Μια στο καρφί και μια στο πέταλο
Λαϊκή παροιμία
Του Σάββα Καλεντερίδη
Όταν άρχισε να αναπτύσσεται η θεωρία
του Νεοοθωμανισμού, με βάση την οποία η Τουρκία θα αποκτούσε σταδιακά επιρροή σε
όλα τα κράτη που προέκυψαν από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα
πλαίσια ενός διακριτού ρόλου στο Σχέδιο της Διευρυμένης Μέσης Ανατολής των ΗΠΑ,
για όσους γνωρίζουν την περιοχή από την πρώτη στιγμή διαπίστωσαν ένα παράδοξο.
Το παράδοξο άρχισε να προσλαμβάνει
άλλες διαστάσεις, όταν η Τουρκία πέρασε από τη θεωρία στην πράξη, με την
πραγματοποίηση κοινών υπουργικών συμβουλίων με τις χώρες που ήταν υποψήφια
θύματα της τουρκικής νεοβαρβαρότητας, ένα από τα οποία ελέω Γιώργου Παπανδρέου
και Δρούτσα, έγινε και στην Αθήνα, τρομάρα μας!
Οι ΗΠΑ, στα πλαίσια του
προαναφερθέντος σχεδίου, που έχει ως στόχο την εξάλειψη των ζητημάτων που
αποτελούν συνεχή πηγή προβλημάτων, βίας και αστάθειας από μια εκτεταμένη
περιοχή που εκτείνεται από τις δυτικές ακτές της Βόρειας Αφρικής και φθάνει
μέχρι την Αραβική Χερσόνησο, το Ιράν και τον Καύκασο, αναγνωρίζουν στην Τουρκία
ρόλο στρατοχωροφύλακα της περιοχής. Δηλαδή, για να μην εμπλέκονται ευθέως οι
ΗΠΑ στις έριδες και τις συμπλοκές σε μουσουλμανικές χώρες της ως άνω περιοχής,
θα εμπλέκονται μουσουλμανικές χώρες-δορυφόροι, όπως το Κατάρ και η Σαουδική
Αραβία, με πρωταγωνιστή την Τουρκία, που είναι ταυτόχρονα και χώρα μέλος του
ΝΑΤΟ.
Αυτόν το ρόλο, που αποδέχτηκε να
υλοποιήσει ο Ερντογάν, κλείνοντας στη φυλακή τους στρατηγούς, που θεωρούσαν ότι
κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στη διάλυση της Τουρκίας, προσπάθησε με επενδύσει με
ιστορικό και ιδεολογικό μανδύα ο Νταβούτογλου, χτίζοντας το νεοοθωμανικό
όνειρο, που θέλει την Τουρκία να είναι μέσα στις δέκα ισχυρότερες χώρες του
κόσμου το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυσή της.
Το παράδοξο λοιπόν που άρχισε να
γίνεται πιο φανερό όσο προχωρούσαν τα πρακτικά βήματα της υλοποίησης του
σχεδίου, ήταν το εξής. Ότι ανάμεσα στις χώρες που θα δορυφοροποιούνταν από την
ανάδειξη της Τουρκίας σε ρόλο νεοοθωμανού στρατοχωροφύλακα της περιοχής, είναι
και το Ισραήλ. Και αυτό δεν είναι απλά παράδοξο αλλά ο ορισμός του παραδόξου,
αφού είναι γνωστές οι στρατηγικές σχέσεις της χώρας αυτής με τις ΗΠΑ, όπως
είναι επίσης γνωστό ότι η περιοχή δεν χωράει και δεν αντέχει δυο περιφερειακές
δυνάμεις. Ή ο ένας ή ο άλλος!
Δεδομένης λοιπόν της στρατηγικής
σχέσης Ισραήλ-ΗΠΑ αλλά και της επιρροής που ασκεί στη χάραξη της στρατηγικής
αλλά και στη λήψη αποφάσεων στην Ουάσιγκτον ο εβραϊκός παράγων, μας επιτρέπει
να ισχυριστούμε ότι είναι αδύνατον ο σχεδιασμός αυτός να έγινε ερήμην του
εβραϊκού παράγοντα και του κράτους του Ισραήλ.
Τί μπορεί να συνέβη λοιπόν;
Το ερώτημα αυτό μάλλον δεν απασχόλησε
και πολύ την Τουρκία, η οποία θολωμένη από το νεοοθωμανικό όραμα αλλά και από την
ομίχλη που δημιουργεί στο περιβάλλον της το Κουρδικού και άλλα εγγενή
προβλήματα και αδυναμίες, προχώρησε με ταχείς ρυθμούς στην απόπειρα ανατροπής
των ισορροπιών και ελέγχου της Γάζας και της ευρύτερης περιοχής, με αποτέλεσμα
να τρακάρει στην αποφασιστικότητα του Ισραήλ, όπως τράκαραν πάνω στις καυτές
σφαίρες των ισραηλινών στρατιωτών εννέα ακτιβιστές (!!!) πολίτες της από τις
εκατοντάδες που επέβαιναν στο Μαβί Μαρμαρά.
Έκτοτε άρχισε να ξετυλίγεται σταδιακά
το κουβάρι που δίνει αρκετές από τις απαντήσεις που απαιτούνται για να δοθεί
μια εξήγηση στο παράδοξο.
Όσο η Τουρκία προχωρούσε στην
υλοποίηση του νεοοθωμανικού οράματος, παράλληλα το Ισραήλ προχωρούσε σχετικά
αθόρυβα στη σύσφιξη των σχέσεών του με διάφορες χώρες της ΝΑ Ευρώπης και του
Καυκάσου, δημιουργώντας έναν κλοιό γύρω από την Τουρκία. Μάλιστα, το Ισραήλ, εν
αντιθέσει με την Τουρκία, που λόγω του παρελθόντος της προσπαθεί να κρύψει τους
επεκτατικούς της στόχους φορώντας την προβιά του εκπολιτιστή (!), προχωρά σε
σύναψη στρατιωτικών συμφωνιών με όλες αυτές τις χώρες, συμφωνίες που δίνουν τη
δυνατότητα σε τμήματα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ και όχι μόνο στην
πολεμική αεροπορία, να εκπαιδεύονται, να σταθμεύουν και δραστηριοποιούνται στις
χώρες αυτές, αναλόγως των καταστάσεων.
Δεν είναι λίγοι οι Τούρκοι αναλυτές
που ερμηνεύουν τις συμφωνίες που φέρεται να έχει υπογράψει το Ισραήλ με τη
Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία, την Ουγγαρία, τα Σκόπια, τη
Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν, ως μια απόπειρα σταδιακού γεωπολιτικού
στραγγαλισμού της Τουρκίας από τη μόνη μη μουσουλμανική μικροσκοπική χώρα της
Μέσης Ανατολής.
Μάλιστα ο προβληματισμός σε κύκλους
διπλωματών και αναλυτών στην Τουρκία γύρω από το θέμα γίνεται ακόμα πιο
έντονος, γιατί το Ισραήλ αναπτύσσει τις σχέσεις αυτές επικαλούμενο πάντα την
τουρκική απειλή και τις πικρές εμπειρίες των λαών από την οθωμανική σκλαβιά.
Δηλαδή, εδώ εμφανίζεται από τη μια
πλευρά μια Τουρκία που διεκδικεί με αξιώσεις έναν νεοθωμανικό ρόλο
περιφερειακής δύναμης και άσκησης επιρροής σε μια σειρά από χώρες και από την
άλλη ένα Ισραήλ που επισείει την τουρκική απειλή που προέρχεται από τη
συγκεκριμένη διεκδίκηση και συνάπτει μεταξύ άλλων και στρατιωτικές συμφωνίες με
τις περισσότερες από τις χριστιανικές χώρες -και όχι μόνο- που
συμπεριλαμβάνονται ήδη στο νεοοθωμανικό μενού των Ερντογάν Νταβούτογλου!
Ενώ όμως τα πράγματα έχουν έτσι στο χριστιανικό
κόσμο που είναι στο νεοοθωμανικό στόχαστρο, η κατάσταση δεν είναι και πολύ
ελπιδοφόρα για την Άγκυρα και στον μουσουλμανικό. Ενώ τα κέρδη από την εμπλοκή
της Τουρκίας στις εξεγέρσεις ή επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης -όπως θέλετε
πέστε το- στην Τυνησία, τη Λιβύη και την Αίγυπτο δεν είναι απολύτως
εξασφαλισμένα και ορατά, ήδη η τουρκική διπλωματία μετράει ζημιές στα μέτωπα
της Συρίας και του Ιράκ, ενώ το μεγάλο παιχνίδι αναμένεται να γίνει στην
περίπτωση του Ιράν, όπου το ραντάρ της αντιπυραυλικής ασπίδας, που έχει
εγκατασταθεί στη Μαλάτεια και θα προστατέψει το Ισραήλ σε μια ενδεχόμενη
πυραυλική επίθεση, προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στις σχέσεις της Τουρκίας με το
Ιράν αλλά και με τη Ρωσία.
Φυσικά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον
κρύβεται στον τρόπο με τον οποίον εμπλέκεται η Ελλάδα και η Κύπρος στη
νεοοθωμανική ονείρωξη των Νταβούτογλου-Ερντογάν αλλά και στο πιθανολογούμενο
από τους Τούρκους σχέδιο του Ισραήλ να περικυκλώσει στρατιωτικά την Τουρκία.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/05/blog–post_3598.html
Η Κύπρος δοκιμάζει τις σχέσεις
Ισραήλ-Τουρκίας
Στο άρθρο της Παρασκευής προσπαθήσαμε
να χαράξουμε το γενικό πλαίσιο και να δώσουμε κάποιες εξηγήσεις για το ρόλο που
έχει ανατεθεί στην Τουρκία, στα πλαίσια του Σχεδίου της Διευρυμένης Μέσης
Ανατολής, τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να τον εκμεταλλευθεί το δίδυμο
Ερντογάν-Νταβούτογλου δια του Νεοοθωμανισμού και τον τρόπο με τον οποίο το
Ισραήλ κινείται για να εξουδετερώσει εκείνες τις πτυχές που θίγουν το δικό του
ρόλο και αποστολή στην περιοχή.
Στην όλη θεώρησή μας αφήσαμε σκόπιμα
κενό το κομμάτι εκείνο που σχετίζεται με την Ελλάδα και την Κύπρο, αφ’ ενός
γιατί παρουσιάζει ειδικό ενδιαφέρον για μας τους Έλληνες και αφ’ ετέρου γιατί
είναι σε πρόοδο σοβαρές εξελίξεις το αμέσως επόμενο διάστημα.
Πρώτα απ’ όλα αυτό που θα τεθεί σε
δοκιμασία είναι η πολιτική της Τουρκίας στο Κυπριακό, που εκφράστηκε με τον πιο
βάρβαρο τρόπο με την εισβολή και κατοχή του 40% του εδάφους ενός κυρίαρχου
κράτους, το οποία μάλιστα από το 2004 είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
αυτής που προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν ορισμένοι ανεύθυνοι και επί της ουσίας
περιθωριακοί κύκλοι στην Ελλάδα, για πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη.
Η πολιτική της βάρβαρης εισβολής και
κατοχής της Τουρκίας θα προσκρούσει από της 1ης Ιουλίου στην ευρωπαϊκή
νομιμότητα, αφού τότε αρχίζει η ιστορική προεδρεία της Κυπριακής Δημοκρατίας
στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν και η Άγκυρα φαίνεται να έχει χάσει
την υπομονή της απέναντι στην Ευρώπη, που τη φορά αυτή, σύμφωνα με τους
παραδοσιακούς Τούρκους διπλωμάτες, κρύβεται πίσω από την μικρή Κύπρο, και
φέρεται αποφασισμένη να κόψει κάθε σχέση και να μην έχει οποιαδήποτε επαφή με
την Ε.Ε. το εξάμηνο της κυπριακής προεδρείας, το πραγματικό πρόβλημα που
απασχολεί την κυβέρνηση και όλες τις εκφάνσεις του τουρκικού κράτους, είναι
αυτό που σχετίζεται με τις διαδικασίες εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων
κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στη ΝΑ Μεσόγειο.
Η ευρωπαϊκή Κύπρος, αγνοώντας τις
απειλές της Τουρκίας, που μέχρι στιγμής τουλάχιστον αποδείχτηκαν απλοί
λεονταρισμοί, μετά την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος στο Οικόπεδο 12, όπου
είναι εξασφαλισμένη η υποστήριξη των ΗΠΑ και το Ισραήλ, προχωρεί ακάθεκτη στο
δεύτερο γύρω των αδειοδοτήσεων, όπου εκδήλωσαν ενδιαφέρον εταιρείες μεταξύ
άλλων από τη Ρωσία, τη Γαλλία, την Αυστραλία, την Νότια Κορέα, τη Μαλαισία και
το Ισραήλ. Τουρκικοί διπλωματικοί κύκλοι, παρά την ανακοίνωση του τουρκικού
ΥΠΕΞ, που υπόσχεται …αποσταθεροποίηση της περιοχής, σύμφωνα με δημοσιεύματα
εκφράζουν την ανησυχία τους για την εμπλοκή στην περιοχή μετά τις ΗΠΑ και του
Ισραήλ και όλων των πιο πάνω χωρών, κάτι που θα οδηγήσει στην απομόνωση και θα
αποδυναμώσει σε εξαιρετικό βαθμό τις τουρκικές θέσεις γύρω από το κρίσιμο θέμα
της ΑΟΖ και του τρόπου οριοθέτησής της.
Μάλιστα, ο «Επικεφαλής Διεθνών
Σχέσεων» του Ισραηλινού ΥΠΕΞ και σύμβουλος του Υπουργού Ενεργείας Πρέσβης Σαγκί
Κάρνι (Sagi Κarni), μιλώντας σε εκδήλωση που οργάνωσε το ίδρυμα Κonrad-Αdenauer Stiftung, ανέφερε ότι για τον καθορισμό και την οριοθέτηση της ΑΟΖ
«υπάρχουν διαφορετικές φιλοσοφίες, με την Τουρκία να αποτελεί την εξαίρεση του
κανόνα. Η Τουρκία έχει διαφορετικό τρόπο στον καθορισμό της ΑΟΖ και στον
διαχωρισμό της θάλασσας, αλλά είναι μόνη σε αυτό και όλοι οι άλλοι γείτονες στη
γύρω θαλάσσια περιοχή εφαρμόζουν τους ίδιους κανόνες και μετρήσεις».
Με άλλα λόγια, η Τουρκία βλέπει την
πολιτική της σε σχέση με την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα να αποδομείται εκ των
πραγμάτων, αφού η διεθνής πρακτική που ακολουθεί τους κανόνες του διεθνούς
δικαίου, έχει αρχίσει να αγγίζει την πολιτική της εισβολής και κατοχής στη ΝΑ
Μεσόγειο και την πολιτική του casus belli στο Αιγαίο.
Ενώ όμως οι προοπτικές συνεργασίας
Ισραήλ – Κύπρου στον ενεργειακό τομέα αναμένεται να τεθούν επί τάπητος στη
συνάντηση του υπουργού Ενέργειας Ούζι Λαντάου (Uzi Ladau) με τον Κύπριο ομόλογό του Νεοκλή Συλικιώτη, στις 11 Ιουνίου, ένα
επεισόδιο που εκτυλίχτηκε στον εναέριο χώρο της Κύπρου, μεταξύ μαχητικού
αεροσκάφους της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας και δυο τουρκικών F-16 έρχεται να αναδείξει με τον πιο
εύγλωττο τρόπο το πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Τουρκία της
εισβολής και κατοχής και του casus belli το επόμενο διάστημα.
Σύμφωνα με το τουρκικό ΓΕΘΑ, το
ισραηλινό μαχητικό φέρεται να εισήλθε πέντε φορές και να πέταξε επί οκτώ λεπτά
πάνω από τον εναέριο χώρο των κατεχομένων, ο οποίος με βάση τι διεθνές δίκαιο
και τη διεθνή νομιμότητα συνεχίζει να ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η
Τουρκία απογείωσε δυο μαχητικά F-16 και επιχείρησε να αναχαιτίσει το ισραηλινό μαχητικό, αφού
θεωρεί ότι ο εναέριος χώρος των κατεχομένων ανήκει στη δική της δικαιοδοσία.
Ανεξαρτήτως του μεγέθους του
συγκεκριμένου επεισοδίου, οι Τούρκοι αξιωματούχοι εξετάζουν το ενδεχόμενο η
πτήση και η όλη κίνηση του ισραηλινού μαχητικού να αποτελεί μέρος ευρύτερου
σχεδίου εμπλοκής της πολεμικής αεροπορίας, του πολεμικού ναυτικού αλλά και του
στρατού ξηράς του Ισραήλ στο θέμα της ασφάλειας του χερσαίου, του εναέριου και
του θαλάσσιου χώρου της Κύπρου, στα πλαίσια συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας που
συνήψαν οι δύο χώρες, με αφορμή την συνεργασία στον ενεργειακό τομέα.
Ενδεικτικό του προβληματισμού και της
ανησυχίας που επικρατεί στην τουρκική πλευρά είναι το δημοσίευμα που απασχόλησε
την επικαιρότητα στην Τουρκία τις προηγούμενες ημέρες, σύμφωνα με το οποίο 20
χιλιάδες Ισραηλινοί κομάντος θα εγκατασταθούν στη Λεμεσό, μαζί με το αναγκαίο
τεχνικό και διοικητικό προσωπικό, οι οποίοι θα αναλάβουν την ευθύνη της
ασφάλειας του τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου που θα
κατασκευαστεί στην περιοχή. Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει ότι για την προστασία
του σταθμού από αέρος θα εγκατασταθούν στην Κύπρο εξελιγμένα συστήματα
αεροπορικής άμυνας, καθώς και αεροσκάφη της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στη
Βάση “Ανδρέας Παπανδρέου” της Πάφου. Μάλιστα Τούρκος αναλυτής
αναφέρει ότι αν γίνει αυτό, θα είναι η πρώτη φορά που στρατεύματα του Ισραήλ θα
σταθμεύουν επίσημα σε μια ξένη χώρα.
Ο ίδιος αναλυτής κάνει αναφορά στις
δυνατότητες του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ και στις δυνατότητες των
υποβρυχίων του, προσθέτοντας μάλιστα ότι η άσκηση που έκαναν προ εβδομάδων
ναυτικές και αεροπορικές μονάδες της Ελλάδος, των ΗΠΑ και του Ισραήλ,
συμπεριλαμβάνοντας στην περιοχή ασκήσεως και το Καστελόριζο, αποτελούν την
κορυφή του παγόβουνου, εννοώντας ότι πίσω από την άσκηση κρύβεται σχέδιο
αποκλεισμού της Τουρκίας από την Ανατολική Μεσόγειο, υπό το πρόσχημα της
ασφάλειας των θαλασσίων δρόμων μεταφοράς των ενεργειακών πρώτων υλών.
Το θέμα είναι μεγάλο και όπως είπαμε
παραπάνω, σχετίζεται και με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, όπου η
Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά είναι κάτι σαν …οπτασία που απλά κάθεται
στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας, ζητώντας με αναίδεια το μισό Αιγαίο, αφού εν
τω μεταξύ δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι γράφει στα παλαιότερα των
νεοοθωμανικών της τσαρουχιών το διεθνές δίκαιο, και φυσικά συνεχίζει να έχει σε
ισχύ το νεοβάρβαρο casus belli .
Το θλιβερό είναι ότι ενώ συμβαίνουν
όλα αυτά, η Ελλάδα διαλύεται εσωτερικά. Κρίμα!
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/05/2-o-casus-belli.html