Η λαθρομετανάστευση είναι η αιχμή του δόρατος της νέας τάξης πραγμάτων στην έφοδό της κατά των λαών της Ευρώπης. Τα κόμματα εξουσίας στον ευρωπαϊκό χώρο έχουν αποδεχθεί ως λύση για την αναπλήρωση του δημογραφικού ελλείμματος και την ανεύρεση φθηνών εργατικών χεριών τη μετανάστευση. Αυτό έχει τονιστεί κατά καιρούς από πολιτικά πρόσωπα, τα οποία βέβαια δεν συναντούν συχνά μετανάστες, καθώς, ως ανήκοντα στην άρχουσα τάξη, δεν τους φέρνει ο δρόμος στις υποβαθμισμένες συνοικίες των μεγάλων αστικών κέντρων.
Μάλιστα τόσο κόπτονται υπέρ των μεταναστών, ώστε σε ημερίδες με σχετικά προς τους μετανάστες θέματα εκφράζονται τρομερές απόψεις, όπως οι κατωτέρω που ανήκουν στον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό μας, τον κ. Παυλόπουλο, και ακούστηκαν στο 5ο διεθνές συνέδριο του Ινστιτούτου μεταναστευτικής πολιτικής με συμμετοχή και του αντιστοίχου αμερικανικού Ινστιτούτου (Αθήνα Μάρτιος): “Η εφαρμογή συγχρόνων πολιτικών θα επιτρέψουν την, κατά το δυνατόν, επωφελή και συντονισμένη διαχείριση του φαινομένου πάντοτε με σεβασμό προς την αξία του ανθρώπου και, ειδικότερα, προς την ισοτίμως ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του…..Αλλά και σε ό,τι αφορά τις χώρες υποδοχής οι μετανάστες προάγουν την επιχειρηματικότητα, αναλαμβάνοντας την προώθηση όλων των τομέων της οικονομίας, προωθούν την καινοτομία και συμβάλλουν στην κινητικότητα και τη μετάγγιση νέων ιδεών, λειτουργώντας ως παράγοντας εξέλιξης, έμπνευσης και ανανέωσης. Η κοινωνία και η οικονομία γενικότερα εμπλουτίζονται μέσα από την κινητικότητα, η οποία δημιουργείται, γεγονός που επιτρέπει ακριβώς την πρόοδο μέσα από την προσφορά των ανθρώπων ανάλογα με τις δυνατότητές τους”.
Ο κ υπουργός βλέπει υπό το ίδιο πρίσμα τον μεταπτυχιακό Έλληνα φοιτητή στις ΗΠΑ, ο οποίος θα στελεχώσει τα ερευνητικά εργαστήρια της χώρας υποδοχής, και τον τρομαγμένο Αφγανό ή Πακιστανό, λαθρομετανάστη κατά κανόνα, που αποθέτει όλες του τις οικονομίες και ελπίδες στον δουλέμπορο, ο οποίος αναλαμβάνει να διαπεράσει τον απόκληρο, ελέω απληστίας των δυτικών, στο ελληνικό έδαφος. Βέβαια κατά το τελευταίο διάστημα που ολοπρόθυμη έχει ο δουλέμπορος τη στήριξη της γείτονος, “συμμάχου” και “φίλης” Τουρκίας, το έργο έχει καταστεί κατά πολύ ευκολότερο. Έτσι κατά το 2008 οι λαθρομετανάστες που εισήλθαν στην Ελλάδα ανήλθαν σε 150.000 (Πηγή: Υπουργείο επί των Εσωτερικών. Δημοσίευση: Περιοδικό ΤΙΜΕ). Αυτοί όντως συμβάλλουν στην αύξηση της κερδοφορίας των οικονομικά ισχυρών, όχι όμως και στην οικονομία της χώρας. Προσφέρουν υπερκέρδη στους εργολάβους ή απλώς παράταση ζωής στους τελευταίους επιβιώνοντες βιοτέχνες υπό το ανελέητο σφυροκόπημα του ανταγωνισμού της “ελεύθερης αγοράς”. Η μικρομεσαία επιχείρηση της χώρας είναι καταδικασμένη σε μαρασμό, οι λαθρομετανάστες όμως, η τελευταία ελπίδα για την επιβίωσή της, γεύονται την εκμετάλλευση και είναι αστείο να υποστηρίζουμε ότι απολαμβάνουν τα αγαθά εκ του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στιβαγμένοι σε παλιόσπιτα σε υποβαθμισμένες συνοικίες συμβάλλουν στην ένταση της ανεργίας του εντόπιου εργατικού δυναμικού, στην αύξηση της εγκληματικότητας (αργία μήτηρ πάσης κακίας και ας μην ασχολούμαστε με το DNA τους) και εγείρουν αισθήματα ξενοφοβίας και φυλετισμού, ρατσισμού επί το ελληνικότερο, στους κατ’ ανάγκη, λόγω οικονομικής αδυναμίας, περιοίκους.
Απέναντι στο οξύτατο κοινωνικό πρόβλημα το κίνημα των ανερμάτιστων διεθνιστών τάσσεται φραστικά αλληλέγγυο προς τους απόκληρους, χωρίς να είναι σε θέση να βελτιώσει στο ελάχιστο τη θέση τους. Όταν το εργατικό κίνημα δίνει μάχες οπισθοφυλακής, ώστε να περισώσει τα κεκτημένα εκ των εργατικών αγώνων του παρελθόντος, είναι αστείο να φωνασκούμε για τα δικαιώματα των αποκλήρων πλην του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, το οποίο η νέα τάξη πιέζει να τους παραχωρηθεί, προκειμένου να επιταχυνθεί η κοινωνική αποδόμηση. Και δεν θα βραδύνει να παραχωρηθεί και στη χώρα μας. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την πολιτική ενίσχυση των υπερμάχων της αθρόας προσέλευσης μεταναστών, οι οποίοι μυωπάζουν και δεν αντιλαμβάνονται ότι ο αγώνας των λαών πρέπει να δοθεί στο πεδίο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης και όχι για την κατάργηση των συνόρων και την αλλοίωση του χαρακτήρα του πληθυσμού των χωρών υποδοχής. Και αν το πρόβλημα είναι αισθητό σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης, στη χώρα μας είναι πλέον οξύτατο. Απόδειξη οι εκδηλώσεις σε υποβαθμισμένες συνοικίες της πρωτεύουσας κατά των μεταναστών και οι αντιδιαδηλώσεις κατά του ρατσισμού. Από τις ανησυχίες αυτών που διαδηλώνουν σπεύδουν να επωφεληθούν πολιτικοί σχηματισμοί, οι οποίοι τάσσονται κατά των μεταναστών. Μακροπρόθεσμα αυτοί θα απολαμβάνουν πολιτικά ωφέλη από τους κατοίκους των υποβαθμισμένων συνοικιών. Το ξενοφοβικό σύνδρομο θα εντείνεται στο βαθμό που οι μετανάστες θα διεκδικούν δικαιώματα με οχληρές εκδηλώσεις, όπως η πρόσφατη στην Αθήνα. Τελικά η Ελλάδα βιώνει έντονη την παρακμή και ελάχιστοι αντιλαμβανόμαστε τις μακροπρόθεσμες συνέπειές της. Οι Έλληνες είμαστε οι φοβερότεροι εχθροί της χώρας μας!
Στη γενική σύγχυση κάποιοι κληρικοί τηρούν απαρασάλευτα τη χρυσή γραμμή της εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Έτσι ο π. Αντώνιος στον Κολωνό ίδρυσε την “Κιβωτό”, στην οποία βρίσκουν άσυλο παιδιά ματαναστών της περιοχής. Ο π. Νικόλαος στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών δέχθηκε απειλητικά τηλεφωνήματα, επειδή αρνήθηκε να συμπορευθεί με διαδηλωτές κατά των μεταναστών γειτόνων τους, ενώ παράλληλα προσφέρει υλική βοήθεια σ’ αυτούς. Για την Εκκλησία ο ξένος είναι εικόνα Θεού, την οποία δεν επιτρέπεται ουδείς να αλλοιώσει. Δυστυχώς η υλιστική Δύση βλέπει παντού απρόσωπα άτομα. Και ενώ εξαχρειώνει συνεχώς το ανθρώπινο πρόσωπο κόπτεται για τα δικαιώματά του!
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
.