Το τελευταίο άσμα
Του Βασίλη Κυρατζόπουλου
Παγκόσμια οι παρελάσεις των εθνικών εορτών, συμβολικά και ουσιαστικά, υποδεικνύουν σε φίλους και εχθρούς την ετοιμότητα ενός κράτους-έθνους για οτιδήποτε κακό μπορεί να του συμβεί. Παράλληλα τιμούνται οι πρωτεργάτες της ύπαρξης του εν λόγω κράτους-έθνους. Στην Ελλάδα (πρωτοπόρος του Δυτικού πολιτισμού), και οι δύο Εθνικές εορτές της σημαίνουν «αρχή» αγώνος και ταυτίζονται με δύο θρησκευτικές εορτές. Του Αγίου Δημητρίου και του Ευαγγελισμού, με ότι συμβολίζουν και για την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Στις 28/10/2011 σύσσωμος ο Ελληνικός λαός δήλωσε την ετοιμότητα (και ίσως την απαρχή) εφαρμογής της 4ης παραγράφου του άρθρου 120 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος, δηλώνοντας ένα ισχυρό «όχι» στις κυβερνητικές πρακτικές των τελευταίων 18 μηνών.
Ομολογώ ότι είχα την τύχη να συμμετάσχω στην λαϊκή παρέλαση της 28/10/2011. Μπήκα στην λαϊκή πομπή χωρίς να υποδείξω καμία ταυτότητα και παρέλασα με τους συμπατριώτες μου, που δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν. Δηλαδή ως προς τους κυβερνήτες ήμουν ένας από τους «μπαχαλάκηδες». Προσωπικά προτιμώ αυτό τον χαρακτηρισμό από αυτόν του δούλου ή ραγιά.
«Πάταξον μεν άκουσον δε»[1]
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις πολιτικές επιλογές των νεοφιλελεύθερων σοσιαλιστών χρησιμοποιώντας τις αρχές του Milton Friedman[2]. Ως προς την εφαρμοσμένη νεοφιλελεύθερη οικονομία, το δημόσιο πρέπει να νοηθεί ως μία επιχείρηση, που αναλαμβάνει να διαιτητεύσει τις αντιπαραθέσεις των οικονομικών και παραγωγικών κέντρων[3], δηλαδή νοείται ως ένα παθητικό κέντρο κόστους της οικονομικής πραγματικότητας του κράτους-έθνους. Οι διαιτητικές υπηρεσίες του κέντρου θα καλύπτονται με ποσοστά που χορηγούν τα οικονομικά κέντρα. Άρα οι φόροι θα είναι ελάχιστοι, διότι το δημόσιο θα έχει μόνο διαιτητικό ρόλο.
Το κράτος ως όμιλος εταιρειών (holding) θα έχει τέσσερα μέλη: τα χρηματοπιστωτικά κέντρα (τράπεζες, χρηματιστήρια κ.ά.), τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους και το δημόσιο. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών του ομίλου και του ομίλου με άλλους ομίλους (δηλαδή με άλλα κράτη) διαμορφώνουν το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν[4] (ΑΕΠ). Άρα η καθαρή οικονομική θέση κάθε ομίλου εταιρειών πρέπει να εκφράζεται με την οικονομική θέση των τεσσάρων μελών του (κοίτα Πίνακας Ι).
Πίνακας Ι: Συνολικά χρέη 2011, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ. Πηγή: ΜΜ (IMF) Επεξεργασία: Βασίλης Βιλιάρδος (www.casss.gr) |
Όπως βλέπουμε στον πίνακα Ι, το ισοζύγιο των μελών εμφανίζεται να ισορροπεί μόνο στους ομίλους ΗΠΑ και Γερμανία. Οι υπόλοιποι όμιλοι έχουν κάποια υπερχρεωμένα μέλη (όπως οι τράπεζες σε Ιρλανδία και Μ. Βρετανία, οι επιχειρήσεις σε Βέλγιο, Ισπανία και Πορτογαλία, το δημόσιο σε Ιαπωνία και Ελλάδα). Όμως, ως προς την σύγκριση οικονομικής θέσης των ομίλων, η Ελλάδα είναι στην καλύτερη θέση μετά την Γερμανία.
Άρα οι φιλελεύθεροι κρατιστές της Ελλάδος, βλέποντας να πτωχεύει η εταιρεία τους και με την παντελή έλλειψη γνώσης θεώρησαν ότι πτωχεύει και ο όμιλος. Έτσι για να σώσουν την εταιρεία τους παρά να μετακυλήσουν το χρέος στα υπόλοιπα μέλη προς εξισορρόπηση του ισοζυγίου, συμβουλευόμενοι από μεσάζοντες, έβγαλαν στο σφυρί τα υπόλοιπα υγιή μέλη!
Όμιλος Ελλάδα και το μέλος που δεν σώζεται
Στην ανταγωνιστική κοινωνία της Δύσης, σε κάθε πλειστηριασμό, οι καιροσκόποι της αγοράς προσπαθούν να αρπάξουν τα εκποιούμενα στην χαμηλότερη τιμή ή ακόμα και να τα οικειοποιηθούν. Έτσι στην παγκόσμια αγορά τα εκποιούμενα είθισται να τα καπηλεύονται τραπεζικοί και αντασφαλιστικοί όμιλοι, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να τα διατηρήσουν ως κεφάλαιο μέχρι να τα μεταπουλήσουν με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.
Ήταν γνωστό στα μέλη της ΕΕ ότι οι Ελληνικές τράπεζες είχαν τα μεγαλύτερα ποσοστιαία κέρδη στον όμιλο των ομίλων και το μέλος δημόσιο δανείζονταν με μεγαλύτερο επιτόκιο από τους υπόλοιπους ομίλους (κοίτα πίνακα ΙΙΙ τιμές κουπόνι). Όταν το 2010 η Ιαπωνία δάνειζε με 0,1%, οι ΗΠΑ 1%, η ΕΕ 1,25% και η Μεγάλη Βρετανία 1%, το δημόσιο στην Ελλάδα δανείζονταν με 5,5% – 6,25%. Όποιος μπορούσε να δανειστεί από τη μία και αγόρασε Ελληνικά Ομόλογα Δημοσίου από την άλλη, κέρδισε αυτομάτως στο βάθος του χρόνου 4% – 6% από κουπόνι και άμεσα περίπου 1% από την τιμή έκδοσης
|
|
Οι βραχυπρόθεσμες εκδόσεις της περιόδου 2009 – 2011 όταν ενσωματώθηκαν με τις προγενέστερες εκδόσεις, δημιούργησαν υποχρέωση αποπληρωμής 48 δις. Ευρώ για την περίοδο 4/2017 – 6/2020 (συγκεκριμένα για 30 μήνες). Δηλαδή μόνο για αποπληρωμή απαιτείται 1,6 δις ανά μήνα (κοίτα πίνακα ΙV). Με απλή ανάγνωση το μέλος δημόσιο του ομίλου Ελλάδα, το 2019 θα έχει περισσότερες ανάγκες από ότι την περίοδο 2009 – 2012, που διανύουμε. Εάν προσδιορίζονταν πρόγραμμα συνεργασίας όλων των μελών του ομίλου ίσως θα επιβίωνε. Όμως τι έκανε;
· Με το χρηματιστηριακό σκάνδαλο υφαρπάχθηκαν όλες οι οικονομίες των νοικοκυριών από ξένους και εγχώριους ομίλους τραπεζών, εξαναγκάζοντας μελλοντικά να υπερχρεωθούν τα νοικοκυριά στο ακριβότερο Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Με το σκάνδαλο «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή»[5] υφαρπάχθηκαν υπέρογκα ποσά από τις αποταμιεύσεις των νοικοκυριών, που προορίζονταν για περίθαλψη και συντάξεις. Το κράτος διαιτητής έλειπε παντελώς.
· Όταν ετοιμάζονταν η χώρα να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς αγώνες, όλες οι τσιμεντοβιομηχανίες, που είχαν κρατικοποιηθεί στις δεκαετίες 80 – 90, εκποιούνται σε εξευτελιστικές τιμές, (σε ξένες, κυρίως Ιταλικές επιχειρήσεις) παράλληλα υπογράφονται και ξεχρεώνονται συμβάσεις δισεκατομμυρίων με ξένες επιχειρήσεις, που δεν υλοποιούνται ποτέ[6]. Μειώνεται το μερίδιο των επιχειρήσεων (κλείνουν ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ, βιομηχανίες τροφίμων[7] κ.ά.) στο βωμό easy money system του μέλους δημόσιο, που πραγματοποιείται με ακριβά δάνεια. Δηλαδή από τη μία μειώνουμε το ΑΕΠ και από την άλλη αυξάνουμε το χρέος. Το κράτος διαιτητής έλειπε παντελώς.
· Αποδιοργανώνονται και κλείνουν παραγωγικά κέντρα του μέλους δημόσιο (ΜΟΜΑ, ΠΥΡΚΑΛ, ΕΒΟ κ.ά.) για να καλυφθούν από επιχειρήσεις ξένων ομίλων. Το κράτος διαιτητής έλειπε παντελώς.
Από την άλλη οι κύριοι εκφραστές της διαιτησίας, δηλαδή τα μέλη της δικαιοσύνης, ως υψηλόβαθμοι κρατικοί υπάλληλοι (εφόσον, θεωρητικά είναι οι κύριοι εκτελεστές του ρόλου που αναλαμβάνει το κράτος), ταυτίζονται κατά περίεργο τρόπο με το δημόσιο. Αν και οι αιρετοί προστατεύονται από το Σύνταγμα, οι υπάλληλοι που συνέβαλαν στα εν λόγω οικονομικά εγκλήματα δεν λογοδότησαν σε καμία αρχή.
Βέβαια κατά περίεργο τρόπο εμπόδισαν τα απαιτητά και συνηγόρησαν στην καταστροφή. Όπως:
· Μετά τη Συνθήκης της Μόσχας το 1995, όπου και τυπικά έληξε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ελλάδα δικαιούνταν 12 μήνες μετά των υπογραφών να απαιτήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, που άτοκα ανέρχεται στα 162 δις. Ευρώ. Το δημόσιο αδρανεί. Οι προσπάθειες «ιδιωτών» και φορέων προσκρούουν στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Κατά περίεργο τρόπο η θητεία του προέδρου επεκτείνεται μέχρι το 2002 και παρευρίσκεται στη δικαστική σύνθεση σε κάθε αντίστοιχη απαίτηση, που προβάλλεται από «ιδιώτες» ή και φορείς[8].
· Μετά την κύρωση του Μνημονίου από 172 βουλευτές, ενώ ο απαραίτητος απαιτούμενος αριθμός ήταν 180 (Σύνταγμα των Ελλήνων Άρθρο.28 παρ.2), απορρίπτεται η προσφυγή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που συνυπογράφεται από επιπλέον 8 φορείς και 15 φυσικά πρόσωπα. Η εισηγήτρια σε 9 μήνες προήχθη σε αντιπρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας[9].
Η πορεία προς τους τελευταίες 18 μήνες
Η Ελλάδα το 1960 έδινε 0% σε τόκους, ως ποσοστά των δαπανών της[10] και 5,7% με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Tο εξωτερικό χρέος του δημοσίου το 1983 ανέρχονταν περίπου στο 40% του ΑΕΠ (κοίτα διάγραμμα). Τότε το δημόσιο υιοθετεί την πολιτική «Ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος ή το χρέος θα αφανίσει την χώρα»[11] και το χρέος σε 15 χρόνια, στα πρόθυρα ένταξης στην Ευρωζώνη, ανέρχεται στο 110% του ΑΕΠ.
Πίνακας ΙΙΙ: Τα διαπραγματεύσιμα κρατικά ομόλογα (2013 – 2020) (δεν συμπεριλαμβάνονται αυτά που λήγουν μετά το 2020) Πηγή: Τράπεζα Πειραιώς και Ναυτεμπορική 25/10/2010 σελ. 6 Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος |
Κατά Friedman το έθνος (και τα παράγωγα όπως εθνική, εθνικό κ.ά.) δεν εκφράζουν τίποτα, και τα κρατικά σύνορα ορίζουν την επικράτεια κάποιου ομίλου εταιρειών. Όταν οι ιθύνοντες του «ομίλου Ελλάς» παρακαλούσαν να πάρει ο άνεμος την Ελληνική σημαία από τα βράχια, παράλληλα κατέβαλαν μέγιστες προσπάθειες να γίνουν μέλος ενός trust. Έτσι αποφάσισαν να συνεργαστούν με τον «βρικόλακα των αγορών»[12]. Με την βοήθεια της Goldman Sachs ξεκινώντας από το 2001 υπογράφουν 13 συμβάσεις ανταλλαγής (swpas)[13], με τα οποία αποκρύπτουν «προσωρινά» χρέος του δημοσίου. Η παράνομη πράξη[14] δημιουργεί επιπλέον ελλείμματα που πρέπει να αποκρυφτούν. Έτσι αρχίζει να εφαρμόζεται η δημιουργική λογιστική του ελληνικού δημοσίου. Από τον προϋπολογισμό εξαφανίζονται δαπάνες υγείας και επιχορηγήσεις που αφορούν οργανισμούς (δηλαδή εταιρείες του δημοσίου), που τα έσοδά τους δεν καλύπτουν ούτε το 50% των δαπανών τους. Το δημόσιο μετά το 2005 δεν γνωρίζει πια την οικονομική θέση του ομίλου. Την ίδια περίοδο σε ανύποπτο χρόνο (στην τελετή παράδοσης προεδρίας) η κ. Ψαρούδα Μπενάκη τονίζει «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν» και εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό.
Η μετά 2002 περίοδος είναι περίοδος εισροής κεφαλαίων από ΕΕ, τα οποία προορίζονταν για τους ομίλους τράπεζες και κυρίως επιχειρήσεις. Το δημόσιο προσπάθησε να καλύψει τα ελλείμματα δημιουργώντας παρακλάδια μέσα στους υπόλοιπους ομίλους.
Το κοινωνικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης θεωρίας εμφανίζεται με «μη κυβερνητικές οργανώσεις» (ΜΚΟ) και «μη κερδοσκοπικές εταιρείες» (ΜΚΕ). Η προσπάθεια άντλησης κεφαλαίων των νεοφιλελεύθερων κοινωνιστών της Βέρνης από ΜΚΟ και ΜΚΕ προσκρούει στην απείθαρχη κομματοκρατία και στην απληστία των ατόμων, που θα χειρίζονταν τον εν λόγω μηχανισμό. Εξανεμίζονται εύκολα τα κεφάλαια που εισρέουν από ΕΕ προς παραγωγή, λόγω ελλιπούς ελέγχου. Η Ελλάδα από την μία χάνει την βιομηχανία της και από την άλλη μειώνεται αισθητά η κτηνοτροφική και γεωργική της παραγωγή.
Η νοοτροπία των βρικολάκων της αγοράς είναι: «ότι νόμιμο είναι και ηθικό». Έτσι η Goldman Sachs γνωρίζοντας την πραγματικότητα «από μέσα» συμβουλεύει «τους καλούς πελάτες» να επενδύσουν στα Swap spread (κοίτα πίνακα ΙΙΙ) και στους υπόλοιπους πουλά τα ελληνικά ομόλογα δημοσίου με «καλή προμήθεια»[15] ή και τα CDO’s των θυγατρικών της με ικανοποιητικό κέρδος. Αυξάνεται το χρέος του δημοσίου και ο δείκτης κατρακύλας των CDS ανέρχεται σε τετραψήφιους αριθμούς. Οι δανειστές απαιτούν έλεγχο. Ενεργοποιείται η EUROSTAT. Όταν ενημερώνεται η τότε κυβέρνηση και γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος, στην επικαιρότητα έρχονται τα ροζ σκάνδαλα υψηλά ιστάμενων. Ο ένας πέφτει από το παράθυρο, ο άλλος δολοφονείται, και ο τρίτος «αφήνεται» σε ρόδες φορτηγού. Όμως σώζονται οι θεσμοί των οποίων ηγούνταν;
Πίνακας ΙV: Τα διαπραγματεύσιμα κρατικά ομόλογα Πηγή: Τράπεζα Πειραιώς και Ναυτεμπορική 25/10/2010 σελ. 6 Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος |
Διαπιστώνονται υποκλοπές επικοινωνιών κυβερνητικών στελεχών, αποκαλύπτεται σχέδιο δολοφονίας Πρωθυπουργού[16]. Μετά την περίοδο Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εμφυλίου επανέρχονται σε θέση κλειδιά άτομα με περίεργο παρελθόν και εταιρείες (όπως Άλεξ Ρόντος, Gregory Maniatis, Misha Glenny, κ.ά, εταιρείες: Lazard, DLA Piper, κ.ά). Όλοι αμείβονται και από δημόσιο αλλά και από ΜΚΟ. Η εξωτερική πολιτική και η επανεγγραφή της ιστορίας ανατίθεται στην ΕΛΙΑΜΕΠ.
Μετά από το βουλευτικό ασυμβίβαστο οι πολιτικοί που ήλθαν στην Βουλή μεταλλάχθηκαν σε ακριβοπληρωμένους υπαλλήλους (τίνος;) με βρεφική συμπεριφορά.
Σήμερα
Προφανώς μετά από ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο διάλυσης οικονομίας και θεσμών, αυτά μπορούν να επαναλειτουργήσουν επίσης με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό ποιοτικής εκπαίδευσης, οικονομικής ανάπτυξης και εξωτερικής πολιτικής. Ας δούμε εν συντομία σε ποια κατεύθυνση ωθούνται.
Η εκπαίδευση
Η υπουργός μας κατά την θητεία της στην ΕΕ ως επίτροπος είχε προτείνει να χρησιμοποιηθεί ως δεύτερη επίσημη γλώσσα της Ελλάδος η αγγλική. Τότε είχε δεχτεί αρκετές αντιδράσεις και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Αναλαμβάνοντας τα νέα της καθήκοντα ως υπουργός προσπάθησε να εξαλείψει οτιδήποτε αναφέρονταν στη λέξη «εθνικό» (ξεκινώντας από το Υπουργείο που προΐσταται), παραβιάζοντας το Σύνταγμα (αρθ.16 παρ.2). Διορίζοντας Γεν. Γραμματέα, που στο έργο της «τι ειν’ η Πατρίδα μας» δηλώνει ότι δεν είναι Ελληνίδα (σελ. 16), ότι η διαβάθμιση των πολιτισμών είναι ρατσισμός (σελ.16) και όποιος αποσιωπά την δύναμη και επιρροή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Νεοελληνικό πολιτισμό είναι ρατσιστής (σελ. 81), μόνο εθνικιστές θα θέλουν να διδάσκεται στη μέση εκπαίδευση η Αρχαία Ελληνική γλώσσα (σελ.86)[17].
Για να υλοποιηθούν οι προαναφερόμενες επιθυμίες, υπήρξαν υπόγειες μεθοδεύσεις σε βάθος χρόνου, όπως:
Α-)Η εγγραφή των σχολικών βιβλίων να υλοποιείται με μειοδοτικό οικονομικό διαγωνισμό από «κοινοπραξία συγγραφέων». Όμως η πρώτη προσπάθεια απέτυχε εις διπλούν. Δηλαδή η ομάδα Ρεπούση στον διαγωνισμό που υλοποιήθηκε αξιολογήθηκε ως 4η. Όμως από «ανεξήγητους παράγοντες», οι πρώτοι τρεις αποσύρονται και ο διαγωνισμός κατακυρώνεται στην 4η επιλογή. Αποτέλεσμα της κοινοπραξίας Ρεπούση ήταν τα εκτρώματα ιστορικά βιβλία, που αποσύρθηκαν μετά από την αντίδραση των πολιτών και την παρέμβαση της Ακαδημίας Αθηνών.
Σήμερα καταργώντας το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) και τον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων (Ο.Σ.Κ.), η εκπαίδευση αφήνεται στο έλεος των εργολάβων[18].
Β-) Με το νέο διδακτικό σύστημα «ερευνητική εργασία» που θεσμοθετήθηκε και υλοποιείται στην Α’ Λυκείου, οι μαθητές μπορούν να γράψουν και να παρουσιάσουν την εργασία τους μερικώς ή ολόκληρη στα Αγγλικά (Έντυπο Υπουργείου Παιδείας αριθ. Πρωτ. 97364/Γ2 –30/8/2011, άρθρο 8)! Βλέπουμε οι πεποιθήσεις δεν αλλάζουν, απλώς εισάγονται πιο πονηρά!
Γ-) Καταργούνται Ελληνόγλωσσα σχολεία (Γερμανία Κων/πολη κ.ά. που δεν έχουν πέσει ακόμα στην αντίληψή μας) του εξωτερικού, με διάφορες αιτιολογίες. Παράλληλα ετοιμάζονται σχέδια νόμου κατάργησης και συγχωνεύσεων εκπαιδευτικών κέντρων ανά την επικράτεια, που θα προστεθούν στα ήδη καταργημένα δημόσια σχολεία με την εφαρμογή της διοικητικής «μεταρρύθμισης Καλλικράτης».
Δ-) Συνδέεται η παρουσίαση των μαθητών στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου με τις καταλήψεις και ζημιές που προκλήθηκαν στα σχολικά κτίρια. Έτσι ο βανδαλισμός συνδέεται με τον εορτασμό Εθνικής Επετείου.
Οικονομία
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν το μεγάλο εξωτερικό χρέος, εξάλλου η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία (κοίτα πίνακα Ι) είχαν τεράστιο εξωτερικό χρέος, ούτε ότι το δημόσιο χρέος υπερέβαινε το 115% του ΑΕΠ (το ίδιο περίπου είχαν και οι τρεις προαναφερόμενοι κολοσσοί), ούτε ότι άρχισε να μαστίζεται από ύφεση το 2008 (οι ΗΠΑ το 2008 ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας). Το κυριότερο ήταν ότι ο κρατικός σύμβουλος (Goldman Sachs) πιέζονταν να δώσει τις αποδόσεις των CDS που έταξε στους καλούς πελάτες της. Εξάλλου το 4% της ΕΕ (ελληνικός οικονομικός όγκος) δεν μπορούσε να επηρεάσει ούτε την Ευρώπη και περισσότερο δε ολόκληρη την Δυτική οικονομία.
Η πίεση των στελεχών της Goldman Sachs, που παράλληλα εργάζονται σε διάφορες τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες των μελών της ΕΕ, να ανακοινωθούν στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας ήταν η αχίλλειος πτέρνα, διότι γνώριζαν την μη ύπαρξη πραγματικών στοιχείων (μέχρι να τα αναλάβει η EUROSTAT και η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία το 2009). Το περίεργο είναι ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ανακοίνωσε το πραγματικό 112,5% ως 115,5% και έσπρωξε ολόκληρη την χώρα στο δρόμο που διανύομε στους τελευταίους 18 μήνες. Δεν περιορίστηκε σ’ αυτό αλλά αρνήθηκε τις προσφορές που ήλθαν από Κίνα και Ρωσία και προσανατολίσθηκε αποκλειστικά σε ΔΝΤ (IMF) αγνοώντας τα πλούτη που θα αποκομίζαμε δικαιωματικά από μία απλή εξαγγελία και κατακύρωση της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).
Το δημόσιο επιφορτίζεται με επιπλέον δάνεια ύψους 120 δις. Ευρώ και έναντι του νέου χρέους υφαρπάζει πλούτη από τράπεζες και νοικοκυριά, που λόγω ελλιπούς όγκου χρημάτων θα μειώσουν τις συναλλαγές με επιχειρήσεις και θα έχουμε εμφανή μείωση του ΑΕΠ (την περίοδο 2004 –2010 οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είχαν ελαττωθεί κατά 30.000). Δηλαδή γεωμετρική αύξηση του χρέους που εκφράζεται σε σύγκριση με το ΑΕΠ.
Η υφαρπαγή του πλούτου τραπεζών και νοικοκυριών (κούρεμα) θα τους φέρει βραχυπρόθεσμα σε θέση να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και κατά προέκταση να αναγκαστούν σε επιπλέον δανεισμό. Δηλαδή οι μέχρι πρόσφατα υγιείς δείκτες 22 και 71 (πίνακας Ι) θα πάρουν τραγικές διαστάσεις.
Αν και δηλώνουν ότι τμήμα των 120δις Ε. (δηλαδή τα 32) θα δοθούν στις τράπεζες, διαπιστώνουμε από τον πίνακα ΙΙ ότι δεν επαρκούν. Και εφόσον θα προηγηθούν οι ξένες τράπεζες δεν θα υπολείπεται τίποτα για τις Ελληνικές. Περαιτέρω θα γίνουν προσπάθειες να κρατικοποιηθούν ελληνικές τράπεζες που θα δεχθούν να πάρουν μερίδιο από τα 32δις., οι οποίες είχαν ιδιωτικοποιηθεί τις δεκαετίες 80 και 90. Και προφανώς θα ξαναϊδιωτικοποιηθούν μέσω EURECA.
Πίνακας ΙΙ, Καφαλαιακές ανάγκες τραπεζών για Κούρεμα 50% Πηγή: Reuters, Ναυτεμπορική 25/10/2011 σελ.4 Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος |
Ν.3845 (ΦΕΚ Α’ 65-6/5/2010) μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. ή του σχεδίου EURECA της ΕΕ, ίσως καλύψουν τα άμεσα απαιτούμενα χρήματα για το δημόσιο. Όμως τα δάνεια που θα επισυναπτούν για κάλυψη ελλείμματος τραπεζών και νοικοκυριών (κυρίως για τα ασφαλιστικά ταμεία), θα επιφέρουν επιπλέον υπέρογκους τόκους που θα επιβαρύνουν την περίοδο 2017 – 2020, τότε που η Ελλάδα ήδη θα πρέπει να εξοφλεί παλαιότερα χρέη 1,6 δις. Ευρώ ανά μήνα για 30 μήνες. Τότε που το δημόσιο δεν θα διαθέτει τίποτα (διότι θα έχουν εκποιηθεί την περίοδο 2011 – 2015) η Ελλάδα δεν θα έχει τίποτα να δώσει εκτός των εδαφών της!
Εξωτερική πολιτική
Σήμερα κακοποιείται ή δαιμονοποιείται η φήμη (good will) της Ελλάδος σε παγκόσμια κλίμακα, ούτως ώστε μελλοντικά ότι και αν της συμβεί να μην βρεθούν σύμμαχοι.
Οι γαλλικές τράπεζες, που πανικοβάλλονται για τα κεκτημένα τους, έχουν επιστρατεύσει «διακεκριμένους επιστήμονες» και «καλλιτέχνες», οι οποίοι συμβουλεύουν επίμονα τον ελληνικό λαό να συνομολογήσει στην δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, προβάλλοντας ένα μέρος της ιστορίας (της Βυζαντινής) και αγνοώντας άλλο τμήμα της (της Οθωμανικής), όπου τα περισσότερα εδάφη παρέμειναν ελληνικά χάριν της εκκλησίας και των βακουφιών που την στήριξαν.
Περιμένοντας τα αποτελέσματα της διάσκεψης Θεοδοσιουπόλεως (Erzerum), όπου ο πρωθυπουργός στην ομιλία του χρησιμοποίησε περισσότερους οικονομικούς όρους και επεξηγήσεις[19] αντί να αναφερθεί σε σημαντικά θέματα που αφορούν Αιγαίο, Κύπρο, ζητήματα ελληνικής εθνότητας Κωνσταντινουπόλεως και Ίμβρου, διαπιστώσαμε ότι το τουρκικό ΓΕΕΘΑ γνώριζε εκ των προτέρων τις αποστρατεύσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που θα υλοποιούνταν στις 31/10/2011.
Η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε μόνη προς επίλυση των προβλημάτων της και τα κατάφερε περίφημα. Βέβαια ότι το 2012 η μισή πρωτεύουσα της ΕΕ θα είναι υπό κατοχή, ακόμη δεν αγγίζει κανέναν. Περιμένοντας το Ανάν ΙΙ ή Κυπριακή Λύση Αχτισάρι, πρέπει κάποιοι να ευαισθητοποιηθούν;
Τι γίνεται με την εκδίκαση της Δημοκρατίας Βαρντάσκα της Μακεδονίας (FYROM); ασχολείται κανείς;
Επίλογος
Στην πραγματική δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, δεν υφίστανται «ή εγώ ή καταστροφή».
Πάντως μέχρι να επανέλθει η δημοκρατική νοοτροπία στον τόπο αυτό, θα συμμετέχω σ’ όλες τις πορείες για να επανέλθει «το εμείς» και να παρέλθει το «εγώ» χωρίς ψηφίσματα και δημοψηφίσματα …
Σημειώσεις
[1] Χτύπησέ με αλλά άκουσέ με. Περίφημη φράση που είπε ο Θεμιστοκλής στον Ευρυβιάδη στο κρίσιμο συμβούλιο πριν από την ναυμαχία στη Σαλαμίνα.
[2] Milton Friedman (1912 – 2006), δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Chicago για τρεις δεκαετίες. Έχει λάβει το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας. Έχει διαμορφώσει τις θεωρητικές αρχές του νεοφιλελευθερισμού. Ως σύμβουλος του Ronald Reagan και με την παγκόσμια δύναμη των ΗΠΑ προσπάθησε να εφαρμόσει την θεωρία του σε κράτη, όπως Χιλή, Αργεντινή κ.ά.
[3] Ως προς την νεοφιλελεύθερη θεωρία, οι εργαζόμενοι είναι παραγωγικά κέντρα άνευ κεφαλαίου, που διαπραγματεύονται τις ατομικές τους δυνατότητες (πνευματικές, μυϊκές κ.ο.κ). Το σύνολο αυτό ονομάζεται αγορά εργασίας. Το σύνολο των απαιτούμενων αγαθών από τα νοικοκυριά των αμειβόμενων ρυθμίζει το μεγαλύτερο ποσοστό της καταναλωτικής πίστης.
[4] Αν και δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός τρόπος υπολογισμού, η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομολόγων συμφωνεί στην συνάρτηση:
ΑΕΠ= Κατανάλωση + Επένδυση + Δημόσιες Δαπάνες+ Καθαρές Εξαγωγές
[5] Κοίτα άρθρο Σοφία Βούλτεψη Ομόλογα: Εμπαιγμός της κοινής γνώμης με άλλο ένα φιάσκο. www.elzoni.gr/html/ent/373/ent.8373.asp. ;Όπως απόφαση ΦΑΕΕ Αθηνών αριθ.2/08 του φακέλου 672663, όπου διαγράφονται 5,5 δις. Ευρώ, υποχρεώσεις της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή προς δημόσιο.
[6] Κοίτα, Τάσος Τέλογλου, ΣΚΑΪ βιβλίο, Το Δίκτυο Φάκελος Siemens. Όπως σύμβαση κατασκευής γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου.
[7] Κοίτα, Έψιλον αριθ. 1047 15/5/2011, Πίκρα η ζάχαρη.
[8] Κοίτα, Ιωάννης Κ. Χολέβας, Οι Πολεμικές Αποζημιώσεις, εκδόσεις Πελασγός, Αθήνα 1995. Όπως, η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής, Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, Αθήνα 2006.
[9] Κοίτα www.dsanet.gr/ekikairothta/mnimonio/blog/DIKH-MNHMONIOU.pdf. Όπως ΑΠΕ-ΜΠΕ, constitutionalism.gr.
[10] Κοίτα, Νικόλαος Η. Καραβίτης, Δημόσιο Χρέος και έλλειμμα, εκδόσεις Διόνικος, Αθήνα 2008.
[11] Ανδρέας Παπανδρέου 1993, πηγή Τα Νέα 10/11/2009.
[12] Κοίτα περιοδικό Rolling Stones, Ιούλιος 2009. www.rollingstone.com/politics/news/the-great-american-bubble-machine-20100405
[13] Κοίτα European Commission EUROSTAT, Report on the EDP methodological visits to Greece in 2010, σελ.17-20.
[14] Του αυτού είδους πράξεις, που συμβάλει και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, θεσμοθετήθηκαν στην Ελλάδα με τον Ν.3606 ΦΕΚ Α’ 195/17.8.2007.
[15] Για CDS κοίτα, άρθρο Β. Κυρατζόπουλος «Οι εξολοθρευτές της νέας τάξης πραγμάτων», έντυπο Πολίτης τευχ. 532 και ηλεκτρονικά μέσα Αντίβαρο 22/7/2011 (www.antibaro.gr/node/3239), Ελεύθερη Ζώνη 23/7/2011.
[16] Κοίτα Έγγραφο ΕΥΠ 219/5 – 2/2009, Ειδικό Δελτίο Ενημέρωσης.
[17] Δεν κατηγορούμε το έργο της εν λόγω κυρίας, και πιστεύουμε ότι έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και να αυτοπροσδιορίζεται όπως επιθυμεί. Όμως ήταν άκρως επικίνδυνη στη θέση Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδος και ήταν επιλογή της κ. Υπουργού.
[18] Κοίτα το Βήμα 29/12/2010
[19] Κοίτα αριθ. είδηση 9461291 7/1/2011 του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού.