Μάριος
Ευρυβιάδης
Η Σαουδική
Αραβία και το Κατάρ (αλλά μαζί τους και το Μπαχρέιν) είναι οι κύριοι
χρηματοδότες και αρωγοί των συνεχιζόμενων εδώ και ένα χρόνο προσπαθειών
ανατροπής του κοσμικού καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, του μόνου
εναπομείναντος μη ισλαμικού καθεστώτος από την Αίγυπτο μέχρι τον Περσικό Κόλπο.
Είχαν προηγηθεί η ανατροπή του κοσμικού καθεστώτος του Καντάφι στη Λιβύη το
2011 και το 2003 η ανατροπή του επίσης κοσμικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσέιν
του Ιράκ. Με την τυχόν ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ θα εκλείψουν πλέον τα
κοσμικά καθεστώτα στο χώρο αυτό. Λίβανος και Ιορδανία μπορεί να μη θεωρούνται
ισλαμικά καθεστώτα, αλλά δεν ασκούν επιρροή ούτε έχουν κάποιο ειδικό βάρος για
να επηρεάσουν τα πράγματα στην περιοχή.
Μην
έχετε καμία αμφιβολία. Χωρίς τα λεφτά της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, η
απειλή κατά της Δαμασκού θα ήταν αμελητέα. Ποιοι είναι οι χειροκροτητές της
Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του Μπαχρέιν; Έχουμε και λέμε: είναι τα
κοσμικά καθεστώτα της Δύσης – οι Αμερικανοί και οι νατοϊκοί σφογγοκωλάριοί τους
(Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία κλπ). Είναι το Ισραήλ. Είναι το συνονθύλευμα
των φατριών στη Λιβύη που τις μέρες αυτές σφάζονται μεταξύ τους, αλλά που
θεωρούνται, κατά τους Δυτικούς, η νόμιμη και δημοκρατική κυβέρνηση του τόπου.
Είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου.
Είναι
και η Αλ Κάιντα του διαδόχου του Μπιν Λάντεν, του Αιγύπτιου γιατρού ΑlΖawahiri, που είχε καταδικαστεί σε θάνατο
για συνωμοτική συμμετοχή του στη δολοφονία του Αιγύπτιου πρόεδρου Σαντάντ, το
1981. Ο τελευταίος μαζί με τον διάδοχό του Μουμπάρακ υπήρξαν οι πιο ισχυροί
κοσμικοί σύμμαχοι της Δύσης στην περιοχή.
Πώς
ονομάζονται όλοι αυτοί από τα διεθνή ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα;
Όλο
το παραπάνω συνονθύλευμα είναι η «Διεθνής Κοινότητα» που κόπτεται για τις
παραβιάσεις των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών της Συρίας από
το καθεστώς Άσαντ. Είναι όλοι αυτοί το “ΙnternationalCommunity” ή αλλιώς ΙΝΤCΟΜ. Οι Δυτικοί, οι Ισλαμιστές του
Ερντογάν, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η Αλ Κάιντα, είναι όλοι εξέχοντα μέλη της
ΙΝΤCΟΜ που την
εκφράζουν ηθικά και οι οποίοι τα έχουν βάλει με το κοσμικό αλλά και «διαβολικό»
καθεστώς του Άσαντ.
Είναι
προφανές ότι εδώ η ΙΝΤCΟΜ
έχει καταφέρει να τετραγωνίσει τον πολιτικό κύκλο. Εδώ έχουμε τον κατ’ εξοχήν
ορισμό της ανίερης συμμαχίας. Το έργο αυτό το ξαναείδαμε στα Βαλκάνια τη
δεκαετία του 1990. Και τότε τα σαουδαραβικά λεφτά και ένα καραβάνι από
αεροπλάνα και πλοία, της Δύσης και του Ιράν, κατευθείαν είτε μέσω Τουρκίας,
μετέφεραν όπλα και φανατικούς ισλαμιστές από το Αφγανιστάν, την Αραβία, το Ιράν
και την Τουρκία στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία. Εκεί το όργιο των σφαγών τους
(μεταξύ των οποίων και το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων από αιχμαλώτους με
πρωταγωνιστές Κοσσοβάρους και Τούρκους και με την Κωνσταντινούπολη ως κέντρο
του εμπορίου) ξεπέρασε κατά πολύ αυτό των Σέρβων του Μιλόσεβιτς.
Η
εξαίρεση στην περίπτωση της Συρίας σήμερα είναι ότι δεν παίζει το Ιράν.
Αντίθετα, η Τεχεράνη είναι ο πιο σημαντικός σύμμαχος της Δαμασκού. Και εδώ
βρίσκεται το κλειδί για να αποκωδικοποιήσουμε τα ιδιοτελή κίνητρα και την ηθική
της χαβούζας που χαρακτηρίζουν την ΙΝΤCΟΜ.
Η
Δαμασκός θεωρείται από την ΙΝΤCΟΜ ως
η αχίλλειος πτέρνα της Τεχεράνης. Τα φιλαράκια της ΙΝΤCΟΜ από το Ριάντ, την Ουάσιγκτον,
το Λονδίνο, την Ιερουσαλήμ, την Άγκυρα, μέχρι τον Αyman ΑlΖawahiri της Αλ Κάιντα κάπου στο
Πακιστάν, πιστεύουν ότι η ανατροπή του Άσαντ θα είναι η απαρχή του τέλους των
μουλλάδων της Τεχεράνης. Την Τεχεράνη τη μισούν και την καταπολεμούν όλοι για
διαφορετικούς λόγους, άλλοι λίγο, άλλοι περισσότερο. Είναι ωστόσο η Σαουδική
Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου, που συναποτελούν τo GulfCooperation Council(GCC), που φοβούνται περισσότερο από
όλους το καθεστώς της Τεχεράνης, την παρουσία του οποίου θεωρούν υπαρξιακή
απειλή για τα δικά τους καθεστώτα. (Το Ισραήλ προσποιείται μεν και
διαμαρτύρεται αλλά δεν φοβάται το Ιράν.) Οι Ιρανοί είναι Πέρσες, δεν είναι
Άραβες. Και δεν είναι σουνίτες, δηλαδή εκφραστές του καθεστωτικού Ισλάμ. Είναι
αντίθετα σιίτες που αμφισβητούν ευθέως τη νομιμότητα του Οίκου των Σαούντ να
εκπροσωπεί το Ισλάμ, τον Μωάμεθ και να είναι θεματοφύλακες των Ιερών Τόπων των
μουσουλμάνων. Και επειδή οι Σαουδάραβες δεν αποτολμούν να τα βάλουν ευθέως με
το Ιράν, στρέφονται κατά του πιο στρατηγικού συμμάχου της Τεχεράνης, που είναι
η Δαμασκός, ελπίζοντας ότι η κατάρρευση της Συρίας θα συμπαρασύρει και την
Τεχεράνη.
Χρηματοδότες
λοιπόν των αντικαθεστωτικών της Συρίας, που εδρεύουν στο Παρίσι και την Άγκυρα,
είναι οι Σαουδάραβες. Και μέσω των μηχανισμών του ΝΑΤΟ και του GCC, μεταξύ των οποίων υφίσταται εδώ
και κάποια χρόνια μια θεσμική συνεργατική σχέση, έχει εγκατασταθεί ένα αρχηγείο
συντονισμού. Το αρχηγείο αυτό βρίσκεται στην τουρκο-νατοϊκή βάση του Ιντσιρλίκ,
στα σύνορα με τη Συρία. Από εκεί συντονίζονται όλες οι αντικαθεστωτικές
επιχειρήσεις εναντίον του καθεστώτος Άσαντ. Από εκεί εξορμούν Δυτικές Ειδικές
Δυνάμεις (SpecialForces)
(Άγγλοι, Γάλλοι, Τούρκοι, κ.ά.) για προβοκατόρικες επιχειρήσεις. Από εκεί επίσης
εξορμούν αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη προετοιμάζοντας το έδαφος για
μελλοντικές επιχειρήσεις κατά συγκεκριμένων στόχων και πολύ πιθανόν και τη
μελλοντική δολοφονία του Άσαντ.
Απώτερος
στόχος της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του πλέγματος ΝΑΤΟ-GCC, δηλαδή της ΙΝΤCΟΜ, είναι ο… εκδημοκρατισμός
της Συρίας ώστε να αποκατασταθούν τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των
Σύρων. Αυτό προφανώς θα γίνει στα πρότυπα της Λιβύης και της Αιγύπτου.
Αντιγράφω
τώρα από την ετήσια έκθεση του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα
ανθρώπινα δικαιώματα (2010) αναφορικά με τη Σαουδική Αραβία: «Δεν υπάρχει
δικαίωμα ειρηνικής αλλαγής της κυβέρνησης. Υπάρχουν βασανιστήρια, φυσική βία,
αυθαίρετες συλλήψεις και φυλακίσεις. Περιορίζεται το δικαίωμα λόγου και θρησκείας.
Υπάρχει κρατική διαφθορά και αδιαφάνεια. Υφίσταται βία κατά των γυναικών και
των δικαιωμάτων τους, καθώς επίσης και κατά των ανηλίκων. Υπάρχει εμπόριο
ανθρώπων (human trafficking). Υπάρχουν διακρίσεις ανάλογα με
το φύλο, τη θρησκεία, τη θρησκευτική αίρεση και την εθνότητα. Τα δικαιώματα των
εργατών είναι παντελώς απόντα».
Αντιγράφω
επίσης και από την έκθεση του 2011 της Ηuman RightsWatch : «Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι
σε άσχημη κατάσταση. Ο βασιλιάς αθέτησε τις υποσχέσεις του για μεταρρυθμίσεις.
Οι Αρχές καταπιέζουν τα εννέα εκατομμύρια των γυναικών και κοριτσιών, τα οκτώ
εκατομμύρια ξένων εργατών και τα δυο εκατομμύρια υπηκόων που είναι σιίτες. Κάθε
χρόνο χιλιάδες άτομα υφίστανται αυθαίρετες συλλήψεις και άδικες καταδίκες. Οι
ελευθερίες είναι περιορισμένες και η ευθυνοδοσία των κρατικών υπαλλήλων
απούσα». Δεν έχω πρόχειρες τις αντίστοιχες εκθέσεις για το Κατάρ, αλλά το
περιεχόμενό τους δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό για τη Σαουδική
Αραβία.
Όλοι
γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από όσο περιγράφουν οι
εκθέσεις. Ο Οίκος Σαούντ αποτελεί ένα ισλαμικό βασίλειο του σκότους. Η Σαουδική
Αραβία δεν είναι καν κράτος όπως το αντιλαμβανόμαστε στη Δύση. Είναι μαζί με τα
άλλα εμιράτα του Περσικού Κόλπου κλεπτοκρατικές φεουδαρχίες. Οι Σαουδάραβες
είναι οι κύριοι χρηματοδότες όλων των ισλαμοφασιστικών κινημάτων στον κόσμο που
δεν ανήκουν στη μουσουλμανική αίρεση του σιιτισμού. Πλούσιοι Σαουδάραβες
χρηματοδότησαν και χρηματοδοτούν μέχρι σήμερα την Αλ Κάιντα. Είναι όμως, οι
Σαουδάραβες, σύμμαχοι της Δύσης ταυτόχρονα. Η τελευταία συναλλαγή μεταξύ Ριάντ
και Ουάσιγκτον ήταν η αγορά οπλικών συστημάτων αξίας 60 δις δολαρίων. Η πληρωμή
έγινε με ζεστά πετροδολάρια.
Είναι
ταυτόχρονα η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα λοιπά ισλαμικά δεσποτάτα της
περιοχής σημαίνοντα μέλη της ΙΝΤCΟΜ. Ηγούνται του Αραβικού Συνδέσμου, πρωτοστατούν στη
διαμόρφωση καταδικαστικών ψηφισμάτων κατά της Συρίας στον ΟΗΕ και αποτελούν το
υπομόχλιο της ανίερης συμμαχίας της ΙΝΤCΟΜ. Μαζί βυσσοδομούν για την
ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ με στρατηγικό ζητούμενο πάντοτε την κατίσχυση του
σιιτικού Ιράν.
Η
συμμαχία της ΙΝΤCΟΜ
στην περίπτωση της Κύπρου
Αυτή
είναι η ΙΝΤCΟΜ
που στην περίπτωση της Κύπρου, με πρωταγωνιστή τη σουνιτική Τουρκία, με
ανδράποδο τον γ. γραμματέα του ΟΗΕ και με σημαίνοντα μέλη τούς «συνήθως
υπόπτους» της Δύσης, έχει ως στρατηγικό της ζητούμενο την κατάλυση της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Προφανώς, τον εκδημοκρατισμό της Κύπρου η ΙΝΤCΟΜ τον αντιλαμβάνεται μερικά
σκαλιά ψηλότερα απ’ ό,τι στη Μέση Ανατολή. Είναι γι’αυτό που στην περίπτωση της
Κύπρου η ΙΝΤCΟΜ
επιδιώκει την εκεί εσαεί της παρουσία με στρατιωτικά αγήματα από συγκεκριμένες
χώρες. Και αυτό για να βεβαιωθεί ότι η υπό την υψηλή της εποπτεία συγκροτούμενη
Κυπριακή Ουρανούπολις θα παρέχει στους υπηκόους της όλα τα αγαθά και θα είναι,
ταυτόχρονα, πρότυπο ενός ακόμη τετραγωνισμένου πολιτικού κύκλου made in ΙΝΤCΟΜ.
http://www.philenews.com