Να σταματήσουμε το κακό με άλλη πολιτική και άλλους πολιτικούς

 

Αυτοί που διαχειρίζονται στην παρούσα φάση τις τύχες της Ευρωένωσης την καταβαράθρωσαν στα Τάρταρα της ανυποληψίας. «Η επιλογή της ελάχιστης αντίστασης οδηγεί στη διάλυση την Ε.Ε.» (Τζωρτζ Σόρος, εφα).

Κοπτόμενοι υποτίθεται για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων (6 εκ. στην Ε.Ε.) απεφάσισαν για τα έτη 2014-15 να διαθέσουν το … ιλιγγιώδες ποσό των 6 δισ €, ήτοι 1000 € σε κάθε άνεργο νέο. Αναίδεια αισχίστου είδους. Παίζουν με την αγωνία μιας «χαμένης»,  γενιάς. Δεν θα υπάρξει ζώο πιο θρασύ από τον αναιδή, έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι, “Oυκ έστ΄ αναιδούς ζώoν ευθαρσέστερον”(Δίφιλος/Στοβαίος).

Αδίστακτο το «ιερατείο» των Βρυξελών βάζει τώρα χέρι στις καταθέσεις. Παραπλανητική η ανακοίνωσή τους ότι, εφεξής για τις τράπεζες που πτωχεύουν, τους λογαριασμούς δεν θα τους πληρώνουν οι φορολογούμενοι, αλλά οι πιστωτές. Όπου όμως πιστωτές ταυτωνυμία με τους φορολογούμενους…

Το αμαρτωλό διεθνές σύστημα τιμωρεί τους πολίτες που εμπιστεύθηκαν τους θεσμούς του κράτους τους και κατέθεσαν τον ιδρώτα τους στις τράπεζές του και αντί να πληρώσουν οι τραπεζίτες πληρώνουν οι πελάτες τους.

Μεταξύ μας, το παραμύθι ότι μέχρι 100.000 € καταθέσεις είναι τάχα ασφαλισμένες δεν το χάφτει κανείς. Οι ίδιοι άλλωστε λένε ότι “αν δεν υπάρξουν έκτακτα γεγονότα”, που ανά πάσαν στιγμήν μπορούν να τα κατασκευάσουν μόνοι τους. Χρυσούς κανών του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού: όσα πιο πολλά υποχρεώνονται να πληρώσουν οι οφειλέτες τόσο περισσότερα χρωστούν!

Με τα 219 δισ € των αφόρητων μνημονιακών δανείων που μας χρέωσαν, τα 211,2 δισ τα παρακράτησαν για εξόφληση δανείων μας και μόλις 7,8 δισ € πήραμε στο χέρι…

Η συνταγή της λιτότητας υπήρξε επωφελής μόνο για την εξαγωγική Γερμανία και εξοντωτική για όλα τα κράτη της περιφέρειας, που μετατρέπονται σε αποικίες του γερμανικού ηγεμονισμού και της επεκτατικής προς Ανατολάς, από Ρωσία μέχρι Κίνα στρατηγικής  του.

Οι “διασώστες” μας θέλουν να μας κάνουν ανταγωνιστικούς, κατακρεουργώντας τα μεροκάματα και τις συντάξεις μας. Η συνταγή τους αντί για ανταγωνιστικότητα οδηγεί στο θάνατο του “εμποράκου” και του “εργατάκου”. Το χρέος ορθώνεται αμετακίνητο. Η κοινωνία βουλιάζει στην ύφεση, την ανεργία και την εξαθλίωση. Η άλλοτε ραχοκοκαλιά της, η μεσαία τάξη, έχει πτωχεύσει και εξαφανισθεί. Η περιουσία των πολιτών στα αζήτητα, ενώ με τις δυσώνυμες αποκρατικοποιήσεις στρατηγικοί τομείς της οικονομίας βγαίνουν στο σφυρί, αντί πινακίου φακής.

Ετοιμάζουν νέο πακέτο μέτρων, 4 δισ €, με περαιτέρω δραστικές μειώσεις μισθών και συντάξεων και καταιγίδα απολύσεων και στο Δημόσιο.

Η καταπολέμηση της ανεργίας προϋποθέτει διαρθρωτικές παρεμβάσεις και αλλαγή μακροοικονομικού υποδείγματος. Όμως  οι κρατούντες είναι ανίκανοι. Είχαν επαγγελθεί  δικαιότερο και απλούστερο φορολογικό σύστημα. Άνθρακες ο θησαυρός στο νέο φορολογικό τους. Νομιμοποιούν τη ληστεία, με το  ψευδώνυμο «παρακράτηση φόρου», και θύματα τα ιστορικά υποζύγια της ανικανότητάς τους, μισθωτούς και συνταξιούχους.

Είμαστε στα όρια διάρρηξης όχι απλώς του οικονομικού και κοινωνικού ιστού, αλλά του εθνικού.

Τα success story και τα άλλα παιδικά παραμύθια τελείωσαν. Επωάζεται  κοινωνική έκρηξη.

Η τρόικα προκαλεί αυτές τις μέρες την νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας. Έλλειμμα νοημοσύνης και αξιοπρέπειας πρέπει να διακατέχει τους επίσημους συνομιλητές της για να μην μπορούν να αντιδράσουν στην ιταμότητά της συμπεριφοράς της. Οι κατοχικοί της ηγέτες δεν αφουγκράζονται τη “μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων”.

Σε μια φιλάνθρωπη αποστροφή της η Μέρκελ είπε: «υποφέρουν συχνά περισσότερο οι άνθρωποι που δεν έχουν καμμία ευθύνη για τα λάθη που διαπράχθηκαν». Τα λάθη τους όμως διαπράττονται κατά συροήν και κατ΄ εξακολούθηση.  Φυσικά τα πληρώνουν οι αδύναμοι. Οι  δράστες συνεχίζουν το έγκλημα.

Μας οφείλει η Γερμανία 162δισ € χωρίς τους τόκους για τις καταστροφές και το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και αρνείται πεισμόνως ακόμη και τη συζήτηση του θέματος.

Να απαιτήσουμε ένα τίμιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Αλλά αυτό απαιτεί άλλη πολιτική και άλλους πολιτικούς. Ψυχωμένους ηγέτες εδώ και στην Ευρώπη και ανθρώπους της αλήθειας.

Μοιάζει αδύνατο αυτό που λέμε;

Όπως όμως επαναλαμβάνουν αυτές τις μέρες τα εκατομμύρια των θαυμαστών του Νέλσον Μαντέλα:” Πάντα μοιάζει αδύνατο μέχρι να γίνει”.