Εποχή ακάθεκτου παλιμβαρβαρισμού, ανασφάλειας και φόβου για το τι «τέξεται η επιούσα».
Τελματώσαμε σε οικονομικό αδιέξοδο. Υποθήκευση του δημοσίου πλούτου , δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας με την υπερφορολόγηση, εξαθλίωση της πλειονότητας των πολιτών με την εσωτερική υποτίμηση.
Φτάσαμε στα όρια διάρρηξης της εθνικής μας συνοχής.
Ο κυρίαρχος μηδενιστικός ατομικισμός και ο συνακόλουθός του εθνομηδενισμός απεργάσθηκαν την αποδόμηση των «σταθερών» της κοινωνίας μας. Εκπαιδευτικό και μιντιακό σύστημα έχτισαν σιωπηλά και αθόρυβα, τη λεγόμενη πολυπολιτισμική μετάλλαξή της. Ο εστί μεθερμηνευόμενον εισήλθαμε στη δίνη μιαςεθνικής κρίσης με γεωπολιτικές διαστάσεις.
Είμαστε Κατεχόμενη χώρα. Οικονομικά ασφαλώς. Νομοτυπική και όχι ουσιαστική η διαφορά με την στρατιωτική κατοχή. Παραιτηθήκαμε από το δικαίωμα και την ασυλία της εθνικής μας κυριαρχίας. Οι ξένοι επικυρίαρχοι «αποφασίζουν και διατάσσουν» επί παντός . Τα θεσμικά όργανα της χώρας εκτελούν και δή στα τυφλά.
Η δραματική υστέρηση της εθνικοαμυντικής μας θωράκισης έναντι του εξ’ ανατολών κακοποιού γείτονα, η διάλυση κατ΄εντολήν της τρόικας, της αμυντικής μας βιομηχανίας, σε αντίθεση με την γιγάντωση της τουρκικής, αλλά κυρίως ο αποφρονηματισμός του λαού, μας μετατρέπουν σε ανοχύρωτη πολιτεία.
Όλες οι κοινωνικές υποδομές έχουν ρημάξει. Οι αριθμοί της δυστυχίας είναι αμείλικτοι: 350.000 συμπολίτες μας είναι χωρίς ρεύμα αλλά οι αγρίως εκπτωχευμένοι πληρώνουν στο τριπλάσιο της τιμής που με απόφαση της αλλόκοτης Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας,υποχρεώθηκε η ΔΕΗ να το παρέχει στην πολυεθνική «Αλουμίνιον Α.Ε» και ενώ Βουλγαρία και Γερμανία, η δεύτερη μετά από διαιτησία πέτυχαν σημαντική έκπτωση στο φυσικό αέριο έναντι της Gasprom, εμείς πληρώνουμε καθημερινό καπέλλο 1.000.000 ευρώ!
Οι πολίτες, πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι έχουν υποκύψει σ’ αυτό που ονομάζεται καταθλιπτική διαπαιδαγώγηση της παραίτησης από κάθε δράση – αντίδραση, με την οποία τους εμβολιάζει το σύστημα.
Δυστυχώς “ δεν υπάρχουν συνθήκες ζωής που να μην μπορεί να συνηθίσει ένας άνθρωπος, ιδίως αν βλέπει να τις αποδέχονται όλοι γύρω του.” (Τολστόϊ)Αυτό έχει πάθει σήμερα ο ελληνικός κόσμος. Και σε μεγάλο βαθμό όλος ο κόσμος.
Οι νέοι μας, κατ’ εξοχήν αυτοί, είναι μια χαμένη γενιά. Ζουν στην αποκαρδίωση και την αβεβαιότητα. Άνεργοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ξημεροβραδιάζονται στα καφέ- μπάρ και στην καλύτερη περίπτωση «σερφάρουν» στους μονοδρόμους του διαδικτύου. Και τις ειδήσεις, αν τους κινούν την περιέργεια, τις αντλούν από το διαδίκτυο. Αλλά το internet δεν συγκροτεί κοινότητα. Στο παρελθόν η εφημερίδα που ξεφύλλιζαν ή έστω τα βραδινά τηλεοπτικά δελτία που έβλεπαν τους παρείχαν μιαν ευρύτερη θέαση του κόσμου. Τώρα την έχουν αποποιηθεί και αυτή.(Tony Judt, Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα σ.130). Εφ’ώ και δεν θέτουν πια πολιτικά ερωτήματα. Αποπολιτικοποίηση, διαρκής διάβρωση του δημοσίου χώρου, Πολιτικοί σε ρόλο όχι ηγέτη αλλά διαχειριστή κατά κανόνα αποτυχημένου. Κραυγαλέο το δημοκρατικό έλλειμμα, το έλλειμμα οράματος νοηματοδότησης, και η απουσία παραδείγματος.
«Όχι άλλα μέτρα λιτότητας»,διακηρύσσει παραπειστικά στην διαπασών η Κυβέρνηση. Αλλά τα επιβάλλει συσκευασμένα σε «διαρθρωτικά».
Και ας βροντοφωνάζει ο νηφάλιος έκ των « σοφών» της Μέρκελ Πέτερ Μπόφινγκερ ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προστεθούν νέα μέτρα λιτότητας στα παλιά όσο δεν έχει ξαναμπεί η οικονομία σε τροχιά ανόδου» (Βήμα 17/11/13).
Σ’ έναν μεστό και κρυστάλλινο ευαγγελικό λόγο ο Μεσογαίας Νικόλαος (28/10/13) αποφαίνεται:«Μέχρι σήμερα έχουμε δει μέτρα, συμφωνίες, εις βάρος μας εκβιασμούς, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ατέλειωτες υποχωρήσεις. Δεν έχουμε δει καμία νίκη, καθόλου τόλμη». Ηγέτες με ηρωικά χαρακτηριστικά αναζητεί ο Επίσκοπος. Βεβαίως ο ευρών αμειφθήσεται…
Και συνεχίζει:« Θα μας πουν ότι αν τολμήσουμε θα έρθουν τα χειρότερα», για να καταλήξει στο εξόχως αληθινό και επαναστατικό: «Δεν υπάρχουν πλέον χειρότερα. Υπάρχει η ευκαιρία του ηρωισμού» της ηρωικής Εξόδου ελεύθερων πολιορκημένων…
Η πολιτική όπως και η φύση μισεί το κενό. Η αποξένωση των νέων ,η υποστολή της αντιρρητικότητάς τους κι ο πειρασμός του « απολιτίκ» αφήνουν ξέφραγο το πεδίο στις δυνάμεις του μονοδρόμου, της “pensée unique“.
Κι όμως υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Αργούν αυτοί που θα οργανώσουν τη σταυροφορία της πραγμάτωσής τους με την πυρηνική δύναμη των αδυνάτων…
2 comments
Η Ελλάδα κατεχόμενη από τους Έλληνες.
Η Ελλάδα κατεχόμενη χώρα; Ασφαλώς. Εδώ και σχεδόν 200 χρόνια κατέχεται από ένα πρωτόγονο λαό ο οποίος δεν γνωρίζει στοιχειώδεις κανόνες της ανθρώπινης συμβιώσεως. Δεν γνωρίζει να βαδίζει, να λέει “καλημέρα”, να σταθμεύει, είναι καχύποπτος στα πάντα, αγενής, δεν βλέπει τίποτα πέρα από τον εαυτόν του, είναι συμφεροντολόγος, δεν διαχωρίζει την ατομική από την δημόσια λειτουργία του, ψηφίζει νόμους που δεν εφαρμόζει, πάνω απ’όλα έχει το Εγώ, δεν σέβεται τον συνάνθρωπό του, την διαφορετικότητά του, απορρίπτει κάθε τι που δεν συμφωνεί με τις προτιμήσεις του κ.λπ.
Αν ανατρέξουμε στα ιστορικά γεγονότα από το 1821 μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσουμε του λόγου το αληθές. Και αν τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς, και αυτοί είναι κομμάτι από εμάς. Αντιπρόσωποι της κοινωνίας μας και της νοοτροπίας μας.
Ευχής έργον θα ήταν αυτή η χώρα να κατακτηθεί ολοκληρωτικά από τους δανειστές της, έτσι ώστε σε δύο-τρείς γενεές ο Έλληνας να έχει επιτύχει συνείδηση κοινωνικού ανθρώπου άξιου να αυτοκυβερνηθεί σωστά και να σταθεί ισότιμα απέναντι στους Ευρωπαίους.
Ενδιαφέρον σχόλιο, θα επιθυμούσα να απευθύνω μερικάς ερωτήσεις εις τον συντάκτην.
Τι ακριβώς συνιστά τον πρωτογονισμόν των Ελλήνων; Αυτά τα οποία ο ίδιος λέγει; Πολλά εκ των οποίων είναι ορθά, αλλά πρωτογονισμός; Οι τελευταίοι άνθρωποι βαδίζοντες εις τα τέσσερα ανεκαλύφθησαν εις την Τουρκίαν το 2006, έχει κάποιον παράδειγμα ο συντάκτης περί του ιδίου φαινομένου παρ΄ημίν; Ουχί μεταφορικώς παρακαλώ, εν τοις πράγμασι.
Επιτρέψατέ μου να εστιάσω εις την τελευταίαν παράγραφον:
“Ευχής έργον θα ήταν αυτή η χώρα να κατακτηθεί ολοκληρωτικά από τους δανειστές της, έτσι ώστε σε δύο-τρείς γενεές ο Έλληνας να έχει επιτύχει συνείδηση κοινωνικού ανθρώπου άξιου να αυτοκυβερνηθεί σωστά και να σταθεί ισότιμα απέναντι στους Ευρωπαίους.”
Ευχής ποίου; Του ιδίου; Ας ίδωμεν τι εύχεται ο κύριος αυτός. Η τελευταία φορά που η Ελλάς κατεκτήθη υπό ξένης δυνάμεως, ανωτέρας ημών-κατά τον συτντάκτην της αθλιότητος αυτής, ήτο κατά τον Β΄Π.Π. Οι δεκάδες πυρπολημένων χωριών, οι δεκάδες χιλλιάδες εκτελεσθένων και θανάτων εκ πείνης μαρτυρούν την εκπολιτισικήν δράσιν των προτύπων του συντάκτου. Συνάγω δε ότι η άρνησις των κατακτητών να αποπληρώσουν το αναγκαστικόν κατοχικόν δάνειον έγκειται εις το γεγονός ότι το θεωρούν ως δίδακτρα αλλά ημείς, ως πρωτόγονοι, απετύχαμεν εις τας εξετάσεις. Τα δε εξεταστικά κέντρα, ως γνωστόν, ευρίσκοντο εις το Αουσβιτς, Νταχάου και λοιπά πολιτιστικά κέντρα με παραρτήματα εις Καλάβρυτα, Κάνδανον κ.λ.π., ών ουκ έστιν αριθμός.
Πρωτόγονοι ε; Μήπως εννοείτε untermenschen γιά να καταλαβαινόμαστε;
Περιμένω εναγωνίως ο μάθημα της αυτοκυβερνήσεως. Ομολογουμένως ημείς εξελέξαμεν τα σκουπίδια που μας κυβερνούν, αλλά οι πεπολιτισμένοι ηρωές του κυρίου αυτού εξέλεξαν δημοκρατικώς τον Χίτλερ και την συμμορίαν του, άριστα παραδείγματα κοινωνικού ανθρώπου. Το γεγονός δε ότι ουδέποτε μετενόησαν ειλικρινώς εμφαίνεται ακροθιγώς από την αναψηλάφησιν της δίκης του φον Κανάρης και την λυσσώδη προσπάθειαν της μεταπολεμικής Γερμανίας να μην εκδοθούν οι εγκληματίες πολέμου.
Και γιά να μην είμαι ετεροβαρής, οι Άγγλοι επενόησαν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, και δη γυναικοπαίδων, κατά τον πόλεμον των Μπόερς-άρτιον δείγμα πολιτισμού και αυτό. Α! διαφημίζει ο συντάκτης ότι θα γίνωμεν κοινωνικοί άνθρωποι, μετά την παρέλευσιν 75ετούς ολοκληρωτικής κατοχής βέβαια, αλλά η ηρωίς κα. Θάτσερ διεκήρυσσε urbi et orbi ότι “There is no such a thing as society…” μήπως είμεθα πολύ μπροστά από την εποχήν μας και δεν το γνωρίζουμε;
Δεν θα πρέπει να λησμονήσω και την θαυμασίαν δικαιολογίαν της αποικιοκρατίας των Γάλλων, “La mission civilisatrice de la France” την οποίαν επαγγέλεται ο συντάκτης, είμαι βέβαιος ότι οι λαοί της Αφρικής, της Ινδοκίνας κ.λ.π. ευγνώμονες όντες, ήταν καλλίτεροι μαθηταί από εμάς, εξ΄ου και η καλλιτέρα κατάστασίς των σήμερον.
Κλείνοντας, θα επιθυμούσα να ερωτήσω τον γίγαντα του πατριωτισμού και αγωνιώντα διά τον εκπολιτισμόν μας, που εμαθήτευσαν οι πολιτικοί μας διαχρονικώς; Μήπως εις τα διαφθoρεία της Siemes, της Krauss Maffei και λοιπών ορμωμένων εκ της αδιαφθόρου πεπολιτισμένης Ευρώπης και Αμερικής;
Πάντως χαίρομαι που οι δανεισταί έχουν αποδυθεί εις αγώνα εκπολιτισμού μας ενώ, εγώ, ο αδαής, ενόμιζα ότι ζητούν μόνον τα δανεικά, συν κάτι ψιλά (μίζες, πανωτόκια κ.λ.π.) και απέβλεπαν, μεταξύ άλλων, εις τον ορυκτόν πλούτον της χώρας τον οποίον θα προσπορισθούν έναντι ημίσεως πινακίου φακής μέσω της ημετέρας εξαθλιώσεως.