Ποιός φοβᾶται τόν Ἡρόδοτο;

Tοῦ Νικήτα Κακλαμάνη*

ΤΟ ΕΘΝΟΣ, ὅπως τό γνωρίζουμε σήμερα, ἀποτελεῖ παραδοσιακά τήν κορυφαία μορφή κοινωνικοῦ σχηματισμοῦ. Αἰῶνες πρίν ὁ Ἡρόδοτος περιέγραψε τίς ἀόρατες κλωστές πού τό δένουν: «τό ἑλληνικόν ἐόν ὅμαιμόν τε καί ὁμόγλωσσον, καί θεῶν ἱδρύματά τε κοινά καί θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα».

Σέ ἀντίθεση μέ κράτη ὅπως οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες πού αὐτοπροσδιορίζονται ἐσφαλμένα ὡς “one great nation”, ἡ Ἑλλάδα κατέχει τό προνόμιο τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας. Κι αὐτό, γιατί στηρίζεται στό ὅμαιμο, τό ὁμόγλωσσο, τό ὁμόδοξο καί τό ὁμότροπο τοῦ Ἡροδότου, δηλαδή σέ συστατικά πού σχημάτισαν τήν συμπαγῆ ἑλληνική ὀντότητα, ἡ ὁποία ἄντεξε ἐν πολλοῖς μέσα στόν χρόνο. Ἐάν ὑπῆρχε ἕνα ὑποθετικό ἐγχειρίδιο ὁδηγιῶν ἀποδόμησης ἑνός ἔθνους, αὐτό θά περιελάμβανε ὅλες τίς διαβρωτικές τακτικές πού κατά καιρούς ἔχουν ἐφαρμοστεῖ στήν περίπτωση τῆς Ἑλλάδας.Ἡ ὕποπτη προβληματική πού ἀναπτύχθηκε πάνω στήν ἔννοια τοῦ ἔθνους ἀποτέλεσε προπέτασμα σκοπιμοτήτων, προερχόμενων εἴτε ἀπό δῆθεν προοδευτικές, ἀριστερόστροφες δυνάμεις, εἴτε ἀπό ἀδίστακτους χρηματοοικονομικούς λακέδες.

Στό λεξικό τοῦ μέλλοντος, ὁ ὅρος «ἐθνομηδενισμός» θά καταγραφεῖ ὡς μιά ἑλληνική μέθοδος συστηματικῆς διάβρωσης, πού μετέρχεται στρεβλές ἤ δόλιες ἀντιλήψεις, μέ σκοπό νά ροκανίσει τά ἐθνικά θεμέλια.

Πρῶτο θῦμα τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ εἶναι φυσικά τό «ὅμαιμον», δηλαδή ἡ κοινή καταγωγή. Τήν ἴδια στιγμή οἱ ὑπέρμαχοι τῆς διάβρωσης καλωσορίζουν τίς μεταναστευτικές εἰσροές, ἐπικαλούμενοι θολά «ἀνθρωπιστικά» προσχήματα.

Ἄν σκεφτοῦμε ὅτι κατά τήν τετραετία 2015-2019 εἰσέρρευσαν στήν πατρίδα 1.200.000 μετανάστες, τήν ὥρα πού 500.000 Ἕλληνες ἐγκατέλειπαν τήν χώρα, καταλαβαίνουμε πόσο διευκολύνθηκε τό ἔργο τοῦ ἀφελληνισμοῦ. Δέν πρέπει βέβαια νά ξεχνᾶμε ὅτι τό δημογραφικό πρόβλημα τῆς Ἑλλάδας, πού καταγράφεται ὑπογεννητικότητα μέ δείκτη γονιμότητας στό 1,38 καί μέ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ κοντά στό 23%.

Πέρα ἀπό τό ὅμαιμο ὅμως, ἡ περιθωριακή «προοδευτική» προπαγάνδα ἐπιχειρεῖ συστηματικά νά ἀκουμπήσει καί τούς ἄλλους τρεῖς συνεκτικούς κρίκους τῆς ἐθνικῆς μας ὑπόστασης. Τό «ὁμόγλωσσο» βάλλεται μέσα ἀπό τήν ὁμογενοποιημένη κουλτούρα τῆς παγκοσμιοποίησης καί τήν φτωχοποίηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Τό «ὁμόδοξο», μέσα ἀπό τήν ἀντιμετώπιση τῆς ὀρθόδοξης πίστης ὡς γραφικότητα ἤ ὑποκρισία. Τό «ὁμότροπο», μέσα ἀπό τόν ὑποβιβασμό τῶν ἠθῶν, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν παραδόσεων, πού ἀντιμετωπίζονται ὡς παρωχημένα.

Ἀπώτερος σκοπός τῆς διάβρωσης εἶναι ἡ ἐπικράτηση ἑνός θολοῦ, μίζερου τοπίου, ἑνός ἄχρωμου καμβᾶ ὅπου μέ εὐκολία θά ἐφαρμόζεται μιά μαζική κουλτούρα ἐπιβολῆς ὅλων ὅσα ὑπαγορεύονται ἀπό τά ἑκάστοτε κέντρα ἐξουσίας.

Ὡστόσο ἡ ἀπόπειρα ἅλωσης τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης μοιάζει πρακτικά μάταιη. Ὄχι μόνο γιατί τό DNA μας μετράει χιλιάδες χρόνια ζωῆς καί δημιουργίας πάνω στόν πλανήτη, ἀλλά καί ἐπειδή ἔχουμε τήν δύναμη νά ἀντιδράσουμε.

Σέ αὐτήν τήν κατεύθυνση, τά τελευταῖα τέσσερα χρόνια ἀναλάβαμε δράση προστατεύοντας τά σύνορά μας ἀπό μεταναστευτικές ἐπιδρομές. Θωρακίσαμε τήν Ἐπικράτεια καί ἀποκαταστήσαμε τό γόητρο τῆς Ἑλλάδος στό ἐξωτερικό. Ταυτόχρονα δουλέψαμε πάνω στό δημογραφικό, μέ τήν παροχή σημαντικῶν οἰκονομικῶν κινήτρων καί διευκολύνσεων γιά τίς οἰκογένειες πού θά φέρουν στόν κόσμο τίς νέες γενιές Ἑλλήνων.

Καί ὅλα αὐτά μέ γνώμονα τήν κληρονομιά μας, τό ἐθνικό συμφέρον ἀλλά καί ἕνα ἰσχυρό πνεῦμα ἀνθρωπισμοῦ. Ἀπέναντι στόν ἐθνομηδενισμό ἐμεῖς καλλιεργοῦμε τήν ἀπόλυτη πίστη καί ἀφοσίωση στά ἐθνικά ἰδεώδη μας. Ἀγαπᾶμε τήν πατρίδα, ἀξιώνουμε τόν σεβασμό, χωρίς νά περιφρονοῦμε κανένα ἄλλο ἔθνος. Τιμοῦμε κάθε λέξη ἀπό τά λόγια τοῦ Ἡροδότου καί προστατεύουμε τήν ἐθνική μας ὑπόσταση χωρίς φόβο ἀλλά μέ πάθος. Αὐτή εἶναι ἡ κληρονομιά πού μᾶς δόθηκε, καί μέ αὐτήν θά συνεχίσουμε νά ταξιδεύουμε μέσα στόν χρόνο.

*Ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων
Βουλευτής Α΄ Ἀθηνῶν ΝΔ

Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Πα. 12 Μαΐου 2023, φ. 42.549 σελ. 1, 3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 13/05/2023).