Οι «32» ξέχασαν την Πλατεία και την Κάθαρση

Αναζητώντας και ελπίζοντας σε αχτίδες φωτός στο σκότος που μας περιβάλει και πιστεύοντας ότι μόνον από την πνευματική μας ηγεσία μπορούν να εκπορευθούν, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι αρχίζει να “κινείται”!
Τελευταία τούτη δώ η “πρωτοβουλία”!
Αντί να διδάσκεται από λάθη και παραλήψεις των προηγουμένων, αντί να φέρει εμπλουτισμό λόγω νέων εξελίξεων και γεγονότων, αντί να πηγαίνει πέραν των προηγουμένων …
Ένα ακαθόριστο, χαοτικό, γεμάτο δυσφορία συναίσθημα με κατέλαβε! Μόνη λέξη, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!
Δεν θέλησα καν να ασχοληθώ πλέον, να διατυπώσω σκέψεις, να αποκωδικοποίησω συναισθήματα!
Αυτήν, την ξεχασμένη διεργασία, που αρνήθηκα εγώ να κάνω, έκανε εξαιρετικά η κ. Βούλτεψη για μένα!
Με ακρίβεια χημικής ανάλυσης προσδιόρισε όλα τα συστατικά στοιχεία!
Έτσι ακριβώς κ. Βούλτεψη!

Κατὰ τὴν δική μου γνώμη, ὅσο νερόβραστο κι ἂν εἶναι τὸ κείμενο τῶν «32» τὸ κείμενο τῆς Βούλτεψη εἶναι καθαρὰ μηδενιστικό.
Πρῶτα ἀπ’ ὅλα τὰ φθηνὰ ρητορικὰ τεχνάσματα : Σχόλιο γιὰ τὶς ἐπαγγελματικὲς ἰδιότητες τῶν ὑπογραψάντων. Ἂς ἐφαρμόσουμε τὴν μέθοδο στὴν κυρία Βούλτεψη : Εἶναι, φυσικά, κόρη τοῦ μπαμπᾶ της, σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς τοῦ ὑπὸ κατάργησιν πολιτικο-δημοσιογραφικοῦ συμπλέγματος ποὺ έχει φέρει τὴν σκέψη μας καί, συνεπῶς, τὴν χώρα σὲ πλῆρες νερούλιασμα. Προφανῶς, ἔχει κατανοήσει ὂτι ἡ ἐπαγγελματικὴ εἰδικότης ἐκ τῆς ὀποίας ἀποζεῖ (καὶ πλήθους ἄλλων δημοσιολογούντων) καταργεῖται ὁριστικῶς. Ἐπιμένει, ὂμως, νὰ πέσει ὁ ναὸς τῶν Φιλισταίων καὶ νὰ καταπλακώσει καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους. Αὐτοὺς ποὺ δουλεύουν γνησίως στὸν ἀνταγωνιστικὸ χώρο τῆς παγκοσμίου οἰκονομίας καὶ τάϊζαν μέχρι τώρα ἀπειράριθμα παράσιτα σὰν καὶ λόγου της. Μὴν γελιόμαστε. Οἱ κοκορομαχίες τῶν ἀέργων δὲν ἐνδιαφέρουν κανένα πλέον. Ἀσφαλῶς μπορεῖ ἀκόμη νὰ βλάψουν, πρωτίστως τοὺς ἰδίους. Ὄφελος δέν πρόκειται κανένα νὰ προκύψει ἀπ’ αὐτές.

Μια στιγμή να καταλάβουμε σε τι ακριβώς πρέπει να τοποθετηθούμε:

• Στο κείμενο των 32 αυτό καθαυτό;
• Στις ιδιότητες όσων το υπέγραψαν;
• Στο χρόνο της παρέμβασής τους;
• Στο σχόλιο της κυρίας Βούλτεψη αυτό καθαυτό;
• Στην ιδιότητα της κυρίας Βούλτεψη ή την ίδια;

Λοιπόν όχι, δεν θα ασχοληθώ με την ιδιότητα της κυρίας Βούλτεψη. Δεν έχω ιδία αντίληψη για την ίδια και δεν σκοπεύω να την σχηματίσω τώρα χαζεύοντας στο internet διάφορα κείμενά της – σ’ ένα από τα παλαιότερα μάλιστα διετράνωνε την βεβαιότητά της ότι «Η Ν.Δ. [..] είμαι βέβαιη πως ερχόμενη στην εξουσία θα κάνει τα πάντα για να γίνεται η ζωή των Ελλήνων κάθε μέρα και καλύτερη».

Χμμ … Αυτή η βεβαιότητα δεν μπορεί να καταγραφεί ως τεκμήριο διορατικότητας αλλά, είπαμε (και το εννοώ): Δεν είναι σωστό να σχηματίζει κανείς άποψη για κάποιον που έχει απέναντί του κάποια διεστραμμένη παραλλαγή του νόμου του Μέρφυ για τις αναζητήσεις στο internet.

Ομοίως δεν είναι σωστό να ασχοληθώ με την ιδιότητα των 32. Άλλων εκτιμώ το έργο (σε ό,τι βαθμό η αμορφωσιά μου επιτρέπει να προβαίνω σε τέτοιες αξιολογήσεις), άλλων το αγνοώ τελείως – τόσο το έργο όσο και τους ιδίους.

Να ασχοληθώ με το χρόνο της παρέμβασης των 32; Να το κάνω λοιπόν: ντροπή τους που περενέβησαν τόσο αργά.

Ποιοι όμως; ο ένας προς έναν; Οι 32 συγκεκριμένοι ως ομάδα; Που τι τους συνέδεε νωρίτερα; Αν σκοπεύω να κάνω κριτική περί αυτού θα την κάνω για την διαδρομή εκάστου ενός ή θα την κάνω για την «πνευματική κοινότητα της χώρας» – όλης μαζί όμως.

Το ότι είμαστε σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι ήμασταν προ ενός έτους είναι γεγονός. Το ότι πέρσι ήμασταν σε χειρότερη κατάσταση απ’ ότι προ διετίας ομοίως. Κι ότι προ τριετίας ήμασταν σε καλύτερη θέση απ’ ότι πρόπερσι εξ’ ίσου σωστό. Κι ότι εν πάσει περιπτώσει τώρα είμαστε στην χείριστη θέση επίσης ακριβές. Αυτό λοιπόν και μόνο το γεγονός είναι αρκετό να εξηγήσει τον χρόνο της συνεννόησης ή της δράσης οιουδήποτε. Μόνο του το «γιατί τώρα» δεν λέει τίποτα.

Κι εγώ γράφω το μακρύ μου και το κοντό μου στο Αντίβαρο ΤΩΡΑ και δεν το έκανα προ διετίας. Τι να κάνουμε τώρα, να σκάσουμε; Καλύτερα λοιπόν να μην σκάσουμε και να δούμε τι γράφει το κείμενο των 32.

Λοιπόν , να μην χάσουμε χρόνο, τίποτα δεν λέει, αυτό είναι η απλή αλήθεια. Δεν θα κάτσω να κάνω κριτική στο τι «δεν λέει», πάντα αυτά που δεν λες είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτά που λες. Απλώς προσυπογράφω την εξαίρετη ειρωνεία του κ. Στάθη Κατσαρού και επισημαίνω την εκκωφαντική έλλειψη ενός διαυγούς «δια ταύτα». Αυτό αρκεί, δεν χρειάζεται να προσθέσω πολλά. Μια γενικόλογη μάπα είναι.

Αλλά, να με συμπαθάτε κιόλας. Από το σημείο αυτό μέχρι να φάω αμάσητο το σχόλιο της κυρίας Βούλτεψη έχει απόσταση:

Εγκαλεί τους υπογράφοντες με το ερώτημα «γιατί τώρα;». Ωραία το ρώτησε κι υποτίθεται ότι πρέπει να μείνουμε άφωνοι. Ρωτώ κι εγώ:

Μπορείτε να μου πείτε μια ομάδα πληθυσμού (πνευματικούς ανθρώπους, διανοούμενους, καλλιτέχνες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, διδασκάλους, αυτοκινητιστές, γιατρούς, δικηγόρους, επιχειρηματίες, φαρμακοποιούς, αγρότες, ποδοσφαιριστές, ξενοδόχους, δημοσίους υπαλλήλους, στριπτιζούδες) που να μην έχει χεσμένη τη φωλιά της;

Μπορείτε να μου βρείτε ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΣΕΒ, του ΠΑΜΕ, των κομμάτων, του Ιατρικού Συλλόγου, των Φιλοζώων , του συνδέσμου οπαδών ΟΦΗ, της ΕΠΟ, της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, των πιλότων της Ολυμπιακής, της Ακαδημίας Αθηνών, (διαλέχτε τέλος πάντων) που να λέει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, καλό ή κακό, και για το οποίο να μην μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα «γιατί τώρα»;

Εν πάσει περιπτώσει το παρελθόν έχει παρέλθει. Το μέλλον ακολουθεί. Άρα τι θα κάνουμε; Θα σιωπήσουμε όλοι πνιγμένοι στην ενοχή μας; Αν αυτό είναι το κριτήριο μήπως η κυρία Βούλτεψη οφείλει να βάλει κι ένα προσάρτημα αυτοκριτικής στο κείμενό της;

Από τι ακριβώς διαχωρίζει την θέση της η κυρία Βούλτεψη; Από την υπογραφή του Μνημονίου; Αν ναι, τότε καλώς. Κι αν η εξέταση του προβλήματος ξεκινά από εκεί πάλι καλώς. Μη περιμένετε να παριστάνω τον απολογητή των τελευταίων 18 μηνών, δεν προτίθεμαι.

Πάντως αν το δάχτυλο υψώνεται κατά ομάδων τότε η κυρία Βούλτεψη θα ήταν χρήσιμο να διευρύνει την εξέταση και να παρακολουθήσει αυτήν στην οποία συμμετέχει.

Για το ίδιο το κείμενο των 32 τα είπαμε, να μην τα ξαναλέμε.
Αλλά κι η κριτική της κυρίας Βούλτεψη, αναμαλλιασμένη, χωρίς μέθοδο και πάνω απ’ όλα ΕΝΟΧΙΚΗ (για λόγους που κατέστησαν σαφείς) παρασύρεται σε παραλήρημα. Επιγραμματικά:

1) Βεβαίως (οφείλει κάτι να) συνδέει ανθρώπους διαφορετικών χώρων. Μόνο του αυτό τι κακό έχει; Μπας και ξέρω εγώ τι δουλειά κάνει ο κ. Κατσαρός ή ο κ. Χονδρογιάννης; Mπορεί να πουλάνε κόκα. Αν γράφουν κάτι στο οποίο συμφωνώ συνυπογράφω. Αν έκανα λάθος που συνυπέγραψα χτυπάω το κεφάλι μου κι ανακαλώ με πόνο. Δεν προτίθεμαι να βάλω ντετέκτιβ να κάνει έρευνα για να αποφασίζω να συνυπογράφω ή να αντικρούω κάτι που τίθεται σε δημόσιο διάλογο. Κι ούτε περιμένω από κανένα να το κάνει. Οφείλουμε όλοι να είμαστε προσεκτικοί ασφαλώς, αλλά δεν θα τρελαθούμε κιόλας φοβούμενοι ότι κάποιος θα κινήσει σενάρια εναντίον μας.

2) Αν η κυρία Βούλτεψη πιστεύει στην τιμωρία των ενόχων γιατί δεν κάνει μια αρχή με όσα ξέρει εντός της δικής της ομάδας; Κι αν τέλος πάντων κωλύεται (φυσικά κωλύεται αλλά συγχωρώ), γιατί δεν καταγγέλλει αυτό που θέλει να καταγγείλει συγκεκριμένα αντί να μας ρωτάει ανοησίες για την διαδικασία σύνταξης ενός κειμένου. Δεν ξέρω πως συντάχθηκε, αν γνωρίζονται από παλιά, αν συνωμοτούν νυχτιάτικα, αν είναι πράκτορες των τούρκων, του παγκόσμιου σιωνισμού ή του ιδρύματος Ροκφέλερ αν συναντιούνται σε γραφεία ή χαμαιτυπεία για να υπογράψουν . Αν εκείνη ξέρει, δεν μας το κάνει κι εμάς λιανά; Εκείνο που βλέπω είναι ένα κείμενο και κάποιες υπογραφές. Δεν με ενδιαφέρει πως συντάχθηκε, με ενδιαφέρει τι γράφει και ποιος έβαλε την υπογραφή του. Αν ξέρει παραπάνω η κυρία Βούλτεψη να μας το πει.

3) Αν υποτεθεί (δεν το αποκλείω καθόλου) ότι το κείμενο υπηρετεί ταπεινή σκοπιμότητα, η αντίδραση της κυρίας Βούλτεψη τι εντύπωση προκαλεί; Της ανιδιοτελούς και μεγαλόψυχης κριτικής; Ότι εκείνη θέτει το θέμα εφ’ όλης της ύλης; Κι αν εμείς δεν είμαστε αφελείς και πράγματι «καταλαβαίνουμε ως γάτοι που είμαστε ΤΙ θέλει να πεί η κυρία Βούλτεψη» μήπως είναι έντονα πιθανό να κάνουμε κι ένα ακόμα βήμα να καταλάβουμε «ΓΙΑΤΙ τα λέει αυτά η κυρία Βούλτεψη»;

Εντάξει, καταλάβαμε το νόημα, δεν πρέπει να συναινέσουμε στην υπογραφή ενός νέου μαλακισμένου Μνημονίου. Ορίστε δεν συναινούμε, έχετε κάτι νεότερο να μας πείτε κυρία Βούλτεψη; Εσείς που έχετε και το πολιτικό δαιμόνιο, μπας κι έχετε τίποτα τολμηρό υπ’ όψιν σας; Να επιμείνω στο ότι δεν είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον για κάτι που ΔΕΝ είπε, ή να αλλάξω στάση;

Λοιπόν κύριοι, διαλέχτε (που λέει κι ο μανάβης στη λαϊκή με αξιαγάπητο τρόπο):

Η δεχόμαστε το κείμενο των 32 ως μια καλοπροαίρετη κι αφελή παπαριά που παραβιάζει ανοικτές πόρτες κι ουδέν προσφέρει και άρα το κράζουμε ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ (πράγμα που ΔΕΝ έκανε η κ. Βούλτεψη).

Η δεχόμαστε το κείμενο των 32 ως μια ιδιοτελή παρέμβαση υπέρ των κυβερνώντων και προκειμένου να αποκοιμηθούμε προβατηδόν οπότε η οργίλη αντίδραση της κυρίας Βούλτεψη αποσκοπεί σε περιορισμένο ξύπνημα. Εντάσσεται σε μια πολιτικάντικη αντιπαράθεση η οποία θα ήταν άκρως ανούσια και βαρετή αν δεν είχε ήδη καταστρέψει τον τόπο.

Αν τέλος μόνον οι καθηρμένοι έχουν δικαίωμα (δια) να ομιλούν θα παρακαλούσα την κυρία Βούλτεψη να μου συστήσει τα ενδεδειγμένα λουτρά.

Διότι κι εγώ εδώ που τα λέμε δεν αισθάνομαι πολύ καθαρός. Ειδικά διότι όταν διάβασα τα περί στρατοπέδων που παίρνουν θέση υπέρ ή κατά «του χειμαζόμενου και πλειστάκις εξαπατημένου λαού» αντελήφθην ότι η κυρία Βούλτεψη εννοεί το δικό της ως το τιμημένο μετερίζι του εν λόγω αγώνα.

Και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στη ναυτία.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Διότι το πρόβλημα μου κ. Μικρέ (τώρα που διάβασα και το δικό σας σχόλιο), δεν είναι η κ. Βούλτεψη και αν δικαιούται δια να ωμιλεί και πόσο καλά το κάνει!
Θα μπορούσα να καθαρίσω γρηγορότερα και από το ΑΖΑΞ λέγοντας “σκοτίστηκα” τι λέει μια δημοσιογράφος του “συστήματος”!
Το πρόβλημα μου είναι η “παρέμβαση” των 32 “πνευματικών” ανθρώπων προς την τάξη των οποίων εστιάζω από πολλού τις προσδοκίες μου! Με τη συγκεκριμένη να είναι πολύ κατώτερη των περιστάσεων!
Η οποία με υποχρεώνει να συνταχθώ με τις παρατηρήσεις της κ. Βούλτεψη, άσχετα ποιάς κριτικής επιδέχονται, διότι δεν είναι αυτές το θέμα, ούτε ο βίος και η πολιτεία της κυρίας!
Τουλάχιστον η ίδια, έστω για “εξιλέωση” έναντι δικών της λαθών και παραλείψεων, τολμά πολύ περισσότερα απ’ όσα πολλοί “πνευματικοί” μας ψέλλισαν νυσταγμένοι στο αγουροξύπνημά τους από έναν ύπνο συνεχούς απραξίας και πολιτικής αδιαφορίας!
Μην ξεχνάμε, αλάνθαστοι είναι όσοι δεν κάνουν ποτέ τίποτα!
ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΙ όμως, αυτοί που μπορούν, αλλά κοροϊδεύουν ότι “κάτι” κάνουν!

Η προσωπική στάση και τακτική μου έναντι όλων αυτών που συμβαίνουν είναι η εξής απλή:
Εν γνώσει ότι οιαδήποτε “πρωτοβουλία”, “κίνηση”, “διαμαρτυρία” κλπ. ως προτοεμφανιζόμενη δεν θα μπορούσε να έχει ξεπεράσει το στάδιον της ζυμώσεως, επικεντρώνω την προσοχή στην αναζήτηση ελάχιστων αλλά ικανών κοινών συνισταμένων κατ’ αρχήν συμφωνίας τόσον επί των διαπιστώσεων – που αποτελούν τον κύριο όγκο των “θέσεων”- όσον και επί του πρακτέου (φευ! δυσθεώρητον και δυσεύρετον!), αποφεύγοντας έτσι να διυλίζω τον κώνωπα και να καταπίνω την κάμηλον!
Δεν έχω την αυταπάτη να περιμένω αύριο πρωί κιόλας κάποιο “κόμμα”, “κίνημα”, “προσωπικότητα” ή ότι άλλο το οποίο θα παρουσιασθεί με συγκροτημένη άποψη και σχέδιο και θα πω “Εδώ είμαστε!”
Όπως είπε και ο κ. Μαρκεζίνης και συμφωνώ απόλυτα “ο λαός να πάρει τα πράγματα στα χέρια του!”. Και γνωρίζω ότι αυτή η διαδικασία απαιτεί συνεχή συλλογική προσπάθεια και όχι ουρανόπεμπτη επιφοίτηση!
Για αυτό ίσως παρατηρείτε να “βάζω πολύ νερό στο κρασί μου”, διότι όπως έγραψα και αλλού, αναμένω τουλάχιστον από την “διαμαρτυρία” την διατύπωση ενός κοινού non plus ultra στον κατήφορο που οδεύουμε και από εδώ οφείλει να ξεκινάει ο αγώνας, στις δε προτάσεις αναζητώντας τουλάχιστον ένα κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο θα στοιχηθούμε! Τα υπόλοιπα τα αφήνω για να έχουμε περιθώρια “αντιπολίτευσης” στην περίπτωση που φθάνουμε τον πρώτο στόχο!

Κύριοι, ἔχω τήν ἐντύπωσιν ὄτι τά πράγματα εἶναι ἁπλά. Τό κείμενον τῶν 30κάτι ἐντάσσεται εἰς τήν προσπάθειαν δημιουργίας “ἄλλοθι” ἐκ μέρους τῆς “πνευματικῆς ἡγεσίας” τῆς χώρας ἐνώπιον τῆς ἐπερχομένης θυέλλης. Εἰς τά αὐτά πλαίσια ἐντάσσεται καί ἡ διακύρηξις τῆς “Ἀκαδημίας Θεσμῶν-καί δεν θυμᾶμαι τά ὑπόλοιπα” ἡ οποία ενεφανίσθη εἰς τό “Άντίβαρον” πρό ἡμερῶν. Ἀτυχῶς ἡ χώρα μας στερεῖται οἰασδήποτε ἡγεσίας, πνευματικῆς, πολιτικῆς ἤ ἄλλης. Ἐξ ὀρισμοῦ, ἡ ἡγεσία ἡγεῖται τοῦ λαοῦ, ήτοι λειτουργεί ὡς δημιουργός προτύπων, ἰδεῶν, πολιτικῶν, τέχνης καί ἄλλων τά ὀποία ὁ λαός καλείται, διά διαφόρων τρόπων, νά ἀκολουθήση. Παρ΄ ἡμῖν, ἡ ἡγεσία “ὀσμίζεται” τήν λαϊκήν διάθεσιν (aura popularis, κάτι ήξεραν οἱ Ρωμαῖοι) καί σπεύδει νά συνταχθῆ μέ αὐτήν, παριστάνουσα τον επί κεφαλῆς, ἤ “μπροστάρην”, κατά τό προσφιλέστατον μέχρι πρότινος, εἰς την ἡγεσίαν, μιξοβάρβαρον γλωσσικόν ἰδίωμα. Ὁ προσεταιρισμός τῆς “λαϊκής βούλησης” εἶναι λίαν δημοφιλής εἰς τάς παρακολωνακίους περιοχάς καί ο συνδυασμός τῆς ρηθείσης τοπικότητος καί παχυλῆς ἀγραμματοσύνης μέ ὀλίγην sauce “λαϊκής βούλησης” εἶναι ἐπιτυχής με τάς κυρίας τῆς σχετικῆς (πλειοψηφούσης) συνομοταξίας. Διά να εἶμαι politically correct δεί νά ἀναφερθῶ καί εἰς τούς νεαρούς κυρίους, ἀλλά αυτοί δέν διακρίνονται διά “τοιούτας” εὐαισθησίας. Πάντως, ὁ ἀνωτέρω συνδυασμός ἀποδεικνύεται ἀνεπιτυχής ἄνευ χρηματοδοτήσεως, ἀλλά δεν ἀνησυχῶ, αἱ ἡγεσίαι, εἰς αὐτόν τουλάχιστον τόν τομέα, εἶναι ἀληθεῖς ἡγεσίαι.
Πιστεύω ὄτι τό ἄρθρον τῆς Κας. Βούλτεψη τείνει, χωρίς νά τό λέγη expressis verbis, εἰς τὴν ἀποκάλυψιν καί αὐτῆς τῆς μασκαράτας.Ἐν ὄψει δέ ὄσων προσφυῶς λέγουν οἱ κ.κ. Μικρός και Χονδρογιάννης μήπως θά ἔπρεπε νά ἀντικατασταθῆ ὁ Ἐθνικός Ὕμνος μέ τό “Greco Mascara”;

Υ.Γ. Κε. Χονδρογιάννη ἡ ιδέα σας περί τῆς ὀνομασίας τοῦ κόμματος ὡς “Κίτσος” εἶναι θαυμασία! Πήξαμε στά κινήματα, τίς πρωτοβουλίες, τίς δημοκρατίες, ὄλων τῶν γωνιῶν καί αποκλίσεων, νισάφι! Διά να χρησιμοποιήσω καί τουρκογενή λέξιν.

Να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι!
Η ονοματοδοσία του κόμματος “Κίτσος” είναι εμπνεύσεως του κ. Μικρού!

Κύριε Κατσαρέ σας συγχωρώ! Καίτοι η αποκατάσταση μου ως Νονού εντός μιάς συζητήσεως περί Ιταλίας και Μαφίας με βάζει σε υποψίες…

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Κύριε Κατσαρέ εγώ οφείλω να σας ευχαριστήσω: είστε εσείς που αναρτήσατε το περίφημο σχόλιο στη συζήτηση περί Δαρβινικής θεωρίας.

Όποτε χαριτολογώ, αισιοδοξώ ενδομύχως ότι κάποια εξελικτική διαδικασία θα αναβαθμίσει σταδιακά το χιούμορ μου σ’ ανάλογο επίπεδο.

Ασφαλώς θα χρειαστεί και θεία βοήθεια.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.