Ἀνθρώπινα” Δικαιώματα ΔΕΝ ὑπάρχουν

Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη

Μαθηματικοῦ

Ἐπιτέλους , νὰ σταματήσῃ ἡ πιπίλα περί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων και ὅσοι πολιτικοί τὴν χρησιμοποιοῦν, νὰ ἀποπεμφθοῦν πάραυτα· περιλαμβανομένης τῆς κας Κατερίνας. Εἰδικά γιὰ δικαίωμα -περαν τοῦ συμφώνου, γιὰ γάμους ὁμοφυλοφίλων (καὶ υἱοθεσίες).

 

Τό λέμε μιὰ καὶ καλή: ἀνθρώπινα δικαιώματα ΔΕΝ ὑπάρχουν. Ὑπάρχουν μόνο Πολιτικά Δικαιώματα. Αὐτά δηλαδή ποὺ θεωρεῖ ὡς τέτοια καὶ ἀπονέμει, στοὺς Πολῖτες του καὶ μόνον, τό Κράτος, μέσω τοῦ Συντάγματος και τῶν νόμων του. Καὶ κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ παρέμβῃ στὶς ἐσωτερικὲς του ὑποθέσεις (βάσει μὴ ἀναμίξεως, τοῦ … ΟΗΕ) ποὺ νὰ χτυπιοῦνται σὲ ἄλλα ῾κράτη᾽.

 

Ἀκόμη καὶ αὐτουνοῦ τοῦ ΟΗΕ, ἡ περίφημη Διακήρυξη Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, εἶναι ἁπλὸ εὐχολόγιο, μέχρι νὰ εἰσαχθῇ ἐν μέρει ἤ στὸ σύνολον, στὴν νομοθεσία του ἀπὸ τὸ ὅποιο Κράτος, ἀκόμη κι᾽ἄν τὴν ἔχει ὑπογράψει. Γιατί ἡ Διακήρυξη δὲν ἀποτελεῖ, ἀπό μόνη της, νομικά δεσμευτικό μέσο.

 

Ὡστόσο, περιέχει μιὰ σειρά ἀπὸ ἀρχὲς καὶ πρότυπα «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ποὺ κατοχυρώνονται σὲ ἄλλα διεθνῆ κείμενα ποὺ εἶναι νομικά δεσμευτικά (δηλαδή ἐνσωματωμένα ἀμέσως ἤ ἐμμέσως στὴν ἔννομη τάξη τοῦ κράτους– ὅπως τὸ Διεθνές Σύμφωνο γιὰ τὰ ἀτομικά καὶ πολιτικὰ δικαιώματα. Σημειωτέον ὅτι ἀρκετὲς χῶρες (καὶ σύγχρονες δυτικές), διετύπωσαν ἐπιφυλάξεις σέ ἄρθρα ἤ δὲν ὑπέγραψαν ἤ δὲν κύρωσαν Σύμφωνο ἤ Συνθήκη.

 

Στὸ Ἰσλάμ, περί τοῦ ὁποίου σιωποῦν αἰδημόνως οἱ κατὰ ἄλλα ἀλυχτοῦντες καὶ άλυχτοῦσες νουδοῦλοι- πασοκο- συριζῖτες, ἡ ἀπάντηση στὴν διακήρυξη καὶ τὸ σύμφωνο ἦταν ἡ διακήρυξη τοῦ Καϊρου (1990, CDHRI), ὅπου ᾽ντάξ, περὶ μερικῶν δικαιωμάτων ρὲ παιδιά, ὑπὸ τὴν αἵρεσιν ὅμως τῆς προτεραιότητος τοῦ νόμου τῆς σαρίας (ἀπὸ τὴν ὁποίαν … ἀντλοῦνται!!). Ὄχι παίζουμε!

 

Ἄρα γιὰ νὰ ξέρουμε τὶ γίνεται, κανεὶς μὰ κανείς, δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐπικαλῆται δῆθεν (έξωτερικά) ἀνθρώπινα δικαιώματα, παρὰ μόνο ὅποια πολιτικὰ δικαιώματα ἀναγνωρίζονται στὸ κράτος του ἤ ὅπου ἰσχύουν καὶ ἐφ᾽ὅσον καλύπτεται ἀπὸ αὐτὰ πολιτικά. Οὐδείς μπορεῖ να παρέμβῃ, οὐδεὶς μπορεῖ νὰ ὑποδείξῃ ποιὲς ἀρχὲς, ἀξίες ἤ παροχές, θὰ δίνῃ μέςῳ τῆς Παιδείας ἤ τοῦ ταμείου στοὺς πολῖτες του, ἕνα κράτος. Παρὰ μόνον οἱ ἴδιοι οἱ πολῖτες του, ποὺ ὁμονοοῦν σὲ συγκεκριμένους κανὀνες συνύπαρξης καὶ ἀξίες πολιτισμοῦ.

 

Ὅμως, χάριν τοῦ λόγου, ἄς δεχθοῦμε τὴν πλήρη παγκόσμια ἰσχύ τῶν λεγομένων ἀνθρωπίνων δικαιωμἀτων, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἀπορρέουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι κάποιος εἶναι ἄνθρωπος  καὶ ἀπονέμονται ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου. Ἄραγε αὐτὸ σημαίνει ὅτι μπορεῖ νὰ κάνῃ κάποιος ὅ,τι τοῦ καπνίσει, λόγῳ ἐλευθερίας κλπ ; Ὄχι, φυσικά. Σὲ κάθε σχετικὴ διακήρυξη ὑπάρχουν οἱ ἐξαιρεςᾶρες βὰσει νόμου ἤ ἡ αὐτοεξαίρεση τοῦ κράτους.

 

Μήπως ὅμως σημαίνει ὅτι τὰ ὑποκείμενα εἶναι ἴσα;  Ξανά ὄχι, φυσικά. Γιατὶ ἐλλείπει ἡ …. μεζοῦρα μέτρησης. Ἀναγκαστικά, ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ κατασκευάσουμε ἄνθρωπο (οὔτε κἄν ἁμοιβάδα), ἡ μόνη μεζοῦρα ἰσότητος, ποὺ μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε, χωρίς κόλπα ἤ ἰδιοτέλεια, εἶναι ἡ τῆς « κατά Χάριν, Θεοῦ». Ἀλλὰ αὐτὸ προσκρούει στὴν μὴ γενικὴ παραδοχή, τοῦ συγκεκριμένου Θεοῦ καὶ τῶν ἐξ αὐτῆς ὑποχρεώσεων ἰσότητος. Σὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ὑπάρχει μόνον ἰσοτιμία.

 

Ἕνας ἄνδρας καὶ μία γυναίκα εἶναι ἰσότιμοι, ὄχι ἴσοι. Τὸ ἴδιο καὶ ἄσπροι, κίτρινοι, φτωχοί, πλούσιοι, λεπτοί , χοντροί, Σύριοι, ΗΠΑτζῆδες κ.ο.κ. Ἀπολαμβάνουν ἰσοτίμως τὰ δικαιώματα τοῦ κράτους τους. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι ἄν ἐπιδοτοῦνται οἱ φτωχοί, θὰ ζητήσουν ἐπίδομα, ως ἄνθρωποι καὶ οἱ πλούσιοι (ἀντίστοιχα στὰ ἄλλα). Ἐξαίρεση καὶ ἐδῶ, ἀποτελεῖ ἡ μητρότητα. Ὅπου παίρνει (καὶ πρέπει νὰ παίρνῃ) μιὰ πλούσια, ἐπίδομα ἤ ὠφέλη, μητρότητος (ἤ πολυτεκνίας), γιατὶ προτάσσεται ἡ ἰσοτιμία τῆς μητέρας καὶ ἡ συνακόλουθη προώθηση τῆς ἀξίας τῆς μητρότητος, ἀπὸ τὸ κράτος.

 

Πᾶμε τὠρα στὸ θέμα τῶν, δῆθεν ἀδιακρίτως ἀπονεμομένων, δικαιωμάτων, στὸν γάμο, οἰκογένεια, παιδιά. Τί λένε λοιπόν ἡ διακήρυξη , τὸ σύμφωνο τοῦ ΟΗΕ (καὶ τὰ ἀντίστοιχα εὐρωπαϊκά); Ποὺ δὲν ἔχουν κἄν μπῆ στὸν κόπο νὰ τὰ διαβάσουν οἱ ἀλυχτοῦντες καὶ συνοδοιπόροι τους:

 

«Ἄρθρο 16(Διακ)  : Ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐνήλικες, χωρὶς κανένα περιορισμὸ λόγῳ φυλῆς, ἐθνικότητας ἢ θρησκείας, ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ παντρευτοῦν καὶ νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια. Δικαιοῦνται ἴσα δικαιώματα ὡς πρὸς τὸ γάμο, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ γάμου καὶ κατὰ τὴ διάλυσή του. Ὁ γάμος συνάπτεται μόνο μὲ τὴν ἐλεύθερη καὶ πλήρη συγκατάθεση τῶν συζύγων.  Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἡ φυσικὴ καὶ θεμελιώδης ὁμαδικὴ μονάδα τῆς κοινωνίας καὶ ἔχει δικαίωμα προστασίας ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τὸ κράτος».

 

Τό πιάσατε; Ἀφορᾶ τό δικαίωμα γάμου μόνον ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι παλιά ὅσο τὸ ζωϊκὸ βασίλειο καὶ γιὰ νὰ μὴν μπαίνουν ἰδέες, συνεχίζει ὅτι ἡ φυσική (natural, ὄχι νορμάλ, ἡ ἀκριβῆς λέξη) οἰκογένεια ἔχει δικαιώματα καὶ εἶναι ἡ θεμελιώδης βάση τῆς κοινωνίας. Καὶ μόνον αὐτή· οἰ δὲ ἀνοησίες τῶν μητσοτακολοατκῶν, ὅτι τότε οὶ συντᾶκτες της, δὲν ξέρανε … τὴν ῾πρόοδο῾ τῆς κοινωνίας, εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα. Τὴν ξέρανε καὶ τὴν πολυξέρανε ἀπὸ παλιά, ὅπως ξέρανε καὶ τὶς ἀνεπίτρεπτες ποινικὲς διατάξεις περὶ ὁμοφυλοφιλίας. Καὶ σωστὰ οἱ κοινωνίες οἱ δυτικὲς, τὶς κατήργησαν. Γιατὶ προέχει ἡ ἐλευθερία ἐπιλογῆς τοῦ προσώπου.

 

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἄμφιβολία, στὸ μεταγενἔστερο διεθνὲς σύμφωνο τῶν πολιτικῶν καὶ πολιτειακῶν δικαιωμάτων (ICCPR), τό ἀντίστοιχο ἄρθρο ξεκινᾶ, πάλι ἀπὸ τὴν φυσική (natural) οἰκογένεια ποὺ ἀφορᾶ ἄνδρα καὶ γυναίκα:

 

«Ἄρθρο 23: 1. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἡ φυσικὴ καὶ θεμελιώδης ὁμαδικὴ μονάδα τῆς κοινωνίας καὶ δικαιοῦται προστασία ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τὸ κράτος. 2. Ἀναγνωρίζεται τὸ δικαίωμα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν σὲ ἡλικία γάμου νὰ παντρευτοῦν καὶ νὰ δημιουργήσουν οἰκογένεια. 3. Κανένας γάμος δὲν μπορεῖ νὰ συναφθεῖ χωρὶς τὴν ἐλεύθερη καὶ πλήρη συναίνεση τῶν συζύγων. 4. Τὰ Κράτη Μέρη στὸ παρὸν Σύμφωνο λαμβάνουν τὰ κατάλληλα μέτρα γιὰ νὰ διασφαλίσουν τὴν ἰσότητα τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν εὐθυνῶν τῶν συζύγων ὡς πρὸς τὸ γάμο, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ γάμου καὶ κατὰ τὴ διάλυσή του. Σὲ περίπτωση διάλυσης, προβλέπεται ἡ ἀναγκαία προστασία τυχὸν παιδιῶν».

 

Ἡ δὲ Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση γιὰ τὴν προάσπιση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν  εἶναι ἀκόμη πιο σαφής ἀναφερόμενη στὸν ἑνικό γιὰ ἄνδρα και γυναίκα ὡς ζεῦγος μεταξύ τους, ποὺ εἲναι καὶ οἱ μόνοι ποὺ ἔχουν δικαίωμα ἵδρυσης οἰκογένειας :  «Ἄρθρο 12 Δικαίωμα σύναψης γάμου Μὲ τὴ συμπλήρωση ἡλικίας γάμου, ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναῖκα ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ συνάπτουν γάμο καὶ νὰ ἱδρύουν οἰκογένεια, σύμφωνα πρὸς τοὺς ἐθνικοὺς νόμους ποὺ διέπουν τὴν ἄσκηση αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος».

 

Γιὰ τὸ δὲ παιδί ἐπιβάλλει μέτρα προστασίας καὶ μάλιστα καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ἀπὸ τὸ κράτος: « Ἄρθρο 24 : 1. Κάθε παιδὶ ἔχει, χωρὶς καμία διάκριση ὡς πρὸς τὴ φυλή, τὸ χρῶμα, τὸ φῦλο, τὴ γλῶσσα, τὴ θρησκεία, τὴν ἐθνικὴ ἢ κοινωνικὴ καταγωγή, τὴν περιουσία ἢ τὴ γέννηση, τὸ δικαίωμα σὲ μέτρα προστασίας ποὺ ἀπαιτοῦνται ἀπὸ τὴν ἰδιότητά του ὡς ἀνήλικου. μέρος τῆς οἰκογένειάς του, τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ κράτους. 2. Κάθε παιδὶ θὰ ἐγγράφεται ἀμέσως μετὰ τὴ γέννησή του καὶ θὰ ἔχει ὄνομα. 3. Κάθε παιδὶ ἔχει δικαίωμα νὰ ἀποκτήσει ἰθαγένεια».

 

Τὸ σύμφωνο γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ γράφει ἀπερίφραστα καὶ ὑπερθεματίζει, ὅτι γιὰ οἱαδήποτε ἐνέργεια ποὺ ἀφορᾶ παιδιά, προτεραιότητα εἶναι τὸ βέλτιστον συμφέρον τοῦ παιδιοῦ καὶ κανενὸς ἄλλου. Οὔτε κἄν τῶν γεννητόρων, οὔτε κἄν τῶν ἀτομικῶν καὶ συλλογικῶν ἀπόψεων τῶν βουλευτῶν, μάλιστα:« Ἄρθρο 3: 1. Σὲ ὅλες τὶς ἐνέργειες ποὺ ἀφοροῦν παιδιά, εἴτε ἀναλαμβάνονται ἀπὸ δημόσια εἴτε ἀπὸ ἰδιωτικὰ ἱδρύματα κοινωνικῆς πρόνοιας, δικαστήρια, διοικητικὲς ἀρχὲς ἢ νομοθετικὰ ὄργανα, πρωταρχικὸ μέλημα πρέπει νὰ εἶναι τὸ βέλτιστο συμφέρον τοῦ παιδιοῦ».

 

Ὅμως ἀκόμη καὶ τὸ σύμφωνο συμβίωσης ζεύγους, ἀδιακρίτως ἑτερο- ἤ ὁμοφυλοφίλων, ἀποδεικνύεται ἐξαιρετικά λάθος. Διότι ἐξίσωσε τὴν συμβίωση πρὸς τὸν γάμο, ἰδιαίτερα ὡς προς τὰ ὀφέλη καὶ ἐπιδόματα . Οὐσιαστικά βάζει χέρι στὴν τσέπη μας, ὡς φορολογουμένων καὶ ὡς ἐργοδοτῶν, γιὰ τὴν ἀδιάκριτη χρηματοδότησή τους. Ἐνῶ γιὰ κάθε κράτος, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, προτεραιότητα εἶναι τά τέκνα ὑπὸ τὸν γάμο κι᾽ὄχι γενικὰ τὸ κοινό κρεββάτι.  Γιὰ τὸ ὁποῖο οὔτε ἐνδιαφέρεται οὔτε μᾶς ζητᾶ νὰ τὸ δηλώσουμε. Καὶ εἶναι ἕνα πρᾶγμα (καὶ σωστά ἐντάσεται) ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων διαπιστουμένη βιολογικὴ ἀδυναμία τεκνοποίησης καὶ ἐντελῶς ἄλλο ἡ ἐπιλογή ἀπόρριψης, ἀντικειμενικά,  κάθε τεκνοποίησης,  λόγω ὁμοφυλοφίλων ἀνδρῶν. Προέχει τό -ποίησης έδῶ καὶ ὄχι ἡ ἐξ υἱοθεσίας τἐκνο-.

 

Ἀντί λοιπόν, τό σύμφωνο συμβίωσης νὰ περιορισθῇ μόνον σὲ ἑτεροφυλόφιλα ζευγάρια μὲ ὀφέλη μόνον ἐφ ὅσον ἔχουν οἰκογένεια (οἱ δὲ ἄλλοι νὰ άρκεσθοῦν στὶς προβλέψεις τοῦ ἀστικοῦ κώδικα), ἀνοίχθηκε ὁ ἀσκός τοῦ Αἰόλου, γιὰ νὰ μποῦν πλησίστιοι οἱ διάφοροι τῶν 169 φύλων καὶ νὰ διαρρήξουν ἀκόμη καὶ τὴν φυσικὴ οἰκογένεια καὶ τὴν μητρότητα, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο, ὅπως εἴδαμε, τῆς ὑπαρξης κοινωνίας , κράτους καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους.  Ἄ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπου ἔχουμε νὰ δοῦμε ἀκόμη χειρότερα.

 

Βέβαια  ΔΕΝ εἶναι ἀπορίας ἄξιον, ποὺ οἱ δουλοπρεπεῖς πολιτικοὶ χαμελαίοντες (ὅσοι νουδοῦλοι καὶ πασοκο -συριζῖτομένοι) συντάσσονται ὁσφυοκαμπτώμενοι, ἀσμένως μὲ κάθε ἀνοησία. Ἀπορίας ἄξιον εἶναι, ὡς πότε θὰ τοὺς ἀνέχεται ὁ, ἀφιόνι ἀναχαράζων, λαός, πρὶν τοὺς πετάξει στὴν χωματερὴ τῶν πολιτικῶν ἀπορριμάτων.

 

Ἀπὸ τοὺς ὅποιους ἐξώνητους δημοσιογραφίσκους τῶν μπουγαδοκάναλων, φυσικά, δὲν περιμέναμε νὰ ἀναφερθοῦν σὲ τέτοιες λεπτὲς λεπτομέρειες. Ἔχουν ποὺ ἔχουν χάσει τὴν ψυχὴ τους, νὰ μὴν χάσουν καὶ τὴν διατεταγμένη δουλίτσα τους οἱ ἄνθρωποι, ἔ!!

 

Ὅμως γιὰ τὴν ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἶναι κρῖμα τὸ πῶς τὴν κατὴντησαν οἱ ταγοὶ της, μετὰ ἀπὸ ἕναν Σεραφείμ καὶ ἕνα Χριστόδουλο. Ἀπὸ Ἐκκλησία (τοῦ δήμου τῶν πιστῶν) δηλσδὴ κατ᾽ ἐξοχὴν πολιτική (ὅπως πρέπει νὰ εἶναι), τὴν κατήντησαν church. Ποὺ αὐτοφιμώθηκαν, μήπως κατηγορηθοῦν γιὰ πολιτκὴ, τὴν στιγμὴ ποὺ ἀκριβῶς ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐξ ἀντικειμένου πολιτική. Πρὸς μεγάλην άγαλλίασην καὶ τέρψιν τῶν καθ᾽ἔξιν πολιτικῶν.  Τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία καθημερινὰ μάλιστα προτρέπει στὴν μετοχὴ στὴν κοινὴ ἄθληση πρὸς τελείωσιν.  Γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Πνεῦμα μας ἀγωνίστηκε καὶ ἔχυσε ποταμοὺς αἱμάτων ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλὰ ἐμεῖς τὰ περιφρονοῦμε. Θέμα ἐπιλογῆς.

Μὲ τὶς ὑγεῖες μας.

 

Αναρτήθηκε 20/01/24 στο  https://www.facebook.com/Kakarelidis/