Αλβανοί, Αρβανίτες και η διαστρέβλωση του 1821

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΕΩΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.

II2. Γένος δὲ τὸ {τῶν} Ἀλβανῶν μικτὸν ἦν ἔκ τε Πελασγῶν καὶ Ἀρκάδων καὶ Ἐπειῶν τῶν ἐξ Ἤλιδος ἐλθόντων, τελευταίων δὲ τῶν μετὰ {τὴν} Ἰλίου ἅλωσιν ἀφικομένων εἰς Ἰταλίαν Τρώων, οὓς ἦγεν Αἰνείας ὁ Ἀγχίσου καὶ Ἀφροδίτης. εἰκὸς δέ τι καὶ βαρβαρικὸν ἐκ τῶν προσοίκων ἢ παλαιῶν οἰκητόρων ὑπολιπὲς τῷ Ἑλληνικῷ συγκαταμιγῆναι. Ὄνομα δὲ κοινὸν οἱ σύμπαντες οὗτοι Λατῖνοι ἐκλήθησαν ἐπ´ ἀνδρὸς δυναστεύσαντος τῶν τόπων Λατίνου τὰς κατὰ {τὸ} ἔθνος ὀνομασίας ἀφαιρεθέντες.

Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν πρόταση:

>Οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας δεν ανέφεραν Αλβανούς στην Βαλκανική.

“Βυζαντινοῦς΄΄ προγόνους ἐγὼ πάντως δὲν εἶχα. Γιὰ Ῥωμαίους, τὸ συζητᾶμε.

θὰ ἤθελα νὰ παραθέσω τὴν ἀναφορὰ σὲ Ἀλβανίτες, στὸν 15ο καὶ 16ο αἰώνα. Ὅμως, πρὶν ἀπὸ αὐτό, θὰ κάνω γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφορὰ στὸν λογοκριμένο καθ. π. Ἱ. Ῥωμανίδη, καὶ στὴν ἐργασία του μὲ τίτλο:

CHARLEMAGNE’S LIE OF 794 AD,
THE GREEK LATINS OF ALBA LONGA AND OF ROME,
THE BYZANTINE EMPIRE LIE AND BALKANIZATION

Τολμῶ νὰ πῶ ὅτι εἶναι ὑποχρέωση τοῦ καθενός μας νὰ διαβάσει αὐτὸ τὸ κείμενο, γιὰ νὰ ἔχει ἄποψη γιὰ τὸ Γένος τῶν Ἀλβανῶν. Οἱ σημερινοὶ Ἀλβανοί, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι (ἤ μάλλον ὅλοι) οἱ Βαλκάνιοι λαοί, συνδέουν τοὺς ἐαυτούς τους μὲ ἀρχαίες ἐθνοτικὲς ὁμάδες. Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν σύγχυση, ἀποκαλοῦν τοὺς εαὐτούς του γνησίους ἀπογόνους τῶν Ἰλλυρίων.

Βέβαια ὁ κ. Χολέβας σωστὰ τονίζει τὸν κατακερματισμὸ τῶν Ἀλβανιτῶν, εἰδικὰ τὸν δι-χασμό τους, ὅτι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἐξισλαμίστηκαν. Ἄλλωστε ὅλες οἱ ἐθνοτικὲς ὁμάδες διαιρέθηκαν μέσα στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία: ἀκόμα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Ῥωμαίοι: ἀναπτύχθηκε, μέσα σὲ κύκλους λογίων καὶ ἀσπαστῶν τοῦ Διαφωτισμοῦ, μιὰ ἀρχαιοελληνικὴ/ἀρχαιολαγνικὴ ῥητορική. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὑπάρχουν γραπτὰ ἐκπροσώπων τοῦ Διαφωτισμοῦ, Ἀρμάνων καὶ Ῥωμαίων (π.χ. Ρήγας Βελεστινλὴς καὶ Ἀδαμάντιος Κοραής), οἱ ὁποίοι ταυτίζονταν ὡς πρὸς τὴν ῥητορική τους ὅτι εἶναι ἀπόγονοι ἀρχαίων Ἑλλήνων, καὶ ὅτι οἱ “Ἕλληνες” ὑπήρξαν σκλάβοι Ῥωμαίων καὶ μετέπειτα Τούρκων. Ἀπόψεις ποὺ δὲν ἀσπάστηκε μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῶν Ῥωμηῶν, ἴσως διότι πολὺ ἀπλὰ δὲν εἶχε πρόσβαση σὲ αὐτές.

Πάντως, ὁ Σφραντζὴς (15ος αἰώνας) (γνήσιο – Chronicon Minus) ἀναφέρεται στὸ κάκιστον καὶ ἀφελέστατον τῶν Ἀλβανιτῶν Γένος.

Ὁ ψευδο-Σφραντζὴς (Μελισσηνὸς-Μελισσουργὸς – Chronicon Maius, 16ος αἰώνας) ἀντικαθιστὰ τὴν λέξη τοῦ Σφραντζῆ “ἀφελέστατον΄΄ σὲ “ἀνωφελέστατον΄΄.

Παρακάτω παραθέτω ὅλες τὶς ἀναφορὲς τοῦ (γνησίου) Σφραντζὴ σὲ Ἀλβανίτες:

[12.1] Καὶ τὸν Μάϊον τοῦ αὐτοῦ ἔτους ἐχάλασε καὶ ὁ Τουραχάνης
τὸ Ἑξαμίλιον εἰς τὸν Μορέαν καὶ πολλοὺς τῶν Ἀλβανιτῶν ἐσκότωσεν.

[37.1] Τῷ αὐτῷ δὴ φθινοπώρῳ τοῦ ξβ-ου ἔτους δηλονότι τε-
λείως ἐπανέστησαν οἱ τοῦ Μορέως Ἀλβανῖται κατὰ τῶν δεσποτῶν καὶ
αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ τόν, οὐκ οἶδα τί εἰπεῖν, Καντακουζηνὸν Μανουὴλ
δεσπότην τάχα πεποιήκασι.

[37.2] Τὸν δὲ Δεκέμβριον τοῦ αὐτοῦ χρόνου ἐλθόντος πάλιν τοῦ υἱοῦ
τοῦ Τουραχάνη μετὰ φωσάτου ὑπὲρ βοηθείας τῶν δεσποτῶν καὶ κακώσαν-
τος μικρὸν τοὺς Ἀλβανίτας καὶ τὸν αἰχμάλωτον αὐτοῦ ἀδελφὸν χάριτα
λαβὼν ἐπανέστρεψεν.

[39.1] Τὸν δὲ Ἰαννουάριον μῆνα τοῦ αὐτοῦ ἔτους καὶ ὁ καλὸς
κἀγαθὸς Λουκάνης Νικηφόρος, ἢ μᾶλλον Μορεοφθόρος, καὶ τῶν πρώ-
των καὶ πιστῶν ἀρχόντων τοῦ δεσπότου κὺρ Δημητρίου λογιζόμενος, καί
τινες ἄλλοι Ἀλβανιτῶν καὶ Μοραϊτῶν, οὓς καὶ αὐτὸς πλέον τὸ εἰς κακίαν
ἐκείνων πρόχειρον ᾠκονόμησεν, ἔπεισαν τὸν δεσπότην κὺρ Θωμᾶν, ἵνα
καὶ κατὰ τοῦ ἀμηρᾶ καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ ἐπανάστασιν ποιήσῃ
καὶ φάγῃ τοὺς ὅρκους ὡς λάχανα, οὓς πρὸ ὀλίγου μετ’ αὐτοὺς ἐποίησεν·
καὶ ταύτα, τοῦ ἄλλου ἀγαθοῦ ἀνδρὸς Ἀσάνη Ματθαίου πρὸ ὀλίγου ἀπελ-
θόντος καὶ ὄντος εἰς τὸν ἀμηρᾶν ἀποκρισιαρίου διὰ τὴν δουλείαν δῆθεν
τοῦ συνοικεσίου τῆς ἀνεψιᾶς αὐτοῦ.

[39.8] Ἔτι δὲ καὶ τὸ κάκιστον καὶ ἀφελέστατον γένος τῶν Ἀλβανιτῶν,
καιροῦ λαβόμενον τῆς ὑπολήψεως καὶ ἁρπακτικῆς αὐτῶν γνώμης ἁρμο-
δίου, τί οὐκ ἔπραξαν ᾒ τί οὐκ εἰργάσαντο κακόν; Ἀπιστοῦντες γὰρ δὶς
τοῦ σαββάτου, ἀπὸ τὸν ἕνα τῶν αὐθεντῶν εἰς τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο· καὶ
κάστρα, ὡς ἡ ἐκείνων γλῶσσα, εἰς κεφαλατίκια ἀπῄτουν, εἰ δ’ οὖν, εἰς
τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο καὶ οἱ ἄλλοι πρὸς τὸν ἕτερον τῶν δεσποτῶν ὁμοίως.
Διὰ μέσου οὖν, εἴ τι ἆρα καὶ εὕρισκον τῶν ἀθλίων τάχα Ῥωμαίων, ἀλλὰ
δὴ καὶ τῶν Ἀλβανιτῶν καὶ συγγενῶν πολλάκις καὶ οἰκείων αὐτῶν, πάντα
διηρπάζοντο καὶ ἠφάνιζον. Ἐγένοντο δὲ τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα, ὅτι τὶς
ἀξίως αὐτὰ θρηνήσειεν;

[43.3] Καθ’ ὃν δὴ καιρὸν ἡμεῖς εἰς τὰ περὶ τὴν Ῥώμην καὶ αὐτὴν τὴν
Ῥώμην διετρίβομεν, καὶ ὁ τῶν ἀσεβῶν ἐξάρχων ἀμηρᾶς ἐλθὼν κατὰ τῆς
Ἀλβανιτίας καὶ διώξας τὸν αὐθέντην αὐτῆς τὸν Σκαντάρην καὶ αἰχμαλω-
τεύσας καὶ ἀφανίσας τὸν τόπον καὶ κτίσας κάστρον πλησίον τοῦ καθο-
λικοῦ κάστρου αὐτῆς Κρούας ὀνομαζομένου, πρὸς τὸ ἀντιμάχεσθαι αὐ-
τῷ, ἐπανέστρεψεν εἰς τὰ περὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν.

[45.2] Καὶ τὸν Ἰαννουάριον τοῦ αὐτοῦ ἔτους καὶ ὁ τῆς Ἀλβανιτίας
αὐθέντης Σκαντάρης τέθνηκε φυσικῷ θανάτῳ· καὶ τὸ μὲν τοῦ τόπου καὶ
τῆς αὐθεντίας αὐτοῦ ἔλαβεν ἡ αὐθεντία τῶν Βενετιῶν, τὸ δὲ ὁ τῆς ἀδελ-
φῆς αὐτοῦ υἱός, Τοῦρκος ὢν καὶ εἰς τὸν ἀμηρᾶν καὶ σταλεὶς παρ’ ἐκεί-
νου.

οι Αρβανίτες αυτοί οι ιταλοι arberesh, δηλαδή οι Ελληνες που μιλούσαν και ελληνικά και αρβανίτικα, έφυγαν κυρίως προς την Ιταλία και μάλιστα στρατολογήθηκαν ως μισθοφόροι (stradioti) από τους δόγηδες της Βενετίας. Στα βενετικά αρχεία σώζονται έγγραφα που καταγράφουν την ελληνική συνείδηση των Αρβανιτών σύμφωνα με τον Γάλλο Φίλιπ κομινες αυτοπροσδιοριζοντουσαν σαν Έλληνες ο βασιλιας john 2 της ισπανιας τους επετρεψε να κρατησουν την ορθοδοξη πιστη τους o ιερεας domenico mamolo to 1673 απευθυνεται σε αυτους με ενα σημειωμα στα ελληνικα απο την πιανα ντε γκρετσι αργοτερα πιανα ντε αλβανεσι απο το 1941 και μετα … οι ιταλοι μιλουσαν για stratioti dhladh μισθοφορους των βαλκανιων ελληνοιλλυριους τουλαχιστον η θεωρια των ιταλων… τους αρχικους αυτους προσφυγες τους θεωρουσαν ελληνες …. για 600 και χρόνια η πιανα ντε γκρετσι (κοινοτητα των ελληνων) λεγόταν έτσι και το 1941 την άλλαξαν όνομα σε αλμαπνεσι δηλ κοινοτητα των αλβανων …Philippe de Commyne. Ήσαν άπαντες Έλληνες, ελθόντες εκ των πόλεων ας κατέχουσα εν Ελλάδι οι Βενετοί, τινές μεν εκ του Ναυπλίου εν Πελοποννήσω, άλλοι δε εξ Αλβανίας, ενώπιον του Δυρραχίου (μετάφραση: Σπ. Λάμπρου).
παμε λιγο παρακατω στους ελληνες αρβανιτες οι ελληνες αρβανιτες δεν αποκαλουσαν τους εαυτους τους αρβανιτες ποτέ δεν ονόμασαν τους εαυτούς τους Αρβανίτες. Αρβανίτες τους ονόμασαν οι γηγενείς της Ελλάδας, όπως συνήθως ονομάζουν κάποιον που πάει από άλλο μέρος, κατά το Σοφικίτες, Βατικιώτες, Υδραίοι, Ποριώτες και άλλοι, από τον τόπο προέλευσης.Μια απόδειξη είναι ότι και ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του, όταν αναφέρει τη λέξη «Αρβανίτης», Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανω ότι τόσο ο Γέρος του Μωριά, όσο και οι άλλοι αγωνιστές και οπλαργηγοί, έστω και αν είχαν Ελληνο-αρβανίτικη καταγωγή, είχαν βασικές και ουσιώδεις διαφορές με τους Τουρκαρβανίτες. Διότι πώς αλλιώς ο Κολοκοτρώνης, εκτός των άλλων, όπως ο ίδιος αναφέρει στα απομνημονεύματά του, κατά την Αλωση της Τριπολιτσάς, θα εξολόθρευε 32.000 Τούρκους και Αρβανίτες-Αλβανούς τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά και των άλλων, εκείνους που το 1821 πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων. Κι όχι μόνο πολέμησαν, αλλά οι μουσουλμάνοι Αλβανοί-αρβανίτες, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί ήταν από τους χειρότερους εχθρούς των Ελλήνων, και σε τέτοιο σημείο που ειπώθηκε πως το 1821 δεν πολεμούσαν Έλληνες κατά Τουρκικών στρατευμάτων, αλλά κατά Τουρκαλβανών. Οι Μωαμεθανοί Αρβανίτες ήταν οι καλύτεροι «σφάχτες» των Τούρκων.
Το καλοκαίρι του 1823 ο μαρκος μποτσαρης προσπάθησε να ανακόψει το δρόμο στα τούρκικα στρατεύματα που επέδραμαν προς την δυτική Ρούμελη. Τη νύχτα της 21ης Αυγούστου, επικεφαλής 350 Σουλιωτών, επιτέθηκε κατά των 4.000 Τούρκων και Αλβανών μισθοφόρων του Μουσταφά Πασά, που είχαν στρατοπεδεύσει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, στη μάχη που έμεινε γνωστή ως Μάχη του Κεφαλόβρυσου. Παρά τον αρχικά ελαφρύ τραυματισμό, συνέχισε να πολεμάει και κατάφερε να νικήσει τον Μουσταφα πασα. Όμως μια τουρκική σφαίρα τον άφησε νεκρό. Τότε οι Σουλιώτες, αν και νίκησαν, διέκοψαν τον αγώνα για να παραλάβουν τον αρχηγό τους και τα λάφυρα. Μεταφέροντας τον νεκρό προς το Μεσολόγγι όπου τελικά τον ενταφίασαν, σταμάτησαν για λίγο στον νάρθηκα της Μονής Προυσσού όπου ευρισκόταν ο Καραϊσκάκης κατάκοιτος. Αυτός τον ασπάστηκε λέγοντας “Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι’ εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω”
παραδειγμα τουρκοαλβανων οι σπαχηδες εξισλαμισμενοι ελληνες απο τα γιαννενα μαζευαν φορους στην πελοποννησο για τους τουρκους…οποτε αρβανιτες ειναι Ηπειρώτες και ιλλυριοι που άρχισαν να μετακινούνται προς τον ελλαδικό χώρο, συντασσόμενοι γύρω από τους αρχηγούς των φατριών τους, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν τον τίτλο του άρχοντα-γαιοκτήμονα.Οι φατρίες αυτές ήταν πιστές στην Ορθοδοξία χαράσσοντας ακόμη μια διαχωριστική γραμμή με τους άρχοντες, κυρίως των παράκτιων περιοχών, οι οποίοι πρόθυμα ασπάστηκαν το καθολικό δόγμα. Αρχικός τόπος εγκατάστασής τους ήταν η Θεσσαλία. Αργότερα, η οθωμανική εισβολή στην Αλβανία και στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα προκάλεσε νέα κύματα καθόδου προς τον νότο. Σχεδόν όλες αυτές οι φατρίες τάχθηκαν κατά καιρούς στη στρατιωτική υπηρεσία των Καταλανών, των Βενετών και των Παλαιολόγων. Στις πηγές ωστόσο, η επωνυμία Αρβανίτης κατέληξε να σημαίνει τον μισθοφόρο πολεμιστή από τα Βαλκάνια ανεξάρτητα από την εθνική του καταγωγή.Κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων μάλιστα, ήρθαν αντιμέτωποι με μουσουλμάνους Αλβανούς(εξισλαμισμενους εξαλβανισμενους σαν τους σπαχηδες τσαμηδες), τους λεγόμενους «Τουρκαλβανούς». και οπως ειπα και πιο πανω οι αρβανιτες ελληνες δεν ονομαζαν ποτε τους εαυτους τους αρβανιτες μα σουλιωτες υδραιοι κ.α αλλά οι μουσουλμάνοι Αλβανοί-αρβανίτες, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί ήταν από τους χειρότερους εχθρούς των Ελλήνων Οι Μωαμεθανοί Αρβανίτες(εξισλαμισμενοι σαν τους σπαχηδες) ήταν οι καλύτεροι «σφάχτες» των Τούρκων. οπως θα εξηγησω πιο κατω με αρχαιες πηγες το αρβων ειναι στα ορια του ελληνικου κρατους εχουν βρεθει ελληνικες επιγραφες στην γυρω περιοχη μιλαμε για ελληνες αρβανιτοφωνες(αλβανοφωνες) απο την οποια θα προκυψει η διαλεκτος τον τοσκηδων και απο τους τοσκηδες η γλωσσα του αλβανικου κρατους Οι ίδιοι(αρβανιτες) δηλώνουν την ελληνική εθνικότητά τους και οι Βενετοί δημόσιοι λειτουργοί την καταγράφουν η γλωσσα δεν δειχνει καταγωγη αλλα μαζι με τους “αρβανιτες χριστιανους ” στην ελλαδα ηρθαν και μουσουλμανοι για τους βυζαντινους τα ορια του ηπειρωτικου κρατους και του ιλλυρικου(αλβανικου) ηταν δυσκολο να τα προσδιορισουν και καποιοι απο αυτους περναν σαν κριτηριο την γλωσσα για την καταγωγη… και οι καπαδοκες μιλουσαν τουρκικα και οχι ελληνικα μα πολεμουσαν τους τουρκους με την αρχη της πτωσης της βυζαντινης αυτοκρατοριας η ελληνικη γλωσσα αρχισε να χανει την “δυναμη” της μα οι λαοι ειχαν εκεινα τα χρονια την ελληνικη εθνικη συνειδηση 600 χρονια κρατησε η πιανα στε γκρετσι στην ιταλια μεχρι που ηρθε ο μουσολινη το 41 και αλλαξε ονομα για προπαγανδιστικους λογους…
οι αρχαιοι συγγραφεις οπως ο Προκόπιος (6ος αι. μ.Χ.) ΜΑΣ ΛΕΝΕ η Ήπειρος φτάνει ως την Επίδαμνο (Δυρράχιο)
«Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι, άχρις Επιδάμνου πόλεως, ήπερ επιθαλασσία
οικείται». Εκεί, στην Επίδαμνο, τοποθετεί και ο Θουκυδίδης (5ος αι. π.Χ.) τα όρια των
Ηπειρωτικών φύλων. Ο Διονύσιος ο Περιηγητής (1ος αι. π.Χ.) τα προσδιορίζει
βορειότερα της Αυλώνας. Το αρχαίο ρητό «Ωρκίην υπέρ αίαν ερείδεται Ελλάδος αρχή»
θέλει την Ελλάδα να αρχίζει από τη γη του Ωρικού. Τέλος ο Στράβων (1ος αι. μ.Χ.)
θεωρεί ως όριο Ηπειρωτών και Ιλλυριών το Γενούσο ποταμό και τη γειτονική Εγνατία
Οδό, πού ξεκινούσε από το Δυρράχιο. το αρβων για τους αρχαιους ηταν στα ορια του ελληνικου ηπειρωτικου κρατους οχι του ιλλυρικου.

λεει η αλβανικη προπαγανδα….

»»Οι Σουλιωτες δεν μιλαγανε ελληνικα πριν το 1830 η σε πιο »λαιτ»εκδοχες πριν πανε στη Κερκυρα μετα το διωγμο του απο τον Αλη Πασα »’
»’Οι Σουιωτες ηταν Τσαμηδες »

Ας δουμε για αρχη μερικες ανακριβεις αλβανοεθνικιστικες πηγες περι των Σουλιωτων.

α]Πρωτη πηγη ο αγαπημενος της »’νεας ιστοριογραφιας»’ Φινλευ ο οποιος φυσικα τους ονομαζει και αυτους ως »Αλβανους»«Σουλιότες, η πιο αξιοσημείωτη φυλή Αλβανών Ορθοδόξων» είχε πει ο George Finlay το 1861 (George Finlay, A History of Greece, vol. 6, Cambridge University Press, 2014)

Ο ΟΜΩΣ ΦΙΝΛΕΥ ΕΒΛΕΠΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟ
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ
ΚΟΡΩΝΗ
ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ
ΟΛΥΜΠΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΛΗΘΗ .

ΕΔΩ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ,
ΚΑΘΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ,
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ , ΚΑΤΑ ΤΑ »ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΥΜΠΟΣΙΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ .
ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ
ΑΙΟΛΟΔΩΡΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ .
ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ KAN ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ [ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ] Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΛΛΥΡΙΚΗΣ ΛΑΛΙΑΣ . ΔΗΛΑΔΗ ΣΑΝ ΙΛΛΥΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΛΑΛΙΑ .
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ »’ΑΛΒΑΝΙΚΑ» ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΩΣΣΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΚΩΣ ΕΚΛΑΤΙΝΙΣΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ – ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΕΚΛΑΤΙΝΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΛΑΛΙΑ .
ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ .
ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΛΛΥΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ
ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΜΑΝΤΑΡΑ .

ΑΛΛΗ ΠΗΓΗ …..

Η Μιράντα Βίκερς γράφει: «Οι Σουλιώτες, που τότε αριθμούσαν 12.000 άτομα, ήταν Αλβανοί χριστιανοί.» (Miranda Vickers, ‘Albania: a Modern History’, London 1994)
Η ΑΛΒΑΝΟΦΙΛΗ [ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΕΝΝΟΙΑ] ΒΙΚΕΡΣ
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ
ΑΦΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΩΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΟΟΟΟΛΗΗΗ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ
ΕΙΤΕ ΚΑΝΕΙ ΕΝ ΨΥΧΡΟ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ.
ΣΥΝΕΠΩΣ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΔΕΝ ΕΒΓΑΖΕ »»ΑΛΒΑΝΟΥΣ»» ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠOY ΑΠΛΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ
ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΙ ΡΩΜΕΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ
ΠΡΑΓΜΑ ΛΟΓΙΚΟ
ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΙ
ΜΟΝΟΓΛΩΣΣΩΝ – ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ ΑΠΟ ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ ΑΠΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΛΑΚΚΑ ΣΟΥΛΙ
ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΒΛΑΧΩΝ ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ
ΔΗΛΑΔΗ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ
ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΑΝΕ ΤΗΝ »ΚΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΡΑΙΚΩΝ»’
ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ 5 ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ …..

ΑΣ ΤΙΣ ΔΟΥΜΕ…

Ο Λόρδος Byron περιγράφει τους Σουλιότες ως «κακότροπους Ρωμαίους που μιλούν λίγα Ιλλυρικά»»
EΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΜΕΙΚΑ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΙΛΛΥΡΙΚΑ.

»οι Ορθόδοξοι Σουλιότες, ένα θαυμαστό μείγμα από Έλληνες και εξελληνισμένους Αλβανούς, που κέρδισαν τον θαυμασμό του Byron.» [William Miller, ]»
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Κατά τον Παπαρρηγόπουλο «…οι Σουλιότες ήσαν κράμα Ελλήνων και εξελληνισθέντων Αλβανών και εις των επιφανέστερων γόνων του συνοικεσίου των δύο φυλών…
ΑΡΑ ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.

Ας δούμε τι είπε και ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, συγγραφέας, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και υπασπιστής του Κολοκοτρώνη: «…Αυτά έλεγαν στους ξένους, οι οποίοι ευκόλως πείθονταν, ο δε στον Νέγρη, και ο άλλος σε άλλον, στον Δημήτριο Υψηλάντη, όμως δεν πλησίαζαν, διότι αυτός ήταν ενωμένος με το στοιχείο του τόπου, και γι’ αυτό δεν τον εμπιστεύονταν ούτε ο Νέγρης, ούτε ο Καρατσάς, ούτε ο Μαυροκορδάτος.
Κατά δυστυχία όμως με τούς τελευταίους αυτούς συμφώνησαν όλη η φυλή των Αλβανών-Ελλήνων-Σουλιωτών…» (Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνα 1858: Τύποις και βιβλιοπολείω Π. Δ. Σακελλαρίου)
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΤΟΥ »ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ » ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΚΕΤΟ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ .

Ο William Eton αναφέρει και αυτός , στο βιβλιο «A Survey of the Turkish Empire» (1798) ,τα εξης….
Τους στρατιώτες του Αλη Πασα τους οποιους ονομαζει »»’as they were all Albanians»»» ,
ενώ αναφερει τους Σουλιωτες ως »»Greek inhabitants of the mountain of Sulli»»’

Δηλαδη Ελληνες οι μεν Αλβανοι οι δε αρα σιγουρα ηταν διγλωσσοι τουλαχιστον σε αντιθεση με τους σκετα αλβανοφωνους Λιαμπηδες.

»Με τη φράση «Εκείνο το ελληνικό φύλο που κατοικεί στο βουνό Σούλι…» αρχίζει την περιγραφή του για το Σούλι ο Γερμανός διπλωματης Bartholdy («Voyage en Grece fait dans les Anees 1803 et 1804».
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 1830 Η ΤΟ 1821 .

ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ…..
»»Ο Pouqueville αποκαλεί τους Σουλιότες ως Έλληνες, επειδή ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το καταλαβαίνουμε αυτό επειδή τους μουσουλμάνους του Αλή Πασά που επιτέθηκαν στους Σουλιότες, τους αποκαλεί Αλβανούς.»’
ΕΝΩ Ο ΠΟΥΚΕΒΙΛ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ .
ΟΙ ΜΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΛΙΑΜΠΗΔΕΣ-ΑΛΒΑΝΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ
ΕΝΩ Ο ΔΕ ΗΤΑΝ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ .
ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΜΕ ΕΘΝΟΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ Ο ΠΟΥΚΕΒΙΛ .
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΦΕΡΕ
ΩΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο Ελληνας γραμματεας του Αλη Πασα , Ψαλιδας αναφερει και αυτος…
»’Εις την Τζαμουριαν, ειναι και το περιφημο Σουλι ή Κακοσουλι, αυτη η περιοχη των χωριων τουτων εκατοικειτο απο Γραικους πολεμικους, ….»»
ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.

ΑΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ .
Να δούμε τι λέει και η ανακριτική έκθεση των Αυστριακών όταν συνέλαβαν τον Ρήγα:

»’Μετά την απελευθέρωσιν δε της Πελοποννήσου ήθελε να εισβάλη εις την Ήπειρον, να ελευθερώσει και ταύτην την χώραν, να συνενώση τους Μανιάτας μετά των άλλων Ελλήνων στασιαστών, των καλουμένων Κακοσουλιωτών»»
ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΟΦΩΝΟΙ.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΤΙ ΛΕΓΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΓΡΑΨΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ….

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΕΩΝ AΠΟ ΤΟ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ……
«Θανόντος του Σκεντέρμπεη οι Μποτσαραίοι μαχόμενοι προς Τούρκους και Τουρκαλβανούς, κατήλθον προς την Δράγανη. Κατά τας αρχάς δ ε του 17ου αιώνος ίδρυσαν με άλλους αδούλωτους Έλληνες την Σουλιώτικη Συμπολιτεία».
ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΝΩ ΔΙΑΣΩΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ
Η ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙ »ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗ »’
ΔΕΝ ΔΙΑΣΩΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ »ΑΛΒΑΝΙΚΗ» ΚΑΤΑΓΩΓΗ .
ΤΟΥΝΑΝΤΙΩΝ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ .

Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ

η τελευταία επιστολή τού Μάρκου, πρίν από τόν ηρωϊκό θάνατό του απευθύνονταν ακριβώς στόν Λόρδο Βύρωνα και, μεταξύ άλλων, τόν ενημερώνει γιά τήν πολεμική επιχείρηση πού προετοίμαζε. Η επιστολή του εκείνη, τής 8ης Αυγούστου 1823, έχει ως εξής :
”” Τό γράμμα σας, με ενέπλησε χαράς…..
Κανέν εμπόδιον άς μή σταματήση τόν ερχομόν σας εις τό μέρος τούτο τής Ελλάδος. ……..
Απόψε σκοπεύω κάτι νά επιχειρήσω εναντίον ενός σώματος Αλβανών εξ έξη έως επτά χιλιάδων, στρατοπεδευμένων σιμά εις αυτό τό μέρος . ””’

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΩΣ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ.
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΑΥΤΗ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΤΑΗ ΠΑΣΑ ΤΗΣ ΣΚΟΔΡΑΣ Ο ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ .

Μέλη της οικογένειας Μπότσαρη ως μετανάστες στην Ρουμανία εμφανίζονται ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα να χρηματοδοτούν ελληνικά σχολεία στο Ανήλιο Μετσόβου και σε άλλες περιοχές της Ηπείρου.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΙΝ ΤΟ 1821….

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΑΛΛΑ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Συναθροισθέντες άπαντες οι Σουλιώτες πλησίον του ναού του αγίου Γεωργίου, καί συσκεφθέντες ……, εξ ών οι σημαντικώτεροι ήσαν:

Φώτος Τζαβέλλας, Δήμος Δράκος, Τούσας Ζέρβας, Τζήμας Ζέρβας, Κουτζονίκας, Γκόγκας Δαγκλής, Γιαννάκης Σέχος, Κωλέτζης Φωτομάρας, Πάσχος Λάλας, Βεΐκος Ζάρμπας, Θανάσης Πάνου, Κατζιμπέλης, Γεώργιος Μπούζμπος, Ζηγούρης Διαμαντής, Κωλέτζης Μαλάμου, Πανταζής Δότας, Αναστάσης Κάσκαρης, Κολιοδημήτρης, Αναστάσης Βάγιας, Γεώργιος Καραμπίνης, Κίτσος Πανταζής, Γιάννης Πεπόνης, Θανάσης Τζάκαλης, Μήτος Παπαγιάννης.
ΑΡΑ ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΩΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ
ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΝΑ ΗΤΑΝ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ .
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ ΗΤΑΝ .

Οι πρώτοι κάτοικοι που εγκαταστάθηκαν στην ορεινή περιοχή του Σουλίου, δημιούργησαν αρχικά τέσσερα χωριά, το Σούλι (ή Κακοσούλι), τη Σαμονίβα, την Κιάφα και το Αβαρίκο, μισή ώρα το ένα από το άλλο, που όλα μαζί αποτελούσαν το λεγόμενο ‘Τετραχώρι’. Αργότερα, δημιούργησαν άλλα επτά χωριά, το Τσεκούρι, το Αλποχώρι, το Παλιοχώρι, την Γκιονάλα, το Περιχάτι, τα Βίλια και τους Κοντάντες, που όλα μαζί αποτελούσαν το λεγόμενο ‘Εφταχώρι’.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ »ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΙ-ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΤΕΤΡΑΧΩΡΙ- ΕΦΤΑΧΩΡΙ ΑΛΠΟΧΩΡΙ,,ΤΣΕΚΟΥΡΙ , ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ ΚΛΠ;;;;
ΕΙΠΑΜΕ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΟΧΙ ΛΟΓΩ …»»ΚΕΡΚΥΡΑΣ».

Τώ 1754 ο Μουσταφά πασσάς εξεστράτευσε κατά τού Σουλίου μέ απόφασιν τούτο μέν νά κατερημώση, τούς δέ κατοίκους εξανδραποδίση. Οι δέ Σουλιώται, …. δράξαντες τά όπλα καί καταβάντες από τάς ακρωρείας, αντιπαρετάχθησαν ανδρείως ….., ενίκησαν νίκην λαμπράν, αποδιώξαντες κακήν κακώς καί μετά μεγάλης ζημίας τόν εισελάσαντα εις τά σύνορα των αγέρωχον Μουσταφάν πασσάν, όστις κατησχυμένος διέχυσεν ο βάρβαρος τήν λύσσαν του κατά τών αθλίων Χριστιανών τών Ιωαννίνων…..
ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΠΑΣΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΤΟΥΣ [ΕΛΛΗΝΕΣ ] ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΩΝ
ΔΕΝ »ΕΒΛΕΠΕ»’ΟΤΙ ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ »’ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ»’ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ .
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΝ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ;;;

Σ’ ένα γράμμα τους, στις 28 Ιουνίου 1821 οι Έλληνες Αρβανίτες Μάρκος Μπότσαρης και Κίτσος Τζαβέλλας, προς τους κατοίκους της Πάργας, γράφουν: «Είμαστε Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας….Ο όφις επατάχθη από τον Σταυρόν….δράμετε υπό τας σημαίας ημών. Η ιερά σημαία του Σταυρού κυματίζει απανταχού της Ηπειρωτικής ακτής…Αι σημαίαι ημών φέρουσιν ένα Σταυρόν και ένα στέφανο εκ δάφνης. Ελευθερία! Θρησκεία! Πατρίς! Ιδού το έμβλημα ημών».
Ο σημαιοφόρος του Μάρκου Μπότσαρη, ωνομάζετο Κοντογούρης Καλόγερος και κατήγετο από το Μαντούκιο Κερκύρας.
Ο Τούσιας Μπότσαρης, είχε σημαία δώρο της Μεγ. Αικατερίνης, με παράσταση του Αγίου Γεωργίου στην μία πλευρά και του αγίου Δημητρίου στην άλλη και επιγραφή «Απόγονοι του Πύρρου»

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΙΝ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ

Η ΙΔΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.

META ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΛΕΝΕ OI AΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ …..

΄»»ΗΤΑΝ ΜΕΝ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ
ΑΛΛΑ ,
ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ
ΠΡΙΝ ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΣΜΙΧΤΟΥΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΚΛΠ
ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝΕ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑ ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ»’
ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΠΗΓΕΣ
»’«Ο Πέτρος Φουρίκης γράφει επίσης ότι « . .ακολουθούντες την γραπτήν παράδοσιν και μαρτυρίας ξένων τινών περιηγητών, πιστεύουμε ότι οι πρώτοι καταφυγόντες εις τας κορυφάς των βουνων του Σουλίου ησαν Αλβανοί, Χριστιανοί Ορθόδοξοι, κατά πάσαν πιθανότητα Τσάμηδες.
Ενω και ο Φινλευ ο Λαμπρυνιδης κλπ υποθετουν οτι ηρθαν οι πρωτοι οικιστες απο τη Τσαμουρια

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Α]ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ »’ΣΚΕΤΟ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ»
Η ΜΗΠΩΣ
ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ – ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑΣ [ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΟΙ ”ΠΡΩΤΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ”»
ΑΜΙΓΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ;;;

Β] ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝΕ ΠΟΤΕ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΩΣ ΣΚΙΠΕΤΑΡΟΙ Η ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΙ ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΝΕ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ;;;

Γ]ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΚΕΤΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΙ ΤΟΤΕ ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΕΝΝΟΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΕΒΑΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΝΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟ ΣΟΥΛΙ;;;;;

Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση.
Γιατί τότε οι Αρβανίτες ξέρουν να μιλάνε Αλβανικά αφού όπως λέτε δεν είναι Αλβανοί? Η λέξη Αρβανίτης προέρχεται από την λέξη Αρμπερια,έτσι λεγόταν η Αλβανία πριν πολλά και οι Αρβανίτες κατάγονται από εκεί,οπότε είναι Αλβανοί.Σημερα στην Ελλάδα ζούνε περίπου 3.000.000 Αρβανίτες οι οποίοι είναι Αλβανοί,3.000.000 είναι οι Έλληνες που αναμειχτηκαν με διάφορες φυλές και 3.000.000 είναι πόντιοι,οι οποίοι είναι καθαρή Έλληνες.Μεχρι την αφίξεις του Όθωνα στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιλούσαν Αλβανικά όπως και σε πολλές περιοχές της Θήβας. Ο λόγος που δεν τα ξέρετε είναι διότι κανένας Έλληνας δεν παραδέχεται την ΑΛΉΘΕΙΑ.

Ας δουμε αλλες πηγες
Αναφερει ο διγλωσσος Σουλιωτης Κουτσονικας μετεπαναστατικα στα απομνημονευματα του
»»Στην επαρχια Χειμαρας λαλειτε η αλβανικη και η ελληνικη γλώσσα»’
Ο ελληνοφωνος Ηπειρωτης Κοσμας ο Θεσπρωτος την ιδια περιπου εποχη
αναφερει οτι στη Χειμαρα και 2 γειτονικα χωρια μιλιουντε ως κυρια γλωσσα- μητρικη τα ελληνικα.
Ενω και ο αγωνιστης του 1821 ,Ηπειρωτης – Παργινος , ο Αραβαντινος την ιδια εποχη
αναφερει οτι στα τρια αυτα χωρια μιλουντε τα Γραικικα ως κυρια γλωσσα
ενω στα υπολοιπα χωρια της Χειμαρας [ Πυλιουρι,Κηπαρο ,Κουδεσι,Βουνο κλπ ] οτι μιλιουντε εξισου και οι δυο γλωσσες με κυριοτερη την αλβανικη .
Ας παμε τωρα προεπαναστατικα
και ας δουμε αλλες αναφορες για τη γλωσσα που μιλουσανε πολυ πριν την επανασταση του 1821 και την εξορια τους στη Κερκυρα.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Σίλβεστρος Κωνσταντίνος Σλάδης, , σε επιστολή του στο Βατικανό (1780)[ Αρα πριν εξοριστουν στην Κερκυρα απο τον Αλη Πασα
«… οι απέναντι Βενετοί της Κέρκυρας για να έχουν βέβαιη τη σύμπραξη των Χειμαρριωτών στους πολέμους τους πληρώνουν μισθό σε 250 περίπου επιφανείς οικογένειες της περιοχής. Οι άνθρωποι των παραλίων ομιλούν νέα ελληνικά και αλβανικά,
του εσωτερικού αλβανικά. Οι λειτουργίες τους γίνονται στα αρχαία ελληνικά…».
Προπεπαναστατικη αυτη η πηγη και λεει οτι μιλουσανε και ελληνικα στα απεναντι παραλια – Επαρχια Χειμαρας.
Εχουμε και αναφορες των ιδιων των Χειμαριωτων ….
Ο ιδιος ο Χειμαριωτης Σπυρος Σπυρομηλιος αναφερει …
»Εμεις …χριστιανοι Ορθοδοξοι Ελληνες ,ομιλούντες την ελληνικη και γνωριζοντες και την αλβανικη»’
Aρα και αυτος αναφερει οτι στον τοπο του η κυρια γλωσσα παρεμενε η ελληνικη .

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ ….
Όπως σημειώσαμε συνοπτικά και παραπάνω, τα τοπωνύμια ελληνικού ετύμου της περιοχής Χιμάρας σχηματίζουν σειρές (παραδείγματα) σαφώς διακριτές, απ’ τις οποίες η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη με την περιληπτική παραγωγική κατάληξη –έος, που, μαζί με την τροπή σε s του συμπλέγματος -st-, προσδίδει στις ντοπιολαλιές της Χιμάρας-χωριού, των Δρυμάδων και της Παλάσας γνωρίσματα ενός αυτοτελούς υποστρώματος (βλ. λ.χ. το τοπωνύμιο Κασανέος ‘καστανεώνας’ στη Χιμάρα).
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ
Σε πρόσφατη μελέτη μας είχαμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «το ελληνικό ιδίωμα της Χιμάρας δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ειδικής ή αποκλειστικής συγγένειας με κανένα απó τα υπόλοιπα νεοελληνικά ιδιώματα που να δικαιολογούν την προέλευσή του από μια συγκεκριμένη περιοχή» της ελληνόγλωσσης επικράτειας, και τονίζαμε ότι τα γλωσσικά δεδομένα δείχνουν πως «η ελληνοφωνία στην περιοχή είναι αρκετά παλιά» ……
ΔΗΛΑΔΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΔΕΝ »ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ»’
ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΜΠΑΛΑΙΑ
ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ
ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΗΣ Η ΜΑΝΙΑΤΙΚΗΣ .
ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΕΠΗΡΕΣΑΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΣΗΛΘΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΩΡΙΑ »ΚΥΡΙΑ ΓΛΩΣΣΑ»».
Ο Μ.Δένδιας θεωρεί ότι οι Χιμαριότες είναι ντόπιοι και δεν σχετίζονται με αποίκους από τη Μάνη. «Πιθανώτερον όθεν οι μεν Χιμαριώται να είναι αρχαίων ή μεσαιωνικών εκεί πληθυσμών απόγονοι.» (Μ.Δένδιας, «Απουλία και Χιμάρα. Γλωσσικαί και ιστορικαί σχέσεις των ελληνικών αυτών πληθυσμών.», Αθηνά – 1926, σελ. 76.)
Ο Δένδιας στηρίζεται στο γεγονός της μη ύπαρξης ειδικών ισογλώσσων ανάμεσα σε Μάνη και Χιμάρα, αλλά και στο ότι όπως λέει «Πιθανώτερον…η δε παράδοσις να επήγασεν εξ ομοιότητος, ην παρουσίαζεν, ιδίως απέναντι των Τούρκων, η κατάστασις των Χιμαριωτών προς εκείνην της Μάνης.»
ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΡΑΔΟΣ ΕΠΟΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΗ
ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΦΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΡΙΝ 5 ΑΙΩΝΕΣ ΓΙΝΕΟΤΑΝΕ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΤΩΝ.
ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟ ΕΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ-ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ
ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣΜΙΧΤΗΚΑΝ ΜΕ ΟΜΟΕΘΝΕΙΣ ΜΑΝΙΑΤΕΣ [ ΣΤΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ Η ΛΑΛΙΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΜΑΝΗ ,
ΕΝΩ ΣΕ ΔΡΥΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΣΑ ΜΙΛΕΤΑΙ ΗΜΙΒΟΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΑΠΟ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ [ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ , ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΟΥΔΕΣΙ ]
Αλλωστε ο μεγαλος μελετητης Παναγιωτης Αραβαντινος πριν 2 αιωνες στα βιβλια του
ονομαζει τα τρια χωρια ως Γραικους
και τα υπολοιπα χριστιανικα χωρια της περιοχης ως Γραικοαλβανους.
Tελικα ολα τα χωρια εχουν ελληνικη καταγωγη.

Αρβανίτες

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει τους κατοίκους μιας πόλης στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και όχι για κάποια συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).

Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».

«Αλβ» («Αλβανία») και «αλπ» έχουν κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την ονομασία της περιοχής Άρβανο/Arbanë, δηλαδή Άρβανο=>Αρβανιτιά=>Αρβανία/Αλβανία κ.α.

Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν, π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α.

Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1)

Η ελληνική προπαγάνδα επικεντρώνεται κυρίως στο ότι:

• Οι Αρβανίτες δεν έχουν κοινή καταγωγή με τους Αλβανούς,
• τα αρβανίτικα είναι μία ελληνική διάλεκτος και δέν σχετίζονται με τα αλβανικά,
• υπήρχε παντοτινή διγλωσσία του αρβανίτικου πληθυσμού.
• ‘Αρβανίτες’ ονομάζονταν οι μισθοφόροι πολεμιστές στα μεσαιωνικά ευρωπαϊκά βασίλεια και δεν ήταν κάποια εθνική/φυλετική ομάδα
• κ.α.

Ας δούμε κάποιες αλήθειες.

Από το «Λεξικό Εθνών-Εθνοτήτων-Λαών» του Γιόζεφ Βολφ, παραθέτουμε τα παρακάτω:

«Αρβανίτες ή Αλβανοί: Λαός που διαμορφώθηκε στο χώρο της σημερινής Αλβανίας τους πρώτους μ.Χ. αιώνες. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα. Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα. Τότε, στην περιοχή θα εισβάλουν σλαβικά φύλα που θα καταστρέψουν τις πόλεις. Μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών των πόλεων καταφεύγει στα βουνά και πυκνώνει τις γραμμές των Αλβανών, οι οποίοι φυσικά αντιστέκονται και αποκρούουν τους Σλάβους. Στις αρχικές ιλλυρικές πατριές, που συγκρότησαν τους Αλβανούς ή Αρβανίτες, προστέθηκαν τώρα και στοιχεία των παραλίων, ελληνικά, ρωμαϊκά κ.λπ. Οι Αλβανοί ή Αρβανίτες ενισχύονται ακόμα περισσότερο στην περίοδο της βουλγαρικής επέκτασης. Είναι καθαρά ποιμενικές πατριές, που κρατούν το όπλο στο χέρι. Οι Βυζαντινοί θα τους χρησιμοποιήσουν ως κλεισουράρηδες, φύλακες στα ορεινά μέρη. Θα ξεχωρίσουν τρεις διαφορετικές ομάδες: Οι Γκέγκηδες, οι Τσάμηδες και οι Τόσκηδες, με μια μικρότερη υποδιαίρεση, τους Λιάπηδες. Δε συγκρότησαν έθνος, παρόλο που είχαν βρεθεί από νωρίς μπροστά σε κοινό εχθρό. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, οι αρβανίτικες πατριές χρησιμοποιούνται ως στρατός στα φεουδαρχικά κρατίδια που συγκροτήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Τον 14ο αιώνα οι ένοπλοι αυτοί Αρβανίτες που είχαν εγκατασταθεί σʼ όλη την οροσειρά της Πίνδου εξεγείρονται, ανατρέπουν την εξουσία στην Ήπειρο και δημιουργούν τρία κρατίδια: των Μπουαίων με κέντρο το Αγγελόκαστρο, των Λιοσαίων με κέντρο την Άρτα και του Κάρολου Τόπια, που καταλάμβανε τη Β. Ήπειρο και μέρος της Αλβανίας Με τη διάλυση αυτών των κρατιδίων οι πολεμικές πατριές των Αρβανιτών σκορπούν ως μισθοφόροι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: στην Αττική και Βοιωτία ως μισθοφόροι των Ατσαγιόλι και στην Πελοπόννησο ως μισθοφόροι των Παλαιολόγων. Οι Τούρκοι θα τους βρουν απλωμένους σʼ όλη την Ελλάδα. Οι Τούρκοι θα εξισλαμίσουν το βασικό όγκο των αρβανίτικων φατριών, που κατοικούσαν πέρα από τα όρια της σημερινής Ελλάδας και θα τους χρησιμοποιήσουν ως στήριγμα της εξουσίας τους. Οι Αρβανίτες που βρέθηκαν σκορπισμένοι, ως μισθοφόροι θα μείνουν κατά το πλείστο χριστιανοί και γιʼ αυτό θα πολεμούν τους Τούρκους. Αυτοί οι Αρβανίτες θα συγχωνευτούν τελικά με το Νεοελληνικό έθνος. Αντίθετα, οι εξισλαμισμένοι θα συγκροτήσουν το έθνος των Αλβανών, που ζει στην Αλβανία. Οι Αλβανοί όμως ονομάζουν τον εαυτό τους Σκιπετάρ. Ως μισθοφόροι, οι Αρβανίτες βρίσκονται σκορπισμένοι στα πέρατα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι χριστιανοί Αρβανίτες θα είναι οι βασικοί μισθοφόροι της Βενετίας και θα δράσουν σʼ όλη τη διάρκεια των τουρκοβενετικών πολέμων. Μεγάλος αριθμός Αρβανιτών μισθοφόρων θα εγκατασταθούν στο βασίλειο της Νεάπολης, όπου θα παραμείνουν Και μετά την κατάλυση. Απόγονοί τους ζουν σήμερα σκορπισμένοι στη Ν. Ιταλία. Μεγάλος όγκος Αρβανιτών θα κατέβει στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο το 1770, την εποχή των Ορλωφικών. Για μια περίοδο θα κυριαρχήσουν στην Πελοπόννησο, ενώ θα εξαναγκάσουν σε φυγή το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Πελοποννήσου. Έγιναν πραγματική συμφορά. Οι ίδιοι οι Τούρκοι θα τους καταδιώξουν. Σε συνεργασία με τις κλέφτικες ομάδες της Πελοποννήσου οι Τούρκοι θα τους εξοντώσουν. Μαζί με τις ένοπλες πατριές είχαν κατέβει στην Πελοπόννησο και πολλοί ποιμένες. Με το διωγμό, οι περισσότεροι θα φύγουν για να εγκατασταθούν στα νησιά (Κυκλάδες, Σάμο κ.λπ.), ενώ ένα μεγάλο μέρος θα επιστρέψει στην Αλβανία, μετά από περίπου 10 χρόνια παραμονής στην Πελοπόννησο. Αρβανίτες θα εγκατασταθούν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, τόσο ως μισθοφόροι των Βενετών, όσο και ως μισθοφόροι των Τούρκων. Οι χριστιανοί Αρβανίτες, που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο πριν από την Τουρκοκρατία, θα πολεμήσουν τους Τούρκους και στη συνέχεια, μέσα από κοινούς με τον ελληνικό πληθυσμό αγώνες κατά των Τούρκων, θα συγχωνευτούν με τους Έλληνες. Οι Αρβανίτες θα αφομοιωθούν από το νεοελληνικό έθνος. Η γλώσσα των Αρβανιτών γενικά ήταν φτωχή και οι Αρβανίτες υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιούν πολλές ελληνικές λέξεις. Σιγά σιγά η γλώσσα τους χάνεται. Η αρβανίτικη γλώσσα δε χάθηκε εντελώς μόνο στις περιοχές, όπου οι Αρβανίτες έμειναν ως αποκλειστική-κλειστή κοινωνία(Αττική και Βοιωτία και κατά κάποιο τρόπο η Κορινθία). Όταν η κλειστή κοινωνία τους θα σπάσει (από τα μέσα του 18ου αιώνα και έπειτα) η αρβανίτικη γλώσσα θα αρχίσει να υποχωρεί. Εξακολουθεί να αντιστέκεται όμως, στα ορεινά χωριά της Βοιωτίας-Αττικής.» (Γιοχάνες Βολφ, “ΛΕΞΙΚΟΝ ΕΘΝΩΝ, ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ, ΛΑΩΝ,” «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ», Αθήνα 1994)

H φάρα των Μποτσαραίων κατάγεται από την βόρεια Αλβανία και είχαν στενή σύνδεση με την οικογένεια του Καστριότι. Μαζί με την σπουδαία φάρα τον Καστριότι γύρω από το τέλος του 14ου αιώνα κατέβηκαν στην περίφημη τότε πόλη της Kρούγια (ιδιαίτερα γνωστή για την αντοχή της σε τρεις Οθωμανικές πολιορκίες για 25 χρόνια, σε έναν πόλεμο ασύμμετρο σε νούμερα και μέτρα).

Μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη (Μάρτιος 1467), ο απόγονος της φάρας τον Μποτσαραίων, ο Γκιον Μποτσάρι, σκοτώνει κάποιον σε μονομαχία. Σύμφωνα με το έθιμο των Αρμπερ (προγώνων των Αρβανιτών και τον σημερινών Αλβανών), η οικογένεια του νεκρού έπρεπε να ζητήσει εκδίκηση, αλλά δεν το κάνουν για κάποιο λόγο. Έτσι οι Μποτσαραίοι αναγκάστηκαν να τραβήξουν προς τα νότια και τελικά μετά από συμφωνία με τους ηγέτες της Κανίνα, η οποία ήταν τότε ένα μεσαιωνικό οικοδόμημα σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 5 χιλιόμετρα από την σημερινή πόλη της Αυλώνα, κατέβηκαν στο Tragjas, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχουν απόγονοι της οικογένειας των Μποτσαραίων.

Οι Μποτσαραίοι χτίσανε και το δικό τους κάστρο στον τόπο αυτό γύρω στο έτος 1471, που υπάρχει ακόμα και σήμερα και λέγεται Kalaja e Gjon Boçarit. Μετά το 1700, το κάστρο τον Μποτσαρέων άρχιζε να νιώθει το βάρος του πολέμου όλο και πιο μεγάλο. Είναι τότε που οι πρόγονοι του Μάρκου Μποτσάρι (Μάρκου Μπότσαρη), αποφάσισαν να αφήσουν το Tragjas και την υπόληπη φάρα τους εκεί και να κατέβουν προς τα νότια και αργότερα προς το Σούλι και να απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα ως παρακλάδι μιας μεγάλης φάρας που ήταν.

Από δω και πέρα τα πράγματα για τη φάρα αυτή Γκέγκηδων είναι γνωστά. Ίσως αναμίχθηκαν στη Δράγανη με Βλάχους ίσως και όχι. Kάνοντας αναζητήση (SEARCH) στο Google Earth: ‘Kalaja e Gjon Boçarit’, θα σας βγάλει στο σημείο όπου βρίσκεται ακόμη και σήμερα το κάστρο του Gjon Boçari κοντά στο χωριό Tragjasi i Vjetër.

«Αμέσως μετά την άφιξη μου, ο Νότης Μπότσαρης με παρουσίασε στον ανιψιό του, τον Κώστα, αδερφό του πασίγνωστου Μάρκου, αλλά τόσο κατώτερος εκείνου από κάθε άποψη, που δύσκολα θα μπορούσε να πιστέψει κάποιος ότι είχαν τους ίδιους γονείς. Με καλωσόρισε ευγενικά , αλλά με το χαρακτηριστικό αλαζονικό τρόπο των Αλβανών, και βάλθηκε να μου δώσει κατάλλυμα και ό,τι άλλο θα χρειαζόμουν.» (“Memoirs of the Affairs of Greece”, relating to Lord Byron, by Julius Millingen, London, 1831, p. 60;)

Αξίζει εδώ να ειπωθεί ότι μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, όταν βασιλιάς πλέον της Ελλάδας ήταν ο Όθωνας, στο Μεσολόγγι έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του Μάρκου Μπότσαρη. Ο ίδιος ο Όθωνας συγκινημένος έβγαλε με τα ίδια του τα χέρια από το κρανίο του Μάρκου το μοιραίο βόλι με το οποίο σκοτώθηκε ο ήρωας, μα σε λίγο, καθώς ακούει τον ρήτορα που εκφωνούσε τον επικήδειο λόγο να προσφωνεί τον Μάρκο Μπότσαρη και τους άλλους ήρωες της Επανάστασης ως «Αρβανίτες Εθνάρχες της Ελλάδος», το πρόσωπο του γεμίζει με έκπληξη. Ο Μητροπολίτης Άρτας Πορφύριος που το βλέπει, πετάει οργισμένος την ράβδο του στο χώμα και του λέει: «Ναι μεγαλειότατε, η Αλβανία εγέννησε τους Εθνάρχας του Έθνους σου.». Ο Όθωνας απέμεινε αποσβωλομένος και γυρνώντας προς τον Κώστα Μπότσαρη του έδωσε εντελώς μηχανικά την μοιραία σφαίρα. Ο Πορφύριος που νόμισε πως η κίνηση αυτή έδειχνε αποστροφή, γύρισε στον συναθροισμένο λαό και φώναξε απογοητευμένος: «Αλοίμονο στο Έθνος! Ο Βασιληάς του αγνοεί την Ιστορία του!» (Λεοντιος Λεοντιου, ‘Το Αλβανικόν Ζήτημα’, 1897, σελ. 45-47)

»»Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη, και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις.
Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαιφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν…».
[Κώδικας ιεράς μονής Σπηλαίου]

« Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης». [Σαθάς]

«Τα Χριστιανικά Μνημεία της Στεμνίτσης». Μεταξύ άλλων στον Ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής, αναφέρει ότι είναι χαραγμένα και τα εξής:
«Χρονολογίας 1771. Οι Τουρκαλβανοί καίνε τα χωριά μας, όλο φονικά κάνουν».
(Δημοκλής Χαρ. Γαρταγάνης, «Η Στεμνίτσα στο 1821», σελίδα 40, Αθήνα 1964)

«Από τους Έλληνες, μόλις έχασαν τις ελπίδες τους για απελευθέρωση, άλλοι, όπως οι Μανιάτες, κατέφυγαν στα σπήλαιά τους και στα απότομα βράχια τους,, παίρνοντας μαζί τους πολλούς που βρίσκονταν έξω από την περιοχή τους, άλλοι σώθηκαν στα μεγάλα νησιά και στα Κύθηρα, και άλλοι σαν πρόβατα, αλίμονο, σφάχτηκαν.
Γιατί οι Αλβανοί όρμησαν σαν αγέλες από όλη την Αχαΐα και τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και από τόπους πέρα από την Ιλλυρίδα, χωρία κανένας να μπορεί να τους αντισταθεί στον Ισθμό και στις παραλίες των δύο κόλπων (Σαρωνικού και Κορινθιακού), και σαν αιμοβόροι λύκοι ξεπέρασαν και τους Μανιάτες σε ωμότητα…..
Όσοι από τους βαρβάρους αρκούνταν στην αρπαγή των χρημάτων έμοιαζαν φιλάνθρωποι, αλλά στο μεταξύ οι δυστυχισμένοι ολοφύρονταν καθώς παιδιά αποχωρίζονταν από τους πατέρες τους, άνδρες από τις γυναίκες του, αδελφοί στερούνταν τους αδελφούς τους, βρέφη αρπάζονταν από τις αγκαλιές των μητέρων τους, τρυφερές παρθένες από τα δωμάτιά τους που τις τραβούσαν χέρια βαρβάρων, και συγγενείς συγγενών, φίλοι φίλων και γνωρίμων γνώριμοι απάγονταν και γίνονταν δούλοι
[Σέργιος Μακραίος]

Υπάρχει και παραδοσιακό τραγούδι από τη Βόρεια Ελλάδα μάλιστα
για τα γεγονότα εκείνα ,
για την κάθοδο των Αλβανών στο Μωριά ,
τη σκλαβιά και τις απαγωγές των Πελοπονησίων που ακολούθησαν
΄΄΄Ξεκίνησαν οι Αλβανοί
την άκρη του θαλάσσιου
πάνε να πατήσουν το Μωριά
και το καημένου Κάστρου
πήραν μανάδες με παιδιά
αδέρφια κι αξαδέρφια
σαν πήραν και μια νιονυμφη τριων μηνών νυφούλα…..»»’

»»Πριν δε της ενάρξεως της εν Τρικόρφοις μάχης,
μεταξύ Πελοποννησίων κλεφτών και Αλβανών,
όλοι οι αρχηγοί των Αλβανών συνελθόντες εν Τριπολιτζά
εις πολεμικόν συμβούλιον, και μετά πολλάς συνδιασκέψεις των,
απεφάσισαν και έπεμψαν την κάτωθι επιστολήν προς τους κατέχοντας τα Τρίκορφα Πελοποννησίους κλέφτας και αρματωλούς.

»’Δεν εκάματε καλά να σμίξετε με τους Τούρκους και ναρθήτε να μας βαρέσετε. Ναίσκε ορέ, δεν το παντέχομε ετούτο το πράμα, και σαν εσείς είχατε ατίγια μαζή με μας, τότενες ναρχούσασταν παλληκαρίσια, να τα βάζαμε ορέ τα πράματα στην καλή τη στράτα….»»»
Τριπολιτζά στη 8 Ιουλίου 1779
Οι Γενικοί Αρχηγοί
Αλή Χατζή Οσμάν Μπέης
Σουλεϊμάν Μπέης

Τότε δε και οι αρχηγοί των κλεφτών και αρματωλών συσκεφθέντες εν πολεμικώ συμβουλίω απήντησαν και αυτοί ως εξής:

»»……Ημείς ποτέ δεν είχαμε σκοπόν για να αναταμωθώμεν με τους Τούρκους, διότι κι αυτούς θεωρούμεν κακούς εχθρούς μας….
τα θέλετε εσείς, γιατί από το καιρό που γένηκε το σεφέρι το Μάρτι το έτος 1769 και εμβήκατε στο Μωριά για να βοηθήστε τους Τούρκους και να κτυπήσετε εμάς τους Μωραΐτες ,
δέκα χρόνια γένουνται από τον καιρό εκείνον έως σήμερα, .που μας ετυραννίσατε, μας εγδύσατε, εσκωτώσατε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τα αδέρφια μας, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας και τους πατριώτες μας
…….. και μας κάμετε τέτοια πολλά κακά που εμείς δεν μπορούμε πλιά να σας χωνεύσωμε, και ούτε να σας συγχωρήσωμεν, για δαυτό μαζωχθήκαμε ούλοι δω πέρα να σας χτυπήσωμε, και με την δύναμι του Θεού, αν μπορέσωμε και να σας διώξουμε πλια από το Μωριά…. »»’
»»’ ελάτε και σας καρτερούμε, γιατί παν εκείνα που ξέρατε,
ελάτε το ταχύ αλοιώς θα το μετανοήσετε»»

Από Τρίκορφα 10 Ιουλίου έτος 1779
Υπογράφουμε εμείς οι πρώτοι αρχηγοί

Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης
και Αλέξης Ντάρας»»[Ο Ντάρας ήταν Αρβανίτης σημειωση δική μου]

[Αθανάσιος Γρηγοριάδης-Ιστορικαί Αλήθειαι]»»

Ας δούμε τώρα λίγα στοιχεία για τον ξολοθρεμό τους
από Τούρκους και Μωραίτες.

«Απο την Κορινθον εστειλε ο Καπουδαν πασας μπουγιουρντι στους Αλβανους εις την Τριπολιν για να ελθουν να προσκυνησουν,αυτοι δε αποκριθηκαν οτι Βολια εχουν και Μπαρουτι εχουν.Συγχρονως εδωσε και προσταγην οτι…
.Μετα ταυτα,απο 15 ημερες…παλιν τους εστειλε μπουγιουρδι δια να υπαγουν να προσκυνησουν και παλιν αυτοι απεκριθησαν τα αυτα.
Ουτω λοιπον Τουρκοι και Ρωμαιοι συνεδραμαν μαζι και επηγαν εις Τριπολιν,οπου εσυνεκεντρωθησαν οι Αλβανοι…
τους οποιους εθανατωσαν και εγινε ο πυργος με τα κεφαλια τους…»[Παλαμίδης]

Υπολογίστηκε πως από τις 300.000 χριστιανούς της Πελοποννήσου χάθηκαν περί τις 100.000,δηλαδή το 1/3 του πληθυσμού ,είτε ως σκλάβοι στους Άραβες ,είτε ως εξαφανισθέντες και δολοφονημένοι είτε ως πρόσφυγες σε άλλες περιοχές ακόμα και στην επαρχία της Περγάμου .
Μόνο η Μάνη και η Κυνουρία γλίτωσαν τις θηριωδίες των Αλβανών.

Ενώ για το διωγμό τους και όσους δεν σκοτώθηκαν
αλλά γυρίσανε στην Τσαμουριά αναφέρει ο Σουλιώτης Κουτσονίκας ……
»»Ο δε επισημότερος αυτών Σουλειμάν Τσάπαρης Τζάμης ,
όστις είχε καταστει βαθύπλουτος εκ λαφύρων και διαρπαγών,
πληροφορηθείς τας διαταγά του Σουλτάνου ,εμβάς εις πλοίον μετέβη στη πατρίδα του.»»
»Ελθών εις την πατρίδα του το Μαργαρίτι ,ιδών του Σουλιώτας να φορολογούν
τα χωριά της Τσαμουριάς ,έγινε έξαλος ,διότι απομακρυνθείς πολλά έτη από τη πατρίδα του είχε ξεχάσει τους Σουλιώτας.»
»’Συνηθισμένος να καταπιέζει τους Πελοπονησίους του εφαίνοτο παράξενη η ανεξαρτησία των Σουλιωτών»’
»»Είχε πολλόυς φίλους και οπαδούς αγάδες από την όλη την Αλβανία…..»’
»Ελεγε δε προς του αυτούς
»’Είναι ντροπή εις τον Ισλαμισμό να πληρώνει χαράτζι
εις μίας χούφτα Γκιαούρηδων ,
ενώ 10 χιλιάδες σπαθιά Αλβανών υπέταξαν όλο το Μωριά»’

Δηλαδή πέρα από τον Κολοκοτρώνη και ο ίδιος ο αρχηγός των Αλβανοτσάμηδων , ο Τσάπαρης, ομολογεί το ρόλο τους τα δέκα εκείνα χρόνια .

Η καθοδος αυτη των Σκιπεταρων στα 1770 συγκρινομενη με αυτη των Αρβανιτών του 14ου αιωνα δειχνει την τεραστια διαφορα κατα τα έτη της τουρκοκρατίας
του Ελληνα Αρβανιτη
απο τον ΤουρκοΑλβανο .

»Το 1771 -72 ο Αρβανιτης Μητρομαρας οργανωνει στολισκο αποβιβαζεται στη Σαλαμινα , την ελευθερωνει και απο κει κανει πειρατικες επιδρομες εναντιων των Οθωμανων ,
Τουρκων και Αλβανων .
Σε μια μαχη τελικα την οποια ηττηθηκε το σωμα του και σκοτωθηκε ο λεονταροψυχος αυτος Αρβανιτης πιαστηκανε απο τους Οθωμανους και πολλα απο τα παληκαρια του και ειχαν οικτρο τελος.¨¨

¨¨Στα 1775 κατοικοι Κουντουρων και Καταδεματος , Αρβανιτοφωνοι ,
πληροφορουμενοι οτι συμμορια Τουρκαλβανων επιστρεφει απο το Μωρια καταφορτη με λαφυρα ,
τους εστησαν ανεδρα στο Δερβενι Κουντουρας και τους αφανισαν.¨¨

¨¨Ενα χρονο μετα ο Τουρκαλβανος Γιαχο Λιορι με το σωμα του,
πηγαινει αποτο Μωριά στην Αττικη με σκοπο να εκδικηθει τον θανατο των συμπατριωτων του .
Νικηθηκαν κατα κρατος απο του χωρικους της Αττικης [ στην πλειοψηφεια τους Αρβανιτοφωνοι ]
και επεστρεψαν πισω με βαριες απωλειες .¨¨
[Καραστάθης] »».

Aσε ρε γιαννης που αρχισες και τις προσβολες.

Εδω στη Λουντζη και τη Ζαγορια ειχανε ελληνικη ενβικη συνειδηση οι περισσοτεροι .

Παρε να δεις ποιοι ηταν οι Αρβανιτες πριν 5 αιωνες

»Η Βενετία εχει πολλά μνημεία τα οποία έχουν μεγάλη ιστορική αξία για πολλά έθνη. Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) έχουν πολύ μεγάλη αξία . Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.

Οι Μπούιοι/Αρβανίτες ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον,αφοτου κατεφυγαν απο τη Πελοπονησο.
Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.

Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας, την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει απο τη βορεια Αλβανια.

Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, ιδρύθηκε το 1447.
Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.

Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες, χωρίς κανέναν καταναγκασμό, επέλεξαν, τελείως ανεπηρέαστοι και πολυ πριν την ιδρυση του οποιουδηποτε ελληνικου κρατους , να “συνταχθούν” με τους υπόλοιπους Ελληνες ηδη από τον 15ο αιωνα ,και όχι με τους ηδη κατοικουντες Αλβανούς της Βενετιας.

Συνεπως ,
oι Αρβανιτες ,
πολυ πριν την ιδρυση του ελληνικου κρατους [ που υποτιθετε οτι εξελληνισε
τους »αλλοεθνεις Αρβανιτες»]
δρουν αλλα και αυτοπροσδιοριζοντε ως Ελληνες
και μαλιστα σε ξενο εδαφος ,ιδρυοντας την κοινοτητα των Γραικων στη Βενετια
και μαλιστα ενω ηδη υπηρχε κοινοτητα Αλβανων στη πολη αυτη.

Σιωπη επεσε φετος στην Ελλαδα διοτι μια τρελη σελιδα έδωσε στιχια για Μπεκτασσιανο Μαρκο Βοτσαρη
https://www.facebook.com/pg/ArvanitesShqipetaret/photos/?tab=album&album_id=1731985043567987

@Peter Vlahakis
χαχαχα έχεις ξεφύγει αδερφέ!!!!