Αγαπητή Βούλα,
κατ΄ αρχάς Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σου εορτή σήμερα 26 Ιουλίου 2012. Δυστυχώς, οι ευχές για καλή επιτυχία και -γιατί όχι;- οι ευχές για ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, θα πρέπει να περιμένουν μερικές ημέρες ακόμη, έως ότου ανατραπεί η άδικη ανάκληση της συμμετοχής σου εκεί από τον αρχηγό της ΕΟΕ.
Η πολιτική ορθότητα είναι η μοντέρνα εκδοχή της Ιεράς Εξέτασης. Εσύ είσαι το θύμα, εν προκειμένω.
Θέλω να σου πω ότι σε θαυμάζω, διότι τα τελευταία 10 χρόνια, αντίθετα με το ρεύμα της εποχής, εσύ αγωνίζεσαι, προπονείσαι και έχουν επιβραβευθεί οι κόποι σου με τεράστιες επιτυχίες (δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, αν δεν κάνω λάθος). Και όλα αυτά μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μέχρι χθες. Για 10 χρόνια έχεις κάνει επάγγελμά σου τον κόπο. Έχεις στάξει τόνους ιδρώτα και αίματος.
Θεωρώ αδιανόητο να σε καρατομούν, κατ’ αυτόν τον τρόπο. Να ανακαλείται η συμμετοχή σου στους πρώτους σου Ολυμπιακούς Αγώνες για ένα αστείο στο twitter! Αδιανόητο. Όμως προχωρώ λίγο ακόμα.
Είσαι νέα, και βάσει των δηλώσεών σου και του προπονητή σου, διαπίστωσα ότι και οι δύο είστε υπάκουοι άνθρωποι. Άνθρωποι του σεβασμού. Αυτό είναι μάλλον προαπαιτούμενο για έναν εμπλεκόμενο στον αθλητισμό (αθλητή ή προπονητή). Όμως περνάει απαρατήρητο στον πολύ κόσμο.
Το τελευταίο 24ωρο θα διαπίστωσες την αγάπη του κόσμου. Ο κόσμος σε θέλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Υποθέτω ην ίδια θέρμη, αν όχι μεγαλύτερη, θα σου έχουν δείξει και οι συναθλητές σου.
Είναι ανάγκη να κάνεις ένα βήμα αυτές τις ημέρες. Ένα βήμα, το οποίο παρά αυτό που σε θεωρούν οι δημόσιοι κατήγοροί σου, για σένα είναι αδιανόητο, λόγω των αρχών σου.
Αυτό το βήμα είναι να προσπαθήσεις να ανατρέψεις την απόφαση. Έστειλα μία επιστολή στην ΕΟΕ (http://www.antibaro.gr/2012/07/5086). Το ίδιο, όπως γνωρίζω, κάνουν και πολλοί άλλοι. Εκτιμώ ότι ως προς αυτό, είναι δυνατόν να βοηθήσουν και οι συναθλητές σου. Δεν είναι ανάγκη να το κάνουν δημόσια (διότι η ΕΟΕ τους πρόλαβε με την ανακοίνωση απαγόρευσης δηλώσεων για θέματα εκτός Ολυμπιάδας, παρόλο που η συμμετοχή σου είναι εκ των πραγμάτων θέμα της Ολυμπιάδας!), μπορούν όμως να πιέσουν κι αυτοί τα μέλη της ΕΟΕ δηλώνοντας τη δυσαρέσκειά τους. Ως πού θα φτάσουν την έκφραση δυσαρέσκειας, είναι δικό τους θέμα.
Από κει και πέρα: κυκλοφορεί ένα κείμενο με τη δυνατότητα προσφυγής στο CAS, το οποίο από το Σάββατο, θα στεγάζεται και στο Λονδίνο. Είναι προφανές, ότι η απόφαση για την ανάκληση της συμμετοχής σου πάρθηκε βιαστικά, χωρίς διαδικασίες, χωρίς ενημέρωση κανενός, χωρίς σύσταση πειθαρχικής επιτροπής, χωρίς να σου δοθεί καν η δυνατότητα απολογίας, χωρίς καν απ’ ευθείας ενημέρωσης μαζί σου (το πληροφορήθηκες από τα ΜΜΕ!). Επίσης, το σκεπτικό της απόφασης όπως διατυπώθηκε στο δελτίο τύπου(!), δεν έχει στέρεες βάσεις.
Στο όνομα λοιπόν όλου του κόσμου, οι οποίοι τουλάχιστον στα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα, σε έχουν αγκαλιάσει και έχουν δείξει ότι θέλουν τη συμμετοχή σου στους Ολυμπακούς Αγώνες, σε καλώ να κάνεις το βήμα και να σκεφθείς τρόπους άμεσης προσφυγής στο CAS στο Λονδίνο, το οποίο θα αποφανθεί σε ένα 24ωρο. Να μη φοβηθείς ότι τα βάζεις με την ΕΟΕ. Το δίκιο σου κηνυγάς. Και μερικές μέρες αργότερα, θα έχουν ξεχαστεί όλα. η συμμετοχή σου θα μείνει στην ιστορία και η επίδοσή σου.
Εμείς, οι υπόλοιποι, άσημοι, απλοί πολίτες, φίλαθλοι, θα πιέζουμε με επιστολές τα μέλη της ΕΟΕ για ανατροπή της απόφασης. Τίποτα δεν χάθηκε.
Η ανάκληση της συμμετοχής σου είναι άδικη και ασύμμετρη. Ως ασύμμετρη εις βάρος σου, την εκλαμβάνεις και ως τρομοκρατική.
Προχώρα.
Καλή τύχη.
Είμαστε μαζί σου.
Ανδρέας Σταλίδης.
Swindon, UK.
http://www.facebook.com/note.php?saved&¬e_id=10151048738799589
3 comments
Αγαπητέ Ανδρέα,
Είχα από τότε, 6 ολόκληρα χρόνια, ν’ ακούσω για την Παπαχρήστου και την θυμήθηκα ξανά εξ αιτίας τού Κυρίτση και των συζητήσεων που ξεσηκώθηκαν με την γνωστή συμβουλή του, ή παρατήρηση, όπως θέλεις, στον Τσίπρα.
Θυμήθηκα τότε τούτη σου την πολύ ωραία και γεμάτη ανθρωπιά, αλλά και ρεαλισμό, επιστολή. Βλέπεις, τύποι σαν τον Κυρίτση δεν εννοούν να ξεχάσουν. Δεν θα έγραφα, όπως είδα αλλού, “συγχωρήσουν”, διότι απλούστατα δεν υπήρξε ούτε υπάρχει τίποτε προς συγχώρηση. Αν κάποιος έπρεπε να ζητήσει “συγγνώμην”, αυτοί θα έπρεπε να είναι τα γαϊδούρια που δρομολόγησαν τότε τον αποκλεισμό της από την Ολυμπιάδα τού Λονδίνου, για να ικανοποιηθεί κυρίως ο αρχιμπουνταλάς ο Κουβέλης και το σινάφι του κι αυτοί που έμειναν σιωπηλοί, ως Πόντιοι Πιλάτοι (βλέπε παρακάτω).
Χάρηκα, Ανδρέα, με την νίκη της στο Βερολίνο, όχι τόσο για το χρυσό που έφερε, όσο για το ότι έμαθα ότι δεν έπαυσε να ασχολείται -και μάλιστα με επιτυχία- με τον αθλητισμό. Είχα ειλικρινά φοβηθεί ότι, μετά την αθλιότητα που διέπραξαν εις βάρος της, θα τα παράταγε και ίσως ακολουθούσε “άλλους δρόμους”, όχι και τόσο φωτεινούς. Ήταν, βλέπεις, ένα κορίτσι 23 ετών μόλις.
Μπράβο της που είχε το κουράγιο να συνεχίσει και μπράβο σε σένα και σε όσους στήριξαν τότε το δίκαιό της.
Παρά και τις συμβουλές τού σαμαρικού antinews (δημοσιεύτηκαν κι εδώ), ο Αντωνάκης προτίμησε τότε να παραμείνει σιωπηλός, δειλός, μοιραίος κι άβουλος, κάτι που καταλογίστηκε στα αρνητικά του. Κι ας λένε κάποιοι ότι δεν θα μπορούσε να είχε επέμβει. Όχι και μεταξύ μας, ε;
Βασικά, ἡ περίπτωση τῆς Παπαχρήστου μὲ τὴ φετεινή της νίκη ἦταν ἄλλη μία εὐκαιρία γιὰ ἕναν ἀνύπαρκτο πολιτικὸ (πιθανῶς, ἄλλοι ὅροι θὰ τὸν χαρακτήριζαν καλύτερα ἀλλὰ σέβομαι τὴν εὐπρέπεια ποὺ ζητάει τὸ ΑΝΤΙΒΑΡΟ …) νὰ κερδίσει λίγη ‘δημοσιότητα’. Προφανῶς δὲν τὸν ἐνδιαφέρει οὔτε τὸ ὅτι ἡ δημοσιότητά αὐτὴ εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀρνητική οὔτε τὸ ὅτι τὸ ὅντως ‘ἄκομψο ἀστεῖο’ τῆς ἐν λόγῳ καλῆς ἀθλήτριας ἔχει ἐκ τῶν πραγμάτων δικαιωθεῖ· στὴν πατρίδα μου τὴ Λέσβο καί, κυρίως, στὴ Μόρια καὶ στὸν Καρὰ Τεπὲ ‘φιλοξενοῦνται’ λαθρομετανάστες καὶ πρόσφυγες ἀπὸ 56 διαφορετικὲς ἐθνικότητες, ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι εἴτε τῆς ὑποσαχάριου Ἀφρικῆς ἢ τοὺ Μαρόκου καὶ τῆς Ἀλγερίας. Προφανῶς, τὸ να προσπαθούσαμε νὰ ἐξηγήσουμε στὸ συγκεκριμένο ‘πολιτικὸ’ ὅτι ὁμάδες ἀνθρώπων πού, ἀντὶ νὰ ἐπιχειρήσουν νὰ περάσουν στὴν ἄμεσα γειτονικὴ Ἱσπανία ἢ στὴν κοντυνότερη Ἰταλία κάνουν ‘βόλτα’τὴ μισὴ Μεσόγειο γιὰ νὰ περάσουν ἀπὸ τὴν Τουρκία στὴν Ἑλλάδα, συνιστοῦν ὀργανωμένο σχέδιο ὑποκινούμενης λαθρομετανάστευσης ἢ/καὶ λαθροεποικισμοῦ εἶναι μᾶλλον ἀκατόρθωτο!
Ευχαριστούμε πολύ και την κυρία Παπαχρήστου και όλους τους άλλους αθλητές μας που αγωνίζονται πολλές φορές με αυταπάρνηση, χαιρόμαστε όταν κερδίζουν, δεν έχουν όμως δικαίωμα να έχουν και θέση για την χώρα που ζούμε! Εμείς αντίθετα ας ροχαλίζουμε μακαρίως. Ευχαριστώ