Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
«Εχουμε παραφρονήσει ἐντελῶς;» ρωτούσαμε σέ προηγούμενα σημειώματά μας. Τώρα δέν χρειάζεται κάν ἐρωτηματικό. Εἴμαστε βέβαιοι. Ἔχουμε παραφρονήσει ἐντελῶς! Κατάφασις. Ὁ διάλογος πού ἄρχισε μέ πρωτοβουλία τῶν κομμάτων τοῦ δημοκρατικοῦ τόξου γιά τήν ἀπαγόρευση τῆς συμμετοχῆς ἐθνικιστικοῦ κόμματος πού θά ἀπηχεῖ τίς ἀπόψεις τοῦ ἔγκλειστου Ἠλία Κασιδιάρη στίς προσεχεῖς ἐκλογές, σέ αὐτό τό συμπέρασμα μᾶς ὁδηγεῖ. Δυστυχῶς, οἱ μείζονες δυνάμεις τοῦ πολιτικοῦ μας συστήματος ἐπιδίδονται ἐδῶ καί μερικές μέρες σέ ἕναν ἐπικίνδυνο συνταγματικό λαϊκισμό, πού δέν βρίσκει ἔρεισμα στίς διατάξεις τοῦ καταστατικοῦ μας χάρτη. Ζοῦμε, πλέον, σέ μία ἀνασφαλῆ Δημοκρατία, ἡ ὁποία τήν μία φοβᾶται τά φαντάσματα τῶν βασιλέων τοῦ παρελθόντος καί ἀπαγορεύει τήν ἀπόδοση τιμῶν στίς ἐξοδίους ἀκολουθίες τους, τήν ἄλλη φοβᾶται τήν κάθοδο κομμάτων πού ἀμφισβητοῦν τό ἐκφυλισμένο μας πολίτευμα καί κάνει ὅ,τι περνᾶ ἀπό τό χέρι της γιά νά ἀπαγορεύσει τήν συμμετοχή τους στίς ἐκλογές.
Στό σημείωμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, ἐπικεντρωθήκαμε στίς διαρροές γιά τήν πρόταση τῆς ΝΔ, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει ἐκ τῶν προτέρων μέλη ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης οἱουσδήποτε Ἕλληνες καταθέσουν ὑποψηφιότητα μέ ἕνα τέτοιο ἐθνικιστικό κόμμα. Στήν πραγματικότητα, θά κληθεῖ μέ βάση τήν κυβερνητική πρόταση τό ἁρμόδιο τμῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου, καί μετά βεβαιότητος κι ἡ Ὁλομέλεια, νά συνεδριάσει ταὐτοχρόνως ὡς ἀστικό δικαστήριο πολιτικῶν δικαιωμάτων καί ὡς ποινικό δικαστήριο μέ τήν μορφή «δικαστικῆς ἀστυνομίας ἰδεῶν». Ἔστω τῶν πλέον ἀκραίων ἰδεῶν, τίς ὁποῖες οἱ ὑγιεῖς Δημοκρατίες στό παρελθόν ἀντιμετώπιζαν–ἀπέκρουαν–κατανικοῦσαν μέ πειθώ, ἐπιχειρήματα καί πολιτικές. Ὄχι μέ διοικητικά μέτρα.
Στό σημερινό σημείωμα θά ἐπικεντρωθῶ στήν πρόταση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τό ἴδιο θέμα, τήν ὁποία ἁλίευσα ἀπό τόν ἔγκυρο ἱστότοπο ieidiseis.gr τοῦ Βασίλη Σκουρῆ.
Ἡ Ἀριστερά εἶναι ἀκόμη πιό ἐπικίνδυνη ἀπό τήν Δεξιά στό ζήτημα αὐτό καί ἄς διακήρυξε στό παρελθόν ὅτι «εἴμαστε κάθε λέξη τοῦ Συντάγματος». Στό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, θά διαπιστώσετε ὅτι, πρῶτον, ἡ Ἀριστερά δέχεται ὅτι τό Σύνταγμά μας εἶναι ἀνελαστικό καί δέν ἀπαγορεύει τήν ἵδρυση καί λειτουργία πολιτικῶν κομμάτων, ὑπό τήν αἵρεση ὅτι «ἐξυπηρετοῦν» τήν λειτουργία τοῦ πολιτεύματος· δεύτερον ὅτι ὑπάρχουν, κατά τήν ἀντίληψη τῆς Ἀριστερᾶς, κόμματα πού ἱδρύονται ἁπλῶς γιά νά ὑπάρχουν καί ὄχι γιά νά κατέρχονται στίς ἐκλογές, δηλαδή κόμματα-γλάστρες. Τρίτον, ὅτι ἡ Ἀριστερά διαχωρίζει τήν λειτουργία ἑνός πολιτικοῦ κόμματος ἀπό τήν κατάρτιση τῶν συνδυασμῶν καί τήν κάθοδο στίς ἐκλογές! Ὀξύμωρο ἀλλά ἰσχύει.
Τέταρτον, ἡ Ἀριστερά ἀντιγράφει πλήρως τίς διατάξεις τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου (Ποινικός Κώδικας) καί τίς μετατρέπει σέ ἐκλογική νομοθεσία, κάνοντας τό ἴδιο λάθος μέ τήν κυβέρνηση: Ζητᾶ τήν ἀπαγόρευση κατάρτισης συνδυασμῶν μέ δίκη προθέσεων, χωρίς προηγουμένως νά ἔχουν διαπραχθεῖ ἀδικήματα ἀπό τά μέλη καί τούς ὑποψηφίους ἑνός πιθανοῦ νέου κόμματος. Ἀρκεῖ ἡ … πιθανολόγηση, νά εἶναι ὕποπτοι ὑποκίνησης σέ ρατσιστικό μῖσος. Πέμπτον, ζητᾶ τήν τροποποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου παραμονές τῶν ἐκλογῶν. Ἀπαιτοῦνται 3/5. Πονηρά.
Τώρα πῶς φθάσαμε ἀπό τήν ἀρχική ἄποψη Ἀλιβιζάτου, ὅτι δέν χρειάζεται νέα νομοθεσία ἀλλά δύναται τό ἁρμόδιο τμῆμα τοῦ Ἀρείου Πάγου νά ἀπαγορεύσει τήν κάθοδο κόμματος, ὄχι ὅμως καί κάθε ἐνδιαφερομένου ὡς μεμονωμένου ὑποψηφίου (διότι τό Σύνταγμα ἀπαγορεύει σέ πολίτη νά εἶναι ὑποψήφιος, μόνον ἄν ἔχει χάσει τά πολιτικά του δικαιώματα μέ ἀμετάκλητη ἀπόφαση, ὅπως ὁ ἀείμνηστος Δημήτρης Τσοβόλας τό 1992), αὐτό μόνον ἕνας Θεός τό ξέρει. Καί πῶς ξύπνησαν ὅλοι σήμερα καί παριστάνουν τούς διῶκτες τῶν ἄκρων, ἐνῷ ὁ Κασιδιάρης κάνει ἐλεύθερα καμπάνια ἀπό τό YouTube τρία χρόνια τώρα μέσα ἀπό τήν φυλακή (χωρίς νά διαμαρτύρεται κανένας γιά παραβίαση τοῦ σωφρονιστικοῦ κώδικα) καί ἐνῷ τό κόμμα του μετρᾶται συστηματικῶς ἀπό τίς ἑταιρεῖες μετρήσεων ἐδῶ καί τρία χρόνια (πάλι χωρίς νά διαμαρτύρεται κανένας), μόνον ἕνας Θεός τό ξέρει! Ἐπίσης!
Ἡ πρόταση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, γιά νά γίνω πιό συγκεκριμένος, ἐπισημαίνει ὅτι «τό ἄρθρο 29 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος ὁρίζει ὅτι ἡ ἵδρυση πολιτικῶν κομμάτων εἶναι ἐλεύθερη, ὅμως ἡ ὀργάνωση καί ἡ δράση τους ὀφείλει νά ἐξυπηρετεῖ τήν ἐλεύθερη λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Ἡ συνταγματική διάταξη δέν προβλέπει τήν δυνατότητα ἀπαγόρευσης λειτουργίας πολιτικοῦ κόμματος. Πρός τόν σκοπό προστασίας τῆς ἐλεύθερης λειτουργίας τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος ὡστόσο, ὁ ἐκλογικός νόμος μπορεῖ νά θέσει ὑπό ὅρους τήν συμμετοχή του σέ ἐκλογές μέ τήν κατάρτιση συνδυασμοῦ ὑποψηφίων». Ὡς ἐκ τούτου, ἡ πρόταση τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης προβλέπει τήν ἑξῆς διατύπωση:
«Δέν ἔχουν δικαίωμα κατάρτισης συνδυασμῶν πολιτικά κόμματα, ἡ ὀργάνωση καί δράση τῶν ὁποίων δέν ἐξυπηρετεῖ τήν ἐλεύθερη λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, κατά τήν ἔννοια τοῦ ἄρθρου 29 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος». Ὅπως διευκρινίζεται, τέτοια εἶναι πολιτικά κόμματα τῶν ὁποίων «οἱ καταστατικές διατάξεις ἤ ἰδεολογικές διακηρύξεις ἤ ἡ πολιτική δράση ὑποκινεῖ, προκαλεῖ, διεγείρει ἤ προτρέπει σέ πράξεις ἤ ἐνέργειες πού μποροῦν νά προκαλέσουν διακρίσεις, μῖσος ἤ βία κατά προσώπου ἤ ὁμάδας προσώπων πού προσδιορίζονται μέ βάση τή φυλή, τό χρῶμα, τή θρησκεία, τίς γενεαλογικές καταβολές, τήν ἐθνική ἤ ἐθνοτική καταγωγή, τό σεξουαλικό προσανατολισμό, τήν ταυτότητα φύλου, χαρακτηριστικά φύλου ἤ τήν ἀναπηρία, καθώς ἐπίσης κόμματα τῶν ὁποίων ὁ ἐπικεφαλῆς ἤ μέλος ὀργάνου διοίκησης ἔχει καταδικαστεῖ, ἀκόμα καί πρωτοδίκως, γιά τά ἐγκλήματα τῶν ἄρθρων 187 καί 187Α τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα».
Δέν χρειάζεται νά ἐπισημάνουμε ὅτι αὐτή ἡ διάταξη πάσχει ἀπό βαριᾶς μορφῆς ἀντισυνταγματικότητα. Καί ὅτι τό Σύνταγμα εἶναι πάνω ἀπό τίς φοβίες τῆς ἀνασφαλοῦς Δημοκρατίας. Δέν χρειάζεται νά τονίσουμε ὅτι ὅσα ἀναφέρει ἡ διάταξη τῆς Ἀριστερᾶς γιά τόν ρατσισμό, προϋποθέτουν προηγούμενη διάπραξη ἀδικήματος. Δέν χρειάζεται νά ποῦμε σέ πόσο δύσκολη θέση θά ἔρθουν οἱ δικαστές, ἄν πρέπει νά ἀποκλείσουν ἀπό τίς ἐκλογές ὑποψηφίους γιά κάτι πού ἔγραψαν στό twitter μετά ἀπό προσφυγές ἀνησυχούντων, χωρίς νά ἔχουν καταδικαστεῖ ἀμετακλήτως ἀπό δικαστήριο. Μέ αὐτήν τήν λογική, καί ὁ Τσιάρτας ἔχει πρόβλημα, καί ἡ Λατινοπούλου ἔχει πρόβλημα, καί ὁ Μπογδάνος ἔχει, ὅποιος ἔχει κατηγορηθεῖ γιά ἀκραῖες θέσεις, πραγματικές ἤ ἀνύπαρκτες, ἔχει πρόβλημα. Καί ὁ ἴδιος διαφωνῶ μέ τίς ἀπόψεις τινῶν ἐκ τῶν ὡς ἄνω, ἀλλά αὐτός εἶναι λόγος γιά νά ἀποκλείεται ὅποιος δέν μᾶς ἀρέσει ἀπό τίς κάλπες; Γι’ αὐτό, ἐπαναλαμβάνω. Τό χάσαμε! Τό σύστημα μπορεῖ νά ἐπιβάλλει ἐνδεχομένως τήν βούλησή του μέ ἐπίδειξη ἰσχύος, καθώς δέν τολμᾶ νά μιλήσει κανένας περί τοῦ ἀντιθέτου, ἀλλά θά πρόκειται γιά μία βάρβαρη καταπάτηση τοῦ Συντάγματος.
Καί ἄν αὐτό συμβεῖ πράγματι… δέν μένουμε Εὐρώπη. Οὔτε καί ἐδῶ χωρᾶ ἐρώτηση!
Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Τε. 25 Ἰανουαρίου 2023, φ. 42.464 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 26/01/2023).