Εξελίξεις και συμφέροντα στο μέτωπο Αιγαίου-Κύπρου

«Η ανακήρυξη ΑΟΖ από παράκτια κράτη και η οριοθέτησή της με άλλα γειτονικά και αντικείμενα παράκτια κράτη, είναι αναμφίβολα δικαιοδοσία των εθνικών κρατών. Αλλά η Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να ενθαρρύνει, να στηρίξει και να διευκολύνει τα κράτη-μέλη της, ώστε η ανακήρυξη της ΑΟΖ εκ μέρους τους να γίνει ταχύτερα και η πλήρης οριοθέτησή της να ολοκληρωθεί με ασφάλεια».

Με αυτή τη φράση που περιλαμβανόταν σε ομιλία του στις 18.4.2013 ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατέστησε σαφή την πρόθεση της Ελλάδος να προβεί στην ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης  και ταυτοχρόνως έστειλε το μήνυμα προς την Ευρ. Ένωση. Αν θέλει η Ένωση να αποδείξει ότι  έχει οντότητα και μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντά της, καλείται να στηρίξει με κάθε τρόπο τις χώρες –μέλη που θα ανακηρύξουν ΑΟΖ. Με απλά λόγια καλούνται οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, αν θέλουν πράγματι να βοηθήσουν την οικονομία της Ελλάδος και της Κύπρου, να διαμηνύσουν προς την Τουρκία να μην απειλεί και να μην διεκδικεί την ΑΟΖ του Καστελλορίζου και της μισής Κύπρου. Αν δεν σταθούν αλληλέγγυοι οι εταίροι τότε θα αποδείξουν ότι δεν έχει σκοπό υπάρξεως η Ε.Ε. και ότι απλώς αγόμεθα όλοι πίσω από το γερμανικό άρμα μέχρι να διαλυθεί η Ένωση.

Προσωπικά βρίσκω επίκαιρη και ευφυή την προσπάθεια του Πρωθυπουργού να συνδέσει την ελληνική ΑΟΖ με το γενικότερο ευρωπαϊκό συμφέρον και μάλιστα προτείνοντας -στην ίδια ομιλία του- να συνδεθεί η ΑΟΖ της Ελλάδος με εκείνη της Κύπρου και εκείνη της Μάλτας. Έτσι τα δύο κράτη του Ελληνισμού έρχονται πιο κοντά, αλλά  και η Ευρώπη θα διευρυνθεί γεωοικονομικά μέσω της ΑΟΖ τριών μελών της.

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι η ανακήρυξη είναι το πρώτο βήμα και ακολουθούν τα πιο δύσκολα. Δηλαδή η διαδικασία οριοθέτησης με κάθε γειτονικό κράτος ξεχωριστά. Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος, Λιβύη, Αλβανία, Ιταλία θα κληθούν να συζητήσουν μαζί μας και άλλοι μεν θα συμφωνήσουν εύκολα, άλλοι δύσκολα και άλλοι, όπως η Τουρκία, θα φέρουν τεράστια εμπόδια. Όμως η αρχή πρέπει να γίνει και νομίζω ότι θα γίνει σύντομα. Η ανακήρυξη, ως δήλωση βουλήσεως της Ελλάδος, θα βοηθήσει ψυχολογικά και γεωπολιτικά τη χώρα μας να καταδείξει ότι συνεχίζει να έχει ρόλο και συμφέροντα στην περιοχή παρά τα προβλήματά της.

Είχαμε, όμως, και μία άλλη δήλωση αυτές τις ημέρες, η οποία εκινείτο σε αντίθετη κατεύθυνση. Ο Ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ντανιέλ Κοέν Μπεντίτ δήλωσε ότι η Κυπριακή οικονομική κρίση είναι μία ευκαιρία να επανενωθεί το νησί και προσέθεσε ότι είναι προτιμότερο να επενδύουν οι Τούρκοι στην Κύπρο παρά οι Ρώσοι! Οι δηλώσεις και παρεμβάσεις του Μπεντίτ δεν γίνονται τυχαία. Τον θυμόμαστε ως Γάλλο ακροαριστερό στον Μάιο του 1968 να αγωνίζεται να ανατρέψει τον Ντε Γκόλ. Αργότερα εμφανίσθηκε ως Γερμανός Οικολόγος και χειροκροτούσε τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ κατά αμάχων στη Σερβία (1999). Προ ολίγων ετών τον είδαμε να φωνάζει υπέρ των Σκοπίων μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο με τη ρυθμική κραυγή «Μακεδονία, Μακεδονία»! Τώρα ουσιαστικά ζητεί την επαναφορά ενός χειρότερου σχεδίου Ανάν. Δηλαδή να υπάρχει πλήρης τουρκική κυριαρχία στον Κυπριακό Βορρά και μερική τουρκική κυριαρχία στον Νότο. Μετά την οικονομική υποδούλωση να έλθει και η πολιτική και αμυντική υποδούλωση των Ελληνοκυπρίων.

Ο Ελληνισμός πρέπει να φανεί ψύχραιμος και ενωμένος στο μέτωπο Θράκης-Αιγαίου-Κύπρου. Να επανενεργοποιήσουμε τον ενιαίο αμυντικό χώρο μεταξύ Ελλάδος και Κυπριακής Δημοκρατίας. Και να δηλώσουμε, Αθήνα και Λευκωσία, ότι χωρίς την απομάκρυνση του Αττίλα το Κυπριακό δεν λύνεται. Οποιαδήποτε επαναφορά του πνεύματος Ανάν απορρίπτεται. Η μελλοντική λύση να εγγυάται τις βασικές ελευθερίες  και την εθνική επιβίωση του Ελληνισμού.

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Κ.Χ. 19.4.2013