Ο κύβος ερρίφθη. Η Γερμανία έχει ήδη αποφασίσει για την τύχη της Ελλάδας. Το Βερολίνο θα οδηγήσει τη χώρα μας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας και μάλιστα πολύ σύντομα. Η επίσημη ανακοίνωση της απόφασης μέσω μιας έκτακτης συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης είναι πλέον ζήτημα ημερών, όχι μηνών. Ενδέχεται να γίνει και μέσα στην εβδομάδα, χωρίς πάντως αυτό να είναι σίγουρο. Δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί οι όροι και η ακριβής μορφή της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Περί αυτού υφίστανται ακόμη ενδογερμανικές διαφορές. Γερμανικοί τραπεζικοί κύκλοι, που συμπεριλαμβάνουν και μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Μπούντεσμπανκ, προβάλλουν σθεναρή αντίσταση και ισχυρές αντιρρήσεις στο να δώσει η ΕΕ δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα για την επαναγορά ελληνικών ομολόγων από την Αθήνα και σε τιμές αγοράς – δηλαδή με έκπτωση περίπου 50%.
Σύντομα θα λήξει αυτή η υπόθεση, πιθανότατα προς την κατεύθυνση που προαναφέρθηκε. Πληρούται ήδη η θεμελιώδης προϋπόθεση: οι γερμανικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί από πάνω τους ελληνικά ομόλογα αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που κατείχαν όταν ξέσπασε η κρίση.
Ο Ολι Ρεν επιβεβαίωσε το γεγονός αυτό. Πάνω από 50 δισ. ευρώ άξιζαν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που είχαν γερμανικές τράπεζες το φθινόπωρο του 2009. Στις 31 Μαρτίου 2011 όμως τα “συνολικά ελληνικά κρατικά ανοίγματα δεκατεσσάρων συμμετεχουσών γερμανικών τραπεζών ανέρχονταν σε 14,6 δισεκατομμύρια ευρώ” μόνο όπως τονίζει ο Ολι Ρεν σε απάντηση ερωτήματος του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή. Εκτοτε, βάσει δημοσιευμάτων του γερμανικού Τύπου, το ποσό αυτό έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο και αυτή τη στιγμή είναι κάτω από 10 δισ. ευρώ.
Εχουν μειώσει οι πάντες την έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην απάντησή του ο Ολι Ρεν, “σύμφωνα με τα δεδομένα της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών η έκθεση όλων των ξένων τραπεζών στο χρέος του ελληνικού δημόσιου τομέα (ήτοι κυρίως σε κρατικό χρέος) μειώθηκε από 66,9 δισεκατομμύρια ευρώ τον Μάρτιο του 2010 σε 39,5 δισεκατομμύρια ευρώ τον Δεκέμβριο του 2010”. Σε εννέα μήνες του 2010 ξεφορτώθηκαν δηλαδή σχεδόν τα μισά ελληνικά ομόλογα που κατείχαν οι ξένες τράπεζες, ενώ η τάση αυτή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο το πρώτο εξάμηνο του 2011. Είναι προφανές ότι οι ξένες τράπεζες θα υποστούν μηδαμινές ζημιές από οποιαδήποτε μορφή επιλεκτικής χρεοκοπίας αποφασιστεί από το Βερολίνο.
Δεν θίγονται οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση επιλεκτικής χρεοκοπίας. Ούτε υπάρχει κίνδυνος να μην καταβληθούν μισθοί και συντάξεις. Οι φόβοι του κόσμου γύρω από αυτά τα θέματα δεν είναι δικαιολογημένοι. Το πράγμα φυσικά αλλάζει για τους κατόχους ελληνικών ομολόγων ή αμοιβαίων κεφαλαίων που συμπεριλαμβάνουν και ομόλογα του ελληνικού κράτους.
Σοβαρές ζημιές θα υποστούν οι ελληνικές τράπεζες, καθώς θα υποχρεωθούν εκούσες – άκουσες να πουλήσουν κρατικά ομόλογα στη μισή τιμή (αν τελικά επιλεγεί η χρηματοδότηση της επαναγοράς κρατικών ομολόγων από την Ελλάδα με λεφτά της ΕΕ) ή να παρακρατήσουν ομόλογα και μετά τη λήξη τους, αν επικρατήσουν σενάρια βασιζόμενα στην επιμήκυνση. Σε άλλη περίπτωση, οι τράπεζες θα είχαν προβλήματα ρευστότητας και ενδεχομένως σοβαρά. Επειδή όμως τώρα την επιλεκτική χρεοκοπία θα την αποφασίσουν και θα τη μεθοδεύσουν οι Γερμανοί και τυπικά η ΕΕ, οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν λεφτά για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Τα χρήματα θα τα δίνει στις ελληνικές τράπεζες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα – τουλάχιστον αρχικά. Από εκεί και πέρα όμως εγείρονται άλλα ζητήματα. Επί πόσο χρονικό διάστημα θα παρέχει ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα η ΕΚΤ; Με ποιους όρους; Με ποια προοπτική; Στα ερωτήματα αυτά κανένας δεν είναι σε θέση να απαντήσει, αν προηγουμένως δεν ανακοινωθεί το πλήρες περιεχόμενο της επιλεκτικής χρεοκοπίας που θα αποφασιστεί για την Ελλάδα.
Νέο κύμα λιτότητας είναι πάντως βέβαιο ότι θα ακολουθήσει την επισημοποίηση των εξελίξεων, όποιας μορφής επιλεκτική χρεοκοπία και αν επιβληθεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα πάθη του ελληνικού λαού δεν θα έχουν τέλος.
Σχολιασμός
Γράφαμε από καιρό ότι ήταν γνωστό πως από τα τέλη του 2010 ως τον Μάρτιο του 2011 τα ελληνικά ομόλογα μεταπωλούνταν από τους πρωτότυπους κατόχους τους στο 70% της αξίας τους. Και λέγαμε ότι όσο περνάει ο καιρός είναι εις βάρος της χώρας διότι το κούρεμα θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο. Λέγαμε επίσης ότι η χώρα κακώς πληρώνει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της στους δανειστές της την ίδια ώρα που έγινε κούρεμα-αυτογκόλ της ελληνικής οικονομίας μέσω της μείωσης μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κοκ.
επαναγορά ελληνικών ομολόγων από την Αθήνα και σε τιμές αγοράς – δηλαδή με έκπτωση περίπου 50%.
Σχόλιο: εδώ γίνεται παραδοχή, ουσιαστικά από τους Γερμανούς, ότι οι «τιμές αγοράς» των ελληνικών ομολόγων βρίσκονται σήμερα, μέσα Ιουλίου 2011, στο 50%. Καταλαβαίνουμε λοιπόν τι έκανε το ελληνικό δημόσιο από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα. Αποπληρώνει στο 100% τους δανειστές την ίδια ώρα που εφάρμοσε κούρεμα 25% στους πολίτες της χώρας
Πληρούται ήδη η θεμελιώδης προϋπόθεση: οι γερμανικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί από πάνω τους ελληνικά ομόλογα αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που κατείχαν όταν ξέσπασε η κρίση.
Μάλιστα. Παραδοχή ότι οι Γερμανικές τράπεζες ήταν ανάμεσα σε όσους μεταπωλούσαν όλο αυτό το διάστημα ελληνικά ομόλογα. Και τώρα που πούλησαν ένα τεράστιο μέρος τους δε θα ενοχληθούν τόσο από το κούρεμα. Για ποιον λόγο περιμέναμε τόσον καιρό; Για να σωθούν οι Γερμανικές τράπεζες. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου Μνημονίου
Πάνω από 50 δισ. ευρώ άξιζαν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που είχαν γερμανικές τράπεζες το φθινόπωρο του 2009. Στις 31 Μαρτίου 2011 όμως τα “συνολικά ελληνικά κρατικά ανοίγματα δεκατεσσάρων συμμετεχουσών γερμανικών τραπεζών ανέρχονταν σε 14,6 δισεκατομμύρια ευρώ” μόνο όπως τονίζει ο Ολι Ρεν σε απάντηση ερωτήματος του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή. Εκτοτε, βάσει δημοσιευμάτων του γερμανικού Τύπου, το ποσό αυτό έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο και αυτή τη στιγμή είναι κάτω από 10 δισ. ευρώ.
Θυμίζω: οι περικοπές μισθών και συντάξεων που τόσο πολύ έτσουξε τος Έλληνες και έβγαλε στους δρόμους ανθρώπους που ποτέ δεν διαδήλωναν στο παρελθόν, βελτίωσε τον ελληνικό προϋπολογισμό του 2010 μόνο κατά 2-3 δις ευρώ. Συγκρίνοντας τα νούμερ βλέπουμε πού πήγαν οι θυσίες του ελληνικού λαού: στον βρόντο. Όλη η ιστορία έγινε για να γλυτώσουν την ίδια ώρα 40 δις έκθεσης ελληνικών ομολόγων οι Γερμανικές τράπεζες.
η έκθεση όλων των ξένων τραπεζών στο χρέος του ελληνικού δημόσιου τομέα (ήτοι κυρίως σε κρατικό χρέος) μειώθηκε από 66,9 δισεκατομμύρια ευρώ τον Μάρτιο του 2010 σε 39,5 δισεκατομμύρια ευρώ τον Δεκέμβριο του 2010″. Σε εννέα μήνες του 2010 ξεφορτώθηκαν δηλαδή σχεδόν τα μισά ελληνικά ομόλογα που κατείχαν οι ξένες τράπεζες, ενώ η τάση αυτή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο το πρώτο εξάμηνο του 2011. Είναι προφανές ότι οι ξένες τράπεζες θα υποστούν μηδαμινές ζημιές από οποιαδήποτε μορφή επιλεκτικής χρεοκοπίας αποφασιστεί από το Βερολίνο.
ομοίως..
Σοβαρές ζημιές θα υποστούν οι ελληνικές τράπεζες, καθώς θα υποχρεωθούν εκούσες – άκουσες να πουλήσουν κρατικά ομόλογα στη μισή τιμή (αν τελικά επιλεγεί η χρηματοδότηση της επαναγοράς κρατικών ομολόγων από την Ελλάδα με λεφτά της ΕΕ) ή να παρακρατήσουν ομόλογα και μετά τη λήξη τους, αν επικρατήσουν σενάρια βασιζόμενα στην επιμήκυνση.
Πάμε και στην άλλη πλευρά. Βγαίνει το συμπέρασμα από τα παραπάνω ότι οι ελληνικές τράπεζες ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ελληνικά ομόλογα, τουλάχιστον στον βαθμό που το έκαναν οι ξένες τράπεζες, όλο αυτό το διάστημα. Και παραμένουν εκτεθειμένες. Αμέσως μετά, κατά το άρθρο, θα έρθουν οι ίδιοι «σωτήρες» των τραπεζών.
Επειδή όμως τώρα την επιλεκτική χρεοκοπία θα την αποφασίσουν και θα τη μεθοδεύσουν οι Γερμανοί και τυπικά η ΕΕ, οι ελληνικές τράπεζες θα έχουν λεφτά για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Σε άλλη περίπτωση, οι τράπεζες θα είχαν προβλήματα ρευστότητας και ενδεχομένως σοβαρά. Τα χρήματα θα τα δίνει στις ελληνικές τράπεζες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα – τουλάχιστον αρχικά
Μάλιστα. «Τουλάχιστον αρχικά»… Μετά θα μας αφήσουν στο έλεός μας.
Νέο κύμα λιτότητας είναι πάντως βέβαιο ότι θα ακολουθήσει την επισημοποίηση των εξελίξεων, όποιας μορφής επιλεκτική χρεοκοπία και αν επιβληθεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα πάθη του ελληνικού λαού δεν θα έχουν τέλος.
Ασχολίαστο!!
Συμπέρασμα, ναι λοιπόν, ήταν πράγματι ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ το Μνημόνιο του Μαΐου 2010
Με μία διαφορά. Για άλλον ήταν αναγκαίο και για άλλον ήταν κακό.
Ήταν αναγκαίο για τις Γερμανικές τράπεζες.
Ήταν κακό για τον ελληνικό λαό.
7 comments
Γιώργος Δελαστίκ
Ο Γιώργος Δελαστίκ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε ηλεκτρολόγος – μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής. Από το 1981 παρακολουθεί συστηματικά τις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια. Γνωρίζει δώδεκα ξένες γλώσσες. Το βιβλίο αυτό είναι το πέμπτο του σε διεθνή θέματα. Έχουν προηγηθεί τα Αφγανιστάν (1985), Συνωμοσία στη Μεσόγειο (1986), Θύελλα στον Κόλπο (1991) και Η Νέα Γιάλτα (1994). Μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά. Έχει εργαστεί σε πολλές εφημερίδες, ραδιοσταθμούς και περιοδικά. Σήμερα είναι διευθυντής στην εβδομαδιαία εφημερίδα “Πριν”, αρθρογράφος στην “Καθημερινή” και αναλυτής στο ραδιοσταθμό “ΣΚΑΪ”.
Φυσικά, ἀπὸ τὸν Σκάϊ καὶ τὴν Καθημερινὴ ἔχει ἔκτοτε ἀπολυθεῖ καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἑλπιδοφόρο σημεῖο ὅτι τὰ Ἑλληνόφωνα μέσα μαζικῆς ἐξηλιθιώσεως κάποτε, στὸ μακρυνὸ μέλλον, θὰ ἀποκαθαρθοῦν ἀπὸ τὰ ὑπολειπόμενα λύμματα τῆς «γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου». Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι ὁ συγκεκριμένος μπορεῖ, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαρίτης Καραμανλής. νὰ λέει (καὶ ὑποθέτω νὰ γράφει) ἀνοησίες σὲ δεκατρεῖς γλῶσσες ! Τά ἄγος τῆς ἀρθρογραφίας στὸ στὺλ καὶ ἐπίπεδο ἐπιχειρημάτων προκηρύξεως τῆς 17 Νοέμβρη εὐθύνεται γιὰ πολλὰ ἀπὸ τὰ δεινά μας.
Πᾶμε καὶ στὴν οὐσία :
Ἀρχίζει ἀπὸ τὶς Γερμανικὲς τράπεζες καὶ πηδᾶ χωρὶς νὰ κάνει καμμία διάκριση σὲ ὅλες τὶς ξένες τράπεζες. Προφανῶς διότι οἱ Γερμανοὶ ἀκούγονται πιὸ μισητοί καί, ἀφοῦ πιάσει ἡ συκοφαντία, συμπαρασύρουν καὶ τοὺς ἄλλους ξένους.
Ἀποκρύπτει ὅτι τὰ Ἑλληνικὰ ὁμόλογα τὰ ξεφορτώθηκαν οἱ ξένες τράπεζες μὲ τεράστια ζημία (ντὲ φάκτο κούρεμα) καὶ τὰ ξεφορτώθηκαν διότι μποροῦσαν νὰ τὸ ἀνθέξουν. Ὅσες τὰ κράτησαν, Ἑλληνικὲς καὶ ξένες, τὰ κράτησαν διότι ἂν τὰ πουλοῦσαν μὲ τὴν ζημία ποὺ κατάπιαν οἱ ὑπόλοιπες, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ δώσουν πίσω στοὺς καταθέτες τὶς καταθέσεις τους.
Τρίτον, ἰσχυρίζεται ὂτι ἡ Ἑλλάδα ἀποπλήρωσε στὸ ἀκέραιο τὸ ὁμόλογά της ποὺ ἔληγαν, προφανῶς περικόπτοντας μισθοὺς καὶ συντάξεις. Ἡ πικρὴ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, σὲ ὂλη τὴν διάρκεια τῆς κρίσεως μέχρι σήμερα, ἡ Ἑλλάδα, ὂχι μόνον δὲν ἀποπλήρωσε χρέη, ἀλλὰ ἔλαβε καὶ νέα δάνεια, ὄχι ἀπὸ τὶς ἀγορὲς, ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς φορολογουμένους τῆς ὑπολοίπου Εὐρώπης.
Τέταρτον, συμφύρει τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ μὲ τὸν συρφετὸ τῶν κρατοδιαίτων. Μὲ ἢ χωρὶς κρίση αὐτὸ τὸ κοπριταριὸ πρέπει νὰ καθαρισθεῖ. Καὶ ἀφοῦ εἶναι πολὺ ἰσχυρὸ πολιτικῶς γιὰ νὰ ἀπολυθεῖ, ἂς κοστίζει στοὺς ὑπολοίπους Ἕλληνες καὶ στοὺς ξένους κάτι λιγώτερο.
Πέμπτον, δὲν φαίνεται νὰ μπορεῖ νὰ ἀποφασίσει τί ἀπὸ τὰ δύο συμφέρει καλύτερα τὸν Ἑλληνικὸ λαό : Κούρεμα τοῦ χρέους μὲ τὴν ψιλὴ ἢ κούρεμα μὲ τὴν χονδρή ; Ὡς ὑπέρμαχος τῆς στάσεως πληρωμῶν, λογικῶς θὰ ἔπρεπε νὰ προκρίνει τὸ κούρεμα μὲ τὴν ψιλή. Ἀλλὰ φαίνεται τὸν μπέρδεψε τὸ κούρεμα ποὺ ἐπέβαλε ἡ δικτατορία στοὺς ἀτιθάσους φοιτητὲς καί, ἀργότερα, ἀναγορεύθηκε σὲ βάναυσο προσβολὴ τῆς εὐαισθήτου προσωπικότητός των. Καὶ ἐξαργυρώθηκε μὲ δάνειο χρυσό …
Συμπέρασμα : [δ]ἐλαστικὴ λογικὴ καὶ δελ[ε]αστικὲς μπαροῦφες.
Επειδή οι οικονομικές μου γνώσεις είναι μάλλον ανύπαρκτες, σε επίπεδο απλής αριθμητικής, θα παρακαλούσα όπιον μπορεί να με διαφωτίσει επί των εξής:
Α) Οι Τράπεζες επιθυμούν να φυλάσσουν τα χρήματα των καταθετών με ένα κάποιο επιτόκιο ως δέλεαρ. Αλλιώς τα φυλάγαμε και κάτω από το στρώμα μας! Για να τα «δουλέψουν», δηλαδή δανείσουν σε άλλους με επιτόκιο τουλάχιστον διπλάσιο! Χωρίς να εργάζονται, όπως τουλάχιστον εμείς οι αφελείς κατανοούμε την εργασία, χωρίς να ΠΑΡΑΓΟΥΝ τίποτα! «Τοκιστής και σουλατσαδόρος» όπως λέμε!
Δίνω τα μισά, παίρνω τα ολόκληρα και κερδίζω με ξένο χρήμα! Ωραία δουλειά και σε μένα θα άρεσε!
Ως γνωστόν όμως δανείζουν και μέχρι δέκα φορές τα αποθεματικά τους! Που σημαίνει δανείζουν ΑΕΡΑ κοπανιστό εισπράττοντας ΑΛΗΘΙΝΟ χρήμα!
Πράγμα που τους επέτρεπε να δηλώνουν κέρδη της τάξεως του 600 και 700% ετησίως μέχρι πρότινος!
Ερώτηση πρώτη λοιπόν! Που πήγαν αυτά τα ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ!
Β) Θα αντιτείνει κάποιος: Με αυτά δάνεισαν το δημόσιο ελληνικό ή όποιο, αγοράζοντας ομόλογα, SWAPS, CDS και όπως διάολο λέγονται όλα αυτά τα σύγχρονα χρηματοπιστωτικά «προϊόντα». Για ποιο λόγο; Απλά και μόνο για να κερδοσκοπήσουν! Έλεος ή κοινωνικό καθήκον ΟΥΔΕΝ!
Όταν «τζογάρεις» όμως μπορεί και να χάσεις, ή μάλλον όσον αφορά εμάς, με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί το δεύτερο!
Όταν «τζογάρουν» τράπεζες γιατί πρέπει ντε και καλά πάντα να κερδίζουν και μάλιστα με την εγγύηση του δημοσίου;
Γ) Για να εγγυηθούν τα χρήματα των καταθετών, υποθέτω την απάντηση! Δηλαδή τα χρήματά τους τα παίζουν «τ’ αψήλου»!
Δεν τα δάνεισαν λοιπόν σε παραγωγικές επενδύσεις από όπου σίγουρα θα τα έπαιρναν πίσω και θα δηλώναμε όλοι ευχαριστημένοι! Το παιγνίδι της κερδοσκοπίας αποδεικνύεται πιο δελεαστικό από την οφειλόμενη χρηματοδότηση της οικονομίας!
Τα «ΕΠΑΙΞΑΝ»! Ποιος του εξουσιοδότησε; Αν οι καταθέτες ήθελαν δεν τα «έπαιζαν» και μόνοι τους;
Δ) Πως γίνεται και λαοί, με τις κρατικές υποστάσεις τους, αυτοί δηλαδή που αποτελούν την πραγματική οικονομία και παραγωγή πλούτου να ευρίσκονται συνεχώς σε έλλειψη χρήματος και αυτό να διαθέτουν ελάχιστοι ιδιώτες σε απίστευτες ποσότητες;
Όλα τα κράτη ως γνωστόν (οι ΗΠΑ να δείτε!) χρωστούν απίστευτα ποσά! Σε ποιους; Σε μια χούφτα ιδιώτες! Πότε εργάστηκαν αυτοί, τι έκαναν και διαθέτουν τέτοια αμύθητα ποσά ενώ τα κράτη όχι; Και γιατί τα κράτη και ιδιώς τα ισχυρά, το ανέχονται; Πως δυό ονόματα που όλοι ξέρουμε (Rothschild, Rockefeller) παίζουν στα δυό δάκτυλα όλη την υφήλιο;
Θα προχωρήσω τώρα στα «εφιαλτικά» σενάρια αναζητώντας συμψηφισμούς! Τα σενάρια αυτά παραπέμπουν σε χαοτικές καταστάσεις που άλλοι κερδίζουν και άλλοι χάνουν και μάλιστα με εξαιρετικά άδικη κατανομή βαρών!
1) Πρώτη χαοτική και άδικη κατανομή βαρών. Οι πολίτες, οι λαοί θυσιάζονται για να μην χάσουν οι Τράπεζες! Είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην πράξη και είναι το πιο ΑΔΙΚΟ και ΑΗΘΕΣ!
2) Όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, ας πούμε ότι φθάνουμε στην μη επιστροφή όλων των χρημάτων των καταθετών. Πείτε μου σε πιο βαθμό να συλυπηθώ, αυτοί που σήμερα είχαν τα πιο πολλά λεφτά στην τράπεζα είναι αυτοί πως ως τώρα είχαν μοχθήσει περισσότερο και δικαίως τα κατείχαν;
3) Δεν έχω κατανοήσει επαρκώς τι γίνεται σε τέτοια περίπτωση. Οι καταθέτες χάνουν, οι οφειλέτες (δανειολήπτες) γλυτώνουν τα χρέη τους ή αυτά δεν διαγράφονται ποτέ και μεταβιβάζονται στο ακέραιο σε κάποιον άλλον;
Αν συμβαίνει το πρώτο άλλοι χάσανε και άλλοι κερδίσανε και το συνολικό πρόσημο μπορεί να είναι και ΘΕΤΙΚΟ, ακόμα δε περισσότερο αν θεωρήσουμε ότι έγινε μια βίαιη μεταφορά κεφαλαίων (τραπεζιτών και καταθετών) προς πιο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ τομείς της οικονομίας που θα ξαναγεννήσουν χρήμα!
Αν συμβαίνει το δεύτερο μιλάμε για καθαρή ΚΛΟΠΗ!
4) Τα κρατικά ομόλογα των τραπεζών αξίζουν όσο και οι χαρτοπετσέτες, οι τράπεζες καταρρέουν και δεν επιστρέφουν στους καταθέτες τα χρήματά που ΟΦΕΙΛΑΝ να κρατούν αυτούσια πέραν «τζόγου» ομολόγων και λοιπών. Το κράτος δηλαδή δεν αναζητά με φορολογικά τεχνάσματα να εισπράξει τα χρήματα που έχουν οι πολίτες στην τράπεζα για να πληρώσει τα δικά του (άρα δικά μας) χρέη στις τράπεζες για να εγγυηθούν πλέον τι; Τα χρήματα που ήδη δεν υπάρχουν; Φαύλος κύκλος δεν είναι;
Και αν πάλι κάνουμε τη σούμα, προς τα πού νομίζετε ότι γέρνει το θετικό πρόσημο;
Και ποιοι χάνουν στην μια περίπτωση ποιοι στην άλλη; Μήπως στην πρώτη οι παντί τρόπω «έχοντες και κατέχοντες» και στη δεύτερη κυρίως τα γνωστά απελπισμένα υποζύγια;
Επειδή το θέμα Τράπεζες, χρέη κλπ. είναι μεγάλο και δύσκολο!
Ας μπορούσε κάποιος να με διαφωτίσει επί των βασικών αυτών παραμέτρων!
Διότι έχω την εντύπωση ότι το λαϊκό αίτημα να μπεί και κάποιος πολιτικός στη φυλακή, είναι σκόπιμα αποπροσανατολιστικό, όταν οι πρώτοι που πρέπει να οδηγηθούν σε δημόσιο απαγχονισμό ως λαϊκό θέαμα και ψυχαγωγία όπως στο μεσαίωνα, είναι οι απανταχού «Τοκιστές & Σουλατσαδόροι»!
Ποσώς με ενδιαφέρει να συγκριθεί η επιχειρηματολογία μου με αυτήν της 17 Νοέμβρη!
Όπως ποσώς με ενδιαφέρει η άποψη των υπερμάχων του δήθεν «καθωσπρεπισμού»!
Εγώ ψάχνω απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα:
Εγώ δουλεύω και εσείς καθόσαστε! Γιατί σας χρωστώ;
Εσείς που τα βρήκατε και γιατί εγώ δεν τα έχω;
Τα υπόλοιπα, για αργόσχολους και κακομαθημένους, ενώ έχουν κάποια υπόσταση, μπροστά στο ανωτέρω θεμελιώδες ερώτημα μου ακούγονται απλά βλακείες ή εσκεμμένη συγκάλυψη με μεταφορά ευθυνών!
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα,
η φράση κλειδί του Δελαστίκ είναι η εξής «Πληρούται ήδη η θεμελιώδης προϋπόθεση: οι γερμανικές τράπεζες έχουν ξεφορτωθεί από πάνω τους ελληνικά ομόλογα αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που κατείχαν όταν ξέσπασε η κρίση»
Αν διαβάσετε πίσω από τις λέξεις σε δηλώσεις διαφόρων, θα εισπράξετε το κλίμα που αποπνέει η συγκεκριμένη φράση.
Σωστά επισημαίνετε ότι αυτό το «ξεφόρτωμα» έγινε με ζημία.
Όμως ο Δελαστίκ έχει δίκιο 1. στο ότι η ζημία αυτή θα αποβεί μικρότερη από την τελική ζημία και 2. στο ότι ο λόγος της καθυστέρησης ήταν να επιτευχθεί το (1). Και προφανώς 3. ότι αυτή η καθυστέρηση φέρνει μεγάλες αναταράξεις στο εσωτερικό για τις οποίες κανείς δε νοιάζεται.
Χαρακτηριστική η δήλωση του αρχηγού των Φιλελευθέρων στη Γερμανία (εντός του κοινοβουλίου – θυμίζω ότι συγκυβερνούν με την Μέρκελ) ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα ήταν μία επικερδής συναλλαγή για τη Γερμανία και δεν ήταν «χάρισμα».
Τα δάνεια της Τρόικας δεν «αναδιαρθρώνονται» εξ ορισμού!
Ανδρέας.
Εμ πῶς Ἔχει δίκιο ὁ Δελαστίκ ; Ἀφοῦ ἀποκρύπτει ἐντελῶς κάθε ἀναφορὰ σὲ ζημία τῶν τραπεζῶν.
Ἀλλὰ ἂς δοῦμε τὴν δική σας θέση κύριε Σταλίδη : Ἡ ζημία τῶν τραπεζῶν (καταθετῶν, δανειστῶν καὶ μετόχων τῶν τραπεζῶν) εἶναι μικρότερη, διότι ἡ ζημία τῶν φορολογουμένων εἶναι μεγαλύτερη. Καὶ ἡ ζημία καὶ τῶν δύο ὁμάδων εἶναι ἁθροιστικῶς πολὺ μικρότερη ἀπ’ ὅτι ἂν εἴχαμε μιάν, ἔστω μικρὴ ἀνεξέλεγκτη πτώχευση (τὸ εἴδαμε μὲ τὴν πτώχευση τῆς Lehmann). Συνεπῶς, ἡ Γερμανικὴ κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ ἱεραρχήσει τὶς ἐπιλογές της ὥστε νὰ περιορίσει, ὅσο μποροῦσε τὴν συνολικὴ ζημία. Δικαίωμά της, δημοκρατικῶς ἀπεφάσισε καὶ δὲν μᾶς πέφτει λόγος.
Ἔλα ὅμως πού, ἐμᾶς, ἔστω ἀθελήτως, μᾶς ὠφέλησε. Διότι μὲ τὸν ἐπιπλέον χρόνο ποὺ κέρδισε ἡ Γερμανικὴ κυβέρνηση γιὰ τοὺς καταθέτες, τοὺς δανειστὲς καὶ τοὺς μετόχους τῶν Γερμανικῶν τραπεζῶν :
α. Κέρδισαν ἀντίστοιχο χρόνο οἱ καταθέτες, οἱ δανειστὲς καὶ οἱ μέτοχοι τῶν δικῶν μας τραπεζῶν.
β. Ἑπιβαρύνθηκαν καί, πάντως, δὲν κέρδισαν ὅσοι στοιχημάτισαν σὲ χρεωκοπία τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ἔχουν λιγώτερα γιὰ νὰ κερδοσκοπήσουν εἰς βάρος τόσον τῆς Ἑλλάδος, ὅσον καὶ εἰς βάρος τῶν ἄλλων εὐαλώτων χωρῶν τῆς Εὐρωζώνης.
γ. Τὸ κυριώτερο, ἔχουμε χρόνο νὰ περιορίσουμε τὶς σπατάλες μας τὶς ὁποῖες, σὲ περίπτωση ἀποτόμου κουρέματος τοῦ χρέους μὲ τὴν ψιλὴ ἢ ἀνοικτῆς χρεωκοπίας, θὰ ἔπρεπε νὰ κόψουμε ἁπότομα, κυριολεκτικῶς μὲ τὸ μαχαίρι.
δ. Ὅσο περισσότερο κουρευτεῖ τὸ χρέος, ὅπως κουρεύεται μέχρι σήμερα στά μουλωχτά, τόσο λιγώτερα μὴ κουρεύσιμα δάνεια θὰ χρειασθοῦμε ἀπὸ τὴν Τρόϊκα. Ἂν, μάλιστα, καταφέρουμε νὰ ξοδεύουμε ὡς κράτος λιγώτερα ἀπ`ὅσα βγάζουμε (μηδενίσουμε τὸ δημοσιονομικὸ ἔλλειμμα) καὶ ὡς πολίτες (μηδενίσουμε τὸ ἐξωτερικὸ ἔλλειμμα) δὲν βλέπω πῶς οἱ ξένοι θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς πιέζουν περαιτέρω, ἀκόμα κι ἂν τὸ ἤθελαν.
Τώρα, ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ, ἐκεῖνες ποὺ βλέπω εἶναι ἀπὸ τοὺς μέχρι χθὲς προνομιούχους ἀποδέκτες τῆς κρατικῆς μας σπατάλης. Προφανῶς οἱ ἔμμισθοι κοιλαράδες κρατοδίαιτοι συνδικαλιστὲς δὲν ἔχουν κατορθώσει νὰ συγκινήσουν τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνέργους ποὺ ἡ συμπεριφορά τους ἔχει φέρει στὸν παραγωγικὸ τομέα τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας.
Ἀγαπητὲ κύριε Χονδρογιάννη,
Ἀναμφισβητήτως τὰ ἐρωτήματά σας ἔχουν μεγάλη φιλοσοφικὴ ἀξία. Ἤδη ὁ Ἀριστοτέλης εἶχε προβληματισθεῖ βαθύτατα μὲ τὸ ζήτημα τοῦ χρήματος καὶ τῶν τραπεζῶν. Τὸν ἀκολούθησε μεγάλη χορεία λαμπρῶν πνευμάτων. Καὶ εἶναι κρῖμα ποὺ σήμερα, δύομισυ χιλιάδες χρόνια ἀργότερα, ἡ ψυχιατρικὴ δὲν ἔχει κατορθώσει οὔτε νὰ ἑρμηνεύσει οὔτε νὰ ἐλέγξει τὴν ὁμαδική, σχεδὸν πάνδημη, ψύχωση ποὺ παρατηροῦμε στὸ κυνῆγι τοῦ χρήματος.
Στὴν παροῦσα συζήτηση ὅμως, δεχόμεθα, ὅπως καὶ ὁ ἀρχικὸς ἀρθρογράφος, τὴν ψύχωση αὐτὴ ὡς δεδομένη καὶ μὴ θεραπεύσιμο ἢ ἰάσιμο. Καὶ τὴν δεχόμεθα ὄχι ἀπὸ καθωσπρεπισμό, ἀλλὰ διότι συζήτηση ἀενάως ἐπεκτεινομένη παύει νὰ εἶναι χρήσιμη γιὰ τοὺς συζητητὲς καὶ γιὰ τοὺς ἀκροατές.
Δέχομαι ότι η συζήτηση μπορεί να αποβεί “ἀενάως ἐπεκτεινομένη, παύοντας νὰ εἶναι χρήσιμη γιὰ τοὺς συζητητὲς καὶ γιὰ τοὺς ἀκροατές”.
Ωστόσο και η στρεβλή, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ αυτή κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει κατά τη γνώμη μου να βαίνει αενάως συνεχιζόμενη και αποσιωπούμενη, μη παύοντας να αποδεικνύεται ΕΠΙΖΗΜΙΑ για λαούς και την αληθή, πραγματική οικονομία της παραγωγής που μόνο αυτοί υπηρετούν και αντιπροσωπεύουν! Και ευρίσκονται και να χρωστούν από πάνω!
Κάπως πρέπει να ελεγχθεί τέλος πάντων!
Μέχρι σήμερα δὲν ἔχουμε ἐνθαρρυντικὲς ἐνδείξεις προόδου στὴν κατανόηση τῆς ἀσθενείας. Οἱ ἀπόπειρες συμπτωματικῆς θεραπείας ἔχουν ἀποδειχθεῖ κατὰ κανόνα χειρότερες ἀπὸ τὴν ἀσθένεια. Ἴσως στὸ μέλλον νὰ ὐπάρξει θεραπευτικὴ ἀγωγὴ κατὰ τῆς αὐτοκαταστροφικῆς πλεονεξίας μὲ φάρμακα ἢ ἄλλα τελεσφόρα μέσα.