Η Κύπρος μεταξύ σφύρας και άκμονος πρέπει να κερδίσει την εθνική της επιβίωση

Εκτός μάλλον απίθανου απροόπτου, η Κύπρος βγάζει Πρόεδρο του Μνημονίου, του Ανάν και του γερμανικού ηγεμονισμού.

Το 2004, το 76% των Κυπρίων αντέταξαν με επικεφαλής τον αδείλιαστο Τάσσο Παπαδόπουλο, εις πείσμα ενός αδίστακτου μηχανισμού προπαγάνδας ξένων, ελλαδιτών και επιχωρίων ένα βροντερό ΟΧΙ στο εκτρωματικό σχέδιο εξανδραποδισμού τους.

Τώρα με ισοδύναμο ποσοστό υπερψήφισαν το διαμετρικά αντίθετο.

Πριν επινοηθούν τα φοβερά media κατασκευής «προγραμματισμένων πολιτών» και οι κομματικοί σχηματισμοί μεταλλαχθούν σε θυγατρικές της τραπεζικής βιομηχανίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, οι πολίτες είχαν δυνατότητα νηφάλιων και κατά περίπτωση σοφών επιλογών. Τώρα όλα, και η μοίρα ενός λαού, παίζονται σε άλλο επίπεδο. Η κρίση και ο φόβος που ενσταλάζει στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ακινητοποιεί τη βούλησή τους. Παγώνει τη σκέψη τους. Τους καθιστά ευάλωτους.

Στις «Γάτες τ’ Αι-Νικόλα», ο Σεφέρης περιγράφει τον καιρό της «μεγάλης στέγνιας», όπου «-σαράντα χρόνια αναβροχιά-/ ρημάχτηκε όλο το νησί/ πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια/ μιλιούνια φίδια (…)/ χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου/ και φαρμακερά». Τότε, στο Μοναστήρι τ’ Αι-Νικόλα «τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν» (Ποιήματα σ.272).

Σαράντα χρόνια τώρα, δούλο το μισό νησί, μιλιούνια φίδια άλλης συνομοταξίας, αλλά κάποιοι φρόντιζαν κάθε φορά να εξαφανίζουν τις… γάτες! 

Η νέα κυπριακή κυβέρνηση αναδέχεται άλυτο το υπαρκτικό πρόβλημα της Μεγαλονήσου. Πρόβλημα Κατοχής-Εποικισμού. Αμετακίνητη στρατηγική της επιλογή πρέπει να είναι Αντι – κατοχική. Η κουλτούρα όμως της νέας εξουσίας εκπέμπει επιμόνως διαφορετικά μηνύματα και δίνει αλλιώτικα δείγματα γραφής.

Συντελούσης της μακράς ελληνικής ερημοδικίας, η Τουρκία με την αδρή μέχρι πρότινος συνδρομή του πανίσχυρου αμερικανοεβραϊκού λόμπι, κατάφερε την αποενοχοποίησή της και την ανάδειξή της από δράστη κακουργήματος πολέμου σε «Τρίτον»- παρατηρητή και μάλιστα πρόθυμο να προσφέρει τις…καλές του υπηρεσίες για επίλυση  (διάβαζε: διαιώνιση) του προβλήματος. Η ρήξη Ισραήλ-Τουρκίας, παρά τις πείσμονες προσπάθειες των ΗΠΑ να την γεφυρώσουν και η πρόσφατη «ελληνο-ισραηλινή Συμμαχία» στο Κογκρέσο, ανοίγουν δυνατότητες που απαιτούν γρήγορες και άμεσες κινήσεις από Αθήνα – Λευκωσία. Η Κύπρος προηγούνταν από την Ελλάδα. Ήταν «η μονοκόρη που μας εγίνει μάνα» (Ρίτσος).

Η νέα πολιτική κατάσταση στη Μεγαλόνησο, καλείται να αντιμετωπίσει ψύχραιμα και αποφασιστικά ασφαλώς πρώτιστα το

 

 

χρόνιο εθνικό πρόβλημα, αλλά και σωρεία νεοφανών άλλων που γεννιούνται από την μνημονιακή επέλαση της διεθνούς τοκογλυφίας, αλλά και από το ενεργειακό «ψητό» του «Οικοπέδου 12».

Η έκρηξη στο Μαρί κόστισε το 50% του ΑΕΠ και η διασύνδεση με την ελλαδική οικονομία με τα παιχνίδια της επαναγοράς κ.λ.π. επέφερε βαρύ τραύμα στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα. Η διόλου εξ άλλου ευφυής ιδέα να ανατεθεί στην αλλοδαπή ιδιωτική Pimco η αξιολόγηση για ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών εξακόντισε τις δανειακές τραπεζικές ανάγκες από 4,5 δις € στα 10 και το χρέος πάνω από το 120%. Δηλαδή  τεχνητή διόγκωση για παράδοση στην τρόικα.

Κι όμως όταν παραλάμβανε ο απερχόμενος από τον Τάσσο (Φεβρ. 2008), οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν εντυπωσιακοί. Η ανεργία   μόλις 3,9%. Το εισόδημα  στο 92% του κοινοτικού μ.ο. Η  ανάπτυξη έτρεχε με 4,4% και η χώρα είχε δημοσιονομικό πλεόνασμα.

Η Κύπρος σέρνεται αλά ελλαδικά στο τούνελ της τρόικας, του αμοραλιστικού πειράματος της και την βίαιου νεοαποικιοκρατικού προγράμματος που προωθούν Άγγλοι, Τούρκοι, Αμερικανοί και Γερμανοί. Τουρκικός και γερμανικός τύπος πανηγυρίζουν για την εκλογή της νέας ηγεσίας. Τυχαίο;

Το κυπριακό τραπεζικό σύστημα πλήρωσε το ελλαδικό PSI. τώρα βάλλεται ως υποτίθεται πλυντήριο μαύρου ρωσικού χρήματος με  ανάκριση από ιδιωτική εταιρεία κατ’ εντολήν του Eurogroupενώ προηγήθηκε Επιτροπή του ΔΝΤ που δεν εντόπισε κανένα πρόβλημα. Οι όχι ευκαταφρόνητες ξένες καταθέσεις απειλούνται με κατάσχεση ενώ οι δανειστές ετοιμάζονται να καταβροχθίσουν  τον ενεργειακό πλούτο.

Η Κυπριακή εξωτερική πολιτική υπήρξε σχετικώς πολυδιάστατη, αναπτύσσοντας θετικές διασυνδέσεις κυρίως με τη Ρωσία. Το «ΟΧΙ» εξάλλου του 2004 της εξασφάλιζε έναν δυναμισμό και στην μετά Τάσσον εποχή. Οι προεξαγγελθέντες ωστόσο από την καινούργια ηγεσία επαναπροσανατολισμοί της, θα την καταστήσουν μονόπλευρη και δεδομένη. Προσαρτημένη πολιτικά στο αγγλοαμερικανικό άρμα, οικονομικά στο γερμανικό.

Αυτοί οι «διασώστες» θα προλειάνουν σίγουρα το δρόμο ολοκληρωτικής διείσδυσης της Τουρκίας αφού ήδη έχουν εκπεφρασμένη πρόθεση μεταφοράς του κυπριακού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας.

Σε διάφορες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας μας η Κύπρος εξέφρασε τη συνείδηση του Ελληνισμού. Όπως εξελίχθηκαν όμως τα πράγματα, αν δε την εκφράσει η Ελλάδα με ό,τι σημαίνει αυτό, αλλοίμονο και στην Ελλάδα και στην Κύπρο…             

 

 

 

 

 

Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

www.papathemelis.gr