1. Μικρό υπουργικό σχήμα. Το μικρότερο από το 1974.
2. Οι υπουργοί να παραιτηθούν από βουλευτές.
3. Το υπουργείο των οικονομικών σε άνθρωπο του επιτελείου του. Το ΠΑΣΟΚ απερρίφθη επειδή απέτυχε στη διαχείριση της κρίσης. Συμπεριλαμβάνω και τον Βενιζέλο, ως έχοντα τους τελευταίους 11 μήνες τη θέση αυτή. Όσοι ψήφισαν ΝΔ έχουν μια ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ελπίδα ότι υπάρχει μια εναλλακτική επιβίωσης εντός ευρώ. Πειραματισμοί με συγχωνεύσεις αντιλήψεων δεν χωράνε.
4. Μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ εντός ενός μήνα.
5. Κατάργηση νόμου Ραγκούση περί ιθαγένειας εντός ενός μήνα.
6. Υπουργό εξωτερικών πρόσωπο, ει δυνατόν όχι κομματικό, το οποίο να έχει συναίσθηση της γεωπολιτικής αξίας της χώρας και εθνικής αξιοπρέπειας και όχι στίγμα δουλικότητας. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχει εκφραστεί δημόσιως κατά του Σχεδίου Ανάν.
7. Υπουργό εθνικής παιδείας πρόσωπο με αναζητήσεις περί ελληνικής ταυτότητας, το οποίο να έχει αντισταθεί έμπρακτα κατά του εθνομηδενισμού.
8. ΑΜΕΣΟ ξεκίνημα μεταρρυθμίσεων. Παράδειγμα: άνοιγμα τουλάχιστον τριών επαγγελμάτων μέχρι το τέλος του έτους. Ακύρωση της ρύθμισης Βορίδη για τα ταξί με αυστηρά καθορισμένο λόγο αδειών προς κατοίκους.
9. Αναθεώρηση του Συντάγματος από την επόμενη Βουλή με ρύθμιση αριθμού των βουλευτών στους 200 και _πλήρη κατάργηση _του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών.
10. Κόψιμο λίπους του δημοσίου τομέα μέσω κατάργησης οργανισμών. Στοχευμένα και επιλεκτικά.
11. Δημόσιο διαγωνισμό για το σπάσιμο της ΔΕΗ σε πολλά κομμάτια, διατήρηση της διανομής στο κράτος και σταδιακή πώληση των κομματιών σε ιδιώτες, ώστε να δημιουργηθεί νεα μεγάλη ανταγωνιστκή αγορά, συμφωνα με το μοντέλο που ακολούθησε η Μ. Βρετ. Αντίστοιχες ενέργειες όπου δη.
12. Να σπάσει το Ελλαδικού τύπου σοβιετικό μοντέλο οικονομίας: ενθάρρυνση ανάπτυξης υγιούς ιδιωτικού τομέα χωρίς να έχει πελάτη το κρατος, δραστική μείωση γραφειοκρατίας, μηχανογράφηση παντού για διευκόλυνση φορολογικών ελέγχων , κοκ.
13. Μείωση φορολογίας αγαθών, εισοδήματος και επιχειρήσεων.
14. Μακροπρόθεσμο σχέδιο κινήτρων για να μεταφερθεί το διεθνές εφοπλιστικό κέντρο στον Πειραιά. Συνεργασία με τους Έλληνες εφοπλιστές να επιστρέψουν οι ίδιοι, οι εταιρείες τους, τα πλοία τους. Εννοείται: επανασύσταση του Υπ. Εμπ. Ναυτιλίας.
Τα περισσότερα είναι δικές του προτάσεις ή υποσχέσεις. Δεν υπάρχει χρόνος. Α! Ξέχασα το σημαντικότερο. Να πορεύεται με το σκεπτικό ότι 2/3 ψήφους που πήρε ήταν με βαριά καρδιά και θα χρειαστεί άθλους να ξανακερδίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ας φανταστεί ο ίδιος τι χρειάζεται για να κερδίσει τους υπόλοιπους. Μόνο να μη βιαστεί να τους κερδίσει. Να ποντάρει στην ευόδωση του προγράμματος και όχι σε κοντόφθαλμες πολίτικες φιγούρες και τεχνάσματα.
36 comments
Με κάτι τέτοια άρθρα και σχόλια αποδεικνύουμε πανηγυρικώς ότι είμεθα ακόμη, δυστυχώς, λαός δούλων, λαός ανώριμος για να αυτοκυβερνάται.
Ακόμα δεν έχουμε κυβέρνηση, είμαστε οικονομικώς ήδη στα κάτω του γκρεμού, και αρχίζουμε τα αιτήματα. Και εδώ στο «Αντίβαρο», υποτίθεται, τα αιτήματα είναι «εθνικά», αλλά έχουν αρχίσει και τα ιδιοτελή.
Εγώ θα περίμενα , στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, από ανθρώπους με φιλότιμο να προσφέρουν, όχι να ζητούν. Για παράδειγμα να υποσχεθούν ότι :
Θα απόσχουν από κάθε περίπτωση φοροκλοπής, φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής, εισφοροκλοπής, εισφοροδιαφυγής, ή εισφοροαποφυγής.
Όταν είναι μάρτυρες τέτοιων φαινομένων από τρίτους , να τα τεκμηριώνουν αμέσως, να τα καταγγέλλουν και να οχλούν διαρκώς τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες μέχρι να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι τέτοιων πράξεων.
Να καταγγέλλουν περιπτώσεις αδρανείας ή διαφθοράς κρατικών λειτουργών, χωρίς να υπολογίζουν πιθανή ζημία στον χειρισμό δικών τους υποθέσεων.
Να προσβάλλουν νομικώς κάθε χαριστική διάταξη που έχει επιβάλει το κράτος υποκύπτον σε προσοδοθηρικά αιτήματα ομάδων πιέσεως.
Να σταματήσουν να ρυπαίνουν την ομορφότερη χώρα του κόσμου με σκουπίδια κάθε λογής, από συσκευασίες αναψυκτικών και παγωτών μέχρι αυθαίρετα κτίσματα, και να μαζεύουν κι αυτά που πετούν άλλοι.
Να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση και, πάντως, τα σκουπιδοκάναλα.
Να αφιερώνουν μέρος του χρόνου που θα τους μείνει σε έργα εθελοντικής προσφοράς στο σύνολο.
Αφού κάνουν αυτά και άλλα όμοια, δεν θα έχουν ανάγκη κανενός Σαμαρά, ούτε θα ξαναδούν κάν ψηφοδέλτιο με φαύλους από κανένα πολιτικό κόμμα.
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα, συμφωνώ με το σκεπτικό σας. Ανέκαθεν έδινα έμφαση στην αλλαγή “από τα κάτω “. Αυτά όμως που λέτε αρμόζουν σε άλλο άρθρο, του τύπου “τι περιμένω από τους Έλληνες”. Ευχαρίστως να ολοκληρώσετε τις σκέψεις σας και να αναρτηθεί ενα τέτοιο κείμενο στο Αντίβαρο. Θα είναι από αυτά που θα με εκφράζουν απολυτά. Περιμένω το κείμενό σας.
Μια απορία. Σε ποια “ιδιοτέλεια” αναφέρεστε. Δεν το αντιλαμβάνομαι.
Ανδρέας.
κε Σταλίδη, αξιέπαινες οι προσδοκίες σας, οι οποίες, άλλωστε, εν πολλοίς αποτελούν προεκλογικές υποσχέσεις. Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω άλλη μία προσωπική προσδοκία, που αποτελεί υπόβαθρο όλων των υπολοίπων : περιμένω από τον κο Σαμαρά να κυβερνήσει και όχι να περιορισθεί στην απαθή διαχείριση και παρατήρηση των εξελίξεων, όπως ο προκάτοχός του. Διότι, κε Σταλίδη, ακόμη και αν πραγματοποιήσει όλα όσα αναμένετε, αλλά αφήσει το κέντρο της πρωτεύουσας έρμαιο κάθε λογής παρανόμων, μεταναστών ή ημεδαπών, και “επίδοξων επαναστατών”, ουδέν θα έχει πράξει και οι ημέρες του θα είναι μετρημένες. Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι κάθε αντίπαλος επιθυμεί να μετατοπίσει την σύγκρουση στο πεδίο που τον ευνοεί. Συνεπώς, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, ασχέτως τι θα πράξει εντός κοινουβουλίου, θα ασκήσει αφόρητη πίεση στο μέτωπο του πεζοδρομίου, καλυπτόμενη όπισθεν του αυθόρμητου πλήθους ή της δοκιμαζόμενης κοινωνίας, με σκοπό να δοκιμάσει τα όρια αντοχής της ψηφιδωτής κυβέρνησης. Ο κος Σαμαράς προεκλογικά μιλούσε για ανακατάληψη των πόλεων, συνεπώς ομολογεί ότι οι πόλεις μας βρίσκονται υπό κατάληψη. Τι κυβέρνηση είναι αυτή που καθ’ ομολογίαν της δεν ελέγχει την πρωτεύουσά της;
Οἱ ἰδιοτελεῖς εἶναι, κατὰ κανόνα, ἐκτὸς «Ἀντιβάρου». Μέ κάποιο μυστήριο τρόπο τοὺς ἀπωθεῖ. Εἶναι, ὅμως, πολυπληθέστατοι στὸ εύρύτερο περιβάλλον. Γιὰ παράδειγμα, κάποιος ποὺ ὑποστήριξε ζωηρὰ καὶ ψήφισε Καμμένο τὸν Μάϊο, χθὲς ζητοῦσε νὰ διορίσει ὁ Σαμαρᾶς κατὰ προτίμησιν πολυτέκνους στὰ σχολεῖα. Φυσικά, ἔχει τέσσαρα παιδιὰ καὶ σύζυγο ποὺ θὰ διοριζόταν ἀμέσως …
Ὅσον ἀφορᾶ τὸ τὶ περιμένω ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, εἶναι δεινὸν τὸ τόλμημα, ἀλλὰ θὰ τὸ ἐπιχειρήσω ἐν καιρῷ. Γενικῶς, οἱ κατάλογοι κουράζουν τὸν ἀναγνώστη, ὁπότε τὸ μεῖζον δὲν εἶναι τὶ βάζει κανεὶς μέσα, ἀλλὰ τὶ ἀφήνει, σκοπίμως, ἔξω.
Πάντως, εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ προτεραιότητα γιὰ ριζικὲς ἀλλαγὲς εἶναι πάντοτε ἐκ τῶν κάτω καὶ ποτὲ ἐκ τῶν ἄνω. Οἱ πολίτες μποροῦν νὰ ἐκλέξουν καλυτέρους ἄρχοντες. Οἱ ἄρχοντες δὲν ἔχουν τὴν εὐχέρεια νὰ ἐκλέξουν καλύτερο λαό.
Κε. Σταλίδη, συνάγω ότι το κείμενό σας είναι ευθυμογραφικόν συνεπώς δεν χρειάζεται ανάλυσιν. Απλώς να σας υπενθυμίσω ότι ο Σαμαράς “έρριξε” την κυβέρνησιν Μητσοτάκη μέσω του προσφιλούς του, ως απεδείχθη, Συμπιλίδη διαφωνών εις δύο θέματα, κατά δικήν του δήλωσιν: (α) την ιδιωτικοποίησιν της ΔΕΗ και (β) την στάσιν της τότε κυβερνήσεως εις το θέμα της FYROM.
Κύριε Σταλίδη σιγά μην κάνει έστω και τα μισά από αυτά ο Σαμαράς. Ο άνθρωπος και το κόμμα του έχουν δείξει ποιοι είναι. Ο Αντώνης είναι αυτός που στήριξε το πασοκ πέρσι το Νοέμβριο όταν κινδύνευε να χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Μάλιστα υιοθέτησε το ‘επιχείρημα’ που μέχρι πριν απέρριπτε και θεωρούσε ως εμπαιγμό, το περιβόητο ‘μνημόνιο ή χρεοκοπία’. Κάποιοι αφελείς (και όχι μόνο) λένε ότι έτσι ‘κέρδισε χρόνο για την Ελλάδα’. Νομίζω ότι έτσι έκοψε χρόνο από την Ελλάδα. Βέβαια το λέω αυτό πιστεύοντας ότι το μνημόνιο είναι όπλο οικονομικής επέκτασης και όχι πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης. Αλλά τούτο είναι ακατανόητο σε όσους αγνοούν τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και επεκτατισμούς των δυτικών κρατών.
Οἱ πολίτες μποροῦν νὰ ἐκλέξουν καλυτέρους ἄρχοντες.
Όχι όταν το πολίτευμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό και η κοινωνία δε μετέχει στο πολιτικό σύστημα. Πιστεύω ότι ο λαός πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και οι ιδιώτες να γίνουν πολίτες. Όμως μεγαλύτερες ευθύνες έχει ο έχων την εξουσία, όχι ο εξουσιαζόμενος. Το υπάρχον πολίτευμα και η κομματοκρατία επιβλήθηκαν στην ελληνική κοινωνία το 19ο αιώνα, δεν τα επέλεξε η ίδια.
Οἱ ἄρχοντες δὲν ἔχουν τὴν εὐχέρεια νὰ ἐκλέξουν καλύτερο λαό.
Οι άρχοντες αν δεν τους κάνει ο λαός μπορούν να σταματήσουν να τρέφονται από το προϊόν της εργασίας του.
Κύριε Κατσαρέ, κάνετε ένα λάθος. Το πρώτο θέμα δεν ήταν η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αλλά του ΟΤΕ. Ελπίζω να μην παρανοήσατε τη δική μου πρόταση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τις γνωστές κορώνες περί «ιδιωτικοποίησης», διότι αυτός ο όρος συνήθως έχει ως υπόβαθρο την αντικατάσταση του κρατικού μονοπωλίου από ιδιωτικό. Αυτό ήταν -περίπου- το σχέδιο το 1993 από τον τότε υπουργό Οικονομικών Στέφανο Μάνο. Εγώ αναφέρομαι σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκτός από το ότι μιλάω για τη ΔΕΗ και όχι για τον ΟΤΕ δηλαδή, εννοώ σπάσιμο της εταιρείας και σταδιακή πώληση των κομματιών σε πολλές και διαφορετικές (ξένες, προφανώς) εταιρείες, ώστε να δημιουργηθεί αγορά. Επίσης, η ιδέα αυτή υπήρχε και σε ένα από τα περιβόητα «Ζάππεια» του Σαμαρά.
Το τελευταίο μου σημείο αποτελεί γέφυρα για να απαντήσω και στους υπόλοιπους.
Η καταγραφή των ανωτέρω μέτρων έχει σκοπό να αποτελέσει μελλοντικό διαγώνισμα στον Σαμαρά, με προτάσεις που προέρχονται κυρίως από τον ίδιο. Το κατά πόσο αποτελούν πραγματικές προσδοκίες από έναν, δύο ή όλους, είναι τελικά και παντελώς αδιάφορο. Όμως αξίζει τον κόπο να καταγραφεί η συγκεκριμένη λίστα, ώστε σε δεδομένο χρόνο να την ξαναεπισκεφθούμε
Ανδρέας.
@Δημήτρης07
Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ «κοινωνία» πού «δὲν μετέχει στὸ πολιτικὸ σύστημα» ; Τὸ ἰδεολόγημα περὶ «κομματοκρατίας» δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ διανοητικὴ τεκμηρίωση. Ἀντιθέτως, ἀναρίθμητες εἶναι οἱ μαρτυρίες (καί μία εὐγλωττοτάτη παρέχει καὶ τὸ παρὸν νῆμα συζητήσεων) ὅτι οἱ πολίτες θέλουν νὰ εἶναι κυρίαρχοι, ἀλλὰ χωρὶς νὰ καταβάλλουν τὴν παραμικρὴ προσπάθεια. Παρακινοῦν, λοιπόν, ἀσταμάτητα «τὸ πολιτικὸ σύστημα» νὰ κάνει τὴν δουλειὰ ποὺ πρέπει νὰ κάνουν αὐτοί.
Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο καὶ ἡ δαπάνη συντηρήσεως τοῦ πολιτικοῦ συστήματος εἶναι μηδαμινὴ συγκρινομένη μὲ τὴν γιγαντιαῖα, πλὴν συνήθως ἀφανῆ καὶ ἀδιαφανῆ δαπάνη ποὺ ἐπιβάλλει ὁ ψηφοφόρος στὸν πολιτικό, καὶ αὐτὸς στὸν φορολογούμενο πολίτη, προκειμένου νὰ πωλήσει τὴν ψῆφό του. Αὐτὴ ἡ δαπάνη ἀργομισθιῶν, χαριστικῶν προμηθειῶν, ἀνοχῆς τῆς φοροδιαφυγῆς, τῆς εἰσφοροδιαφυγῆς καὶ κάθε εἴδους ἀνομίας μᾶς ἔφερε στὴν χρεωκοπία. Ἐμεῖς, ὅμως, ἐξακολουθοῦμε νὰ χτυπᾶμε τὸ σαμάρι …
Ἐδῶ ἕνα ἐξαιρετικὸ κείμενο ἀπὸ ἕναν 88χρονο.
Δεῖγμα δωρεάν :
«Tη σημερινή «σχετική πτωχοποίηση» στρωμάτων της μεσαίας τάξης εκμεταλλεύεται ο εθνικολαϊκισμός σ’ ένα γιουσουρούμ ανεύθυνων, τυχοδιωκτικών ή γελοίων προτάσεων, από την προλεταριακή επανάσταση και το αλβανικό μοντέλο σοσιαλισμού ώς το αντάρτικο πόλεων και από το νταηλίκι της τρελοφουστανέλας ώς τα τάγματα εφόδου του ρατσιστικού ολοκληρωτισμού.
Λέμε «μεσαία τάξη» -πρώην προλεταριάτο και αγροτιά- με μεγάλη ελαστικότητα, γιατί η «πτωχοποίηση» θίγει και σκανδαλώδη προνόμια, σκοτεινά εισοδήματα και εκατοντάδες χιλιάδες μαϊμούδες. Kαι μόνο η μεγάλη συνομοταξία των μαϊμούδων εισπράττει κάθε μήνα ποσά μεγαλύτερα από τις μίζες για τις οποίες κατηγορείται ο Aκης και, σε βάθος χρόνου, πολλά δισεκατομμύρια, που θα κάλυπταν ίσως το δημόσιο έλλειμμα. Aν σ’ αυτά συνυπολογίσουμε την ευρύτατη κοινωνική συμμετοχή στη φοροδιαφυγή-εισφοροδιαφυγή (επαγγελματίες, ελευθέρια επαγγέλματα) και το όργιο των επιδοτήσεων-μαϊμού της περήφανης αγροτιάς, τότε πρόκειται για την απόλυτη πλειοψηφία που «τα έφαγε» και αρνείται να πάψει να τα τρώει… Eίναι μια πλειοψηφία διαταξική και διακομματική -με αμέριστη συμμετοχή της Aριστεράς και των ελληνοψύχων-, μια άτυπη συμμαχία που ευθύνεται για τη σημερινή κατάπτωση και για την τραγωδία των χαμηλόμισθων, των συνταξιούχων και των ανέργων. Eίναι η μεγάλη πελατεία, που εκδικήθηκε τα δύο «κόμματα εξουσίας», όχι για το πελατειακό τους παρελθόν, αλλά ακριβώς επειδή έπαψαν, αναγκαστικά, να είναι πελατειακά και μετατοπίζεται στον νέο Aνδρέα.
O κρατισμός, που προτείνουν ως λύση για την ανεργία και ως μοντέλο για την ανάπτυξη, είναι ό,τι πιο χρεοκοπημένο και νοσηρό για την οικονομία και την κοινωνία, θερμοκήπιο πελατειακών σχέσεων, αντιπαραγωγικότητας, διαφθοράς, παρασιτισμού και γραφειοκρατικής αδράνειας.»
Συγχέεις το άτομο που πλησιάζει τον πολιτικό αναγκαστικά μόνο ως ιδιώτης με την κοινωνία ως σύλλογο πολιτών.
Ιδεολόγημα η κομματοκρατία χωρίς διανοητική τεκμηρίωση; Μάλλον αγνοείς τους δεκάδες τόμους που έχουν γραφτεί για το θέμα αλλά, κυρίως, την ίδια την πραγματικότητα. Είναι αστείο να θεωρείς τον άρχοντα ηθικό θύμα των εξουσιαζόμενών του. Παραβλέπεις πλήρως την κατανομή της εξουσίας και το ίδιο το περιεχόμενο του πολιτεύματος, που δεν είναι έργο της κοινωνίας αλλά μιας ελίτ. Ή μήπως κι αυτό είναι ιδεολόγημα;
Η ιστορία της Ελλάδας, η καθημερινή άσκηση της πολιτικής, η στάση των ΜΜΕ, ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας της διοίκησης, η υπάρχουσα νομοθεσία και το Σύνταγμα δείχνουν ότι τα κόμματα καθορίζουν αποκλειστικά τους όρους του παιχνιδιού.
Παρεμπιπτόντως,επειδή μίλησες στην αρχή για ιδιοτέλεια, ιδιοτέλεια μπορεί να έχει οποιοσδήποτε, ό,τι κι αν γράφει. Εδώ δεν κρίνουμε το φρόνημα αλλά αν αντιστοιχούν αυτά που γράφει κάποιος με την πραγματικότητα.
Για όποιον ενδιαφέρεται για το τι είναι η κομματοκρατία, τον παραπέμπω στο έργο του Κοντογιώργη. Μια κριτική ενός επίκαιρου βιβλίου του μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://argonautis.eu/kommatokratia_kai_dynastiko_kratos.htm
H διεύθυνση του σάιτ του είναι:
http://contogeorgis.blogspot.gr/
Εκεί θα βρείτε την πλούσια αρθρογραφία του.
Γενικά το σύνηθες επιχείρημα ότι ‘φταίει ο λαός’ όχι τυχαία δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της κοινωνίας ως συλλογικότητας ακριβώς γιατί αποβλέπει στη διαιώνιση του αποκλεισμού της από το πολιτικό σύστημα. Δηλαδή αποσκοπεί στη διατήρηση ενός πολιτεύματος που προβάλλεται ως δημοκρατικό ενώ δεν είναι καν αντιπροσωπευτικό. Είναι πάγια τακτική των πολιτικών για τις δικές τους αστοχίες να κατηγορούν τους αποδέκτες των αποφάσεών τους. Και προκειμένου οι πολιτικοί να εξασφαλίσουν ότι η εξουσία τους δε θα αμφισβητηθεί ποτέ και θα παραμείνουν ανέλεγκτοι φροντίζουν να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Αυτό το κάνουν σε μεγάλο βαθμό μέσα από την παροχή προνομιούχων θέσεων στους εθνομηδενιστές διανοούμενους, που αλωνίζουν στην εκπαίδευση. Βασική τους θέση είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουν κάνει ποτέ τίποτα το άξιο λόγου, είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούν.
Για να συλλάβει κάποιος όλο αυτό το ιδεολόγημα πρέπει να έχει διαβάσει πολλή ιστορία, βυζαντινή, Τουρκοκρατίας και νεότερη. Εκεί θα δει τι είναι το ελληνικό έθνος, πώς αντιστάθηκε σε αμέτρητες πολιτισμικές και γεωπολιτικές επθέσεις και πώς τελικά έφτασε να κινδυνεύει με εξαφάνιση στις μέρες μας.
Για όποιον ενδιαφέρεται προτείνω Στήβεν Ράνσιμαν, Βακαλόπουλο, Καραμπελιά, Γιανναρά. Και φυσικώ του προτείνω να διαβάσει τα εκατοντάδες σχετικά άρθρα του αντίβαρου.
Κε. Σταλίδη έχετε δίκαιον όσον αφορά τον ΟΤΕ. Διερωτώμαι αν ο Σαμαράς θα επιχειρήση εκ νέου κρατικοποίησιν συνεπής ως προς τις τότε δηλώσεις του. Ως γνωστόν, η συνέπεια των Ελλήνων πολιτικών είναι το χαρακτηριστικόν γνώρισμά των.
Κε. Σταλίδη έχετε δίκαιον όσον αφορά τον ΟΤΕ. Διερωτώμαι αν ο Σαμαράς θα επιχειρήση εκ νέου κρατικοποίησιν συνεπής ως προς τις τότε δηλώσεις του. Ως γνωστόν, η συνέπεια των Ελλήνων πολιτικών είναι το χαρακτηριστικόν γνώρισμά των.
διόρθωση:
αντί για ‘Μάλλον αγνοείς τους δεκάδες τόμους’
το σωστό: ‘Μάλλον αγνοείς τα δεκάδες άρθρα και τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το θέμα από επιστήμονες όπως οι Γιανναράς, Ζιάκας, Κοντογιώργης, Καραμπελιάς’
Όσο για το σχετικά ‘μικρό κόστος του πολιτικού συστήματος’, το γιγάντιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας ποιος το δημιούργησε; Με ποιανού αποφάσεις αποδιαρθρώθηκε η παραγωγή και σχηματίστηκε ένας ογκώδης δημόσιος τομέας χωρίς αξιοκρατία και διαδικασίες αποτελεσματικού ελέγχου; Ποιος τελικά νομοθετεί και εφαρμόζει τους νόμους στην Ελλάδα; Οι πολιτικοί ή η κοινωνία; Από ό,τι βλέπω στο Σύνταγμα και στην καθημερινή ζωή, η κοινωνία δε νομοθετεί, δεν ελέγχει, δεν της επιτρέπεται να έχει καμιά επικοινωνία με τους πολιτικούς. Είναι θεσμικά αποκλεισμένη από το πολιτικό σύστημα. Ακόμη και ο ποινικός έλεγχος στους πολιτικούς ασκείται με πρωτοβουλία αποκλειστικά των ίδιων!
Για την παρατηρούμενη αποσυλλογικοποίηση της κοινωνίας και τη συνακόλουθη διάλυσή της σε άτομα-κάφρους, το φαινόμενο χρησιμοποιείται ω δικαιολογία για την ενοχοποίηση της κοινωνίας γιατί αποκρύπτονται τόσο τα αίτιά του όσο και το παρελθόν της. Αποκρύπτεται δηλαδή ότι οι Έλληνες δεν ήταν ατομιστές κάφροι αλλά τους αλλοτρίωσαν μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες, στις οποίες οι ίδιοι αντιστάθηκαν. Για αυτό άλλωστε η αποσυλλογικοποίησή τους ενώ έχει ξεκινήσει σχεδόν εδώ και δυο αιώνες, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Για αυτό οι εθνομηδενιστές εντείνουν τις προσπάθειές τους τα τελευταία χρόνια, για να προκαλέσουν τη μέγιστη ζημιά.
Τα κόμματα πρωταγωνιστούν στην αποδόμηση της κοινωνίας ακριβώς γιατί τη βλέπουν ως αντίπαλο και ως αγελάδα προς άρμεγμα (ο Κοντογιώργης είναι αποκαλυπτικός στο θέμα και η τεκμηρίωσή του με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα και στο νομικό πολιτισμό της χώρας είναι σαρωτικές). Για αυτό και ακόμη και στην ύστατη στιγμή, όταν η χώρα απειλείται με εδαφική συρρίκνωση και οι κάτοικοί της με εξαθλίωση, τα κόμματα δε δείχνουν τον παραμικρό προβληματισμό για τα κατ’ εξακολούθηση εγκλήματά τους. Συνεχίζουν να κατηγορούν την κοινωνία, τους ‘Έλληνες’, για το ότι αυτά είναι ανίκανα να εξυπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον. Μάλιστα ωρύονται όταν κάποιος ‘τολμήσει’ να τους ρωτήσει γιατί δεν πήραν καλύτερες αποφάσεις. ‘Θέλετε να κυβερνήσετε εσείς;’, απαντάνε με αλαζονεία. Συμπεριφέρονται όπως οι αποικιοκράτες προς τους υπόδουλους ιθαγενείς.
Ὑπάρχει μήπως καμμία μέθοδος γιὰ νὰ διακρίνουμε ἐπιστημονικῶς ποιὸς πολίτης ψηφίζει ἰδιοτελῶς καὶ ποιὸς ὄχι ; Συνεπῶς, οἱ διανοητὲς μποροῦν νὰ φιλοσοφοῦν (ἄνευ, ἐλπίζουμε, πολλῆς ἐκ τῆς θουκυδιδικῆς ..αλακίας) μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος γιὰ τὸ ἂν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει «κοινωνία προσώπων». Οἱ πολιτικοί, πάλι, εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ λάβουν, σὲ συγκεκριμένες χρονικὲς στιγμές, τὶς ἀποφάσεις ποὺ ὑπαγορεύει ἡ μυστικὴ καὶ ἀναιτιολόγητη ψῆφος τῶν πλειόνων. Γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ μέγεθος τῆς διαφορᾶς, ὁ Γιανναρᾶς ἔγραψε μετὰ τὶς ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου 2012 ὅτι οἱ ψηφοφόροι σάρωσαν τὸ παλαιὸ πολιτικὸ σύστημα. Μετὰ 15 μέρες, ἀνταποκρινόμενος καὶ σὲ σχόλια ἀναγνωστῶν, ἀνακάλυψε ὅτι καταψηφίσαμε τὸ παλαιό, ζητῶντάς το, ταυτοχρόνως, πίσω ἀτόφιο ! Προφανῶς, ὅποιος ἔχει τὸν Γιανναρᾶ καὶ τοὺς ὁμοίους του ὀδηγούς, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ καταλήξει οὔτε σὲ διαπιστώσεις, πολύ λιγώτερο σὲ πολιτικὲς ἀποφάσεις.
Ἀλλὰ ὁ Γιανναρᾶς καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἔχουν ἕνα μεγάλο ἐλαφρυντικό : τὰ ἐπιχειρήματά τους ἀφοροῦν τὰ κατορθώματα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ τὴν κραυγαλέα ἀποτυχία τοῦ μιμητικοῦ, μεταπρατικοῦ, πελατειακοῦ καὶ παρασιτικοῦ ἐλλαδικοῦ κράτους. Στὴν διαπίστωση τῆς ἀποτυχίας τοῦ κράτους οἱ αὐτοαποκαλούμενοι Ἑλληνόψυχοι συμπίπτουν ἀπολύτως μὲ τοὺς ἐθνομηδενιστές. Μόλις πρὶν δέκα μέρες ὁ Γιανναρᾶς ἔγραψε ὅτι ἐπιχειροῦμε νὰ θεσμοθετήσουμε τὸν παρασιτισμὸ ὡς ἐθνικὴ ἰδιαιτερότητα, τὴν ὁποία οἱ συνεταῖροι μας πρέπει ἐκβιαζόμενοι νὰ σέβονται καί, κυρίως, νὰ χρηματοδοτοῦν εἰς τὸν αἰῶνα. Ἀλλὰ ὁ Σαμαρᾶς, γιὰ τὸν ὁποῖο, ὑποτίθεται, συζητοῦμε ἐδῶ, πρωθυπουργὸς τοῦ κράτους ἀνεδείχθη καὶ ὄχι ἡγέτης τοῦ ἔθνους. Βγαίνουμε, συνεπῶς, ἐκτὸς θέματος. Μετὰ χαρᾶς νὰ τὸ συζητήσουμε ἀλλοῦ, ἀλλὰ δὲν μᾶς φταῖνε τίποτε οἱ συναναγνῶστες.
κύριε Γεωργάνα, ευχαριστώ για την υπενθύμιση της δήλωσης Συμπιλίδη. Δεν την είχα υπόψιν μου. Είχα υπόψιν μου το νομοσχέδιο Μάνου, λίγες ημέρες πριν την πτώση της κυβέρνησης, στο οποίο προβλέπονταν η πώληση του ΟΤΕ σε «στρατηγικό επενδυτή». Μάλιστα, ο ίδιος ο υπουργός τότε έλεγε παντού ότι είχε βρει έναν τέτοιο επενδυτή στην Ιαπωνία. Μια που έχετε αρχείο της εποχής, όπως φαίνεται, υποθέτω θα βρείτε και τα στοιχεία αυτά. Εν πάση περιπτώσει, αυτά είναι λεπτομέριες.
Το δικό μου σχετικό σημείο εδώ προέρχεται, όπως προείπα, από πρόσφατες δηλώσεις του ιδίου του Σαμαρά. Αντιγράφω από το περιβόητο Ζάππειο 2.
http://www.antinews.gr/2011/05/12/100477/
«Για παράδειγμα, το κυβερνητικό σχέδιο για πώληση του 17% της ΔΕΗ είναι πέρα για πέρα λάθος. Δείχνει μόνο ταμειακό πανικό. Και δεν έχει καμία σχέση με το τι σημαίνει αποκρατικοποίηση υποδομών Ενέργειας και το πώς γίνεται διεθνώς…
Εμείς λοιπόν, θα προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ με τον πιο σύγχρονο, υγιή, διαφανή και αναπτυξιακό τρόπο.
Η σύγχρονη αντίληψη των αποκρατικοποιήσεων παντού ξεκινά από την απελευθέρωση της ενέργειας:
– Απελευθέρωση της Ενέργειας σημαίνει, πριν απ’ όλα, σπάω το κρατικό μονοπώλιο σε διαφορετικές εταιρίες και ύστερα διαλέγω τι πουλάω.
Η ΔΕΗ, ας το καταλάβουμε, δεν είναι πια ένα πράγμα. Πρέπει να εξεταστεί ως σύνολο διαφορετικών εταιρικών κλάδων.
Τα δίκτυα διανομής και μεταφοράς, για παράδειγμα, πρέπει να παραμείνουν υπό εθνικό έλεγχο. Τα υπόλοιπα μπορούν να αποκρατικοποιηθούν.
– Απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς σημαίνει, επίσης, ότι θα πρέπει να διαλέξουμε το ενεργειακό μείγμα που θα παράγει η χώρα στο μέλλον. Και το ρυθμιστικό του πλαίσιο.
Αυτά θέλουν να γνωρίζουν οι επενδυτές για τέτοιου είδους υποδομές.
Γιατί δεν με ενδιαφέρει μόνο η Ταμειακή διάσταση, αλλά και η Αναπτυξιακή.
Όχι μόνο να εισπράξω κάποια χρήματα τώρα, αλλά και να παράγω φθηνή ενέργεια στο μέλλον και να διασώσω υγιείς θέσεις εργασίας.
Θα αναζητήσουμε στρατηγικό Επενδυτή, για τα κομμάτια που θα προτείνουμε προς αποκρατικοποίηση. Μόνο έτσι θα έχει και αναπτυξιακό χαρακτήρα…
Και θα φροντίσουμε με το ρυθμιστικό πλαίσιο να εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος πάνω σε κοινωνικούς πόρους, όπως είναι τα υδάτινα αποθέματα. Που έχουν και τεράστια σημασία για τους αγρότες μας.
Πρέπει, επίσης, να ξεκαθαριστούν από πριν οι οφειλές προς τους ιδιώτες, τα υφιστάμενα δάνεια, οι υποχρεώσεις αποκατάστασης του περιβάλλοντος και η νομική υποχρέωση απόδοσης εκτάσεων στις τοπικές κοινωνίες, που έχει αναλάβει η ΔΕΗ και το κράτος. Να δούμε τι απ’ όλα αυτά μπορεί να αναλάβει ο νέος επενδυτής και τι πρέπει να εκπληρωθούν πριν την αποκρατικοποίηση.
Το σχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση – επαναλαμβάνω – δεν κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά.»
…
Με λίγα λόγια: πρότεινε τότε να διατηρήσει το κράτος τη διανομή και να επιλέξει τα κομμάτια (από τα υπόλοιπα) προς αποκρατικοποίηση. Το υποσχέθηκε, το θεωρώ στη σωστή κατεύθυνση, το περιμένω. Θα κριθεί (και) επ’ αυτού. Απλά τα πράγματα.
Ἡ ἐπίκληση Ἰαπώνων ἦταν κοινότατο διαπραγματευτικὸ τέχνασμα στὴν ἀγορά τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὥστε νὰ κινητοποιηθοῦν οἱ τότε μουχλιασμένοι πάροχοι τηλεπικοινωνιῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Μακάρι νὰ μποροῦσε τότε ὁ Μάνος νὰ πείσει τοὺς Ἰάπωνες νὰ πάρουν τὸν ΟΤΕ, ἀλλὰ ἦταν τελείως ἀδύνατον. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ διανομὴ μετοχῶν δωρεὰν στοὺς φορολογουμένους, ὅπως δημοκοπικῶς ζητοῦσε ἡ τότε ἀντιπολίτευση, περιλαμβανομένου τοῦ Σαμαρᾶ, θὰ εἶχε τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ εἶχε στὶς πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες : κυριαρχία ὀλιγαρχῶν.
Δὲν συμφωνῶ ὅτι ἡ παράθεση ἀνακριβῶν στοιχείων δὲν ἔχει σημασία. Ἔχει τεράστια, τόσον ἠθική, ὅσον καὶ ἀναλυτική, γιὰ νὰ ξέρουμε ποῦ πατᾶμε. Ἠ συνέχεια τῆς ὑποθέσεως ΟΤΕ ἀπέδειξε πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι ἡ πρόταση Μάνου (τὴν συνέταξαν στὴν πραγματικότητα ὑπηρεσιακοὶ παράγοντες τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Οἰκονομίας, οἱ ἴδιοι ποὺ ἐμπνεύσθηκαν τὴν ἀνασυγκρότηση τῶν ἐτῶν 1994-2000) ἦταν ἡ μόνη ὀρθὴ καὶ τότε καὶ μετέπειτα. Ἐν τούτοις, συκοφαντήθηκε γιά λόγους καθαρῶς πολιτικοῦ ἀνταγωνισμοῦ, μειονεξίας μάλιστα, καὶ ἡ λάσπη ὑπάρχει ἀκόμη καὶ βρίσκει προθύμους ἀποδέκτες. Πολίτες ποὺ δὲν ἐνδιαφέρονται «τῶν τε γενομένων τὸ σαφές σκοπεῖν καὶ τῶν μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπειον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι», δὲν πρόκειται νὰ κρίνουν ὀρθῶς οὔτε τὴν τρέχουσα ἡγεσία τους.
@antibaro
Ἡ ἰδιωτικοποίηση τοῦ ΟΤΕ τὸ 1993 ἦταν ἕνα πρόσχημα καὶ ἄσχημα διαλεγμένο πρόσχημα, χαρακτηριστικὴ σαμαρικὴ ἀδεξιότητα.
Πρῶτα, γιὰ νὰ ξέρουμε γιατὶ μιλᾶμε :
Η δήλωση ανεξαρτητοποίησης Συμπιλίδη προς τον πρόεδρο της Βουλής ήταν η εξής:
«Κύριε Πρόεδρε,
τα γνωστά εκφυλιστικά φαινόμενα της ελληνικής πολιτικής ζωής, τα οποία πολλαπλασιάστηκαν με ταχύτατους ρυθμούς τον τελευταίο καιρό, έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και έχουν υπονομεύσει τους θεσμούς και τη Δημοκρατία στον τόπο μας.
Το θέμα της Μακεδονίας μας δρομολογήθηκε μέσα από ατυχείς χειρισμούς προς την κατεύθυνση της εθνικής τραγωδίας. Ως Μακεδόνας βουλευτής, απορρίπτω τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στη σημερινή δραματική ταπείνωση. Αλλά αρνούμαι να αποδεχθώ και τη διπλή γλώσσα του κ. πρωθυπουργού, που, σε συνδυασμό με την απαράδεκτη θεωρία περί εθνικής αμνησίας, υπέστειλε τη σημαία της μάχης για το εθνικό μας δίκαιο.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΤΕ, μετά μάλιστα από τις γνωστές περιπέτειες της ΑΓΕΤ, εγείρει τεράστια ερωτηματικά για μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε στο όνομα της κάθαρσης. Ο αντισυνταγματικός τρόπος ψήφισης και η ασυγκράτητη βιασύνη της εκποίησης του πρώτου οργανισμού της χώρας (ΟΤΕ) αποτελούν –ακόμα και για έναν νέο βουλευτή– μια εικόνα αντιδημοκρατικότητας, ετσιθελισμού και αδιαφάνειας που τρομάζει.
Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ στις υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι η συνεχής λιτότητα θα είχε κάποια στιγμή θετικό αντίκρισμα για τον ελληνικό λαό. Ο πληθωρισμός συνεχίζει την ακάθεκτη πορεία του, οι αγρότες μας ζουν υπό συνθήκες απόγνωσης και οι επενδύσεις έχουν στερέψει. Δεν έχει κανείς παρά να δει την εικόνα εγκατάλειψης των ευαίσθητων ακριτικών περιοχών της χώρας, όπως το αγαπημένο μου Κιλκίς, που αντί να συγκεντρώνουν την στοργή της πολιτείας, γνωρίζουν την αδιαφορία και την αγνωμοσύνη για την εθνική τους προσφορά.
Κύριε πρόεδρε,
Όλα τα παραπάνω με φέρνουν στην επώδυνη θέση να κάνω χρήση του συνταγματικού μου δικαιώματος και να προχωρήσω στην άρση της εμπιστοσύνης μου από την κυβέρνηση. Η απόφασή μου αυτή, όσο δύσκολη και αν φαίνεται, υπαγορεύθηκε από το πιο απλό και κυρίαρχο στοιχείο που πάντα με κατηύθυνε στη ζωή μου: από τη συνείδησή μου.
Με τιμή
Γιώργος Συμπιλίδης».
Πουθενὰ ὁ Σαμαρᾶς (διὰ στόματος Συμπιλίδη) δὲν μιλᾶ γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο ἰδιωτικοῦ μονοπωλίου. Ἀντιθέτως, μιλᾶ γιὰ τὴν ΑΓΕΤ ὡς ὅρον συγκρίσεως, ἡ ὁποία δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ λειτουργεῖ σὲ ἀνταγωνιστικὸ περιβάλλον.
Δεύτερον, ἡ ὅλη πολιτεία Μάνου πουθενὰ καὶ ποτὲ δὲν δείχνει συμπάθεια πρὸς τὰ ὅποια μονοπώλια.
Τρίτον, ἡ παρέμβαση Σαμαρᾶ διέσωσε τὴν ἁμαρτωλὴ συνωρίδα Siemens-Κόκκαλη γιὰ δέκα ὁλόκληρα χρόνια, ὅπως ἔδειξε ἡ συνέχεια, μέχρι τὸ 2003, ὁπότε ἡ ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας (καὶ ἡ δραστικὴ παρέμβαση τοῦ Γιώργου Παπακωνσταντίνου) τὴν ἀπεδυνάμωσε. Ἔχω δὲ, προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ τὸν ἀγῶνα ποὺ ἔκανε ὁ Κόκκαλης γιὰ νὰ προσεταιρισθεῖ, σὲ ἀνύποπτο χρόνο, βουλευτὲς τῆς Μακεδονίας.
Συνεπῶς, τὰ περὶ προτάσεως ἰδιωτικοποιήσεως τοῦ μονοπωλίου τοῦ ΟΤΕ τὸ 1993 ἴσως προέρχονται ἀπὸ σύγχυση μὲ τὰ συμβάντα στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο. Στὴν Ἑλλάδα δὲν συνέβη κάτι τέτοιο, ὅσο κι ἂν μᾶς ἀρέσει νὰ δαιμονοποιοῦμε τὸ κέρδος, τοὺς νεοφιλελευθέρους καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες.
Καὶ κάτι ἀκόμη, ἐπὶ τῆς μεθόδου :
Ὑπάρχουν δύο κεφαλαιώδους σημασίας διαφορὲς μεταξὺ τοῦ διδάσκοντος ποὺ βάζει διαγώνισμα στοὺς μαθητάς του καὶ τοῦ πολίτου ποὺ κρίνει τὸν πολιτικὸ ἡγέτη του. Ὁ πολιτικὸς ἡγέτης ὐπάρχει γιὰ νὰ λάβει ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες, τοὐλάχιστον στὸ ἐγγὺς μέλλον, θὰ βλάψουν τὸν πολίτη. Ἄλλως, δὲν θὰ χρειαζόμαστε ἡγέτες. Συνεπῶς, δίπλα σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τὰ δεκατέσσαρα θέματα ποὺ θέσατε, θὰ ἔπρεπε νὰ γράψετε τὶ ζημία προβλέπετε ἐσεῖς προσωπικῶς νὰ ἔχετε ἀπὸ τὴν ἐφαρμογή τους καὶ νὰ δηλώσετε ρητῶς ὅτι τὴν ἀποδέχεσθε.
Δεύτερον, ἂν ὁ δάσκαλος-πολίτης ἦταν τεμπέλης ὅλη τὴν σχολικὴ χρονιά, οἱ μαθητὲς-πολιτικοί θὰ πατώσουν ὑποχρεωτικῶς στὸ διαγώνισμα ποὺ θὰ τοὺς βάλει. Διαγώνισμα ἔχει δικαίωμα νὰ βάλει μόνον ὁ εὐσυνείδητος καὶ ἐργατικὸς δάσκαλος, ἀφοῦ ἔχει κάνει τὰ καθ’ ἑαυτόν. Βλέπετε ἐσεῖς πολλοὺς ἀπὸ τοὺς δασκάλους-πολίτες νὰ ἦταν συνεπεῖς στὶς ὑποχρεώσεις τους πρὸς τὸ κράτος. Τὸ δικό μου ποσοστὸ συνεπῶν πολιτῶν τὸ ἐκτιμῶ στὸ 5% καὶ πολὺ λέω.
Αὐτὴ εἶναι ὑπεύθυνη καὶ ἐπώνυμη ἐνημέρωση :
«Δείτε το κειμενάκι που κυκλοφορεῖ σήμερα από το πρωί στο διαδίκτυο».
5. Κατάργηση νόμου Ραγκούση περί ιθαγένειας εντός ενός μήνα.
Η ΝΔ δέχεται διατήρηση του νόμου Ραγκούση για τους μετανάστες
Σημαντική υπαναχώρηση από τις θέσεις της αποφάσισε η Νέα Δημοκρατία, στο πλαίσιο του σχηματισμού της κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας. Με αιχμή το μεταναστευτικό ο Αντώνης Σαμαράς δέχθηκε να μην καταργηθεί ούτε να τροποποιηθεί ο νόμος Ραγκούση για την απονομή ιθαγένειας.
Η απόφαση αυτή δεν έχει γίνει ακόμα αντιλητή στη βάση της Νέας Δημοκρατίας, όπου αναμένεται να προκληθούν αντιδράσεις.
Ἀπὸ τὸ κείμενο προγραμματικῆς συγκλίσεως τῶν τριῶν ἀρχηγῶν :
Δ2. Για Παράνομη μετανάστευση και Ασφάλεια:
1.Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων
2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX
3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για:
— αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ
— και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.
4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.
5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.
6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).
7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.
Τὸ παραθέτω μόνον γιὰ νὰ ὑπάρχει καὶ ἀντίβαρο στὴν «πατριωτικὴ» προληπτικὴ λασπολογία.
Εξαιρετικά εύστοχη η κίνηση του ΓΙΓ. Μετά από το εντελώς αναξιόπιστο “κειμενάκι του διαδικτύου” παραθέτει τις υποσχέσεις των τριών αρχηγών. Τρομερός ο παραλληλισμός μεταξύ ψεύτικων πληροφοριών και ψεύτικων υποσχέσεων.
Προχθὲς ἀνέλαβε πρωθυπουργὸς ὁ Σαμαρᾶς, Σήμερα ἔκριναν τελεσιδίκως, οἱ βαθύνοες καὶ σοφοί, ὅτι δὲν τήρησε τὶς ὑποσχέσεις του. Ἐκτὸς κι ἂν ἔχουν οἱ συγκεκριμένοι τὸ προφητικὸ χάρισμα. Ὁ λαός, πάντως, λέει ὅτι πᾶς προφήτης μετὰ Χριστόν, γάιδαρος …
Χαρακτηριστικὴ μικρόνοια, ἐπιπολαιότης, δυσπιστία καὶ καχυποψία, πηγὴ τῶν ὁποίων εἶναι κατὰ κανόνα ἡ μειονεκτικότης. Τελικῶς, μᾶλλον ἀδικεῖ τὸν γάιδαρο ἡ λαϊκὴ σοφία.
@ takeaction
Ξέρεις τι είναι το antinews;
Αναβάλλεται η δραστική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης λόγω ενστάσεων της…ΔΗΜΑΡ;
“Φαίνεται επίσης καθαρά ότι αποφασίστηκε να μην καταργηθεί ο νόμος Ραγκούση, ίσως όμως να υπάρξουν κάποιες βελτιώσεις στην κατεύθυνση όσων ισχύουν στην Ισπανία και την Ιταλία”
Πώς μπορεί ο Σαμαράς να καταργήσει τον νόμο Ραγκούση, αφού συγκυβερνά με το ΠαΣοΚ που τον ψήφισε; Ο Σαμαράς, άλλωστε, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για το μεταναστευτικό. Αν είχε ενδιαφερθεί, δεν θα καθόταν σαν πάπια στην ΝΔ τόσα χρόνια να ακούει τον Παυλόπουλο, χωρίς καμμία αντίδραση.
Προεκλογικά, σαν φτηνός πολιτικάντης, έκανε και μια βόλτα στον Άγιο Παντελεήμονα, που αμφιβάλλω αν ήξερε κατά πού πέφτει.
Απάντησα στον Ανδρέα για το (5), που αφορά στον συγκεκριμένο νόμο.
@ Πατριώτης
Γνωρίζω το antinews, αλλά δεν ξέρω πόσο αξιόπιστο μπορεί να είναι. Εν πάση περιπτώσει και άσχετα με το τί θα κάνει ως προς τον νόμο Ραγκούση, τείνω να συμφωνήσω μαζί σου για τον Σαμαρά.
Πας μη μειονεκτικός είναι, λοιπόν, σίγουρος ότι αυτή η κυβέρνηση θα τηρήσει τις υποσχέσεις της. Εντυπωσιακό, όμως, είναι το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός αυτών που την αποτελούν συμμετείχε και στις προηγούμενες -κατά κοινή αποδοχή- καταστρεπτικές για τον τόπο κυβερνήσεις. Τότε η εξουσία ήταν για αυτούς μέσο απόκτησης χρημάτων και “δόξας”, γι’αυτό άλλωστε έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να την κρατήσουν. Τώρα θέλουν να κυβερνήσουν για να φέρουν την χώρα στο σωστό δρόμο. Προφανώς, υπήρξε κάποια εσωτερική μεταστροφή σε αυτά τα άτομα, μεταστροφή που μόνο ένας ΓΙΓαντας του πνεύματος μπορεί να διακρίνει.
Βλέπω με χαρά ότι η συζήτηση συνεχίστηκε. κ. Γεωργάνα, τα σχόλιά σας είναι πάντα ενδιαφέροντα. Εν προκειμένω και σε ό,τι με αφορά, νομίζω ότι δίνετε μεγαλύτερο βάρος στις λέξεις που επιλέγω από όσο στην ουσία. Διαγράψτε τη λέξη διαγώνισμα. Πείτε ότι είναι απλώς μία υπενθύμιση των δικών του υποσχέσεων, με λιγοστές συμπληρωματικές δικές μου, στο ίδιο μήκος κύματος νομίζω.
Ανδρέας.
@antibaro
Τἄχει αὐτὰ ὁ γραπτὸς λόγος :
« … δεινὸν γάρ που, ὦ Φαῖδρε, τοῦτ’ ἔχει γραφή, καὶ ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. καὶ γὰρ τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε μὲν ὡς ζῶντα, ἐὰν δ’ ἀνέρῃ τι, σεμνῶς πάνυ σιγᾷ. ταὐτὸν δὲ καὶ οἱ λόγοι· δόξαις μὲν ἂν ὥς τι φρονοῦντας αὐτοὺς λέγειν, ἐὰν δέ τι ἔρῃ τῶν λεγομένων βουλόμενος μαθεῖν, ἕν τι σημαίνει μόνον ταὐτὸν ἀεί. ὅταν δὲ ἅπαξ [275e] γραφῇ, κυλινδεῖται μὲν πανταχοῦ πᾶς λόγος ὁμοίως παρὰ τοῖς ἐπαΐουσιν, ὡς δ’ αὕτως παρ ̓ οἷς οὐδὲν προσήκει, καὶ οὐκ ἐπίσταται λέγειν οἷς δεῖ γε καὶ μή.πλημμελούμενος δὲ καὶ οὐκ ἐν δίκῃ λοιδορηθεὶς τοῦ πατρὸς ἀεὶ δεῖται βοηθοῦ· αὐτὸς γὰρ οὔτ’ ἀμύνασθαι οὔτε βοηθῆσαι δυνατὸς αὑτῷ. …»
Ἀλλὰ καὶ ἡ δικὴ μου θέση οὐσίας εἶναι ὅτι οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν ἔχουν νόημα μόνον σὲ συνδυασμὸ μὲ ὑποσχέσεις πολιτῶν νὰ πράξουν τὰ καθ’ ἑαυτούς καὶ δὴ αὐτὰ ποὺ θὰ τοὺς ἐπιβαρύνουν καὶ θὰ τοὺς βλάψουν, τοὐλάχιστον βραχυπροθέσμως. Μόνον τότε μποροῦν οἱ πολίτες νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν ἀσυνέπεια τῶν πολιτικῶν. Ὅλοι εἴμαστε πρόθυμοι, ὅπως βλέπετε καὶ στὸ παρὸν νῆμα, νὰ καταδικάσουμε τοὺς πολιτικούς. Ἀλλὰ δὲν βλέπω καμμία προθυμία, ὄχι νὰ πράξουμε, ἀλλὰ οὔτε νὰ ὑποσχεθοῦμε ὅτι θὰ πράξουμε τὸ μέρος τοῦ ἔργου ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ. «Τζάμπα μάγκες» μᾶς εἶχε ‘πεῖ κάποιος ;
@takeaction
Ἠ λογικὴ πρόταση : «Ὁ τάδε εἶναι μειονεκτικός καί, συνεπῶς, καχύποπτος, δύσπιστος, μικρόνους καὶ ἐπιπόλαιος» δὲν συνεπάγεται ἀπολύτως τίποτε ἄλλο γιὰ τὸν συγκεκριμένο μειονεκτικὸ οὔτε γιὰ ὅλους τοὺς μειονεκτικούς, πέραν αὐτοὺ πού λέγει. Καί, συνεπῶς, καὶ τίποτε γιὰ τοὺς μὴ μειονεκτικούς. Αὐτὰ τὰ ἔγραφε το βιβλίο τῆς Λογικῆς τῆς Γ’ Λυκείου, τότε ποὺ τὸ διάβασα.
Αὐτὸ φυσικὰ ἰσχύει σὲ ἱστοχώρους συζητήσεων, ὅπου οἱ συζητοῦντες ἐνδιαφέρονται νὰ αἰτιολογοῦν τὶς ἀπόψεις τους. Σὲ μαντεῖα, καφετζούδες καὶ γραφεῖα στοιχημάτων ἰσχύει ἄλλη λογικὴ βεβαίως.
Ἡ μέχρι σήμερα πορεία τοῦ Σαμαρᾶ εἶναι σταθερὰ βάσις γιὰ νὰ μὴν ἐλπίζει κανεὶς ὅτι θὰ πραγματοποιὴσει καμμία ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις του. Συνεπῶς, πρὸς τί ἡ ἔμφασις στὴν μετανάστευση μόνον ; Ἠ βάσις γιὰ νὰ ἀμφιβάλλει κανεὶς ὡς πρὸς τὴν ἀποτελεσματικότητα τοῦ Σαμαρᾶ ὑπῆρχε καὶ πρὸ τῆς 17ης Ἰουνίου 2012. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἔλαβε περιορισμένη λαϊκὴ ἐντολὴ τὴν ἡμέρα ἐκείνη σημαίνει ὅτι οἱ ἀντίπαλοί του κρίθηκαν ἀπὸ τὸν λαὸ ὡς ἀκόμη λιγώτερο ἀξιόπιστοι. Μποροῦμε νὰ κρίνουμε τὴν τόσο πρόσφατη ἀπόφαση αὐτὴ τοῦ λαοῦ ὡς λανθασμένη, ὅταν δὲν ἔχουμε ἀκόμη ‘δεῖ κανένα ἀποτέλεσμά της ;
Παραθέτω ἐκτεταμένα ἀποσπάσματα ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τὸ ὁποῖο, μεταξύ ἀνακριβειῶν καὶ ἐλαφρῶν κρίσεων, περιέχει καὶ ἕναν ἐνδιαφέροντα κεντρικὸ συλλογισμό :
« … η σύγχρονη ελληνική Ιστορία περικλείει δυσανάλογα πολλές ιστορικές στιγμές κατά τις οποίες η χώρα μας βρέθηκε στο κέντρο της διεθνούς προσοχής, άλλοτε με θετικό και άλλοτε με αρνητικό πρόσημο. Η τάση αυτή μπορεί αποδοθεί σε μια υπέρμετρη φιλοδοξία που οδηγούσε σε πολιτικές αποφάσεις που ξεπερνούσαν τις δυνατότητες της χώρας. Κάποιες φορές, η φιλοδοξία οδήγησε σε λαμπρές επιτυχίες (π.χ., Επανάσταση του 1821), ενώ άλλες φορές απέτυχε καταστροφικά (π.χ., Μικρασιατική Καταστροφή).
Η υιοθέτηση του ευρώ, ενός «σκληρού» νομίσματος που προϋπέθετε μια πολύ πιο προηγμένη οικονομία απ’ ό,τι ήταν η ελληνική, υπήρξε μια αντίστοιχη περίπτωση πολιτικού βολονταρισμού. Το στοίχημα ήταν η χώρα να ανέπτυσσε τους θεσμούς που απαιτούσε το νέο νόμισμα. Ειδάλλως μας περίμενε η καταστροφή.
Πώς εξηγείται η ροπή αυτή; Η Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας θα μπορούσε ίσως να συμπυκνωθεί στο εξής πολύ απλό αφήγημα: μια μικρή αλλά ιδιαίτερα δυναμική ηγετική ομάδα (ή «ελίτ») θέτει στόχους που βρίσκονται κάπως πιο πέρα από τις δυνατότητες της χώρας. Για να το πω διαφορετικά, η ελίτ αυτή φοράει στη χώρα ένα κοστούμι μεγαλύτερο από το μπόι της με την ελπίδα πως η χώρα θα μεγαλώσει γρήγορα και θα προσαρμοστεί σ’ αυτό. Και πράγματι, κάποιες φορές η χώρα ανταποκρίνεται. Αλλες φορές όμως αντιδρά και το απορρίπτει. …
… Σύμφωνα με τον συλλογισμό αυτό, το στοιχείο που καθιστά την Ελλάδα ιδιάζουσα περίπτωση είναι η παρουσία και ο ρόλος της εξωστρεφούς και φιλόδοξης αυτής ελίτ. Αν και όλες οι χώρες διαθέτουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τέτοιες ελίτ, το ειδικό βάρος που διαθέτει η ελληνική είναι ασυνήθιστο. Αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως παράγοντες. Από τη μία, ο συνδυασμός της οικονομικής ένδειας και του θαλάσσιου προσανατολισμού ενίσχυσε από πολύ νωρίς την εξωστρέφεια και έστρεψε προς τα έξω μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού. Από την άλλη, η εμπέδωση της ελληνικής ιστορικής μοναδικότητας από την ελίτ μόχλευσε αυτή την πολιτική φιλοδοξία τόσο ως προς το εσωτερικό της χώρας όσο ιδίως και ως προς το εξωτερικό. …
… Ιδωμένη από τη σκοπιά αυτή, η σημερινή περιπέτεια της χώρας είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο της ίδιας Ιστορίας. Από τη μία, φιλόδοξοι εξωστρεφείς πολιτικοί όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης, που φαντάστηκαν το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη. Από την άλλη οι δυνάμεις εκείνες που αντιδρούν στο άνοιγμα αυτό, οι «κοριοί της Πλάκας» όπως τους αποκαλούσε η Πηνελόπη Δέλτα. Η έκβαση παραμένει ακόμη άγνωστη. Θα είναι τελικά αίσια όπως συνέβη με την Επανάσταση του 1821 ή τον Εμφύλιο; Ή θα αποβεί καταστροφική, όπως έγινε με τη Μεγάλη Ιδέα και τη Μικρασιατική Καταστροφή;
Προς το παρόν, πάντως, την πρωτοβουλία φαίνεται να διαθέτουν οι «κοριοί της Πλάκας». Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης μού φέρνει στο νου το σχόλιο του Αγγλου αξιωματικού David Wallace, που έγραφε για τη συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτικών στο μέσο της Κατοχής, το 1943: «Είναι πεπεισμένοι πως ό,τι και να κάνουν, η Μεγάλη Βρετανία, στην εσχάτη περίπτωση, θα τους προστατεύσει… Είναι το είδος του απόλυτα εγωιστικού και κοντόφθαλμου υπολογισμού που ικανοποιεί τον νου κάθε Ελληνα πολιτικού»..»
Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι τόσο οἱ «ὑπέρμετρα φιλόδοξοι ἐξωστρεφεῖς», ὅσο καὶ οἱ «κοριοὶ τῆς Πλάκας» ἔχουν ὑπεκτιμήσει τὴν δύναμη τῶν Ἑλλήνων. Σὲ κανένα-δύο μῆνες θὰ γίνει φανερό ὅτι, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα νοικοκύρευε ἐντατικῶς τὰ ἑαυτῆς, οἱ «καλοὶ μαθητές», Ἰρλανδία, Πορτογαλία, Ἱσπανία, Ἱταλία καὶ Γαλλία, δὲν ἔκαναν καμμία οὐσιαστικὴ περιστολὴ στὶς κρατικές τους δαπάνες. Φυσικά, ἡ Γερμανία δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς στηρίξει ὅλους αὐτοὺς μαζεμένους, ὁπότε κινδυνεύει ἡ βάση πελατῶν της. Αὐτὸ ἐξηγεῖ γιατὶ ὁ Σώυμπλε, ἄνθρωπος μέχρι προχθὲς κηδόμενος τῆς σοβαρότητός του, καὶ ἡ Μέρκελ ἔχουν χάσει τελείως τὴν αὐτοκυριαρχία τους.
@Γεώργιος Ἰακ. Γ…
Ως επί το πλείστον συμφωνούμε. Θα σας υπενθυμίσω, όμως, πως το βιβλίο της λογικής της Α’ Δημοτικού αναφέρει ότι είναι ανόητο να κρίνουμε χιουμοριστικές ή ειρωνικές προτάσεις με βάση τους κανόνες της λογικής.
@ takeaction (26/06/2012 – 22:09)
Δεν με κατάλαβες. Δεν έχει σημασία αν το antinews είναι αξιόπιστο ή όχι. Σε ρώτησα αν ξέρεις τι είναι, διότι ήλπιζα ότι θα ήξερες ότι είναι το κατ’ εξοχήν σαμαρικό ιστολόγιο. Ως τέτοιο εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι αντικειμενικό. Εκεί μέσα δίνει και παίρνει η αγιογράφηση του Σαμαρά. Αν λοιπόν και αυτό γράφει αυτά, χωρίς καν να προσπαθεί να δικαιολογήσει την υπαναχώρηση, τι περιμένεις; Παρακολούθησε και κάποια σχόλια και κάπου εκεί θα δεις τον “El Greco” του Σαμαρά να δηλώνει άγνοια και να λέει:
22/06/2012 στις 10:05 am
Εάν επαληθευτεί, στις επόμενες εκλογές η ΧΑ θα κάνει πάρτυ και μετά να μην κλαψουρίζουν μερικοί.
Είναι ο ίδιος που ζητά τώρα … «Μηδενική ανοχή στους μετανάστες» και εισηγείται … δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό!!! Καλά, τώρα το θυμήθηκε; Όταν ο Καρατζαφέρης πρότεινε στον Σαμαρά στην Βουλή να συστρατευθεί, ώστε να γίνει δημοψήφισμα για τον νόμο Ραγκούση, πού ήταν;
Θα μπορούσα να γράψω πολλά επί του θέματος, αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζονται.
Εξήγησα και τους λόγους, που κατά την γνώμη μου, καθιστούν αδύνατη την κατάργηση του νόμου Ραγκούση, η οποία ήταν ρητή εξαγγελία του Σαμαρά, δι’ ο την αναφέρει και ο κ. Σταλίδης παραπάνω. Ό,τι είχα να πω επί του θέματος το είπα.
@takeaction
Ἐννοεῖτε, μήπως, ὅτι σταματήσατε στὴν Α’ Δημοτικοῦ ; Γεγονὸς εἶναι ὅτι τὸ σχολεῖο δὲν εἶναι ἐπωφελές γιά τὸν καθένα.
Ανδρέα,
Ήταν αναμενόμενο.
Οι ανεκπλήρωτες, ή μάλλον μη εκπληρώσιμες προεκλογικές υποσχέσεις του Σαμαρά, αβαντάρουν άλλους.
Όσον αφορά στα άλλα σημεία, τουλάχιστον τα οκτώ (επτά, χωρίς το 5) πρώτα σού έχουν ήδη απαντηθεί. Δεν νομίζω ότι θ’ αλλάξει κάτι από δω και πέρα.
Μᾶλλον ἀνησυχοῦν οἱ ἐθνοφυλετιστὲς καὶ τὰ φερέφωνά τους ἀπὸ τὴν δραματικὴ μείωση τῶν μεταναστῶν στοὺς δρόμους καὶ στὰ μέσα συγκοινωνίας. Αὐτὸ ὀφείλεται, βέβαια, στὴν οἰκονομικὴ κρίση. Προσπαθοῦν, λοιπόν, νὰ βγάλουν ὅσο ὄφελος μποροῦν νὰ βγάλουν, νὰ λασπώσουν ὅσο προφταίνουν, πρὶν ἡ πραγματικότητα τοὺς καταστήσει ἄνευ άντικειμένου.
Λοιπόν τι απ΄όλα είδατε να γίνεται???
Συμφωνώ απολύτως μαζί σας, θα συμφωνήσετε και σεις ότι δεν έγινε τίποτα?