Το ελληνικό ολοκαύτωμα

Οι σκεπτόμενοι πολίτες της Ελλάδος και της Κύπρου παρακολουθούν σήμερα ενεοί  τις εξελίξεις και δεν χωρά ο νους τους πώς είναι δυνατόν αυτοί που εξέλεξαν λίγους μήνες πριν, να παραδίδουν τη Χώρα βορά στους τοκογλυφικούς μηχανισμούς της Ευρωζώνης και των διεθνών και εγχώριων τραπεζιτών.

Στην Ελλάδα η τωρινή κυβέρνηση των υπάκουων εντολοδόχων, η οποία προέκυψε μετά την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο της καταστροφής της Ελλάδος, η οποία βιώνει την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Η φράση «σωτηρία της Χώρας», μόνιμη επωδός στα χείλη όσων κυβέρνησαν μετά το 2010, Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Στουρνάρα, Κουβέλη, αποτελεί ανέκδοτο στα χείλη των πολιτών που απλά χαμογελούν πικρά και σκύβουν απαισιόδοξα το κεφάλι. Δεν μπορεί άλλωστε κανείς να χαμογελάσει, όταν η ανεργία πλησιάζει το 30% του ενεργού πληθυσμού, οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν, η ύφεση και η εσωτερική υποτίμηση βαθαίνουν, το Σύστημα Υγείας διαλύεται, οι αυτοκτονίες πλησιάζουν τις 4.000. Οι κυβερνώντες και οι ξένοι εντολείς από το 2010 υπόσχονται την πολυπόθητη ανάπτυξη και παρότι έχουν «πέσει έξω» σε όλες τις προβλέψεις τους επιμένουν στην συνταγή της ακραίας λιτότητας, θεωρώντας την μονόδρομο για την Ελλάδα.

Στις 3 Ιανουαρίου του 2013, η εφημερίδα Ουάσινγκτον Πόστ, έκανε αναφορά στη Χώρα μας με τίτλο: «ένα εκπληκτικό λάθος του ΔΝΤ για την Ελλάδα». Αφορμή η (42 σελίδων) τεχνική έκθεση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ (Ολιβιέ Μπλανσάρ) όπου αναφέρει ότι δεν υπολογίστηκαν σωστά τα σχέδια για την λιτότητα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα την τεράστια ύφεση της Ελληνικής οικονομίας. Τα ίδια ανέφερε αργότερα και η εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Λαγκάρντ. Ας σημειωθεί ακόμη ότι από τον Μάιο του 2010 έως το τέλος του 2012 δώσαμε 1,046 δις € στο ΔΝΤ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (ΙΜF: συναλλαγές με το ΙΜF, Ελλάδα) για τόκους και προμήθειες (πλην του κεφαλαίου που μας έχει δανείσει), δηλαδή τους πληρώνουμε αδρά για να μας καταστρέφουν. Εάν οι άνθρωποι αυτοί εργάζονταν σε οποιαδήποτε εταιρεία ή υπηρεσία θα είχαν σίγουρα δει την πόρτα της εξόδου λόγω ανικανότητας. Άραγε οι ξένοι «φίλοι και σύμμαχοι»  πιστωτές μας και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους, θεωρούν ότι με το «κάναμε λάθος» εξαγνίζονται και νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους σωτήρες μας; Θα μας φέρουν μήπως πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν ή τις ζωές που κατέστρεψαν; Πολύ περισσότερο όταν ο διευθυντής εξωτερικών σχέσεων του ΔΝΤ κ. Τζέρι Ράις μετά από όλα αυτά, σε ερώτηση σχετικά με την ανεργία στην Ελλάδα, η οποία επισήμως πλησιάζει το 30%, απάντησε: «Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα το πρόγραμμα»!!! Ή άραγε τα «λάθη» δεν είναι και τόσο λάθη. Σε κάθε περίπτωση είναι πέραν πάσης λογικής, το γεγονός ότι αυτοί που συστηματικά και ηθελημένα, συνεχίζουν να καταστρέφουν την Ελλάδα, να υπόσχονται την σωτηρία της.

Είναι όμως πράγματι μονόδρομος η ακραία λιτότητα; Στην Ιαπωνία η νέα κυβέρνηση ενέκρινε πρόγραμμα δαπανών 116 δις $ ώστε να δοθούν τα κίνητρα για την ανάπτυξη, όπως οικονομικές δαπάνες που αφορούν σε δημόσια έργα, ενισχύσεις σε επιχειρήσεις αλλά και προγράμματα οικονομικής ανακούφισης του πληθυσμού, ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ (κατά 2%) και να δημιουργηθούν (600.000) νέες θέσεις εργασίας. Αυτό παρότι το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας έχει ξεπεράσει το 220% του ΑΕΠ. Δηλαδή προτίθεται η νέα κυβέρνηση να το αυξήσει, ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία της χώρας, γιατί αυτό είναι το κυρίως ζητούμενο. Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, είναι απλή. Η κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας είναι αμιγώς κρατική. Η Ιαπωνία έχει τον έλεγχο του νομίσματός της πράγμα που της επιτρέπει να σχεδιάζει αναπτυξιακές πολιτικές, σαν την προαναφερθείσα, αλλά και να ανταποκρίνεται με συνέπεια σε απρόβλεπτες οικονομικές ανάγκες, όπως αυτή που προέκυψε μετά το τσουνάμι και κόστισε στην Ιαπωνία σχεδόν 300 δις €.

Όταν μπήκαμε στην Ευρωζώνη, πανηγυρίζαμε γιατί δήθεν γίναμε Ευρωπαίοι, εκχωρήσαμε τον έλεγχο του νομίσματος στην ΕΚΤ και αγοράζουμε το Ευρώ και μάλιστα με διπλό τόκο. Όταν πλέον το επιτόκιο δανεισμού στις αγορές ξεπέρασε το 12% «αναγκαστήκαμε» να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Αυτό προέκυψε, μετά τις άθλιες μεθοδεύσεις  Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, ενώ η υπόθεση για την παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ (με συμμετοχή και Ευρωπαίων αξιωματούχων) βρίσκεται στον εισαγγελέα. Στην οικονομία λοιπόν απαιτείται, όπως επανειλημμένα έχουμε υποδείξει, η άμεση απεξάρτηση της Ελλάδος από το Ευρώ και η εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να γίνουν και πρόγραμμα ολοκληρωμένης διαχείρισης της οικονομίας ώστε να απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από τα δεσμά της Ευρωζώνης και να αναπτυχθεί, επανακτώντας ταυτόχρονα την Εθνική της ανεξαρτησία. Όσοι μιλούν για δήθεν πισωγυρίσματα, ας αναρωτηθούν γιατί η Αγγλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Τσεχία… δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη.

Σήμερα οι κυβερνήσεις είναι εκτελεστικά όργανα των ξένων. Είναι σαφής η ανάμιξή τους σε όλα τα νομοσχέδια που αφορούν στην λειτουργία της Χώρας. Οι άνθρωποι που κυβερνούν είναι υπάκουα, αλλά και αδίστακτα όργανα της διεθνούς τοκογλυφίας, χωρίς ίχνος φιλότιμου, αξιοπρέπειας και πατριωτισμού. Κανείς τους δεν παραιτήθηκε, διότι διαφώνησε με κάποια από τα ολέθρια μέτρα που λαμβάνονται κατά του Ελληνικού λαού, εναντίον της ίδιας τους της Πατρίδας διότι η ιδιοτέλεια, ο αμοραλισμός και η «δέσμευση» σε λέσχες και στοές, είναι το σήμα κατατεθέν του πολιτικού μας συστήματος, που τους θέτει στην υπηρεσία του Μαμμωνά. Άλλωστε «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», σύμφωνα με τα λόγια του Ντοστογιέφσκι.

Αυτό το πολιτικό σύστημα πλήρωσε μόνο για τόκους, δηλαδή την ανήθικη – σύμφωνα τόσο με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, όσο και με τους πατέρες της Εκκλησίας μας – αμοιβή των δανειστών 43 δις € το 2010, 2011 και 2012. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σχεδόν στο σύνολο των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου για το 2013, σύμφωνα με τον αντίστοιχο προϋπολογισμό.

Αυτοί οι άνθρωποι ξεπερνώντας κάθε όριο αμοραλισμού και παραπλάνησης του Ελληνικού λαού, πέρασαν σταδιακά, πολλές φορές, σε άσχετα νομοσχέδια, τεράστια ποσά χρηματοδότησης για τις τράπεζες (συνολικά περίπου 240 δις €), φορτώνοντας ουσιαστικά στις πλάτες του Ελληνικού λαού τις ζημιές τους, δηλαδή τις ζημιές ιδιωτικών εταιρειών, πράγμα μοναδικό σε όλη την Ευρώπη (αναλυτικά στοιχεία σε προηγούμενο άρθρο μου στο Αντίβαρο).

Ας δούμε όμως τι έγινε στην Ισλανδία όπου η Πρωθυπουργός της Χώρας τον Οκτώβριο του 2012 δήλωσε ότι η προκληθείσα κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα που ξεκίνησε το 2008 έχει παρέλθει. Πώς έγινε αυτό;

Η κυβέρνηση της Ισλανδίας χώρισε τις τράπεζες (οι τρεις μεγαλύτερες είχαν χρέος περίπου 85 δις $, όταν το ΑΕΠ της χώρας ήταν περίπου 15 δις $) σε δύο τμήματα. Το πρώτο που εξυπηρετούσε την εγχώρια οικονομία, τους λογαριασμούς των πολιτών κλπ. διατηρήθηκε. Το δεύτερο τμήμα που περιείχε τους λογαριασμούς των ξένων δανειστών και επενδυτών, το ξένο κομμάτι δηλαδή χρεοκόπησε (δεν πλήρωσαν τίποτα σε αυτούς). Στη συνέχεια έχοντας το δικό της νόμισμα, εφάρμοσε την νομισματική της πολιτική, δηλαδή έλεγχο κεφαλαίων, καθορισμό επιτοκίων κλπ. χρηματοδότησε την ανάπτυξη και τα έργα υποδομών (κυρίως στην αλιεία), ενώ ελάφρυνε τους δανειολήπτες. Μέσα σε περίπου 2,5 χρόνια ανέκαμψε, το 2012 το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,4%, ενώ η ανεργία μειώθηκε στο 7%. Απέσπασε δε η Ισλανδία τα εύσημα από το ΔΝΤ, παρά τις «ανορθόδοξες» πολιτικές της όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το Ταμείο.

Στην Κύπρο οι Γερμανοί δρομολόγησαν την προς όφελός τους καταστροφή του νησιού, με διάφορες προφάσεις. Όπως για παράδειγμα, αυτή του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, όταν στη σχετική λίστα με τις χώρες μέλη του ΟΗΕ, η Γερμανία βρίσκεται 45 περίπου θέσεις υψηλότερα από την Κύπρο (έκθεση του έγκυρου οίκου ερευνών Basel Institute of Governance).

Ποιους θα εμπιστευθείς πλέον Ελληνικέ λαέ; Αυτούς που τώρα κυβερνούν θα ήταν παράλογο. Μήπως αυτούς που έφτιαξαν «νέα» κόμματα με τα ίδια πρόσωπα που θήτευσαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ή ετοιμάζονται τώρα να φτιάξουν, αυτούς που μιλούν τώρα για «νέες» ιδέες,  λες και αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτέλεσαν,  γρανάζια του άθλιου κομματικού κατεστημένου που οδήγησε και οδηγεί την Ελλάδα μας στην καταστροφή; Ή άραγε θα εμπιστευθείς τους δήθεν αριστερούς, που αλλάζοντας συνεχώς θέσεις ετοιμάζονται για την εξουσία έχοντας πάρει πλέον και την έγκριση των μεγάλων μας «προστατών», μετά την ομιλία – δήλωση νομιμοφροσύνης του αρχηγού τους στις Η.Π.Α. Μήπως λύση είναι η βία, ο φανατισμός και ο ρατσισμός;

Αγωνιζόμαστε για μία Ελλάδα ελεύθερη από τους ξένους και τους ντόπιους δυνάστες. Αγωνιζόμαστε για να παραμείνει η ιδιοπροσωπία της Πατρίδος μας, αυτή που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας και όλοι όσοι θυσιάστηκαν για τα ιδανικά αυτού του τόπου. Και αυτό είναι που διακυβεύεται κυρίως σήμερα. Ελλάδα θα υπάρχει και αύριο. Με ποια μορφή όμως; Δεν θέλουμε να δούμε την Πατρίδα μας μία αποχρωματισμένη και ίσως ακρωτηριασμένη, αποικία της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.

Σας καλώ λοιπόν να επιλέξετε. Από τη μία είναι η ολέθρια πορεία στην οποία τώρα βρισκόμαστε και η εξαθλίωση που βιώνει και θα συνεχίσει να βιώνει ο λαός μας, όσο τα πλήρως εσφαλμένα στην πράξη προγράμματα των σωτήρων μας συνεχίζουν να εφαρμόζονται. Από την άλλη είναι τα διάφορα κόμματα του Ελληνικού κατεστημένου που υπόσχονται αλλαγή, κόμματα όμως που έλκουν τις αρχές τους στον Ευρωπαϊκό φεουδαλισμό με την ταξική και ρατσιστική του φιλοσοφία, είτε στις επαναστάσεις κατά αυτών των ταξικών διακρίσεων. Όλα αυτά τα κόμματα δεν έχουν καμία σχέση με την παράδοση του Γένους μας την Ρωμηοσύνη και αποτελούν φορείς ξένων πολιτιστικών προτύπων στην Πατρίδα μας. Στο πολιτικό δε προσωπικό που τα υπηρετεί, οι λέξεις ήθος και εντιμότητα είναι σπάνιες, όπως αποδεικνύουν άλλωστε οι προφυλακίσεις κορυφαίων στελεχών τους, οι οποίες κατά κοινή ομολογία, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Αν τους εμπιστευθεί ο λαός μας θα φανεί «ευκολόπιστος και πάλι προδομένος», σύμφωνα με τα λόγια του εθνικού μας ποιητή.

Μπροστά στις ακόμα δυσκολότερες μέρες που έρχονται, μπροστά στις νέες προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, υπάρχει επιλογή. Είναι ο δρόμος της επαναφοράς στη δική μας τροχιά, την τροχιά της Ρωμηοσύνης μας. Ο δρόμος μιας πολιτικής που είναι ήθος, παιδεία και πολιτισμός. Ελάτε να εργαστούμε για την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου. Να αντισταθούμε στα άνομα σχέδιά τους, να υπερασπιστούμε τα ιδανικά και τις αξίες μας, να στηρίξουμε τους εμπερίστατους συνανθρώπους μας ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και να χαμογελάσουμε με αισιοδοξία, πηγαίνοντας κόντρα στη μοιρολατρία και την οσμή θανάτου με την οποία μας περιβάλλουν. Γιατί εμείς έχουμε ελπίδα!

Ελάτε να πάρουμε πίσω την Πατρίδα μας!

 

Ο Πρόεδρος της πολιτικής Παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
Μιχάλης Ηλιάδης