Μια άλλη ανάγνωση του Διαγγέλματος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για την έκρηξη

Παρακολουθώντας το διάγγελμα του Προέδρου συνέλαβα τον εαυτό μου να μην τον ακούει. Δεν
άκουσα ούτε λέξη. Περίμενα με τόση ανυπομονησία το τι θα πει… Και τώρα που
μίλησε…Δεν άκουσα ούτε λέξη. 

Προσπάθησα να καταλάβω, γιατί συνέβη αυτό. 

Η εξήγηση έχει σε αδρές γραμμές ως εξής. 

Είδα έναν άνθρωπο πνιγμένο στο σκούρο του κουστούμι και
στη θηλιά της γραβάτας του. 

Είδα έναν άνθρωπο πνιγμένο σε ένα ρόλο που δεν μπορούσε
να παίξει ούτε καν υποφερτά. 

Διάβαζε μηχανικά αυτά που του είχαν βάλει στην οθόνη του
ότο κιου.

Τελικά κάτι άρχισε να πιάνει το αυτί μου…:

 

« Λέγομαι Δημήτρης Χριστόφιας.

Γεννήθηκα στο κατεχόμενο σήμερα από τα τουρκικά
στρατεύματα κατοχής Kάτω Δίκωμο της επαρχίας Κερύνειας στις 29 Αυγούστου 1946.

Σπούδασα στο Ινστιτούτο Κοινωνικών

Επιστημών της Μόσχας. Είμαι Διδάκτωρ

Ιστορικών Επιστημών της Ακαδημίας

Κοινωνικών Επιστημών της Σοβιετικής

Ένωσης.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων έγινα μέλος της Παγκύπριας
Ενιαίας Οργάνωσης Μαθητών (ΠΕΟΜ). Το 1964 έγινα μέλος του ΑΚΕΛ, της Παγκύπριας
Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) και της Ενιαίας Δημοκρατικής Οργάνωσης Νεολαίας
(ΕΔΟΝ). Το 1969, στο 5ο συνέδριο της ΕΔΟΝ, με εξέλεξαν μέλος του Κεντρικού
Συμβουλίου της Οργάνωσης.

Το 1974, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στη Μόσχα,
επέστρεψα στην Κύπρο και εργάστηκα ως έμμισθος στην ΕΔΟΝ. Το 1977 έγινα Γενικός
Γραμματέας της Οργάνωσης μέχρι και το 1987.

Το 1976 εκλέγηκα μέλος της Επαρχιακής

Επιτροπής ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας. Το 1982 εκλέγηκα
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου της
Κεντρικής Επιτροπής και το 1987 μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής
του Κόμματος. Μετά το θάνατο του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαϊωάννου,
στις 10 Απριλίου 1988, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος
με όρισε προσωρινό Γενικό Γραμματέα. Στις 22 Απριλίου 1988 η ολομέλεια της
Κεντρικής Επιτροπής με εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της, αξίωμα στο οποίο
επανεκλέγηκα άλλες τέσσερις φορές, το 1990, το 1995, το 2000 και το 2005.

Στις 24 Φεβρουαρίου 2008 συγκέντρωσα το 53,36% των ψήφων
κατακτώντας έτσι την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυβέρνησή μου
ανέλαβε καθήκοντα στις 28 Φεβρουαρίου του 2008.

 

Τώρα κατάλαβα τα λόγια της σοφής Αννούς. 

Τώρα κατάλαβα ότι δεν είναι απλό πράγμα η διακυβέρνηση
ενός τόπου. Τώρα κατάλαβα ότι δεν κάνει ο οποιοσδήποτε για πρόεδρος ενός
κράτους, ή για οποιαδήποτε άλλη υπεύθυνη θέση, επειδή απλά μεγάλωσε στις τάξεις
και πέρασε από όλες τις βαθμίδες και οργανώσεις ενός κόμματος.

 

Λέγομαι Δημήτρης Χριστόφιας.

Αμέσως μετά την εκλογή μου διόρισα

υπουργούς, γενικούς διευθυντές

υπουργείων, διευθυντές στο γραφείο μου, διευθυντές στο
ΓΕΕΦ και οπουδήποτε αλλού μπορούσα με τα εξής κριτήρια:

 

1. Στην κάθε θέση κλειδί πρέπει να υπάρχει ένας
σύντροφος. Ο πιο «άξιος» από τους συντρόφους που κατά πάσα πιθανότητα είχε την
ίδια πορεία με τη δική μου ( Μέλος της ΠΕΟΜ, Σπουδές με υποτροφία του Κόμματος
στην ΕΣΣΔ, μισθοφόρος της ΕΔΟΝ, Μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος,
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του
Κόμματος ).

 

2. Σε κάποιες θέσεις κλειδιά αναγκαστικά έπρεπε να
διορίσω τους πιο «άξιους» από τα συνεργαζόμενα κόμματα. Φυσικά και αυτοί θα
έπρεπε να είχαν την ανάλογη πορεία με τη δική μου αλλιώς δεν θα τους πρότεινε
κανείς. (Μέλη κομματικών μαθητικών οργανώσεων, μέλη κομματικών νεολαιών, μέλη
επαρχιακών και κεντρικών κομματικών επιτροπών).

 

Με λένε Δημήτρη Χριστόφια και τώρα

θυμήθηκα τον Πλάτωνα.

 

Τελικά είχε δίκαιο που στην Πολιτεία του επικρίνει τους
πολιτικούς για το γεγονός ότι θεσπίζουν νόμους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα
των ιδίων παρά του συνόλου των πολιτών, οι οποίοι μάλιστα τιμωρούνται, όταν
παραβαίνουν τους νόμους αυτούς. Είχε δίκαιο όταν χαρακτήριζε την πολιτική ως
επιστήμη της φροντίδας των πολιτών και ως τέτοια βρίσκεται υπεράνω ιδεολογιών.

ΥΠΕΡΑΝΩ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ! Τώρα κατάλαβα. Η

φροντίδα των πολιτών και όχι των

κομματικών στελεχών και φίλων.

 

Τώρα θυμήθηκα και τον Αριστοτέλη: « Είναι απαραίτητο οι
θεσμοί της δημοκρατίας να πλαισιώνονται και να λειτουργούν με τους άριστους,
κατά είδος, επιστήμονες.» ΑΡΙΣΤΟΙ ΚΑΤΑ ΕΙΔΟΣ! Τώρα κατάλαβα. Τώρα θυμήθηκα τον
κάθε Παπακώστα, τον κάθε Υπαρχηγό, τον κάθε διευθυντή στο ΓΕΕΦ, τον κάθε ένα
που διόρισα όχι ως άριστο κατά είδος αλλά ως κομματικόν είδος.

                                                
Εδώ βρίσκεται η απαρχή της ευθύνης μου.

 

Με λένε Δημήτρη Χριστόφια.

Δεν με ενδιαφέρει που οι ακελικοί

επιχειρηματολογούν για να με αθωώσουν με κριτήριο το ότι
είμαι ένας από αυτούς. Δεν με ενδιαφέρει που όλοι οι αντιπολιτευόμενοι
επιχειρηματολογούν για να με καταδικάσουν με κριτήριο ότι ΔΕΝ είμαι ένας από
αυτούς. Όλοι αυτοί δεν μπορούν να δουν την αλήθεια γιατί την βλέπουν αλλοιωμένη
μέσα από τον κομματικό και μη ευρυγώνιο φακό τους.

Την ευθύνη την πολιτική, την πολιτειακή, την κοινωνική
και την ανθρώπινη την αναγνωρίζω. Ως ένορκος στη δίκη του εαυτού μου με βρίσκω

                                                              
ένοχο σε όλες τις κατηγορίες.

 

Ένοχο για τους διορισμούς με βάση

κομματικά κριτήρια ανθρώπων που τελικά ήταν εγκληματικά
ανίκανοι.

Ένοχο για την παρατεταμένη παραμονή για πολιτικούς λόγους
του επικίνδυνου φορτίου στην Κύπρο.

Ένοχο για το θάνατο 13 ανθρώπων.

Ένοχο για τον παντοτινό πόνο τόσων

οικογενειών.

Ένοχο για το οικονομικό και ενεργειακό πλήγμα στη χώρα
μου.

Ένοχο για τη μη απολογία μου σε ολόκληρο τον κυπριακό
λαό.

Ένοχο…

 

Και τώρα;

Τώρα που καταδίκασα τον εαυτό μου;

 

Είμαι ο Δημήτρης Χριστόφιας.

 

Τώρα…απλώς θα σας διαβάσω αυτό που μου έγραψαν στο ότο
κιου.

 

Και οι Ερινύες; Μόνο εγώ ξέρω.»

 

 

Αυτά άκουσα στο διάγγελμα του Προέδρου.

Έσβησα το τσιγάρο.

Κοιμήθηκα.

Όπως ΟΛΟΙ.

Όπως ΠΑΝΤΑ.

Ένοχος κι εγώ. Κι εσύ και όλοι

                  
που τους ανεχτήκαμε και τους ανεχόμαστε. ΟΛΟΥΣ.

 

 

Υποσημείωση για κάθε Δεξιό, Ακροδεξιό, Κεντρώο,
Σοσιαλιστή και οποιονδήποτε που θα γελάσει χαιρέκακα με το πιο πάνω

κείμενο:

Αν πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ω μη

γένοιτο ο Κασουλίδης, ο Αναστασιάδης, ο Κάρογιαν, ο
Ομήρου, ο Συλλούρης, ο Περδίκης ή ο γάιδαρος του Μελέτιου από την Κλήρου ή
ακόμα και ο ίδιος ο μακαρίτης ο Μελέτιος, αυτό που θα άλλαζε στο πιο πάνω
κείμενο θα ήταν μόνο τα ονόματα των προσώπων, των κομμάτων, των κομματικών
οργανώσεων και οι χρονολογίες.