Του Σάββα Καλεντερίδη
Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η
αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, με την αποχώρηση και των
τελευταίων αρμάτων που εισήλθαν στο έδαφος του Κουβέιτ. Οι αξιωματικοί του
αμερικανικού στρατού, αποχωρώντας, παρέδωσαν τον έλεγχο και τη διοίκηση 505
στρατιωτικών βάσεων που διατηρούσαν στην επικράτεια του Ιράκ, σε αξιωματικούς
του ιρακινού στρατού.
Ο απολογισμός της εννιαετούς παρουσίας
των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ είναι περίπου εκατό χιλιάδες νεκροί και
τραυματίες για τον ιρακινό λαό και συνολικά 4.500 στρατιώτες για τον
αμερικανικό στρατό και δυο εκατομμύρια πρόσφυγες, από τους οποίους οι 800
χιλιάδες χριστιανοί Ασσύριοι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την
πατρίδα τους, υπό το φόβο του σουνιτικού Ισλάμ, που καίει ό,τι βρει μπροστά
του, όταν πολιτικοποιηθεί.
Σε ανθρωπιστικό επίπεδο, ο «πόλεμος»
της Δύσης εναντίον του Σαντάμ από το 1991, που έγινε η πρώτη επιχείρηση
εναντίον του (Καταιγίδα της Ερήμου), στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους,
κυρίως παιδιά, που πέθαναν από ασιτία ή από έλλειψη φαρμάκων, κατά τη διάρκεια
του πολυετούς εμπάργκο που εφάρμοσε η Δύση εναντίον του καθεστώτος Σαντάμ.
Σε πολιτικό επίπεδο, το Ιράκ, μετά την
αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, έχει απαλλαγεί από ένα αυταρχικό και
βάρβαρο καθεστώς, του οποίου τη θέση έχει λάβει ένα καθεστώς διοίκησης της
χώρας από δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους των σιιτών, των Κούρδων και των
σουνιτών. Ένα καθεστώς με σοβαρές δυσλειτουργίες, που είναι αμφίβολο αν
κατορθώσει να κρατήσει ενωμένο το Ιράκ, το οποίο, με βάση την εθνολογική του
δομή, είναι χωρισμένο σε τρεις τομείς, οι οποίοι είναι πιθανόν μελλοντικά να
διεκδικήσουν την αυτονομία τους, με πρώτο το Νότιο (ιρακινό) Κουρδιστάν, το
οποίο ήδη διαθέτει ένα αρκετά καλά συγκροτημένο αυτόνομο κράτος.
Όσον αφορά τις πλουτοπαραγωγικές -για
την ακρίβεια τις πετρελαϊκές- πηγές της χώρας, αυτές στην ουσία έχουν παραδοθεί
στις ξένες εταιρείες πετρελαίου, με τον τοπικό πληθυσμό να επωφελείται ελάχιστα
από την εκμετάλλευσή τους.
Με τον ανωτέρω απολογισμό στη βαλίτσα
του πέταξε για την Ουάσιγκτον ο πρωθυπουργός του Ιράκ, Νουρί αλ Μαλίκι, ακριβώς
τις ημέρες που ολοκληρωνόταν η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το
Ιράκ, ο οποίος στη συνάντηση που είχε με τον Μπάρακ Ομπάμα, μεταξύ άλλων έδωσε
και τα εξής μηνύματα, στα οποία αξίζει να αναφερθούμε.
Όσον αφορά την πολιτική ανατροπής του
καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και το εμπάργκο που επιχειρείται να εφαρμοστεί από
τον Αραβικό Σύνδεσμο και από την Τουρκία, ο σιίτης πρωθυπουργός του Ιράκ είπε:
«Πήραμε μαθήματα από αυτά που ζήσαμε εμείς. Είμαστε αντίθετοι σε οικονομικό
αποκλεισμό της Συρίας. Εμείς έχουμε πικρές εμπειρίες από το δικό μας
αποκλεισμό, τα αποτελέσματα του οποίου πλήρωσε ο λαός και όχι ο Σαντάμ. …..Σε
σχέση με τις διαδηλώσεις και τις ταραχές στη Συρία, σε περίπτωση που αυτές
μετατραπούν σε εμφύλιο πόλεμο, θα υποστεί τεράστιο πλήγμα το Ιράκ. Θα πρέπει να
ληφθεί υπ’ όψιν ότι σε περίπτωση που αποσταθεροποιηθεί η Συρία, κινδυνεύουν με
αποσταθεροποίηση όλες οι χώρες γύρω απ’ αυτήν.».
Όσον αναφορά την Τουρκία, που κατά τα
λεγόμενά της -τα οποία δυστυχώς βρίσκουν ευήκοον ους στους χρήσιμους ηλίθιους
στην Αθήνα- έχει υιοθετήσει πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές
της, ο ιρακινός πρωθυπουργός είπε: «Η Τουρκία, υποστηρίζοντας κάποια πολιτικά
πρόσωπα και ομάδες, αναμειγνύεται στα εσωτερικά μας. Αλλεπάλληλες φορές
εναντιωθήκαμε σε αυτές τις πρακτικές, τις οποίες εφάρμοζαν οι προηγούμενοι
πρέσβεις της Τουρκίας. Δεν πρόκειται να δεχτούμε και να επιτρέψουμε την
ανάμειξη της Τουρκίας στην εσωτερική πολιτική σκηνή του Ιράκ».
Την ώρα που ο πρωθυπουργός του Ιράκ
έδινε τα μηνύματα αυτά στον Μπάρακ Ομπάμα και σε όσους σχεδιάζουν την
αμερικανική πολιτική στην περιοχή, οι αρχές ασφαλείας του Ιράκ είχαν συλλάβει
τέσσερις από τους σωματοφύλακες του σουνίτη αντιπροέδρου του Ιράκ, Ταρίκ ελ
Χασίμι (Tarık El Haşimi), ενώ το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Ιράκ εξέδιδε
ένταλμα σύλληψης με ταυτόχρονη απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για τον ίδιο τον
αντιπρόεδρο, με την κατηγορία της σύστασης συμμορίας η οποία διέπραττε πολιτικά
εγκλήματα. Ο ένας μάλιστα από τους σωματοφύλακες, ο Αχμέτ ελ Τζουμπούρι (Ahmed
el Cuburi), ομολόγησε ότι έλαβε μέρος σε επιθέσεις δολοφονίας πολιτικών,
αστυνομικών και στρατιωτικών, κατόπιν εντολής του αντιπροέδρου Χασίμι. Οι
ομολογίες του Τζουμπούρι μεταδόθηκαν σε βίντεο από την τηλεόραση El Irakiye. Ο
σωματοφύλακας ομολόγησε ότι τα όπλα για τις δολοφονίες τα έπαιρνε από τον Αχμέτ
Καχτάν (Ahmed Kahtan), γραμματέα του ιρακινού αντιπροέδρου, ενώ μετά από κάθε
επιχείρηση ελάμβαναν από τον Χασίμι τρεις χιλιάδες δολάρια ο καθένας των
δραστών.
Το «ζουμί» της υπόθεσης είναι ότι οι
σωματοφύλακες ομολόγησαν ότι εκπαιδεύτηκαν στην τρομοκρατική δράση στην
Τουρκία, με την οποία διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς ο Ταρίκ ελ Χασίμι. Μετά την
πρώτη ταραχή, η Τουρκία απέδωσε τις ομολογίες των σωματοφυλάκων σε απόπειρα της
Τεχεράνης να αποδυναμώσει την επιρροή που ασκεί η Τουρκία μέσω του σουνιτικού
παράγοντα στο Ιράκ, όμως όλοι όσοι γνωρίζουν σε Δύση και Ανατολή,
αντιλαμβάνονται ότι για άλλη μια φορά η Τουρκία συνελήφθη κλέπτουσα οπώρας.
Αναφερθήκαμε πιο πάνω στους χρήσιμους
ηλίθιους της Αθήνας, οι οποίοι πειθόμενοι στις εξαγγελίες της Τουρκίας για
μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες και την Ελλάδα, στην ουσία παρέδωσαν τη
χώρα και ιδιαίτερα τη Θράκη στους πράκτορες του τουρκικού προξενείου και στη
Ζιραάτ. Να σημειώσουμε ότι η δράση του δικτύου πρακτόρων της Τουρκίας στο Ιράκ
συντονίζεται από την τουρκική πρεσβεία στη Βαγδάτη, όπως κατήγγειλε επίσημα ο
Μαλίκι στην Ουάσιγκτον, και από το υποκατάστημα της τράπεζας Ζιραάτ στη
Βαγδάτη, το οποίο αποτελεί τον ανεπίσημο σταθμό και κέντρο επιχειρήσεων της ΜΙΤ
στο Ιράκ, όπως αναφέρει ο Μάνος Ηλιάδης στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Η
Μυστική Δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η σύγχρονη ΜΙΤ».
Ελπίζουμε, οι νέες ισορροπίες στην
ελληνική κυβέρνηση, να περιορίσουν την επιρροή των χρησίμων ηλιθίων στο
ελληνικό κράτος, αλλά και των συνοδοιπόρων τους εγκάθετων της Άγκυρας στη
Θράκη, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Ρόδο και αλλού…Σημείωση: Την ώρα που
είχε τελειώσει η σύνταξη του άρθρου, έγινε γνωστό ένα σοβαρό επεισόδιο, που
αποδεικνύει περίτρανα την αποσταθεροποιητική δράση των πρακτόρων της Τουρκίας,
σε άλλη μια χώρα-θύμα της πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων της Άγκυρας.
Η ερώτηση που κατέθεσε στην τουρκική βουλή ο βουλευτής του
ακροδεξιού κόμματος (ΜΗΡ), Lutfu Turkkan, μιλάει από μόνη της:
– Είναι αλήθεια ότι πήγε επιτροπή
στελεχών της ΜΙΤ στη Δαμασκό και ότι γύρισε με άδεια χέρια, όταν ζήτησε από τις
συριακές αρχές την απελευθέρωση 49 Τούρκων πρακτόρων, που κατηγορούνται ότι
έπαιξαν προβοκατόρικο ρόλο, ότι εκπαίδευσαν τους επαναστάτες και ότι σχεδίασαν
τα σχέδια για επιχειρήσεις σε στρατηγικούς στόχους στη Συρία;
– Σκέφτεστε να ανακοινώσετε και να
μοιραστείτε με την τουρκική κοινή γνώμη την αλήθεια σχετικά με αυτές τις
πληροφορίες που κυκλοφορούν ευρέως, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι Τουρκία και Συρία
είμαστε δυο χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια γεωγραφία και την ίδια πίστη και
ότι πρέπει να παραμένουμε πιστοί στο σύνθημα “Ειρήνη στην Πατρίδα, Ειρήνη
στον Κόσμο” (του Μ. Κεμάλ, σ.τ.μ.);
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη
Δημοκρατία
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/12/blog-post_4958.html