Επιμέλεια: Παλαιομνήμων Πολυχρονίου.
Με το χαμόγελο στα χείλη παν’ οι φαντάροι μας μπροστά… Και μαζί τους όλοι οι Έλληνες! Και όχι, δεν κλειστήκαμε στα υπόγεια φοβισμένοι, όπως η σύγχρονη ανθελληνική προπαγάνδα διδάσκει στα ίδια μας τα σχολεία!… Κορόιδο Μουσσολίνι, δεν είναι βροχή· τα τσαρούχια των φαντάρων μας είναι, που σού εμποδίζουν την προέλαση! Κορόιδα ανθέλληνες, τα τσαρούχια αυτά βρίσκονται φυλαγμένα στις ντουλάπες των απογόνων εκείνων των Ελλήνων στρατιωτών, και είναι έτοιμα να έρθουν και στα δικά σας κεφάλια, όταν χρειαστεί!…
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Συνθέτης: Eldo Di Lazzaro
Στιχουργός: Γιώργος Οικονομίδης
Ερμηνευτής: Νίκος Γούναρης
Άλλοι ερμηνευτές: Σοφία Βέμπο
Δίσκος: (45 στροφών)
Έτος Κυκλοφορίας: 1940
Πληροφορίες: Το τραγούδι αποτελεί την ελληνική σατιρική διασκευή τού ιταλικού “Reginella Campagnola” (Η χωριατοπούλα Ρεντζινέλλα) (1939) τού Ιταλού συνθέτη Έλντο Ντι Λατσάρο (1902-1968), ο οποίος έγραψε σε λόγια του Κάρλο Μπρούνο ένα τραγούδι που εξυμνεί τα κάλλη μιας ωραίας χωριατοπούλας από την ορεινή περιοχή των βουνών Αμπρούτσι, της όμορφης Ρεντζινέλλας.
Πρώτος του ερμηνευτής είναι ο Κάρλο Μπούτι. Το τραγούδι γίνεται μεγάλη επιτυχία και γρήγορα έρχεται και στην Ελλάδα, όπου πρώτος το διασκευάζει ο Πωλ Μενεστρέλ, βάζοντας ελληνικούς στίχους στη μουσική του Ντι Λατσάρο και με τίτλο «Μικρή Χωριατοπούλα»· το τραγουδά ο Φώτης Πολυμέρης [Βλ. στο τέλος*]. Με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτώβρη τού 1940, το τραγούδι διασκευάζεται άλλη μιάν φορά από τον νεαρό τότε δημοσιογράφο και κονφερανσιέ Γιώργο Οικονομίδη. Το ερμηνεύει ο Νίκος Γούναρης με συνοδεία χορωδίας και είναι το περίφημο γνωστό μας «Κορόιδο Μουσολίνι» (Ο αρχικός τίτλος είναι :»Στη Ρώμη»). Οι στίχοι του, φιλοδοξούσαν να επιφέρουν το πρώτο πλήγμα στον εχθρό, μέσω της διακωμώδησης του φασίστα Μουσολίνι και του στρατού του. Ο Νίκος Γούναρης ήταν 25 ετών όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ένας τραγουδιστής του «ελαφρού» τραγουδιού της εποχής.
Στίχοι:
ΚΟΡΟΙΔΟ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ
Με το χαμόγελο στα χείλη
πάν’ οι φαντάροι μας μπροστά!
Και γίνανε οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατ’ η καρδιά τους δεν βαστά!
Κορόιδο Μουσσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει,
εσύ και η Ιταλία, η πατρίδα σου η γελοία
τρέμετε όλοι το χακί!
Δεν έχεις διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμη και στη Ρώμη γαλανόλευκη
θα υψώσουμε σημαία ελληνική!
Βρέχει και κάτω από την τέντα,
δεν κάνουν βήμα προς τα μπρος,
και γράφουν τ’ ανακοινωθέντα
“φταίει ο κακός καιρός”!
Κορόιδο Μουσσολίνι…
Δεν έχεις διόλου μπέσα…
Βίντεο στο Youtube με το τραγούδι:
-https://www.youtube.com/watch?v=bRYigRhaHKw-
——————————–
-https://www.youtube.com/watch?v=5QBI-W0puC4-
—————————-
-https://www.youtube.com/watch?v=RXFXiz1TtnA-
====================
Κορόιδο Μουσολίνι (REGINELLA CAMPAGNOLA) – Η ιστορία του τραγουδιού – μόνο μουσική.
-https://www.youtube.com/watch?v=TCoyF3eqGJs-
====================
* Μικρή χωριατοπούλα – Φώτης Πολυμέρης
(Το τραγούδι, όπως ήταν μεταφερμένο στην Ελλάδα, πριν διασκευαστεί προσαρμοσμένο στην ανάγκες του πολέμου).
-https://www.youtube.com/watch?v=JZWtjLHJTbU-
1 comment
Όλα αυτά, καθώς και οι θεατρικές επιθεωρήσεις τού καιρού, σκοπό είχαν την τόνωση τού πατριωτικού φρονήματος και τού ηθικού των Ελλήνων διά τής γελοιοποιήσεως τού εχθρού, κάτι που συνέβαλε τα μέγιστα στην ελληνική νίκη κατά των Ιταλών. Για να αντιληφθούμε τι ρόλο παίζει ο τομέας τής ψυχολογική προετοιμασίας, ας συγκρίνομε με το τι ακολούθησε την νίλα μας στα Ίμια (1996), όπου η ηττοπάθεια και ο ενδοτισμός βαφτίστηκαν “σώφρων πολιτική”, πάσα δε σκέψις προς αντίσταση εθνικισμός, πατριδοκαπηλία, πολεμοκαπηλία κλπ. Σκέφτεστε να είχαμε τον Σημίτη πρωθυπουργό την 28η Οκτωβρίου 1940; Ποιο είναι σήμερα το φρόνημα των Ελλήνων στα ελληνοτουρκικά; Μάλλον το … “κάτσε φρόνημα κι άπεχε από μπελάδες”.
Ο ΓΑΠ φρόντισε να δώσει το νέο στίγμα … “πατριωρισμού”: «Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας» [Εφημερίδα Πατρίδες του Καναδά. Η δήλωση έγινε από τον κ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στον εκδότη της εφημερίδας κ. Θωμά Σάρα, σε δημόσια εκδήλωση παρουσία πλήθους κόσμου και μαρτύρων, όπως για παράδειγμα ο Έλληνας πρέσβης στον Καναδά Γιάννης Θωμόγλου. Η εκδήλωση έγινε το 1999, όταν ο κ. Παπανδρέου ήτανε Υπουργός Εξωτερικών] (απ’ εδώ).