαμαρτυρομένων για την δολοφονική πράξη των τρομοκρατών, δήλωσε ότι, ως υπηρέτης της Τέχνης και, συνεπώς, ευαίσθητος άνθρωπος, θεωρεί την δράση των τελευταίων ως απαύγασμα στυγερού και ανελέητου πάθους, που πρέπει να αντιμετωπισθεί με δυναμισμό και αποφασιστικότητα, για να ξεχωρίσουν, επί τέλους, οι άνανδροι από τα παλικάρια….
Ο Λάκης Λαζόπουλος, ζήτησε από τους νέους αστυνομικούς να μην φοβηθούν από αυτή την κατάπτυστη δολοφονική επίθεση σε βάρος σκληρά εργαζομένων παιδιών του ελληνικού λαού και συμπλήρωσε, μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του: Έμαθα ότι πρόκειται για παιδί φτωχής ελληνικής οικογένειας. Σε ένδειξη στοιχειώδους συμπαράστασης προς τους οικείους του, θα διαθέσω υπέρ αυτών τις εισπράξεις τριών παραστάσεων από το έργο μου «ο βιοπαλαιστής στη στέγη» και παρακαλώ, όσους συναδέλφους μου το μπορούν, να πράξουν ανάλογα….
Ανακοίνωση –κάλεσμα ηθοποιών, που υπογράφουν οι Μηνάς Χατζησάββας, Μπέτυ Αρβανίτη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Λυδία Φωτοπούλου, Στεφανία Γουλιώτη, και πολλοί άλλοι, αναφέρει, μεταξύ άλλων και τα εξής: «αισθανόμαστε χρέος να εκφράσουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στους νέους αστυνομικούς που με κίνδυνο της ζωής τους και με ελάχιστες αποδοχές κάνουν ότι μπορούν για χάρη της ελληνικής κοινωνίας. Ας αντισταθούμε στην ύπνωση του εφησυχασμού και στην βία των τρομοκρατών. Ας μιλήσουμε. Ας μιλήσουμε στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στη δουλειά μας. Ας μιλήσουμε στους δρόμους. Ας βγούμε όλοι στους δρόμους, για να φράξουμε, με την παρουσία μας, τα σκοτεινά σχέδια όλων όσοι επιβουλεύονται την δημοκρατία μας, την ελευθερία μας, την κοινωνική μας γαλήνη»….
Με ανακοινώσεις τους οι δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αφού καταδικάζουν την βδελυρή, όπως την χαρακτηρίζουν, τρομοκρατική επίθεση, γνωστοποιούν την αναστολή, για ένα μήνα, των κινητοποιήσεών τους, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον νεαρό αστυνομικό, αλλά και για να απαλλάξουν την αστυνομία από το βάρος των μέτρων που συνήθως συνοδεύουν αυτές τις κινητοποιήσεις, έτσι ώστε να μπορέσει να αφοσιωθεί η τελευταία στην απρόσκοπτη αναζήτηση για την σύλληψη των δραστών…..
Επίσης, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, συνδικαλιστικοί φορείς των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και των δασκάλων, με κοινή ανακοίνωσή τους, χαρακτηρίζουν τους τρομοκράτες εχθρούς της Δημοκρατίας και δηλώνουν ότι θα υποβάλουν, σύντομα, υπόμνημα προς το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, προκειμένου να καθιερωθεί, σε όλα τα σχολεία της χώρας, ημέρα μνήμης κατά της Τρομοκρατίας….
Η Σύνοδος των Πρυτάνεων, αφού συνήλθε εκτάκτως, με αφορμή την νέα εκδήλωση τρομοκρατικής βίας, ανακοίνωσε ότι, κατά τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα συνεδριάσει εκ νέου, προκειμένου να επαναπροσδιορίσει την έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Ειδικότερα, η ανακοίνωση επισημαίνει ότι, «πρέπει επί τέλους να παύσει η εμφάνιση, στις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, φαινομένων αξιοποίνων πράξεων, που περιλαμβάνουν καταστροφές κτιρίων και εργαστηριακού εξοπλισμού, διαρρήξεις και διευρυμένες κλοπές, χρήση και διακίνηση ουσιών, αυθαίρετες καταλήψεις χώρων με μόνιμα και διαρκή χαρακτηριστικά, που δεν συνοδεύονται από αιτήματα και διεκδικήσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο και περιορισμένη διάρκεια. Ο κατάλογος τέτοιων ενεργειών είναι μακρύς, οι υλικές, πολιτικές και ηθικές επιπτώσεις είναι αβάσταχτες για την πανεπιστημιακή κοινότητα, και ιδιαίτερα για το θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου». Και καταλήγει η ανακοίνωση της Συνόδου των Πρυτάνεων: «Η διαιώνιση αυτών των μορφών βίας μέσα στις πανεπιστημιακές σχολές και η παρατεταμένη ανοχή της ελληνικής κοινωνίας σ’ αυτές, ουσιαστικά υποδηλώνουν την άρνηση της σύγχρονης Ελλάδας να αντιμετωπίσει τους υπονομευτές της δημοκρατίας, προσφέροντας ακόμη και στους τρομοκράτες την ψευδαίσθηση ότι, ακόμη και οι δικές τους καταχθόνιες ενέργειες, εύκολα δικαιολογούνται και νομιμοποιούνται στην συνείδηση των Ελλήνων πολιτών»….
Οι φοιτητικές παρατάξεις, με κοινή δήλωσή τους, την πρώτη εδώ και δεκαετίες, υπογραμμίζουν την ανάγκη να εξαλειφθεί κάθε σπέρμα ικανό να οδηγήσει στην γονιμοποίηση της τρομοκρατίας και, διατρανώνουν την αμετακίνητη απόφαση όλων των φοιτητών να εμποδίσουν, από εδώ και στο εξής, έστω και μόνοι τους, την είσοδο και παραμονή, εντός των πανεπιστημιακών χώρων, των κουκουλοφόρων και κάθε άλλου ξένου στοιχείου, ικανού να διαταράξει την ελευθερία του λόγου και την διακίνηση των ιδεών….
Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με ολοσέλιδο άρθρο της στην πρώτη σελίδα, υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Είναι γνωστή η βιωματική απέχθεια αυτής της εφημερίδας έναντι της τρομοκρατίας. Είναι γνωστή η απαράβατη καταστατική αρχή μας να μην δημοσιεύουμε τις ανακοινώσεις των τρομοκρατών, αρνούμενοι να προσφέρουμε βήμα δημοσιότητας σε επαγγελματίες δολοφόνους. Είναι γνωστή η συνειδητή απόφαση όλων των στελεχών αυτής της εφημερίδας στην καθημερινή καταδίκη του τρομοκρατικού φαινομένου και στην θέση υπ’ όψη των διωκτικών αρχών της χώρας κάθε πληροφορίας, που θα περιέλθει σε γνώση μας και μπορεί να φανεί χρήσιμη στον ιερό αγώνα όλων μας κατά των αδίστακτων αυτών φονιάδων. Είναι γνωστή η αδιαπραγμάτευτη ιδεολογική πάλη που διεξάγεται, εδώ και δεκαετίες, από τις ελεύθερες και δημοκρατικές στήλες αυτής της εφημερίδας, έναντι χυδαίων ψευδοεπαναστατών τύπου Κουφοντίνα, όπως είναι γνωστή και η ανυποχώρητη προσήλωσή μας στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας και των δημοκρατικών κατακτήσεων του ελληνικού λαού.
Με αυτά τα δεδομένα, η στάση μας, έναντι αυτής της νέας εκδήλωσης απροσχημάτιστης βίας, που έπληξε, ελπίζουμε και προσευχόμαστε στον Θεό, όχι θανάσιμα, τον εικοσάχρονο αστυνομικό Διαμαντή Μαντζούνη, δεν μπορεί παρά να είναι συνεπής προς τις αρχές και τις αξίες μας. Όπως καταδικάζουμε τον κάθε κουκουλοφόρο, που κρύβει την ανανδρία του στο πηκτό σκοτάδι της κουκούλας του, όπως καταδικάζουμε την ξεδιάντροπη καταστροφή κάθε δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας, όπως καταδικάζουμε τις καταλήψεις, τις λεηλασίες, τους εμπρησμούς και κάθε πράξη ποινικά κολάσιμη, όπως καταδικάσαμε, συστηματικά και απερίφραστα, κάθε δολοφονική πράξη της «17 Νοέμβρη», έτσι και τώρα καταδικάζουμε τους νέους επίδοξους φονιάδες και δηλώνουμε, με απόλυτη πίστη στην βαρύτητα των λόγων μας ότι, και αυτή την φορά, οι άνανδροι τρομοκράτες θα μας βρουν μπροστά τους: Με προτεταμένα τα φουσκωμένα από τους αγώνες μας στήθη, ορκισμένοι εχθροί κάθε ανομίας, έτοιμοι να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας, για τις οποίες δίνουμε, με συνέπεια, εδώ και 35 χρόνια, ακόμη και την ψυχή μας, εκτός από το πνεύμα μας, αφοσιωμένοι στρατιώτες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας, όλοι οι άνθρωποι της «Ελευθεροτυπίας», αυτού του αδούλωτου και άπαρτου κάστρου της Δημοκρατίας, είμαστε εδώ για να πούμε ακόμη μια φορά στους τιποτένιους τρομοκράτες: Αν τολμάτε και βαστάτε, ελάτε σε μας!»….
Ο Γ. Παπανδρέου, με αυστηρότατη δήλωσή του, χαρακτηρίζει τις σφαίρες που έπληξαν τον Διαμαντή Μαντζούνη τορπίλες κατά του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, τονίζει ότι το ΠαΣοΚ, ιστορικά καταξιωμένο στον αγώνα για την προστασία των θεσμών και της δημοκρατικής ομαλότητας και ανυποχώρητο στην σθεναρή καταδίκη κάθε πράξης βίας, θα συμβάλει, με την κοινοβουλευτική του δράση, στην εμπέδωση του κλίματος ηρεμίας και περισυλλογής, που απαιτούν οι περιστάσεις και, παράλληλα, συντάσσεται με την κυβέρνηση για την από κοινού αντιμετώπιση της επανεμφάνισης του τρομοκρατικού φαινομένου στην χώρα μας….
Τέλος, ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε τα εξής:
«Ίσως δεν γνωρίζετε ότι, από μαθητής, έχω διακριθεί στους αγώνες για την εδραίωση δημοκρατικών διαδικασιών στην κοινωνία μας και ειδικότερα στα σχολεία. Ακόμη, ίσως δεν γνωρίζετε πως, η ιδεολογική αντίθεσή μου έναντι των καταλήψεων πηγάζει από την ακράδαντη πεποίθησή μου ότι, οι αγώνες της αριστεράς δεν μπορούν να δικαιωθούν εκεί όπου η δράση συναντά την ανυπαρξία αντιδράσεων. Η κατάληψη ενός σχολείου που, ούτως ή άλλως είναι ανοικτό και προσφέρεται στους μαθητές του, στερείται λεβεντιάς και γενναιότητας, δηλαδή στερείται των αρετών που χαρακτήριζαν πάντοτε την αριστερά και μάλιστα στον τόπο μας. Με την ίδια ιδεολογική βάση αρνούμαι και την τρομοκρατία. Ο ένοπλος που πυροβολεί το ανυποψίαστο θύμα του, όχι αντιμετωπίζοντάς το με ίσους όρους και κατά πρόσωπο, αλλά, στα «μουλωχτά» και φροντίζοντας να τραπεί σε φυγή, σβήνοντας τα ίχνη του, είναι ίδιος και απαράλλαχτος με τους κοινούς γκάγκστερς, που ξεκαθαρίζουν βρώμικους λογαριασμούς. Συνεπώς καταδικάζω το φτηνό θράσος των επίδοξων δολοφόνων και συμπαρίσταμαι στην οικογένεια του Διαμαντή Μαντζούνη, ενώνοντας τις δικές μου ευχές, για την διάσωσή του, με τις ευχές των χιλιάδων αριστερών σε ολόκληρη την χώρα»….
Και ξαφνικά, ξυπνήσαμε! Δεν ήταν παρά ένα όνειρο! Ένα μακρινό, άπιαστο, τρελό, όνειρο! Ένα όνειρο απατηλό! Ένα όνειρο που ήλθε, απρόσμενα, να ταράξει τον βαθύ ύπνο μας, μάλλον διότι, προς στιγμήν, νομίσαμε ότι ζούμε σε άλλη χώρα και όχι στην δημοκρατική μας Ελλάδα…
Ευτυχώς, που εδώ και μερικές δεκαετίες, η «πλέρια» δημοκρατία μας εξασφάλισε στην αριστερά την δυνατότητα να ελέγχει ακόμη και τα όνειρα μας. Έτσι, ζούμε χωρίς τον κίνδυνο να ξεφύγουμε από την άκαμπτη πολιτική της ορθότητα, που θεωρεί δημοκρατικό μόνον ό, τι υπηρετεί την αιώνια δογματική μονολιθικότητά της….
Βλέπετε, για την αριστερά, ο αστυφύλακας ήταν αυτός που όρθωσε το ανάστημά του στου Μακρυγιάννη και κατέστρεψε το καλοφτιαγμένο όνειρο της για την «λαϊκή εξουσία». Αυτήν της Αλβανίας του Χότζα, της Ρουμανίας του Τσαουσέσκου και της Σοβιετίας του Στάλιν. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο πως, σύμπασα η αριστερή ψευτοδιανόηση έσπευσε να χαρακτηρίσει τους εμπρησμούς και το πλιάτσικο του Δεκεμβρίου «νέα Δεκεμβριανά»; Νομίζετε ότι τυχαία ο αξεπέραστος δημαγωγός Α. Παπανδρέου ονόμασε την Ελληνική Αστυνομία «ΕΛ.ΑΣ»; Απλούστατα, εξαγόρασε τους αναγκαίους για ην «Αλλαγή» ψήφους, ικανοποιώντας τον εκδικητικό παλιμπαιδισμό μιας αποχαυνωμένης αριστεράς, που, προσκολλημένη στο αβάσταχτο αντιδεξιό μένος της, ερωτεύτηκε παράφορα τον αδίστακτο βιαστή των αναμνήσεών της. Διότι, τελικά, στο αρρωστημένο υποσυνείδητο εκείνων οι οποίοι, όσο πιο προοδευτικοί αυτοχαρακτηρίζονται, τόσο πιο σκοταδιστές και αναχρονιστικοί παραμένουν, η ήττα του ΕΛΑΣ στα πραγματικά Δεκεμβριανά και, στη συνέχεια, η συντριβή του «Δημοκρατικού Στρατού» (τρομάρα τους…) στο Βίτσι και στο Γράμμο, στοιχειώνουν και, όπως φαίνεται θα στοιχειώνουν για πολύ ακόμη, την πλέον συμπλεγματική αριστερά της υφηλίου…
Γι’ αυτό αναζητούν αντίδοτα και υποκατάστατα των χαμένων ονείρων τους και των καταδικασμένων, πια, παγκοσμίως (πλην Ελλάδας, Κούβας και Βιετνάμ) σοσιαλιστικών τους παραδείσων. Γι’ αυτό αναζητούν και κατασκευάζουν ήρωες, μια που, έστω και με καθυστέρηση, κάποιο δικοί τους, εσχάτως πεφωτισμένοι, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, γκρεμίζουν τα πάλαι ποτέ «τοτέμ» των νεανικών τους χρόνων:
«Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες» (Καθημερινή 3.12.2006).
Αφού, λοιπόν οι ίδιοι ή οι σοβιετικοί πάτρωνές τους έστειλαν τον κάθε Πουλιόπουλο, τον κάθε Καραγιώργη και τον κάθε Ζαχαριάδη, αλλοτινά τους είδωλα και θεούς στην θρησκειοποιημένη ιδεολογία τους, στο κάτεργο ή στον θάνατο και αφού, ακόμη και σήμερα γκρεμίζουν, αλά Κύρκος, ότι τους έχει απομείνει, αναζητούν και φτιάχνουν διαρκώς ήρωες, μήπως και ξαναχτίσουν το χιλιοτσακισμένο όνειρό τους…
‘Ένα τέτοιον ήρωα επιδιώκουν να κατασκευάσουν στο πρόσωπο του άτυχου Αλέξη Γρηγορόπουλου… Ένα παιδί, που κάθε άλλο παρά συγκέντρωνε τις ταξικές προδιαγραφές για να γίνει ήρωας του…προλεταριάτου και μάλιστα στον 21ο αιώνα, γίνεται, χωρίς, φυσικά, ποτέ το ίδιο να το φαντάστηκε, στην σύντομη ζωή του, «μάρτυρας» της αριστεράς, του οποίου «το αίμα κυλάει (και) εκδίκηση ζητάει». Άλλοτε σύνθημα της «Χρυσής Αυγής», που, όμως, στην υπηρεσία της πάντοτε «καινοτόμου» αριστεράς και των πάσης φύσεως παραφυάδων της, αποκτά άλλη διάσταση και γίνεται ιερή και ευλαβική παρακαταθήκη…
Με τούτα και μ’ εκείνα, η προαναγγελλόμενη, εδώ και ένα περίπου μήνα, από αμέτρητα «γκράφιτις» και «προοδευτικά «μπλογκς», ανά την Ελλάδα, «εκδίκηση» εναντίον αστυνομικού, «για την μνήμη του Αλέξη», είναι πλέον γεγονός… Η στοχοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας, ως σώματος δολοφόνων, από το σύνολο σχεδόν της «προοδευτικής νομεκλατούρας» της χώρας, με «μπροστάρηδες» τους γνωστούς τηλεδημοσιογράφους, τις γνώστες προοδευτικές φυλλάδες και τους γνωστούς «εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κόσμου», έφερε το αποτέλεσμά της.
Το αίμα που «εκδίκηση ζητάει» είναι άραγε δικαιωμένο; Από τι και γιατί;
Άραγε το αίμα του 20χρονου Διαμαντή έχει διαφορετικό χρώμα από το αίμα του 16χρονου Αλέξη; Άραγε ο Αλέξης είχε όνειρα και διάθεση για ζωή, ενώ ο Διαμαντής έβλεπε μπουρμπουλήθρες και σκυλόβριζε τη μοίρα που τον έφερε στον κόσμο; Η μήπως τα 4 χρόνια, στην διαφορά της ηλικίας, κάνουν τον έναν «αθώο παλικαράκι» και τον άλλο «μπάτσο, γουρούνι, δολοφόνο»; Οι σημερινοί υποκριτικά «συγκλονισμένοι» Αυτιάδες και Τρέμηδες, ας ξαναδούν τις φάτσες τους στα τηλεοπτικά δελτία του Δεκεμβρίου και, αν διαθέτουν στοιχειώδη τσίπα, ας παραιτηθούν (πραγματικά βέβαια και όχι όπως ο Καμπουράκης…). Αλλά επειδή είναι βέβαιον ότι τέτοια ευαισθησία είναι ανύπαρκτη σ’ αυτούς που, καθημερινά, καταμετρούν τους σφυγμούς της κοινωνίας με τα μηχανάκια της AGB και παριστάνουν τους λαϊκούς συνοδοιπόρους, καλοκαθισμένοι στις αναπαυτικές τους πολυθρόνες και απολαμβάνοντες τα εκατομμύρια των συμβολαίων τους, τουλάχιστον ας μας αφήσουν ήσυχους με την προβοκατόρικη εκδοχή που πάνε να μας πλασάρουν, ήδη, από την πρώτη στιγμή του αποτρόπαιου τρομοκρατικού κτυπήματος: ότι, δήθεν, άλλο πράγμα οι τρομοκράτες και άλλο οι κουκουλοφόροι των ΑΕΙ και των Εξαρχείων! Λες και οι κουκουλοφόροι προσφέρουν άνθη και σοκολατάκια και όχι μανία καταστροφής και ηθική αναλγησία. Το αντιεξουσιαστικό μένος, η περιφρόνηση των θεσμών και η θεοποίηση της βίας είναι κοινά και στους μεν και στους δε. Από τα χαμηλά ξεκινάς για να φθάσεις στα «ψηλά». Ο εθισμός στην παρανομία και στην περιφρόνηση παντός συνθετικού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ασφαλώς και δεν πρόκειται να σταματήσει το οπλισμένο χέρι κάποιου, που έμαθε να μισεί χωρίς όρια. Ας πάψουν, επί τέλους, να πιπιλίζουν ανοησίες και να κάνουν επιλογή κακοποιών.
Όσο για τον περιλάλητο «αυθορμητισμό» των μαθητών, που κατέβασε «χιλιάδες δεκαπεντάχρονα και δεκαεξάχρονα, ακόμη και δεκατριάχρονα, στους δρόμους για χάρη του Αλέξη», τον είδαμε και τον μάθαμε πολύ καλά. Απλώς τελείωσε μόλις βαρέθηκαν το παραμύθι ο Οικονομέας και η παρέα του. Εκτός και αν μας πουν ότι, η ευαισθησία των δεκαπεντάχρονων είναι τόσο καλά συγκροτημένη, ώστε γνωρίζει να ξεχωρίζει τα δάκρια της μάνας και τη αδελφής του Αλέξη, από τα δάκρια της μάνας και της αδελφής του Διαμαντή. Και να καθαγιάζει τα πρώτα, ποδοπατώντας και σκυλεύοντας τα δεύτερα….
Όσο για τον Τσίπρα, ίσως, όταν μεγαλώσει, να γίνει και αυτός Κύρκος στη θέση του Κύρκου… Μέχρι τότε «καλούς αγώνες λαϊκούς», από τα υψίπεδα της Κουμουνδούρου…
του Διονυσίου Κ. Καραχάλιου
Δικηγόρου
.