Τα σχολεία άνοιξαν χθες και η Υπουργός Παιδείας ανησυχεί για την καθυστέρηση ως προς την εκτύπωση των διδακτικών βιβλίων. Βεβαίως το θέμα είναι σοβαρό, αλλά προσωπικά δίνω μεγαλύτερο βάρος στα πρότυπα, τα οποία αυτά καλλιεργούν. Η σημερινή οικονομική κρίση μάς δίνει μία ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι μόνο με υλιστικές ιδεολογίες και με οικονομικά μεγέθη οι νέοι μας δεν βρίσκουν όραμα και ελπίδα. Τώρα που γκρεμίζονται είδωλα και ιδεολογίες είναι ίσως ευκαιρία να αναζητήσουμε όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί και νέοι τις πραγματικές αξίες της Παιδείας και να βρούμε μέσα από την Ιστορία μας τα πρότυπα, τα οποία κράτησαν όρθιο το Έθνος επί αιώνες.
Ποια ήταν τα πρότυπα των νέων στην ένδοξη εποχή των Περσικών Πολέμων (490-480 π.Χ.); Τα καταγράφει ο Αισχύλος στον παιάνα των Σαλαμινομάχων: Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, νυν υπέρ πάντων αγών. Οι Έλληνες που έσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική απειλή καλλιεργούσαν μέσω της παιδείας την αγάπη προς την πατρίδα, την θρησκευτικότητα, τον σεβασμό στην οικογένεια και στους τάφους των προγόνων.
Στον όρκο των Αθηναίων Εφήβων βλέπουμε ότι στον κολοφώνα της δημοκρατίας της η Αθήνα δίδασκε τους νέους να τιμήσουν τα όπλα τα ιερά, να παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη απ’ όση την παρέλαβαν και να τιμήσουν «ιερά τα πάτρια». Ο Αριστοτέλης μάς ενημερώνει με ποια κριτήρια οι αρχαίοι Αθηναίοι επέλεγαν τους 9 άρχοντες, δηλαδή τους υπουργούς της εποχής εκείνης: Να έχουν πολεμήσει για την πατρίδα, να θυσιάζουν στους πατρώους θεούς ( σήμερα θα λέγαμε να σέβονται την Ορθοδοξία), να πληρώνουν τους φόρους και να φροντίζουν τους γονείς τους.
Ο σεβασμός στον Θεό, στην πατρίδα και στους γονείς είναι αξίες που επαναλαμβάνονται στα έργα των Τριών Ιεραρχών εμβαπτισμένα στο Ευαγγέλιο της Αποκαλύψεως. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην τελευταία ομιλία του προ της Αλώσεως καλεί τους Έλληνες της Πόλης να πολεμήσουν για τον Θεό, την πατρίδα και τους συγγενείς. Η συνέχεια του Ελληνισμού είναι εντυπωσιακή και αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων και από τα πρότυπα των νέων, τις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν σταθερά σε όλη την μακρόχρονη πορεία του Γένους.
Χριστό, Ελλάδα και Ελευθερία δίδασκαν οι καλόγεροι στα κρυφά και στα φανερά σχολειά της Τουρκοκρατίας. Χριστό και Ελλάδα δίδασκαν οι νεαρές δασκάλες στα Ελληνόπουλα της υπόδουλης Μακεδονίας και έτσι ανδρώθηκαν οι ντόπιοι Μακεδονομάχοι που βοήθησαν τον Παύλο Μελά, και τους άλλους εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα. Για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα θυσιάσθηκαν επανειλημμένως οι Κρητικοί μέχρι την Ένωση του 1912, για αυτές τις αξίες πετροβολούσαν τους Ιταλούς φασίστες οι Δωδεκανήσιοι στη δεκαετία του 1930.
Ο ήρωες του Κυπριακού Αγώνος 1955-59 έδωσαν τη μάχη κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με τα πνευματικά εφόδια που είχαν πάρει από τα Κατηχητικά. Η Ελληνορθόδοξη Παράδοση και όχι τα ψευδοπροοδευτικά ιδεώδη ούτε οι ξενόφερτες ιδεολογίες οδήγησαν τον Παλληκαρίδη και τον Αυξεντίου στα επικά τους κατορθώματα. Γι’ αυτό και οι μεταμοντέρνοι ιστορικοί, που αποδομούν την εθνική συνείδηση, απεχθάνονται τον Κυπριακό Αγώνα. Στην τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, που χρηματοδότησε ο Σόρος και έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ παρουσιάζονται σαν .. τρομοκράτες!
Ενώ, λοιπόν, η μελέτη της Ιστορίας καταδεικνύει ότι ο Ελληνισμός επεβίωσε υποδουλώσεων και δυσχερειών με εφόδιο ορισμένα σταθερά πρότυπα για τη νεότητα, στην εποχή μας κάποιοι προσπαθούν να γκρεμίσουν το οικοδόμημα αιώνων και να εισαγάγουν καινά (και κενά) δαιμόνια. Οι νέοι μας βομβαρδίζονται από τηλεοπτικές σειρές που διαφημίζουν την συμβίωση ατόμων του ιδίου φύλου. Η υπονόμευση της Ιστορίας και η χλεύη κατά των ηρώων μας είναι σύνηθες φαινόμενο σε βιβλία και εκπομπές. Η συνέχεια του Ελληνισμού αμφισβητείται από νεόκοπους ιστορικούς, οι οποίοι αγνοούν σκοπίμως τις ιστορικές πηγές. Η διάβρωση της γλώσσας είναι καθημερινό φαινόμενο και τα παιδιά μας γράφουν στο κινητό και στον υπολογιστή τα GREEKLISH (ελληνικά με αγγλικούς χαρακτήρες). Η ξενομανία προβάλλεται σε κάθε τόπο που συχνάζουν τα ελληνόπουλα, στη μουσική, το φαγητό, την ένδυση. Η αποτυχημένη σε όλη την Ευρώπη πολυπολιτισμικότητα αποτελεί το ιερό ταμπού των μεταμοντέρνων. Η ήσσων προσπάθεια με το αντιπαιδαγωγικό επιχείρημα «να μην κουράζουμε τα παιδιά» αποχαυνώνει τους νέους και οδηγούν σε γλωσσική αφασία και σε μελλοντική λατινοποίηση του αλφαβήτου. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που καθιερώθηκε το μονοτονικό αυξήθηκαν ραγδαία τα φαινόμενα δυσλεξίας, ενώ στην Αυστραλία τα Αρχαία Ελληνικά χρησιμοποιούνται ως αντίδοτο στη δυσλεξία.
Όσο δε για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων παρατηρούμε με απογοήτευση την εξαφάνιση των ηρώων, των εθνομαρτύρων και των εθνικών ευεργετών καθώς και των δοκίμων λογοτεχνών. Τα παιδιά μας διδάσκονται μελαγχολικά κείμενα για τη μάγισσα Φρικαντέλλα που βρίζει τα παιδιά και νανουρίσματα για χταπόδια! Η Ιστορία τείνει να αφελληνισθεί με το επιχείρημα ότι «πρέπει να αγαπήσουμε τους Τούρκους».
Κι όμως το Σύνταγμα προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι η καλλιέργεια εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως. Τα λανθασμένα εκπαιδευτικά πρότυπα των τελευταίων δεκαετιών έχουν μερίδιο ευθύνης για την πολύπλευρη ηθική και κοινωνική κρίση. Ας ξαναθυμηθούμε τα πρότυπα που διαφύλαξαν τη συνέχεια του Ελληνισμού επί 2500 τουλάχιστον χρόνια!
Κ.Χ. 10.9.2011
6 comments
Χριστό και Ρωμηοσύνη θα έλεγα εγώ, αγαπητέ κ. Χολέβα. Όχι Ελλάδα. Διότι η προγιαγιά μου (από την πλευρά της μητέρας μου), λατινόφωνη Βλάχα, γέννημα θρέμμα, δεν μίλησε ποτέ τα ρωμέικα. Μόνο ρωμαϊκά μιλούσε. Το ίδιο ισχύει και για τους Χριστιανούς Αλβανίτες και τους Σλαύους, και όλους τους Ορθοδόξους στην Ανατολή. Χριστό και Ρωμαιοσύνη. Την αρχαία Αθήνα και τις αερογέφυρες με τους Περικλήδες ας τ’ αφήσουμε για τους μονίμους κατοίκους Κολωνακίου… Κατά τ’ άλλα, σας ευχαριστούμε για την τονωτική ένεση, με αυτό το άρθρο σας: το χρειαζόμασταν. Με εκτίμηση
Όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές πωλούνται στην Ελλάδα με το ίδιο λογισμικό εφαρμογών με το πωλούνται στις Αγγλόφωνες χώρες και το οποίο χρησιμοποιεί Λατινικούς χαρακτήρες. Μία απλή απόφαση (του Υπ. Εμπορίου-ανάπτυξης) αρκεί ώστε το αρχικό λογισμικό να χρησιμοποιεί εφαρμογές στην Ελληνική, και εάν ο χρήστης το επιθυμεί και σε άλλες γλωσσες. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η ενέργεια εκείνων που δικαίως ανυσηχούν για την εξαφάνιση της Ελληνικής γλώσσας.
Όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές πωλούνται στην Ελλάδα με το ίδιο λογισμικό εφαρμογών με το πωλούνται στις Αγγλόφωνες χώρες και το οποίο χρησιμοποιεί Λατινικούς χαρακτήρες. Μία απλή απόφαση (του Υπ. Εμπορίου-ανάπτυξης) αρκεί ώστε το αρχικό λογισμικό να χρησιμοποιεί εφαρμογές στην Ελληνική, και εάν ο χρήστης το επιθυμεί και σε άλλες γλωσσες. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η ενέργεια εκείνων που δικαίως ανυσηχούν για την εξαφάνιση της Ελληνικής γλώσσας.
Θεατής Δυσαρεστημένος
«Ἀπέρχομαι, ἀπέρχομαι. Μὴ κράτει με.
Τῆς ἀηδίας καὶ ἀνίας εἶμαι θῦμα.»
«Πλὴν μεῖν’ ὀλίγον χάριν τοῦ Μενάνδρου. Κρῖμα
τόσον νὰ στερηθῇς.» «Ὑβρίζεις, ἄτιμε.
»Μένανδρος εἶναι ταῦτα τὰ λογίδια,
ἄξεστοι στίχοι καὶ παιδαριῶδες ρῆμα;
Ἄφες ν’ ἀπέλθω τοῦ θεάτρου παραχρῆμα
καὶ λυτρωθεὶς νὰ στρέψω εἰς τὰ ἴδια.
»Τῆς Pώμης ὁ ἀὴρ σ’ ἔφθειρεν ἐντελῶς.
Ἀντὶ νά κατακρίνῃς, ἐπαινεῖς δειλῶς
κ’ ἐπευφημεῖς τὸν βάρβαρον — πῶς λέγεται;
»Γαβρέντιος, Τερέντιος; — ὅστις ἁπλώς
διὰ Λατίνων ἀτελλάνας ὦν καλός,
τὴν δόξαν τοῦ Μενάνδρου μας ὁρέγεται.»
Αὐτὰ παθαίνει ὅποιος προσπαθεῖ νὰ μιμηθεῖ κάτι γνησίως ξένο, ὅπως ἡ γλῶσσα τῶν ὑπολογιστῶν. Ἐκτρώματα ὅπως ἡ «προεπισκόπηση» (= preview, ἀδοκιμώτατο καὶ στὴν Ἀγγλικὴ γλῶσσα) φέρνουν ρῖγος σὲ ὅποιον γνωρίζει ἔστω καὶ στοιχειώδη Ἑλληνικά. Ἀμ ἐκεῖνος ὁ σύμπυκνος δίσκος (= Compact Disk ) ; Εὐτυχῶς τὸν καταργεῖ τὸ διαδίκτυο.
Ολα καλά, αλλά αυτά τα περί σχέσης μονοτονικού και δυσλεξίας (όπως και των Αρχαίων Ελληνικών ως “αντίδοτο” σ’ αυτή) δεν μου φαίνονται πολύ σόι.
Τώρα για το κατά πόσο θα ρυθμίσουν την διεθνή βιομηχανία πληροφορικής οι αποφάσεις του υπουργού Εμπορίου μας έχω τις αμφιβολίες μου. Ούτως ή άλλως, οι περισσότερες δημοφιλείς εφαρμογές μεταφράζονται λόγω του εύλογου ενδιαφέροντος όποιου θέλει να τις προωθήσει.
Ασχετο, ομολογώ: Εχει μεγάλη πλάκα αυτή η νοοτροπία “ρυθμίσεων” που κουβαλάμε. Αγαπητέ Ελευθέριε μην το παίρνετε προσωπικά, απλώς μοιράζομαι την χαρούμενη διάθεση που μου προκάλεσε η πρότασή σας.
Μα για φανταστείτε αυτή την απόφαση – δεν μου μοιάζει και πολύ νόμιμη αλλά, εντάξει, πες πως εκδίδεται. Πως θα ελέγχεται ακριβώς η εφαρμογή της; Με κλιμάκια ελέγχου και εφόδους ράμπο; Με υποβολή των συσκευών προς πιστοποίηση; Ποιών κατηγοριών; Θα ρυθμίζεται με υπουργική απόφαση; Ολων ή δειγματοληπτικώς; Μήπως μόνο του λογισμικού; Και ποιός εγγυάται ότι αυτό τελικώς θα εγκαθίσταται; Κι αν είναι μισομεταφρασμένο όπως συχνά γίνεται στις εφαρμογές; Κι αν είναι μεταφρασμένο από “μηχανή”; Ποιός θα κρίνει τα ελληνικά; Μικτή επιτροπή εμπειρογνωμώνων; Ποιοί θα μετέχουν; Θα εκπροσωπείται η Φιλοσοφική Αθηνών; Πότε θα συνεδριάζει; Κι ως τότε που θα είναι οι συσκευές; Στο τελωνείο; Και στα τελωνεία που δεν γειτνιάζουν με Πανεπιστήμια τι θα γίνει; Κι όταν βγαίνουν νέες εκδόσεις τι θα γίνεται;
Εχω αλλάξει θέμα προφανώς, αλλά είναι θλιβερό να διαπιστώνουμε οι πάντες περί της ανάγκης “απλότητας του (πχ) φορολογικού νομοσχεδίου, που πρέπει να περιέχεται σε έχει πέντε – δέκα σελίδες”, περί της “ανάγκης να τηρούνται οι νόμοι” και “να λειτουργούν οι ελέγκτικοί μηχανισμοί” κι από την άλλη να πέφτουν προτάσεις τέτοιου τύπου. Και καλά, ο κ. Ελευθέριος μιά κουβέντα είπε.
Αν σας πω τι έχουν δεί τα ματάκια μου εδώ και είκοσι χρόνια από “αποφάσεις” που “ρυθμίζουν” τα περί λογισμικού στην Ελλάδα, θα διαπιστώσετε ότι τα παραπάνω χαριτολογήματα δεν είναι και τόσο φανταστικά.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός
Οι νέοι είναι το μέλλον.Σωστά;Νομίζω πως όλοι συμφωνούμε.Εγώ είμαι νέος αλλά τους τελευταίους μήνες αρχίζω να αμφιβάλλω για την κρίση των νέων Ελλήνων.Φοβάμαι και μάλιστα ομολογώ πως φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι γιατί βλέπω κάθε μέρα πολλόυς νέους με τους οποίους προσπαθώ να έχω και ένα διάλογο πως ΔΕΝ ξέρουν να κάνουν διάλογο, το βασικότερο συστατικό της δημοκρατίας, ασχολούνται πολύ με πράγματα ανουσία όπως το ποδόσφαιρο και μάλιστα φανατικά και έτσι δεν μπορούν να έχουν κανενός είδους όφελος από τον αθλητισμό και συνεχίζοντας την αρνητική παράδοση των προγόνων μας, νομίζουν πως ξέρουν πολλά παραμένοντας ημιμαθείς (αν όχι αμαθείς), μη θέλοντας να ενημερωθούν πραγματικά και σε βάθος για κοινωνικοπολιτικά θέματα που όπως ανέδειξε η ιστορία διαμόρφωσαν την πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή. Φοβάμαι,λοιπόν, πως θα συνεχίσουν οι συζητήσεις στα καφενεία να είναι φαιδρές, δε θα επεκτείνονται πέρα από δημαγωγικές παγίδες και όταν η πολιτική θα έρχεται στο προσκύνιο για διάλογο και ώσμωση τα στεγανά ενός κόμματος θα δημιουργούν συρράξεις. Και αν κάποιο αμφιβάλλει για το αν οι νέοι εντάσσονται ή όχι στις περίφημες παρατάξεις και κόμματα τον καλώ να ανατρέξει στις εκλογές και να διερευνήσει τα ποσοστά.Φοβάμαι!