Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.
Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.
Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;
«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.
Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.
Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.
Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.
22 comments
Εὐχαριστῶ πολύ τὸν/τοὺς διαχειριστὴ/ὰς τοῦ ἰστοτόπου γιὰ τὴν άναδημοσίευση.
«Μπορεῖ οἱ κόκκινοι νὰ γκρέμισαν τὶς ἐκκλησιές μας, ἀλλὰ ἐμεῖς, πρῶτοι, καταστρέψαμε τὴν Ἐκκλησία». Αὐτὴν τὴν ὁμολογία, τὴν ὁποία πρῶτος διετύπωσε Ρῶσσος κληρικός, περίμενα νὰ ἀκούσω ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κύριο Νικόλαο στὴν Δήλωσή του γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου 2013. Διότι ἡ πικρὰ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὴν Ἑλλάδα μας τὴν χαλάσαμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες. Ἀποκλειστικῶς ἐμεῖς. Καὶ ἀντίθετα ἀπ’ ὅσα γράφει ὁ Δεσπότης, οἱ ξένοι ἀγωνιοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ νὰ συνέλθουμε. Μάζεψαν 400 δισεκατομμύρια εὐρώ ἀπὸ ἀνθρώπους, πολλοὶ απὸ τοὺς ὁποίους εἶναι οὐσιωδῶς φτωχότεροι ἀπὸ μᾶς, ὥστε τὸ πλῆγμα γιὰ μᾶς ἀπὸ τὴν αὐτοκτονική μας συμπεριφορὰ νὰ μετριασθεῖ. Ἔκλεισαν μέχρι καὶ δημόσιες βιβλιοθῆκες στὶς πόλεις τους γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ δανεισθοῦν καὶ νὰ μᾶς δώσουν αὐτὰ ποὺ δανείσθηκαν γιὰ νὰ περάσουμε, ὅπως περάσαμε, τὰ τρία τελευταῖα καὶ κάτι χρόνια. Ἡ ἀχαριστία δὲν εἶναι, λοιπόν, ἁμάρτημα ;
Δέν περίμενα ποτὲ νὰ συσχηματισθεῖ ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς δημαγωγοὺς πού ψάχνουν ἕνα γύρω νὰ ‘δοῦν ποιὸν μπορεῖ νὰ δείξουν μὲ τὸ δάκτυλο καὶ νὰ τοῦ φορτώσουν, δίκην ἀποδιοπομπαίου τράγου, τὶς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ : Τοὺς ξένους, τοὺς κατακτητές, τοὺς πολιτικούς (αἷμα καὶ σάρκα τοῦ λαοῦ καὶ ἐκλεγμένους ἀπ’ αὐτόν), ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς πραγματικοὺς ὑπευθύνους. Ἐνῶ ὁ Χριστός, ὄχι μόνον δὲν κατέδειξε τοὺς γνησίως ὑπευθύνους, ἀλλὰ καὶ σταυρώθηκε γι’ αὐτούς. Ὁποία ἀντίθεσις !
«Χαλάσαμε ὡς λαὸς» γράφει ὁ Μητροπολίτης. Καὶ δὲν φταίει γι’ αὐτὸ πρώτη, πρώτη ἡ Ἐκκλησία ; Πότε κατήγγειλε τὴν φοροδιαφυγή, τὴν εἰσφοροδιαφυγή, τὴν καταλήστευση τοῦ κράτους ἀπὸ ἀπλήστους προμηθευτές, τὶς ἄχρηστες προσλήψεις στὸ εὐρύτερο δημόσιο, τὴν ραστώνη καὶ ἀναισθησία τῶν λειτουργῶν τοῦ κράτους ; Πότε κατεδίκασε τὴν αὐθαίρετη δόμηση, ἡ ὁποία ἀνθεῖ στὴν Μητροπολιτικὴ περιφέρεια Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ; Πότε κατήγγειλε τὴν ἀχαλίνωτη ἰδιοτέλεια τῆς (κατὰ τὰ ἄλλα Χριστιανικωτάτης) Κερατέας, ἡ ὁποία ἐπιμένει ὅτι τὰ σκουπίδια πού παράγουμε θὰ τὰ λούζονται ἐς ἀεὶ ἄλλοι ; Πότε κατήγγειλε τὸν ἰδιοτελῆ συνδικαλισμό, πότε τὸν φθόνο μασκαρεμένο σὲ κοινωνικὴ δικαιοσύνη ; Δέν ἔβλεπε ὅτι αὐτὰ ἀκριβῶς ἔτρεφαν τὸν καταναλωτισμὸ καὶ τὴν ἠθικὴ κατάπτωση ; Καί ὅμως, ὁ Δεσπότης κατακρίνει μόνον τοὺς πολιτικούς. Τὰ σκληρὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βροῦν πιὸ ταιριαστὴ χρήση : «ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου».
Τὴν ὀδυνηρὴ ἐντύπωσή μου ἐπέτεινε ἡ ἱεράρχηση τῶν δεινῶν μας. Πρῶτο, πρῶτο, τὸ ὅτι «βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται», μόνον δευτέρα ἡ ἀνεργία ποὺ αὐξάνεται, τρίτοι οἱ νέοι ποὺ ἐκπατρίζονται (πολύ τυχερώτεροι, ἐν τούτοις ἀπὸ ὅσους μένουν), μόλις τέταρτος ὁ λαός μας ποὺ πεινάει … Ὁ ἐπιούσιος ἄρτος, πού ζητᾶμε στὴν Κυριακὴ Προσευχή, μόλις τέταρτος καὶ ἡ περιουσία πρώτη. Φυσικά, ὁ σωστὸς λαϊκισμός ἐπιβάλλει νὰ συμμερίζεται ὁ ρήτορας τὶς ἀνησυχίες τοῦ ἀκροατηρίου. Καὶ ἡ μεγάλη πλειοψηφία ἔχει τὴν πολυτέλεια νὰ μὴν ἀνησυχεῖ γιὰ τὸν ἐπιούσιο ἄρτο, ἀλλὰ γιὰ τὰ πάσης φύσεως «κεκτημένα». Μετὰ μᾶς φταῖνε οἱ δημαγωγοὶ ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν περιουσία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἂς δοῦμε τὶ γράφει ὁ Δεσπότης καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶπε τὸ ΟΧΙ, τὸν Μεταξᾶ. Στὴν θέση τοῦ Κυβερνήτου δὲν «βρέθηκε», ὅπως γράφει ὁ Μητροπολίτης. Τὸν τοποθέτησε ἐκεῖ ὁ βασιλεύς, ὑποκύπτοντας σὲ πολύ φορτικὲς πιέσεις τῶν ξένων. Ὁ λαός, φυσικά, δὲν ἤθελε Μεταξᾶ, τὸν εἶχε ἀποδοκιμάσει, μόλις πρό ὀλίγων μηνῶν, ἐκλογικῶς. Ἤθελε τοὺς συνήθεις λαπάδες. Δοτό, λοιπόν, καὶ ξενόδουλο θὰ τὸν περιέγραφε ὁ Δεσπότης, ἂν ἔγραφε μέχρι καὶ τὴν 27η Ὀκτωβρίου 1940. Διότι καὶ καπνὰ Ἑλληνικὰ πωλοῦσε στὴν Ναζιστικὴ Γερμανία καὶ τὴν ἐθνικὴ ταπείνωση ἀπὸ τὸν ἱερόσυλο τορπιλλισμὸ τῆς «Ἕλλης» καὶ τὶς διαρκεῖς Ἰταλικὲς προκλήσεις κατάπιε μὲ Χριστιανικὴ ὑπομονή. Καί, ἔτσι, κατάφερε νὰ ρίξει ὅλο τὸ ἄδικο στὸν εἰσβολέα. Γιατί, λοιπόν, ὀ Δεσπότης δὲν ἔχει τὴν ὑπομονὴ τοῦ Μεταξᾶ ; Γιατὶ γράφει ὅτι «τώρα εἶναι ἡ στιγμή ;» Στὸ κάτω, κάτω ὁ Μεταξᾶς εἶχε καὶ τέσσαρα χρόνια νὰ προετοιμάσει τὸ ἔργο του. Οἱ σημερινοί μας κυβερνῆτες δὲν τὰ δικαιοῦνται ; Καὶ ὁ Μεταξᾶς εἶχε κι ἕνα ἄλλο πλεονέκτημα : ἂν ὁ Μητροπολίτης κυκλοφοροῦσε προκήρυξη, ὅπως αὐτὴ πού κυκλοφόρησε, θὰ τὸν εἶχε στείλει δωρεὰν διακοπὲς σὲ Ἑλληνικὸ νησί.
Συνεπῶς, ἡ σύγκριση τοῦ Μεταξᾶ μὲ τοὺς σημερινοὺς κυβερνῆτες μας, συμπολιτευομένους καὶ ἀντιπολιτευομένους, καὶ πρόωρη εἶναι καὶ ἄστοχη. Οἱ τωρινοί μας κυβερνῆτες, ὅσοι ἔχουν συνείδηση, καὶ εἶναι πολλοί, σηκώνουν σταυρὸ ἀκόμη μεγαλύτερο κι ἀπὸ τὸν ἀπίστευτα βαρὺ σταυρὸ τοῦ Μεταξᾶ.
Καὶ αὐτὰ τὰ λάθη, στὰ ὁποῖα ὑποπίπτει ὁ Μητροπολίτης δὲν θὰ ἔβλαπταν τόσο, ἂν δὲν εἶχαν καὶ πρακτικὰ ἀποτελέσματα. Ὅταν ἕνας φέρελπις νέος ἐξετάζει νὰ συμμετάσχει στὰ κοινὰ καὶ βλέπει τέτοια ἀχαριστία καὶ ὑποκρισία, τέτοιον λαϊκισμό, τί λέτε θὰ κάνει ; Φυσικὰ θά ἀφήσει τὸν δρόμο ἀνοικτὸ στοὺς ἄλλους τοὺς χοντρόπετσους, σὰν κι ἐκεῖνον τὸν χοντρὸ καὶ ράθυμο ρίψασπι τῆς Ραφήνας. Αὐτοὺς προτιμᾶ ὁ Δεσπότης ;
Ἀμ τὸ ἀκροτελεύτιο ἐκεῖνο ὅτι τὸ ΟΧΙ δὲν εἶχε «λογική», ἀλλὰ εἶχε «ἐξυπνάδα», πῶς τοῦ πῆγε νὰ τὸ γράψει ;
Ἰδού γιατί, Δεσπότης ἄνθρωπος, δὲν πρέπει νὰ πολιτικολογεῖ :
Τὸ βῆμα τῆς ἐκκλησίας δὲν εἶναι, ὅπως τὸ βῆμα τὸ δικανικόν, τὸ βῆμα τὸ πολιτικόν, ὅπου ὑπάρχουν ρήτορες καὶ ἀντιρρήτορες, ὅπου διακόπτουν ἐλευθέρως τὸν ἀγορεύοντα, ὅπου δευτερολογοῦν, καὶ τριτολογοῦν καὶ συζητοῦν. Τὸ ἐκκλησιαστικὸν βῆμα ―ὁ ἄμβων― εἶναι αὐστηρόν, ἀποκλειστικόν, αὐθεντικόν. Εἷς μόνος ὁμιλεῖ. Ὑποτίθεται, ὅτι λέγει, ὄχι διδόμενα, ἀλλὰ συμπεράσματα, παραδεδεγμένα, ἀναμφισβήτητα, δόγματα. Δὲν ἐπιτρέπονται ἐκεῖ αἱ αὐτοσχέδιοι ἀνοησίαι.
Ἀπὸ τὸ διήγημα «Ὁ Διδάχος» τοῦ Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
Τὸ πικρὸ συμπέρασμα ἀπὸ τὴν ὅλη ὑπόθεση γιὰ μένα εἶναι ὅτι ἄνθρωποι ἐγνωσμένης ἱκανότητος καὶ πνευματικότητος καταλήγουν, ὑπὸ τὴν πίεση ἐπιπολαίων ἐντυπώσεων καὶ ἀνακριβῶν πληροφοριῶν καὶ ἐλλιπῶν γνώσεων, νὰ συμβιβάζονται με τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Γι`αὐτὸ ἠ κρίση μας εἶναι πρώτα πνευματικὴ καὶ πολύ λιγώτερο ὑλική καὶ οἰκονομική. Οἱ θαρραλέοι ἡγέτες πού ζητᾶ ὁ ἱστοτόπος δέν εἶναι αὐτοὶ πού νομίζουμε. Εἶναι ἐκεῖνοι πού «λοιδορούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» μᾶς ὁδηγοῦν στὴν στενὴ ὀδὸ τῆς ζωῆς καὶ ὄχι αὐτοὶ πού μὲ κενὲς μεγαλοστομίες μᾶς προτρέπουν νὰ πάρουμε τὴν πλατειὰ ὁδὸ τῆς ἀπωλείας.
@Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας
Διάβασα το σχόλιό σου.
Νομίζω δε, ότι διακατέχεσαι από έντονη αντιπάθεια προς την Εκκλησία γενικώς.Τα γραφόμενά σου σηματοδοτούν άνθρωπο που δεν συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας. Υπό αυτό το πρίσμα δε, ευλόγως έχεις αυτές τις απόψεις!
Επί μέρους θα σχολιάσω τούτο μόνον: “Οἱ τωρινοί μας κυβερνῆτες, ὅσοι ἔχουν συνείδηση, καὶ εἶναι πολλοί, σηκώνουν σταυρὸ ἀκόμη μεγαλύτερο κι ἀπὸ τὸν ἀπίστευτα βαρὺ σταυρὸ τοῦ Μεταξᾶ.”!
Να γελάσω πικρώς ή να οργισθώ; Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι…ή μάλλον σου ταιριάζει η Κολοκοτρώνεια ρήση : “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!”
Ὅ,ποτε θέλετε πᾶμε μαζὶ στὴν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας μου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ένοριῶν στὶς ὁποῖες ἔχω ζήσει, ἀπὸ τὶς Βρυξέλλες καὶ τὸ Cambridge τῆς Μασσαχουσσέττης μέχρι τὸ Χαλάνδρι καὶ τὰ Καλύβια Θορικοῦ, καὶ νὰ διαπιστώσετε άπὸ πρῶτο χέρι ἐὰν μετέχω στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἢ ὄχι. Γι’ αὐτὸ μὲ θλίβει ὅταν ἐκκλησιαστικοὶ ποιμένες, πού τοὺς γνωρίζω ἀπὸ πρῶτο χέρι κι ἐγώ, ἱκανοὺς νὰ εἶναι πολύ μεγάλοι (καὶ στὰ κοσμικὰ ζητήματα) δὲν μποροῦν νὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος ποὺ ἁρμόζει στὸ λειτούργημά τους. ὅταν δὲν μποροῦν νὰ ‘ποῦν τὰ σωτήρια «ὄχι» στὸν πειρασμὸ τῆς δημοφιλίας.
Ἐπαναλαμβάνω, γιὰ ὅσους δὲν ἔπιασαν τὸ ὑπονοούμενο, ὅτι ὁ Μεταξᾶς δὲν κινδύνευε ποτὲ ἀπὸ δηλώσεις τοῦ τύπου τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, διότι ὅσους τὶς κυκλοφοροῦσαν τοὺς ἐξετόπιζε σὲ νησιά. Ἐνῶ οἱ δικοί μας ἡγέτες πρέπει νὰ τὶς ὑφίστανται καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους πού εἶναι ἀμετακίνητοι στὴν θέση τους, ἐνῶ οἱ πολιτικοὶ μένουν στὶς δικές τους μόνον μὲ τὴν διαρκῆ ἐξέταση καὶ ἔγκριση τοῦ λαοῦ.
Γιώργο Γεωργάνα σου βγάζω το καπέλο. Κυρίως επειδή κρατάς την ψυχραιμία και το επίπεδό σου. Αλλά και για το ακέραιο του λόγου σου.
Όσο για σας κ. Λιάκο, σας βρίσκω ελαφρώς παρα-εκκλησιαστικό. Είστε καμία οργάνωσης; μόνο οι προτεσταντίζοντες οργανωσιακοί έχουν αυτήν την τάση να μετράνε τους ανθρώπους με τις παρουσίες τους στις εκκλησίες. Και επειδή οι ίδιοι χτυπάνε μεγάλα νούμερα, νομίζουν ότι έχουν κλειδώσει τον παράδεισο και την αποκλειστικότητα στο μέτρημα αυτό των ανθρώπων. Προσέξτε γιατί δεν διαφέρει και πολύ από την παγίδα του φαρισαισμού.
Οι πιο “φανατικοί ορθόδοξοι” είναι τελικά πιο προτεστάντες από τους προτεστάντες που οι ίδιοι καταγγέλουν.
@Γεωργανας
Μεροληπτικος ο λογος σας και δεν ανταποκρινεται στο κειμενο του Σεβασμιωτατου κατα την ταπεινη μου γνωμη. Ειναι φανερο οτι ο Μητροπολιτης αναγνωριζει οτι η ολισθηση του Ελληνικου λαου οφειλεται σε εμας τους ιδιους και δεν ψαχνει να προσδιορισει αποδιοπομπαιους τραγους. Ουτε κατακρινει τους πολιτικους, των οποιων η ανικανοτητα, παρα η ηθικη, ειναι το χειροτερο για τον λαο που εκπροσωπουν.
Δεν θα σας κουρασω σχολιαζοντας ολο το κειμενο σας, αλλα θα επισημανω οτι αδικειτε τον Μητροπολιτη εαν θεωρειτε οτι εχει συμβιβαστει με το πνευμα του κοσμου. Οποιος γνωριζει το παρελθον του και εχει ακουσει η διαβασει τον λογο του, γνωριζει οτι αυτο δεν ειναι αληθεια.
@Κοζανίτης
Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ.
Οἱ «ὀργανώσεις», ἐκ τῆς φύσεώς των, προσφέρουν πολλὰ στὸ νὰ εἰσαχθεῖ κανεὶς στὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι Ἐκκλησία καὶ δὲν ἰσχυρίζονται οὔτε ποτὲ ρητῶς ἰσχυρίζονταν ὅτι εἶναι. Σήμερα, ὅσες λειτουργοῦν, τονίζουν ἐπιμόνως τὴν διαφορά. Συνεπῶς, ὅσοι καὶ σήμερα «προτεσταντίζουν» ἔχουν μείνει σὲ ἄλλες ἐποχές, ἐκεῖνες τῆς αὐταρέσκου αὐταρκείας τῶν «ὀργανώσεων». Δὲν εἶναι πλέον «ὀργανωσιακοί», ἀλλὰ παρωχημένοι.
@Ελοτανος
Ὁ Σεβασμιώτατος ἀδικεῖ τὸν ἑαυτό του μὲ τὸ κείμενο αύτό. Γράφει πολλὰ γιὰ τὶς εὐθύνες τῶν «πολιτικῶν» καὶ ἀπολύτως τίποτε συγκεκριμένο γιὰ τὶς εὐθύνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ λαοῦ. Θεωρῶ άπαράδεκτο νὰ ζητᾶ ἐπίσκοπος ἀπὸ τοὺς ἡγέτες νὰ μᾶς «διορθώσουν». Οἱ ἱερεῖς, οἱ ἐπίσκοποι ποὺ ἔχουν καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, δὲν μποροῦν νὰ κάνουν κάτι σχετικῶς ; Αὐτὸ εἶναι παραίτηση, συμβιβασμός, ὅπως γράφετε.
Εγώ πάλι νομίζω ότι δεν ήταν δυνατόν η ελληνική κοινωνία να μην έλθει αντιμέτωπη με το παλαιό δίλημμα:
«Τίνα θέλετε απολύσω υμίν; Βαραββάν ή Ιησούν;».
Ευκαιρία δηλαδή ώστε να δείξει την υπεροχή της!!
Και απάξ και δις και πολλάκις ήλθε αντιμέτωπη με το δίλημμα τούτο!
Η απάντησή της κάθε φορά ήταν ευκαιρία να δοξασθεί αλλά και αιτία να χαθεί σε αλλότριες οδούς!
Ποιος θεωρεί οτι είμαστε εν δόξη;!
Τόσο απλά είναι τα πράγματα!!!
*Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Βαραββάς ήταν στασιαστής, ο δε Ιησούς ουδέποτε προέτρεψε τους ανθρώπους σε στάση…. τουναντίον!
«Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους ἵνα αἰτήσωνται τὸν Βαραββᾶν τὸν δὲ Ἰησοῦν ἀπολέσωσιν.» (Ματθ. κζ’ 20)
Εἶχαν, λοιπόν, συμμετοχὴ οἱ ἀρχιερεῖς … γιὰ νὰ δείξουν κι αὐτοὶ ὅτι ἦταν «ἀδούλωτοι» καὶ ὄχι «προσκυνημένοι», «γερμανοτσολιάδες», «προδότες», «ἐξωνημένοι», «μίσθαρνα ὄργανα», «παπαγαλάκια τῆς παγκόσμιας ἐξουσίας» καὶ τὰ συναφῆ.
Μὴν βιάζεστε ἀγαπητὲ κ. Γεωργάνα. Ὁ Δαμασκηνὸς τοποθετήθηκε
στὴν θέση τοῦ +Χρύσανθου, κι ἐξυπηρέτησε τὸν Ναζι εισβολέα
ὅσο ἦταν στὸ χέρι του. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πάντοτε ἦταν πιστὴ
στὸ ραντεβού της μὲ τοὺς γεννήτορές της, Γερμανοὺς.
Ἀπ’ ὅσο γνωρίζω, αὐτὴ ἡ βαυαροθεμελιωμένη Ἐκκλησία ἔχει ἀφορίσει,
καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ θεωρεῖ ἀφορισμένους, τοὺς ἐπισκόπους ποὺ εὑλόγησαν
τὰ ὅπλα τοῦ ΕΛΑΣ.
Υ.Γ.
Σημειῶστε ὅτι ὅσο καὶ νὰ ψάξετε, θὰ βρεῖτε ὅτι δὲν ἔχω καμία σχέση μὲ
τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς. Ὁπότε ἡ ἄποψή μου δὲν εἶναι πολιτικὰ φορτισμένη.
Θέλω ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ σκέφτομαι ἐλεύθερα, χωρὶς ἀγκυλώσεις. Ἡ καθεστωκυία
Ἐκκλησία ἦταν μὲ τοὺς Ναζί. Ὅπως εἶναι καὶ σήμερα μὲ τὸν κατακτητή, γιὰ ἀκόμα
μία φορά, διασώζοντας μὲ τρομερὴ οἰκονομικὴ τρίπλα τὴν περιουσία της, μὲ
τὴν ἴδρυσε ἐπτὰ (!!!) offshore ἐταιριῶν.
Προτείνω στοὺς «ἐλευθέρως» «σκεπτομένους» νὰ ἀγκυλωθοῦν στὴν κοινὴ λογική. Μόνον τότε μποροῦν νά διατείνονται ὅτι σκέπτονται. Μποροῦν, φυσικά, νὰ ἀερολογοῦν μὲ ἀπολύτως ἀσύδοτο καὶ ἀκώλυτο τὴν ἐλευθερία τους ἀπὸ τὴν τυραννία τῆς λογικῆς (πανθομολογουμένως πολύ σκληρότερη κι ἀπὸ τοῦ Ναζί κατακτητοῦ), ἀλλὰ δὲν σκέπτονται. Ἀφοῦ, λοιπόν, οἱ ἀδούλωτοι καὶ άπροσκύνητοι δουλωθοῦν καὶ προσκυνήσουν τὴν λογικὴ, θὰ μποροῦν νὰ ἀνταλλάσουν ἐπωφελῶς ἰδέες μὲ ἄλλους. Μέχρι τότε, ἡ λογικὴ ἀντίδρασις τῶν συσχολιαστῶν εἶναι νὰ ἀγνοοῦν καὶ τὶς ὀλίγες λογικὲς ἰδέες τῶν «ἐλευθέρως» ἀερολογούντων καὶ ἐκφραζομένων. Διότι τοὺς ἐνθαρρύνουν στὶς πλάνες τους καὶ τὶς κωμικές, λόγῳ ἀβυσσαλέας ἀμαθείας, παρεμβάσεις τους.
Ξέρω, εἶναι μάταιον γιὰ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Τὸ γράφω μόνον γιὰ νὰ ὑπάρχει, μήπως καὶ δείξει ἔλεος ὁ Πανάγαθος.
Πάλι ἐπιφωνήματα ἀπὸ τὸν ἀγαπητό μας, ἐδῶ καὶ χρόνια, κ. Γεωργάνα.
Σᾶς τιμᾶ τὸ ὅτι γράφετε ἐπώνυμα. Αὑτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ σᾶς σέβομαι,
καὶ προσέχω δύο φορὲς νὰ μὴν σᾶς προσβάλλω.
Οἱ θέσεις σας εἶναι ξεκάθαρες καὶ μπράβο σας ποὺ δὲν φορᾶτε κουκούλα.
Θεωρῶ πραγματικὸ πρόβλημα τοὺς ἀνώνυμους ποὺ ἐπιτίθενται μὲ ὕπουλο
τρόπο, μὲ μπόλικη λάσπη.
Τώρα, γιὰ μένα αὐτὸ ποὺ κάνετε εἶναι δονκιχωτισμός, θεωρῶ ὅτι ἄν πιστεύετε
σὲ αὐτὰ ποὺ γράφετε, τότε εἶστε ἀπλὰ ἕνας βαθύτατα ρομαντικὸς ἄνθρωπος,
ποὺ δὲν θέλει νὰ βλέπει τὰ πράγματα ὡς ἔχουν.
Δὲν σᾶς προβλημάτισε ποτὲ γιατὶ ἐνθρονίστηκε ὁ +Δαμασκηνὸς στὴν θέση
τοῦ Χρυσάνθου; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ὁ δεύτερος ἀρνήθηκε νὰ ὀρκίσει τὴν
δοσίλογη κυβέρνηση; Ἐπίσης, γιατὶ ἀγανακτεῖτε, δὲν γνωρίζετε τὴν ἱστορία
τῆς (ἐγκαθ-)ἴδρυσης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν πορεία της αὐτὲς τὶς
18 δεκαετίες καὶ τὰ σημερινὰ κολπάκια μὲ τὶς offshore;
Καλή σας ἐβδομάδα!
Το ζήτημα είναι έως πότε θα μας δίνεται η ευκαιρία ώστε, ως λαός, κάποια στιγμή να απαντήσουμε σωστά ..
Θα ενθυμείσθε ότι μετά το «οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα», πριν 2000 χρόνια οι εβραίοι, ως λαός, αφέθηκαν έρημοι.
Ζήτησαν τον Βαραββά και δια βοής πιστοποίησαν το ότι είναι δούλοι του άρχοντα του Κόσμου τούτου..
Στα δικά μας τώρα. Από την επανάσταση του ’21 έως τώρα έχει φανεί πως οι έλληνες, ως λαός, προτιμούν τον Βαραββάν. Το λογικόν είναι να ακολουθήσει και κάτι ανάλογο μ’αυτό των εβραίων
(όχι οτι δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς αλλά νομίζω ότι έτσι πάει η …σειρά).
Επειδή εμείς τώρα δεν είθισται να ψηφίζουμε δια βοής, ώστε να πιστοποιηθεί η προτίμησή μας στον άρχοντα του Κόσμου τούτου, το πλέον πιθανό είναι με τον κλασσικό για έλληνες τρόπο να πιστοποιήσουμε την προτίμησή μας στο κατεξοχήν αντίχριστο κόμμα! Κι έτσι να κλείσει κι ο δικόςμας κύκλος.
Είναι μακριά μια τέτοια εξέλιξη; Όχι φυσικά.
Τότε θα πρέπει ο Μ. Μεσογαίας Νικόλαος να μας πει:
‘ΤΩΡΑ χαθήκαμε!’
Αυτά τα ολίγα και απλά…
Είθε να μετα-νοήσουμε!
@ Κυράκο Παπαδόπουλο
Και σε ρόλο παρηγορήτρας αυτή τη φορά Κυριάκο; Θαρρώπως η ευπιστία σου υπερβαίνει την θρησκευτική προσήλωση του “Γραικοβλάχου”.
Γνωρίζεις τη μέθοδο. Για μια κατά το δυνατόν αντικειμενική προσέγγιση της ιστορίας, αφήνουμε για λίγο στην άκρη προκαταλήψεις, ιδεολογίες ή άλλες θεωρίες που ενδεχομένως κρατούν από προσανατολισμούς του οικογενειακού περιβάλλοντος που όλοι μας υφιστάμεθα απ’ όταν κιόλας καταλαβαίνουμε τον κόσμο και ψάχνουμε, ερευνούμε, μελετάμε τα διαδραματισθέντα για μια ιστορική περίοδο, π.χ. τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τον τρόπο του Θουκυδίδη, προσπαθώντας να διασταυρώνουμε τις πηγές.
Έρχεσαι μετά έτσι για ξεκούραση και παιχνίδι να ανταλλάξεις κουβέντες με γνωστούς κι αγνώστους στο διαδίκτυο, π.χ. στο Αντίβαρο. Και πέφτεις πάνω σε βαρύγδουπες πλην χρωματισμένες αναλύσεις του «αγαπητού μας εδώ και χρόνια Γεωργάνα» με περιεχόμενο σαν κι αυτό των σχολίων (τα αρίθμησα κατά σειρά 5, 7, 14 & 16), που υπάρχουν κάτω από προηγηθείσα ανάρτηση άρθρου του κου Καλυβιώτη «ο Μεταξάς και η υποκρισία της Αριστεράς».
Εγώ λοιπόν ο άγνωστος, διατείνομαι μέσα κεί με τρόπο υβριστικό προς τον εν λόγω “αγαπητό μας κύριο” ότι τα σχόλιά του βρίθουν από ψεύδη και λάσπη, προκειμένου να υπονομεύσουν στα μάτια τρίτων καλόβουλων αλλά όχι τόσο καλά πληροφορημένων παρατηρητών τον μισητό αντίπαλο.
Πώς αντιδράς σε αυτό; Μιλάς για ευπρέπεια, για “θέσεις ξεκάθαρες” και επαίρεις τον διαστροφέα “που δε φορά κουκούλα” επειδή εμφανίζεται επωνύμως στο διαδίκτυο και τον υβριστή του που εξεγείρεται για την πλήρη διαστρέβλωση και αντιστροφή της αλήθειας τον θεωρείς ύπουλο επειδή εμφανίζεται μόνο με το μικρό του όνομα;
Μας ενδιαφέρει δηλαδή το savoir vivre, το όνομα, η θέση, η φήμη, η λεκτική δεινότητα ή ό,τι άλλο “προσόν” του ομιλούντος ή το τι πραγματικά έγινε κείνη την περίοδο;
Τὸ τὶ πραγματικὰ ἔγινε ἐνδιαφέρει, ἀλλὰ αὐτὸ θέλει ἐλάχιστες γραμμές. Τὸ πρόβλημα ἀρχίζει ἀπὸ τὸ ὅτι τὰ γεγονότα δὲν ταιριάζουν στὶς ἰδεοληψίες μερικῶν. Αὐτοὶ γράφουν ἀτελείωτα κατεβατά, ἄσχετα μὲ τὰ γεγονότα, ὥστε μὲ τὴν μέθοδο τῆς ἀπεραντολογίας τῶν φοιτητικῶν ἀμφιθεάτρων νὰ καταπνίξουν τὴν οὐσία. Αὐτὴ ἡ μέθοδος δὲν ἀποδίδει πλέον. Ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι τὸ 1989 δούλευε τέλεια. Σήμερα ἔχει σκουριάσει. Ἡ 94χρονη γειτόνισσά μου, μηδέποτε ὑπογράψασα δήλωση μετανοίας, κρατουμένη στὸ Τρίκερι καὶ στὴν Μακρόνησο, τὄχει καταλάβει. Κάποτε θὰ τὸ πάρουν πρέφα καὶ οἱ ὄψιμοι ἐπαναστάτες τοῦ πληκτρολογίου.
Ἐλευθέριε,
Δὲν μὲ ἔχεις καταλάβει οὔτε στὸ ἐλάχιστο… οὔτε πότε εἰρωνεύομαι,
οὔτε πότε καυτηριάζω. Μάλλον διότι δὲν μ’ ἔχεις δεῖ ἀπὸ κοντά, γιὰ
νὰ ξέρεις πὼς μιλῶ.
Πόσο κυνισμό και ξετσιπωσιά πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος, ώστε παρά το ότι γνωρίζει πως κάποιος άλλος τον βλέπει, αυτός συνεχίζει ακάθεκτος τις απατεωνιές του νομίζοντας πως έτσι θα στρέψει αλλού την προσοχή και θ’αποφύγει εντέλει την κατακραυγή!
Κύριε Γεωργάνα,
σχεδόν σας ευχαριστώ εσάς και τους ευγενείς συμμετέχοντες, καθώς δράττομαι μιας ευκαιρίας που περίμενα.
Τα γραπτά σας αναδεικνύουν τη σχιζοφρένεια του σύγχρονου πνευματικού ανθρώπου -σπουδάσαντα εις Εσπερίαν- κι εμφορούμενου από άκρατο υλισμό. Γυρίσατε τις ενορίες από την ταπεινή της πατρίδος σας έως του Cambridge και του Massachusetts αλλά το Ορθόδοξο πνεύμα δεν σας γνώρισε και άλλαξε δρόμο.. Το γεγονός ότι -ενδεχομένως και κατά τα λεγόμενά σας- γνωρίζετε τον Μεσογαίας δεν σας νομιμοποιεί να μιλάτε εις ημάς εναντίον του και μάλιστα εν αγνοία του! Τουναντίον μάλιστα..
Μεταγράφω ενδεικτικώς:«Πότε κατήγγειλε τὴν φοροδιαφυγή, τὴν εἰσφοροδιαφυγή, τὴν καταλήστευση τοῦ κράτους ἀπὸ ἀπλήστους προμηθευτές, τὶς ἄχρηστες προσλήψεις στὸ εὐρύτερο δημόσιο, τὴν ραστώνη καὶ ἀναισθησία τῶν λειτουργῶν τοῦ κράτους;» Πότε ακριβώς και με ποιον τρόπο η έννοια του ιεράρχη προσομοίασε τον κρατικό λειτουργό; Κατηγορείτε εσείς, βαρύτερα κάποιοι υπόλοιποι, άλλους για προτεσταντισμό αλλά «τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; » Ή «αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με την θεωρία, τότε αλίμονο στα γεγονότα» κατά την Αϊνστάνεια ρήση. Ενδεικτικά σας συστήνω τους Μεγάλους Πατέρες, τον Μέγα Βασίλειο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο για να αντιληφθείτε την έννοια του σοσιαλισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα από ορθόδοξο και άγιο λόγο. Από την άλλη, δεν το συστήνω κιόλας. Αποκρυσταλλώσατε τις αντιλήψεις, λάβατε λοιπόν τον αντίλογο.
Οι πλήρως κατατοπισμένοι συνομιλητές αναφέρουν για «βαυαροθεμελιωμένη Εκκλησία» και έτερα όμορφα, που το μόνο που αποδεικνύουν είναι η έλλειψη ιστορικής γνώσης και η θεμελιωμένη εμπάθεια, πράγματα που δεν δύναμαι ούτε επιθυμώ να θεραπεύσω διαδικτυακά. Αναρωτιέμαι, όμως, ποιο το κίνητρό τους ή και ο στόχος τους. Καθώς ενθυμούμαι, ούτε 100 διεφθαρμένοι ιατροί ή αστυνομικοί έχουν δύναμη να προσβάλλουν την ακεραιότητα του κλάδου και της αποστολής τους. Ο νοών νοείτω.
Οι πολιτικές σας θέσεις δεν με αφορούν ούτε είναι άξιες να χαρακτηρίσω ολόκληρη την οντότητά σας εξαιτίας τους. Διαπιστώνω, παρ’ όλ’ αυτά, και χωρίς να αναφέρομαι σε σας την διχαστική δράση του πολιτικού ρεαλισμού made in USA: μεμφόμαστε τη βία αλλά καταριόμαστε τους αντιφρονούντες. Ικετεύουμε για ομόνοια αλλά σκάβουμε το λάκο του «αντιπάλου». Ευαγγελιζόμαστε την ειρήνη αλλά ετοιμάζουμε πόλεμο. Σ’ αυτήν την παράνοια ανδρωθήκαμε όλοι μας. Ανεξαιρέτως. Η εποχή αυτή είναι σκληρή, αδυσώπητη, ανήλεη. Μπορεί να μην μοιράζονται όλοι την «θρησκευτική προσήλωσή» μου. Κατακλείδα, όμως, και θεραπεία είναι η ομοψυχία, Βόρειοι, Νότιοι, άθεοι, πιστοί, Ολυμπιακοί, Παοκτζήδες. Και η δράση τώρα. Όχι ες αύριον τα σπουδαία.
Συγχωρήστε με άπαντες, αν φάνηκα δριμύς, αντέδρασα στον βαθμό που θίχτηκα.
Πολύ σωστά. Αὐτὸν μὲ τὴν κουκούλα δὲν τὸν βλέπουν, ὁπότε μπορεῖ νὰ «συνεχίζει ἀκάθεκτος τὶς ἀπατεωνιές του». Καὶ δὲν τὸν ἐνδιαφέρει νὰ εἶναι πρῶτα ἀκέραιος ἔναντι τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀλλὰ νὰ «ἀποφύγει τὴν κατακραυγή» τῶν ἄλλων. Τελικῶς ἡ κουκούλα ἴσως νὰ εἶναι καὶ καλό. Ἐπιτρέπει δημόσια ἐξομολόγηση καί, ἐλπίζω σὲ βάθος χρόνου, λύτρωση.
Αξιότιμε κύριε Πατρωνίδη,
Διαγνώσκετε σωστά αλλά συμπεραίνετε λάθος. Μέσα στην ποθούμενη ομοψυχία εντάσσονται και άνθρωποι που έχουν αναλάβει εργολαβικά μέσω διαδικτύου την υπεράσπιση της καθεστηκυϊας τάξης; Γιατί αυτόν τον ρόλο διατείνομαι υπηρετεί συγκεκαλυμμένα, χωρίς βέβαια να έχει και την παρρησία να το ομολογεί, ο πολύς κύριος Γεωργάνας.
Ένα προς ένα τα σχόλιά του δεν έχουν άλλο στόχο, παρά να προσπαθούν να τορπιλίσουν κάθε ιδεολογική και πολιτική θέση αντίθετη ή απλώς παρεκκλίνουσα της κρατούσας. Με λόγο παραπειστικό, εξόφθαλμα και άθλια ψεύδη, στρεψοδικίες και λογοπαίγνια, ανύπαρκτη τεκμηρίωση και κενές περιεχομένου σοφιστείες, επιχειρεί να υπονομεύσει θέσεις αρθρογράφων που στέκονται κριτικά απέναντι στην τρέχουσα φαύλη εξουσία και να προκαλέσει σύγχυση σε ακροατές που τυχόν συντάσσονται ή ενισχύουν κι από άλλες πλευρές την κριτική αυτή.
Έχει δε το περισσό θράσος να εξαπολύει προς κάθε κατεύθυνση, χυδαίους χαρακτηρισμούς και να “σταμπάρει” σχολιαστές που δεν ασπάζονται τον αλληλοαναιρούμενο λόγο, την σύγχυση του νού και την τρικυμία εν κρανίω της χαμερπούς δουλικής του φύσης.
Πάλι καλά, δηλαδή, πού δὲν μὲ εἶπε καὶ «ἀπρεπῆ» …
Σχετικό εἶναι τὸ ἐπεισόδιο μὲ τὸν Γεώργιο Παπανδρέου : Σὲ κοινοβουλευτικὴ συζήτηση, ἀκούοντας μιὰν ὕβρη πρὸς τὸ πρόσωπό του, ἐρώτησε «Ποῖος τὸ λέγει αὐτό;» γιὰ νὰ άπαντήσει, μόλις ὁ ὑβριστὴς ἀπήντησε «ἐγώ»”: «Τότε δὲν ἔχει καμμία σημασία!»
Στα χείλη και την συνείδηση του κόσμου είχε μείνει παροιμιώδης η φράση “Παπανδρέου παπατζή”.
Δεν μας εκπλήσσει που τον επικαλείται ο “σιγά μην ιδρώνει τ’αυτί μας”
Ναί, βεβαίως, ἔχει μείνει ὅμως καμμία ἀνάμνηση τοῦ ὑβριστοῦ ; Οὔτε καὶ οἱ κουκουλοφόροι, ἀνώνυμοι καταδότες τῶν μπλόκων ἔχουν μείνει στὴν μνήμη ἀρκετά, ὥστε νὰ νὰ μὴν τοὺς μιμοῦνται καὶ σήμερα μερικοὶ πού θέλουν νὰ ὑποδύονται τοὺς «ὑπεράνω» καὶ τοὺς «πατριῶτες».