Οι επερχόμενες Προεδρικές εκλογές είναι κομβικές. Θα κρίνουν κατά πόσο οι κύπριοι θα χαράξουν νέα πορεία χειραφέτησης και επανατοποθέτησης του κυπριακού στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας ή κατά πόσο τελεσίδικα θα αρχίσουν να κατηφορίζουν προς τον ολοκληρωτικό αφανισμό. Δες τε τον Λίβανο, δες τε την Συρία και δες τε τον δόλιο και ύπουλο ρόλο της Τουρκίας. Αυτά και χειρότερα θα πάθουν οι Κύπριοι αν εμπιστευτούμε τις παρατάξεις οι οποίες παρά τα φρικτά τους λάθη ζητούν να ηγηθούν ξανά του κράτους. Υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές ή υποκριτικοί συνοδοιπόροι του φασιστικού, ανελεύθερου, ρατσιστικού, αντιδημοκρατικού και ιμπεριαλιστικού σχεδίου Αναν. Σήμερα, εν τούτοις, δεν έχουν καν το θάρρος να πουν ένα ανοικτό και μεγάλο συγνώμη.
Σώφρων και ασφαλές είναι να μην εμπιστευτούμε τις απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές παρατάξεις της κομματοκρατίας της περιόδου 1960 μέχρι σήμερα. Τόσα είναι τα λάθη τους που σωρευμένα είναι πιο ψηλά από το Έβερεστ. Απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές ιδεολογίες, σπαρακτικά κραυγαλέα ανικανότητα να καταλάβουν στοιχειωδώς τον κόσμο και την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας, πρόταξη των κομματικών και προσωπικών διαφορών τους πάνω από την εθνική επιβίωση και ανικανότητα να αντιληφτούν τον πραγματικό χαρακτήρα των διεθνών θεσμών.
Γι’ αυτό, δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι μετά το 1960 μας οδήγησαν σε διαδοχικές διχόνοιες, εμφυλίους, τυφλότητα, πραξικοπήματα, αδιέξοδες συμφωνίες με τον εισβολέα, απάθεια αντί ενεργής αντίστασης και ακατανόητα μπερδεμένα λόγια όταν πριν δύο δεκαετίες κάποιοι έγκαιρα μιλούσαν για στρατηγική διεξόδου (αίτηση ένταξης στην ΕΕ και αμυντική σύζευξη με την Ελλάδα). Διολισθαίνοντας από την μια υποχώρηση στην άλλη και από το ένα λάθος στο άλλο μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού με το σχέδιο Αναν το οποίο απέκρουσαν με το ιστορικό ΟΧΙ του 2004 οι ίδιοι οι πολίτες. Τώρα, οι αδιόρθωτοι, θέλουν να μας επιστρέψουν στο μέλλον της ίδιας ή παρόμοιας διζωνικής παράκρουσης. Αν οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας θα ψηφίσουν ξανά τους δράστες της συμφοράς μας. Αν το κάνουν, μάλλον θα είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουν και θα πάθουν ότι τους αξίζει.
Ο θεσμός της Προεδρίας, δηλαδή της άμεσης δημοκρατίας στην εκλογή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, προσφέρει τώρα την ευκαιρία για μια πιο ασφαλή πορεία. Ο θεσμός της Προεδρίας αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα κατά των πολιτικά ναυαγισμένων κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Βασικά, στην σημερινή ιστορική συγκυρία, οι προεδρικές εκλογές θα προκρίνουν αν η Κύπρος θα ζήσει ή θα πεθάνει. Γιατί η επί τέσσερεις δεκαετίες θανατηφόρα υποχωρητικότητα και η στήριξη του θανατηφόρου σχεδίου το 2004 δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην προσκόλληση των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων σε αναχρονιστικά και απαρχαιωμένα ιδεολογικά δόγματα και ακατάλληλες για ανεξάρτητο κράτος εξαρτησιακές αντιλήψεις τους.
Το ιδεολογικό σάπισμά τους προκαλούσε αλληθωρισμό προς ξένους δεσπότες που ζητούσαν την καταστολή της ανεξαρτησίας μας και που έφερνε άσκοπη και αχρείαστη διχόνοια στην κυπριακή κοινωνία. Από το 1960 μέχρι σήμερα, σε άλλα κράτη μια τέτοια αλληλουχία θανατηφόρων λαθών η αποδοχή το 2004 να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, θα είχαν ακουστεί φωνές περί εσχάτης προδοσίας. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει γεγονός ότι επί δεκαετίες και αδιαλείπτως μετά το 1977 συζητούσαν την κατάργηση της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα απλά μέλη των κομμάτων, οι απλοί δηλαδή Κύπριοι, δεν φταίνε γι’ αυτό. Φταίνε όσοι και όποιοι δράστες κομματάρχες τους παρέσυραν στον κατήφορο. Τώρα τους προσφέρεται η ευκαιρία χειραφέτησης, πολιτικής απελευθέρωσης και μιας νέας σωτήριας πορείας.
Η εκλογή μη κομματικού Προέδρου της ΚΔ, επιπλέον, θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτικά ναυαγισμένη κομματοκρατία να αυτοδιαλυθεί και να ανασυγκροτηθεί, για να ανασυσταθεί έτσι η πολιτική μας ζωή. Οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου, λοιπόν είναι «δύο σε ένα»: Προσφέρουν, αφενός την ευκαιρία η κοινωνία να εκλέξει πανηγυρικά μη κομματικό πρόσωπο με θέσεις εθνικής σωτηρίας και αφετέρου την προοπτική ανασυγκρότησης και ανασύστασης της κυπριακής πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα, θα ανακοπεί ο κατήφορος προς το θανατηφόρο τέλμα, την απώλεια της ανεξαρτησίας μας, το βίαιο πάντρεμά μας με τον νέο-Οθωμανισμό, την ακύρωση της δημοκρατίας, την αποδοχή ενός ρατσιστικού (διζωνικού) καθεστώτος και την αρπαγή του πλούτου μας. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσο είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Τώρα, επειδή ένας είναι ο μη κομματικός υποψήφιος ερχόμαστε στον Γιώργο Λιλλήκα. Ο ανανεωμένος πολιτικός του λόγος και οι ρητές προγραμματικές του θέσεις κατά της θανατηφόρας διζωνικής παράκρουσης διανοίγουν ελπίδες τόσο μιας πιο ελπιδοφόρας προεδρίας όσο και μιας ευκαιρίας, όπως είπαμε, να ανασυγκροτηθεί η πολιτική μας ζωή. Ο ανεξάρτητος υποψήφιος δεν φαίνεται μόνο να αφήνει πίσω τον απαρχαιωμένο ιδεολογικοπολιτικό λόγο αλλά και να παραμερίζει την διζωνική παράκρουση που μαθηματικά οδηγεί σε πλήρη και τελεσίδικη τουρκοποίηση.
Ο ανανεωμένος λόγος συμβολίζεται και από την σωστή αντίληψη της ελληνικότητας ως οικουμενικής πολιτικής παράδοσης και από την κατανόηση της στρατηγικής σημασίας της Ελλάδας για την επιβίωση των κυπρίων. Την Ευρώπη, επίσης, την βλέπει με σωστούς πολιτικούς φακούς και χωρίς συμπλέγματα ή σύνδρομα υποτέλειας. Επιπλέον, χωρίς εθνικιστικές παρακρούσεις όσων σήμερα αμετανόητοι στεγάζονται σε συγκεκριμένο κόμμα, χωρίς αναχρονιστικά διεθνιστικά σύνδρομα όσων σταλινικών κυβερνούν το έτερο μεγάλο κόμμα και χωρίς νεοκυπριακά παραληρήματα, ο ανεξάρτητος υποψήφιος χαράσσει μια ψύχραιμη και ισορροπημένη πορεία.
Οι κύπριοι έχουν την μεγάλη ευκαιρία να αποκολληθούν από τις λάσπες λαθών και πολιτικών εγκλημάτων πέντε δεκαετιών και να εξαποστείλουν τους αμετανόητους δράστες της συμφοράς της Κύπρου στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Νέες και ανασυγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις που θα πυροδοτήσει η αλλαγή, θα στηρίξουν τον νέο πρόεδρο στην νέα και δύσκολη πορεία σωτηρίας. Μια τέτοια πορεία υποχρεωτικά είναι τροχοδρομημένη πάνω στις αρχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Οποιαδήποτε άλλη «λύση» καλύτερα ποτέ να μην έλθει ή ας αργήσει όσο χρειαστεί. Θέλουμε και επιδιώκουμε βιώσιμη λύση αλλά δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε!! Με παρρησία και σαφήνεια, ο ανεξάρτητος υποψήφιος, δηλώνει προγραμματικά δεσμευμένος με θέσεις συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα.
Τέλος, ακούω κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσο ο ανεξάρτητος υποψήφιος θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Πρώτον, προτιμότερος αυτός που δεν στηρίζεται στο σάπιο, απαρχαιωμένο και ένοχο κομματικό παρελθόν. Δεύτερον, προτιμότερος αυτός που κατέρχεται ως υποψήφιος με ρητές και σαφείς προγραμματικές δεσμεύσεις που δημιουργούν προοπτικές αποκόλλησης από τις επάρατες διαπραγματευτικές δεσμεύσεις του παρελθόντος. Τρίτον, προτιμότερος ένας ανεξάρτητος υποψήφιος ο οποίος αν εκλεγεί θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτική μας ζωή να ανασυγκροτηθεί και να ανανεωθεί.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Δημοσιευμένο στον Φιλελεύθερο 22/12/2012 http://www.philenews.com/digital/ (απόψεις και άρθρα)
5 comments
Ο κ. Λιλλήκας υπήρξε στενός συνεργάτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου ΑΚΕΛ για πολλά χρόνια και βουλευτής του από το 1996 έως το 2006.
Μόλις σήμερα άκουσα τον κ. Γιώργο Λουκαϊδη, βουλευτή του ΑΚΕΛ, να μιλά στο ραδιόφωνο για “αμετανόητους ενωτικούς”!
Για ποιο πράγμα πρέπει να “μετανοήσουν” οι ενωτικοί; Για το γεγονός ότι πίστεψαν στη συνένωση και την ισχύ του ελληνισμού με στόχο την επιβίωσή του;
Δεν φαντάζομαι ότι ο κ. Λιλλήκας να είχε άλλες απόψεις όταν συνεργαζόταν με το ΑΚΕΛ, διότι απλούστατα δεν θα τον δέχονταν. Δεν είναι, δηλαδή, αρκετό να έρθει σήμερα και να πεί ότι… τώρα διαφωνεί! Το ΑΚΕΛ μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο (άλλο πρότυπο του κ.Λιλλήκα) πολέμησαν την ιδέα της Ένωσης και αυτός είναι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους γιατί φτασαμε σήμερα στην κατάσταση που είμαστε, από την οποία ο κ.Λιλλήκας διατείνεται τώρα ότι θα μας σώσει!
Λυπούμαι πραγματικά που στενοχωρώ τον κ. Λιλλήκα και τον κ. Ήφαιστο.
Με όλο τον προσήκοντα σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις θα ήθελα να πω τα εξής.
Πρώτον, ο ΓΛ τώρα δεν είναι μέλος του ΑΚΕΛ αλλά ανεξάρτητος υποψήφιος με συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις που συγκρίνονται με τους άλλους. Από το ΑΚΕΛ έφυγε εδώ και καιρό και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν ήταν εκεί για ιδεολογικούς λόγους (όπως και άλλοι στο παρελθόν). Εξάλλου, έφυγε για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους από το ΑΚΕΛ και στην συνέχεια βρέθηκε με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αυτό που μετράει αποφασιστικά είναι ότι πρωταγωνίστησε στο ΟΧΙ κατά των θανατηφόρων προτάσεων των εχθρών της Κύπρου που αποσκοπούσαν στην οριστική εξάλειψη του Ελληνισμού από την μεγαλόνησο. Ο ΓΛ όπως και όλοι οι άλλοι Κύπριοι δεν έπεσαν με καλάθι από τον ουρανό. Είναι γέννημα της Κύπρου, είχε μια διαδρομή. Ως νέος, σχεδόν παιδί, δοκίμασε να εισέλθει στην πολιτική, στην συνέχεια σταθεροποίησε τις πολιτικές του επιλογές και τώρα είναι υποψήφιος με συγκεκριμένες θέσεις. Αυτές οι θέσεις κρίνονται και όχι το τι θα μπορούσε να πει κάποτε όταν ήταν νεαρός ή ακόμη χειρότερο τι θα μπορούσε να είχε πει ο παππούς του ή ο πατέρας του. Δεύτερον, αυτό που ενδιαφέρει πρωταρχικά είναι το εθνικό ζήτημα. Το δεξιά / αριστερά είναι διχοτόμος της εποχής των δουλοπαροίκων και πολιτική θέση διόλου συμβατή με τις προϋποθέσεις της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής. Υπερέχει εκατομμύρια έτη φωτός από τους άλλους δύο. Των δύο μάλιστα που στο εθνικό ζήτημα είναι εξ αντικειμένου ταυτόσημοι!! Υπήρξαν φανατικά υπέρ της εξ αντικειμένου τουρκοποίησης της Κύπρου που πρότεινε ο Χάνευ, εκτός βέβαια και αν κανείς διαφωνεί ότι το φασιστικό σχέδιο Αναν ήταν κάτι άλλο. Εάν κρίνουμε με όρους κομμάτων και ιδεολογιών του παρελθόντος σύντομα δεν θα υπάρχει Κύπρος. Η κομματική και ιδεολογική ταύτιση και μάλιστα με παρωχημένους όρους των ναυαγισμένων κυπριακών κομμάτων είναι λάθος συνταγή. Αν εκλεγεί κομματικός υποψήφιος των ανανικών κομμάτων οι κύπριοι θα υπογράψουν την ιστορική τους θανάτωση. Θα είναι κομματική τύφλωση μορφικά πανομοιότυπη με αντίστοιχες τάσεις που προκάλεσαν τραγικά λάθη αρχές της δεκαετίας του 1960 και εντεύθεν.
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Από τον Παναγιώτη Ήφαιστο
Με όλο τον προσήκοντα σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις θα ήθελα να πω τα εξής.
Πρώτον, ο ΓΛ τώρα δεν είναι μέλος του ΑΚΕΛ αλλά ανεξάρτητος υποψήφιος με συγκεκριμένες προγραμματικές δηλώσεις που συγκρίνονται με τους άλλους. Από το ΑΚΕΛ έφυγε εδώ και καιρό και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν ήταν εκεί για ιδεολογικούς λόγους (όπως και άλλοι στο παρελθόν). Εξάλλου, έφυγε για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους από το ΑΚΕΛ και στην συνέχεια βρέθηκε με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Αυτό που μετράει αποφασιστικά είναι ότι πρωταγωνίστησε στο ΟΧΙ κατά των θανατηφόρων προτάσεων των εχθρών της Κύπρου που αποσκοπούσαν στην οριστική εξάλειψη του Ελληνισμού από την μεγαλόνησο. Ο ΓΛ όπως και όλοι οι άλλοι Κύπριοι δεν έπεσαν με καλάθι από τον ουρανό. Είναι γέννημα της Κύπρου, είχε μια διαδρομή. Ως νέος, σχεδόν παιδί, δοκίμασε να εισέλθει στην πολιτική, στην συνέχεια σταθεροποίησε τις πολιτικές του επιλογές και τώρα είναι υποψήφιος με συγκεκριμένες θέσεις. Αυτές οι θέσεις κρίνονται και όχι το τι θα μπορούσε να πει κάποτε όταν ήταν νεαρός ή ακόμη χειρότερο τι θα μπορούσε να είχε πει ο παππούς του ή ο πατέρας του. Δεύτερον, αυτό που ενδιαφέρει πρωταρχικά είναι το εθνικό ζήτημα. Το δεξιά / αριστερά είναι διχοτόμος της εποχής των δουλοπαροίκων και πολιτική θέση διόλου συμβατή με τις προϋποθέσεις της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής. Υπερέχει εκατομμύρια έτη φωτός από τους άλλους δύο. Των δύο μάλιστα που στο εθνικό ζήτημα είναι εξ αντικειμένου ταυτόσημοι!! Υπήρξαν φανατικά υπέρ της εξ αντικειμένου τουρκοποίησης της Κύπρου που πρότεινε ο Χάνευ, εκτός βέβαια και αν κανείς διαφωνεί ότι το φασιστικό σχέδιο Αναν ήταν κάτι άλλο. Εάν κρίνουμε με όρους κομμάτων και ιδεολογιών του παρελθόντος σύντομα δεν θα υπάρχει Κύπρος. Η κομματική και ιδεολογική ταύτιση και μάλιστα με παρωχημένους όρους των ναυαγισμένων κυπριακών κομμάτων είναι λάθος συνταγή. Αν εκλεγεί κομματικός υποψήφιος των ανανικών κομμάτων οι κύπριοι θα υπογράψουν την ιστορική τους θανάτωση. Θα είναι κομματική τύφλωση μορφικά πανομοιότυπη με αντίστοιχες τάσεις που προκάλεσαν τραγικά λάθη αρχές της δεκαετίας του 1960 και εντεύθεν.
Π. Ήφαιστος http://www.ifestosedu.gr
Ακόμα μια άποψη για τους ενδιαφερομένους:
ΑΡ
“Δημαγωγία και ψηφοθηρία ως πολιτικός καιροσκοπισμός”
του Σάββα Ιακωβίδη (εφημερίδα “Σημερινή”, Λευκωσίας)
“Οι καιροί είναι τόσο κρίσιμοι που ουδείς, πλέον, δικαιούται να μαστιγώνει τη νοημοσύνη και να προσβάλλει την αξιοπρέπεια των πολιτών. Ιδιαίτερα οι υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας. Θα ανέμενε κανείς ότι τουλάχιστον αυτοί θα επιδείκνυαν περισσότερη σοβαρότητα, υπευθυνότητα και, κυρίως, σεβασμό στους πολίτες. Προπάντων θα κατέθεταν ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις, όχι απλώς ηχηρά πλην κούφια συνθήματα και λαϊκίστικα φληναφήματα.
Ας πάρουμε τον υποψήφιο Γ. Λιλλήκα. Λέγει ότι είναι υποψήφιος των πολιτών. Τους υποτιμά με τον χειρότερο τρόπο! Μιλώντας την περ. Παρασκευή σε συγκέντρωση στο Λονδίνο, κάλεσε σε ανατροπή τής «ηττοπαθούς φιλοσοφίας» και είπε πως, αν εκλεγεί, δεν θα επιτρέψει την παράδοση στην Τρόικα. «Δεν θα δεχθούμε τη συμφωνία, ακόμα και αν υπογραφεί το μνημόνιο τώρα, εμείς θα αποπληρώσουμε τους τραπεζίτες της Τρόικας και θα τους στείλουμε σπίτι τους. Τα οικόπεδα φυσικού αερίου είναι για τα παιδιά μας, όχι για την Τρόικα». Τι αντιπροτείνει; Πώς και πότε θα τους αποπληρώσει; Δεν εξηγεί.
Ο Γ. Λιλλήκας δεν περιορίστηκε στο μνημόνιο. Στο Κυπριακό, είπε ότι δεν τον δεσμεύουν οι συγκλίσεις Χριστόφια, προσθέτον τας πως «ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας». «Στόχος», είπε, «πρέπει να είναι η δημιουργία για την Τουρκία τού μεγαλύτερου δυνατού κόστους από τη συνέχιση της κατοχής και να μην επιτραπεί η συνέχιση αποκόμισης οφελών». Αναφέρθηκε στη σημασία σχηματισμού στρατηγικών συμμαχιών με ισχυρές χώρες και με άξονα το φυσικό αέριο και πρόσθεσε:
«Πρέπει να φέρουμε την Τουρκία μπροστά από διλήμματα, να πιστέψει ότι θα χάσει την ένταξη ή και την ειδική σχέση με την ΕΕ». Αφού υποστήριξε ταυτόχρονη διαπραγμάτευση με την Τουρκία και τους Τ/κ, είπε ότι θεωρεί τη διζωνικότητα, στην ομοσπονδία, «εκ φύσεως ρατσιστική και διχοτομική». «Δεν υποστηρίζω μια διζωνική λύση διότι συνιστά συγκαλυμμένη διχοτόμηση και εγώ δεν υποστηρίζω τη διχοτόμηση», είπε.
Απορούμε: Ο Γ. Λιλλήκας, επί Γ. Βασιλείου, τι υποστήριζε; Όντας για δέκα χρόνια βουλευτής του ΑΚΕΛ, τι διακήρυσσε; Και ως υπουργός του μ. Τάσσου, τι προωθούσε; Ήταν εκφραστής και στυλοβάτης της διζωνικής, που σήμερα βδελύσσεται. Αλλ’ έστω. Ας δεχθούμε, χάριν συζήτησης ότι οι θέσεις του είναι ορθές. Διερωτώμεθα: Πώς θα εξαναγκάσει την Τουρκία να διαγράψει όσα η πλευρά μας της παραχώρησε εδώ και 35 χρόνια;
Με ποιες πολιτικές, διπλωματικές, οικονομικές, στρατιωτικές και άλλες δυνατότητες θα την υποχρεώσει να ξαναρχίσει τις συνομιλίες από μηδενική βάση; Πώς θα πείσει τους Βρετανούς, τους Αμερικανούς, τους εταίρους μας και τα Ην. Έθνη ότι όλα όσα υποστήριζαν, τώρα ακυρώνονται και φτου κι απ’ την αρχή; Πώς θα πείσει τους Γάλλους, τους Ρώσους και τους Κινέζους ότι ξεκινάμε από το μηδέν; Ο Γ. Λιλλήκας, ως πρώην υπουργός Εξωτερικών, πρέπει να γνωρίζει ότι, στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις, τα πρώτα που μετρούν είναι η αξιοπιστία, η σοβαρότητα, η συνέπεια, οι ξεκάθαρες θέσεις και οι ρεαλιστικοί, πειστικοί τρόποι διεκδίκησής τους.
Μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκαθαρίσει σοβαρά, πέραν των εύηχων συνθημάτων, πώς, πότε, έμπρακτα και τάχιστα, θα επιτύχει όλα αυτά, που με τόση συνθηματολογική ευκολία και άκρατη δημαγωγία διακηρύσσει, αν εκλεγεί στην προεδρία. Με μια επιτήδεια επικοινωνιακή πολιτική το παίζει αντιμνημονιακός στην οικονομία και μηδενιστής στο Κυπριακό, για να αλιεύσει ψήφους από την αποκαρδίωση των πολιτών. Αυτά ισούνται με πολιτικό καιροσκοπισμό. Δεν έχει ακόμα αντιληφθεί ότι οι σκεπτόμενοι πολίτες κουράστηκαν και μπούχτισαν από λαϊκιστές, ανεμόμυλους και καιροσκόπους;”
Ο Γιώργος Λιλλήκας δεν ήταν μέλος του ΑΚΕΛ. Ητανε συνεργαζόμενος με το ΑΚΕΛ, ως ΑΚΕΛ – Αριστερα – Νεες Δυνάμεις. Εξ ορισμού, αυτό σημαίνει διαφοροποίηση.
Το ΑΚΕΛ δέχεται να συνεργαστεί και με πρόσωπα που δεν είναι ταυτισμένα απόλυτα μαζί του. Οι Νέες Δυνάμεις είναι μια πολύ συνηθισμένη συμμαχία του ΑΚΕΛ. Στη σημερινή εκλογική περίοδο, όμως, το ΑΚΕΛ καμώνεται ότι ξεχνά πως ο Λιλλήκας δεν ήταν μέλος του. Και έτσι, τον παρουσιάζει …ως πρόσωπο που άλλαξε απόψεις. Και επίσης, για να δώσει την ευκαιρια στη δεξιά να τρομοκρατεί τους οπαδούς της …με τον αριστερό Λιλλήκα.
Αλλά έστω και ήταν. Ε, και; Εν έτει 2013, έρχεται ο αγαπητός Αντης Ροδίτης να μας πει πως όλοι οι Ακελικοί είναι το ίδιο; Υπάρχει οιαδήποτε ανθρώπινη ομάδα όπου υπάρχει πλήρης ταύτιση;;
Ο Λουκαϊδής, λέει ο Ροδίτης, μίλησε για αμετανόητους Ενωτικούς. Και από αυτό συμπεραίνει ο Ροδίτης πως και ο Λιλλήκας μάλλον τις ίδιες αντιλήψεις θα είχε. Με το συμπάθειο. Μα αυτά είναι παιδική αντίληψη. Ο καϋμός μας τώρα δεν είναι η Ενωση. Ο καϋμός μας τώρα είναι η κατοχή και η νομιμοποίηση της διχοτόμησης με κάλυμμα μια λύση διζωνικής ομοσπονδίας.
Το να μιλά ο Λουκαϊδης για την Ενωση και τους αμετανόητους Ενωτικούς, είναι το ίδιο με το να μιλήσει κανείς σήμερα για τα κονσερβοκούτια των κομμουνιστών και τα γκούλαγκ της Σιβηρίας. Δεν μπορείς επ’ άπειρον να λύεις όλα τα ζητήματα με αναφορές στα γκούλαγκ.
Είμαι πολύ θυμωμένος. Είμαι αγανακτισμένος. Εδώ η Κύπρος καίγεται, και κάποιοι προβάλλουν την Ενωση εν είδει πανάκειας. Οφείλουν να αντιληφθούν τα αληθινά προβλήματα του σήμερα. Και οφείλουν να προτείνουν λύσεις για τα σημερινά προβλήματα. Οχι λύσεις για τα συναισθηματικά τους. Εκτός κι αν η απελευθέρωση δεν τους απασχολεί, αλλά αρκούνται να ικανοποιούν τον υποκειμενισμό τους.
— 0 —
Ο Λιλλήκας έχει δηλώσει καθαρά και επανειλημμένα πως δεν θα δεχτεί λύση διζωνική. Δηλαδή, δεν θα δεχτεί μια λύση όπου σε κάθε ένα από τα μέρη της ομοσπονδίας θα υπάρχουν εγγυημένες πλειοψηφείες. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης και ελεύθερης εγκατάστασης. Μια λύση με εγγυημένες πλειοψηφείες Τουρκοκυπρίων στο ένα μέρος και Κυπρίων στο άλλο μέρος θα σήμαινε συνταγματική εγγύηση της τουρκοποίησης και της διχοτόμησης. Αυτή τη πολιτική της διζωνικής έχουμε τώρα τη δυνατότητα να τη καταρρίψουμε, αναδεικνύοντας το Λιλλήκα πρόεδρο.
Με το συμπάθειο. Φίλτατος ο Αντης Ροδίτης. Αλλά εξοργιστικός ο υποκειμενισμός και η απολίτικη αντίληψη, και φιλοτέρα η πατρίς.