Να λοιπόν που, αντί τού Σαμαρά όπως προτρέπαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας, ανέλαβε να καθαρίσει την δουλειά ο Μόντι με τον Ροχάϊ. Πράγματι το Συμβούλιο Κορυφής (τής Ευρωζώνης) τής περασμένης Πέμπτης, στις Βρυξελλες, απεφάσισε τα εξής ‘καταπληκτικά’:
«-Τονίζουμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ των τραπεζών και κυρίαρχων [κρατών]. Η Επιτροπή θα υποβάλει προτάσεις επί τη βάσει του άρθρου 127 (6) για έναν ενιαίο εποπτικό μηχανισμό [τών τραπεζών] σύντομα. Ζητούμε από το Συμβούλιο να εξετάσει τις προτάσεις αυτές επειγόντως έως το τέλος του 2012.
– Όταν ένας αποτελεσματικός ενιαίος εποπτικός μηχανισμός εγκατασταθεί, με τη συμμετοχή της ΕΚΤ, για τις τράπεζες στη ζώνη του ευρώ, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητος –ESM θα έχει την δυνατότητα, μετά από ρυθμιστική απόφαση, να ανακεφαλαιοποιεί τις τραπεζες απ’ ευθείας. Αυτό θα βασίζεται σε κατάλληλες προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, οι οποίες θα πρέπει να είναι εξειδικευμένες κατά τράπεζα, τομέα ή στο σύνολο της οικονομίας και θα επισημοποιηθεί σε μνημόνιο συνεργασίας.
-Η Ευρωομάδα θα εξετάσει την κατάσταση του ιρλανδικού χρηματοπιστωτικού τομέα με σκοπό την περαιτέρω βελτίωση της βιωσιμότητας τού, με καλές επιδόσεις, προγράμματος προσαρμογής. Παρόμοιες περιπτώσεις θα αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-Επιζητούμε την ταχεία περάτωση του μνημονίου συνεργασίας που συνοδεύει την οικονομική στήριξη προς την Ισπανία για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού του τομέα. Επαναλαμβάνουμε ότι η οικονομική βοήθεια θα παρασχεθεί από το EFSF μέχρι το ESM να είναι διαθέσιμο, και ότι στη συνέχεια θα μεταφερθεί στο ESM, χωρίς η οικονομική βοήθεια να αποκτήσει το καθεστώς προτεραιότητος.
-Διακηρύσσουμε την ισχυρή μας δέσμευση να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ, ιδίως με τη χρήση των υφιστάμενων μηχανισμών EFSF / ESM με ευέλικτο και αποτελεσματικό τρόπο προκειμένου να σταθεροποιηθούν οι αγορές των κρατών μελών με σεβασμό ειδικών ανά χώρα συστάσεων και άλλων υποχρεώσεών τους, συμπεριλαμβανομένων των αντίστοιχων χρονοδιαγραμμάτων τους, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και τις διαδικασίες Μακροοικονομικής εξισορρόπησης. Οι προϋποθέσεις αυτές θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται σε ένα μνημόνιο συμφωνίας.
-Καλωσορίζουμε το γεγονός ότι η ΕΚΤ συμφώνησε να αντιπροσωπεύσει το ESFS / ESM για τους σχετικούς χειρισμούς στην αγορά, κατά τρόπο αποτελεσματικό.
-Επιφορτίζουμε το Eurogroup για την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τις 9/7/12.»
Για να δούμε τί σημαίνουν για εμάς όλα αυτά τα μανδαρινίστικα τής Βρυξελλιώτικης ευρωορολογίας:
α) Ξεσκεπάζει το μέγεθος τής βλακείας τών ηγετών, που όλα αυτά τα χρόνια έρριχναν ζεστό χρήμα στην μαύρη τρύπα τών πτωχευμένων τραπεζών τής ευρωζώνης (δηλαδή σχεδόν σε όλες) περνώντας, ξεδιάντροπα, τον λογαριασμό στούς πολίτες τών αντίστοιχων κρατών. Και μάλιστα οι ίδιοι ηγέτες που κώφευαν τόσα χρόνια στα γραπτά μας και τίς εκκλήσεις όλων τών στοιχειωδώς λογικά σκεπτομένων, εμφανίζονται τώρα σαν Δον Κιχώτες ‘αποφασισμένοι’ να κόψουν φαύλους κύκλους. Αντί να αποσυρθούν διακριτικά στο παραβάν τής ιστορίας. Επιτρέπει πλέον την- μέσω τών Ευρωπαϊκών μηχανισμών Σταθερότητος, ανακεφαλαιοποίηση (sic) δηλαδή την έναντι μετοχών(;) εισροή κεφαλαίων στις τράπεζες για να καλύψουν τις ανεξέλεγκτες ζημίες τους με την αλόγιστη λειτουργία τους και την παράλληλη αφαίρεση πραγματικού χρήματος υπό τών μετόχων τών μεγαλοστελεχών και τών παρατρεπεζομάγαζων. Χρήμα που δεν θα βαρύνει ως χρέος τα κράτη.
β) Κατάλαβαν επίσης ότι η μη χρήση τών μηχανισμών σταθερότητος από τα κράτη με πώληση ομολόγων τους κατ’ ευθείαν και όχι μέσω μνημονίων, οδηγεί στο γκρεμό και χωρίς αιδώ πάλι άλλαξαν την απόφασή τους. Αφού καταβύθισαν χώρες όπως η Ελλάδα με τα άθλια και εξευτελιστικά μνημόνια και τις ανεπίτρεπετες παρεμβάσεις τού ΔΝΤ στην ΕΕ. Δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμην. Δεν σκέφτηκαν φυσικά, ούτε ότι ακόμη κι έτσι οι μηχανισμοί των ταμείων (EFSF / ESM) εξακολουθούν να παράγουν τοξικά ομόλογα όπως ακριβώς τα περιβόητα CDO , τα δομημένα παράγωγα. Ετσι απλά ούτε γάτος ούτε ζημιά.
Και είναι να απορεί κανείς από τα κυβικά μέτρα πτυχίων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών, που συνωστίζονται και επανδρώνουν την ευρωκρατία και τις κυβερνήσεις τών ευρωμελών. Χωρίς μία (αριθμός 1) παραίτηση για ανακολουθία μεταξύ ‘θεωρώ’, ‘πιστεύω’ και δήθεν ‘πρακτέου’. Απλά θεατές ατην απομύζηση τού μόχθου και την ενθυλάκωση τού πλούτου τών λαών.
Ομως ας δούμε τώρα τις επιπτώσεις για τις χρεωμένες χώρες:
Για την Ισπανία, όπως διαβάσατε, γίνεται ειδική αναφορά για άμεση χρηματοδότηση τών τραπεζών της (από το EFSF ) και μάλιστα σε ενδεχόμενη αναδιάταξη τού χρέους να μην υπάρχει προτεραιότητα κρατών έναντι ιδιωτών (μπάς και ρίξουν λεφτά οι τελευταίοι). Αυτά μονο για την Ισπανία.
Η Ιταλία πέτυχε να αγοραστούν ακριβά, πρακτικά από το EFSF τα χαρτιά της (ομόλογα) χωρίς μνημόνια λιτότητας, που θα έστελναν τις επιχειρήσεις και την βιομηχανία της στα τάρταρα τής ύφεσης.
Η Ιρλανδία πέτυχε ότι θα γίνουν βελτιώσεις τού μνημονίου της. Δηλαδή θα χαλαρώσουν άμεσα και θεαματικά οι όροι και όχι μόνο.. Μόνο σε αυτήν.
Οσον αφορά την Ελλάδα και (θεωρητικά) τις άλλες χώρες, το θέμα τών τραπεζών μετατίθεται για ….τού χρόνου (!!), αφού οι άλλες χώρες δεν έχουν άμεσο πρόβλημα. Δηλαδή πληρώστε Ελληνικέ λαέ και μετά βλέπουμε. Και για το μνημόνιο γίνεται ειδική αναφορά ότι θα τηρηθούν οι δεσμεύσεις (αυτό σημαίνει η φράση ‘σεβασμό ειδικών ανά χώρα συστάσεων και άλλων υποχρεώσεών τους’ ).
Φυσικά αυτά δεν τα αποφάσισε η Μέρκελ. Ούτε καν τα ήθελε. Ηταν οι Ραχόϊ και Μόντι που μπλόκαραν κάθε απόφαση όλης τής Συνόδου, μέχρι να παρουν ξημερώματα, ο πρώτος την αφαίρεση τού χρέους χρηματοδότησης τών τραπεζών τής Ισπανίας, από την Ισπανία και ο δεύτερος την δυνατότητα δανεισμού με αγορά ομολόγων κατ’ ευθείαν από το EFSF, χωρίς ένταξη σε Μνημόνια, λιτότητες και άλλες αηδίες.
Ουσιαστικά είπαν στην Μέρκελ ή φεύγεις και φεύγουμε και διαλύεται το ευρώ ή κοιτάμε μπάς και ξεκολλήσουμε όλοι μαζί το καράβι από την ξέρα. Η Μέρκελ τυπικά έμεινε, το ευρώ κέρδισε λίγους μήνες ζωής, μέχρις ότου η τελευταία αποφασίσει σύντομα, υποχρεωτικά πλέον, για το τι θα κάνει με το ευρώ. Με ή χωρίς την βοήθεια τού Συνταγματικού Δικαστηριου της, που θα αποφανθεί για την συνταγματικότητα αλλαγής τών όρων τών μηχανισμών στήριξης. Αν προηγουμένως δεν μπλοκαριστεί το θέμα στην ΤτΓ ( γερμανική κεντρική τράπεζα γνωστή ως Μπούντεσταγκ) ή στο Κοινοβούλιο.
Εμείς τί κάναμε; Μα ελάτε τώρα, εδώ ‘δεχθήκαμε’ και στείλαμε τον Παπούλια να μετάσχει λές και ουδέποτε υπεκατεστάθη πρωθυπουργός χώρας μέλους, από υπουργό, που να ξέρει τι θέλει. Και νομίζετε ότι θα τολμήσει η ΚΔΕ (Κυβέρνηση Διάχυσης Ευθύνης) να βάλει- δια τού τού Στουρνάρα τις φωνές στο επικείμενο eurogroup και να απαιτήσει άμεση διαγραφή από το χρέος μας τών δεκάδων δισεκατομμυρίων (περίπου 50) που δανειστήκαμε για να τα αρπάξουν οι τράπεζές μας, στέλνοντας ισόποσες μετοχές τους στο EFSF; Οπως θα γίνει με την Ισπανία.
Ή μήπως νομίζετε ότι θα απαιτήσει η ΚΔΕ άμεση απόρριψη τού μνημονίου; Οπως με την Ιταλία και την Ιρλανδία. Μια κυβέρνηση στηριζόμενη από εκείνους που δεν τόλμησαν να λειτουργήσουν ως Μόντι ή Ραχόϊ , τών οποίων οι χώρες ήσαν σε χειρότερη μοίρα στα αντίστοιχα από την Ελλάδα. Με μέλη αρχιτέκτονες τής εισόδου μας στο εξάμβλωμα τής ευρωζώνης από την εποχή τής Σημιτοκρατίας (που σημειωτέον άρχισαν να διαρρέουν και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για ναί σε όλα με την Τουρκία). Μέλη που δεν έχουν ιδέα πώς μπορεί να διοικηθεί το μαγαζί. Οποιοδήποτε μαγαζί.
11 comments
Ἐντυπωσιακή, πράγματι, παραποίησις τῆς πραγματικότητος !
Ἡ Ἰσπανία, ἂν δὲν ἔπρεπε νὰ διασώσει τὶς τράπεζές της, δὲν εἶχε κανένα πρόβλημα δημοσιονομικοῦ ἐλλείμματος, ἀφοῦ τὸ χρέος της ἦταν άπὸ τὰ χαμηλότερα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἡ Ἑλλάδα, ὄχι μόνον εἶχε καὶ ἔχει τερατῶδες δημόσιο χρέος, ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ χρέος συμπαρέσυρε στὴν χρεωκοπία καὶ τὶς τράπεζές της, οἱ ὁποῖες ἦταν καὶ εἶναι οἱ συντηρητικώτερες στὸν ἀνεπτυγμένο κόσμο.
Δεύτερον, ὁ ἀρθρογράφος φαίνεται νὰ πιστεύει ὅτι ἡ «μέσω τών Ευρωπαϊκών μηχανισμών Σταθερότητος, ανακεφαλαιοποίηση» θὰ γίνει μὲ χρήματα τῶν ἐξωγηίνων καὶ ὄχι τῶν φορολογουμένων ! Ἐπιχαίρει διότι, δῆθεν, τὰ 50 δισεκατομμύρια πού δὲν θὰ γραφοῦν στὸ δημόσιο χρέος γιὰ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν (δηλαδὴ τὴν ἐξασφάλιση τῶν καταθετῶν τους) θὰ μείνουν τἄχα διαθέσιμα νὰ τὰ ξανασπαταλήσει τὸ ἑλλαδικὸ κράτος σὲ ἐπιδόματα καὶ συντάξεις μαϊμοῦ καὶ σὲ ἀργομισθίες.
Τὸ ὕφος, δέ, τοῦ ἄρθρου, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἡμιμαθείας του χαρακτηρίζει τοὺς ἡγέτες πού διαχειρίσθηκαν τὰ ἀπίστευτα δύσκολα προβλήματα τῆς Εὐρωζώνης τὰ τελευταῖα τρία χρόνια ὡς «βλάκες», προδίδει τὴν ἔλλειψη τόσον ἐπιχειρημάτων, ὅσον καὶ αὐτοπεποιθήσεως.
Ἂ ! Καὶ ὁ Μόντι, πού τὰ ἐπέτυχε ὅλα αὐτά, δὲν εἶναι δοτὸς πρωθυπουργὸς, τεχνοκράτης, λακές, κεφαλαιοκράτης, πουλημένος κλπ ; Ὅπως ἦταν καὶ ὁ Παπαδῆμος …
Η καθολική επικράτηση τής ευρωζώνης:
Ταπεινά ζητώ συγγνώμην που εκ παραδρομής δεν προσετέθη το ακόλουθο υστερόγραφο στο άρθρο μου:
««« …. Τα ανωτέρω (στο άρθρο Μου) διαλαμβανόμενα ουδόλως θέλω νομισθεί ότι καταφέρονται κατά τών ηγετών τής Ευρωζώνης και ενδεχομένως τού ΔΝΤ, οίτινες αποτελούν ογκολίθους πολιτικής και άλλης, σκέψης και πρακτικής, ακόμη και ξενοδοχειακής. Ούτε κατά τού συτήματος των ή των αποφάσεων τών ή ακόμη και τών σκέψεών των.
Εάν παρ’ ελπίδα διαφαίνεται έστω και υπόνοια τις, τούτο οφείλεται στο ότι ο γράφων παρεσύρθη από ιταμούς κονδυλοφόρους, εξαιρετικής μικρότητος, πνεύματος, επιστημονικότητος και κάθε άλλου είδους ανικανότητος ως πχ οι Κρουγκμαν, Χολαντ, Βαρουφάκις, Ηφαιστος, Ισσινγκ, Οβερτβελνττ (αμάν για όνομα), Βιλιάρδος, Μητρόπουλος, Γεράσης, Κοντογιώργης, Κοτζιάς, Μαρκεζίνης, Καραμπελιάς, Ρωμανός, εξτρεμιστών όπως ο Παπανικολάου και λοιπών τού οποίους ο τάλας ελαφρά τη καρδία, παρασυρθείς, εμνημόνευσα πλειστάκις εις τα διάφορα άρθρα, είτε ευθέως είτε εμμέσως, χρησιμοποιών τας αδοκίμους φράσεις τους.
Μνημόνευση, καταφανώς βασιζόμενη σε έλλειψη αυτοπεποιθήσεως, επιχειρημάτων και πείρας, ήτις με ώθησε αντί να αναζητήσω το φώς τής αληθινής γιγάντιας σοφίας των προαναφερθέντων ευρωζωνικών και μη ηγητόρων, να καταφύγω εις τούς προαναφερθέντας ινστρούχτορας και αγκιοταδόρους, αλλά και εις άλλους άνδρας, όπως τους συγγραφεις εγχειριδίων ονομασθέντων κατά σειράν Ζάπειο Ι, ΙΙ, (πέραν τών οποίων έχασα τον λογαριασμό), που δια τού σαγηνευτικά μοχθηρού έργου τους, με παρέσυραν εις τοιαύτας σκέψεις και φράσεις.
Οι απόψεις που κατ’ επανάληψιν έχω εκφράσει, είναι προφανώς τρελές, άλογες, φιλοσοφικά και τυπικά αιρετικές, καθ’ ότι αντιφάσκουν σε πολλά χωρία τής ευρωζωνικής και τροϊκανής Αγίας Φιλολογίας, τοσο ως προς το γράμμα όσον και ως προς το πνεύμα τής γενικής ερμηνείας τους, από τούς ευρωζωνικούς ηγήτορες, ου μην αλλά και τραπεζίτες διδασκάλους.
Ως εκ τούτου και προς αποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως για τα προηγούμενα, τωρινά και μελλοντικά αρθρίδιά μου, δηλώνω ότι πάντοτε πίστευα και πιστεύω τώρα, ότι με την βοήθεια τής θειότητος τών ηγητόρων, θα εξακολουθήσω στο μέλλον να πιστεύω πάν ότι θεωρεί αληθινόν, κηρύττει και διδάσκει η αγία καθολική διδασκαλική, τραπεζιτική και οβολοστατική ευρωζώνη. Αφ’ ης στιγμής ο ιερός εισαγγελεύς αυτής μού κοινοποίησε την διαταγήν να μην πιστεύω τας αιρετικάς απόψεις ατινας οι προαναφερθέντες μιαροί άνδρες εξέφρασαν στα καταδικαστέα βιβλία τους, υποδεικνύοντας συνάμα το εκκωφαντικό μονοπάτι τής πλήρους σιωπής εις κάθε αντίλογον ή σχόλιον, κατά το υπόδειγμα σχετικού μοναστικού ζύθου, αποκηρύσσω και αναθεματίζω με ειλικρίνειαν και πίστιν ουχί προσποιητήν όλα τα άρθρα Μου συνολικώς δι αποφυγήν κάθε αμφιβολίας επί τής πίστεώς μου εις τους ευρωζωνικούς ουχί μόνον αλλά και πάσης φύσεως ηγέτας.
Τέλος έμπλεως πίστεως και ανυποκρίτου θαυμασμού, προτείνω την άμεση επαναφορά τών τέως ευρωζωνικών ογκολίθων Σημίτου και ΓΑΠ προς άμεσην ανάληψιν υπ’ αυτών τής διοικήσεως τής χώρας, πεπεισμένος ότι θα μας ωθήσωσιν μιαν ώραν αρχύτερα εις τον Παράδεισόν των δι ον τοσούτον εκοπίασαν.
Ως εκ τούτου παρακαλώ το άρθρο να θεωρηθεί ως έχον τον ακόλουθον τίτλον ‘Η καθολική επικράτηση τής ευρωζώνης’.
Διατελώ ευσεβεστάτως
Γιωργος Κακαρελίδης ..»»»
Ἀφοῦ ἐπικαλεῖσθε τὸν καθηγητὴ Βαρουφάκη, δὲν ἔχω παρὰ νὰ σταματήσω ἐδῶ. Ὅπως μαρτυρεῖ καὶ τὸ ὄνομά του, γράφει μικρὲς μπαροῦφες. Ἐπειδὴ εἶχα καὶ τὴν τύχη νὰ τὸν γνωρίσω σὲ πολύ νεαρὰ ἡλικία, καὶ δική του καὶ δική μου, μπορῶ νὰ βεβαιώσω ὅτι ἐτίμησε καὶ τιμᾶ τὸ ὄνομά του. Ἐκεῖνος πολὺ καλὰ κάνει. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ τὸν λαμβάνουν σοβαρῶς ὑπ` ὄψιν, διότι τὰ συμπεράσματά του ἁπλῶς τυγχάνει νὰ συμπίπτουν σὲ μερικὰ σημεῖα μὲ τὶς ἰδεοληψίες τους δείχνουν ὅτι δὲν σκέπτονται σοβαρά.
Οι προτασεις των διασημων οικονομολογων μας κανουν να αναρωτηθουμε ποιος ειναι ο σκοπος μιας οικονομιας. Απλα να δινει δυνατοτητα σε ανθρωπους να αποκτησουν τα πραγματα που χρειαζονται και επιθυμουν και οσο πιο αποδοτικη ειναι τοσο λιγοτερη προσπαθεια και εξοδα χρειαζονται. Τωρα διεξαγεται διαμαχη για το ποια πλανεμενη αποψη θα δωσει τη λυση στην ποθητη αναπτυξη.
Οι οικονομολογοι που ανησυχουν για την επερχομενη υφεση προτεινουν να αντιμετωπησουμε την φουσκα του υπερχρεους, φουσκωνοντας την παραπανω. Ο Κρουγκμαν λεει οτι το προβλημα εγκειται στην ελλειψη ζητησης, ο κοσμος δεν θελει να ξοδεψει. Οποτε η κυβερνηση θα φιξαρει το προβλημα ξοδευοντας αντι γι’αυτους. Το γιατι ο κοσμος δεν μπορει να αποφασισει για το τι θελει, δεν τον ενδιαφερει.
Οι αλλοι που ανησυχουν για πληθωρισμο αλαλαζουν μετρα αυστηροτητος για να ελαττωθει η κρατικη δανειοδοτηση (βασικα ο ρυθμος αυξησης της). Η λογικη ειναι ενδιαφερουσα. Οι επενδυτες θα αποκτησουν εμπιστοσυνη, θα ξαναγορασουν κρατικα ομολογα, επιτρεποντας την κυβερνηση να δανειστει ξανα και ετσι να αναπτυχθει η οικονομια.
Που ειναι ο παραδοσιακος καπιταλισμος που στηριζεται στον ιδιωτικο τομεα και καταλαβαινει οτι η πραγματικη αναπτυξη δημιουργειται απο τους παραγωγους πλουτου και οχι απο το κρατος που ειναι καταναλωτης πλουτου. Και οτι η πραγματικη ανακαμψη θα ελθει οταν υπαρχει χρημα στα χερια των οικογενειων, μικρων, μεσεων επιχειρησεων και γενικα αυτων που μπορουν να δημιουργησουν πλουτο με κεφαλαιο, επενδυση και παραγωγη και οχι με κρατικο υποτιμημενο, υπερτυπωμενο φιατ νομισμα.
Ολοι συμφωνουν οτι το ποθουμενο ειναι η αναπτυξη που θα μας οδηγησει σε προοδο, ευτυχια και στον παραδεισο ακομη. Το ΑΕΠ φυσικα ειναι μια ποσοτητα που οι οικονομολογοι μπορουν να την μετρησουν και να δημιουργησουν μοντελα περι αυτης. Κανεις δεν ενδιαφερεται να προσδιορησει την διαφορα της αναπτυξης και ουσιαστικης οικονομικης προοδου και ευημεριας.
Στην Αμερικη και Ισπανια ηθελαν αναπτυξη βασισμενη στην αυξηση κατοικιων. Στην Αμερικη και παλαιοτερα στην Σοβιετικη Ενωση η αναπτυξη ηλθε με αεροπλανα και τανκς. Ο λαος παγκοσμιως που οδευει; Αυτοι που εργαστηκαν και αποταμιευσαν τιμωρουνται. Ολοι φορολογουνται και η οικονομικη πλυση εγκεφαλου τους πειθει οτι η λυση θα ελθει απο ενεργειες του κρατικου τομεα – Θεος φυλαξει .
Αγαπητέ Ελότανε,
ο σχωρεμένος Γκάλμπρεηθ στο κλασσικό βιβλίο του ‘Το Νέον Βιομηχανικό Κράτος’ είχε επισημάνει από τότε ότι ο κάθε παραγωγός είτε καλλιεργεί μαρούλια είτε φτιάχνει πολεμικά αεροσκάφη θέλει και να προγραμματίσει την παραγωγή του και να διασφαλίσει όχι μόνο την ζήτηση αλλά και την διάθεσή της.
Ε’ιτε σε ιδιώτες είτε κατά πρότίμση από το κράτος
Είτε στο παλαιο- νέο-καπιταλιστικό είτε στο επάλληλο σοβιετικό, σοσιαλιστικό ή άλλο μοντελλο.
Και το πρόβλημα θα διαιωνίζεται εφ’ ‘οσο επιθυμούμε ταχύτερα πχ αεροσκάφη.
Στην φαιδρή μας χώρα από τής επαναστάσεως και εντεύθεν μιλάμε για ανάπτυξη και επενδύσεις. Το πρόβλημα φυσικά δεν έχει να κάνει ούτε με την ‘γραφειοκρατία’ ούτε με όσα οι εκάστοτε υπουργοί standard και fast track διαλαλούν.
Είναι αποκλειστικά θέμα έλλειψης ιδεών. Και ακριβώς αυτή η έλλειψη οδηγεί σε φαιδρότητες τύπου να ‘αξιοποιήσουμε το Ελληνικό’ δια τής …κατάργησής του ως αεροδρομίου. Που αποτελεί και παγκόσμια πρωτιά τού Χατζηδάκη. Ο οποίος όταν ήταν υπουργός επί Καραμανλή υπέγραψε και τυπικά το κλείσιμό του αίροντας όλους τους περιορισμούς οικοδόμησης γύρω γύρω.
Ας σημειωθεί ότι όπως περιγράφει και ο Ζουράρις στο τελευταίο του πόνημα, η πρώτη πράξη τής δικτατωρίας ήταν να επιτρέψει αδιακρίτως την προσθήκη δύο …ορόφων σε κάθε κτίσμα ανεξαρτήτως ύψους, δόμησης κλπ.
Φιλικά
Γιώργος
Καὶ ὅλοι θυμόμαστε πόσο ἀγωνίσθηκαν οἱ Ζουράρις καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἐν Παρισίοις καὶ ἀντιστάσει ἀδελφοὶ γιὰ νὰ καταγγείλουν τὴν κακὴ αὐτὴ ἰδέα τῆς στυγνῆς δικτατορίας (μὲ ὄμικρον γράφεται). Ἂν ‘πεῖς καὶ γιὰ τὶς λαϊκὲς ἀντιδράσεις … Πῶς καὶ δὲν εἴχαμε ἀπὸ τότε πρώιμο Πολυτεχνεῖο … Μᾶλλον διότι οἱ μηχανικοὶ προέβλεπαν χρυσὲς δουλειὲς ἀπὸ τὰ πανωσηκώματα !
Λεξικόν Γεωργίου Ζηκίδου (1899) ->δικτατωρεία και ολιγώτερον ορθόν δικτατωρία.
Λεξικόν Σταματάκου ομοίως
Εκ τού: Δικτατωρεύω
Ἡ προέλευσις τῆς λέξεως εἶναι, φυσικά, ἀπὸ τὴν Λατινικὴ «dictator». Τὸ Λεξικὸ Liddell-Scott (1843, 1899, 1996) δίδει τὸν ὅρο ὡς κλινόμενο καὶ μὲ τὸν Ἑλληνικὸ κανόνα («τοῦ δικτάτορος») γιὰ τὰ τριτόκλιτα εἰς «-ωρ». Τήν «δικτατωρεία» προσδιορίζει ἀποκλειστικῶς ὡς θεσμὸ τῆς Ρωμαϊκῆς Πολιτείας. Τὸ φαινόμενο τῶν δικτατοριῶν τῶν νεωτέρων χρόνων οἱ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς οὔτε θὰ διανοοῦνταν νὰ ὀνομάσουν «δικτατωρεία», ἀφοῦ ὑπῆρχε ἀπὸ πολὺ παλαιότερα ὁ ὅρος «τυραννίς».
Ὑπάρχει καὶ ἡ περίπτωσις νὰ γράφει ὁ οἰκονομολόγος κάτι ὀρθὸ καὶ νὰ ἀναγιγνώσκει τὶς μπαροῦφες ποὺ θέλει νὰ ἀναγνώσει ὁ ἀναγνώστης. Αὐτὴ εἶναι ἡ περίπτωσις τῶν γραφομένων ἀπὸ τὸν Κρούγκμαν. Οὔτε μία φορὰ δὲν ἔχει γράψει κάτι έπικριτικὸ γιὰ τοὺς χειρισμοὺς τῆς Ἐλληνικῆς κυβερνήσεως άπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς κρίσεως. Ἀναγνωρίζει, ἀντιθέτως, πόσο δύσκολη εἶναι καὶ ἦταν ἡ θέση της.
Επιτρεψτε μου να παραφρασω: Υπαρχει περιπτωσις να γραψει κατι ορθο ενας οικονομολογος, ιδιαιτερα οταν του εχει απονεμηθει το Νομπελ;
Απολαυστε την αναλυση του Νομπελιστα, ιδιαιτερα την τριτη παραγραφο απο το τελος
http://www.nytimes.com/2012/06/18/opinion/krugman-greece-as-victim.html