Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης
Το 65% του εκλογικού σώματος, που έλαβε μέρος στην εκλογική διαδικασία της Κυριακής, δεν έδωσε σε κανένα κόμμα εντολή διακυβέρνησης. Η σύνθεση της παρούσας βουλής, εξάλλου, είναι αδύνατον να παραγάγει βιώσιμο συνδυασμό εξουσίας, είτε φιλομνημονιακό είτε αντιμνημονιακό.
Η προκύρηξη νέων εκλογών είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να παραγάγει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ενός κόμματος, ούτε κάν θα μεταβάλει ουσιωδώς τους συσχετισμούς προς την κατεύθυνση της δυνατότητας σχηματισμού ισχυρής κυβέρνησης.
Η λύση επομένως πρέπει να προκύψει εδώ και τώρα. Μύριοι κίνδυνοι, και όχι μόνον κοινωνικοί και οικονομικοί, αλλά και γεωπολιτικοί, απειλούν την χώρα. Η παρατεταμένη ακυβερνησία θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εσωτερικές και εξωτερικές.
Μετά τις τρεις διερευνητικές εντολές, το Σύνταγμα προβλέπει αυτοδύναμη προεδρική πρωτοβουλία (την λεγόμενη τέταρτη εντολή) πριν την απόπειρα σχηματισμού εκλογικής κυβέρνησης με οικουμενική διακομματική αποδοχή (πέμπτη εντολή) και την ύστατη λύση του διορισμού υπηρεσιακής εκλογικής κυβέρνησης υπό τον έναν εκ των τριών προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων (έκτη εντολή).
Σε εκείνη την φάση, η μόνη περίπτωση να σχηματισθεί κυβέρνηση κοινά αποδεκτή από ευρύ (ή έστω επαρκές κοινοβουλευτικά) φάσμα πολιτικών δυνάμεων είναι να διορισθεί ως πρωθυπουργός εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα που δεν έχει εκτεθεί ούτε υπέρ ούτε κατά του μνημονίου. Μόνον μία τέτοια προσωπικότητα θα γίνει αποδεκτή από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων αλλά και από τους Ευρωπαίους εταίρους (και πιστωτές) μας. Προεκλογικά σε άρθρο μου (Το ψευδοδίλημμα των εκλογών) εξήγησα την θέση μου ότι τόσο η άκριτα φιλομνημονιακή όσο και η ακραία αντιμνημονιακή στάση είναι λανθασμένες και ότι η λύση βρίσκεται σε μία σοβαρή, τεκμηριωμένη και υπεύθυνη αναδιαπραγμάτευση που θα συνοδεύεται από ριζικές διοικητικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις και δραστικές περικοπές δαπανών, και ταυτόχρονη ανακούφιση της κοινωνίας και της αγοράς από την άγρια, άδικη και αναπτυξιοκτόνα φορολογία.
Μία παρόμοια κυβέρνηση, που θα αποτελείται από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και επιστημονικής επάρκειας, θα λάβει εντολή διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους από τις εκλεγμένες πολιτικές δυνάμεις να προχωρήσει άμεσα στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Θα διεξαγάγει μία σοβαρή δφιαπραγμάτευση με την Ευρώπη με σκοπό την αλλαγή φιλοσοφίας του μνημονίου προς την αναπτυξιακή κατεύθυνση. Θα καταρτίσει πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και στην συνέχεια θα διεξαγάγει εκλογές, στις οποίες θα εμφανισθούν ασφαλώς νέα πολιτικά σχήματα, που θα ανανεώσουν το πολιτικό σκηνικό.
Αυτή είναι η τελευταία ελπίδα της Δημοκρατίας.
5 comments
Ελπίζω ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διαδραματίσει ουσιαστικό και όχι απλά συνταγματικό – τυπικά – ρόλο, αυτή τη φορά. Είναι ήδη αστείο να δίνονται διερευνητικές εντολές σε κόμματα του 18, 16 και 13%, ακόμα και αν αυτό προβλέπεται από το Σύνταγμα.
Άρα έχει παραβιαστεί η ουσία του Συντάγματος. Ο λαός – πραγματικά εν τη σοφία του – ψήφισε μεν με άρνηση της πραγματικότητας αλλά και ταυτόχρονα εξαναγκάζει τους πολιτικούς να μη φιλοδοξούν οι ίδιοι να διαφεντεύουν αλλά να συνενοηθούν για πρώτη φορά πραγματικά (όχι όπως στην Κυβέρνηση Παπαδήμου)!
Άρα η ψήφος (ορισμένων) ως απαξίωση του πολιτικού συστήματος (βλ. Χρυσή Αυγή) αφυπνίζει τώρα για την ακυβερνησία που υπάρχει. Λείπει μόνο ένας υγιής πνευματικός αλλά και επιχειρηματικός κόσμος που θα θέσει τους κανόνες μετάβασης στο νέο.
Μια ιδέα θα ήταν να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους απόδημους Έλληνες, έτσι ώστε με αίσθημα ανιδιοτέλειας και προσφοράς να στέρξουν στα καθ’ ημάς. Αντίστοιχα να αφαιρεθεί το ίδιο δικαίωμα (ως αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων) σε άτομα που δεν μορφώνονται στην Ελληνική Παιδεία (τουλάχιστον στην υποχρεωτική εκπαίδευση), φοροδιαφεύγουν και γενικά εγκληματούν. Έτσι – αφαιρούμενης κάθε νοθείας σκοπιμότητας – το Σώμα των Ελλήνων Πολιτών θα αποφασίζει με ευθυκρισία. Η πρόταση δεν σχετίζεται αρνητικά με τους μετανάστες, αφού συχνά είναι πιο γνήσιοι Έλληνες βάσει των επιδόσεών τους μορφωτικά, ειδικά οι δεύτερης ή τρίτης γενιάς. Αλλά ταυτόχρονα δεν ανέχεται να βαπτίζεται Έλληνας, ο κάθε ένας που πατά το έδαφος της Χώρας μας για κάποιο χρονικό διάστημα. Όλα αυτά με ήπια – ελαφρά – ενισχυμένη αναλογική (χωρίς άθλια μπόνους 50 εδρών)
Ἂν τὸ δημόσιο εἶχε υἱοθετήσει τὶς ὀργανωτικὲς βελτιώσεις ποὺ υἱοθέτησαν οἱ τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν κρατικῶν τραπεζῶν, θὰ εἶχε μόνον τὸ ἕνα τρίτο τῶν διοικητικῶν ὑπαλλήλων ποὺ ἔχει. Οἱ ὑπάλληλοι αὐτοί, λοιπόν, ἔχουν συμφέρον νὰ ψηφίζουν μὲ τρόπον ὥστε νὰ παρατείνεται ἡ κατάσταση αὐτή. Θὰ συμφωνούσατε νὰ ἀφαιρεθεῖ μὲ κλήρωση τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν ἀπὸ τὰ δύο τρίτα τῶν ὑπαλλήλων αὐτῆς τῆς κατηγορίας ;
Κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, χωρίς τις ανοησίες περί εξόδου από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κυβέρνηση, που θα αποτελείται από αναγνωρισμένα ως ακέραια άτομα, από όλες τις πλευρές. Κάθαρση ουσιαστική, αξιοκρατία πραγματική και φυσικά ενωμένοι να παρουσιάσουμε επιτέλους ένα εναλλακτικό σχέδιο, εμείς είμαστε που έχουμε το πρόβλημα ας παρουσιάσουμε και μια δική μας λύση. Υλοποίηση των υποχρεώσεων της χώρας, αλλά όχι με αυτούς τους επαχθείς όρους, ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, άσκηση εξωτερικής πολιτικής τέτοιας, που θα υπερασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα, έτσι ώστε να αλλάξει και η κατάσταση στην οικονομία! Ο κόσμος δε θέλει ούτε ούτε αριστερά, τους θέλει όλους ενωμένους!
Ὁ κόσμος δὲν θέλει ὅσους τοῦ λένε τὴν ἀλήθεια:
Γι’ αὐτὸ ἀποδοκίμασε τὸ ΚΚΕ τὸ ὁποῖο, ὀρθῶς, εἶπε ὅτι, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, τὴν Εὐρωζώνη καὶ στὴν παγκόσμιο ἀγορά, τὰ μνημόνια εἶναι ὁ μόνος δρόμος.
Γι’ αὐτὸ ἀπεδοκίμασε καὶ τὰ πρώην μεγάλα κόμματα ἐξουσίας, τὰ ὁποῖα ἀναγκάσθηκαν νὰ τοῦ ‘ποῦν τὴν ἀλήθεια.
Γι’ αὐτὸ ἐπεδοκίμασε τοὺς παραμυθάδες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τοῦ Κουβέλη, τῶν δῆθεν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων καὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.
«Έκοψα και χαντάκι ολόγυρα, έφκειασα κι’ από ‘να μπούρτζι με πολλές πολεμήστρες απόξω τις πόρτες των κούλιων. Άφησα κι’ ανθρώπους μέσα να μη βάνουν κανέναν ξένο, ότι εγώ και οι συντρόφοι μου πεθάναμεν δυο μερόνυχτα κουβαλιώντας πέτρες και δουλεύοντας και οι άλλοι κοιμώνταν· κι’ όταν ξυπνούσαν, περγελούσαν τους ανθρώπους και τους έλεγαν κιοτήδες. Αυτείνοι ήταν αντρείοι και παληκάρια -εις τους καφφενέδες. Έδωσε ο Θεός και δεν βδοκίμησε ο Μπραϊμης -είχα όρκον να τους αφήσω όξω να τους κόψη σαν σκυλιά, να μην γλυτώση κανένας, ότι οι τεμπέληδες δεν άφιναν και τους άλλους να δουλέψουνε. Τότε, αφού συγυρίστηκα καλά, είπα των ανθρώπων να κοιμηθούνε ολίγον όσο-να περάση το μεσημέρι, να-μην μας ακολουθήση το βράδυ πόλεμος και δεν βαστάμεν οληνύχτα· και οι Τούρκοι κοιμώνταν. Πήγαν οι άνθρωποι να ησυχάσουνε. Τότε, δια-να σκοτωθούμεν όλοι και να μην γλυτώση κανένας, αν τύχη κίντυνος, ούτε εγώ, ούτε αυτείνοι οι νέοι αρχηγοί των καφφενέδων, είπα ότι πρέπει να διώξω και τα καϊκια. Ότ’ είχε ο καθένας από τρία-τέσσερα και δι’ αυτό δεν θέλαν να φκειάσουνε ταμπούρια. Το είχαν σκοπό, αν πλησιάση ο Μπραϊμης, να μπούνε μέσα κι’ άλλοι να πάνε εις τ’ Ανάπλι, κι’ άλλοι ‘σ τα νησιά. -Και τότε μπορούσαν να φύγουν κι’ από τους δικούς μου και κιντύνευα κ’ εγώ. Αφού φάγαν κ’ έπιαν κρασί όλοι αυτείνοι, έπεσαν εις τον ύπνο. Τότε πάγω και παίρνω έναν από τα καϊκια και τον βάνω σε μίαν φελούκα και του λέγω να πάγη σε όλα τα καϊκια να τους ειπή κρυφίως σε μια στιμή όλα συνχρόνως να φύγουνε, να μην μείνη κανένα· και να μην κάμουν σαματά και νοηθούν, θα τους σκοτώσω. Αυτείνοι γύρευαν αφορμή- ‘σ έναν καιρόν φύγαν όλα τα καϊκια και πάνε εις την δουλειά τους. Όταν ξεμάκρυναν, τα πήραν χαμπέρι. Εγώ έκανα ότι δεν ξέρω και κοιμώμουν. Τότε έρχονται με ξυπνάνε· φωνάζω κ’ εγώ και λυπούμαι το κακόν οπού πάθαμεν. ” Τότε τους λέγω· “Οι ελπίδες μας ήταν αυτές· πάγει κι’ αυτό και ” είμαστε σε κίντυνο. Τώρα άλλη θαραπαγή δεν είναι -φκειάσιμον του πόστου του ο καθείς. Μάλλωσαν μ’ εμένα ότι τους παρακίνησα και διώξαμεν και τ’ άλογα. Σαν τα ‘χαμεν, ήταν ελπίδες να φύγουν μ’ αυτά. Τους είπα ότι ήταν οι ελπίδες μου ‘σ τα καϊκια κ’ έδωσα αυτείνη την γνώμη. Άρχισαν να στοχάζωνται και να φκειάνη ο καθείς το πόστο του, ότι εκεί θα πεθάνη.»
Ά καὶ ὁ τίτλος τοῦ νήματος θέλει διόρθωση :
«Τελευταία ἐλπίδα τῆς Δημοκορατίας»
Ὅπως βγαίνει στὴν ὀθόνη συγκεκομμένο, «Τελευταία ἐλπίδα τῆς Δημοκο…», νομίζει κανεὶς ὅτι γράφει «Τελευταία ἐλπίδα τῆς Δημοκοπίας» !