Το «μέγα και παράδοξον θαύμα» της Θείας Γέννησης ανέτειλε στον κόσμο «το φως το της γνώσεως». Και φωτίζει έκτοτε «τους εν σκότει και σκιά θανάτου», δηλ. την Οικουμένην άπασαν. Πρέπει όμως να θέλει αυτή να φωτισθεί . Επειδή ο Θεός ελευθέρoυς εποίησε τους ανθρώπους. Η απάνθρωπη κατάχρηση της ελευθερίας από εκείνους που σφετερίζονται εξουσία και χρήμα– όψεις του ιδίου νομίσματος- συσσώρευσε στις κοινωνίες αυτήν την απερίγραπτη συμφορά που βιώνουμε και σήμερα.
Κάποτε μιλούσαμε , από απόσταση ασφαλείας, για τους πεινασμένους και απόκληρους του γ΄κόσμου. Αλλά πως τα φέρνει η ζωή , ο γείτονας της διπλανής πόρτας έφθασε σήμερα να ζει σε τριτοκοσμικές συνθήκες.
Οι Έλληνες υφίστανται ένα ατελείωτο μαρτύριο βάναυσων περικοπών των μέσων της ζωής τους: Οι καταγεγραμμένοι άνεργοι ( η άδηλη ανεργία είναι άλλο κεφάλαιο) τον Σεπτέμβριο μετρήθηκαν στους 1.376.463. Οι συνταξιούχοι είναι 2.7000.000.Οι εργαζόμενοι μόνο 3.600.000. Οι τελευταίοι με τον ιδρώτα τους πρέπει να εξασφαλίσουν τον επιούσιον των προηγουμένων και επί πλέον άλλων περίπου 4.000.000 ( παιδιά, ασθενείς και κοινωνικά ευάλωτες ομάδες) .
Απολογισμός μνημονίου: Το 60% του εργασιακά ενεργού πληθυσμού δεν βρίσκει δουλειά. Οι παραγωγικές δομές μας καταστράφηκαν. Νέοι φόροι 1,69 δις ευρώ μας περιμένουν. Την ίδια ώρα το ενεργητικό των τραπεζών της Ε.Ε- και οι δικές μας- είναι 3 ½ φορές μεγαλύτερο από το άθροισμα του ΑΕΠ των χωρών τους. Το τίμημα αυτής και άλλων δυσπλασιών πληρώνεται με το εν εξελίξει κοινωνικό ολοκαύτωμα .
Ωστόσο υπάρχει ελπίδα, ευαγγελίζεται ο Αλβανίας Αναστάσιος (Θεός εφανερώθη εν σαρκί , σ. 83 επ.) «αρκεί να μη ζούμε σαν να μη γεννήθηκε ο Χριστός». Υπάρχει ελπίδα στην τελική νίκη της αλήθειας και της αγάπής και τη συντριπτική ήττα της υποκρισίας, της κερδοσκοπίας, της απληστίας , της αδικίας, της εκμετάλλευσης και του φόβου.
Αυτός που γεννήθηκε στην Φάτνη με την άκρα ταπείνωση σώζει τον κόσμο. Τον καταστρέφουν εκείνοι που γεννήθηκαν στα παλάτια. Η κοινή πίστη ενώνει τους ανθρώπους ως πρόσωπα.
Η αποδόμηση ως κυρίαρχη ιδεολογία σήμερα στην πατρίδα μας και σε ολόκληρη την Ευρώπη επέβαλε πρακτικές αποδυνάμωσης και περιθωριοποίησης της παρουσίας της Εκκλησίας . Δεν θέλουν κοινωνία προσώπων αλλά κοινωνία-πολτό. Χωρίς εθνική και πνευματική οντότητα, άβουλη και απρόθυμη να αντισταθεί στο κακό.
Οι εκκοσμικευμένες ευρωπαϊκές ελίτ ντρέπονται για την χριστιανική τους καταγωγή και αν κατά συνθήκην χρησιμοποιούν χριστιανικούς τίτλους, όπως π.χ. το C.D.U.( Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση) της Μέρκελ , ούτε τα κόμματα ούτε και οι ηγεσίες τους έχουν την ελάχιστη λειτουργική σχέση με την πνευματική ζωή και τα βιώματα της πίστης.
Τα έκγονα των πατέρων της Ευρώπης μάχονται το έθνος – κράτος . Στο όνομα της ισοπεδωτικής παγκοσμιοκρατίας εξοβελίζουν τηνπίστη από τον κώδικα αξιών ζωής, διαβρώνουν εκ των ένδον την οικογένεια, τελευταία έπαλξη αντίστασης στην πολτοποίηση. Την αντικαθιστούν με το άτομο,τα άτομα.
Ο γάμος επί αιώνες « ανδρός και γυναικός συνάφεια» , αφού μόνο με αυτήν γεννιέται άνθρωπος, « και συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία» με βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εκπίπτει σε διαλυτό ανά πάσαν στιγμήν σύμφωνο συμβίωσης. Και ασχέτως φύλου . Ο Πούτιν κατηγορείται από τους « ευαίσθητους» Ευρωπαίους ηγέτες για την άρνησή του στο όνομα της Ορθόδοξης Παράδοσης να υιοθετήσει τους γάμους ομοφυλοφίλων ότι παραβιάζει δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Otempora , o mores!
Οι δανειστές μας είναι τοκογλύφοι αισχίστου είδους . Και οι υποτιθέμενοι διασώστες μας φανατικοί υπηρέτες των αφεντικών τους. Οι προϋποθέσεις δανειοδότησης σήμερα είναι τέτοιες που όπως καταγγέλλει ο Ούγγρος Πρωθυπουργός Β. Ούρμπαν «θέτουν σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία και πιέζουν τις κυβερνήσεις να πάρουν τα χρήματα από τους ίδιους τους ανθρώπους στους οποίους θα έπρεπε να τα χορηγούν».
Η μνημονιακή Ελλάδα βασανίζεται από τους διεθνείς δημίους της με την απλόχερη συνέργεια εθελόδουλων επιχωρίων που αντι να αντιστέκονται συνεπικουρούν.
Επιβάλλεται το ξεκαθάρισμα που έκανε άλλοτε ο Ελύτης: « Υπάρχουν δύο Ελλάδες αυτή που εξαναγκάζεται και τους ίδιους τους υπηκόους της να καταπονεί και σ΄ένα διεθνή χορό μεταμφιεσμένων να μετέχει με το όνομα της Ευρώπης ( διάβαζε Αμερικάνας). Και υπάρχει η άλλη που εξακολουθεί να υπακούει στον Ηράκλειτο και στον Μακρυγιάννη».
Και καταλήγει : «Η πρώτη μπορεί να καταλυθεί μια μέρα. Η δεύτερη ακόμα και αν μείνη χωρίς υπόσταση, ποτέ. Τουλάχιστον εγώ γι΄αυτήν υπάρχω» (Ελύτης, Συν τοις άλλοις, σ. 253)
Και εμείς Ποιητή μας γι΄αυτήν υπάρχουμε…
6 comments
Ας μάθουμε στα παιδιά μας, πως οι γιορτές των Χριστουγέννων ΔΕΝ είναι αφιερωμένες σε ένα γελαστό, παχουλό, κακόγουστα ντυμένο κύριο που η ιστορία του ξεκινά στα διαφημιστικά στούντιο της κόκα –κόλα στα μισά του 20ου αιώνα.
Όσο και να είναι συμπαθής αυτός ο μύθος που προσφέρει χαρά στα παιδιά, το γεγονός είναι πως έχει ελαχιστοποιηθεί κάθε αναφορά στο θρησκευτικό χαρακτήρα της γιορτής και στην ίδια τη γέννηση του Χριστού!
Η αποχριστιανοποίηση των Χριστουγέννων συντελείται εδώ και χρόνια, αργά αλλά σταθερά. Οι φάτνες των παιδικών μας χρόνων αντικαταστάθηκαν με πιο λαμπερά στολίδια. Τα κάλαντα αντικαθίστανται με αμερικάνικα τραγούδια, και οι ιστορίες των τριών μάγων και των βοσκών (που εμείς μαθαίναμε σαν παιδιά), έχουν αντικατασταθεί με το μύθο του «Σάντα Κλάους».
“Τα κάλαντα αντικαθίστανται με αμερικάνικα τραγούδια, και οι ιστορίες των τριών μάγων και των βοσκών (που εμείς μαθαίναμε σαν παιδιά), έχουν αντικατασταθεί με το μύθο του «Σάντα Κλάους».”
Άλλο κάλαντα, άλλο χριστουγεννιάτικα τραγούδια, τα οποία πάντα ακούγονταν και τραγουδιόταν. Ίσως να βγαίνουν λιγότερα παιδιά για κάλαντα, αλλά δεν φταίνε γι αυτό τα αμερικάνικά, ή άλλα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Πώς ν’ αφήσεις το παιδί σου να πάει να πει τα κάλαντα, όταν παραμονεύουν μεγαλύτεροι, συνήθως αλλοδαποί, να τους κλέψουν τα λεφτά και ό,τι άλλο έχουν; Κάθε χρόνο δεν τα διαβάζουμε κι ακούμε;
Ο «Σάντα Κλάους» δεν είναι τίποτε άλλο από τον Αη-Βασίλη των παιδιών και ουδεμία σχέση έχει τους βοσκούς και τους μάγους της φάτνης, οι οποίοι εξακολουθούν να έχουν την θέση των. Πόσα χρόνια έχετε να δείτε φάτνη;
Η Η αποχριστιανοποίηση των Χριστουγέννων συντελείται εδώ και χρόνια, αργά αλλά σταθερά, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε από ποιον και γιατί.
“Η αποχριστιανοποίηση των Χριστουγέννων συντελείται εδώ και χρόνια, αργά αλλά σταθερά, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε από ποιον και γιατί.”
Όλα αυτά αποσκοπούν στον κατακερματισμό και την απόλυτη γκετοποίηση των κοινωνιών με απώτερο στόχο τον πιο εύκολο έλεγχό τους από την παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομική ολιγαρχία.
Π.χ. ένας πραγματικός Χριστιανός δεν είναι δυνατόν να συζήσει αρμονικά με έναν πραγματικό Μουσουλμάνο, είναι αδύνατον εκ των πραγμάτων. Έτσ ιγά-σιγά θα δημιουργηθούν γκέτο και κάθε θρησκεία θα έχει τη δική της γωνιά στην “πόλη”.
Ο ίδιος στόχος θα επιτυγχάνεται για τους θρησκευτικά αχρωμάτιστους μέσω της σεξουαλικής γκετοποίησης.
Μια φυσιολογική οικογένεια θα είναι αδύνατον να αναμιχθεί με “οικογένειες” ομοφυλόφιλων.
Σιγά-σιγά θα υπάρξουν συνοικίες φυσιολογικών, ομοφυλόφιλων, τραβεστί, ζωόφιλων, παιδόφιλων και ό,τι άλλο θα σκαρφιστεί ο νοσηρός εγκέφαλος της οικονομικής ολιγαρχίας που προσπαθεί να πάρει την απόλυτη εξουσία στον πλανήτη (και που ακόμα δεν το έχει καταφέρει, ευτυχώς…)
Ναι, είναι κι αυτό μια άποψη, αλλά στο κείμενο που έδωσα παραπάνω, φαίνεται καθαρά ο λόγος αποχριστιανοποιήσεως. Είναι ο λεγόμενος πολιτικώς ορθός λόγος των χρησίμων ηλιθίων. Μην φάει το παιδί σάντουιτς με χοιρινό, διότι προσβάλλει τον μουσουλμάνο συμμαθητή και μάλιστα αν έχει ραμαζάνι.
Μην φοράτε σταυρούς και βγάλτε τους από τα σχολεία και τα άλλα δημόσια κτήρια, διότι προσβάλλονται οι μωαμεθανοί συμπολίτες. Τώρα, γιατί “προσβάλλονται” μόνον οι χρήσιμοι ηλίθιοι ξέρουν.
Αν αυτό ισχύει, δηλαδή, αν η παρακμάζουσα Δύση αφήνει το Ισλάμ να την κατακτήσει, τότε δεν θα πάμε σε γκετοποίηση, αλλά σε πλήρη υποταγή. Οι Ευρωπαίες θα φορέσουν μαντήλα, για να μην πω μπούργκα!
Ένας πραγματικός Χριστιανός είναι δυνατόν να συζήσει αρμονικά με έναν πραγματικό Μουσουλμάνο, αρκεί ο ένας να σέβεται την θρησκεία και τα ήθη κι έθιμα του άλλου. Εγώ, όχι μόνο σαν Χριστιανός, αλλά σαν μη κάφρος, αρνούμαι να βλέπω στην χώρα μου, στο σπίτι μου, τέτοια θεάματα.
“Εγώ, όχι μόνο σαν Χριστιανός, αλλά σαν μη κάφρος, αρνούμαι να βλέπω στην χώρα μου, στο σπίτι μου, τέτοια θεάματα.”
Αν “ενας πραγματικός Χριστιανός είναι δυνατόν να συζήσει αρμονικά με έναν πραγματικό Μουσουλμάνο” θα έπρεπε να μπορούσε να βλέπει τέτοια θεάματα.
Βλέπεις λοιπόν ότι δεν είναι τελικά δυνατή μια τέτοια συμβίωση.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι ακόμα και στις μουσουλμανικές χώρες υπάρχει γκετοποίηση και κατακερματισμος ανάλογα με τις μουσουλμανικές σέχτες, οι αλεβίτες είναι πλειοψηφία σε μια περιοχή, οι σιιτες σε άλλη και πάει λέγοντας. Εν ολίγοις ούτε μεταξύ τους οι μουσουλμάνοι δεν μπορουν να βρουν κάποια κοινή συναίνεση.
Αν πάρεις για παράδειγμα την Δ. Θράκη, ασφαλώς μπορούν και ζουν αρμονικά οι χριστιανοί με τους μουσουλμάνους, διότι ο ένας δεν ενοχλεί τον άλλον.
Το παράδειγμα του Πειραιά είναι αυτό που δείχνει την προσπάθεια επιβολής ξένων εθίμων σε μία κοινωνία και που ασφαλώς κάνει την συμβίωση αδύνατη.
Συμφωνώ με την τελευταία παράγραφο. Μα μήπως κι εμείς, οι Χριστιανοί, δεν έχουμε τους Amish, που ζουν “γκετοποιημένοι”, ή ορθότερα αποκομμένοι; Αλλά αυτοί δεν τουλάχιστον δεν πειράζουν κανέναν.