Οι ….ανέραστοι των Βρυξελλών

Για την ακρίβεια θα έπρεπε να γράφουμε οι “μισογύνηδες” και να τους
στείλουμε όλους σπίτια τους, μαζί με τους ντόπιους τοιούτους. Γιατί άφησαν να
χαθεί χρόνος και να φτάσει η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπου –τόσο
βολικά, χάνεται.

Αναφέρομαι φυσικά στο θέμα της περιβόητης εξίσωσης στα συνταξιοδοτικά
όρια ανδρών και γυναικών. Το δικαστήριο θα αποφανθεί ότι τα συνταξιοδοτικά όρια
πρέπει να είναι ίσα για όλους τους εργαζομένους, ανεξαρτήτως φύλου. Και οι
κυβερνώντες, υποκριτικά θα στοιχηθούν πίσω από την απόφαση και θα κόψουν τις
λεγόμενες, ‘πρόωρες’ συνταξιοδοτήσεις των γυναικών, που έχουν ανήλικα παιδιά.
Αυτά όλα, στα πλαίσια μιας ανεκδιήγητης εξίσωσης ανομοίων φύσεων. Κάτι
απαράδεκτο τεχνικά, ανθρώπινα, νομικά.

-Τεχνικά, για να μην έχουν οι γυναίκες δικαίωμα νωρίτερης σύνταξης,
σημαίνει ότι τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες εργάζονται περίπου το ίδιο.
Ομως οι γυναίκες εργάζονται αφ’ ενός πολύ περισσότερο από τους άντρες, αφ’
ετέρου σε επαχθέστερες (δηλαδή φορτικές, αλλά και ανιαρές) εργασίες. Εκατσε
ποτέ κανείς άντρας ή (και κραυγάζουσες) φεμινίστριες να μετρήσουν τον χρόνο
εργασίας των γυναικών; Eχουμε και λέμε: καθημερινά 8 ώρες στην ‘κανονική’
δουλειά, 2 ώρες μαγείρεμα και πιατικά, 1 ώρα (σε αντιστοιχία) σιδέρωμα, 1 ώρα
(σε αντιστοιχία) συμμάζεμα, σκούπισμα, σφουγγαρίσματα κλπ (με την προϋπόθεση
πάντα πλυντηρίων) χωρίς να υπολογίσουμε εποχιακές σπιτικές δουλειές, κοινωνικές
‘υποχρεώσεις’ κλπ. Ηδη εργάζονται 50% παραπάνω. Και αυτά χωρίς παιδιά, μόνο με
σύντροφο ή σύζυγο, οι οποίοι είναι απόλυτα ικανοί να κάνουν το ίδιο, πλήν όμως
δεν το επιθυμούν και βεβαίως αναφερόμαστε σε αστικού τύπου ζευγάρια. Οχι
αγροτικού, όπου εκεί ισχύουν κανόνες ..δουλοκτητικοί. Αν μάλιστα προσθέσουμε
και τα παιδιά τότε ο τυπικός χρόνος εργασίας της γυναίκας ξεπερνά το διπλάσσιο
του άνδρα. Μια απλή βόλτα στους ανά την επικράτεια καφενέδες μαρτυρεί του λόγου
το αληθές. Αλλά βέβαια οι πολιτικοί, εγχώριοι και βρυξελλιώτες δεν ξέρουν
τίποτε από δουλειές. Σαν να τους ακούω να λένε “ ..τί μου λέτε υπάρχουν τέτοιες
δουλειές, ποτέ δεν το παρετήρησα”.

Ανθρώπινα είναι εξοργιστικό να επικαλούμεθα την φιλέμβολο (κατά
Ζουράρι)  φύση μας και να ‘εγκυώνουμε’
τις γυναίκες, χωρίς στην συντριπτική πλειοψηφία μας να αναλαμβάνουμε έστω και
κατά κεραίαν την ευθύνη μας. Η γυναίκα θα κουβαλήσει 9 μήνες τα παιδιά, η
γυναίκα θα τα γεννήσει, η γυναίκα θα τα ταϊσει, πλύνει, νταντέψει, , υποφέρει
στην αρρώστεια τους και μεγαλώσει. Βεβαίως την ώρα της πληρωμής οι πολιτικοί
μας (δηλαδή εμείς) δεν  αναγνωρίζουν
δικαίωμα αμοιβής στην γυναίκα. Οπότε κατά το αριστοφάνειον ‘α, ρε, Λυσιαστράτη που τους χρειάζεται’.

Νομικά (δηλαδή συμβατικά, κατ᾽έθος ή τυπικά)
θάπρεπε πριν απ’όλα, οι δοκησίσοφοι του Δικαστηρίου να θυμηθούν το πανάρχαιο
ότι ‘ ..ο ανθρώπινος βίος φύσει και νόμοις διοικείται..’.  Φύσει, πριν από το νόμοις και ποτέ χωρίς το
φύσει. Και αυτό, οι δικαστές το έκαναν- κατά το κοινώς λεγόμενο, γαργάρα. Γιατί
εκεί εμφυλοχωρεί ωκεανός μεταφυσικής γραμματείας, δηλαδή μελέτης. Δεν
αναρωτήθηκαν κάν γιατί είναι διαφορετική (ανόμοια) η γυναίκα. Γιατί υπάρχει η
ετερότητα των φύλων. Αφού βιολογικά δεν είναι απαραίτητη για την ύπαρξη της
ζωής. Τολμώ μάλιστα να πώ ότι είναι εξαίρεση και όχι ο κανόνας για τον
πολλαπλασιασμό των ειδών.

Ε, λοιπόν αυτό δεν προκάλεσε ούτε ένα ερωτηματικό ‘γιατί;’ και για μέν
τους πολιτικούς θα ήταν υπερβολή να το απαιτήσουμε. Αλλά οι δικαστές; Ποιόν
αμφοίν μύθον άκουσαν οι δικαστές;

Δεν θάπρεπε να αναρωτηθούν γιατί στην προφητεία του Αδάμ, η φυσική
σκοπιμότητα του πολλαπλασιασμού δεν αναφέρεται πουθενά. Μοναδικός σκοπός είναι
η ελεύθερη ενότητα εις σάρκαν μίαν. Συνεχώς, γι᾽αυτό
και δεν υπάρχει ειδική περίοδος οίστρου φυσικής προσκόλλησης. Ο βιολογικός
(χοϊκός εκ κατασκευής) Αδάμ παύει να υφίσταται και γίνεται is δηλαδή Ανήρ και
βλέπει την issah δηλαδή την Γυναίκα. Η μη δεδομένη φυσική ύπαρξη γίνεται
γεγονός ενότητος αγαπητικής, προσώπων δηλαδή ζευγάρι. Και η τεκνοποιία είναι
δημιουργία που καθιστά το ζεύγος, γονείς, που δημιουργούν υιό δηλαδή σόϊ και
οφείλουν από κοινού να το αναπτύξουν και το εντάξουν στην κοινωνία. Και αυτό το
ὀφείλουν᾽,  ωφελιμιστικώτατα οι άνδρες το μεταβίβασαν
στην γυναίκα και μετά λόγω υποκριτικής δήθεν ανεξαρτησίας και …ισότητος την βάζουν
και να δουλεύει επι πλέον. Τουλάχιστον οι αρχαίοι και μεσαιωνίτες δεν ήταν
υποκριτές.

Θα μου πείτε ‘ψιλα γράμματα , όλα αυτά’ και θα συμφωνήσω. Αλλωστε πότε
κύτταξαν την ίδια την γυναίκα τους στα μάτια και αναρωτήθηκαν γιατί την
ερωτεύτηκαν. Αλλά το έραμαι σημαίνει αγαπώ δηλαδή προστατεύω. Ο ανέραστος είναι
τόσο ο μη ικανός να αγαπηθεί, αλλά– και κυρίως δεν
είναι ικανός να αγαπά. Δεν  έχει δηλαδή
την ικανότητα ζωτικής σχέσεις με πρόσωπα, σχέση που είναι αφετηρία εισόδου στον
χώρο της ζωής, ως κοινωνίας. Εξ ού και ο τίτλος.

 

Δημοσιεύθηκε
στην Σημερινή Πατρών της 27–02–08

του Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητού Εφαρμογών στην Επιχ. Ερευνα&Στατιστική
ΤΕΙ Πατρών
gkakarel@teipat.com

.