Η Σύνοδος του G20 ξεκίνησε από μια διαφωνία (που δεν γεφυρώθηκε) ενώ κατάληξε σε μια ασήμαντη συμφωνία (που πολύ-διαφημίστηκε):
— Οι ΗΠΑ και η Βρετανία επιθυμούσαν μια ενεργό παρέμβαση των κυβερνήσεων, με μεγάλα «πακέτα» δημοσίων δαπανών και φορο-ελαφρύνσεων, ώστε να ενισχυθεί η ζήτηση και να ξεπεραστεί η ύφεση.
— Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την άλλη πλευρά (και ιδιαίτερα οι Γαλλογερμανοί) επέμεναν να θεσπιστούν υπερεθνικές αρχές που θα παίζουν ρυθμιστικό ρόλο στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Οι Ευρωπαίοι δεν δέχθηκαν την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική στην οποία επέμεναν οι Αγγλοσάξονες. Ούτε είχε και καμία σημασία, άλλωστε. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη χαλαρώσει αρκετά τη δημοσιονομική τους «αυστηρότητα» κι αναγκάζονται να δεχθούν εξ ανάγκης την ελλειμματική διαχείριση της ύφεσης, απλώς δεν ήθελαν να το διακηρύξουν…
Από την άλλη πλευρά οι Αγγλοσάξονες δεν θέλουν να υποτάξουν τις εθνικές τους οικονομίες σε υπερεθνικά όργανα. Δέχθηκαν απλώς κάποια συζήτηση για επέκταση των διεθνών λογιστικών προτύπων, αλλά τίποτε δραστικό και τίποτε δεσμευτικό.
Την παράσταση την «έσωσε» η συμφωνία που επιτεύχθηκε για την ενίσχυση των πόρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Θεαματική ενίσχυση (σε σχέση με τα προηγούμενα αποθεματικά του – σχεδόν τριπλασιασμός). Αλλά μηδαμινή σε σχέση με τα υπάρχοντα προβλήματα…
Πράγματι, το ΔΝΤ είχε αποθέματα της τάξης των 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Που αποφασίστηκε να αυξηθούν στα 750 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά μόνο τα «τοξικά» χρηματοπιστωτικά προϊόντα των ΗΠΑ είναι 2200-3200 δισεκατομμύρια. Ενώ στην Ευρώπη υπάρχουν άλλα 900!
Μόνο το πρώτο πακέτο Πόλσον στις ΗΠΑ έφτασε τα 700 δισεκατομμύρια. Ενώ το σχέδιο Ομπάμα που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα ξεπέρασε τα 850 δισεκατομμύρια. Αντίστοιχα τα ευρωπαϊκά πακέτα για την ενίσχυση των τραπεζών έφτασαν τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ (600 δισ. Δολάρια), κι άλλα τόσα περίπου είναι τα ελλείμματα των εθνικών προϋπολογισμών στην Ευρώπη για να ξεπεραστεί η κρίση.
Συνεπώς, το σύνολο των «πακέτων σωτηρίας» που έχουν ριχτεί σε ΗΠΑ και Ευρώπη είναι πενταπλάσια από την αύξηση αποθεματικού του ΔΝΤ! Ενώ το σύνολο των «τοξικών» προϊόντων σε ΗΠΑ και Ευρώπη μόνο, είναι από εξαπλάσια ως οκταπλάσια της αύξησης στο αποθεματικό ρευστότητας του ΔΝΤ…
Νέο «Μπρέττον Γούντς» δεν υπήρξε. Μείζων συμφωνία αναδιάρθρωσης της Διεθνούς Οικονομίας δεν επιτεύχθηκε. Μέτρα αντίστοιχα με τη σοβαρότητα και τα μεγέθη της κρίσης δεν λήφθηκαν. Απλώς αποφεύχθηκε το πλήρες αδιέξοδο. Και ωφελήθηκε η ψυχολογία των αγορών. Κι αυτό, ασφαλώς, δεν είναι λίγο.
Αλλά παραμένει πολύ λιγότερο απʼ αυτό που «διαφημίστηκε»…
Κι απʼ αυτό που απαιτείται.
Αναδημοσίευση από το δίκτυο 21 – Ημερομηνία δημοσίευσης: 11-04-09
.