Συναινεσίες, συμβιβασίες και άλλοι ……… «διανοούμενοι»

Η κυβέρνηση υποτέλειας, εθνικής μειοδοσίας και λαϊκής καταλήστευσης αφού εξήντλησε όλο το οπλοστάσιο των ψευδολογιών της εξαπάτησης και της ασύδοτης κινδυνολογίας προσφεύγει στο εφεδρικό σώμα κάποιων υποτιθέμενων προσωπικοτήτων ευρύτερου κοινωνικού κύρους.

«Προσωπικοτήτων, χωρίς πρόσωπο, αλλά με λιγότερο ή περισσότερο βαρύγδουπους τίτλους και αντίστοιχα κατασκευασμένη πνευματική «ακτινοβολία».

Γνωστοί μας – άγνωστοι εκ του παρελθόντος τους, έρχονται άλλοτε να μας συνετίσουν, άλλοτε να μας νουθετίσουν.

Αναφερόμαστε στο κείμενο των 32 της 2/6/2011 και στο κείμενο των 11 της 15/6/2011.

Στόχος τους – target group αγγλιστί – οι μάζες των ανθρώπων των πλατειών, που αναπάντεχα τολμούν να παρεμβαίνουν στο παιχνίδι της εξουσίας και των μέχρι τώρα αμετακίνητων κατεστημένων πολιτικών ισορροπιών.

Αριθμητικά ελάχιστοι οι κύριοι αυτοί, αλλά «εκλεκτοί», επιχειρούν να λειτουργήσουν ως καθοδηγητές της κοινής γνώμης, την οποία θέλουν να εγκλωβίσουν και να ευνουχίσουν.

Χωρίς ιστορία, χωρίς κοινωνική προσφορά, χωρίς στην πλειοψηφία τους να έχουν εκπληρώσει τα στοιχειώδη καθήκοντά τους απένταντι στη χώρα τους παίρνουν αυθαίρετα το δικαίωμα να παρέμβουν καταγγελτικά σε βάρος του ελληνικού λαού, σε βάρος των ενεργών πολιτών.

Επιεικές το «χωρίς ιστορία», δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία ανεπιστρεπτί ως διαπρύσιοι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν και εθνικοί μειοδότες όλων των επιπέδων (συγκεκριμένα: Χ. Ρόζενστάιν-Ροζάκης, Ν. Αλιβιζάτος, Θ. Βερέμης, Γ. Θεοδωρόπουλος, Δ. Σαββόπουλος, Ο. Καλογήρου, Γ. Παγουλάτος, Κ. Παπαγεωργίου, Λ. Τσούκαλης).

Χωρίς κομματική ταυτότητα, αλλά με σαφή πολιτική πρόσδεση με την κυβερνητική παράταξη οι περισσότεροι δεν δίστασαν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους και αξιώματα όπως ο Μ. Σταθόπουλος, ο Ν. Αλιβιζάτος, ο Χ. Ροζάκης ως εξ’ απορρήτων του αρχιιερέως της εθνικής μειοδοσίας Κ. Σημίτη.

Ακόμα «προσωπικότητες» που επιχειρούν να βγουν στο προσκήνιο (όπως π.χ. ο κ. Θ. Διαμαντόπουλος, δια της αντιδικίας του με τον «άρχοντα της νύχτας» κ. Στηβ Κακέτση) ή άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την ανάληψη πανεπιστημιακών αξιωμάτων ως εφαλτήριο για να μεταπηδήσουν στην πολιτική όπως ο νεόκοπος πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γ. Τσάλτας.

Τέλος, Ακαδημαϊκοί που έχουν λάμψει δια της απουσίας τους σε όλα τα κρίσιμα πνευματικά θέματα: το γλωσσικό, τη στρεβλή διερμηνεία της ιστορίας, τον πολιτισμικό εκβαρβαρισμό.

Και τα δύο κείμενα στα οποία αναφερόμαστε είναι δόλια και ως προς τη διατύπωση και ως προς τη στοχοθέτηση. Δόλια διότι ενώ υποτίθεται ότι απευθύνονται σε όλους τους Έλληνες, στηλιτεύουν μόνο τους αντιμνημονιακούς, όσους δεν ευθυγραμμίζονται με τη γραμμή της υποτέλειας και του εθνικού ξεπουλήματος που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Συναίνεση την οποία βαφτίζουν «εθνική ομοψυχία» και γαία πυρί μιχθήτω.

Μονόδρομος το μνημόνιο που ψηφίστηκε αδιάβαστο, αδιάφορο αν κονιορτοποιεί τα λαϊκά εισοδήματα και συνιστά κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας.

Μοναδική λύση το μνημόνιο και ας έχει οδηγήσει τη χώρα σε πλήρες οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό αδιέξοδο.

Αρκεί, που το υποστηρίζουν οι ημίθεοι αυτοί που καταδέχονται να κατέβουν από τις κορυφές του Ολύμπου για να συνετίσουν τους κοινούς θνητούς. Σ’αυτούς – ημίθεοι γαρ – δεν χρειάζονται οικονομικές γνώσεις, πληροφορίες, δεν χρειάζονται καν επιχειρήματα, αυτοί γνωρίζουν τα πάντα με θεϊκή επιφοίτηση.

Νουθετούν, λοιπόν, τους παρασυρμένους και παραπλανημένους των πλατειών, που τα κίνητρά τους είναι φθηνά και ταπεινά. Όσο και αν συμπάσχουν μαζί τους οι ημίθεοι οφείλουν να τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν:

•
ότι ο ίδιος ο λαός έχει βαρύτατη συνευθύνη για την κρίση (άλλη διατύπωση του παγκάλειου «μαζί τα φάγαμε»),

•
ότι οι ξένοι καταβάλλουν «επώδυνο τίμημα» για να μας σώσουν οι ξένοι πολίτες -αφήνουν να εννοηθεί- και όχι η διεθνής των τοκογλύφων, των παγκόσμιων οικονομικών δολοφόνων και των κέντρων καταλήστευσης των φτωχών και αδύνατων λαών,

•
ότι ο άνθρωπος του πεζοδρομίου ευθύνεται για το ότι «χάσαμε τη μάχη της ειρήνης» και δεν υπήρξε οικονομική ανάπτυξη στη χώρα μας. Όχι βέβαια -προς θεού- το διεθνές και ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο και οι μίσθαρνες ηγεσίες όλων των κατηγοριών.

Ούτε λέξη βεβαίως για τη «χρεοκρατία» που συνεπάγεται το κατάπτυστο μνημόνιο. Ούτε λέξη για την πώληση των δημόσιων επιχειρήσεων και του εθνικού πλούτου της χώρας αντί πινακίου φακής. Ούτε λέξη για την οσφυοκαμπτική στάση της κυβέρνησης σε όλα τα μείζονα εθνικά ζητήματα (ΑΟΖ, Κυπριακό, Ελληνοτουρκικό, ενέργεια κλπ. κλπ.).

Και όλα αυτά χωρίς να αναφέρεται πουθενά ότι ανάλογη με την ακολουθούμενη πολιτική (Δ.Ν.Τ., τρόικα κλπ.) όπου και αν εφαρμόστηκε, οδήγησε σε καταβαράθρωση και όχι σε ανόρθωση των εθνικών οικονομιών (Αργεντινή, Ισημερινός, Βενεζουέλα, Μεξικό, κλπ. κλπ.).

Χωρίς επίσης να θίγεται καν το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων (162 δισεκατομμυριών ευρώ τουλάχιστον) και το γεγονός ότι οι φιλάνθρωποι «εταίροι μας» που σε τόσες θυσίες υποβάλλονται για χάρη μας κέρδισαν και κερδίζουν συνεχώς από τη λεόντειο αυτή σχέση σε βάρος μας δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια με τη μορφή τόκων, τοκοχρεωλυσίων και τη μονοπωλιακή σχέση με τεράστιους τομείς της αγοράς μας.

Τι άλλο να πει κανείς για τον κυκεώνα αυτών των προαναφερθεισών «προσωπικοτήτων». Πάρα πολλά, τα υπόλοιπα όμως θα τα πει ο ελληνικός λαός, όπου τολμήσουν να ξεμυτίσουν. Εμείς θα προσθέσουμε δύο φράσεις «Αιδώς Αργείοι» και «Εσετ’ ήμαρ».

Καθηγητής Βασίλης Φίλιας