Στην Κυπριακή Βουλή η Μέρκελ και μαζί της οι ιθαγενείς ψεύτες και ανίκανοι, υπέστησαν αναπάντεχη πανωλεθρία.
Σε αντίθεση με τους Ελλαδίτες συναδέλφους τους οι οποίοι υπερψήφισαν, κατά συρροήν μάλιστα, την ομηρία των Ελλήνων, οι «36» της Κύπρου αντέταξαν ιστορικό ΟΧΙ.
Σε τέτοιες ώρες αρμόζουν τέτοιες απαντήσεις. Από την μαρτυρική Μεγαλόνησο το μέγιστον μάθημα.
«Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία» (Κάλβος)
Η παρανοϊκή απόφαση του Eurogroup είναι ο τρίτος Αττίλας για την ακρωτηριασμένη Μεγαλόνησο. Το σατανικότερο μέχρι στιγμής πείραμα της διεθνούς των Εξολοθρευτών εναντίον ενός λαού, του Κυπριακού Ελληνισμού.
Στόχος τους το «ψητό». Τα κυπριακά κοιτάσματα και ο εκφοβισμός των ευρωπαϊκών λαών. Αλλά η μανιοκαταθλιπτική κυρία του Βερολίνου που έβαλε σκοπό της να οικοδομήσει το Δ’ Ράιχ, θα συντριβεί και αυτή και αυτό μαζί. Όποιος σκάβει τον λάκο των άλλων, πέφτει ο ίδιος μέσα!
Φαντάσθηκαν ότι η σμικρότητα του μεγέθους της κυπριακής οικονομίας δεν θα προκαλούσε ντόμινο. Όμως τα ρίχτερ στην καρδιά της Ευρωζώνης ακούγονται με μεγάλη ευκρίνεια. Ολόκληρο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα κλονίζεται συθέμελα.
Με αφετηρία την συγκρότηση μιας οικονομικής κοινότητας, διαμορφώθηκε η επονομαζόμενη ευρωπαϊκή ιδέα, άρχουσα ιδεολογία τα τελευταία 40 χρόνια. Νόμισαν ότι ο κοινός οικονομικός μετασχηματισμός θα εδραίωνε ως μετενέργεια την πολιτική ολοκλήρωση του εγχειρήματος, η οποία εντούτοις συνεχώς αναβάλλονταν για το μέλλον.
Η λεγόμενη κρίση χρέους, ξεγύμνωσε τον «βασιλιά» και έδειξε τα γαμψά νύχια μιας ωμής αποικιοκρατίας που θυμίζει τις ανατριχιαστικότερες στιγμές της ιστορίας.
Οι οικτρά αποτυχημένοι μηχανισμοί των ευρωπαϊκών θεσμών που επωμίσθηκαν τάχα την διάσωση από την Κρίση, επισπεύδουν σήμερα ραγδαία το τέλος της Ευρωζώνης, αλλά και της Ε.Ε.
Ουδείς θα κλάψει γι’ αυτόν τον θάνατο…
Η βούληση του ενός, δηλαδή του Βερολίνου, υπήρξε το Α και το Ω των αποφάσεων Ευρωζώνης-ΕΕ. Όταν συνέρχονται οι «27» ή οι «17», περιμένουν την ανακοίνωση των αποφάσεων των «2» (Βερολίνου-Παρισίων), που είναι η απόφαση του «1» (Βερολίνου).
Πανευρωπαϊκή η ένδεια ηγεσίας και οράματος, η περιέλευση με ψευδοδημοκρατικές διαδικασίες της εξουσίας σε άτομα κατώτερα των περιστάσεων που συγκροτούν ομάδες συμφερόντων τραπεζιτών, βιομηχάνων και πολιτικών.
Η ακατονόμαστη απόφαση του Eurogroup, προκάλεσε παγκόσμια θύελλα. Είναι εύγλωττο το σχόλιο των Financial Times, «αντί να ρίξουν ένα σωσίβιο στην Κύπρο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες της πέρασαν μια μυλόπετρα γύρω απ’ τον λαιμό»!
Ο ωμός Σόιμπλε ξεμπρόστιασε τον Πρόεδρο της Κύπρου, δαχτυλοδειχτώντας τον ως υποκινητή της καταλήστευσης, ο οποίος άλλωστε ούτε διαπραγματεύθηκε, ούτε αντέστη. Είπε ναι σε όλα και «έτι περαιτέρω».
Ύστερα από το αμαρτωλό ελληνικό PSI που λεηλάτησε το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου αποδυναμώνοντας θανάσιμα την οικονομία της, ρήμαξε τα ελλαδικά ασφαλιστικά ταμεία και εξαθλίωσε χιλιάδες Έλληνες που έδωσαν πίστη στο αναξιόπιστο ελληνικό κράτος αγοράζοντας ομόλογά του, έρχεται η απόφαση του Eurogroup να δώσει τη χαριστική βολή στο καταρρέον ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Οι εθνικές κυριαρχίες έχουν καταλυθεί. Τα εθνικά κοινοβούλια αυτοαπαξιώθηκαν. Το Δ’ Ράιχ έχει επικυριαρχήσει.
Η Κύπρος είναι το β’ μετά την Ελλάδα πειραματόζωο. Η περίπτωση της κυνικής εκβίασής της έρχεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή.
Οι άχρηστοι των Βρυξελλών φαντάσθηκαν ότι λόγω μεγέθους δεν θα προκαλέσουν ντόμινο. Γελιούνται. Θα το έχουν και τους αξίζει.
Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του πανγερμανισμού.
Η απόφαση του Eurogroup «θα οδηγήσει σε απώλεια εμπιστοσύνης όχι μόνον των τραπεζών, αλλά και των ανθρώπων» (Γιούνκερ). Αυτή η κρίση εμπιστοσύνης είναι ήδη ο εφιάλτης της διεθνούς των τοκογλύφων.
Η Κύπρος, το 0,2% της υποτίθεται κραταιάς Ευρωζώνης, δεν μπορεί να είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η Γερμανία. Όσο νωρίτερα αυτή καταλάβει την σοφή ρήση του συμπατριώτη της Γκαίτε, «όποιος χάνει την πρώτη κουμπότρυπα, δεν καταφέρνει να κουμπωθεί», έχει πιθανότητα να διασωθεί από την καταστροφή στην οποία σπρώχνει τους άλλους.
Η Κύπρος είναι όντως η «πρώτη κουμπότρυπα» για την Ευρώπη και τη Γερμανία.
Τώρα επί τέλους δεν είναι πια μακριά για την Ελλάδα…
Του Στέλιου Παπαθεμελή
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης