1 Είναι μισή αλήθεια ότι τάχα «το κούρεμα του Ελληνικού χρέους προκάλεσε την καταστροφή της Κύπρου».
–Όντως το PSI (κούρεμα ιδιωτικού χρέους) που έγινε στην Ελλάδα προκάλεσε ζημιές στις Κυπριακές τράπεζες που είχαν αγοράσει Ελληνικά ομόλογα. Αλλά πλήρωσαν επενδυτική επιλογή τους! Δεν εξαναγκάστηκαν να αγοράσουν Ελληνικά ομόλογα. Από το συνολικό «άνοιγμα» τους, σήμερα (17 δισ.), λιγότερο από το ένα τέταρτο (γύρω στα 4 δισ.) προέρχεται από απώλειες εξ αιτίας του ελληνικού PSI πριν ένα χρόνο…
Οι κυπριακές τράπεζες είχαν ενεργητικό γύρω στα 130 δισεκατομμύρια. Απ’ αυτά επένδυσαν κατά καιρούς 6-8 δισεκατομμύρια σε ελληνικά ομόλογα. Τα πούλησαν, τα ξανά-αγόρασαν και με το PSI βρέθηκαν να χάνουν γύρω στα 4-5 δισεκατομμύρια. Δηλαδή 3-4% του συνολικού ενεργητικού τους! Τέτοιας τάξης απώλειες δεν οδηγούν κανένα τραπεζικό σύστημα σε κατάρρευση…
Το βασικό τους πρόβλημα είναι ότι έφτιαξαν μια τραπεζική φούσκα! Το ίδιο ακριβώς έπαθαν η Ισλανδία (χωρίς να ανήκει καν στο ευρώ, δημιούργησε τραπεζικό τομέα δεκαπλάσιο του ΑΕΠ της), αλλά και η Ιρλανδία (που αυτή ανήκει στο ευρώ και δημιούργησε τραπεζικό τομέα πενταπλάσιο του ΑΕΠ της). Η τραπεζική κατάρρευση Ισλανδίας και Ιρλανδίας, έγινε πολύ πριν το ελληνικό PSI και χωρίς οι δύο αυτές χώρες να έχουν ούτε ένα ευρώ σε ελληνικά ομόλογα.
Το πιο σπουδαίο: η Κύπρος μπορεί να φύγει προς τα μπρός και να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο και πολύ υγιέστερα με τα έσοδα που θα προσποριστεί από την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Δεν χρειάζεται πια το μοντέλο του «τραπεζικού παράδεισου» που ήδη καταρρέει σε διάφορα σημεία του κόσμου, εντός κι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2. Είναι ολόκληρο ψέμα, ότι μπορούσε το ΟΧΙ της Κύπρου να προκαλέσει υποχώρηση της Γερμανίας:
Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία – έτσι που τα έκανε ως τώρα κι εδώ που έφτασαν τα πράγματα – δεν υπήρχε καμία περίπτωση να κάνει πίσω! Διότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κατάρρευση της πολιτικής της και της ευρωζώνης. Η ίδια η Γερμανία φοβόταν ότι, αν έκανε πίσω στη «μικρή Κύπρο», αμέσως άλλες χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα, θα έλεγαν ΟΧΙ κι εκείνες στους οδυνηρούς όρους του Μνημονίου τους. Κι αυτό θα κόστιζε στους υπόλοιπους εταίρους (και στην ίδια της Γερμανία) πολύ περισσότερα από τα 5,8 δισεκατομμύρια επί πλέον που θα έπρεπε να δώσουν στην Κύπρο. Μιλάμε για 10δες δισεκατομμύρια που θα χρειάζονταν σε πρώτη φάση. 100δες δισεκατομμύρια, αν έμπαινε και η Ισπανία.
Κι αν η Ιταλία βγει κι αυτή από τις διεθνείς αγορές, θα χρειαστεί τρισεκατομμύριο και πλέον! Αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν να τα δανείσει κανένα κράτος της Ένωσης, ούτε η Ένωση συνολικά.
Κι αυτό, θα το προεξοφλούσαν οι αγορές αμέσως από τώρα, αν υποχωρούσε σήμερα η Γερμανία απέναντι στο ΟΧΙ της «μικρής Κύπρου»!
Εφ’ όσον η Γερμανία δεν υπήρχε περίπτωση να υποχωρήσει απέναντι στο ΟΧΙ της Κύπρου, η ίδια η Κύπρος είχε δύο επιλογές:
– Είτε να βρει τα 5,8 δισεκατομμύρια από αλλού (Ρωσία)
– Είτε να επιστρέψει σε μιαν άλλη εκδοχή αυτού που μόλις απέρριψε.
Δεν έγινε το πρώτο, κι έτσι οδηγήθηκαν τα πράγματα στο δεύτερο…
3. Είναι ακόμα χειρότερο ψέμα, ότι και η Ελλάδα θα μπορούσε να πει αντίστοιχο όχι!
Δέστε τα μεγέθη συγκριτικά:
–Το ΌΧΙ της Κύπρου αφορά ανεύρεση 17 δισεκατομμυρίων (ή 5,8 δισεκατομμυρίων, αν παραμείνει η πρόθεση της Ε.Ε. να τη δανείσουν τα 10 δισεκατομμύρια).
–Το ΟΧΙ της Ελλάδας θα απαιτούσε να βρεθούν με τη μία πάνω από 200 ίσως και 300 δισεκατομμύρια.
Τα 5 ή ακόμα και τα 17 δισεκατομμύρια που θα κόστιζε το ΟΧΙ της Κύπρου θεωρητικά υπάρχουν δύο τρείς μεγάλες χώρες που θα μπορούσαν να της τα δώσουν. Παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξε «εναλλακτική λύση» ούτε για την Κύπρο…
Τα 200-300 που θα χρειαζόταν ένα αντίστοιχο ΟΧΙ της Ελλάδας, δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που θα μπορούσε να της τα δώσει…
4. Είναι όχι απλώς ψέμα, αλλά ανοησία, ότι το αρχικό ΟΧΙ στο Σχέδιο διάσωσης της Κύπρου από το Eurogroup τώρα, είναι παρόμοιο και αντίστοιχο με το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν πριν από 9 χρόνια…
Το ΌΧΙ στο Σχέδιο Ανάν αφορούσε τη σωτηρία της Πατρίδας, τη σωτηρία ενός κράτους.
Το ΌΧΙ στο Σχέδιο Διάσωσης του τραπεζικού συστήματος της Ένωσης, αφορούσε τη σωτηρία ενός οικονομικού μοντέλου που έχει ήδη καταρρεύσει, ενώ υπάρχει κι άλλο καλύτερο για την Κύπρο! Αφορούσε τη σωτηρία μιας «φούσκας» που έχει σπάσει, αφορούσε, αν θέλετε, τη σωτηρία μιας «στρέβλωσης»…
Μην μπερδεύουμε τη σωτηρία της πατρίδας με τη σωτηρία μας χρηματοοικονομικής «φούσκας».
Είναι αστείο να βλέπουμε κάποιους στην Ελλάδα, οι οποίοι στήριξαν το Σχέδιο Ανάν το 2004, να βροντοφωνάζουν «όχι» στο μέτριο κούρεμα των καταθέσεων, πασχίζοντας να σώσουν μια «χρηματοοικονομική φούσκα»! Κι είναι, όχι απλώς αστείο, αλλά γελοίο, να το παίζουν σήμερα και… αντικαπιταλιστές από πάνω!
5. Είναι ψέμα ότι την κρίσιμη στιγμή που ξέσπασε η Κυπριακή κρίση, υπήρχε «καλύτερη λύση» για την Κύπρο:
Η αλήθεια είναι ότι με τη λύση που προτάθηκε οι απώλειες περιορίζονταν σε ποσοστά πολύ μικρά της τάξης το 10-15% (ακόμα μικρότερο ή και καθόλου για τους μικροκαταθέτες).
Αν χρεοκοπούσαν οι τράπεζες εντός ευρωζώνης, οι απώλειες θα ήταν τουλάχιστον διπλάσιες ή τριπλάσιες.
Κι αν χρεοκοπούσε η Κύπρος εκτός ευρώ, από την υποτίμηση και μόνο οι απώλειες θα ήταν πενταπλάσιες ως επταπλάσιες!
Και οι συνέπειες στην πραγματική οικονομία της Κύπρου πολύ πιο μακροπρόθεσμες και πολύ πιο δύσκολο να επανορθωθούν…
Και τέλος: Το σχέδιο που φαίνεται να περνάει τώρα, είναι χειρότερο από πλευράς κουρέματος για τους μεγαλοκαταθέτες, αν και διασώζει πλήρως τους μικρούς καταθέτες (ως 100 χιλιάδες).
–Αν ήθελαν να μειώσουν την επιβάρυνση στους μεγαλοκαταθέτες γιατί απέρριψαν το προηγούμενο σχέδιο;
–Κι αν ήθελαν να σώσουν τους μικρούς καταθέτες γιατί δεν το έκαναν από την αρχή, αφού τους το πρότειναν;
6. Είναι ψέμα επίσης ότι με την απόφαση του Eurogroup «καταστράφηκε» το μοντέλο της Κύπρου. Η κατάστασή της ήταν γνωστό που οδηγούσε εδώ και ένα χρόνο. Το ήξεραν επακριβώς, ότι θα χρειάζονταν κούρεμα καταθέσεων εδώ και πολλούς μήνες (από τις αρχές Νοεμβρίου). Αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει το παραμικρό. Και το πρόβλημα διογκώθηκε στο μεταξύ!
Όμως οι ολιγάρχες είχαν αντιληφθεί τι πάει να γίνει και αρκετοί είχαν σηκώσει τα χρήματά τους (πάνω από 25 δισεκατομμύρια είχαν φύγει από τις Κυπριακές τράπεζες – το ένα τέταρτο περίπου του συνόλου των καταθέσεων πριν έξη μήνες).
Το μοντέλο «τραπεζικού παραδείσου» της Κύπρου είχε κλονιστεί προ πολλού! Κι όσο το άφηναν το πρόβλημα χωρίς να το αντιμετωπίζουν, χειροτέρευε. Δεν καταστράφηκε τώρα το μοντέλο τους. Ήταν ήδη κατεστραμμένο…
Εκείνο που μπορεί να σωθεί είναι οι καταθέσεις των Κυπρίων και κυρίως οι καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ, που είναι «εγγυημένες».
Αλλά την κρίσιμη στιγμή διάλεξαν, με ευθύνη και της ίδιας της Κύπρου, να μειώσουν τις ζημιές των «μεγάλων καταθετών» επιβάλλοντας και ζημιές στους μικρούς που μπορούσαν να τις αποφύγουν. Αυτό είναι ολέθριο λάθος! Κι είχε αντανάκλαση σε ολόκληρη την ευρωζώνη, γιατί έξαφνα η «εγγύηση» καταθέσεων ως το όριο των 100 χιλιάδων αποδείχθηκε, πρόσκαιρα, αναξιόπιστη. Και για την Κύπρο που ζήτησε να παραβιαστεί και για το Eurogroup που το προς στιγμήν το αποδέχθηκε…
Ακόμα χειρότερη ήταν η πρόταση να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων της Κύπρου (που είναι και πλεονασματικά).
Αυτό ήταν απίστευτο λάθος: για να μη πληγούν οι καταθέσεις των εξωχώριων μεγιστάνων θα έπαιρναν ρίσκο οι ασφαλισμένοι και το καθεστώς των συντάξεων στην Κύπρο! Κι όσοι τα υποστηρίζουν αυτά στην Ελλάδα εμφανίζονται ως υπερασπιστές του… λαού κατά του κεφαλαίου!
7. Είναι ψέμα ότι η Ελλάδα εγκατέλειψε την Κύπρο την κρίσιμη στιγμή!
Άλλωστε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, διέψευσε αυτό το δόλιο ισχυρισμό και ευχαρίστησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό και την Ελλάδα για τη συμπαράστασή της σε όλα τα βήματα της κρίσης. Η Ελλάδα στήριξε και μέσα στο Eurogroup την πρόταση της Κύπρου, που πέρασε σε αντίθεση με ισχυρά κράτη-μέλη. Κι ύστερα τη στήριξε σε όλες τις επόμενες δύσκολες στιγμές, όταν η Κύπρος είχε απομονωθεί. Και τη στήριξε ως το τέλος της τελικής ρύθμισης, χωρίς καμιά στιγμή να προσπαθήσει να την επηρεάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Κάποιοι λένε ότι αυτό θυμίζει το δόγμα «Η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαρίσταται». Το δόγμα αυτό – πολύ συζητήσιμο, είναι αλήθεια – αφορούσε το εθνικό θέμα. Όπου πράγματι, η Ελλάδα δεν μπορεί να «συμπαρίσταται» απλώς, αφού είναι η ίδια «εγγυήτρια δύναμη»…
Εδώ όμως συζητάμε κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό: Συζητάμε το μοντέλο ανάπτυξης της Κύπρου, που είναι δικό τους θέμα, αφού είναι εντελώς διαφορετικό από το δικό μας μοντέλο ανάπτυξης (με δανεικά) που επίσης χρεοκόπησε.
Για το πώς θα ρυθμίσουν οι ίδιοι τον τραπεζικό τους τομέα, η Ελλάδα δεν έχει ούτε θα μπορούσε να έχει καμία ανάμιξη. Μόνο να τους στηρίζει, ιδιαίτερα όταν απομονώθηκαν μέσα στην Ευρώπη. Κι αυτό ακριβώς έκανε η Ελλάδα…
Κι όταν ζητήθηκε να αυξηθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο τίμημα εξαγοράς των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση και πάλι στήριξε την Κύπρο.
Δεν ήταν τυχαία η ευχαριστήρια ανακοίνωση του Προέδρου Αναστασιάδη. Ήταν απάντηση στις κακόβουλες φήμες που είχαν μεσολαβήσει. Γιατί μερικά πράγματα δεν γίνονται φωναχτά, γίνονται μόνο διακριτικά για να είναι αποτελεσματικά.
Κι ήταν απίστευτη ανευθυνότητα η προσπάθεια κάποιων να καταδημαγωγήσουν πάνω στην αγωνία των Κυπρίων αδελφών μας, αλλά και στα αυθόρμητα αισθήματα αλληλεγγύης του Ελληνικού λαού προς την Κύπρο.
Τώρα οι μάσκες έπεσαν και όλοι κατάλαβαν ποιοι νοιάζονται για την πατρίδα, και ποιοι αγωνίζονται να σώσουν την παρτίδα των μικροκομματικών τους παιγνιδιών.
Τηλέμαχος
http://www.antinews.gr/2013/03/23/209527/
5 comments
Γιατί ξαφνικά μέσα σε 2 εβδομάδες έπρεπε να λυθεί το θέμα; Γιατί οπωσδήποτε μέχρι την Δευτέρα, όπως μας εκβίασαν; Αφού, όπως πρωτίστως αναφέρεις Τηλέμαχε, μέσω του φυσικού αερίου τα επόμενα χρόνια η Κύπρος θα μπορούσε να είναι αυτάρκης. Προς τι η τόση βιασύνη αν μη προς αποδυνάμωση της θέσεως της Κύπρου;
Επίσης απ’ότι μάθαμε ο Σαρρής δεν διαπραγματεύτηκε ένα νέο δάνειο στην Ρωσία αλλά να κατεβάσει τους τόκους σ’αυτά που ήδη έχει πάρει. Άσκοπο, άκαιρο, αψυχολόγητο και επικίνδυνα ηλίθιο θα έλεγα.
Εν τέλει για να τελειώνουμε, είναι προφανές ότι η Κύπρος για να δανειστεί υποθήκευσε τον πλούτο της, το μόνο μέσο δηλ. που είχε για να ξεπεράσει μόνη της την κρίση τα επόμενα χρόνια.
Βάζοντας την τρόικα στο παιχνίδι, συνηγόρησε στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε ξένους οικονομικούς ελεγκτές – υπαλλήλους διεθνών κεφαλαιακών κύκλων- και την επιβολή μέτρων που στοχευμένα θα οδηγήσουν ευθέως στον απόλυτο εκτροχιασμό της οικονομίας και την παράλυση οποιωνδήποτε κοινωνικών αντανακλαστικών, συμπεριλαμβανομένης της συντεταγμένης άμυνας στρατιωτικής και πολιτικής, και κατ’επέκταση στην νομιμοφανή, επιβλητέα και -θε μου ας μην το ζήσουμε – εκ των πραγμάτων ευκτέα πλέον εκμετάλλευση του πλούτου της χώρας άρα και των ανθρώπων, από τους ξένους.
Αυτά δεν αποσιωπούνται Τηλέμαχε. Κι ένα παιδί της έκτης Δημοτικού το καταλαβαίνει.
Το λοιπόν σε παρακαλούμε μες στην πίκρα μας, μην μας προκαλείς κι εσύ με τέτοιες αποπροσανατολιστικές και άστοχες τοποθετήσεις. Άστοχες όπως το λέει η λέξη!
Δεν είμαστε ηλίθιοι επιτέλους…σταματήστε πια !
Αγαπητέ Τηλέμαχε,
ομολογώ ότι εξεπλάγην ευχαρίστως μ’ αυτό το συνοπτικό μεν αλλά νηφάλιο, διεισδυτικό, αντικειμενικό, απολύτως και πειστικώς στοιχειοθετημένο συν, το κυριότερο, θαρραλέο και “οστεοθραυστικό” άρθρο εναντίον των λαϊκίστικων, έωλων, ψευδαισθησιακών, μυωπικών ψευδοπατριωτικών φωνών οι οποίες εγείρονται από τον τρόμο της ολοφάνερης καταρρεύσεως στην πράξη των δημαγωγικών, εύηχων αλλά κενών ισχυρισμών κι ιδεασμών των κομμάτων της “αντιμονιακής” Αριστεράς (και μιας ολιγοπρόσωπης ακροδεξιάς “Ανεξάρτητης Ελληνοπρεπούς” αντιπολιτευτικής φλούδας), τα οποία είχαν στηρίξει το πολιορκητικό κριό της εφόδου τους στην εξουσία πάνω σε μια στείρα, μονότονη, κενολογική, “πατριωτική”, ευήχως “πιασιάρικη” και δημαγωγική “αντιμνημονιακή” βάση χωρίς την αντίταξη ορθολογικών, εφικτών, αποτελεσματικών, εναλλακτικών λύσεων -όπως φάνηκε ξεκάθαρα και με την τραγική έλλειψη εναλλακτικού “Σχεδίου Β'” των Κύπριων πολιτικών- και με μόνο αντίπαλο δέος το άναρθρο ψέλλισμα “εθνικιστικών” λεονταρισμών κι εκβιασμών με την μορφή μιας ετεροβαρούς αρνητικότητας της πραγματικής καταστάσεως. Μ’ άλλα λόγια, είδαμε την τραγική απόληξη του καθολικού, ηρωίκού, γενναίου, συτγκινητικού πατριωτικού πλην ατυχούς ψευτολιονταρίστικου, όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια κι εξέλιξη των πραγμάτων, “ΟΧΙ”, το οποίο προέταξε σύσσωμη -χωρίς την ύπαρξη άλλης σωτήριας εναλλακτικής λύσεως- η Κυπριακή Βουλή απέναντι στους απάνθρωπους”, “ανηλεείς” Ευρωενωσίτες -κάτι σαν ένας άλλος ηρωϊκός αλλά θανατηφόρος οικονομικός χοτός του Ζαλόγγου- αλλά απεσύρθη αμέσως μετά για να γινόταν ένα μεγάλο, ενδοτικό, υποταγμένο, πλειοψηφικό “ΝΑΙ” των Κυπρίων βουλευτών μετά την διαφανείσα ανυποχώρητη απόφαση της Ευρωομάδας να στραγγάλιζε αμέσως οποιαδήποτε διοχέτευση ζωογόνων ρευστών χρημάτων στην χρηματο-οικονομικώς ασφυκτιώσα Κύπρο κι η αναπότρεπτη ολοκληρωτική χρεοκοπία της Κυπριακής οικονομίας. Εύγε. λοιπόν, γι’ αυτό.
Η κρίση η οποία έπληξε την Κύπρο με την πρόσφατη κορύφωση της δεν ήταν ένα αιφνίδιο, αυτόματο, συγκυριακό συμβάν αλλά μια κατάσταση η οποία υπέβοσκε για πολύ καιρό πριν το προχθεσινό ξέσπασμα της αλλά υποτιμήθηκε αρχικώς ως άμεσος, ζωτικός κίνδυνος και δεν έτυχε διορθωτικών χειρισμών για να έπεφτε θύμα χτυπητών αστοχιών κι αβελτηριών εκ μέρους των Κυπρίων τεχνοκρατών και πολιτικών αλλά και πολιτικάντικου, ψηφοθηρικού -για τον φόβο της απωλείας δημοτικότητας- κουκουλώματος μαζί με σωρεία λαθών εκ μέρους του κυβερνώντος Κυπριακού κόμματος του ΑΚΕΛ και, ιδίως, του Κύπριου Προέδρου -και προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας- του κ. Χριστόφια για να ξέσπαγε εμφανώς στα χέρια του επόμενου, επερχόμενου προέδρου της Κύπρου ο ποίος έτυχε να ήταν ο κ. Αναστασιάδης, που θυμίζει την ίδια παράδοση μιας αντίστοιχης σκυτάλης-ωρολογιακής βόμβας από τον κ. Κ. Καραμανλή, τον τότε πρωθυπουργό της ΝΔ, η οποία θα εκρηγνυόταν στα άπειρα κι ανέτοιμα χέρια του κατοπινού πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Γ. Παπανδρέου.
Αυτό που βιώσαμε τις τελευταίες ημέρες δεν ήταν ένα απρόβλεπτο, αδόκητο, τραγικό φυσικό φαινόμενο το οποίο έπληξε την Κύπρο ως κεραυνός εν αιθρία αλλά η τραγική κορύφωση ενός, από μακρού σοβούντος, χρονικού προαναγγελθέντος θανάτου. Έτσι, οι Ελληνοκύπριοι, ως όμαιμοι, ομότροποι, ομόγλωσσοι κι ομόηθοι Έλληνες με τους Ελλαδικούς τοιούτους, απεδείχθησαν,δυστυχώς, κι αυτοί ως το ίδιο επιμηθείς κι όχι ως προμηθείς του κακού που τους βρήκε με τους άλλους μητροπολιτικούς Έλληνες αδελφούς των. Τι κρίμα!
Το άρθρο μ΄άρεσε τόσο πολύ που το κοινοποίησα στον προσωποβιβλιακό μου τοίχο κα διέσπειρα “urbi et orbi”.
Άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε..
Το άρθρο αναδεικνύει μία λογική, ψύχραιμη και ρεαλιστική οπτική, εντός του πλαισίου της ευρωπαϊκής πολιτικής, η οποία ωστόσο από ανθρωπολογική άποψη, καλπάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την κατάρρευση του πολιτισμικού της μοντέλου, αφού προηγουμένως θα έχει αφαιρέσει κάθε δυνατότητα αυθεντικής ύπαρξης καθενός από τα κράτη-μέλη, υποτάσσοντάς τα ένα προς ένα στην ισοπεδωτική ομοιομορφία της φιλελεύθερης παρασιτικής οικονομίας της αγοράς. Οτι τον ολισθηρό αυτό κατήφορο έτρεχαν προηγουμένως με χίλια οι αυτόχθονες επαγγελματίες νομής της εξουσίας, με αλλότριες κι ολέθριες πολιτικές, αρνούνται τώρα να το δούν κάποιοι “πατριώτες”.
Το βιολί του το antinews. Όσο ήταν κυβέρνηση το πασοκ επέκρινε τα μνημόνια. Μόλις έγινε κυβέρνηση η ΝΔ και συνέχισε απαρέγκλιτα τις ίδιες ολέθριες πολιτικές διαπίστωσε ότι οι συνθήκες είχαν πια αλλάξει –σχεδόν στιγμιαία και, συμπτωματικά, ταυτόχρονα με την εκλογική νίκη της ΝΔ- και οι πρώην λανθασμένες πολιτικές ήταν πλέον απαραίτητες. Μήπως τα ίδια δεν έκανε ο ΓΑΠ όταν από το περιβόητο ‘λεφτά υπάρχουν’ με το οποίο κέρδισε τον Καραμανλή πέρασε αμέσως μετά τις εκλογές στην εφαρμογή του σχεδίου που είχε από πριν συμφωνήσει κρυφά με το ΔΝΤ; Αυτό είναι το πολιτικό μας σύστημα. Δείτε και την ανάλυση του Γιώργου Κοντογιώργη στο ‘Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος’. Κριτική του υπάρχει εδώ:
http://argonautis.eu/kommatokratia_kai_dynastiko_kratos.htm
Οι Κύπριοι δεν είπαν ‘όχι’ στο να χάσουν οι Ρώσοι δισεκατομμυριούχοι τα λεφτά τους αλλά στο να δουν την οικονομία τους να διαλύεται επειδή κάποιοι θέλουν να αρπάξουν το ζωτικής σημασίας, ανεκτίμητο φυσικό τους πλούτο. Ο Σαμαράς είπε χωρίς δισταγμό ότι ο ελληνικός πλούτος είναι και ευρωπαϊκός, δήλωση που μόνο κυβερνήτης αποικίας θα μπορούσε να κάνει. Ο Αναστασιάδης έχει ανάλογη εθνική συνείδηση, το έδειξε κι όταν υποστήριζε το σχέδιο Ανάν, που νομιμοποιούσε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το ότι ευχαρίστησε την ελλαδική κυβέρνηση δείχνει ότι ελλαδίτες και κύπριοι πολιτικοί συμπλέουν αρμονικά στο ξεπούλημα των χωρών τους.
Οι πολιτικοί φυσικά και δεν προτείνουν κάτι άλλο ούτε εξετάζουν οποιαδήποτε εναλλακτική οδό. Γιατί να το κάνουν αφού η σωτηρία των χωρών τους προϋποθέτει την απομάκρυνσή τους από την εξουσία και οι ίδιοι από το 19ο αιώνα είναι προσκολλημένοι στην εξυπηρέτηση των δυτικών συμφερόντων; Απλά υπογράφουν ό,τι τους σερβίρουν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Δεν παραδέχονται το αυτονόητο, ότι η οικονομική ανασυγκρότηση των κρατών τους είναι αδύνατη σε συνθήκες εξωτερικής εξάρτησης σε ένα μονίμως άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον και μπορεί να στηριχτεί μόνο σε μια αυτοδύναμη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων τους. Για κάποιους αυτό θεωρείται υπευθυνότητα. Όσοι διαφωνούν αντιμετωπίζονται με τη γνωστή τακτική του κολλήματος αρνητικών ετικετών και της συγχώνευσης ή διαστρέβλωσης των ιδεών τους, ώστε να μη φαίνεται ποιος λέει κάτι όντως χρήσιμο και ορθό.
Τα κόμματα δεν αφήνουν να ακούγεται καμιά φωνή πέρα της δικής τους (μόνο στο ίντερνετ διατυπώνονται προτάσεις διεξόδου από το χάος από διανοούμενους όπως ο Γιώργος Κοντογιώργης, ο Γιώργος Καραμπελιάς και ο Παναγιώτης Ήφαιστος). Έτσι συμπεραίνεται αυτομάτως ότι η πλήρης, καθολική καταστροφή Ελλάδας και Κύπρου μέσω μνημονίων είναι η μόνη λύση για τη …σωτηρία τους. Και ποιο είναι το επαναλαμβανόμενο εδώ και τρία χρόνια, μοναδικό ‘επιχείρημα’; Ότι αν δεν επιβάλονταν τα μνημόνια η κατάσταση θα ήταν χειρότερη. Στην εφιαλτική πραγματικότητα της κοινωνικής και οικονομικής ισοπέδωσης, την οποία θα ακολουθήσει γεωπολιτική συρρίκνωση (ίσως και εδαφικές απώλειες), αντιπαρατίθεται ένα νεφελώδες, χωρίς καμιά εμπειρική θεμελίωση μεγάλο ‘αν’.
Έχει επίσης ενδιαφέρον η αναφορά σε ‘φούσκα’ που επιτέλους έσπασε. Το ότι παράλληλα θα εξαθλιωθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν προβληματίζει. Άλλοι τραπεζικοί παράδεισοι του πλανήτη, που ελέγχονται από τους μαφιόζους της Δύσης, δεν ενοχλούν. Ούτε αναφέρεται ότι το ίδιο το παγκόσμιο χρηματιστηριακό σύστημα είναι μια κολοσσιαία φούσκα που διογκώνεται διαρκώς. Ακόμη αποκρύπτεται ότι το κούρεμα καταθέσεων οποιουδήποτε μεγέθους και προέλευσης χαντακώνει για πάντα την αξιοπιστία των κυπριακών τραπεζών και συνιστά κατάφωρη παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Τι πειράζει αν επιστρέφουμε σε εποχές δικαίου προ του 18ου αιώνα; Σημασία έχει η ‘εξυγίανση’ της οικονομίας.
Η ‘διάσωση’ μέσω μνημονίων θα συνεχιστεί, θα επεκταθεί σε άλλες χώρες και θα ενταθεί μέχρι οι κοινωνίες να αντιδράσουν απαιτώντας αντιπροσωπευτικά πολιτεύματα και ρύθμιση των αγορών. Τότε μόνο θα τιθασευθούν οι ολιγάρχες που θησαυρίζουν εις βάρος των λαών ελέγχοντας την παγκόσμια κίνηση κεφαλαίων. Επίσης πρέπει οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να συσπειρωθούν αν θέλουν να φρενάρουν το γερμανικό ηγεμονισμό.