Δεν είναι σχήμα λόγου ότι ο ερχόμενος Δεκέμβριος είναι ορόσημο για την πορεία των Εθνικών θεμάτων. Στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κρίνεται απλώς η ενταξιακή πορεία των υποψηφίων χωρών και η πιθανή εμμονή της Κύπρου και της Ελλάδας σε επιβολή κυρώσεων σε Τουρκία και Σκόπια με αναστολή ανοίγματος ενταξιακών κεφαλαίων (ουσιαστικά, την άσκηση βέτο στις ενταξιακές τους διαπραγματεύσεις).
Κρίνεται συνάμα η δυνατότητα που έχει ο Ελληνισμός να ανακάμψει και να ακολουθήσει μια νέα αξιοπρεπή και ελπιδοφόρα πορεία. Σ’ αυτή τη σύνοδο ο Ελληνισμός πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητος στην υπεράσπιση των δικαίων του, έστω κι αν μείνει χωρίς συμμάχους (μη φοβούμενος τον γνωστό μπαμπούλα της απομόνωσης από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που θα ανασύρουν κάποιοι για ασκήσουν πιέσεις). Οι κρίσιμες αποφάσεις που θα παρθούν από την ηγεσία του Ελληνισμού θα σημαδέψουν την μετέπειτα πορεία των εθνικών θεμάτων γι’ αυτό από τώρα θα πρέπει να υπάρξει ο συντονισμός κι η απαραίτητη προεργασία σε πανεθνικό και διεθνές επίπεδο.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι τον Δεκέμβρη θα δούμε κάτι διαφορετικό από αυτά που μας συνήθισαν οι ηγέτες μας; Παρακολουθώντας διαχρονικά τις εξελίξεις, έχουμε δυστυχώς κάθε λόγο να νιώθουμε ανασφαλείς, σκεφτόμενοι το μέλλον του Ελληνισμού. Θλίψη μας καταλαμβάνει όταν αναλογιζόμαστε, πού έχουμε φτάσει. Το Έθνος βάλλεται από παντού, αλλά δεν προβάλλει καμία αντίσταση. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι ανεπαρκείς ηγέτες του, έμαθαν να τρέπονται σε άτακτη φυγή και να δέχονται ντροπιαστικές ήττες. Τους έγινε πια συνήθεια να παρέρχονται εθνικές ιστορικές παρακαταθήκες, να εγκαταλείπουν την τιμή και την αξιοπρέπεια, τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων σε… αίθουσες συνεδριάσεων. Το ηθικό του λαού έχει καμφθεί και είναι βέβαιο ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς αντικειμενικούς στόχους των εχθρών του Έθνους. Θέλουν να μας αποκαρδιώσουν. Να σκοτώσουν την ελπίδα και να κάνουν την όποια σκέψη για συνέχιση της αντίστασης, να φαντάζει άσκοπη και μάταιη.
Ο Ελληνισμός (κι όχι μόνον η Κύπρος) τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθεί μια ξέφρενη πορεία που οδηγεί κατευθείαν προς την ταπεινωτική ήττα που θα επέλθει χωρίς πόλεμο. Στην υποδούλωση και την συρρίκνωση όχι μόνον επί του εδάφους αλλά και την ψυχική. Δεν εγείρεται μόνο θέμα δορυφοροποίησης του Ελληνισμού λόγω της Τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής και της απειλής της χρήσης βίας. Η “εθνική κατρακύλα” δεν περιορίζεται μόνο στα ελληνοτουρκικά. Ο Ελληνισμός αιμορραγεί τόσο ακατάσχετα σε όλες τις πληγές του, σε σημείο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν θα επιβιώσει.
Οι Τούρκοι απειλούν (εφόσον αφεθούν να εφαρμόσουν ένα σενάριο Αλεξανδρέττας στην Κύπρο, μέσω μιας ρατσιστικής λύσης Συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας – Δ.Δ.Ο.) με αφανισμό τον Κυπριακό Ελληνισμό, ενώ είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν την ίδια δοκιμασμένη συνταγή και στη Θράκη. Ταυτόχρονα, έχουν εκτραχυνθεί οι διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο των γκρίζων πλέον ζωνών. Οι γυφτοσκοπιανοί, επίδοξοι κλέφτες της ιστορίας μας, αφού “έφαγαν” το όνομα της Μακεδονίας, τους ήρθε, όπως φαίνεται, κι άλλη όρεξη. Οι Αλβανοί έχοντας ήδη σταθεροποιήσει το προγεφύρωμα με τα μιλιούνια των νόμιμων και των παράνομων στην Ελλάδα, στοχεύουν κι αυτοί στην αρπαγή Ελληνικών εδαφών. Και να ‘ταν μόνο αυτά; Υπάρχει κι η… “εκ των έσω αποσύνθεση”. Την προκαλεί η υπογεννητικότητα, η γενική κατάπτωση της Ελληνικής κοινωνίας και η ανεξέλεγκτη εισροή των ξένων. Παρακολουθώντας τους αλλοδαπούς να πανηγυρίζουν παθιασμένα για τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, αναρωτηθήκαμε για πόσο καιρό ακόμα η Ελλάδα θα είναι… Ελληνική. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε κι άλλο για να τεκμηριωθεί αυτή η “εθνική αιμορραγία”. Το μόνο που απέμεινε είναι…, αίφνης να εμφανιστούν οι Βούλγαροι να διεκδικούν την Θράκη κι οι Ιταλοί τα Επτάνησα.
Στο Κυπριακό, συνεχίζονται οι άκαρπες συνομιλίες, οι οποίες αποενοχοποιούν πλήρως την Τουρκία. Η διαδικασία είναι σκηνοθετημένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να πάρει η τελευταία πιστοποιητικό καλής διαγωγής που θα της επιτρέπει να συνεχίσει απρόσκοπτα τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις. Η “ευέλικτη πολιτική” του προέδρου Χριστόφια, έχει δυστυχώς καλλιεργήσει αρκετές εσφαλμένες εντυπώσεις. Ο διεθνής παράγοντας αναμένει σύντομα θετική έκβαση των συνομιλιών, που θα είναι καρπός του… « “νέου μομέντουμ” που υπάρχει με την παρουσία δύο μετριοπαθών αριστερών ηγετών στην Κύπρο που σκοπεύουν να αδράξουν την τελευταία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού».
Ο κομβικός Δεκέμβρης (άλλος ένας) πλησιάζει και αποδεικνύεται ότι οι ηγέτες του Ελληνισμού βαδίζουν ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια. Ήδη ακούγονται φωνές και αφήνονται αρκετά υπονοούμενα για ένα… “νέο οδικό χάρτη”. Υπενθυμίζουμε όμως, ότι η περίοδος 2006-2009 ήταν ένας “οδικός χάρτης” που θεωρήθηκε μάλιστα ως μέγιστη υποχώρηση γιατί δόθηκε ως επιπλέον περιθώριο στην Τουρκία, αντί της χρήσης του βέτο. Υπάρχουν κάποια εύλογα ερωτήματα, στα οποία οι θωπευτές της Τουρκίας αποφεύγουν να απαντήσουν: Για πόσο θα δίνεται πίστωση χρόνου στην Τουρκία; Έχει δείξει κάποια ένδειξη ότι θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της; Δεν ακούν τις διακηρύξεις των Τούρκων οι ηγέτες μας; Αν υποχωρήσουν κι αυτή τη φορά οι ηγέτες μας, θα μας κάνουν να διερωτηθούμε: Γιατί ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Μήπως για να βοηθήσουμε την Τουρκία στις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις;
Με το να φυτεύει δέντρα ειρήνης με τον εκπρόσωπο της κατοχής, την στιγμή που θα έπρεπε πειστικά να απαιτεί την επιβολή κυρώσεων στην αδιάλλακτη Τουρκία για την μη εφαρμογή αυτών που υπέγραψε, ο πρόεδρος της Κύπρου εκπέμπει ο ίδιος το ακόλουθο μήνυμα: «Προς Θεού, μην ενοχλήσετε την Τουρκία, μήπως και χαλάσει αυτό το θαυμάσιο κλίμα των συνομιλιών.» Με όλα αυτά που συμβαίνουν (ήδη αναγνώσαμε την αθωωτική για την Τουρκία έκθεση αξιολόγησης), τον ερχόμενο Δεκέμβριο και να θέλει ο Χριστόφιας, δε θα μπορεί.
Βλέπουν λοιπόν ευκαιρία λύσης οι Ευρωπαίοι και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζονται όλοι (όχι μόνον οι παραδοσιακοί ανθέλληνες και φίλοι της Τουρκίας). Συνεπώς, το λογικό ερώτημα που τίθεται είναι: Πώς θα καταφέρει τον ερχόμενο Δεκέμβρη, ο μέχρι πρότινος ευέλικτος Χριστόφιας (“ο πρόεδρος λύσης”), να πείσει ότι μπορεί να πάει ακόμα και μόνος αντίθετα από τη ροή του νερού στον… “χείμαρρο της λύσης”; Και λέμε ακόμα και μόνος (ίσως χωρίς την Ελλάδα) γιατί οι εχθροί μας φρόντισαν να υπάρχει και δεύτερο μέτωπο ανοικτό για τον Ελληνισμό τον προσεχή Δεκέμβριο. Αυτό των Σκοπίων, των οποίων επίσης κρίνεται η ενταξιακή πορεία τον κρίσιμο αυτό μήνα. Τι άραγε να περιμένουμε από τον Γιώργο Παπανδρέου (που ήταν ο πρώτος που μίλησε για νέο “οδικό χάρτη”); Ως γενικό συμπέρασμα, τον ερχόμενο Δεκέμβριο κινδυνεύουμε να υποστούμε ένα νέο εξευτελισμό, που αν και δε θα είναι ο πρώτος, θα είναι από τους πιο μεγάλους.
Όλα τα πιο πάνω συντελούνται τη στιγμή που ο νέος πρωθυπουργός της Μητέρας πατρίδας και ο πρόεδρος Χριστόφιας είναι ευτυχείς γιατί συμφωνούν στο δόγμα… «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» αλλά και στο εξίσου απαράδεκτο… «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» γιατί… «η Κύπρος θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη από τις μητέρες πατρίδες.» Αυτή είναι δυστυχώς η σημερινή ηγεσία του ελληνισμού. Παρά τα όσα (στερεότυπα) ειπώθηκαν στην πρόσφατη επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στην Κύπρο, ουσιαστικά εγκαταλείπεται η Κύπρος στα χέρια της Τουρκίας (και μακάρι να κάνουμε λάθος και να διαψευσθούμε από τα γεγονότα), η οποία αθωώνεται, ενώ κατέχει το 40% της Κύπρου και ενώ συνεχίζει να απειλεί με αφανισμό τον Κυπριακό Ελληνισμό μέσω του εποικισμού και της απαράδεκτης “λύσης” συνεταιρικού Δ.Δ.Ο. με πολιτική ισότητα, που κυοφορείται με τις ευλογίες της Κυπριακής ηγεσίας (αλλά και της Μητέρας Ελλάδας).
Η πρόσφατη υπογραφή εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας-Αρμενίας θα πρέπει να μας προβληματίσει. Οι Αγγλοαμερικάνοι έχουν σύρει τους Αρμενίους, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία γιατί αυτό επιτάσσουν τα κοινά τους συμφέροντα. Η γενοκτονία των Αρμενίων, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Ομπάμα, έχει αποσιωπηθεί. Οι Αρμένιοι προδόθηκαν από την ηγεσία τους στη Ζυρίχη (εκεί που προδόθηκε κι ο Κυπριακός Ελληνισμός το 1959). Έχουν προσέξει οι ηγέτες μας αυτό το… “με το ζόρι προξενιό”; Αποδεικνύεται ότι οι πρακτικές του 1959 χρησιμοποιούνται ακόμα. Ίσως μάλιστα οι επόμενοι στη λίστα των πλανηταρχών να είμαστε εμείς. Είναι γνωστό το ενδιαφέρον τους για μια γρήγορη, και καθόλα συμφέρουσα για τα αγγλοαμερικανικά και τουρκικά συμφέροντα, “λύση”, για ένα “κλείσιμο” του Κυπριακού που θα σημάνει όμως (αδιάφορο γι’ αυτούς) το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού.
Έρχονται δύσκολες μέρες για την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα. Το παραδέχεται δημόσια ο πρόεδρος Χριστόφιας, προσπαθώντας μάλλον να μας προϊδεάσει γι’ αυτά που θα συναντήσουμε. Έρχονται πιο δύσκολες μέρες, ιδίως μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου και την σύσταση κυβέρνησης αποτελούμενης από φανατικούς οπαδούς της εναρμόνισης με την Τουρκική ηγεμονία στην περιοχή και της άτακτης υποχώρησης στα εθνικά θέματα «για να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι» (όπως δήλωσε παλαιότερα ο νέος πρωθυπουργός).
Έρχονται δύσκολες μέρες, αλλά ας μην νομίσουν οι ηγέτες ότι οι πολίτες θα μείνουν απαθείς να παρακολουθούν το ξεπούλημα της Κύπρου που θα οδηγήσει τον Ελληνισμό σε νέες συρρικνώσεις. Φαίνεται ότι δεν διδάχθηκαν από το δημοψήφισμα του 2004 παρά το ηχηρό χαστούκι που δέχτηκαν με το 76% του “ΟΧΙ” του Κυπριακού Ελληνισμού και την κατακραυγή που υπήρχε και στην Μητέρα Πατρίδα. Συνεχίζουν, σαν πειθαρχημένοι υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης να συναινούν σε μορφές λύσης που εξυπηρετούν τους εχθρούς του Έθνους (κι όχι τον Ελληνισμό). Συνεχίζουν να επιδιώκουν την αντιδημοκρατική “λύση” συνεταιρικού κράτους Δ.Δ.Ο., με πολιτική ισότητα, σταθμισμένες ψήφους, εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων κ.α. , δείχνοντας προκλητική ασέβεια στην βούληση του λαού.
Οι διάφοροι “ρεαλιστές ” και “προοδευτικοί” στην Αθήνα και στην Λευκωσία πρέπει να γνωρίζουν (είναι δυνατό να μην γνωρίζουν;), ότι αν χαθεί η Κύπρος, μέσω μιας τουρκικής λύσης συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, σειρά θα έχουν το Αιγαίο και η Θράκη. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου είναι μια ευκαιρία για τον Ελληνισμό για να αλλάξει επιτέλους πορεία και για να πείσει διεθνώς για την αξιοπιστία του στην διαφύλαξη των Εθνικών συμφερόντων. Η πρόταξη του διπλού βέτο από Ελλάδα και Κύπρο για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και των Σκοπίων είναι μονόδρομος. Θα είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση μετά από πολλά χρόνια εφαρμογής της “πολιτικής του καλού παιδιού” και ζημιογόνων υποχωρήσεων που έχουν αποθρασύνει τους εχθρούς του Έθνους.
Διπλό βέτο λοιπόν τον Δεκέμβριο και να το διακηρύξουν από τώρα Χριστόφιας και Παπανδρέου. Για να δώσουν ένα αρχικό δείγμα της Ελληνικής αποφασιστικότητας σε Τουρκία και Σκόπια (με την ελπίδα βέβαια, ότι θα υπάρξει και συνέχεια). Το συγκεκριμένο ορόσημο δεν είναι απλώς ένα εργαλείο άσκησης πίεσης. Είναι η τελευταία ευκαιρία για να αποδείξει ο Ελληνισμός ότι δεν είναι επιρρεπής σε νέες υποχωρήσεις. Οτιδήποτε άλλο από το επιβεβλημένο διπλό βέτο θα οδηγήσει σε έναν εξευτελισμό, πολύ χειρότερο από αυτόν που υπέστησαν πρόσφατα οι Αρμένιοι.
Παρακαλώ όπως συμπεριλάβετε το πιο πάνω άρθρο στην εφημερίδα σας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Με εκτίμηση,
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (20.10.2009)
.