του Μελέτη Η. Μελετόπουλου
«Κοσμογονία» στον χώρο της κεντροαριστεράς. Πλήθος από «νέες» πολιτικές κινήσεις, στην πραγματικότητα ανακυκλώσεις φθαρμένων υλικών σε νέα συσκευασία, και «νέα» κόμματα-σφραγίδες παλαιοκομματικών πολιτευτών της Μεταπολίτευσης, κατακλύζουν το καταρρέον πολιτικό σκηνικό. Δίπλα τους, και μέσω αυτών, πασχίζει να επιβιώσει η συνένοχη του μνημονιακού «εγκλήματος» ΔΗΜΑΡ και να «ανανεωθεί» το ανύπαρκτο πλέον ΠΑΣΟΚ, το κυρίως υπεύθυνο για την οικονομική καταστροφή.
Αποτυχημένοι πολιτευτές, που διετέλεσαν πρωθυπουργοί και υπουργοί της Μεταπολίτευσης, υπαίτιοι για την σημερινή ανθρωπιστική τραγωδία, επιχειρούν να σκαρφαλώσουν σε κάποιο περαστικό όχημα ευκαιρίας, και να διασώσουν την βουλευτική τους έδρα και την ασυλία που την συνοδεύει, προκειμένου να αποφύγουν τις ευθύνες για την χρεωκοπία μίας ολόκληρης χώρας. Σε αυτόν ακριβώς τον ρόλο, τους χρησιμεύουν κινήσεις όπως των 58, και μάλλον σε αυτά τα αριθμητικά επίπεδα θα κινηθούν…..
Διότι λαϊκή απήχηση αυτοί όλοι δεν θα βρουν. Ολόκληρο αυτό το «κεντροαριστερό» σκηνικό πάσχει από συγκεκριμένα προβλήματα.
Πρώτον, οι διάφορες κινήσεις και «νέα» κόμματα δεν έχουν αναγνωρισμένο, άφθαρτο και ακέραιο ηγέτη. Αυτοί που προαλείφονται για επικεφαλής είναι γνωστά αποτυχημένα πρόσωπα του παρελθόντος ή νεώτεροι κλώνοι τους.
Δεύτερον, δεν έχουν στελεχιακό δυναμικό πράγματι νέο. Στις κομματικές συνάξεις των 58, της ΔΗΜΑΡ κλπ. βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, τους γνωστούς ψευδοδιανοουμένους και πανεπιστημιακούς που τριάντα χρόνια τώρα δεν κατάφεραν να παραγάγουν κάτι ουσιώδες, έστω μία ολοκληρωμένη ερμηνεία του νεοελληνικού βίου και αναλώθηκαν στην προσπάθειας αποδόμησης της ελληνικής εθνικής συνείδησης, εν μέσω ατελείωτων καφέδων στα κολωνακιώτικα καφενεία (προέκταση της «αντίστασης» που έκαναν στην χούντα από τα παριζιάνικα καφέ). Μαζί τους διάφορα «κομματικά στελέχη», που δεν άσκησαν ποτέ τους κάποιο επάγγελμα και τρέμουν τον πολιτικό παροπλισμό τους, γιατί δεν ξέρουν και τι άλλο να κάνουν. Όλοι αυτοί δεν συγκινούν την νεολαία, και ο μέσος όρος ηλικίας στις συνάξεις τους είναι εξήντα και κάτι.
Τρίτον, δεν έχουν πρόταση. Αναμασούν τις ίδιες «εκσυγχρονιστικές» ή «προοδευτικές» κοινοτυπίες, που σε ομαλές ή επιφανειακά ομαλές εποχές μπορεί να ηχούσαν καθησυχαστικά ή να μην ενδιέφεραν κανέναν διότι απλά ήταν το άλλοθι μίας πελατειακής και φαυλοκρατικής πραγματικότητα. Αλλά σήμερα ο κόσμος θέλει να ακούσει μία πειστική πρόταση εξόδου από την κρίση. Και τέτοια πρόταση δεν ακούει, ούτε θα ακούσει. Διότι τα πολιτικά μηδενικά δεν παράγουν πρόταση.
Τέταρτον, τα πρόσωπα και ολόκληρος ο χώρος αυτός έχουν ταυτιστεί με την μεγαλύτερη χρεωκοπία της χώρας μετά αυτήν του 1893, και στην συνέχεια με την πιο ανάλγητη πολιτική που ασκήθηκε ποτέ από καταβολής ελληνικού κράτους. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχουν πρώην πρωθυπουργοί που παραποίησαν οικονομικά στοιχεία και διόρισαν σε υπουργικούς θώκους φαυλεπίφαυλα πρόσωπα, ή άλλοι που οδήγησαν την χώρα στον εξευτελισμό και την υποτέλεια, πρώην υπουργοί που διόρισαν χιλιάδες ψηφοφόρους τους στο δημόσιο ή ενεπλάκησαν ή ανέχθηκαν θηριώδη σκάνδαλα. Τι «σοσιαλιστικά» και «προοδευτικά» ιδεώδη μπορούν να υπηρετήσουν άνθρωποι που με τόση ευκολία κατάργησαν κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών και οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην ένδεια;
Και ενώ είναι σαφές ότι η Κεντροδεξιά, αργά ή γρήγορα, θα ανασυγκροτηθεί με εντελώς νέα πρόσωπα υπό κάποιον χαρισματικό αρχηγό, ενώ η Αριστερά ριζοσπαστικοποιείται με άγνωστη αυτήν την στιγμή κατάληξη, η Κεντροαριστερά είναι ανύπαρκτη. Διότι τον ρόλο της τον έπαιξε. Κυβέρνησε επί δεκαετίες. Και απέτυχε παταγωδώς. «Εμετρήθη και ευρέθη ολίγη», κατά την βιβλική ρήση.
Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” την Παρασκευή, 20.12.2013.
* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.