Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου, γιά διάφορες δουλειές γύρισα όλη την Αθήνα. Πήγα Αμπελόκηπους, Αλεξάνδρας, Ομόνοια, Σύνταγμα, Κολωνάκι, Κεραμεικό, Θησείο. Δεν είδα πολλούς μετανάστες, αλλά κυρίως Έλληνες, ένα απαθλιωμένο, κακοντυμένο, δυστυχισμένο πλήθος, που θύμιζε φωτογραφίες από την κατοχή. Παντού βρώμα, σκουπίδια, πλήθη αστέγων, ζητιάνοι, άνθρωποι που κοιμόντουσαν σε κιβώτια σε στοές ή τυλιγμένοι με κουβέρτες σε εισόδους πολυκατοικιών, αδέσποτα σκυλιά. Σκέτη φρίκη. Κατέβηκα πεζός την Ερμού, μέχρι την Ασωμάτων έβλεπα συνέχεια κλειστά ή άδεια μαγαζιά. Στον Κεραμεικό μικροπωλητές χωρίς πελάτες, εστιατόρια της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης τουριστικής εποχής περίμεναν μάταια πελατεία. Αυτή δεν ήταν η Αθήνα, ήταν μία τριτοκοσμική πόλη. Όταν γύρισα τα Βαλκάνια ανάμεσα σε δύο πολέμους, το 1997, οι πόλεις τους, αν και πάμπτωχες, δεν ήταν σε τέτοια κατάσταση.
Ήταν μία εφιαλτική περιήγηση σε έναν κόσμο που δεν είχαμε προβλέψει. Με μία αυτοκτονία την ημέρα κατά μέσο όρο και προβλεπόμενη γιά το 2013 ανεργία πάνω από 30%, όλα τα υπόλοιπα είναι κουβέντες στα σαλόνια της κυβερνώσας (ακόμα!) ολιγαρχίας: επικοινωνιακές στρατηγικές της τρικομματικής κυβέρνησης πάνω στο πτώμα της Ελληνικής κοινωνίας, εικονική πραγματικότητα με 250.000 μερίδες συσσιτίων ημερησίως, τεχνητή αισιοδοξία για την υποτιθέμενη δόση για την οποία υποθηκεύσαμε την γη μας και την θάλασσά μας και τα νησιά μας και τον ορυκτό πλούτο μας, ανακήρυξη του σημερινού πρωθυπουργού σε «καλύτερο ευρωπαίο πολιτικό» από γερμανική εφημερίδα για την κυβέρνησή του επί των ημερών της οποίας βιώνουμε χωρίς πόλεμο μια δεύτερη κατοχή.
Δεύτερη κατοχή. Κάθε φορά που έρχονται οι Γερμανοί στην Ελλάδα φέρνουν μαζί τους πείνα και εξανδραποδισμό. Αυτό έγινε και στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό γίνεται και τώρα.
Το τρίτο μνημόνιο, όμως, το μνημόνιο της νέας κατοχής, δεν το παρέδωσαν κουίσλινγκς πολιτικοί στον Γερμανό γκαουλάϊτερ. Ούτε υποδέχθηκαν τον κατακτητή στις πύλες των Αθηνών οι κυβερνήτες μας, όπως τον τραγικό Απρίλιο του 1941 στην λεωφόρο Κηφισσίας, όπου ο φρούραρχος Καβράκος και ο δήμαρχος Πλυτάς παρέδωσαν την πρωτεύουσα στους κατακτητές. Άλλωστε, η κυβέρνηση Τσολάκογλου, η κυβέρνηση των δοσιλόγων, σχηματίστηκε από μάχιμους μεράρχους του Αλβανικού Έπους, οι υπουργοί της ήταν καταξιωμένες προσωπικότητες ή και ήρωες όπως ο Κατσιμήτρος. Είχαν την πρόθεση να λειτουργήσουν σαν ενδιάμεσο σώμα απορρόφησης των κραδασμών και προστασίας του κατακτημένου λαού από την ωμή βία του κατακτητή και στην πραγματικότητα, αν και κατοχική κυβέρνηση, λειτούργησαν πυροσβεστικά και προστατευτικά για τον υπόδουλο λαό. Δεν καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα, δεν πλούτισαν, δεν συμπεριελήφθησαν σε λίστες τραπεζών του εξωτερικού. Και στο τέλος οι άνθρωποι αυτοί αγόγγυστα υπέστησαν τις βαρειές συνέπειες των πράξεών τους ως αποστάτες του έθνους τους, αναλαμβάνοντας με ανδρισμό τις συνέπειες της αποστασίας τους.
Σήμερα βιώνουμε χωρίς πόλεμο μία νέα κατοχή. Εδώ τηρήθηκαν οι τύποι: ψήφισε το Εθνικό Κοινοβούλιο, και το άλλοτε κραταιό ιδρυτικό κεντροδεξιό κόμμα της Μεταπολίτευσης, και το κεντροαριστερό κόμμα του λαϊκισμού και των παροχών, και το αριστεροδέξιο κόμμα των προοδευτικών μαρξιστών αστών. Επήλθε νομοτύπως η λεηλασία της ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού λαού, η χρεωκοπία των επιχειρήσεων, οι απολύσεις εκατομμυρίων εργαζομένων, η συντριβή των μισθών και των συντάξεων, η αποδόμηση της μεσαίας τάξης και ο υποβιβασμός της σε τάξη νεόπτωχων, η μαζική εκπτώχευση όλου του πληθυσμού, οι αναζητήσεις στα σκουπίδια, τα συσσίτια. Υπερψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους η εσαεί ενυποθήκευση του συνόλου της εθνικής περιουσίας. Εξανδραποδίστηκε με προεδρικά διατάγματα η ιδιοκτησία του Ελληνικού κράτους και η αξιοπρέπεια του Ελληνικού Λαού.
Η μουντή, θολή εικόνα της Κατοχής αναδύεται σαν φάντασμα πάνω από το χρεωκοπημένο έθνος. Κακοντυμένες γυναίκες, υποσιτιζόμενα παιδιά, ρακοσυλλέκτες, πείνα, συσσίτια, εισροή καυσόξυλων και αιθαλομίχλη στην πόλη λόγω αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου, απόγνωση, φυγή των ανθρώπων σε άλλες πόλεις ή σε άλλες χώρες. Και οι απαραίτητοι τεύτονες επικυρίαρχοι, που αυτήν την φορά δεν φοράνε μελανόχρωμες στρατιωτικές στολές με φανταχτερά διακριτικά, αλλά την κοστουμαρισμένη όψη του μειλίχιου τεχνοκράτη.
Και από την άλλη πλευρά της «τράπεζας των διαπραγματεύσεων», από το εγχώριο σκηνικό, τα κατάλοιπα της φαυλοκρατίας, ό,τι απέμεινε μετά από διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις που έστειλαν στον βόθρο της ιστορίας τζάκια και δυναστείες. Που υποδύονται τους «υπεύθυνους κυβερνήτες» της χώρας. Και που κουνάνε το χέρι στον δυστυχισμένοι λαό κάθε φορά που αυτός υψώνει φωνή διαμαρτυρίας, υπενθυμίζοντας ότι αυτός τους εξέλεγε επί δεκαετίες, αναγορεύοντάς τον σε ομοτράπεζο και τροφοδοτώντας αισθήματα συλλογικής ενοχής, που καταστέλλουν την αντίσταση. Με την βοήθεια και των απαραίτητων χημικών.
Κουίσλινγκς. Κουίσλινγκς, όμως, που δεν έχουν να αντιτάξουν στον κατακτητή ούτε κάν την αξιοπρέπεια της έντιμης ήττας ή της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Κουίσλινγς που δεν πολέμησαν για την πατρίδα τους πριν υψώσουν λευκή σημαία και την παραδώσουν στον εισβολέα, αλλά την είχαν ήδη οι ίδιοι κακοδιοικήσει, κατακλέψει, αποδομήσει κοινωνικά, εξευτελίσει ηθικά, αποσυνθέσει πνευματικά, χρεωκοπήσει οικονομικά, μεταβάλει σε έρημο όπου ήταν πιά εύκολο να προσπελάσει ο κατακτητής. Κουίσλινγκς που βλέπουν στον εισβολέα την τελευταία ελπίδα τους να διασώσουν τα ανήθικα ολιγαρχικά τους προνόμια, όπως οι μαυραγορίτες της κατοχής, την ώρα της τιτανομαχίας του Ελ Αλαμέϊν, κραύγαζαν «βάστα Ρόμελ», δηλαδή να νικήσουν οι Ναζί, να μείνει η πατρίδα τους σκλαβωμένη ώστε να συνεχίσουν αυτοί την ανελέητη λεηλασία της περιουσίας του Ελληνικού λαού.
Στο στημένο παιχνίδι της Μεταπολίτευσης, που βαίνει προς το ιστορικό του τέλος, οι άγνωστοι ήταν γνωστοί και οι εχθροί ήταν φίλοι και συνέταιροι. Στους φαύλους διαγωνισμούς του Δημοσίου η Κυβέρνηση μοίραζε στους φίλους της το 75% των θέσεων και η Αντιπολίτευση έπαιρνε πάντοτε το 25% . Πίσω από τον Καραγκιόζη, τον Βεζύρη, το Κολλητήρι και τον Μπαρμπαγιώργο, είναι ο ίδιος Καραγκιοζοπαίκτης. Έτσι, την καταγγελία του Μνημονίου ανέλαβαν εργολαβικά τινές εκ των δευτεραγωνιστών του καταρρεύσαντος δικομματισμού και ηγετίσκοι ελασσόνων σχηματισμών. Το σύστημα κατασκεύασε (και χρηματοδότησε, βάσει των τελευταίων αποκαλύψεων) μόνο του τους «εχθρούς» του, ώστε η διαμάχη να παραμείνει εντός των οικογενειακών ορίων. Έτσι, ως «απάντηση» στην κατάρρευση εμφανίστηκαν πρόσωπα και ομάδες που ήταν σάρκα από την σάρκα της φαυλοκρατίας, ομοτράπεζοι των υπευθύνων της εθνικής χρεωκοπίας, δούλοι και κόλακες της διεφθαρμένης μεταπολιτευτικής εξουσίας, άρα ελεγχόμενοι εν τέλει και ακίνδυνοι για την ουσία του συστήματος.
Καθώς λοιπόν το κύριο σώμα του πολιτικού συστήματος καταρρέει, τώρα αναδύονται τα βίαια άκρα, ως τελευταία εφεδρεία του. Ως γνωστόν, παντού και πάντοτε, η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο της καταρρέουσας εξουσίας. Η χώρα αντιμετωπίζει τώρα, εκτός από την χρεωκοπία της, και τον κίνδυνο να οδηγηθεί μέσα από τυπικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες σε ολοκληρωτικό καθεστώς της άκρας δεξιάς ή της άκρας αριστεράς. Ένα καθεστώς τύπου Τσάβες, σε πρώτη φάση, είναι πλέον άμεσα ορατό. Σε δεύτερη φάση, τίποτα δεν αποκλείεται.
Η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, που ασπάζονται την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Εθνική Αξιοπρέπεια και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, οφείλει, ΟΦΕΙΛΕΙ να βρει την δύναμη να γεννήσει, όχι αύριο που θα είναι πολύ αργά αλλά σήμερα, την νέα πολιτική δύναμη που θα πραγματοποιήσει την νέα Μεταπολίτευση και την Ριζική Πολιτική Μεταρρύθμιση, που θα οδηγήσει σε ένα λαμπρό κεφάλαιο της Ελληνικής Ιστορίας.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
5 comments
Ως πολίτης λοιπόν απαντώ στην προτροπή της τελευταίας παραγράφου: Πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” http://www.koinwnia.com
“Η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, που ασπάζονται την Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Εθνική Αξιοπρέπεια και την Κοινωνική Δικαιοσύνη”
Και πού ήταν κρυμμένη αυτή “η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών” εδώ και 38 χρόνια και δεν την είδαμε; Διότι αν υπήρχε, δεν θα είχαμε καταντήσει σ’ αυτά τα χάλια.
Διαφωνώ κύριε Μελετόπουλε με την “καθώσπρεπική” τοποθέτησή σας η οποία -για ευνόητους λόγους, δεν είναι του παρόντος- συμψηφίζει την άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά, ως -εν πολλοις- τους δύο “ακραίους” πόλους του σημερινού πολιτικού συστήματος.
1ον) Προφανώς επειδή αναφέρεστε στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, κάνετε το λάθος να τους τοποθετείτε εκεί που σας εξυπηρετεί και όχι εκεί που αυτοί δηλώνουν. Η Χ.Α. είναι Εθνικιστικό κόμμα, και καλό είναι κάποια στιγμή να εξηγήσουμε στον απλό Έλληνα ότι υπό κανονικές συνθήκες ο ελληνικός Εθνικισμός ΚΑΜΜΙΑ σχέση δεν έχει με την λεγόμενη “Δεξιά”.
2ον) Μία απλή αλλά αντικειμενική σύγκριση της Χ.Α. και του άλλου -προφανώς- πόλου, δηλ. το ΣΥΡΙΖΑ, καταδεικνύει ότι μία ενδεχόμενη κυβέρνηση του δεύτερου κόμματος ουσιαστικά θα σημάνει το τέλος της Ελλάδας όπως την ξέραμε. Αντιθέτως μιά κυβέρνηση της Χ.Α., όσο απίθανο και αν ακούγεται, πιθανώς να ξαναγεμίσει ελπίδες τους Έλληνες που θέλουμε μιά Ελλάδα όπως την ξέραμε. Επίσης, στην β’ περίπτωση, το πιθανότερο είναι η εκκίνηση ενός νέου συμμοριτοπολέμου των “δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου” ώστε να πέσει η κυβέρνηση των …”ναζί”. Άρα και στις 2 περιπτώσεις “άκρο” είναι το λεγόμενο “αριστερό” κόμμα.
3ον) Μιάς και ανέφερα την αγαπημένη λέξη των αριστερών όταν αναφέρονται στην Χ.Α. καλό θα ήταν να αναλογιστούμε, ποιοί είναι αυτοί που χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα, στοχοποιούν, “ταμπελοποιούν” και υβρίζουν τον οποιοδήποτε επειδή απλώς έχουν πολιτικές διαφορές μαζί τους. Αν είστε ένας αντικειμενικός αναλυτής θα συμφωνήσετε ότι αυτό το χαρακτηριστικό ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στην δίκη προθέσεων κατά της Χ.Α. η απόφαση είναι “ένοχη για Ναζισμό”. Γιατι τότε να μην κάνουμε και εμείς, και εσείς, μιά αντίστοιχη δίκη όπου θα βρούμε το ΣΥΡΙΖΑ “ένοχο για Κομμουνισμό”, Σταλινικού-Μαοϊκού μάλιστα τύπου. Αυτό δηλ. θέλουμε για την Ελλάδα, γι’ αυτό πολέμησαν οι παπούδες/πατεράδες μας το 1944-’49;
Ας σοβαρευθούμε όμως: Αν πραγματικά σας ενοχλεί η ΧΑ και φοβάστε ότι όντως “ζούμε μέρες Βαϊμάρης”, καλό θα ήταν να εξετάσετε και το αντίστοιχο “φαινόμενο” που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Και ευχής έργο θα ήταν αν θέλατε να μας εξηγήσετε το εξής: Η έστω και στιγμιαία αλλά πλήρης επικράτση του ενός ή του άλλου κομματικού μηχανισμού ως ελληνική κρατική οντότητα, ποιά επίπτωση θα είχε στην σημερινή Ελλάδα; Με απλά λόγια, αν στις επόμενες εκλογές συμβεί το απίστευτο ώστε να έχουμε “μονομαχία” ΣΥΡΙΖΑ και Χ.Α. για την εξουσία, ΕΣΕΙΣ ποιός θα θέλατε να κερδίσει;
Εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη θέλω την ΧΑ, όχι γιατί είμαι “ερωτευμένος” με τον Κασιδιάρη αλλά διότι δεν θέλω, εγώ, να γίνω ο …”κασίδης”, στο κεφάλι του οποίου θα πειραματιστεί ο …Αλέξης. Ελάχιστη σημασία έχει αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω δώσει ψήφο στο κόμμα του Μιχαλολιάκου. Η αλήθεια είναι ότι ανάμεσα σε κομμουνισμό και εθνικισμό προτιμώ το δεύτερο. Αλλά και πάλι είναι πολλά τα σημεία στα οποία δεν με εκφράζει η ΧΑ. Όμως έτσι όπως λειτουργεί η σημερινή “Δημοκρατία” μας δεν ισχύει πάντα το ψηφίζω από όλους το καλύτερο, αλλά ψηφίζω από όλους τον λιγότερο κακό. Δυστυχώς εκεί έχουμε καταντήσει. Όμως μακρυγορώ και καταχρώμαι την φιλοξενία του χώρου.
Ελπίζω να με αντιλαμβάνεστε, ευχαριστώ για τον χρόνο σας και θα αναμένω με ενδιαφέρον την απάντησή σας.
Ζω στο κέντρο όλη μου τη ζωή. Η φρίκη που περιγράφετε δεν είναι τωρινή ένεκα κρίσης, ξεκίνησε από το 1990 και μετά. Κι όχι σιγά-σιγά, εν μία νυκτί άλλαξε η Αθήνα κι η Ελλάδα. Παιδεμπόριο, τράφικιγκ, βρώμα, δυσωδία, σκουπιδομάνι, γυφταριό, ναρκωτικά, πρεζεμπόριο, πρεζόνια, μαφίες, σπείρες, βαριά εγκληματικότητα, καθημερινές εισβολές σε σπίτια, σφαγές γερόντων. Μέχρι το 2004 κυριαρχούσαν από κάθε άποψη οι Αλβανοί, μετά έγινε το μεγάλο ντου του τριτοκοσμικού ισλαμολούμπεν κι από τότε πια ζούμε σαν κανονικοί μελλοθάνατοι σ’ ένα κανονικό Νταχάου.
Όλη αυτή την ίδια περίοδο δρουν αποσαρθρωτικά, προβοκατόρικα, εκφοβιστικά και δολοφονικά για τον κοσμάκη (με τις πλάτες των επωνύμων και της κουλτουροδιανόησης), οι τραμπούκοι του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου που είναι εγκάθετοι ξένων κέντρων. Σας θυμίζω πυρπόληση της Πρυτανείας το 91 και το 95, χώρια τα αναρίθμητα κρούσματα της βανδαλοκανιβαλικής κτηνωδίας τους. Επομένως ούτε αυτό το επιχείρημά σας ισχύει, περί ανόδου δηλαδή της βίας και των άκρων σε περιόδους κρίσης. Τα Δεκεμβριανά τους, τότε που “εξεγέρθηκαν” κατά της “Δεξιάς” κατά παραγγελία της Πρεσβείας και των νταβάδων, και μας καίγανε επί μήνες, είχαμε κρίση;
Όσο για το άλλο άκρο, της ΧΑ, δεν είναι λόγω κρίσης, απλά βάλανε υποψηφιότητα και ψηφίστηκαν από τους πιο ταλαιπωρημένους κι αδικημένους ψηφοφόρους ή τους πιο αηδιασμένους. Μπορεί και το ίδιο το σύστημα να την έβαλε σφήνα, ως αντιστάθμισμα στους αναρχοφασίστες για να φύγει η οργή από πάνω τους και να πάει στους “ναζί”. Επειδή μετά τη Μαρφίν ο κόσμος δεν έχαφτε πια το παραμύθι του αντιεξουσιασμού, που προφανώς είναι άκρως απαραίτητο… Ένα άλλο κίνητρο του συστήματος είναι η ταύτιση του λαουτζίκου με τους “ναζί” ώστε να διευκολυνθεί η ενοχοποίηση έως δαιμονοποίησης οποιουδήποτε φουκαρά διαμαρτύρεται για τα αυτονόητα, π.χ. έγκλημα, γκέτο, ισλαμικά στίφη, βρώμα, χαβουζοποίηση, κι όλη αυτή την ανθρωπιστική καταστροφή που ονομάζουν “μετανάστευση”. Διότι τόσα χρόνια μας βρίζουν ρατσιστές και φασίστες αλλά χρειαζόταν και η βούλα! Ιδού λοιπόν η βούλα, η ΧΑ είναι “ναζί”, η ΧΑ δεν θέλει μετανάστες άρα όποιος ζητάει να ζήσει σαν άνθρωπος και όχι σαν κατάδικος είναι ΧΑ=ναζί!!!
Επίσης η αναφορά σας σε ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαϊ, είναι κι αυτή ένα κλισέ. Εκτός από κλοσάρ, ρακοσυλλέκτες, ναρκομανείς, και Πακιστανούς με καροτσάκια που όλοι αυτοί ανακατεύουν τα σκουπίδια, δεν τρώνε από κει, δεν έχω δει κανέναν άλλο να πλησιάζει τους κάδους, πόσο μάλλον να τρώει από αυτή την απερίγραπτη βρώμα των κάδων και των σωρών χύμα….
Συμφωνώ με το πνεύμα του άρθρου, απλά σε ωρισμένα σημεία μιλάτε κι εσείς για μια νορμάλ χώρα που η κρίση την έριξε στον πάτο της Κόλασης. Κι έτσι περιγράφουν την κατάσταση σχεδόν όλα τα κείμενα κι οι αναλύσεις των τελευταίων 3 χρόνων. Δεν ισχύει. Επρόκειτο όχι για νορμάλ χώρα αλλά για αποικία των ΗΠΑ, τσιφλίκι των νταβάδων, χρυσορυχείο λαμόγιων, βασίλειο των αριστερών ψυχάκηδων, ζώνη του λυκόφωτος. Και πάνω από 20 χρόνια διαρκούν τα πειράματα εξαχρείωσης κι εξανδραποδισμού του λαού, ο κράϊμ μίνιστερ ΓΑΠ έδωσε τη χαριστική βολή, ώσπου μπήκε στο παιχνίδι και η Γερμανία.
Είμαι ένα από τα εκατομμύρια πειραματόζωα και ιδίως του κέντρου που βιώνουμε αδιανόητα ψυχοσωματικά βασανιστήρια τις δυο τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον, γι αυτό οποιοσδήποτε υπαινιγμός περί φυσιολογικής χώρας ή κατοίκων που πάσχουν μόνο από ανεργία και πείνα λόγω κρίσης, μου φαίνεται εξοργιστικός.
Η Ελλάδα γεωπολιτικά, είναι πολύ σημαντική. Ένα φιλέτο πού το λιγουρεύονται τα σκυλιά!
Τα Κράτη-δυνάμεις (δηλ. τα σκυλιά) εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους, επηρεάζουν τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο ώστε να ωφεληθούν, οικονομικά πάντα, όσο το δυνατόν περισσότερο από την Χώρα-φιλέτο.
Η Ελλάδα λοιπόν, εκτός από την γεωπολιτική της υπεροχή, υπερέχει-καί-τού Πολιτισμού της. (σε τυχόν γνώμες τύπου Φαλμεράϊερ, απαντώ με το πόνημα τού Παπαδιαμάντη ”Η απάντηση στην ανθελληνική θεωρία τού Φαλμεράϊερ”)
Αυτός ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ που επινοήθηκε εδώ, στό άστυ τών Αθηνών, ώς ΠΟΛΙΣ και ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ και ΠΟΛΙΤΕΙΆ,εξευτελίζεται και μειώνεται από την Εσπερία(όχι Ευρώπη)καί τίς ΗΠΑ. Πώς??? Γιατί???
Α.Ώς πρός την γλωσσική πενία.
1.Πρώτος και τιμημένος από την Γαλλική Ακαδημία, ο αλήστου μνήμης Ράλλης, ο ”κουκουνάγες”.
2. Τό ΠΑΣΟΚ με τόν επείσης αλήστου μνήμης Παπανδρέου, υιό τού Παπανδρέου τής δημοκρατίας και πατέρα τού Παπανδρέου-ΓΑΠ.
3. Η Διαμαντοπούλου τού ΠΑΣΟΚ και πάλι- αυτή,τήν βραβευμένη από την ΕΕ, γιά τίς προτάσεις της στά εργασιακά, όταν διετέλεσε επίτροπος-.
Β.Ώς πρός τούς ήρωες-παγκόσμια σύμβολα.
1.Αχιλέας, Αλέξανδρος, Λεωνίδας καί Σπαρτιάτες καί Αθηναίοι. Όλοι τους ήταν ομοφυλόφυλοι!!!
2.Οι περισσότερο διβασμένοι καί άρα γνωστοί στήν Εσπερία, ‘Ελληνες Φιλόσοφοι. Κι’αυτοί ομοφυλόφυλοι!!! ευτυχώς, δέν έχουν καταπιαστεί ακόμα μέ τούς ‘Ιωνες Φυσικούς Φιλοσόφους…Στωϊκούς, Κυνικούς, Επικούριους,Σοφιστές…
Λυσαλέα πασχίζουν νά πείσουν πρώτα εμάς, οτι δέν είμαστε Έλληνες πραγματικά αλλά κατά σύμπτωση κατοικούμε σ’αυτόν εδώ τόν ΤΟΠΟ, καί σφετεριστήκαμε τούς ΤΡΟΠΟΥΣ-συνήθειές τους. Η ενοιολογική-Ελληνινική Γλώσσα τούς τά χαλάει όμως, γι’αυτό μέ νομοσχέδια γιά τήν παιδεία, μέ τά λεξικά τους, καί τα μυστηριώδη γκρήκλις πασχίζουν νά φιάξουν ορθά παιδιά, πολιτικοποιημένα μάλιστα, από το νηπιαγωγείο, κατά τό ορθοπαιδικός. Έτσι, χτίζεται ένα γλωσσικό τερατούργημα μέ συμβατικές-λέξεις κατά τό αγγλοσαξωνικό πρότυπο.
Γιατί αλήθεια? μά πώς μπορεί ‘ενα Κράτος-Δύναμη νά ανεχθεί κάτι καλλίτερό του?
Όσον αφορά τήν πολιτική που ακολουθείται, αυτά.
Αλλά υπάρχει καί ο Λαός, το ‘Εθνος, η Κοινωνία -διαλέγει ο καθένας όποια λέξη τόν εκφράζει-, που χειμάζεται μετά από μία εποχή χάϊ-λάϊφ, μέ πούρα, γερμανικά αυτοκίνητα(που δεν αγοράζουν οι Γερμανοί), σάουνες, Μυκόνους, Σαντορίνες, Γαβαλάδες, Καρούζους καί Αράχωβες, στεγαστικά, χρηματιστήριο, ξανθές, κλπ, κλπ. Στενάζει ο Λαός, πεινάει, Οργίζεται, ευκαιρία βρήσκουν κιέδώ, οι δυνάμεις πού λέγαμε, εγχώριες καί ξένες, γιά να δημιουργήσουν εκτροπή στήν κοινωνία, διχασμό, πόλωση καί Φόβο μεταστροφής της σέ Όχλο.
Υπάρχει όμως καί άλλο ένα στοιχείο. Αυτό τού ραγιαδισμού. Μία θέση στό Δημόσιο καί θα σού φέρω τόοοσα ψηφαλάκια Αγά-Υπουργέ μου!
Χρειάζεται χρόνος νά ανακάμψουμε από τήν Τουρκοκρατία! πόσα χρόνια πέρασαν άλωστε? ούτε 200!!! Όταν η Εσπερία βγήκε από τόν μεσαίωνα με τα Ελληνικά Γράμματα, ο ΤΟΠΟΣ αυτός εδώ παρέμεινε στο σκοτάδι γιά άλλα 400 χρόνια.
Εχουμε κάνει άλματα, τώρα ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε το δυσκολότερο.
Κοινωνική Συνείδηση.
Τότε θα ανακάμψουμε.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ.