Πώς ψηφίζουν οι Έλληνες

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Στις εκλογές του 2004, σε γνωστό καφέ των βορείων προαστίων, μερικές γηραιές κυρίες συζητούσαν τι θα ψηφίσουν. «Εγώ θα ψηφίσω τον Λιάπη», είπε με τρεμάμενη φωνή μία απ’αυτές. Καθόμουν στο διπλανό τραπέζι και έμεινα με την απορία: με ποια κριτήρια επέλεξε η κυρία αυτή να διαθέσει την ψήφο της -που είναι μία πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση- στον κύριο Λιάπη. Την σαγήνευσε ο στιβαρός και εμβριθής πολιτικός του λόγος; Την ενέπνευσε η τεράστια κοινωνική του προσφορά; Την συγκίνησαν οι ριζοσπαστικές, πρωτοποριακές ιδέες του; Την ώθησε η μακρά, επιτυχημένη επαγγελματική του διαδρομή;
Προφανώς, το μόνο -μα το μόνο- κριτήριο που πρυτάνευσε στην σκέψη της γηραιάς κυρίας, ήταν η συγγένεια του Λιάπη με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή. Χιλιάδες ψηφοφόροι όλων των κομμάτων ψήφισαν τις τελευταίες δεκαετίες με κριτήρια ονόματος, καταγωγής και συγγένειας, αναδεικνύοντας σε ανώτατα αξιώματα ανθρώπους με εμφανή νοητικά προβλήματα, εγνωσμένη ανικανότητα και, ακόμα χειρότερα, εμφανή φαυλότητα. Αυτή υπήρξε η συνθήκη κοινωνικής αποδοχής της οικογενειοκρατίας. Χωρίς την λαϊκή ψήφο, χωρίς κοινωνικό έρεισμα, αυτή δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Χιλιάδες άλλοι Έλληνες πολίτες περιέβαλαν με τεράστια εκλογική ισχύ υποψηφίους που αποδείχθηκαν παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου, απατεώνες ολκής, φαυλοκράτες και έμμισθοι υπάλληλοι εγχωρίων και ξένων συμφερόντων. Το μόνο κριτήριο ήταν η διαθεσιμότητά τους να «εξυπηρετήσουν» τους ψηφοφόρους τους σε διορισμούς, νομιμοποίηση αυθαιρέτων και ποικίλα ρουσφέτια, έως σβήσιμο κλήσεων και…εξεύρεση φθηνών εισιτηρίων. Αυτό εξηγεί την θριαμβευτική εκλογή προσώπων που σήμερα είναι υπόδικοι ή έγκλειστοι ή φυγόδικοι για ποινικά αδικήματα.
Η οικογενειοκρατία, η ευνοιοκρατία, το πελατειακό σύστημα, η συναλλαγή, χαρακτηριστικά πολιτικά υπανάπτυκτων κοινωνιών, έχουν όμως τίμημα. Μπορεί ατομικά οι ψηφίσαντες τέτοιας ηθικής υποστάθμης πρόσωπα να έκαναν προσωρινά την δουλειά τους, αλλά συνολικά η χώρα καταστράφηκε, και τώρα πληρώνουν τις δραματικές συνέπειες και αυτοί που ψήφιζαν φαύλους αλλά μαζί τους και όσοι δεν τους ψήφισαν. Η προώθηση πολιτικά ακατάλληλων προσώπων στην διακυβέρνηση ενός κράτους, οδηγεί νομοτελειακά στην ακυβερνησία, στην κακοδιοίκηση, στην λήψη λάθος αποφάσεων, στην διαφθορά. Το τελικό αποτέλεσμα υπήρξε η χρεωκοπία του 2010, η κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου, η κοινωνική αποδόμηση, ο ζόφος που ζούμε σήμερα.
Τώρα, ο ελληνικός λαός αναζητά σωτήρες. Αλλά η ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου κράτους μας και της διαλυμένης οικονομίας μας δεν θα γίνει ως διά μαγείας από κάποιον θαυματοποιό. Απεναντίας, απαιτείται χρόνος, χρειάζεται τεράστια, επίμονη και σκληρή συλλογική προσπάθεια, και σώφρονες, γενναίους και ανιδιοτελείς ηγέτες, που θα εμπνεύσουν τον λαό και θα κινητοποιήσουν τις αδρανείς δυνάμεις του όχι με ένα ακόμα φτηνό δημαγωγικό ψεύδος αλλά με ένα όραμα αναγέννησης και δημιουργίας.
Η αρχή της ανοικοδόμησης θα έρθει όταν οι Έλληνες πολίτες συνειδητοποιήσουν ότι, για να έχουν μέλλον και δουλειά τα παιδιά τους, θα πρέπει εις το εξής να επιλέγουν με την ψήφο τους υποψηφίους με λευκό ποινικό μητρώο, μακρά και ευδόκιμη επαγγελματική προϋπηρεσία και τίτλους ανιδιοτελούς κοινωνικής προσφοράς. Και προπαντός: μακρυά από γυιούς, ανιψιούς και τα «τζάκια», που έβαλαν φωτιά και έκαψαν την χώρα.

Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” το Σάββατο, 21.12.2013.

* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.