Ούτε αυτή τη φορά γλιτώσαμε τα προεκλογικά διλήμματα:
— «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» κατά μια εκδοχή.
Το δίλημμα βέβαια αποσύρθηκε όταν συνειδητοποιήθηκε ότι ο (υπαρκτός) Σοσιαλισμός που εφαρμόστηκε ήταν ταυτόσημος με τη βαρβαρότητα – και γιʼ αυτό κατέρρευσε.
— «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» κατά άλλη εκδοχή.
Μόνο που αυτοί που το εκφώνησαν αποδείχθηκαν αντίθετοι σε κάθε αλλαγή, σε κάθε μείζονα ή ελάσσονα μεταρρύθμιση. Κυριολεκτικά ταυτίστηκαν με όλους εκείνους που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε. Κι αφού πολιτεύθηκαν ως η πλέον συντηρητική δύναμη, ξαφνικά θυμήθηκαν ότι «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»…
Το πραγματικό δίλημμα για την Ελλάδα σήμερα, όμως, είναι άλλο:
— «Ανταγωνιστικότητα ή χρεοκοπία».
Η Ελλάδα, ως κοινωνία και ως εθνική οικονομία, είτε θα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της (που υποχωρεί συνεχώς) είτε θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία (ως οικονομία), σε μαρασμό (ως κοινωνία) και σε μείζονα αποσταθεροποίηση και αυταρχισμό (ως δημοκρατία).
Ανταγωνιστικότητα σημαίνει σήμερα:
* Δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών. Γιατί η βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και η σύλληψη της φοροδιαφυγής είναι εφικτή μόνο με δραστική μείωση των συντελεστών φορολόγησης. Το ίδιο ισχύει και για τις ασφαλιστικές εισφορές. Αν θέλετε να σωθούν τα ταμεία, μειώστε το μη μισθολογικό κόστος εργασίας. Που είναι στην Ελλάδα από τα υψηλότερα στον κόσμο.
* Δραστική αντιμετώπιση του χρέους και των τοκοχρεολυτικών δόσεων του δημοσίου με άμεση αξιοποίηση της «αργής» δημόσιας περιουσίας. Ώστε το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να μειωθεί, το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησής του να πέσει, ο προϋπολογισμός (που επιβαρύνεται από τις ετήσιες δόσεις του χρέους) να πάψει να είναι ελλειμματικός και η οικονομία να απελευθερωθεί από αυτό το βραχνά, που της προκαλεί ανασφάλεια και ασφυξία παντού.
* Δραστικές μεταρρυθμίσεις στη διάρθρωση των αγορών, ώστε να μειωθούν ή και να εξαλειφθούν οι στρεβλώσεις των αγορών, η δεσπόζουσα θέση των τραπεζών, τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια κλπ. Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Ας ακολουθήσουμε πρακτικές που πέτυχαν αλλού…
* Προστασία του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών. Ουδείς επενδύει σε μια χώρα όπου η δημόσια ασφάλεια είναι το μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Και χωρίς επενδύσεις και αίσθημα ασφάλειας δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα επέρχεται οικονομική καθίζηση.
Αυτές οι τέσσερις μείζονες δέσμες μεταρρυθμίσεων και δραστικών πολιτικών μπορούν να κερδίσουν ταχύτατα τη μάχη της ανταγωνιστικότητας. Και να συμπληρωθούν από άλλες, πιο εξειδικευμένες…
Ανταγωνιστικότητα ή χρεωκοπία!
Αυτό είναι το σύνθημα που θα λειτουργούσε όχι διχαστικά, αλλά λυτρωτικά, για την οικονομία, για την κοινωνία, για τη μεσαία τάξης.
Τι κρίμα που δεν το έθεσε κανείς…
Αναδημοσίευση από το δίκτυο 21 – Ημερομηνία δημοσίευσης: 03-06-09
.