Μια σοφή ελληνική παροιμία αποφαίνεται ότι «όταν πεινάει ο λαός και όταν στενοχωράται/ κανένανε δεν ντρέπεται, κανένα δεν φοβάται».
Στο μέτρο που ισχύουν οι θεσμοί της πολυκομματικής δημοκρατίας παρά την διάβρωση που και αυτοί έχουν υποστεί, η δύναμη του λαού είναι καταλυτική.
Στη γειτονική Ιταλία είχαν εξαπολυθεί λυτοί και δεμένοι να επιβάλουν τις δυνάμεις που αντιπροσώπευαν το δόγμα Μέρκελ, της αιματηρής λιτότητας και του γερμανικού ηγεμονισμού, τον «ευρωτεχνοκράτη» Μόντι και τον λάιτ-αριστερό Μπερσάνι. Εκλογικά απέτυχαν παταγωδώς. Ο λαός τρέμοντας τους σοβαροφανείς που η πολιτική τους οδηγεί στην απερίγραπτη δυστυχία προτίμησε αντί αυτών τους γελωτοποιούς, στη σκηνή Γκρίλο και στον δημόσιο βίο Μπερλουσκόνι.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας αν οι αρχιτέκτονες της καταστροφής δεν καταφέρουν να στήσουν ετερόκλητες συμμαχίες, θα αποτελέσει πιθανότατα απαρχή δομικών αλλαγών στον ευρωπαϊκό χώρο και υπό προϋποθέσεις ντόμινο ευκταίων εξελίξεων.
Η στυγνή επικυριαρχία του γερμανικού ηγεμονισμού με απάνθρωπη λιτότητα οδηγεί και στην εκλογική καταδίκη των ανδρεικέλων του.
Η περίπτωση της Βουλγαρίας διαφορετική αλλά άξια εξαιρετικής προσοχής. Η βορεινή χώρα συμμορφώθηκε απολύτως με τα κελεύσματα Βερολίνου – Βρυξελλών και παραμορφώθηκε τελείως απ’ αυτά. Μηδένισε το έλλειμμα της (1,5%) ελαχιστοποίησε το χρέος της (19,5 %. Εμείς με το PSI από το 176,4% περάσαμε μόλις στο μη βιώσιμο 156,6% ), ιδιωτικοποίησε τα πάντα, και το ηλεκτρικό που οι ξένες εταιρείες το ανατιμούν μανιακά.
Εκεί την έπαθε ο πρωθυπουργός Μπορίσωφ, γνωστός νονός της νύχτας. Οι μαζικές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών τον υποχρέωσαν αρχικά να θυσιάσει τον υπουργό Οικονομικών Τζιάνκοφ – τον Βούλγαρο… Στουρνάρα – και τελικά να αυτοθυσιασθεί!
Το βοερό μήνυμα που εκπέμπει το εκλογικό αποτέλεσμα της Ιταλίας και τα συμβάντα της Βουλγαρίας προς τους αμετανόητους δογματικούς της μισάνθρωπης λιτότητας, το πολιτικό ιερατείο των Βρυξελλών – Βερολίνου, (είπε γι’ αυτό προχθές ο Πωλ Κρούγκμαν: «δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάνει τεράστια ζημιά και εξακολουθούν να έχουν την εξουσία για να συνεχίσουν να την κάνουν») είναι:
Φτάνει πια, ως εδώ και μη παρέκει!
Προς τους δοκιμαζόμενους λαούς : ξεσηκωθείτε, μπορείτε!