Ψηφίσθηκε, λοιπόν, το Μεσοπρόθεσμο και ο Εφαρμοστικός Νόμος και αποκτήσαμε τον Οργανισμό για την Αξιοποίηση της Περιουσίας του Δημοσίου και το περιβόητο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων. Το επταμελές αυτό όργανο, στο οποίο τα τρία μέλη θα διορίζονται από την τρόϊκα, θα μπορεί να εκποιεί όχι μόνο την περιουσία του στενού δημοσίου τομέως, αλλά και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, δηλαδή και των Δήμων και των Πανεπιστημίων! Χωρίς να ερωτούν κανέναν οι επτά αυτοί άνθρωποι, εκ των οποίων τουλάχιστον τρεις ξένοι, θα πουλούν όσο-όσο τη δημόσια περιουσία μας για να ξεπληρώσουν τους δανειστές μας. Ελπίζω να μην αρχίσουν να πουλούν και Ναούς και Μοναστήρια, με τη δικαιολογία ότι και τα θρησκευτικά καθιδρύματα είναι Ν.Π.Δ.Δ. Εύχομαι να θυμούνται την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Νόμου Τρίτση του 1987, με την οποία δικαιώθηκαν επτά μοναστήρια που είχαν προσφύγει. Το Δικαστήριο αποδέχθηκε ότι η ιδιοκτησία των Μονών δεν μπορεί αν περιέλθει στο Δημόσιο και επιδίκασε μία μεγάλη αποζημίωση εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, την ποία ακόμη το Κράτος χρωστά στις Μονές!
Το επταμελές αυτό Συμβούλιο θα μπορεί μεταξύ άλλων να ξεπουλά και τον αιγιαλό, ο οποίος από την εποχή του Ιουστινιανού θεωρείται δημόσιο αγαθό. Επιπλέον το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων θα μπορεί να ξεπουλά και ακίνητα που ανήκουν σε ΝΠΔΔ, εντός των οποίων διαμένει ενοικιαστής. Δηλαδή, αν ο τάδε Δήμος έχει βάλει μία φτωχή γριούλα σε ένα ακίνητό του με συμβολικό ενοίκιο για κοινωνικούς λόγους, το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων δικαιούται να αποφασίσει την άμεση έξωση της γιαγιάς και την πώληση του ακινήτου. Αυτά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα αποφασίσθηκαν στη Βουλή τις τελευταίες ημέρες.
Όσοι πολιτικοί και πολίτες λένε ΟΧΙ στο Μεσοπρόθεσμο και στο επερχόμενο Μνημόνιο ΙΙ απειλούνται από τους ηττοπαθείς με το γνωστό επιχείρημα: Μα, το ζητούν οι δανειστές μας, το είπε η τρόϊκα. Πρέπει να υπακούσουμε, να ξεπουληθούμε μισοτιμής για αν μη μας μαλώσουν οι δανειστές μας! Η ιστορία του Νέου Ελληνισμού, όμως, αποδεικνύει, ότι μεγαλύτερο όφελος είχαμε από πολιτικούς, οι οποίοι είπαν ΟΧΙ στα εκβιαστικά διλήμματα, παρά από τους πρόθυμους οσφυοκάμπτες ενώπιον των εκάστοτε ισχυρών.
Κλασικό παράδειγμα οπαδού των εθνικών υποχωρήσεων και αρνητού της εθνικής μας αξιοπρέπειας είναι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Φαναριώτης πού έδρασε κατά την περίοδο της Ελληνικής Επαναστάσεως. Στο αποκορύφωμα του Αγώνος και συγκεκριμένα το 1823 εξέδωσε ένα πολιτικό μανιφέστο υποταγής και ξενοδουλείας, το οποίο έλεγε ότι δεν πρέπει να έχει η νέα Ελλάς ανεξαρτησία γνώμης και διπλωματικών χειρισμών, αλλά να παραχωρήσει όλες αυτές τις αποφάσεις στην Αγγλία. Ο Μαυροκορδάτος ανήκε στη χορεία εκείνη των ηττημένων μυαλών που ουδέποτε πίστεψαν στις δυνάμεις του Ελληνισμού και προτιμούσαν πάντα την υποτέλεια και τη μετατροπή μας σε προτεκτοράτο. Έβλαψε ποικιλοτρόπως με τη στάση του. Δίχασε τους αγωνιζομένους Έλληνες οδηγώντας τους σε εμφύλιες συρράξεις κατά τη διάρκεια των μαχών. Έπαιξε ρόλο στην πρώτη φυλάκιση του Θ. Κολοκοτρώνη. Ίδρυσε το αγγλικό κόμμα αναγκάζοντας τους αντιπάλους του να ιδρύσουν το ρωσικό και το γαλλικό αντιστοίχως καθιστώντας τη μικρή Ελλάδα πλήρες προτεκτοράτο. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο έμπειρος Ιωάννης Καποδίστριας ο Αλ. Μαυροκορδάτος για να εξυπηρετήσει τα αγγλικά συμφέροντα παρακίνησε τον Μιαούλη να κάψει τον ελληνικό στόλο! Η εθελοδουλεία του και η πρόταξη του αγγλικού συμφέροντος πάνω από το ελληνικό τον κατέστησαν ολέθριο παράγοντα της πολιτικής ζωής στα πρώτα βήματα του κρατιδίου.
Αυτόν έχουν ως πρότυπο οι οπαδοί του συνθήματος: «Θα ψηφίσουμε ό, τι μας ζητήσουν οι ξένοι. Θα τα πουλήσουμε όλα αφού το θέλει η τρόϊκα». Αυτή η φιλοσοφία δυστυχώς διέπει τους οπαδούς του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόσφατη τηλεοπτική σειρά, που διαστρέβλωνε την ιστορία του 1821, προέβαλε ως πρότυπο τον Μαυροκορδάτο. Ακριβώς για να μας προτρέψει σε εθνικές και οικονομικές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Για να μας πείσει να δικαιολογήσουμε μέτρα επιβλαβή και αναξιοπρεπή.
Αντιθέτως ο Ελληνισμός βοηθήθηκε μακροπρόθεσμα και ουσιαστικά από πολιτικούς που αρνήθηκαν να ενδώσουν στους εκβιασμούς των ξένων και είπαν υπερήφανα ΟΧΙ. Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης ζήτησε δάνειο από την Αγγλία και εκείνη τού απήντησε ότι θα το δώσει αρκεί αν παραχωρήσουμε την εξωτερική μας πολιτική στα βρετανικά συμφέροντα. Να γίνουμε ένα ετερόφωτο προτεκτοράτο για να βρούμε λεφτά. Ο Τρικούπης προτίμησε να φωνάξει μέσα στη Βουλή ότι δυστυχώς επτωχεύσαμεν , παρά να καταστήσει την Ελλάδα κολοβωμένη και αναξιοπρεπή. Η υπερήφανη στάση του ανέβασε το εθνικό φρόνημα. Παρά τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγοχο που μας επεβλήθη του 1898 η Ελλάς πέτυχε μετά από λίγα χρόνια ( 1912-13) να απελευθερώσει εκατομμύρια αλυτρώτων αδελφών. Εξίσου επιτυχής ήταν η στάση του Κυπρίου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου το 2004. Αρνήθηκε τους εκβιασμούς Ελλήνων και ξένων καλοθελητών και είπε ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Δικαιώθηκε πλήρως. Η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε. και οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν καταστροφές διαψεύσθηκαν.
Φτάνει πια με τους Μαυροκορδάτους που ηδονίζονται να υποκύπτουν στους έξωθεν εκβιασμούς και με τους Μαυρογιαλούρους, που μας θυμίζουν τον ρουσφετολόγο πολιτικό, τον οποίο ενσάρκωσε στον ελληνικό κινηματογράφο ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Να τους αποβάλουμε από την πολιτική μας ζωή για να δούμε … άσπρη μέρα!
Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Κ.Χ. 2.7.2011
8 comments
Ετσι μπράβο, και κάτι ακόμα: Οταν εκλέγεται ένα κόμμα και
δημιουργεί κυβέρνηση, δεν σημαίνει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει. Προς το παρών όμως αυτό συμβαίνει. Πλήρης απολυταρχία.
Και τα 9εκ. του Ελληνικού λαού αντιτιθενται σε αυτή (όχι όμως το 1 εκ. των διαφόρων κομματων που τρώει με χρυσά κουτάλια εδώ και 35 χρόνια εις βάρος του Ελληνικού λαού). Και ποιοί είναι αυτοί οι νέοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Που είναι οι παλιοί καλοί (διεφθαρμένοι αλλά γνώριμοι) βουλευτές του; Η κατάσταση είναι σκιώδης και ύποπτη και άρα καμμία έκπληξη δεν προξενούν οι κινήσεις τους.
Τι απόγνωση έχει τελικά καταλάβει αυτό το λαό;
Πόση δυσπιστία έναντι πάντων, πόση έλλειψη εμπιστοσύνης στον ίδιο του τον εαυτό;
Μαυροκορδάτοι και Μαυρογιαλούροι, πραγματικοί και φανταστικοί αλλά υπαρκτοί πολιτικοί, που ορθώς ο αρθρογράφος αναφέρει σαν αρνητικά παραδείγματα.
Και αρχίζουν οι συμπληρώσεις!
Και ο Τρικούπης μάλλον ξενόδουλος ήτανε!
Και όλοι οι πολιτικοί από κτίσεως νέου Ελληνικού κράτους πουλημένοι και ανίκανοι ήταν!
Από την αρχή Αγγλόφιλοι, Γαλλόφιλοι, Ρωσόφιλοι! Και τον Κολοκοτρώνη στην φυλακή τον βάλανε!
Αλλά και αν βάζαμε τους οπλαρχηγούς να κυβερνήσουν ίσως να ‘χαμε ακόμα πασάδες!
Μετά «βασιλόφρονες» είχαμε, τι περιμένατε! Αλλά και οι «αντιβασιλικοί» ήταν καλύτεροι;
Γ. Παπανδρέου από τη μια με Σκόμπυ στην Αθήνα, Ζαχαριάδης και Στάλιν από την άλλη!
Παρακράτος της δεξιάς και Χούντα από τη μια, η «ένδοξη» και «αγνή» γενιά του Πολυτεχνείου από την άλλη!
Κυβέρνηση «Τροϊκανών» στην εξουσία και «αγανακτισμένοι» πολίτες, «χαμένα κορμιά» στις πλατείες από την άλλη!
Συμπολίτευση και πάσα αντιπολίτευση πάντοτε οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος!
Ακόμα κι ο δήμαρχος που στεγάζει αναξιοπαθούσα γριούλα σε κάποιο «καλύβι» του δήμου και αυτός -δεν μπορεί- λαμόγιο θα είναι! Αν ήταν σωστός θα την έπαιρνε σπίτι του!
Δεν λέω ότι αυτά δεν ισχύουν, δεν συνέβησαν και συμβαίνουν!
Αλλά αυτός ο λαός έχει κάποια ελπίδα αξιοπρεπούς επιβίωσης;
Αν λάβω άκριτα υπ’ όψιν μου όλα αυτά, αν τα συνεκτιμήσω ισοβαρώς, το συμπέρασμα είναι ότι δύο τινά συμβαίνουν.
Ή δεν υπάρχει ούτε ένας συμπολίτης μας τίμιος, άξιος και πατριώτης, οπότε τι το συζητάμε, ή αυτός ο λαός έχει μία απίστευτη ικανότητα να στέλνει στην εξουσία μόνον τα χειρότερα στοιχεία του, οπότε είναι πάλι οιονεί καταδικασμένος!
Μα δεν υπάρχουν αλήθεια πέντε άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα, πέντε αληθινοί λεβέντες, που με φωνή τραχειά, χωριάτικη σαν του Κολοκοτρώνη θα βροντοφωνάξουν σ’ όλους τους άλλους «Που πάτε ορέ;»! Και θα αναλάβουν προσωπικά τις ευθύνες τους, θα κάνουν και τους άλλους να αντιληφθούν και τις δικές τους;
Αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν είμαστε ικανοί να τους δούμε, το πιο σίγουρο ότι θα τους «δαιμονοποιήσουμε» περισσότερο και από τους δαίμονες που ήδη έχουμε στο κεφάλι μας!
Το έχω γράψει και αλλού.
Ο λαός μας έχει γαλουχηθεί για δύο χιλιετίες τώρα υπό καθεστώτα αυταρχικά και κατοχής!
Έχει αναπτύξει μια ενστικτώδη δυσπιστία προς οτιδήποτε αντιπροσωπεύει «εξουσία». Δεν πιστεύει ότι είναι «μέρος» της αλλά «θύμα» της! Η γενικευμένη καχυποψία επί δικαίων και αδίκων θολώνει το μυαλό του, ισοπεδώνει την κρίση του.
Εδώ «πονηρεύτηκαν» τον Καποδίστρια που μοίραζε πατάτες, να κόψουν λίγο την πείνα τους!
Αναπτύσσει έτσι μια «ζωώδη» άμυνα του τύπου «μη με πολυσκοτίζετε!» από την οποία δέχεται ευχαρίστως μόνον προσωπική εξυπηρέτηση (ρουσφέτι) σαν ελεημοσύνη. Οι «θεσμοί», του είναι ακόμα κάτι άγνωστο και ακατανόητο!
Άλλωστε η ιστορική μνήμη του, ξυπνά τα παθήματά του από εξεγέρσεις και πρωτοβουλίες που τόλμησε στο παρελθόν, εγγύς και απώτατο! Το αίμα στη μνήμη δεν στεγνώνει, ο πόνος δεν παρέρχεται! Και φυσικά πάντα φοβάται την ΠΡΟΔΟΣΙΑ, γιατί έχει εισπράξει αρκετή και από αυτήν!
Τελικά συντάσσεται ή μάλλον ανέχεται την επίσημη εξουσία, όποιον είναι αυτή τη στιγμή στο «θρόνο». Θεωρώντας ότι θα ‘χει λιγότερα προβλήματα!
Και όποιον πάει να τον «ξεσηκώσει» θα βρεί χίλιους-δυό λόγους να τον υποψιάζεται και να τον καταγγείλει!
Θέλει πολύ «βροντώδη» φωνή για να ξυπνήσει ο λαός μας, για να πάρει θάρρος! Για να μη γίνει με τον άλλο, τραγικό τρόπο, λόγω απόλυτης απόγνωσης με κίνητρο το «δεν μου ‘μεινε τίποτα πλέον να χάσω, ή χάνομαι και γώ ή κερδίζω!»
Μήν ἀνησυχεῖτε ! Ὅλοι οἱ λαοὶ τοῦ κόσμου ἔτσι εἶναι. Ἁπλῶς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τὴν μοχθηρὰν ἀξίωσιν νὰ τὰ λέμε καὶ νὰ τὰ γράφουμε ὅπως τὰ βλέπουμε.
Τώρα μᾶς ἔπιασε ὁ πόνος γιὰ τὴν γριούλα. Ἅμα ὁ δήμαρχος θέλει νὰ εἶναι ἐλεήμων, νὰ τὴν πάρει σπίτι του. Εἶμαι βέβαιος ὂτι ἔχει χῶρο, διότι οἱ χορτᾶτοι εἶναι ψυχοπονιάρηδες. Πάντως ἐλεημοσύνη μὲ κόλυβα τῶν δημοτῶν δὲν μετρᾶ. Ἐκεῖνο πού θὰ μετροῦσε θὰ ἦταν ἡ χρηστὴ διαχείριση καὶ ὄχι νὰ εἶναι οἱ δῆμοι οἱ πιὸ διεφθαρμένες ὑπηρεσίες τοῦ δημοσίου τομέως.
Ἤθελα νὰ ‘δῶ ποῦ θὰ ἦταν ἡ περηφάνεια ἂν τὸ 1823 ἐπικρατοῦσαν οἱ στεριανοὶ ὁπλαρχηγοί στὴν θέση τῶν πολιτικῶν. Στὴν Σερβία ἡ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ μόνο ποὺ ἔφερε ἦταν ὑποταγὴ σὲ Σέρβους πασάδες γιὰ σχεδὸν ἑκατὸ χρόνια.
Νὰ ‘δῶ πότε θὰ γίνει ταινία καὶ γιὰ τοὺς γραφιάδες πού κοροϊδεύουν τοὺς Μαυρογιαλούρους, ἐνῶ οἱ ἴδιοι στὴν θέση τῶν Μαυρογιαλούρων θὰ ἦταν χειρότεροι. Ἰδοὺ τί τοὺς ἔχει γράψει ὁ Δημήτριος Κόκκος :
Ὁ ἀντιπολιτευόμενος
Ἐν μέσῳ τῆς ἐκλογικῆς αὐτῆς ἀνεμοζάλης,
ἐνόμισα καθῆκον μου κ’ ἐγὼ νὰ εἰσπηδήσω,
καὶ μετ’ ἀγῶνος φοβεροῦ καὶ πυρετώδους πάλης
νεκρὸς ἢ μόνον νικητής, παιδιά, νὰ ἐπιζήσω!
Τουτέστι «τάν ἢ ἑπὶ τᾶς!», οἱ πάντες μ’ ἐννοεῖτε,
αἱ δ’ ἐξηγήσεις περιτταὶ μοὶ φαίνονται, πολῖται!
Ἀντιπολιτευόμενος! ἱδοὺ τὸ πρόγραμμά μου!
Τὴν τωρινὴν κυβέρνησιν ἀγρίως θὰ πατάξω!
Πατρὶς ἐδῶ, πατρὶς ἐκεῖ, πατρὶς τὸ σύνθημά μου,
πατρίς, μὰ τὸν Θεόν, πατρίς- enfin θὰ πατριάξω!
Ὁράτε ὅτι τὴν πτωχὴν πατρίδα μας προδίδουν,
διότι τρώγουν μοναχοὶ καὶ εἰς ἡμᾶς δὲν δίδουν.
Τὰ οἰκονομολογικά! -ἱδοὺ πρώτη φροντίς μου!
Τὰ στρατοναυτολογικά! -ἰδοὺ καὶ ἡ δευτέρα!
Τἁ ἐξωεσωτερικά! -ἐν ὅλῳ πόθοι τρεῖς μου,
ἑκ τῆς κοιλίας θ’ ἀντηχοῦν ὀξεῖς εἰς τὸν αἰθέρα.
Τὸ μεγαλεῖον, ἡ πατρίς, ἡ δόξα, τὸ καθῆκον,
καὶ τὸ ἀνῆκον ἅπασι καὶ πᾶσι τὸ προσῆκον!
Ἄλλως, μενόντων ὦδέ πως τῶν πάντων συμφερόντων
καὶ τῶν ταμείων τρομερῶς συνδιασπαθιζόντων,
κ’ ἐκείνων πάντων, δηλαδή, τρωγόντων καὶ πινόντων,
ἡμῶν δὲ πάντων τῶν λοιπῶν πεινώντων καὶ διψώντων,
ἡμεῖς θὰ καταντήσωμεν, ἀναμφιβόλως, τσίροι,
καὶ νεκρικὸν μετ’ οὖ πολὺ θ’ ἀκούσωμεν ψαλτῆρι.
Λοιπόν! Λοιπὸν ἅπαντ’ αὐτά εὐκόλως ἐννοοῦντες,
καὶ βλέποντες πὼς ἡ πατρὶς ἐπνίγη ἑντός ἕλους,
πρέπει, ἐν γένει τὸν λαὸν ὀρθῶς ποδηγετοῦντες,
νὰ φθάσωμεν εἰς ἀσφαλῆ λιμένα, ἑπὶ τέλους.
Τοιουτοτρόπως ἡ πατρίς, νικῶσα, μετὰ θάρρους
θὰ πέσει ὠς μικρὸς ἰχθὺς εἰς πεινασμένους γλάρους!
Ἐλπίζω, συμπολῖται μου, τὴν ψῆφόν σας νὰ ἔχω!
Ἐλπίζω νὰ μ’ ἐκλέξετε, ὡς αντιπρόσωπόν σας,
διότι, μὰ τὸν Ἰησούν Χριστόν μας, δὲν ἀντέχω,
καὶ φεῦ! θὰ μ’ ἔχετε βαρὺ φορτίον στὸν λαιμόν σας!
Ἐν τούτοις, ἄν μοι πέπρωται ὁ τάλας ν’ ἀποθάνω,
τὰ κατωτέρω γράψατε στὸν τάφον μου ἐπάνω:
«Ἀντιπολιτευόμενος ὁ μακαρίτης ἦτο·
εἶχ’ εὐγενῆ αἰσθήματα, ἀρχάς και πεποιθήσεις,
καὶ ὑπὸ τούτων πάντοτε ἁγνῶς ἐνεφορεῖτο·
ἀλλ’ ὅμως τὸν κατέβαλον στομαχικαὶ παθήσεις.
Ἀπέθανε φιλόπατρις καὶ ὁμιλῶν καὶ γράφων –
μὰ ἄλλους λόγους νηστικὸς κατῆλθεν εἰς τὸν τάφον».
Εντάξει αντιδράμε. Κάτσε να δούμε τι θα “αποκρατικοποιηθεί” και με τι όρους και μετά αντιδράμε βασίμως εάν πρέπει. Θα είναι αργά; Μακάρι να ‘ξερα αν θα είναι αργά. Δηλαδή τώρα είναι νωρίς;
Τώρα gentlemen έχουμε ένα τεράστιο κράτος το οποίο δυστυχώς έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο από το να στεγάζει ανήμπορες γριούλες. Οσο για το τι έχει κάνει με τον “δημόσιο αιγιαλό” καλύτερα να μη σχολιάσω.
Θα πω τον πόνο μου – κι ας διαφωνήσουμε: Εχω βαρεθεί τον αχταρμά με τους Μεταξάδες, τους Τάσσους Παπαδόπουλους και τα λεβέντικα “Οχι”, ως εάν η λύση των προβλημάτων να έχει ήδη τακτοποιηθεί γύρω από τα “μεγάλα Ναί” και τα “μεγάλα Οχι”
Τέλος πάντων βαριέμαι να ξαναμιλήσω για “διλλήματα”, τα έχω πεί http://www.antibaro.gr/node/3180#comment-7700
Αν κατά την διαδικασία γίνουν μαλακίες θα είμαι ο πρώτος που θα φωνάξει “όχι”. Δεν προτίθεμαι να ακυρώσω την εγκυρότητά του τότε, με κραυγές από τώρα.
Τώρα έχω χεσμένη τη φωλιά μου ως κράτος και σιωπώ. Κι αντί να γενικεύω με “Ναί” και “Οχι” σκύβω στο πρόβλημα και κοιτάω μία προς μία τις κινήσεις, ένα προς ένα τα σχέδια.
Κι όταν θα πρέπει να αντιδράσουμε, είμαι ήσυχος. Από λεβέντες θα είναι γεμάτος ο τόπος.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.
Λαμβάνω αφορμή από την διαπίστωσή του κ. Γεωργάνα, ότι «οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τὴν μοχθηρὰν ἀξίωσιν νὰ τὰ λέμε καὶ νὰ τὰ γράφουμε ὅπως τὰ βλέπουμε» για να διατυπώσω μια παλιά σκέψη ή μάλλον υποψία μου στην οποία δεν έχω δώσει οριστικώς απάντηση.
Ξεκίνησε από πολύ παλιά και ουσιαστική συμβολή είχε το έργο «Γατόπαρδος» του Λ. Βισκόντι.. Όπου ο Σικελός ευγενής συζητώντας σχολιάζει:
«Έχετε δίκιο σε όλα όσα λέτε. Εκτός από ένα. Ότι δηλαδή οι Σικελοί σίγουρα θα θελήσουν να καλυτερεύσουν.
Ποτέ δεν θα καλυτερεύσουν γιατί θεωρούν ότι ΗΔΗ είναι ΤΕΛΕΙΟΙ!.
Η ματαιοδοξία τους είναι μεγαλύτερη και από την δυστυχία τους.»
Το αντιπαραβάλλω προς τη γνωστή ελληνική «γκρίνια»!
Τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο δεν πάει καλά, είμαστε όλοι άχρηστοι και ανάξιοι κλπ. κλπ.
Το ότι σ’ αυτόν τον τόπο υπάρχουν και πράγματα που πάνε πολύ καλά μου το είχε επισημάνει τότε Ιταλός συμφοιτητής μου, αφήνοντάς με με το στόμα ανοιχτό. Γιατί έτσι και εγώ πίστευα τότε και λόγω νεότητος μάλιστα έτσι θα ‘πρεπε κιόλας!
Κατέβηκε καλοκαίρι στην Ελλάδα και ακόμα θυμάμαι που μου σχολίασε τις πολύ καλές συγκοινωνίες μας! Αρκεί να μην κάνεις το λάθος να πάρεις τραίνο, όπως αυτοί, αλλά ΚΤΕΛ!
Πείτε τη λέξη ΚΤΕΛ σε μια ομήγυρη δικών μας! Οκτώ στους δέκα θα σας επιτεθούν!
Όχι ότι απουσιάζουν τα προβλήματα, αλλά το ότι εν συνόλω αποτελεί πολύ καλά οργανωμένη συγκοινωνία, με σύγχρονα μέσα, θαυμαστή συνέπεια και λογικό κόστος, δεν ΘΕΛΟΥΝ να το δούν!
Αναλογίζομαι τελικά, μήπως αυτή η τάση μας απαξίωσης των πάντων που έχουν σχέση με μας, αυτή η «μοχθηρὰ ἀξίωσις νὰ τὰ λέμε» είναι εν τέλει και η ΣΩΤΗΡΙΑ μας!
Υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει εφησυχασμός, ότι τελικά γίνονται πράγματα τα οποία εμείς απλά δεν θεωρούμε άξια λόγου γιατί υπάρχει ένα συνεχές ανικανοποίητο!
Που σίγουρα δημιουργεί γενική κατάθλιψη και γκρίνια αλλά εν τέλει έχει κάποια αποτελεσματικότητα να μην μένουν τα πράγματα ως έχουν!
Ως μόνο πλοίο, έστω και σαπιοκάραβο, που είναι ικανό να μας διεκπεραιώνει από τις απίστευτες Συμπληγάδες που περνάμε ως νέο έθνος!
Ίσως λέω, στο στάδιο της υποψίας είμαι ακόμη μετά τόσα χρόνια!
Υ.Γ.
Άλλη μια ατάκα από το ίδιο έργο που αξίζει προσοχής:
«Κάτι έπρεπε να αλλάξει, για να μην αλλάξει τίποτα!»
Ο κ. Χολέβας βασίζει όλη την επιχειρηματολογία του άρθρου του στον ισχυρισμό ότι το επταμελές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων του οργανισμού για την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου που συγκροτήται από τον Εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στο οποίο θα συμμτέχουν τρία μέλη, που κατά τον κ. Χολέβα θα διορίζονται από “την Τρόικα” θα μπορεί να εκποιεί όπως λέει “όχι μόνο την περιουσία του στενού δημοσίου τομέως, αλλά αλλά και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου”. Ο ισχυρισμός αυτός είναι όχι απλώς ανακριβής, αλλά και εντελώς αναληθής.
Οποιος κάνει το κόπο να διαβάσει το καταστατικό του Ταμείου για την Αξιοποίηση της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (έτσι ονομάζεται αυτός ο οργανισμός) το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο Εφαρμοστικό Νόμο για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο μπορεί να διαπιστώσει ότι το μόνο αρμόδιο όργανο του Ταμείου για όλες τις αποφάσεις και πράξεις σχετικά με την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου θα είναι το Διοικητικό Σμβούλιο του Ταμείου,. (Αρθ. 3 του Καταστατικού). Το Δ. Σ. θα έχει πέντε μέλη που θα διορίζονται ΟΛΑ από τον Υπουργό Οικονομικών ως αντιπρόσωπο του Ελληνικού Δημοσίου, μονου μετόχου του Ταμείου. Στις συνεδριάσεις του Δ. Σ. μπορούν να παρίστανται ΧΩΡΊΣ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΨΉΦΟΥ δύο παρατηρητές που θα διορίζονται από τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και Ευρωπαική Επιτροπή (όχι της Τρόικα). Το επταμελές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, στο οποίο θα συμμετόχουν τρία μέλει που θα υποδεικνύονται από τους δύο εκπροσώπους της Ευρωζώνης και της Ευρωπαικής Επιτροπής , θα έχει μόνη αρμοδιότητα να γνωματοδοτεί και να εισηγήται προς το Διοικητικό Συμβούλιο. Το Διοικητικό Συμβούλιο για ορισμένα θέματα αποφασίζει μεν μετά την γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμώνων, αλλά δεν υποχρεούται να έχει την σύμφωνη γνώμη, ή να υιοθετήσει οποιαδήποτε από της απόψεις του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων. (Αρθρο 4.)
Ο κ. Χολέβας δίνει την εντύπωση ότι θέλει να υπερασπισθεί τα συμφέροντα της χώρας συμβουλεύοντας την αντίσταση στις συμφωνείες δανειοδότησης. Προφανώς τα συμφέροντα της χώρας δεν εξυπηρετούνται με τις στρευλώσεις, την παραπληροφόρηση των πολιτών, και τα ψεύδη σχετικά με τι έχει νομοθετήσει η Βουλή. Τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται με τέτεοια τακτική είναι κομματικά, και, προφανώς, αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετεί ο κ. Χολέβας με το άρθρο του αυτό.
Ἀντιπολιτευόμενος, γάρ, ὁ κύριος Χολέβας …