Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος
Η θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δεν είναι μόνο σημαντική για το παρόν αλλά και για το μέλλον. Και ο λόγος είναι απλός. Προς το παρόν, όπως έχει η τεχνολογία σε εμπορικό επίπεδο τουλάχιστον, δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε στην Ανατολική Μεσόγειο παρά μόνο τα συμβατικά αποθέματα. Ενώ ξέρουμε ήδη ότι για το φυσικό αέριο υπάρχει και σε σχιστολιθική μορφή, αλλά και με τους υδρίτες. Σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι κατηγορίες ανήκουν στους υδρογονάνθρακες, πράγμα το οποίο σημαίνει σε πρακτικό επίπεδο, ότι είναι το ίδιο πλαίσιο και για το προεδρικό διάταγμα του 2012 και για το θέμα της ΑΟΖ, αφού υπάρχουν σε υποθαλάσσιους χώρους. Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, για να καταλάβουμε πόσο θεμελιακή είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και βέβαια μετά οι οριοθετήσεις. Για να εκφραστούμε πιο ξεκάθαρα αρκεί να συγκρίνουμε τα αποθέματα των συμβατικών και των μη συμβατικών υδρογονανθράκων. Σε αυτή τη φάση όταν βλέπουμε το διαφορικό ακόμα και στις εκτιμήσεις δείχνει ήδη την πορεία της έρευνας στον τομέα αυτό. Κι ενώ μερικοί δικοί μας αναρωτιούνται ακόμα για τα οφέλη της ΑΟΖ, η Ανθρωπότητα εξετάζει την εξέλιξη σε βάθος χρόνου και γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι είναι τόσο σημαντικό το πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι οι εκτιμήσεις μας είναι ότι η αξιοποίηση των υδριτών που βρίσκονται αποκλειστικά στην ελληνική ΑΟΖ θα μας προσφέρει στα 100 χρόνια περίπου 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να γίνουμε πιο πρακτικοί ακόμα, αυτό το πεδίο δράσης θα προσφέρει θέσεις εργασίας σε 450.000 άτομα στον πρωτογενή τομέα και σε τουλάχιστον 800.000 άτομα στον δευτερογενή τομέα. Αν σκεφτούμε ότι αυτά τα δεδομένα θα είναι η μεθεπόμενη πραγματικότητα που θα αρχίσει το 2030 για να κρατήσει έως το 2150, αντιλαμβανόμαστε ότι το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι ούτε μία μόδα ούτε μια φοβία, λόγω άγνοιας, αλλά μια μοναδική διαδικασία για την πατρίδα μας και το λαό μας. Προς το παρόν ας επικεντρωθούμε στα συμβατικά αποθέματα για ν’ αλλάξουμε και την τωρινή μας κατάσταση που χρειάζεται άμεσες τομές και καινοτομίες, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τα μη συμβατικά, διότι η έρευνα τα εξετάζει ήδη από τώρα. Το πλαίσιο της ΑΟΖ που δημιουργεί μια πρωτάκουστη αναλογία μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Αρκτικής δεν είναι μια μικροπολιτική προσέγγιση, αλλά μια απόδειξη της ύπαρξης της έννοιας της μακροπολιτικής που τόσο λείπει στον τόπο μας. Με την ελληνική ΑΟΖ δεν βοηθούμε μόνο την τωρινή κατάσταση, βρίσκοντας το δρόμο της εξόδου από την οικονομική κρίση, αλλά προετοιμάζουμε σοβαρά και στρατηγικά το μέλλον των απογόνων μας και αυτό για πολλές γενιές. Κι αν εμείς δεν το ζήσουμε λόγω της προχωρημένης μας ηλικίας, θέλουμε να το μάθει ο λαός που, όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, δεν έχει άσπρα μαλλιά, γιατί ήταν πολύ νέοι γι’ αυτούς.
