τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
ΑΥΤΕΣ τίς ἡμέρες ὁ γράφων εἶχε μίαν ἐμπειρία πού τόν συγκίνησε. Εὑρέθη ἀνάμεσα στούς ἐφέδρους τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, προσκεκλημένος τοῦ Πανελληνίου Συνδέσμου Ἐφέδρων Ἐνόπλων Δυνάμεων καί Συνδέσμου Ἀθηναίων Καταδρομέων (ΠΣΕΕΔ ΣΑΚ).
Καί δέν ἦταν τό γεγονός ὅτι τοῦ ἐπιδόθηκε τιμητικό δίπλωμα καί πλακέτα γιά τήν πολυετῆ προσφορά του στήν Ἐθνική Ἄμυνα, ἀλλά κυρίως τό ὅτι εὑρέθη γιά λίγες ὧρες ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους μέ καθαρό βλέμμα, πού τά πρόσωπά τους ἀκτινοβολοῦσαν Ἑλλάδα καί οἱ καρδιές τους ξεχείλιζαν ἀπό Ἑλλάδα. Εὑρέθη ἀνάμεσα σέ φίλους πού τό καθῆκον πρός τήν πατρίδα τό παίρνουν πολύ σοβαρά. Πού ἀποδεικνύουν στήν πράξη ὅτι ἐνστερνίζονται τό ἀρχαῖο ἀθηναϊκό δόγμα τοῦ πολίτη-ὁπλίτη, πού ὁρκίζεται νά «μήν καταισχύνει τά ὅπλα τά ἱερά.»
Ὅλοι ἔχουμε ὑπηρετήσει τήν στρατιωτική μας θητεία. Κάποιοι ἔχουν ἐπιλέξει νά εἶναι σέ ἑτοιμότητα ὡς ἔφεδροι. Ἀκόμη καί ὅταν περάσει ἡ ἡλικία πού προβλέπεται ἀπό τούς στρατιωτικούς κανονισμούς. Ἀλλά μεταλαμπαδεύουν τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης πρός τήν πατρίδα, πρός παιδιά καί ἐγγόνια. Οἰκογένειες, μέ τρεῖς γενιές πολιτῶν-ὁπλιτῶν, ἦσαν ἐκεῖ. Μιά εἰκόνα τήν ὁποία βλέπαμε πρίν ἀπό χρόνια μόνον σέ χῶρες σάν τήν Ἀμερική καί τήν Ἀγγλία. Ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας, βετερᾶνοι, ἔφεδροι μέ τό κοστούμι τους, νά φοροῦν τόν μπερέ, μέ τόν θυρεό τοῦ σχηματισμοῦ στόν ὁποῖο ὑπηρέτησαν. Γιατί ἡ ψυχή τους ἐξακολουθεῖ νά πάλλεται γιά αὐτόν. Πράσινα μπερέ κυρίως. Μέ θυρεούς πού συνδυάζουν τίς πτέρυγες τοῦ ἀλεξιπτωτιστοῦ μέ τά ρητά πού μᾶς παρέδωσαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι.
Οἱ ἀρχαῖοι πολῖτες-ὁπλῖτες. Κάποιοι ὅταν ἐλάμβαναν τήν πρόσκληση γιά μιάν ὀλιγοήμερη ἄσκηση ἐπιστρατεύσεως ἀναζητοῦσαν τρόπους νά ξεφύγουν. Ἀπευθύνοντο σέ βουλευτές, σέ δημάρχους, σέ γνωστούς καί ἀγνώστους, ζητῶντας νά ἐξαιρεθοῦν. Ὄχι ὅμως οἱ ἔφεδροι τοῦ ΠΣΕΕΔ ΣΑΚ. Αὐτοί δυσανασχετοῦν πού δέν τούς καλοῦν γιά ἀσκήσεις. Αὐτοί βάζουν γνωστούς καί ἀγνώστους νά μεταφέρουν στήν πολιτική καί στρατιωτική ἡγεσία τό αἴτημα γιά περισσότερες ἀσκήσεις, γιά περισσότερες προσκλήσεις, γιά περισσότερη ἑτοιμότητα. Ἀλλά πέρα ἀπό αὐτό, ἀναλαμβάνουν οἱ ἴδιοι δράσεις γιά νά δείξουν ὅτι αὐτά πού λένε τά ἐννοοῦν.
Στά 30 χρόνια τῆς ὑπάρξεως τοῦ ΠΣΕΕΔ ΣΑΚ τά μέλη του ἔχουν ἀναλάβει 4.500 δράσεις. Τό ἐπαναλαμβάνουμε· 4.500. Ἀπό αὐτοσχέδιες ἀσκήσεις, διάπλους τοῦ Αἰγαίου μέ φουσκωτά, δρομολόγια, μέχρι τήν Κύπρο (γιατί τό δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου πάντα ζεῖ στίς καρδιές μας), μέχρι συμμετοχή σέ κατασβέσεις δασικῶν πυρκαϊῶν καί ἀντιμετώπιση φυσικῶν καταστροφῶν. Ὅπου ὁ Στρατός καλεῖται νά δώσει λύσεις, ἐκεῖ πού ἀδυνατεῖ ὁ γραφειοκρατικός μηχανισμός τοῦ Δημοσίου, ἐκεῖ τρέχουν καί οἱ ἔφεδροι. Ἀλλά καί σέ διεθνεῖς στρατιωτικούς ἀγῶνες σηκώνουν τήν ἑλληνική σημαία. Χωρίς βοήθεια, χωρίς ὑποστήριξη, ἀναλαμβάνοντας οἱ ἴδιοι τό κόστος τῆς συμμετοχῆς. Καί βέβαια πάντα ἕτοιμοι νά ἀνταποκριθοῦν στά προσκλητήριο τῆς πατρίδος.
Θλιβερό τό γεγονός ὅτι στήν ἐκδήλωση αὐτή δέν ἦταν παρών οὔτε ἕνας ἐκπρόσωπος τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας. Μόνον ἐκπρόσωποι τοῦ ἀρχηγοῦ ΓΕΕΘΑ, τοῦ στρατηγοῦ Φλώρου καί τῶν Γενικῶν Ἐπιτελείων. Γιατί αὐτοί τούς γνωρίζουν. Γιατί αὐτοί ἔχουν βρεθεῖ στίς ἐπάλξεις μαζί τους. Παρών μόνον ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων, ἔφεδρος καταδρομέας ὁ ἴδιος ὁ Κώστας Μπακογιάννης, ἔδειξε ὅτι ἐμφορεῖται ἀπό τά ἴδια ἰδανικά, καθώς «ἔγινε ἕνα» μέ ὅλους τούς ἐφέδρους πού ἦσαν ἐκεῖ. Παρών καί ὁ βουλευτής Διονύσης Χατζηδάκης, παλιός ἀξιωματικός τοῦ Ναυτικοῦ, πού ποτέ δέν ξέχασε τήν καταγωγή του. Δικαίως τιμήθηκαν καί αὐτοί ἀπό τόν ΠΣΕΕΔ ΣΑΚ.
Ἀλλά τό εὐοίωνα εἶναι πώς ἦταν ἐκεῖ καί μία νέα γενιά δημοσιογράφων τοῦ ἀμυντικοῦ Τύπου, κάτι πού δημιούργησε στόν γράφοντα τήν ἱκανοποίηση, ὅτι καί στόν ἐπαγγελματικό του χῶρο ὑπάρχει μέλλον. Πατριωτικό μέλλον. Κάποιους τούς βλέπουμε στίς τηλεοράσεις. Τόν Κώστα Σαρικᾶ (ἔφεδρο ἀξιωματικό τῶν Τεθωρακισμένων) καί τόν Γιῶργο Σιδέρη. Τόν κελευστή πυροβολητή τοῦ Ναυτικοῦ, Γιάννη Θεοδωρᾶτο, μέ τήν κλασσική πλέον ἐκπομπή «Μέ τό κλειδί τῆς Ἱστορίας» καί τόν καταδρομέα καί ὑπεύθυνο τοῦ δικτυακοῦ τόπου «Δούρειος Ἵππος», Σάββα Βλάσση.
Ὅμως, ὅπως προαναφέραμε, ἡ ἡμέρα ἦταν τῶν Ἐφέδρων. Καί πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά κάνουμε τήν ἐπισήμανση, πώς ὅταν πρόκειται γιά προστασία ἐθνικῶν συνόρων, γιά ἄμυνα ὑπέρ πατρίδος, ὁ Στρατός θητείας εἶναι αὐτός πού θά τήν φέρει σέ πέρας. Οἱ ὑπηρετοῦντες στρατεύσιμοι μέ τούς ἐφέδρους, ὑπό τήν καθοδήγηση βεβαίως τοῦ κορμοῦ τῶν μονίμων στελεχῶν, ἀξιωματικῶν καί ὑπαξιωματικῶν. Οἱ ἐπαγγελματικοί στρατοί εἶναι στρατοί ἐκστρατείας. Γιά νά πᾶνε στό Ἰράκ ἤ στό Ἀφγανιστάν. Ὄχι γιά νά πολεμήσουν ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν.
Καί δυστυχῶς Στρατός θητείας μέ ἐννέα καί 12 μῆνες διάρκεια στρατεύσεως δέν εἶναι ἐπαρκής. Ἡ θητεία πρέπει νά εἶναι τοὐλάχιστον 14 μῆνες (προετοιμασία καί ἐνιαύσιος κύκλος ἐκπαιδεύσεως στίς μονάδες ὅπου οἱ στρατεύσιμοι θά ἐπιστρατευθοῦν) καί ἰδανικά 18 μῆνες. Καί ἄς μήν ἰσχυρισθεῖ κανείς ὅτι ὁ σύγχρονος πόλεμος εἶναι ταχύς καί ἐπιστράτευσις «δέν θά προλάβει νά γίνει.» Καί οἱ Ρῶσσοι τό ἐπίστευαν αὐτό ὅταν εἰσέβαλαν στήν Οὐκρανία, καί ἤδη βαδίζουν πρός τό δεύτερο ἔτος ἐπιχειρήσεων, καί βλέπουμε. Ἄς ἀφήσει ἡ πολιτική ἡγεσία τούς στρατιωτικούς νά ἐκφράσουν ἐλευθέρως τήν γνώμη τους γιά τήν θητεία, καί θά δοῦν τί ἀπαντήσεις θά λάβουν.
Ἀσφαλῶς καί χρειάζονται ἐπαγγελματικές μονάδες γιά εἰδικές ἐπιχειρήσεις (τόν σύγχρονο Εἰδικό Πόλεμο) καί γιά συμμετοχή σέ διεθνεῖς ἀποστολές. Ἡ Ἑλλάς δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀποῦσα ἀπό συμμαχικές δράσεις. Καί ἐκεῖ θά στείλει ἐπαγγελματίες. Στά σύνορα ὅμως, στόν Ἕβρο καί τά νησιά, ὁ κληρωτός στρατιώτης θά σηκώσει τό βάρος. Τό λέει ἡ κοινή πεῖρα. Τό λέει καί ἡ ἱστορία.
Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Σ. 11 Φεβρουαρίου 2023, φ. 42.479 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 13/02/2023).
3 comments
Οι σύνδεσμοι εφέδρων ειναι υποχρεωμένοι διά νόμου να παραδίδουν τα ονόματα και τις διευθύνσεις των εφέδρων μελῶν τους σε κρατικούς φορείς και άρα οι λίστες αυτές θα παραδοθούν / εχουν ήδη παραδοθει, εις χείρας ξένων. Αφού αυτοί (οι έφεδροι) ειναι οι τελευταίοι εναπομείναντες για την άμυνα της πατρίδος (ποιάς πατριδος, των κομμουνιστοσυμμοριτών;) αυτό σημαίνει ότι αυτοί θα αποτελέσουν τον πρώτο στόχο εξουδετερώσεως εσωτερικῶν και ἐξωτερικῶν εχθρών.
Το 41-49, με παρόμοιο τρόπο εξολόθρευσαν οι συμμορίτες (εσωτερικοι εχθροι) εκατοντάδες χιλιάδες ἕλληνες. Είχαν λίστες και πήγαιναν απο σπίτι σε σπίτι. Τον Δεκέμβριο του ’44 ἔσπασαν την πόρτα του διαμερίσματος και προσπάθησαν να δολοφονήσουν και τον παππού Λευτέρη (ὀδός Θήρας 56) ἀλλὰ πήδήξε απο τον φωταγωγό και γλύτωσε. Στο τέλος δεν απέμεινε κανένας εθνικόφρων (με εξαίρεση τους νέους αξιωματικούς της περιόδου). Ολοι δολοφονήθησαν σε Πάρνηθα, Καισαριανή (εργοστάσιο ΟΥΛΕΝ), Τουρκοβούνια, Περιστέρι. Τους συλληφθέντας αστυνομικούς πρωτευούσης και νοτιων προαστείων βασάνισαν και έθαψαν σε ομαδικο τάφο στον αυλόγυρο του εργοστασίου Βιάλ στην Καλλιθέα.
Ο στρατός ενοχοποιήθηκε καθ’ υπερβολή από το πολιτικό σύστημα περιόδου 1974 εντεύθεν, λόγω προηγούμενου στρατιωτικού καθεστώτος. Αντίστοιχα το δημοκρατικό ιδεώδες πολίτου-οπλίτη εδιώχθη απεινώς από την παιδεία. Οι καιροί όμως άλλα έφεραν… ¨Κρίνω, εκ της εμπειρίας μου στην 1η ΜΑΛ (έτος 1990) ότι είναι ικανή θητεία 12 μηνών, εάν η ΕΚΑΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι συνεχής κ αντιστοιχεί στις απαιτήσεις των Ε.Δ., δίχως εκπτώσεις, ευθυνοφοβία, “τσιγγουνιά…” Αδήριτη αναγκαιότητα η συνεχής εκπαίδευση κ συμμετοχή εφέδρων στις ασκήσεις. Κατά τα λοιπά προσυπογράφω!
Ο έκπτωτος Βασιλεύς Κων/νος
Το κατωτέρω το αφιερώνω αφ’ ενός μεν, εις τους νοσταλγούντας την βασιλεία αφ’ ετέρου δε, και εις εκείνους τους τολμηρούς οι οποίοι ομιλούν ακόμη και διά νέο δημοψήφισμα που θα επαναφέρει την μοναρχία ώστε να γράψουν την Ιστορία όπως εξυπηρετεί την παράταξη που υποδύεται τον ιδιοκτήτη της χώρας. Αν συντελείται δι’ αυτών η ανασύσταση της μοναρχίας τότε τούτη θα μεταλλάσετο ως σύγχρονη επιθεώρηση θεάτρου Σκιών όπου οι λάτρεις περασμένων μεγαλείων θα διαβιούν εις τα όρια της γραφικότητος, εις ότι δε, αφορά τους νοσταλγούς της βασιλείας καλόν θα ήτο να μελετήσουν την πρόσφατη ιστορία και ας σταματήσουν τους λυγμούς και τους κοπετούς, ασχέτως αν εχρημάτισε κάποτε βασιλεύς των Ελλήνων και φυσικά μην λησμονούμε, ότι το Βασίλειον της Ελλάδος εγκατεστάθη, μετά την ίδρυση – του υπό Επιτροπεία των μεγάλων Δυνάμεων – Ελληνικού Κράτους τον Φεβρουάριο του 1830. Υπήρξε ξενόφερτη και ντε φάκτο επιβεβλημένη Βασιλεία, καταγράφεται δε, ως απολύτως νοσηρή παράμετρος, που έδωσε περιεχόμενο εις την ξένη εξάρτηση και απετέλεσε το κυρίαρχο πολιτικό υλικό με το οποίο εδομήθη δυστυχώς το καθεστώς της υποτέλειας.
Την 10η Ιαν./23 απεβίωσε ο ιδιώτης/τέως βασιλεύς Κων/νος ακριβώς 50 έτη μετά την ην εκκωφαντική ετυμηγορία του λαού τον Ιούλιο του 1973 εκ του Στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967 και 49 έτη από το δεύτερο Δημοψήφισμα της 8ης Δεκ. του 1974 που μας απήλλαξε ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ από τον θεσμό της μοναρχίας.
Ανακήρυξη της Ελλάδος σε “Προεδρική Δημοκρατία”, την 1η Ιουνίου του 1973
Πρώτο Δημοψήφισμα.
Η Βασιλεία κατηργήθη εκ του Στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967 διά μία εισέτι φορά την 1η Ιουνίου του 1973,. Ο Ελληνικός Λαός εν ενί Σώματι κατόπιν Δημοψηφίσματος την 28η Ιουλίου του 1973 είπε 3.870.124 ΟΧΙ εις την βασιλεία, ΝΑΙ εις την Δημοκρατία. Η 28η Ιουλίου του 1973 αποτελεί, εις την ουσία, το τέλος της βασιλικής δυναστείας εις την Ελλάδα, η οποία εβασίλευσε πολλά έτη με μικρά διαλείμματα. (Ο Κωνσταντίνος εβασίλευσε τρία έτη, εννέα μήνες και οκτώ ημέρες δηλ. από την 6η Μαρτίου 1964 έως την 8η Δεκεμβρίου 1967)
Δεύτερο Δημοψήφισμα.
Η κατάργηση της Βασιλείας επιβεβαιώθη εκ νέου με δεύτερο δημοψήφισμα την 8η Δεκ. του 1974 με το συντριπτικό 69,18 % των εκλογέων να τάσσεται αναφανδόν ΥΠΈΡ της Αβασιλεύτου Δημοκρατίας και το 30% υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, δημοψήφισμα που οργάνωσε ο ιδρυτής της Ν.Δ Καραμανλής Κων/νος ο οποίος φέρεται να εδήλωσε ότι, το καρκίνωμα απεκόπη από το σώμα του έθνους, σημειωτέον δε, ότι το δημοψήφισμα έγινε αποδεκτό εξ’ όλων των πολιτικών παρατάξεων κλείνοντας οριστικώς και αμετακλήτως την κερκόπορτα διά διευρυμένες ερμηνείες. Μεταπολιτευτικώς η «βασιλεία» (ως ενιαίο ρεύμα που εξεφράσθη με το 6,8% της Εθνικής Παρατάξεως του 1977) ετροφοδοτήθη κυρίως από την διάχυτη οργή αυτών των τέως προνομιούχων.
Περί ταφής.
Η ταφή του ιδιώτη/τ. βασιλέως Κων/νου ως απλού πολίτη και ουχί δημοσία δαπάνη δηλαδή άνευ τιμών αρχηγού κράτους, ήταν νομικώς επιβεβλημένη διά την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν δύνασαι να κηδέψεις με τιμές αρχηγού κράτους (ν.409/1976 όπως ετροποποιήθη με το ν. 3065/02 και ισχύει έως τούδε) κάποιον που εξέπεσε αυτής της ιδιότητος, (δεν είχε ελληνική ιθαγένεια) με τον πλέον ατιμωτικό τρόπο και νομικώς με μη αμφισβητήσιμο δημοψήφισμα. Εθνικό πένθος, κανονιοβολισμοί και μεσίστιες σημαίες ανά την χώρα οφείλονται εις όσους τιμούν τον λαό ή έστω προσεπάθησαν εν ζωή να τον τιμήσουν. Η φαρσοκωμωδία της ταφής θα τελειώσει. Δυστυχώς αυτό που θα μείνει θα είναι ο παραλογισμός, οι εμμονές και η ανιστόρητη προσέγγιση του παρελθόντος, που μας καταδικάζει διά μία εισέτι φορά, εις τα ίδια λάθη, εις τις ίδιες αυτοκτονικές συμπεριφορές με ολέθριες φαντασιώσεις, που μόνο δεινά συσσώρευσαν εις αυτόν τον τόπο. Εάν η οικογένεια του εκλιπόντος είχε στοιχειώδη πολιτικά αντανακλαστικά δεν θα επισκεπτόταν το Μαξίμου, ούτε θα υπονοούσε ότι, θεωρεί τιμή να γίνει η συγκεκριμένη κηδεία «δημοσία δαπάνη». Θα επέστρεφε τα 13,7 εκ. ευρώ που εισέπραξε τον Μάρτιο του 2003 συστήνοντας εις την Ελλάδα κοινωφελές ίδρυμα εις την μνήμη του έκπτωτου βασιλέα (άλλωστε αυτό που φέρεται να ιδρύθη με το ίδιο ποσό εν ονόματι της Άννας Μαρίας εις το Λουξεμβούργο ουδεμία κοινωφελή δράση δεν ανέπτυξε εις την Ελλάδα) και ουχί να διεκδικεί φιλέτα από το Μον Ρεπό, κτήμα Πολυδενδρίου εις την Αγιά Λαρίσης έως το Τατόι.
Ερώτημα πρώτο: διατί θα εκπροσωπηθεί εις την κηδεία του ιδιώτη σε υψηλό επίπεδο (αντιπρόεδρος, υπουργός Πολιτισμού) ; Επειδή θα μας επισκεφθεί η μοναρχική καμαρίλα από τις μοναρχίες της Ευρώπης ; Και λοιπόν ; Ιδιωτικώς θα έλθουν ουδεμία υποχρέωση δεν έχει η κυβέρνηση. Όταν επισκέπτεται το βασιλικό ζεύγος της Ολλανδίας την Αργολίδα, (κατοικία του τέως) μεταβαίνει κάποιος υπουργός να τους υποδεχθεί και να τους κουβαλήσει ως αχθοφόρος τις βαλίτσες ;
Ερώτημα δεύτερο: από πού προκύπτει ότι ο ιδιώτης/τέως βασιλεύς Κων/νος θα ταφεί εις το Τατόι ; Ουδεμία σημασία δεν έχει ότι εις το Τατόι ετάφησαν οι βασιλείς, που δεν ήθελαν να είναι με τους κοινούς θνητούς. Σημασία έχει ότι το Τατόι έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί ιδιοκτησία του.
ΥΓ. Σύμφωνα με το Σύνταγμα ουδέν τίτλο κατέχει, ούτε τον τίτλο του τέως βασιλέως των Ελλήνων διότι είχε καθαιρεθεί πριν αλλάξει το πολίτευμα της χώρας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα Συν. άρθρο 4 §7 «Τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες». Άλλωστε, έως τούδε τον αποκαλούμε «τέως βασιλέα», αντί «πρώην». Το τελευταίο αναφέρεται σε απώτερη παρελθοντική κατάσταση, που δεν προσδιορίζεται, ενώ το «τέως» δηλώνει το εγγύς παρελθόν, κάτι που ίσχυε έως προσφάτως έως προ ολίγου χρόνου (ημερών, μηνών ή και ετών).
Τέως Αξιωματικός Ιππικού Τεθωρακισμένων (τάξεως 71)