Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
Η συζήτηση και η μεθόδευση για τη χάραξη των ελληνοτουρκικών συνόρων ξεκίνησε στο υπουργείο Εξωτερικών από τις αρχές του 2002 για να διακοπεί στην πορεία λόγω έντονων αντιδράσεων από το υπουργείο Αμυνας (ΓΕΑ και ΓΕΝ) και να επαναληφθεί με τη διαδικασία του επείγοντος από τα μέσα του 2008.
Η δημιουργία αυτού του πανευρωπαϊκού χάρτη είχε συντονιστή τη Φινλανδία. Ο Φινλανδός συντονιστής, στις προσθήκες προδιαγραφών κατασκευής του ψηφιακού χάρτη, όρισε ότι «αν υπάρχει ασυμφωνία στη συνοριακή γραμμή που θα παραδώσουν δύο γειτονικές χώρες τότε η κοινή περιοχή θα χαρακτηρίζεται αμφισβητούμενη…».
Επρόκειτο δηλαδή για μία εν πολλοίς «φωτογραφική απεικόνιση» των απώτερων στόχων της Τουρκίας στο Αιγαίο, τις οποίες εστερνίστηκε ο Φινλανδός συντονιστής.
Η Τουρκία, φυσικά, δεν έδωσε ποτέ, σκοπίμως, συντεταγμένες των δυτικών θαλάσσιων συνόρων της στα 6 ν.μ., προκειμένου να θεωρηθεί ολόκληρο το Αιγαίο αμφισβητούμενη περιοχή (σ.σ. αλλά και το FIR Αθηνών, καθώς τα ανατολικά σύνορα του FIR και τα δυτικά θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας συμπίπτουν. Αντιθέτως η Αγκυρα προθυμοποιήθηκε να δώσει… τις συντεταγμένες των συνόρων του ψευδοκράτους στην Κύπρο).
Στις σχετικές συσκέψεις στην Αθήνα το 2002, σύμφωνα με τα πρακτικά αυτών, ο τότε εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ εισηγήθηκε ταχύτατα τις παρακάτω μεθόδους απεικόνισης (σ.σ. στην ουσία χάραξης) των συνόρων, εισάγοντας μάλιστα και πρωτότυπους «διπλωματικούς όρους» περί «αισθητικότητας» (!!!) των μεθόδων.
Πάντα, όμως, μέσα στα όρια των σημερινών 6 ν.μ. ελληνικών χωρικών υδάτων, χωρίς καμιά αναφορά σε τελική επέκτασή τους μέχρι τα 12 ν.μ.:
«Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ είπε ότι είναι δυνατόν να απεικονιστούν τα σύνορα με τρεις τρόπους, δηλαδή με τη συνεχή γραμμή του FIR, η οποία όμως από νομική άποψη δεν είναι ορθή, αφού περιλαμβάνει περιοχές με διεθνή ύδατα, ή με γραμμή συνεχή και κλειστή γύρω από τα νησιά και σε απόσταση 6 ν.μ. από τη φυσική ακτογραμμή, η οποία αν και είναι νομικά ορθή και τεχνικά πλήρης δεν συναντάται στη διεθνή πρακτική και ακόμη δίνει αντιαισθητικό αποτέλεσμα και παρέχει δυνατότητα να αμφισβητηθεί στις υποστηριζόμενες από την Τουρκία σαν “αμφισβητούμενες”. Τέλος, μπορεί να παραστεί με τη διακεκομμένη γραμμή σε απόσταση 6 ν.μ. από τα νησιά του Αν. Αιγαίου. Από τις λύσεις αυτές προτείνεται η τελευταία».
Ετσι, σύμφωνα με την πρώτη προτεινόμενη μέθοδο η Ελλάδα θα είχε υπό την κυριαρχία της το σύνολο του Αιγαίου, που εκ των πραγμάτων θα γινόταν μια «κλειστή θάλασσα». Ορθώς ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ το 2002 παρατήρησε ότι η μέθοδος αυτή δεν ήταν σωστή. Σύμφωνα με τις άλλες δύο προτεινόμενες μεθόδους (αποδεκτές… αισθητικώς ή όχι) το 2002, παραχωρείται στην Τουρκία διεθνής θάλασσα, η οποία δεν της ανήκει στο σύνολό της.
Στις συσκέψεις του 2002 υπήρξε σκληρή αντίδραση από το ΓΕΑ και το ΓΕΝ, με αποτέλεσμα η χάραξη των θαλάσσιων συνόρων να εγκαταλειφθεί τελικώς.
Το 2002 το ΓΕΑ επισήμανε ότι «απαιτείται να εμφανίζεται η γραμμή του FIR Αθηνών, δεδομένου ότι συμπίπτει με τα σύνορα στα Δωδεκάνησα, με τη μέση γραμμή (όπου αυτή υπάρχει) και καθότι το FIR καθορίζεται από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας…».
Παραλλήλως το ΓΕΝ επισήμανε τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν αν η ελληνική πλευρά επιλέξει να απεικονίσει στον ψηφιακό χάρτη τα σύνορα με τους διαφορετικούς εναλλακτικούς τρόπους που μελετά το ΥΠΕΞ.
Είναι άγνωστο για ποιους λόγους το θέμα αυτό επανήλθε πιεστικά στην ημερήσια διάταξη του υπουργείου Εξωτερικών από τον Μάιο του 2008, πάντα όμως στην ίδια σταθερή γραμμή υπολογισμού των συνόρων με τα σημερινά 6 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων και με επικεφαλής χειριστή του θέματος τον ίδιο άνθρωπο από το υπουργείο Εξωτερικών, όπως και το 2002. Η μόνη διαφορά στις συσκέψεις του 2008 είναι ότι εξέλιπαν οι αντιδράσεις του ΓΕΑ και του ΓΕΝ του 2002…
Είναι άγνωστο επίσης γιατί το θέμα που αρχικώς είχε χαρακτηριστεί «αδιαβάθμητο» ή «εμπιστευτικό», το 2008 αναβαθμίστηκε από το υπουργείο Εξωτερικών σε απόρρητο, που απαιτεί, μάλιστα, τα συμπεράσματα «να τεθούν προς έγκριση των προϊσταμένων πολιτικών αρχών» (υπουργοί Εξωτερικών, Αμύνης και Μεταφορών).
Είναι άγνωστο ακόμα τι ακριβώς έχουν μπροστά τους για έγκριση οι τρεις υπουργοί:
* Είτε το συμπέρασμα του Οκτωβρίου 2008, σύμφωνα με το οποίο «ως κατευθυντήρια αρχή θα ληφθεί η γραμμή ICAO του 1952, διορθωμένη στα σημεία όπου υπάρχουν Ε/Τ σύνορα, είτε συμφωνημένα είτε βάσει της αρχής της μέσης γραμμής (απόσταση έναντι των ακτών 12 ν.μ.), ώστε αυτή (η γραμμή) να συμπίπτει με τα σύνορα αυτά…».
* Είτε την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών του Ιανουαρίου 2009, σύμφωνα με την οποία «θα ακολουθηθεί η συμφωνηθείσα στο πλαίσιο του ICAO γραμμή και θα ληφθεί ειδική μέριμνα προκειμένου να συμπέσει η ψηφιακή απεικόνιση με τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα…».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 23/01/2009
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=46200380
.