Κωνσταντίνος Χολέβας –Πολιτικός Επιστήμων
Καθώς γράφω ακούω τις αντιφατικές πληροφορίες για την τύχη του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου, διότι δεν έχει επιβεβαιωθεί η απελευθέρωσή του. Θυμούμαι ότι κατά την πρώτη μου επίσκεψη στη Συρία το 1981 ο ξεναγός του Εθνικού Μουσείου της Δαμασκού μού έδειξε την ειδική αίθουσα Μεγάλου Αλεξάνδρου και την αίθουσα με τα βυζαντινά νομίσματα. Μού είπε δε το εξής: «Από όλους τους λαούς που πέρασαν από την περιοχή οι Έλληνες, Μακεδόνες πρώτα και μετά Βυζαντινοί, είναι οι μόνοι οι οποίοι άφησαν πολιτισμό. Να έρχεστε στη Συρία. Εσείς οι Έλληνες έχετε πολλά δικά σας να δείτε». Και όταν τον ρώτησα για την κατοχή των Οθωμανών Τούρκων που είναι και μουσουλμάνοι, μού έδειξε μία πλατεία με το μνημείο των Μαρτύρων και μού εξήγησε: «Αυτό το μνημείο τιμά τους πατριώτες Σύρους που εξεγέρθηκαν κατά των Τούρκων και σφαγιάσθηκαν τον 19ο αιώνα».
Τα γράφω αυτά για να τονίσω ότι ο Ελληνισμός δεν είναι ξένος προς την χώρα, τον λαό και τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην ταλαίπωρη Συρία. Το ένα δέκατο του πληθυσμού περίπου ακολουθεί το ελληνορθόδοξο δόγμα, ενώ η πλειοψηφία είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι. Οι Ορθόδοξοι ανήκουν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και είναι αραβόφωνοι. Αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή Ρωμηοί Ορθόδοξοι, απόγονοι του Βυζαντίου-Ρωμανίας και της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως.
Ο απαχθείς Μητροπολίτης ονομάζει την Μητρόπολη Χαλεπίου με τον επίσημο τίτλο «Βεροίας και Αλεξανδρέττας». Η Βέροια ήταν μία από τις πόλεις της Μακεδονικής Δεκαπόλεως που έκτισαν εκεί οι επίγονοι του Αλεξάνδρου. Η Αλεξανδρέττα, που ανήκει στην Τουρκία και ονομάζεται Ισκεντερούν, ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Μ. Αλέξανδρο. Ο Μητροπολίτης Παύλος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και ομιλεί άριστα τα ελληνικά.
Ορθώς το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών παρενέβη και κινητοποίησε την Ευρ. Ένωση και άλλους μηχανισμούς υπέρ του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτη καθώς και του Συροϊακωβίτη (Μονοφυσίτη) Μητροπολίτη του Χαλεπίου. Πιστεύω ότι η Ελλάς πρέπει επισήμως να διακηρύξει ότι είναι ο προστάτης των Ορθοδόξων Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και ότι ουδεμία λύση μπορεί να δοθεί στον συριακό εμφύλιο χωρίς την συμφωνία και της Ελλάδος. Και να εξηγήσουμε στη Δύση ότι με απαγωγές ιερωμένων και με ακραίους ισλαμιστές, που ενισχύει η Τουρκία, δεν θα έλθει η δημοκρατία στη Συρία.
Κ.Χ. 25.4.2013
3 comments
Να μου επιτραπεί μία προσωπική μαρτυρία στο άρθρο του Κ. Χολέβα, με αφορμή το περιεχόμενό του και ειδικότερα τη φράση ότι «ο Ελληνισμός δεν είναι ξένος προς την χώρα».
Ο προπάππος μου έζησε στο Χαλέπι της Συρίας. Εκεί γεννήθηκε και η γιαγιά μου. Όταν ήταν ακόμη μωρό, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, αποφάσισε ο προπάππος να πάρει όλη την οικογένεια και να εγκαταλείψει τη ζωή στο Χαλέπι για να μετακομίσει στην Ελλάδα. Δεν ήταν μέρος της ανταλλαγής πληθυσμών. Έφυγε με τη βούλησή του. Είχε ένα μικρό ξενοδοχείο, μισό-μισό με κάποιον άλλον. Είπε στον συνεργάτη του: «αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα. Αν δεν επιστρέψω μέσα σε έναν χρόνο, κράτα το μερίδιό μου». Δεν επέστρεψε ποτέ. Άφησε όλη του την περιουσία για να πάει στην «πατρίδα» όπου δεν είχε καμία τύχη. Ούτε τα πράγματα ήρθαν βολικά. Κατέληξε σε ένα μικρό χωριό της Μακεδονίας, να κάνει μία δουλειά (αγρότης) που δεν γνώριζε. Μόνος πόθος η μετοίκηση στην Ελλάδα. Εκεί, η γιαγιά μου γνώρισε τον παππού μου, ο οποίος επίσης είχε έρθει πρόσφυγας την ίδια περίοδο. Και η ζωή συνεχίστηκε.
Ανδρέας.
“Πιστεύω ότι η Ελλάς πρέπει επισήμως να διακηρύξει ότι είναι ο προστάτης των Ορθοδόξων Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και ότι ουδεμία λύση μπορεί να δοθεί στον συριακό εμφύλιο χωρίς την συμφωνία και της Ελλάδος”. Ωραίο το κείμενο και η πρόταση θα ήταν εξαιρετική υπό άλλες συνθήκες, διότι στη διεθνή σκακιέρα οι διακηρύξεις που δεν συνοδεύονται από ανάλογη ισχύ και βούληση, ομοιάζουν με τις κομπορημοσύνες του λαγού έναντι του λέοντος στο γνωστό ανέκδοτο. Συνεπώς, θα ήταν φρόνιμο να μην προβαίνουμε σε τέτοιες μεγαλόστομες διακηρύξεις εάν δεν έχουμε τη βούληση και τη δύναμη να φανούμε αντάξιοι. Ας μου επιτρέψει ο έγκριτος αρθρογράφος μία συμπλήρωση : κάθε νοικοκύρης διαθέτει στο σπίτι του κάποιον χώρο για να φιλοξενήσει δικούς του ανθρώπους. Τέτοιοι είναι για την Ελλάδα οι Ρωμηοί Ορθόδοξοι, δικοί μας άνθρωποι. Μόνο που τον ξενώνα μας δεν τον ορίζουμε πλέον, ούτε καν το σπίτι μας, κι έτσι αντί να δεχθούμε τη γενιά μας, όπως έχουμε χρέος, φιλοξενούμε αναγκαστικά τους διώκτες τους. Βοήθεια ζητούν οι Ρωμηοί από τη γενιά τους, όχι λόγια. Αν δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, τα λόγια είναι περιττά.
Για την κρίση στη Συρία, που επηρεάζει σοβαρά τη γεωστρατηγική ισορροπία της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου και έχει ως κύρια θύματα τους αμάχους και ιδίως τη χριστιανική κοινότητα, διαβάστε το ‘Η καθ’ ημάς θάλασσα’ του υποστράτηγου Ιωάννη Παρίση. Κριτική του υπάρχει εδώ:
http://argonautis.eu/i_kath_imas_thalassa.htm