Οι πρόσφατες αλβανικές αθλιότητες στο Ναό της Παναγίας στη Πρεμετή και ο λιθοβολισμός του Προξενείου μας στο Αργυρόκαστρο, επιβεβαιώνουν το αμετάλλακτο του Αλβανικού μισελληνισμού .
Πάσχουμε από ανήκεστο ρομαντισμό . Οι άλλοι πράττουν – και διαπράττουν- κακουργήματα εναντίον μας και εμείς φιλολογούμε. Συχνά σε βαθμό ιδιωτείας .
Αλλά οι βάναυσες Αλβανικές προκλήσεις δεν θα σταματήσουν, αν δεν υπάρξουν Ελληνικές δράσεις – Αντίμετρα….
Όπως σοφά συμβούλευε τον αναποφάσιστο Τσάρο της Ρωσίας ο υπουργός του των Εξωτερικών, ο πεφωτισμένος Ι. Καποδίστριας : «ουδέν θα είναι κατορθωτόν εφόσον θα διαπραγματευώμεθα δια διπλωματικών εγγράφων αντί να ενεργώμεν δι έργων» (Αυτοβιογραφία Ιωαν. Καποδίστρια σ. 150)
Αυτή είναι η διαχρονική μας γνώση: «εκ δε των δρωμένων και δύναμις άμα υπονοείται » (θουκυδίδης VI ,16,2) Από τη δράση δηλαδή μόνο επιβεβαιώνεται η ύπαρξη δύναμης. Εμείς όμως διαχειριζόμαστε τις διακρατικές μας σχέσεις χωρίς επίγνωση και χρήση της ισχύος μας.
Εμπειρος διπλωμάτης ο Αλέξης Κύρου χαρακτηρίζει τις Ελληνο – Αλβανικές σχέσεις « ατέρμονα άλυσσον γενναιοδωριών, θυσιών και υποχωρήσεων από μέρους του ισχυροτέρου, αι οποίαι συστηματικώς αντημείφθησαν από τον ασθενέστερον με προσβολάς, λοιδορίας και αδικήματα» (Α. Κύρου , Οι βαλκανικοί γείτονές μας, 1962, σελ 77 επ)
Από την Οθωμανική περίοδο που οι γείτονές μας, πρωτοστάτησαν ως συνεργάτες του κατακτητή, φανατικοί τουρκαλβανοί, μέχρι τα προχθεσινά αίσχη της Πρεμετής , η ίδια συμπεριφορά.. Και η ίδια παροιμιώδης ανεκτικότητα από μας. «Ουτοπία αδελφικής Ελληνο – αλβανικής συνεργασίας» στη οποία εξακολουθήσαμε «θυσιάζοντες ουσιωδέστατα Ελληνικά συμφέροντα ».(Α.Κύρου) Κορύφωση τότε η απόφαση του δικτάτορα Θεοδώρου Παγκάλου -του Α΄- να κρατήσουμε ως «αλβανική μειονότητα» τους αιμοσταγείς Τσάμηδες της Θεσπρωτίας ,που και σήμερα στη Αλβανία είναι η σιδηρά χείρ του ανθελληνισμού. Ησαν ανταλλάξιμοι με βάση την Ελληνο -Τουρκική σύμβαση ανταλλαγής (30-1-1923). Κατάφεραν να εξαιρεθούν χάρις στην έντονη αλβανική παρασκηνιακή δράση , αλλά κυρίως την απραξία και τον ενδοτισμό των ημετέρων.
Τα αλβανικά καθεστώτα στο μεσοπόλεμο και μεταπολεμικά, εκμεταλλευόμενα την αδράνεια των κυβερνήσεών μας , έπραξαν τα πάντα για αφελληνισμό και εξόντωση της μειονότητάς μας, ματαιώνοντας ατιμωρητί την εφαρμογή, του και σήμερα νομικά ισχυρού Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας (1914) που κατοχυρώνει την Αυτονομία της Β. Ηπείρου. Εμείς, χωρίς αιδώ, το βάλαμε στο ράφι! Και ούτε που διανοηθήκαμε να το επικαιροποιήσουμε τώρα, την ώρα που οι άλλοι δουλεύοντας πεισματικά κατάφεραν τα μέγιστα για τους δικούς τους, (ανεξαρτητοποίηση Κοσσόβου, σχεδόν αυτονόμηση Τετόβου κ.λ.π) .
Τα τελευταία 20 χρόνια η Ελλάδα απορρόφησε τη φτώχεια, την ανεργία και την εγκληματικότητα της Αλβανίας . Αδαπάνως και κερδοφόρως για την γείτονα.
Είναι ανυπολόγιστος ο πακτωλός της πολύμορφης Ελληνικής βοήθειας απ ευθείας προς το κράτος και δια των παχυλών εμβασμάτων των εδώ απασχολουμένων που αν εξαιρέσει κανείς μια αρχική φάση μαύρης εργασίας, έκτοτε αμείβονται όπως και οι ΄Ελληνες ενώ επικυριάρχησαν στο κατασκευαστικό τομέα.
Οιαδήποτε χώρα που θα παρείχε απασχόληση στο μισό περίπου ενεργό πληθυσμό γειτονικής της , πνιγμένης στην ανέχεια θα την έθετε σε πολιτική ομηρεία. Η Αλβανία επί 20 χρόνια αναπνέει με Ελληνικούς πνεύμονες αλλά ομνύει , υπηρετεί και λειτουργεί ως πολιτικό και στρατιωτικό εξάρτημα της Αγκυρας . Τρόπαιο της εγγενούς αδυναμίας μας να ασκήσουμε μεγάλη πολιτική. Αποτρεπτική πολιτική.
Ο Ράμα πρωταγωνίστησε ως αντιπολίτευση στην ακύρωση της Ελληνο αλβανικής συμφωνίας χάραξης της ΑΟΖ. Τώρα έχει απόλυτη ανάγκη της Ελλάδος για τον ΤΑP. Θα είναι παράνοια να τον εξυπηρετήσουμε χωρίς προηγούμενη ρύθμιση σοβαρότατων διμερών εκκρεμοτήτων.
Για τους Αλβανούς τα ελληνικά διπλωματικά διαβήματα είναι χάδια. Αποδέκτες μιας διαχρονικής απάθειάς μας , για όποια προσβολή μας κάνουν, τώρα μας εγκαλούν και μας δασκαλεύουν : «τα γεγονότα να αναλύονται με βάση στοιχεία με ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση » (sic! προχθεσινή ανακοίνωση Αλβανικού ΥΠΕΞ)
Η πληρωμένη απάντηση στη χλεύη θα ήταν να τους επιστρέψουμε μια πρώτη δόση υπηκόων τους. Να τους θρέψουν Ράμα και Μπερίσα .
Στις διακρατικές σχέσεις όταν ποδοπατείται η αμοιβαιότητα, η κατανόηση και η σωφροσύνη, λειτουργεί η ισχύς.
Πότε επιτέλους θα αποκτήσουμε επίγνωση της ισχύος μας, για να μη μας λοιδορούν και μας δαγκώνουν αυτοί που πρέπει να μας ευγνωμονούν. …