ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ #1
Πρόσκληση για συνάντηση και συζήτηση, στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2012.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε τόσο θερμά και άμεσα στην «Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή» και την προσυπογράψατε. Η ισότιμη συμμετοχή και η συνέργεια των Ελλήνων πολιτών είναι απαραίτητη για την ευόδωση των στόχων μας και, κυρίως, για την ανάδειξη του αιτήματος για νέο Σύνταγμα στην κορυφή του δημόσιου διαλόγου. Οι ιδέες σας μας κατακλύζουν καθημερινά, γι’ αυτό πρέπει και να τις οργανώσουμε λαμβάνοντας όλους εσάς υπ’ όψη.
Σας προσκαλούμε στην πρώτη δημόσια συνάντησή μας στην Αθήνα, την Δευτέρα 13/2/2012, ώρα 5:00 μμ., στην αίθουσα του 3ου ορόφου της Ε.Σ.Η.Ε.Α. (Ακαδημίας 20), προκειμένου να διαμορφώσουμε όλοι μαζί τη δράση και την οργανωτική δομή της Πρωτοβουλίας.
Θέματα της ημερήσιας διάταξης είναι:
1. Σύντομο ιστορικό της Πρωτοβουλίας (πώς ξεκίνησε και από ποιους, ποια είναι τα βήματα που έχουν γίνει ως τώρα).
2. Άμεσοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι και οργανωτική δομή.
Επίσης, θα γίνει αναφορά στην περίπτωση της Ισλανδίας, ως ένα θετικό προηγούμενο συνταγματικής αλλαγής που επετεύχθη από τον ίδιο τον λαό παρά τις αντιρρήσεις του πολιτικού κατεστημένου.
Οι φίλοι μας στην επαρχία και το εξωτερικό παρακαλούνται να μας στείλουν τις ιδέες τους για το πώς μπορούμε να ερχόμαστε σε επαφή μεταξύ μας και να ανταλλάσσουμε απόψεις πιο αποτελεσματικά (π.χ. τακτικές τηλεδιασκέψεις μέσω Google+ ή Skype, συνεχής εσωτερική αλληλογραφία μέσω δημιουργίας Ομάδων Google ή Yahoo!, κλπ.).
Η Πρωτοβουλία δεν είναι υπόθεση λίγων προσώπων, αλλά της ευρύτερης και ισότιμης δυνατής συμμετοχής όσων προσυπογράφουν.
Σας περιμένουμε όλους στην συνάντησή μας.
Εκ μέρους της αρχικής ομάδος της Πρωτοβουλίας
www.neosyntagma.net info@neosyntagma.net
7 comments
Ανάμεσα εις τα τόσα νεοπλάσματα των ποικιλωνύμων συλλόγων, κοντά εις τας διαφόρους Αναστάσεις, Αναμορφώσεις, Αναγεννήσεις, Αναζυμώσεις και Αναπλάσεις, τας επαγγελλομένας την διόρθωσιν – επειδή μεταξύ όλων των επαγγελμάτων, εις όλον το Γένος, περνά εξόχως το επάγγελμα της θρησκείας, καθώς και του πατριωτισμού – εδοκίμασε και ο περί ου ο λόγος, ο Θεόδωρος Χρυσοβουλλίδης, να συστήση και αυτός ένα σύλλογον. Είναι αληθές, ότι εχρημάτισε προς καιρόν μέλος εις όλους τους άνω ρηθέντας συλλόγους και εις πολλούς ακόμη, πλην δεν ευδοκίμησεν. Η “μπογιά του δεν περνούσε”, καθώς είπεν εις αδιάκριτος φίλος του.
Τότε εδοκίμασε να συστήση, ως είπομεν, σύλλογον ιδικόν του. Τον εβάπτισεν η “Αναβίωσις”. Αλλά δεν επρόκοψε. Μόλις δέκα ή δωδεκα συγκατένευσαν, μετά πολλάς προσπαθείας του Χρυσοβουλλίδου, να εγγραφώσι μέλη. Ολίγιστοι προκατέβαλον μονόδραχμά τινα / άλλοι υπεγράφησαν δια να πληρώσουν, αλλά δεν επλήρωσαν. Τέλος εφαγώθη ένα γκιουβέτσι, εψάλησαν άσματά τινα θρησκευτικά και πατριωτικά και ο σύλλογος διελύθη.
Μετ’ ολίγον καιρόν, πάλιν νέαν απόπειραν έκαμεν ο Θεόδωρος δια να συμπήξη ένα σύλλογον η “Ανακαίνισις”. Πέντε ή εξ ενεγράφησαν. Κανείς δεν έδωκε λεπτόν. Ούτε γκιουβέτσι, ούτε άσματα. Ο δεύτερος σύλλογος απεδείχθη νεκροτόκιον.
Τρίτος σύλλογος, η “Αναψύχωσις”, εσχεδιάσθη από τον Χρυσοβουλλίδην μετά καιρόν ύστερον, όταν ήρχισαν τα πράγματα να γίνωνται απειλητικώτερα εν Μακεδονία. Αυτήν την φοράν συνεκεντρώθησαν δεκάδες τινές δραχμών. Μετά πρώτον και δεύτερον γκιουβέτσι, τα πράγματα ήρχισαν πάλιν να κρυώνουν. Ο σύλλογος εναυάγησε και απεδείχθη θνησιγενής, όπως οι προ αυτού.
Εντοσούτω, ο Θεόδωρος δεν απεγοητεύετο, κι εξηκολούθει να περιφέρεται εις εκκλησίας και εις ομηγύρεις, να βγάζη λόγους και να κηρύττη. Ο “αδιάκριτος φίλος” του είπε μια των ημερών.
– Μα τι τσαμπουνάτε, σεις μερικοί; Το βήμα της εκκλησίας δεν είναι, όπως το βήμα το δικανικόν, το βήμα το πολιτικόν, όπου υπάρχουν ρήτορες και αντιρρήτορες, όπου διακόπτουν ελευθέρως τον αγορεύοντα, όπου δευτερολογούν, και τριτολογούν και συζητούν. Το εκκλησιαστικόν βήμα – ο άμβων – είναι αυστηρόν, αποκλειστικόν, αυθεντικόν. Εις μόνον ομιλεί. Υποτίθεται, ότι λέγει όχι δεδομένα, αλλά συμπεράσματα, παραδεδεγμένα αναμφισβήτητα, δόγματα. Δεν επιτρέπονται εκεί αι αυτοσχέδιαι ανοησίαι. Δια τούτο ο εις εκείνος πρέπει να είναι χρισμένος από την εκκλησίαν / οφείλει να είναι το στόμα της εκκλησίας, επειδή συζήτησις δεν επιτρέπεται, ούτε δευτερολογία, ούτε διακοπή. Ανάγκη άρα να είναι κληρικός.
Διατί δεν γίνεσθε παπάδες, επί τέλους, αν είσθε άξιοι. “Εν τω ναώ δουλεύσετε, εν τω ναώ τραφήσεσθε”. Όχι, να κάμετε “πορισμόν την ευσέβειαν”, άνθρωποι λαϊκοί, κοσμικοί, με στριμμένους μύστακας, με ορθά κολλάρα. Τι καινοτομίαι, τι ξενισμοί, τι λεσχηνείαι είναι αυτά; Προτεστάνται είμεθα ημείς εδώ;
Ύστερον από την ελευθεροστομίαν αυτήν, εξηφανίσθη επί μήνας ο Θεόδωρος και δεν τον έβλεπε πλέον ο “αδιάκριτος φίλος”. Ήκουσε αορίστους φήμας, ότι ο “διδάχος”, καθ’ όλην την ηλικίαν και το πενιχρόν εξωτερικόν του, εις το κρυπτόν εζήτει να εύρη “νύφη κοκκώνα” και ότι κατέβαλλε πολλάς προσπαθείας προς τούτο. Έλεγαν ότι δύο ή περισσοτέρας φοράς είχε γελασθή έως τώρα, και ότι είχεν υπάγει μάλιστα εις μίαν πόλιν της Πελοποννήσου προς εύρεσιν του ποθουμένου. Πρόσθετον μάλιστα ότι μία παρέα, αγαπώσα μέχρι βαναύσου φορτικότητος να παίζη φάρσες, είχε εκμεταλλευθή την μικροπιστίαν του, και είχε γελάσει εις βάρος του ατυχούς ανθρώπου πολύ απρεπώς.
Τέλος μίαν εσπέραν περί την δύσιν του ηλίου, ο “αδιάκριτος φίλος” είδε μακρόθεν τον Χρυσοβουλλίδην εις εν πεζοδρόμιον της οδού Ερμού, ολίγον παραπάνω από την Καπνικαρέαν, να τρέχη κατερχόμενος προς τα κάτω. Ο “αδιάκριτος φίλος” εις το αντικρυνόν πεζοδρόμιον ανήρχετο.
Ο Χρυσοβουλλίδης είδε τον φίλον του, αλλ’ έστρεψε βιαστικά το πρόσωπόν προς τον τοίχον κι επροσποιείτο ότι δεν τον είδε.
Έβγαλε με την αριστεράν από την τσέπην του το μανδήλιον, κι εκάλυπτε τον μύστακα, ως να εσκουπίζετο.
Τούτο έκαμε τον φίλον του να κυττάξη καλύτερα και τότε είδε καθαρά, ότι ο Θεόδωρος είχε βάψει τον λευκόν μύστακα με κόκκινον χρώμα.
– Ε, Θεόδωρε! έκραξε γελών ο φίλος / να ιδούμε, αν θα π ε ρ ά σ η τώρα η μ π ο γ ι ά σ ο υ .
Και είτα επέφερε.
– Τώρα είναι καιρός να συστήσης πάλιν κανένα σύλλογον… και να τον ονομάσης “Ανάβαψις”.
Στις επόμενες εκλογές ψηφίζουμε το κόμμα “Αντίρρησις” με πρόεδρο τον ΓΙΓ. Άλλα μέλη στο κόμμα δεν θα υπάρχουν, καθώς, μετά από απόφαση του προέδρου, όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες κρίνονται ως μη τέλειοι.
Ἀντιπροτείνω τὸ κόμμα «Ἀσχημίες» μὲ ἀρχηγὸ τὸν/τὴν takeaction γιὰ νὰ μὴν πάει χαμένη ἡ ψῆφος μας. Ὁ μακαρίτης Καραμανλῆς εἶχε ‘πεῖ ὅτι τὸ στόμα τῶν Ἑλλήνων εἶναι συκοφαντικό, ἀλλὰ ἀκόμα πιὸ συκοφαντικὰ εἶναι τὰ αὐτιά τους. Καὶ πρότεινε ὅσους συκοφαντοῦν νὰ τοὺς κρεμοῦν ἀπὸ τὴν γλῶσσα καὶ ὅσους τοὺς ἀκοῦν νὰ τοὺς κρεμοῦν ἀπ’τ`αὐτιά.
Δημοκρατικά μέτρα. Στο πνεύμα της δολοφονίας Λαμπράκη, ενδεχομένως. Φημολογείται ότι ήδη στον Περισσό φουντώνουν οι ανησυχίες, καθώς με την ίδρυση του “Αντίρρησις” θα χαθεί η πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ στον τομέα των ανεδαφικών αντιρρήσεων.
Πάντως, τα όσα λένε οι άνθρωποι στον ιστότοπο τους (www.neosyntagma.net) δεν μου φαίνονται παράλογα. Ακόμη κι αν δεν έχουμε διάθεση να τους στηρίξουμε, δεν βλέπω τον λόγο να τους αποπαίρνουμε.
Οἱ ἀσχημίες ὐπερέχουν πάντοτε τῶν ἀντιρρήσεων. Διότι ὁ ἀντιλέγων ἔχει ἀνάγκη νὰ ‘πεῖ κάτι μὲ λογικὸ εἰρμό, ἐνῶ ὁ ἀσχημονῶν δὲν χρειάζεται νὰ ἔχει καμμία λογικὴ συνέπεια ἢ συνέχεια στὰ λεγόμενά του.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, πράγματι τίποτε ἐξωφρενικῶς παράλογο δὲν περιέχει μέχρι σήμερα ὁ ἱστοτόπος στὸν ὁποῖο παραπέμπει τὸ ἀρχικὸ ἄρθρο. Οὔτε καὶ οἱ ποικιλώνυμες λέσχες καὶ ὀργανώσεις τοῦ διδάχου ἐκήρυτταν τίποτε παράλογο. Δὲν περιέχει, ὅμως,ὁ ἐν λόγῳ ἱστοτόπος καὶ τίποτε γνησίως νέο. Ὅταν δὲν ἔχουμε κάτι νὰ προσφέρουμε σὲ μιὰ συζήτηση, καλὸν εἶναι, γιὰ μᾶς πρωτίστως, νὰ μὴν μιλᾶμε.
Αυτό που είναι παλιό και περιττό για εσάς μπορεί να είναι νέο και χρήσιμο για κάποιους άλλους.
Ἐδῶ πέσατε τελείως ἔξω. Γιὰ νὰ φτάσει κάτι νὰ εἶναι παλαιό καὶ περιττό γιὰ μένα, ἀρχίζοντας άπὸ τὰ ροῦχα καὶ τὰ παπούτσια, περνῶντας ἀπὸ τὶς ἠλεκτρικὲς καὶ ἠλεκτρονικὲς συσκευές, ἀπὸ τὰ ἔπιπλα καὶ τὰ οἰκήματα καὶ τελειώνοντας στὶς ἰδέες, πρέπει νὰ ἔχει καταστεῖ παλιό και περιττὸ γιὰ ὁποιονδήποτε ἄλλον.