Οι Σέρβοι γνώριζαν πολύ καλά τις τους ανέμενε, αν αναγνώριζαν ως τετελεσμένα τα σχεδιασθέντα από τους Γερμανούς και το Βατικανό, μετά την κατάρρευση του τεχνητού κράτους των Αγγλογάλλων. Γι’ αυτό και ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας δικαιώματα σε περιοχές, όπου κατοικούσαν συμπαγείς σερβικοί πληθυσμοί. Το πόσο δίκαιο είχαν μαρτυρεί ο εξαναγκασμός από τους Κροάτες σε φυγή των Σέρβων της Κράινας. Για τον βομβαρδισμό αυτών κατά την πορεία προς τη Σερβία ελάχιστα έγραψαν τα ενορχηστρωμένα στο αντισερβικό παραλήρημα δυτικά ΜΜΕ. Στον πόλεμο που ακολούθησε για τον έλεγχο της Βοσνίας καλλιεργήθηκε έντονα ο μύθος της γενοκτονίας που επιχείρησαν οι Σέρβοι, ώστε να τον μάθουν και οι πιγκουίνοι της Ανταρτικής. Η Σρεμπρένιτσα έγινε ταυτόσημο του ολοκαυτώματος, αν και έντιμοι στρατιωτικοί των δυνάμεων του ΟΗΕ κατέθεσαν τις απόψεις τους για τις προκλήσεις των μουσουλμάνων (εξισλαμισθέντων Σερβων) και την έξυπνη φυγή του υπαρασπιστού της Νάσαρ Όριτς. Η επίθεση προκλήθηκε για να δοθεί η ευκαιρία να διαχύσουν την κατακραυγή τους οι “ελεύθεροι” άνθρωποι κατά των σφαγέων Σέρβων. Ο Όριτς πρόσφατα αθωώθηκε από το δικαστήριο της Δύσης (ανθρωπίνων δικαιωμάτων το βάφτισαν αυτοί που τσαλαπατούν τα δικαιώματα δισεκατομμυρίων συνανθρώπων μας σε όλη την έκταση του πλανήτη). Ένοχος για γενοκτονία παραμένει ο Κάρατζιτς. Όταν το 2004 επισκέφθηκα τη Βοσνία, οι ανακοινώσεις για την αμοιβή εκείνου που θα βοηθούσε στη σύλληψή του “κοσμούσαν” τις κεντρικές πλατείες των σερβοβοσνιακών πόλεων, αλλά οι Σέρβοι ξεκινούσαν τα γλέντια τους με τον χορό του Καρατζίτσα! Τελικά στους τόσους άθλους τους οι δυτικοί πέτυχαν έναν ακόμη: Επέτυχαν την έκδοση του λαοφιλούς ηγέτη.
Παλεύοντας οι Σέρβοι της Βοσνίας μόνοι μη έχοντας δηλαδή τη συμπαράσταση ούτε της Σερβίας υπό τον Μιλόσεβιτς αναγκάστηκαν να συρθούν σε “ειρηνευτικές” συνομιλίες στις ΗΠΑ και να αποδεχθούν δια του Μιλόσεβιτς όρους αθλίους σε βάρος τους και υπέρ Κροατών και Βοσνίων μουσουλμάνων, οι οποίοι βαπτίστηκαν από τους ισχυρούς της γης νέα εθνότητα! Ένα σημείο της συμφωνίας είναι ενδεικτικό του σατανικού αντισερβικού πνεύματος. Οι Σερβοβόσνιοι δεν έχουν τη δυνατότητα διεξόδου προς τη Σερβία παρά μόνο δια μέσου του Μπρσκό, στη δεξιά όχθη του Σάβου, στο οποίο και διεξήχθησαν φονικότατες μάχες. Η συμφωνία του Νταίητον δίνει μόνιμη πλειονοψηφία στη διοίκηση της «ουδέτερης» πόλεως και της περιοχής της στους Κροάτες και στους μουσουλμάνους, ώστε κάθε διέλευση από εκεί Σέρβων να θεωρηθεί στο μέλλον αιτία πολέμου. Και σήμερα ακόμη η ηρεμία τηρείται μέσω της παρουσίας των μεροληπτικών κατά των Σέρβων στρατευμάτων του ΟΗΕ, ενώ στην πραγματικότητα δεν επετεύχθη στην πράξη η συγκόλληση των αντιπάλων πληθυσμιακών ομάδων. Απεναντίας αρχίζουν να εκδηλώνονται τριγμοί στην επίπλαστη κροατομουσουλμανική συμμαχία.
Αφού «έλυσαν» το ζήτημα της Βοσνίας οι Αμερικανοί, εκτόπισαν από τη Βαλκανική τους Ευρωπαίους. Οι Κροάτες έστησαν στο Ζάγκρεμπ ανδριάντα του Γκένσερ, για να θυμούμαστε ότι εκείνος συνέβαλε στην πυροδότηση της κρίσης. Ο πάπας Ιωάννης Παύλος αγιοποίησε τον Στέπινατς, καρδινάλιο του Ζάγκρεμπ και ηθικό αυτουργό της σφαγής. Οι Αμερικανοί ανέλαβαν δράση. Το μαύρο πρόβατο έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά προς σωφρονισμό των υπολοίπων. Έτσι το 1999 με πρόσχημα την προστασία των Αλβανών από τη γενοκτονία επιχείρησαν δια του ΝΑΤΟ πρωτοφανή αεροπορικό βομβαρδισμό κατά της Σερβίας, με αποτέλεσμα την καταστροφή πλείστων όσων έργων υποδομής και βιομηχανικών εγκαταστάσεων, εγκαινιάζοντας έτσι νέο είδος πολέμου, το οποίο μιμήθηκαν οι Ισραηλινοί κατά τους βομβαρδισμούς του Λιβάνου (2006). Μεταξύ των στόχων υπήρξε και τραίνο, η καταστροφή του οποίου είχε εκατοντάδες θύματα. Σήμερα κάποια κατεστραμμένα κτίρια στο Βελιγράδι θυμίζουν εκείνη τη βαρβαρότητα, για την οποία συνυπέγραψε η χώρα μας. Πόσο μας στοίχισε οικονομικά η επιχείρηση και πόσα τα θύματα από τη διάχυση ραδιενεργών αερίων δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ.
Ο Μιλόσεβιτς συνελήφθη, μετά την απώλεια της εξουσίας και οδηγήθηκε στην έδρα του εμπαθούς δικαστηρίου. Εκεί βρήκε την ευκαιρία να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του και να πεθάνει με το μέτωπο ψηλά. Όχι πως αρνούμαστε ότι τον βάρυναν κινήσεις στέρησης δικαιωμάτων από τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου. Εκείνο που δεν επισημαίνεται, όσο θα έπρεπε είναι ότι το Κοσσυφοπέδιο ήταν σερβική γη (κοιτίδα μάλιστα του σερβικού έθνους) και από τους Σέρβους απελευθερώθηκε. Όσοι και αν γίνουν οι Αλβανοί δεν την δικαιούνται, εκτός και αν την κατακτήσουν με τα όπλα. Σεβόμαστε τον αγώνα τους για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, αλλά θλιβόμαστε διότι στην ιστορία τα διεκδίκησαν πάντοτε με τις πλάτες των κατακτητών της Βαλκανικής. Και αυτό είναι ανέντιμο. Μόνο στα Τίρανα χειροκροτήθηκε ο θλιβερός Μπους.
Οι Σέρβοι απόκαμαν γρήγορα. Άρχισαν να πλειοψηφούν οι φωνές της “λογικής”, με αποτέλεσμα να προκύψει εκεί και αμερικανόφιλος πρωθυπουργός. Η δολοφονία του δεν διόρθωσε τα πράγματα. Ο διχασμός είναι τετελεσμένος. Οι μισοί θέλουν επί τέλους να τα παραδώσουν όλα στη Δύση με αντάλλαγμα τον τερματισμό της απομόνωσης. Οι άλλοι μισοί ελπίζουν στην άνοδο της Ρωσίας. Και οι Σέρβοι του Μαυροβουνίου πήραν το δρόμο τους ακολουθώντας έναν αμερικανοκίνητο δημαγωγό ολκής.
Η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου ήταν αναμενόμενη. Όσο όμως και αν θεωρήθηκε από τους πάτρωνες των Αλβανών μοναδική παγκόσμια περίπτωση, ακολούθησαν τα γεγονότα της Γεωργίας, που οι ίδιοι προκάλεσαν, για να τους διαψεύσουν. Βέβαια έχει “σκαλώσει” το θέμα μετά την απειλή με veto από πλευράς Ρωσίας και Κίνας. Το σημαντικό όμως είναι ότι οι Αλβανοί, όπως και οι Τούρκοι στη Βόρεια Κύπρο, καταστρέφουν δοθείσης ευκαιρίας τα ιστορικά μνημεία της κατεχόμενης περιοχής υπό τα απαθή βλέμματα των ειρηνευτικών δυνάμεων της Ε.Ε. Το τραγικό είναι ότι οι δοτοί ηγέτες των Σοπίων και του Μαυροβουνίου έσπευσαν να αναγνωρίσουν το αλβανικό Κοσσυποπέδιο.
Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξουμε ότι τα σχέδια των Αμερικανών στη Βαλκανική έχουν πραγματοποιηθεί στο ακέραιο. Έχουν ως στόχο το σχηματισμό και άλλων προτεκτοράτων. Οι λεονταρισμοί των δοτών ηγετών της γειτονικής χώρας των Σκοπίων δεν απορρέουν από την αίσθηση ισχύος που πηγάζει από το εσωτερικό της χώρας. Ο μεγαλοϊδεατισμός είναι εισαγόμενος και υποστηριζόμενος από τους νέους κατακτητές (αυτοί δεν χρειάζεται να εγκαθιστούν στις χώρες κατάκτησης στρατιωτικές μονάδες). Οι χάρτες της ενιαίας Μακεδονίας και παραπέρα της ενιαίας Θράκης έχουν την έγκριση της Ουάσιγκτον. Θα πιστεύουμε για πολύ ακόμη το ιδεολόγημα ότι είμαστε ισχυροί ως μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
.