[Ακολουθεί η ανακοίνωση της εκδήλωσης, το ρεπορτάζ για την εκδήλωση και οι τοποθετήσεις του Γεράσιμου Αρσένη και Βάσου Λυσσαρίδη]
Τους τελευταίους μήνες η Κύπρος ζει την ολική επαναφορά του σχεδίου Ανάν, υπό άλλη μορφή και προσωπείο. Αυτή τη φορά, η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η απόπειρα για την παράδοση της Μεγαλονήσου στα χέρια των Αγγλοαμερικάνων και των Τούρκων συντελείται μέσα από τις περίφημες διμερείς διαπραγματεύσεις Χριστόφια–Ταλάτ.
Στα κανάλια και τις εφημερίδες, βέβαια, δεν διαφαίνεται τίποτε. αρκούνται στο να δείχνουν μόνο χαμόγελα και αβρότητες –στις οποίες πρωταγωνιστεί κυρίως ο Χριστόφιας, του οποίου η επίδειξη φιλίας προκαλεί τα αισθήματα του κυπριακού λαού.
Τι συμβαίνει επομένως; Όσα ισχυριζόμαστε αποτελούν υπερβολές; Κάθε άλλο. Η σιγή νεκροταφείου που έχουν επιβάλει τα κατεστημένα ΜΜΕ αποτελεί δείκτη της σοβαρότητας της κατάστασης. Όσοι επιθυμούν να πάρουν τη ρεβάνς από το δημοψήφισμα του 2004, επιβάλλοντας εντέλει τα σχέδιά τους στον λαό της Μεγαλονήσου, έχουν διδαχθεί καλά το μάθημα που τους δίδαξε η ήττα τους. Αυτοί δεν θα ξεχάσουν ποτέ το ότι ο «αστάθμητος παράγων» που τους συνέτριψε ήταν όση από την αντιστασιακή συνείδηση και μνήμη έχει απομείνει στον λαό της Κύπρου. Γι’ αυτό και σήμερα προχωρούν συστηματικά και μεθοδευμένα να την εξοντώσουν.
Τούτη είναι η πρώτη προτεραιότητα του καθεστώτος το οποίο σταδιακά οικοδομείται στην Κύπρο. Ένα καθεστώς το οποίο έχει αναθέσει κατά παραγγελία στους εθνομηδενιστές ιστορικούς να ξαναγράψουν την επίσημη σχολική ιστορία. Σ’ αυτή θα κυριαρχεί ένα περιεχόμενο αποστειρωμένο, αποψιλωμένο από οποιαδήποτε αναφορά στον αντιαποικιακό αγώνα των Κυπρίων για την Αυτοδιάθεση. Μια αφήγηση που θα εξισώνει τον θύτη και το θύμα, εξωραΐζοντας τα εγκλήματα του πρώτου και αναγκάζοντας το δεύτερο να τα ξεχάσει οριστικά.
Ταυτόχρονα με την παραγωγή αυτών των τερατουργημάτων, συντελείται μια συντονισμένη εκστρατεία, την ένταση και την έκταση της οποίας θα ζήλευε κάθε αυταρχικό καθεστώς. Μια εκστρατεία που επιδιώκει να επιβάλει τη σιωπή σε οποιονδήποτε επιθυμεί να ασκήσει έστω και την παραμικρή δημόσια αντιπολίτευση σε αυτές τις αυτοκτονικές κινήσεις. Κι όλα αυτά γίνονται διότι ξέρουν πολύ καλά ότι η αντιστασιακή διάθεση και συνείδηση ατροφεί στο κενό της μνήμης και της πληροφόρησης.
Μπροστά σ’ αυτή την κρίσιμη κατάσταση, οι δυνάμεις που εργάστηκαν για να πετύχουν τη μεγαλειώδη και ηχηρή απόρριψη του κατάπτυστου σχεδίου Ανάν θα πρέπει να βαδίσουν στον δρόμο του 2004. Να δημιουργήσουν τους όρους ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού, που θα αποτρέψει ό,τι ετοιμάζεται στα εργαστήρια των αποικιοκρατικών δυνάμεων.
Η παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη πραγμάτων ηττάται σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, γι’ αυτό και έχει στρέψει το βλέμμα της στις περιοχές που τους έχουν απομείνει, προκειμένου να διασφαλίσουν εκεί την κυριαρχία τους. Γι’ αυτό εξάλλου προβαίνουν σ’ αυτή την καλοσχεδιασμένη αντεπίθεση. Εμείς δεν έχουμε παρά να κάνουμε το αντίθετο, να εργαστούμε έτσι ώστε να φυσήξει και στα δικά μας τα μέρη ο άνεμος της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης.
ΣΕΥΑΕΚ – ΣΑΚ
*Προκήρυξη που μοιράζεται στην Αθήνα ενόψει της εκδήλωσης της 12ης Νοεμβρίου 2008.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008 και ώρα 7:00 μ.μ. η Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ) και η Συμπαράταξη Αγώνα Κύπρου (ΣΑΚ) διοργανώνουν στο Πολεμικό Μουσείο εκδήλωση-συζήτηση με θέμα:
ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ;
Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι οι: Βάσος Λυσσαρίδης, Γεράσιμος Αρσένης, Α. Αγγελίδης, Άριστος Μιχαηλίδης, και συντονιστής ο Γιώργος Καραμπελιάς.
Διεύθυνση: http://www.ardin.gr/page/issue.php?id=01bc38b4-f567-f909-8b65-00006de6
=================================================================
«ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ
ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΠΡΟ»
(Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.) Θεμιστοκλέους 37, Αθήνα ardin@hol.gr |
|
ΣΩΜΑΤΕΙΟ
«ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΓΩΝΑ ΚΥΠΡΟΥ» (Σ.Α.Κ.)
mkladi@gmail.com |
ΚΥΠΡΟΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ –ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΝΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ;
Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, πάνω από 700 άτομα παρακολούθησαν την εκδήλωση της Συντονιστικής Επιτροπής Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (ΣΕΥΑΕΚ) και της Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου (ΣΑΚ), με ομιλητές τους Βάσσο Λυσσαρίδη, Γεράσιμο Αρσένη, Ανδρέα Αγγελίδη, Άριστο Μιχαηλίδη και συντονιστή από πλευράς των οργανωτών τον Γιώργο Καραμπελιά.
O πρώην πρ. της κυπριακής Βουλής Bάσσος Λυσσαρίδης εμφανίστηκε απογοητευμένος από την τροπή που έχουν λάβει οι διαπραγματεύσεις με την τουρκοκυπριακή πλευρά και εξέφρασε την αγωνία του για το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού, ενώ περιέγραψε το Κυπριακό «όχι ως διακοινοτικό αλλά ως θέμα εισβολής, κατοχής, εθνοκάθαρσης, κατάφορης παραβίασης των αρχών του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θέμα απελευθέρωσης». Σημείωσε δε ότι «δεν διακυβεύεται η διχοτόμηση του νησιού, αλλά η ίδια η παρουσία του ελληνισμού στην Κύπρο». Αναφερόμενος στις συνομιλίες των δύο κοινοτήτων, ο επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ έκανε λόγο για «δοτές» κυβερνήσεις στην τουρκοκυπριακή πλευρά, γεγονός το οποίο, όπως είπε, δεν επιτρέπει πραγματικό διακοινοτικό διάλογο.
Επέκρινε μάλιστα την δημιουργία των Επιτροπών, τις οποίες χαρακτήρισε «φιλοανανικές» και πρόσθεσε ότι δεν θα έπρεπε να έχουν αρχίσει τις συνομιλίες, καθώς «δεν έχει εξευρεθεί κοινό έδαφος». Σχετικώς με τους χειρισμούς που θα πρέπει να επιλεγούν στο άμεσο μέλλον, ο κ. Λυσσαρίδης εισηγήθηκε την αξιοποίηση της συμμετοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε η Τουρκία να εξαναγκασθεί σε συμμόρφωση με τις ευρωπαϊκές αρχές, ενώ προέβλεψε ότι η τουρκική ενταξιακή πορεία θα καταλήξει σε κάποια «ειδική σχέση» και όχι σε πλήρη ένταξη.
Ο πρώην υπουργός κ. Αρσένης από την πλευρά του εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός θα είναι πάντα ένα στα δύσκολες στιγμές. «Θα είμαστε όλοι Κύπριοι», είπε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός και απέρριψε την κριτική που ασκείται στους πολέμιους του Σχεδίου Ανάν, τους οποίους, όπως είπε, κάποιοι θεωρούν «κουρασμένους πατριώτες μιας ξεπερασμένης εποχής» ή «καλοπροαίρετους αλλά αφελείς ουτοπιστές». Ο κ. Αρσένης υπερασπίστηκε την λογική του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας και τόνισε ότι όχι μόνο δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ενισχυθεί.
Ο ίδιος πρότεινε, μεταξύ άλλων, την διακοπή των διακοινοτικών συνομιλιών, εφόσον στα βασικά θέματα δεν υπάρχει κοινός τόπος, την συντονισμένη εκστρατεία ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης, την δημιουργία αρραγούς μετώπου με την Ελλάδα και την ομογένεια, την αξιοποίηση της διαπραγματευτικής δύναμης που δίνει η ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου και την δημιουργία πολύτιμων συμμαχιών σε διεθνές επίπεδο. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι, «για να μην “συνωστισθούν” οι Κύπριοι στο λιμάνι της Λεμεσού προκειμένου να έρθουν στην Αθήνα για να φτιάξουν μια νέα Κύπρο», κατέληξε ο πρώην υπουργός.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ στην Κυπριακή Βουλή, κ. Αγγελίδης χαρακτήρισε την Τουρκία εχθρό της δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό και δήλωσε ότι είναι αδιανόητο να υπάρχουν πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν βασικά δικαιώματά τους λόγω της τουρκικής κατοχής. «Έχουμε εγκαταλείψει το “Δεν ξεχνώ” και έχουμε περάσει στον βρετανικό όρο “επανένωση”. Εμείς όμως απαιτούμε την απελευθέρωση», τόνισε.
Ο κ. Άριστος Μιχαηλίδης, διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας Φιλελεύθερος, υποστήριξε ότι η κυπριακή κυβέρνηση αλλά και ο Δημοκρατικός Συναγερμός προετοιμάζουν τον λαό ώστε να δεχθεί αυτά που απέρριψε το 2004 και κατηγόρησε τις δύο πλευρές για καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης με τους Τουρκοκυπρίους, άνευ όρων. Πρόσθεσε δε ότι η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχει αυτοεγκλωβιστεί, ενώ έκανε λόγο για «Αθήνα απολύτως απούσα, σε βαθμό κακουργήματος». Τέλος, τόνισε ότι «συνυπεύθυνα για τις αρνητικές εξελίξεις είναι και τα κόμματα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ που με την συμμετοχή τους στην κυπριακή κυβέρνηση παρέχουν κάλυψη στην ενδοτική πολιτική Χριστόφια».
Κλείνοντας, ο Γ. Καραμπελιάς σημείωσε ότι: «Τα γεωπολιτικά και οικονομικά δεδομένα στην περιοχή, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, με την επανεμφάνιση του ρωσικού παράγοντα, την αποδυνάμωση του αγγλοαμερικανικού –ακόμα και με την νέα αμερικανική ηγεσία– καθώς και η παρουσία Ελλάδας και Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικότερα τους Τούρκους, θα αποτελούσαν παράγοντα αισιοδοξίας και ανάληψης πρωτοβουλιών από θέση ισχύος.[ ]
Και όμως η Κύπρος για άλλη μια φορά βρίσκεται στο σημείο μηδέν και θα πρέπει να ανοίξει μία ευρύτερη συζήτηση σε Ελλάδα και Κύπρο, ώστε η κοινή γνώμη και ο λαϊκός παράγοντας να παρέμβουν αποφασιστικά στα τεκταινόμενα για να μη βρεθούμε και πάλι, όπως έγινε με το Σχέδιο Ανάν κολλημένοι με την πλάτη στον τοίχο. Και κάποτε οι Μήδοι μπορεί και να περάσουν. Για να μη περάσουν λοιπόν οι Μήδοι, οργανώσαμε σήμερα αυτή την πρώτη δημόσια συζήτηση».
Την εκδήλωση χαιρέτησαν οι εκπρόσωποι πολλών Κυπριακών Σωματείων και κινήσεων, με εκπροσώπους τους που ήλθαν από την Κύπρο, ανάμεσα τους ο Γιάννης Σεκέρσαββας της «Αδούλωτης Κερύνειας», ο Πάνος Ιωαννιδης από την «Κίνηση Ελευθερία και Κράτος Δικαίου στην Κύπρο», ο οποίος επέδωσε και τιμητική πλακέτα της κίνησης στους διοργανωτές, η Έλενα Μηλιώτη, από την «Κίνηση για το Ευρωπαϊκό Μέλλον της Κύπρου», ο Χρήστος Πέτρου από ομάδα Κυπρίων φοιτητών της Αθήνας, η ηρωική δασκάλα των εγκλωβισμένων Ελένη Φωκά, ενώ παρενέβησαν και πολλοί άλλοι όπως η Αλίκη Μαραγκοπούλου.
Είναι αλήθεια ότι η εκδήλωση της ΣΕΥΑΕΚ και του ΣΑΚ ξεπέρασε κάθε προσδοκία ακόμα και των ίδιων των διοργανωτών. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο πρ. πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης, ο πρ. πρωθυπουργός Κ. Γρίβας, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί, πρέσβεις, κ.ά.
Και ως ήταν φυσικό θορύβησε πολλούς που θεωρούσαν ότι αυτή τη φορά θα κατορθώσουν να δημιουργήσουν τα τετελεσμένα που δεν μπόρεσαν να επιτύχουν με το σχέδιο Ανάν. Έτσι τα περισσότερα ΜΜΕ, τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και ιδιαίτερα τα κρατικά, φρόντισαν να αποσιωπήσουν την εκδήλωση ακόμα και να ματαιώσουν προγραμματισμένες συνεντεύξεις του Β. Λυσσαρίδη. Η Πρεσβεία της Κύπρου, –εν τη απουσία για λόγους υγείας του πρέσβη κ. Γεωργή– δεν απέστειλε χαιρετισμό –όπως είχε δηλώσει και όφειλε να κάνει σε εκδήλωση με μέλη της Κυπριακής Βουλής– κατόπιν πιεστικών παρεμβάσεων της Κυβέρνησης της Λευκωσίας, διότι δήθεν επρόκειτο να ακουστούν υβριστικές εκφράσεις κατά του Προέδρου της Κύπρου από τους οργανωτές.
Η μαζική προσέλευση απέδειξε ότι τα αντιστασιακά αντανακλαστικά των πολιτών είναι θέση να υπερβούν την σιωπή που επιβάλλουν οι δυνάμεις που επιθυμούν να «τελειώσουν» την Κύπρο και το Κυπριακό εδώ και τώρα. Από παρά πολλούς, όπως και από τον Γεράσιμο Αρσένη η συγκέντρωση χαρακτηρίστηκε μεγαλειώδης και απαρχή μιας νέας κινητοποίησης για τη σωτηρία της Κύπρου. Το ψήφισμα που κυκλοφόρησε η ΣΕΥΑΕΚ και η ΣΑΚ για μαζική συλλογή υπογραφών και αποστολή στην Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση συγκέντρωσε ήδη τεράστιο αριθμό υπογραφών και ετοιμάζονται νέες κινητοποιήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο.
=================================================================
Ομιλία Γεράσιμου Αρσένη με θέμα:
«Κύπρος ώρα μηδέν. Το Σχέδιο Ανάν επιστρέφει;»
σε εκδήλωση που διοργάνωσαν
το Σωματείο «Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου» (Σ.Α.Κ.) και
η «Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για ελεύθερη Κύπρο»
(Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.)
Αθήνα, Πολεμικό Μουσείο, Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που έχουν πάψει, από πολύ καιρό, να ενημερώνουν ολόπλευρα το λαό μας, ασκούν επιλεκτική πολιτική, και στην επιλεκτική πολιτική πληροφόρησης έχουν αποφασίσει ότι τα διεθνή θέματα, τα εξωτερικά, τα εθνικά θέματα της πατρίδας μας δεν αξίζουν και πολύ συζήτηση.
Το δημοκρατικό αυτό έλλειμμα πρέπει να το καλύψουμε με αυτού του τύπου εκδηλώσεις, συζητήσεις και ενημέρωση του κόσμου. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές της εκδήλωσης.
Μιλώντας μετά από τις εισηγήσεις δύο εκλεκτών φίλων από την Κύπρο, πρέπει να σας πω ότι ως Έλληνας πολίτης δεν αισθάνομαι άνετα. Αισθάνομαι βαριά την ευθύνη του Έλληνα για την τραγωδία στην Κύπρο. Είναι μεγάλη η ευθύνη μας αυτή. Αλλά δεν πρέπει να απογοητεύονται τα αδέρφια μας στην Κύπρο. Πέρα από τα λάθη που έγιναν, πέρα από τα λάθη πολιτικών και κυβερνήσεων, ο ελληνικός λαός είναι μαζί με τον κυπριακό λαό και στις δύσκολες στιγμές, στην κρίση, θα είμαστε όλοι μαζί, μην το ξεχάσετε αυτό.
Το θέμα της συζήτησης είναι «Κύπρος ώρα μηδέν» Φοβάμαι ότι είναι ένας αισιόδοξος τίτλος. Έχουμε περάσει το μηδέν, έχουμε κατρακυλήσει μια ολισθηρή κατηφόρα και χρειάζεται μεγάλη, πολύ μεγάλη προσπάθεια, να ανέβουμε την ανηφόρα και να φθάσουμε σε ένα σημείο όπου θα μπορούμε πάλι επί μηδενικής βάσης να δούμε τα πράγματα και να αποκαταστήσουμε τις αδικίες που έχουν ήδη γίνει.
Δεν θέλω να μπω στην ουσία του θέματος επειδή ήδη έχει αναλυθεί αλλά θέλω να πω τούτο εδώ: Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν οι επιλογές για τις πολιτικές μας ηγεσίες ήταν διαφορετικές. Σήμερα, έτσι που κάθομαι δίπλα στον αγαπητό μου Βάσο Λυσσαρίδη, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον Ελληνισμό και την Κύπρο εάν στο παρελθόν στο τιμόνι βρισκόταν ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Το λέω αυτό γιατί θέλω να υπαινιχθώ ότι οι επιλογές των πολιτικών ηγεσιών δεν είναι μια ουδέτερη, μηχανιστική κίνηση. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα πράγματα πήγαν προς την κατεύθυνση που έχουν πάει, μέχρι στιγμής. Και θέλω να θέσω το εξής δύσκολο ερώτημα σε εσάς: Εμείς που αντιστεκόμαστε, εμείς που είμαστε αντίθετοι στο Σχέδιο Ανάν, εμείς που επιμένουμε σήμερα ότι σωστά είπε ο Κυπριακός λαός «όχι», εμείς που επιμένουμε για μια άλλη πορεία, ποιοι είμαστε; Είμαστε, όπως ένας γνωστός δημοσιογράφος, γνωστού δημοσιογραφικού συγκροτήματος μας λέει, «οι κουρασμένοι πατριώτες μιας παρωχημένης εποχής», είμαστε οι ΔονΚιχώτες που πολεμάμε ανεμόμυλους ή είμαστε, έστω, καλοπροαίρετοι αλλά αφελείς ουτοπιστές, έξω από τη σύγχρονη πραγματικότητα;
Φίλοι και φίλες, δεν είμαστε τίποτα από αυτά. Είμαστε πολίτες που πιστεύαμε και πιστεύουμε σε ορισμένες βασικές αρχές και έχουμε μια άλλη αντίληψη για την εθνική στρατηγική, για τον ρόλο και τον προορισμό του Ελληνισμού, στην Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη, στην Ανατολική Μεσόγειο, για την ειρήνη, για την ανάπτυξη, για τη συνεργασία των λαών. Έχουμε μια διαφορετική στρατηγική και αντίληψη. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε ότι μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να συγκροτήσουμε μια ενιαία, εθνική στρατηγική του ελληνισμού που θα αντιμετωπίσει επιτέλους αυτές τις προκλήσεις και θα δώσει έναν άλλο ρόλο στον Ελληνισμό σήμερα.
Γι΄ αυτό και το Κυπριακό πρόβλημα και οι διαφορές επάνω στο Κυπριακό δεν είναι διαφορές τακτικής, δεν είναι αν θα ακολουθήσουμε την α΄ ή β΄ πορεία στις διαπραγματεύσεις. Είναι βαθύτατα πρόβλημα διαφορετικής προσέγγισης στην έννοια στρατηγικής.
Και πού μας πήγε η πολιτική που έχουμε ακολουθήσει μέχρι σήμερα; Αρχίσαμε συζητήσεις από το 1974 και, λίγα χρόνια αργότερα, κάναμε τη μεγάλη οδυνηρή παραχώρηση για τη δικοινοτική ομοσπονδία. Και η δικοινοτική έγινε διζωνική και σήμερα έχουμε ολισθήσει σε μια θέση που συζητάμε, σχεδόν ανοικτά, για τη δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο, σε μια χαλαρή συνομοσπονδία με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων που λένε ότι είναι οι κοινότητες δύο διαφορετικών λαών. Αυτό το καταφέραμε με την πολιτική της διολίσθησης, με ένα φοβικό σύνδρομο απέναντι στις διαπραγματεύσεις και με συνεχείς υποχωρήσεις.
Υπάρχει εναλλακτική. Υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Σε όλη αυτή την πορεία, από το 1974 μέχρι σήμερα, είχαμε συνεχώς υποχωρήσεις τη μια μετά την άλλη και είχαμε σημειώσει μόνο δύο πρόσκαιρες επιτυχίες: η μία ήταν η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. χωρίς τη λύση του Κυπριακού και η άλλη ήταν η καθιέρωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου. Ήταν πρόσκαιρες επιτυχίες γιατί το φοβικό σύνδρομο, η έννοια της στρατηγικής που ακολουθούμε τώρα ως ελληνισμός, έκανε αυτά τα πλεονεκτήματα ουσιαστικά βαρίδια σ΄ εμάς.
Είχαμε πει ότι η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. θα βοηθούσε τη λύση του Κυπριακού και θα πιέζαμε εμείς την Τουρκία, στην πορεία της προς την Ε.Ε., να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις που πρέπει να κάνει ένα κράτος – μέλος της Ε.Ε. Και τι έγινε; Οι συζητήσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. συνεχίζονται, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει μέλος – κράτος της Ε.Ε. και εμείς δεν είχαμε το θάρρος, δεν είχαμε το σθένος, δεν είχαμε τη στρατηγική να προβάλουμε αρνησικυρία στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Κι έτσι, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. έχει γίνει βαρίδι, μια σειρά πιέσεων από την Ε.Ε. για περαιτέρω παραχωρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας στις αξιώσεις της Τουρκίας.
Το δεύτερο, το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Το Δόγμα του ΕΑΧ δεν είναι μόνο αμυντική έννοια αλλά στοιχείο μιας άλλης εθνικής στρατηγικής, ότι μια είναι η καρδιά του Ελληνισμού : Ελλάδα – Κύπρος – ομογένεια στο εξωτερικό χτυπούν με μια καρδιά. Και ακόμα και στην υπαρκτή απειλή, η άμυνα είναι ενιαία: Θράκη – Αιγαίο – Κύπρος. Και η άμυνα δεν είναι μόνο στρατιωτική. Έχει σημασία για την εθνική στρατηγική του Ελληνισμού η αμυντική, η πολιτική, η πολιτιστική και οικονομική παρουσία του Ελληνισμού στα Βαλκάνια, στη Μαύρη Θάλασσα στη Νοτιο-ανατολική Μεσόγειο. Δεν αποκτά μόνο η άμυνά μας βάθος αλλά και η οικονομική μας διάσταση μας δίνει τη διαπραγματευτική δύναμη για να παίξει ο Ελληνισμός τον στρατηγικό του ρόλο στην περιοχή.
Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα δεν ήταν πυροτέχνημα, όπως ισχυρίζεται σήμερα ο νυν υπουργός Άμυνας της Κύπρου. Το θεωρώ προσβολή για τους έλληνες αξιωματικούς και οπλίτες που πέταξαν τα αεροπλάνα πάνω από την Κύπρο και με κίνδυνο τη ζωή τους συμμετείχαν σε αερο-ναυτικές ασκήσεις στην Κύπρο, για τους αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στην Κύπρο για να δώσουν σάρκα και οστά στο Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Και ήταν εκδήλωση της ισχυρής παρουσίας του Ελληνισμού όταν, εκ μέρους του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, διαπραγματεύθηκα και στη Συρία και στο Ισραήλ διπλωματικές και αμυντικές συνεργασίες για να παίξει η Ελλάδα διαπραγματευτικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, ένα ρόλο που τον εγκαταλείψαμε και τον παίζει σήμερα η Τουρκία.
Αλλά από το 2000 και μετά οι ασκήσεις τερματίστηκαν. Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου μένει μόνο στα χαρτιά. Και αυτό το πλεονέκτημα το εγκαταλείψαμε.
Τι γίνεται λοιπόν τώρα; Εγώ πρέπει να σας το πω ξεκάθαρα ότι φοβάμαι, έτσι που πάνε οι διαπραγματεύσεις, θα οδηγήσουμε τον Κυπριακό λαό σε ένα απαράδεκτό δίλημμα: ή θα δεχθεί μια λύση «τύπου Ανάν», συν πλην με κάποια κερασάκια, ή θα δεχθεί την απειλή της ουσιαστικής διχοτόμησης και της αναγνώρισης των κατεχομένων ως ανεξάρτητο κράτος. Δηλαδή, θα βάλουμε στον Κύπριο το δίλημμα ή να αυτοκτονήσει ή να οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δεν είναι αυτός ο ρόλος των πολιτικών ηγεσιών. Ο ρόλος των πολιτικών ηγεσιών είναι να δείξει το δρόμο για μια άλλη στρατηγική που δεν θα φέρει τον Κύπριο μπροστά σε αυτό το δίλημμα. Και υπάρχει αυτή η στρατηγική.
Τι μπορεί να γίνει; Πέντε απλά βήματα επειδή δεν θέλω να πάρω περισσότερο χρόνο.
1. Μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών πρώτου κεφαλαίου – που κακώς άρχισαν αλλά εν πάση περιπτώσει άρχισαν – να διακοπούν οι συνομιλίες. Εφ΄ όσον βασικές αρχές δεν γίνονται δεκτές, οι συνομιλίες δεν πρέπει να συνεχισθούν.
2. Συντονισμένη εκστρατεία ενημέρωσης της διεθνούς κοινότητας για το πώς ακριβώς έχει η κατάσταση. Να ξαναθυμίσουμε στη διεθνή κοινότητα ότι το πρόβλημα προκύπτει από την εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους – μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Μια λύση πρέπει να στηρίζεται στην αρχή ότι η κυριαρχία είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη και ότι η λειτουργία της Δημοκρατίας στηρίζεται σε δημοκρατικές αρχές και βάσεις που αναγνωρίζουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το δικαίωμα των πολιτών να κινούνται ελεύθερα μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία, να έχουν πρόσβαση στην απόλαυση της περιουσίας τους. Η λύση πρέπει να προβλέπει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, τον οριστικό τερματισμό του προβλήματος των εποίκων και την κατάργηση των – αποικιακού περιεχομένου – εγγυητικών παρεμβατικών δικαιωμάτων τρίτων χωρών. Αυτή την ενημέρωση πρέπει να κάνουμε. Αλλά για να γίνουν αυτά πρέπει να προχωρήσουμε και στο τρίτο βήμα.
3. Πρέπει να σχηματίσουμε ένα αρραγές πατριωτικό μέτωπο Ελλάδα – Κύπρος και Ομογένεια για να αποκτήσουμε αξιοπιστία και να προχωρήσουμε. Τον τελευταίο καιρό έχει επέλθει μια ψυχική απόσταση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Κάποτε λέγαμε συναποφασίζουμε για το μέλλον του Ελληνισμού, αυτό είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1993, σήμερα λέμε η Κύπρος αποφασίζει και εμείς στην Ελλάδα στηρίζουμε αυτό που αποφασίζουν στην Κύπρο. Όχι. Θα συναποφασίσουμε και θα είμαστε και πάλι δυναμικά, ψυχικά, και πολιτικά μαζί.
4. Χρειαζόμαστε διαπραγματευτική δύναμη. Διαπραγματευτική δύναμη έχουμε και χαρτιά έχουμε να παίξουμε σήμερα. Το 2009 υπάρχουν πολλά θέματα στην Ε.Ε. που αν δράσουμε συντονισμένα – και δεν μιλάω μόνο για την αξιολόγηση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας αλλά για μια σειρά από άλλα θέματα – νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και με δυνατή διπλωματική παρουσία να πατήσουμε πόδι στην Ε.Ε. για να αναβαθμίσουμε το Κυπριακό, από αυτές τις δικοινοτικές συζητήσεις σε ένα θέμα που είναι διεθνές και αφορά παράνομη εισβολή και κατοχή. Και το τελευταίο.
5. Χρειαζόμαστε συμμαχίες. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μόνοι Ελλάδα και Κύπρος. Και εδώ έχουμε ευρύτατο πεδίο δράσης. Σήμερα που υπάρχουν ρήγματα μέσα στην Ε.Ε. , που αναπτύσσονται ρήγματα ανάμεσα στην Ευρώπη, την Αμερική και τη Ρωσία, μπορούμε να βρούμε τακτικούς συμμάχους για να προωθήσουμε τις εθνικές μας θέσεις. Χρειάζεται όμως ένα άλλο όραμα, μια άλλη στρατηγική που εάν τα κόμματά μας διστάσουν να ακολουθήσουν, ας δημιουργηθεί το κλίμα από «κάτω», από το λαό που επιτέλους πρέπει να μιλήσει.
Είναι αυτό ανεδαφικό; Δεν νομίζω. Όταν αρχίσαμε την εκστρατεία εναντίον του Σχεδίου Ανάν, σχεδόν όλα τα κόμματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν, και την πρώτη φορά που κατεβήκαμε στην Κύπρο και μιλήσαμε, ήμασταν λίγοι. Και εκτός από ένα μικρό κόμμα και το Βάσο Λυσσαρίδη, στην πρώτη εκδήλωση κατά του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, οι πολιτικές ηγεσίες δεν ήταν εκεί. Ο λαός τους μετακίνησε. Έτσι και τώρα και για μια ακόμη φορά, εάν ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό και κάνουμε συγκεντρώσεις αυτού του τύπου, νομίζω ότι ο λαός θα απαιτήσει μια άλλη εθνική στρατηγική για τον Ελληνισμό, περήφανη, με διέξοδο και με προοπτική. Γιατί δεν θέλουμε να ζήσουμε τον εφιάλτη, μετά από χρόνια, στο λιμάνι της Λεμεσού να «συνωστισθούν» οι Κύπριοι για να έρθουν στην Αθήνα να ιδρύσουν τη νέα Κύπρο. Δεν το θέλουμε αυτό. Θέλουμε μια ανεξάρτητη, περήφανη Κύπρο που, μαζί με την Ελλάδα, θα παίξει τον ιστορικό της ρόλο, το ρόλο του Ελληνισμού στην περιοχή μας.
=================================================================
Ομιλία Δρα Βάσου Λυσσαρίδη στην Αθήνα στο Πολεμικό Μουσείο με θέμα: “Κύπρος: Ώρα μηδέν. Το Σχέδιο Ανάν επιστρέφει»
12.11.2008
Όταν η πατρίδα είναι μοιρασμένη
Όταν πατρογονικές εστίες δημοπρατούνται από τους σφετεριστές
Όταν πολυχιλιόχρονη πολιτισμική παράδοση δολοφονείται
Όταν μνημεία, ναοί και εκκλησιές βιάζονται, εξευτελίζονται, ερειπώνονται
Όταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια προκαλείται
Όταν οι γερο-Μίχαλοι της προσφυγιάς διαμαρτύρονται από τα προσφυγικά μνήματα
Όταν ο Μούσκος από το αιχμάλωτο ηρώο στην Έπεια μας λοιδωρεί
Όταν ο Μάτσης προτιμά να παραμένει άταφος
Όταν ο Κανάρης οργίζεται γιατί τ΄αχνάρια του στη Λάπηθο ποδοπατούνται από τους ξένους
Όταν οι κατακτητές και οι σύντροφοι τους απαιτούν λύση δύο κρατών, δυο λαών, ισότιμο συνεταιρισμό άνισων ποσών,
Όταν επιχειρείται αναβίωση αποικιοκρατικών δομών,
Όταν οι ρεαλιστές προσφέρουν γην και ύδωρ
Όταν τα φυλακισμένα μνήματα είναι πιο οδυνηρά φυλακισμένα σε ελεύθερες φυλακές και φυλακισμένη αντρειοσύνη
Τότε η ιεράρχηση προτεραιοτήτων και καθηκόντων γίνεται εξόφθαλμη και υποβάλλεται από την φύση του προβλήματος.
Το Κυπριακό δεν είναι μια διακοινοτική διαμάχη.
Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, εθνοκάθαρσης, κατοχής, καταπάτησης της ανεξαρτησίας μιας χώρας μέλους του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε. και των δικαιωμάτων ενός λαού με πολυχιλιόχρονη παρουσία στα Κυπριακά χώματα.
Κι εμείς ταπεινοί απόγονοι του Ονήσιλλου, του Ζήνωνα, του Ρε, του Αυξεντίου δεν θα ανεχθούμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων στα χώματα που φιλοξενούν Ομηρικές, κλασσικές Βυζαντινές και νέο-Ελληνικές παραδόσεις.
Το Κυπριακό δεν είναι διακοινοτική διαμάχη γιατί εμείς όχι μόνο δεν αμφισβητούμε αλλά είμαστε εγγυητές για τα δικαιώματα ακόμα και τα προνόμια των Τουρκοκυπρίων. Όμως απορρίπτουμε την πολυαποικιοποίηση, τα ξένα κηδεμονικά δικαιώματα, την ξένη στρατιωτική παρουσία με πρόσχημα δήθεν την προστασία των Τουρκοκυπρίων.
Απορρίπτουμε προτάσεις που μας καθιστούν δεύτερης τάξης πολίτες στη δική μας πατρίδα με όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες να έχουν στην Κύπρο τα δικαιώματα που κατοχυρώνει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και μ΄εμάς να τα ασκούμε σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη πλην της δικής μας πατρίδας.
Ασφαλώς η λύση πρέπει να προκύψει από τους γηγενείς κατοίκους της Κύπρου. Όμως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον τερματισμό της κατοχής, κηδεμονικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και του εποικισμού.
Ο Ταλάτ, όπως και ο Ντενκτάς πριν, δεν εκπροσωπούν τα Τουρκοκυπριακά συμφέροντα αλλά συμπεριφέρονται ως γκαουλάϊτερς της Άγκυρας. Πρόσφατα ο Ταλάτ δήλωσε δημοσίως ότι ακόμα και για να παρακαθήσει στις συνομιλίες χρειάζεται την άδεια της Άγκυρας.
Ο μύθος για χαμένες ευκαιρίες είναι αφελής.
Η Τουρκική επιδρομική πολιτική ήταν προκαθορισμένη.
Η Μεγ. Βρετανία ενέπλεξε την Τουρκία στην αποικιακή περίοδο για να διασφαλίσει την δική της πολιτικοστρατιωτική παρουσία και η Τουρκία ασφαλώς άρπαξε την ευκαιρία για να επανέλθει στο Κυπριακό προσκήνιο κατά παράβαση των προνοιών της συνθήκης της Λωζάνης και να διασφαλίσει κηδεμονικό ρόλο.
Τουρκικός στόχος η διοικητική διχοτόμηση και επικυριαρχία σ΄ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια.
Αναμενόμενη η προώθηση του σχεδίου
Έτσι δεν μας τους έφερε κατά το τραγούδι η αγαπημένη θάλασσα της Κερυνείας.
Κανένας δεν τους έφερε
Η θάλασσα αγαλήνευτη βογγούσε
Ο Ποσειδώνας γερασμένος
και με την τρίαινα κουλή
αδικαταριόταν τις μοίρες
και τους άμοιρους
Ξέγνοιαστοι οι νεο-αχαιοί
ή και με πρόσφορα ντροπής
καλοδεχόντουσαν τους νεοπέρσες
που ούτε Πέρσες καν δεν ήσανε.
Οι αρχαίοι θεοί και τα αρχαία
κάστρα βρέθηκαν ξαρμάτωτα.
Ο Εφιάλτης κυβερνούσε την Αθήνα
Στις εκκλησιές δεν πρόλαβαν
να ψάλνουνε τη υπερμάχω
που όμως κι αυτή είχε βαρεθεί
τις χωρίς πάθος πια τις ψαλμωδίες
Και τώρα βρέθηκα στο τέρμα
της πορείας
Χωρίς καν τον οβολό για ναύλα
για τον Άδη
Όμως αν άταφος γυμνόσαρκος
στην προδομένη χώρα
απομείνω
το σφάλμα θάναι πια δικό τους.
Γιατί εγώ
και άψυχος θα πολεμώ
με την ψυχή μου τώρα
αθάνατη.
Οι σοφοί της μοιρολατρίας και των εκπτωτικών τάσεων μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να είμαστε ρεαλιστές.
Ότι το ισοζύγιο δυνάμεων και δυνατοτήτων είναι αρνητικό και ότι πρέπει να αποδεχθούμε τα όποια σχέδια που μας προσφέρονται από τους ξένους άλλως θα οδηγηθούμε στη διχοτόμηση.
Ναι. Το είπα πολλές φορές ότι η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού. Αλλά στο εφικτό περιλαμβάνεται και η διάσταση της απόφασης ενός λαού να αγωνισθεί για δίκαια κατοχυρωμένα από το διεθνές δίκαιο και η ικανότητα αξιοποίησης των εμπλεκομένων συμφερόντων. Και υπάρχουν οι δυνατότητες.
Η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε. και η Τουρκία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ερωτοτροπεί προς μιας μορφής Ευρωπαϊκή πορεία που εξαρτάται και από τις δικές μας αποφάσεις.
Πώς αξιοποιούμε αυτή την πραγματικότητα;
Πρώτος στόχος είναι ο εξαναγκασμός της Τουρκίας να συμμορφωθεί προς τις Ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις και όχι να αφεθεί σε μια πορεία a la carte.
Γνωρίζουμε πόση σημασία αποδίδουν ξένα κέντρα αποφάσεων στον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας. Ακόμα και ο Ο.Η.Ε. υποβιβάσθηκε σε όργανο υλοποίησης σχεδίων από πλανητάρχες όπως αποδείχθηκε από την επιδιαιτησία που κακώς έγινε αποδεκτή και όπως αποδεικνύεται από τη στάση ισχυρών Ευρωπαϊκών παραγόντων που εθελοτυφλούντες αναφέρονται σε δήθεν απομόνωση των Τουρκοκυπρίων και που εν συνεχεία αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους με εισηγήσεις για απ΄ευθείας εμπόριο με τους Τουρκοκύπριους και άλλα μέτρα αναβάθμισης ενός καθεστώτος που αποτελεί δορυφορικό μόρφωμα της κατοχικής δύναμης. Αδιανόητη η εκ μέρους μας προσυπογραφή απρόσκοπτης Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας όταν παραβιάζει κάθε Ευρωπαϊκή αρχή.
Δίκαια κάποιοι αναφέρουν ότι η στασιμότητα εμπερικλείει τον κίνδυνο για διχοτόμηση.
Όμως τα νέο-ανανικά σχέδια είναι πιο αποκρουστικά.
Ισοδυναμούν με διοικητική διχοτόμηση και Τουρκική επικυριαρχία σ΄ολόκληρο τον Κυπριακό χώρο.
Και οι σοφοί της μοιρολατρίας μας υπενθυμίζουν πως είμαστε μικροί και πρέπει ρεαλιστικά να αποδεχθούμε τα νέο-ανανικά σχέδια. Κι εγώ σας υπενθυμίζω τους στίχους που αποτελούν μόνιμο βίωμα μας.
Μούπαν
Είσαι μικρός. Αν κάνεις ένα ακόμα βήμα
θα σ΄αφανίσουν
Είπα. Αν δεν το κάνω θα
είμαι ακόμα πιο
μικρός.
Δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε από τα σφάλματα του παρελθόντος.
Τη συμφωνία Ζυρίχης-Λονδίνου με τις φυλετικές διακρίσεις και το μη λειτουργικό σύνταγμα και προβλεπτή την ανωμαλία.
Τις συνεχώς μονόπλευρες παραχωρήσεις με την φρούδα ελπίδα ότι έτσι θα οδηγηθούμε σε λύση ή θα αποκαλύπταμε την Τουρκική αδιαλλαξία και θα διασφαλίζαμε πιέσεις προς την Τουρκία.
Το αποτέλεσμα ήτο μια συνεχής μετατόπιση των πλαισίων λύσης για ικανοποίηση των συνεχώς αναβαθμιζομένων απαιτήσεων της Τουρκίας. Να μη μας διαφεύγει ότι δεν υπάρχει αλληλεγγύη σε ανύπαρκτο αγώνα.
Και μετά την κατοχή συνεχίσθηκε η ίδια πολιτική και η αποδοχή διαδικασίας διακοινοτικού διαλόγου που πρόβαλλε το Κυπριακό ως διακοινοτική διαμάχη και πρόσφερε άλλοθι στην Τουρκία και αποτελούσε εκτροπή από την ουσιαστική υφή του Κυπριακού.
Ο Μακάριος αντιλαμβανόμενος την εκτροπή στην τελευταία ομιλία του στην πλατεία Ελευθερίας δήλωνε ότι ο διακοινοτικός διάλογος διέδραμε τη χρησιμότητα του, ότι οι υποχωρήσεις ξεπέρασαν το όριο ασφάλειας και όποιος επιθυμεί λύση πρέπει να στραφεί προς πιέσεις προς την Τουρκία.
Πού βρισκόμαστε σήμερα;
Ενώ ορίσθηκαν επιτροπές και ομάδες εργασίας με στόχο την προπαρασκευή για εύρεση κοινού εδάφους, άρχισαν οι διακοινοτικές συνομιλίες χωρίς τις προϋποθέσεις που ομόφωνα είχαμε καθορίσει. Προκαλεί αγωνία το γεγονός ότι από Τουρκικής πλευράς και από μερικές Ελληνοκυπριακές ηγεσίες γίνονται δηλώσεις ότι το πλαίσιο έχει ήδη συμφωνηθεί. Ποιο πλαίσιο; Το πλαίσιο των προεκλογικών δεσμεύσεων για λύση που να διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, των θεσμών, της οικονομίας θα τερματίζει την κατοχή, την ξένη στρατιωτική παρουσία και κηδεμονικά εγγυητικά δικαιώματα και θα διασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους ή στη βάση δυο λαών, δυο κρατών, παρθενογένεση, νέο συνεταιρισμό και πολιτική ισότητα κοινοτήτων; Αγωνιώ γιατί έγιναν ολισθήματα με αναφορά σε κοινό ανακοινωθέν για Ελληνοκυπριακό και Τουρκοκυπριακό κράτος, συνεταιρισμό και δημιουργία μιας ομόσπονδης κυβέρνησης. Λάθη που ελπίζω έγιναν αντιληπτά όπως διαφαίνεται από την ικανοποίηση ότι το ανακοινωθέν δεν περιλήφθηκε στα έγγραφα του Ο.Η.Ε.
Αδιανόητος ο φυλετικός διαχωρισμός σε οποιαδήποτε χώρα. Δεν θα δεχθούμε Μπαντουστάνς που απέρριψε και φυλακισμένος ο Μαντέλα. Και κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει μια τέτοια λύση.
Ούτε και αποδεκτός ο συνεταιρισμός που απορρίφθηκε ήδη από το 1964.
Όταν οι Τουρκοκύπριοι πιεζόμενοι από την Άγκυρα απεχώρησαν από τα πολιτειακά σώματα προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι το καθεστώς Ζυρίχης-Λονδίνου ήταν συνεταιρικό και ότι ο Μακάριος αντιπροσώπευε μόνο τους Ελληνοκύπριους και ο Κουτσιούκ (ο Τούρκος αντιπρόεδρος) τους Τουρκοκύπριους. Όλες οι χώρες του κόσμου αποδέχθηκαν ότι υπήρχε μόνο μια Κυπριακή κυβέρνηση και ότι ο Μακάριος (και όλοι οι μετέπειτα προέδροι) ήταν πρόεδρος όλων των Κυπρίων και ολόκληρης της Κυπριακής επικράτειας.
Άλλο συνεταιρισμός και άλλο η εγγυημένη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στα πολιτειακά όργανα ακόμα και η κατοχύρωση προνομίων τα οποία έγιναν ήδη αποδεκτά. Ούτε ασφαλώς είναι δεκτή η εκ περιτροπής προεδρία και μάλιστα χωρίς να έχει συμφωνηθεί ο τρόπος εκλογής και κοινοί εκλογικοί κατάλογοι.
Ανεξαρτήτως της τελικής απόφασης το έγκλημα του εποικισμού είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και δεν είναι δυνατόν a priori να νομιμοποιηθεί. Ασφαλώς τελικός άρχων ο λαός ο οποίος για να ασκήσει αποτελεσματικά αυτό το δικαίωμα πρέπει να είναι ενημερωμένος για τη βάση της λύσης. Και επισείουν την διχοτόμηση για να επιβάλουν Αλεξανδρεττοποίηση.
Ο απλός άνθρωπος. Ο δάσκαλος πολιτικών και αρχόντων έχει τον τελευταίο λόγο.
Κι εσύ αδελφέ
μ΄εκείνα τα ατέλειωτα τα
ροζιασμένα χέρια
Τι καρτεράς;
Αν μια σφαλιάρα δώσεις στον
πλανήτη
Οι πληγωμένες ρύμες
θα γιομίσουν ένα
ολάκαιρο ουρανό.
Συνοψίζω.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Η Τουρκία υποψήφια χώρα.
(α) Να απαιτήσουμε άμεση συμμόρφωση της Τουρκίας προς τις υποχρεώσεις της.
(β) Αν όχι να μη επιτρέψουμε συνέχιση Ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας a la carte.
(γ) Να δημιουργήσουμε τις όσο το δυνατό ευρύτερες συμμαχίες μέσα στην Ε.Ε.
(δ) Να αξιοποιήσουμε τις ήδη υπάρχουσες (Ρωσία, Κίνα, τρίτες χώρες).
(ε) Να είμαστε σαφείς στις διεκδικήσεις μας. Επαναλαμβάνω. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη σε ανύπαρχτο αγώνα.
(στ) Να προβάλλουμε τις απαιτήσεις μας στα διεθνή και Ευρωπαϊκά σώματα με σαφήνεια. Αν εμείς επιδεικνύουμε διάθεση εκπτώσεων οι άλλοι δεν θα είναι βασιλικότεροι του βασιλέως.
(ζ) Να διαφυλάtτουμε την έννοια που είναι σύμφυτη του κράτους για κυριαρχία. Διττή πηγή προέλευσης (ομάδες, κοινότητες, κράτη) ισοδυναμεί με διττή κυριαρχία και αυτό δεν θεραπεύεται ούτε με συνταγματικές πρόνοιες.
(η) Οι μονόπλευρες υποχωρήσεις οδηγούν σε συνεχή μετάθεση των ορίων αναζήτησης λύσης
Το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στην κεντρική κυβέρνηση, άλλως συζητούμε για συνομοσπονδία. Έτσι είναι αδόκιμη η συζήτηση των εξουσιών της κεντρικής κυβέρνησης ότι η κυριαρχία είναι μια.
(θ) Να υπάρχει συντονισμός με την Ελλάδα
(ι) Ο λαός να ενημερώνεται. Κρίνεται η τύχη του. Δεν υπάρχει εντολή εν λευκώ.
(ιε) Να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας σημασία
(ιβ) Να επαναδημιουργήσουμε τις στενές σχέσεις με την περιοχή.
Στόχος να είναι όχι η προσαρμογή μας στις Τουρκικές αξιώσεις.
(ιγ) Να πείσουμε τους Τουρκοκύπριους ότι η κοινή πορεία προϋποθέτει ελεύθερη από ξένους πατρίδα
(ιδ) Να ενισχύσουμε την άμυνα μας
Η λύση που θα προκύψει θα είναι πολιτική. Όμως πολιτική γυμνή από άμυνα είναι ανίσχυρη.
Βρίσκομαι στη μητρόπολη του Ελληνισμού και θα επαναλάβω. Το θεωρώ άτοπο να αναφέρομαι σε αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη αφορά ξένους. Οι ομόαιμοι συστρατεύονται σ΄ένα κοινό αγώνα. Άλλωστε τα εθνικά θέματα είναι συγκοινωνούντα αγγεία, δεδομένου ότι κοινή πηγή κινδύνου, είναι ο Τουρκικός επεκτατισμός.
Και δεν θέλω παρερμηνείες. Δεν έχουμε αντιδικία με λαούς, αλλά με κυβερνητικά σχήματα και πολιτικές.
Φιλία και κατοχή είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Το είπα εκατοντάδες φορές. Μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία.
Σεβόμαστε την εθνική οντότητα όλων. Λαών και κοινοτήτων
Απαιτούμε σεβασμό και στην δική μας.
Και δεν θα υποκύψουμε σε πνευματική τρομοκρατία με άτοπους χαρακτηρισμούς.
Θα προασπίσουμε το εθνικό μας είναι και θα προστατεύσουμε και το εθνικό είναι των Τουρκοκυπρίων.
Αν το ν΄αγωνίζεσαι για εθνική επιβίωση, για αξιοπρέπεια, για ελευθερία είναι εθνικισμός δηλώνω ένοχος.
Όμως σας συμβουλεύω
Μην ακουμπήσεις σ΄ αυτό το
χώμα
Θα σ΄ αφανίσει η οργή του
Νερό απ΄ τη βρύση της
Λαπήθου μη
γευτείς.
Πικρό αφιόνι θα
πικρολυώσει
Τα πικραμένα σωθικά σου.
Μην ξαποστάσεις στη
σκιά του πεύκου
της Καντάρας
ηφαίστειο θα σε πυρώσει
η αλυσοδεμένη η
σκιά του.
Λεμόνι απ΄τον Καραβά
γλυκοπατάτα απ΄ το
Καρπάσι
σε ορμηνεύω μη,
να μη τα δοκιμάσεις
Της ορφανιάς το αφιόνι
τάχει σημαδέψει.
Αέρα όταν φυσάει απ΄ τον
βορρά.
μην ανασάνεις.
Θάναι στο λέω η τελευταία
σου πνοή.
Ένα σου μένει.
Το χώμα ν΄ αναδέψεις
με τη δική σου οργή
Τη ξένη μπόχα από
τον Κεφαλόβρυσο εσύ
ν΄ αποδιώξεις
Αν στην Καντάρα θ΄
ανεβείς για συντροφιά
νάχεις αρχαίους θεούς
και απροσκύνητα ορμάνια
Στο απροσκύνητο Καρπάσι
απροσκύνητος να πας
τον άνεμο
Και τον βοριά στης
λευτεριάς την κολυμβύθρα να βαφτίσεις,
Τότε θα ζεις.
.