του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Με τον όρο αυτό, ο μέγας οικονομολόγος Joseph Alois Schumpeter περιέγραψε μία διαδικασία εξυγίανσης στην οικονομία, κατά την οποία παρωχημένες και πεπαλαιωμένες επιχειρήσεις κλείνουν, και στην θέση τους δημιουργούνται νέες,σύγχρονες, τεχνολογικά εξελιγμένες και διοικητικά αποτελεσματικές.
Αυτό ακριβώς θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς στην Ελληνική Δημοκρατία γιά το 2014: την οριστική χρεωκοπία της κυβερνώσας φαυλοκρατίας και την ανάδυση νέων πολιτικών δυνάμεων.
Τι σημαίνει «νέων πολιτικών δυνάμεων»; Όχι βέβαια οι ανακυκλώσεις των παλαιών υλικών της φαυλοκρατίας σε δήθεν νέα σχήματα, οι «κινήσεις» τύπου 58, τα κόμματα-σφραγίδες διαβόητων υπουργών του παλαιοκομματισμού και οι «κεντροαριστερές» ανασυνθέσεις, που προωθούν οι μνημονιακοί κύκλοι, το λόμπυ του ευρώ και το Βερολίνο.
Οι πραγματικά νέες πολιτικές δυνάμεις δεν θα προκύψουν από τα μαγειρεία του καταρρέοντος κατεστημένου της Μεταπολίτευσης, αλλά από την βάση, από την κοινωνία των πολιτών. Από αυτές θα αποκλεισθούν πλήρως τα πολιτικά πρόσωπα του παρελθόντος. Ακόμη και αυτοί που υποδύονται σήμερα τους «προβληματισμένους», που «ομολογούν λάθη και αστοχίες», που «διαφωνούν» και «διαφοροποιούνται», παίζοντας ένα κακής ποιότητας θέατρο και λειτουργώντας ως άλλοθι ενός πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε την χώρα.
Ταυτόχρονα, μαζί με τους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτευτές της Μεταπολίτευσης, θα εξοστρακισθεί η αντίληψη γιά την έννοια της πολιτικής που αυτοί ανέδειξαν. Αυτοί όλοι αντιλαμβάνονταν την πολιτική ως έναν συνδυασμό πελατειακών σχέσεων, διαπλοκής με συμφέροντα και προσωπικού πλουτισμού. Όλα αυτά σε περίτεχνη και δόλια επικονωνιακή συσκευασία τύπου Γκαίμπελς. Σε αυτό το πλαίσιο δεν υπήρχε κάν η έννοια της εθνικής στρατηγικής, της ορθολογικής λήψης αποφάσεων, του λογιστικού ελέγχου, του προγραμματισμού, της χρηστής διοίκησης. Γι’ αυτό άλλωστε και οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
Το κατεστημένο της Μεταπολίτευσης αναπαραγόταν με τρόπο που να μην θίγονται οι δομές του και η ανηθικότητά του. Η οικογενειοκρατία ήταν ο βασικός μηχανισμός αναπαραγωγής του συστήματος, ώστε η νομή της εξουσίας να παραμένει στον έλεγχο του κλειστού κύκλου συγκεκριμένων οικογενειών. Ακόμη και ηλίθιοι προωθήθηκαν σε σημαντικά αξιώματα, απλώς και μόνον λόγω της συγγένειάς τους, άρα της νομιμοφροσύνης τους προς τα «τζάκια» της φαυλοκρατίας.
Τα δε «νέα» στελέχη, που επροωθούντο από τα κομματικά φυτώρια και «νεολαίες» στο κοινοβούλιο, στους υπουργικούς θώκους και στην δημόσια διοίκηση, επιλέγονταν με βάση την ευκαμψία της σπονδυλικής τους στήλης, την δουλικότητά τους, την έλλειψη προσωπικότητας ώστε να μην φέρουν ενοχλητικές αντιρρήσεις, και κυρίως την ανοχή τους ή και την προθυμία τους να συμμετάσχουν στην διάχυτη διαφθορά.
Ταυτόχρονα, οργανώθηκε ένα νομικό πλαίσιο το οποίο έθετε απαγορευτικούς όρους στην εμφάνιση και ανάδειξη νέων κομμάτων. Τα παράβολα, ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης, οι νομικοί και διοικητικοί όροι συμμετοχής στις εκλογές και κυρίως το μαύρο χρήμα που διέθεταν σε αφθονία από διάφορες σκοτεινές πηγές τα κόμματα, αυτομάτως απέκλειαν τον ελεύθερο πολιτικό ανταγωνισμό. Αυτό δημιούργησε συνθήκες πολιτικού ολιγοπωλίου και κατέστησε την Δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε το 1974, ολιγαρχία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, από την στιγμή που «έκλεισε» η πόρτα της Μεταπολίτευσης, επί σαράντα χρόνια δεν μπόρεσε να μπει στην Βουλή ούτε ένα, μα ούτε ένα κόμμα πολιτών και όχι πολιτικών.
Ιδρύθηκαν βεβαίως «νέα» κόμματα από διάφορους αποτυχημένοι πολιτευτές, που εκδιώχθηκαν ή αποχώρησαν από τα κόμματα εξουσίας. Αυτοί εμφανίστηκαν ως δήθεν εναλλακτικές λύσεις και προσπάθησαν να γίνουν ψηφοσυλλέκτες των δυσαρεστημένων. Αλλά απέτυχαν, διότι τα κομματίδια που ίδρυσαν είχαν όλες τις παθογένειες των κομμάτων εξουσίας και στην ουσία ήταν μικρογραφίες τους.
Το πρώτο βήμα γιά την κάθαρση της χώρας από την κόπρο του Αυγείου είναι η νομοθετική μεταρρύθμιση, που θα καταργήσει τους όρους μονοπωλιακής άσκησης της εξουσίας. Γιά παράδειγμα, η απαγόρευση να πολιτεύονται ταυτόχρονα συγγενικά πρόσωπα, η υποχρεωτική αναγραφή στο ψηφοδέλτιο των ενσήμων και της περιουσιακής κατάστασης του υποψηφίου, η ίση τηλεοπτική μεταχείριση, η στενή εκλογική περιφέρεια που ελαχιστοποιεί τις εκλογικές δαπάνες, ο πραγματικός (και όχι εικονικός…) έλεγχος των προεκλογικών δαπανών από ανεξάρτητη αρχή, η απλή αναλογική χωρίς όριο εισόδου στην βουλή θα παρέλυαν το πολιτικό μονοπώλιο και θα άνοιγαν την πύλη του Κοινοβουλίου σε νέα σχήματα.
Ο Ελληνισμός, εντός και εκτός Ελλάδος, διαθέτει εξαιρετικές,ακέραιες και λαμπρές προσωπικότητες, που θα στελεχώσουν την πολιτική σκηνή του αύριο. Αρκεί να υπάρξει ο σεισμός που θα ενταφιάσει πολιτικά το φαύλο κατεστημένο και θα γυρίσει σελίδα στην Ελληνική ιστορία.
Αυτή είναι η ευχή της στήλης γιά το 2014.
Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” την Πέμπτη, 2.1.2014.
* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
6 comments
Προφανῶς οἰ «νέες πολιτικὲς δυνάμεις» θὰ στηριχθοῦν δημοσιογραφικῶς ἀπὸ τὴν νέα ἐκδοχὴ τοῦ αὐριανισμοῦ, τὴν ἐφημερίδα Kontra News, τοῦ χρεωκόπου ἐκδότου Γιώργου Κουρῆ, προσώπου ἐγνωσμένης ἰδιοτελείας. Τὸ «Ἀντίβαρο», μέσα στοὺς δύο μῆνες πού κυκλοφορεῖ ἡ νέα αὐτὴ φυλλάδα (τιμωμένη 50 λεπτὰ τοῦ εὐρώ), ἔχει προλάβει νά ἀναδημοσιεύσει ἑπτὰ κείμενά της, τέσσαρα μάλιστα στὸ ἐνδεκαήμερο 20 – 30 Δεκεμβρίου 2013. Φαίνεται ὅτι οἱ καλλικάντζαροι βγῆκαν λίγο νωρίτερα τὸ 2013 …
«Οἱ μνημονιακὲς ἀνασυνθέσεις, τὸ λόμπυ τοῦ εὐρὼ καὶ τὸ Βερολῖνο» δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ βροῦν καλύτερους συμμάχους ἀπὸ τοὺς ἐπιπολαίους σπουδαρχίδες, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν νὰ κατευθύνουν τὴν ὀργὴ τοῦ λαοῦ, ἐνῶ δὲν ἔχουν τὴν διανοητικὴ έπάρκεια καὶ ἀκεραιότητα γιὰ νὰ τὴν κατανοήσουν. Οὔτε, φυσικά, τὸ εὖρος ψυχῆς γιὰ νὰ τὴν συναισθανθοῦν. Ποῦ ἀφήνει χώρο στὴν ψυχὴ ἡ μειονεξία καὶ ἡ ἰδιοτέλεια. Γι` αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦν νὰ γράψουν τίποτε πρωτότυπο, ἀλλὰ ἀναμασσοῦν ἀενάως τὶς ἴδιες κοινοτοπίες. Ποιὸς θὰ τὸ πίστευε ὂτι τὸ «σεσηπὸς καθεστὼς» τοῦ Ἀρμάνδου Δελαπτρίδη θὰ ἐπιζοῦσε 53 χρόνια μετὰ τὸν θάνατό του ;
Ο κύριος Μελετόπουλος μού είναι κυρίως γνωστός από την εργασία του πάνω στον ελληνικό κοινοτισμό η οποία είναι μοναδική, κοπιώδης και πολύ πλούσια. Και πολύ χρήσιμη για μια γνωριμία με την άλλη Ελλάδα που έχει παράξει πρότυπο και υψηλότατο πολιτισμό και που κρατιέται άγνωστη. Με αυτή την προϋπηρεσία πίστευα ότι θα έγραφε κάτι διαφορετικό και κάτι που τουλάχιστον δεν θα χάιδευε τεμπέλικα και αυτάρεσκα αυτιά. Καταρχήν πράγματι είναι άτυπο να γράφεις σε εφημερίδα κάποιου που ευθύνεται πρώτιστα για τα δεινά, υλικά και πνευματικά, αυτού του τόπου. Γιατί να τον αποενοχοποιείς; Κυρίως δε, αφήνει έξω από τον χορό την αριστερά. Ένα απολίθωμα που εκφράζει εγκληματική ιδεολογία, με καταστρεπτική ιστορική παρουσία και με το κυριότερο έγκλημα που διαπράττει εδώ και σαράντα χρόνια και συνεχίζει αδιάντροπα και σήμερα: το να δημιουργεί ανεύθυνες συνειδήσεις. Καλλιεργεί στους πολίτες την δημαγωγική εντύπωση ότι έχουν μόνο «δικαιώματα» και ποτέ υποχρεώσεις. Ο ωχαδερφισμός επιβλήθηκε, μπολιάστηκε και άνθισε θεσμικά κιόλας από το λίπασμα της αριστεράς. Συν το ότι σε αυτή την φάρμα των ζώων παράγονται αιμοσταγείς συνδικαλιστές, οικογενειοκρατικές διαχειριστικές υποδομές και κυρίως μίσος για τον λαϊκό πολιτισμό. Έπειτα ο κύριος Μελετόπουλος δεν έχει ενημερωθεί για τις τελευταίες επιδόσεις στην φαυλότητα των πρωτοκλασάτων στελεχών της αριστεράς; Επιτέλους, ας βάλουμε προτεραιότητα την κατανόηση και αντιμετώπιση των δικών μας λαθών και ευθυνών. Καλή χρονιά.
Ο κύριος Μελετόπουλος, λόγω αδυναμίας ανάρτησης σχολίου από τον ίδιο, μού ζήτησε να μεταφέρω εδώ την απάντησή του στον κ. Γεωργανά:
“Ευχαριστώ τον άγνωστό μου κ. Γεωργάνα για το ευγενώς συσκευασμένο υβρεολόγιό του. Ως γνωστόν,στην Ελλάδα του 2013 οι προσωπικές προσβολές και ύβρεις αντικαθιστούν τα επιχειρήματα. Ο κ. Γεωργάνας μάλλον διάκειται ευμενώς προς την κυβερνητική πολιτική. Ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς δεν γνωρίζω. Οπότε έχει όλη την συμπάθειά μου…. Εγώ σταματώ εδώ τον άνευ νοήματος “διάλογο” και αφήνω τον κ. Γεωργάνα να έχει την τελευταία λέξη, όπως κάθε νεοέλλην (με την κακή έννοια του όρου) έχει βαθειά ανάγκη….
ΥΓ: Η βαθειά αντιδημοκρατική αντίληψη του κ. Γεωργάνα φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι μέμφεται (!) το Αντίβαρο που δημοσιεύει άρθρα μου.”
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα κ. Μελετόπουλε.
Σε όλα έχεις δίκιο αλλά ημέρα που είναι, δεν μπορώ να μην σου προτείνω μια μικρή διόρθωση.
“Το πρώτο βήμα γιά την κάθαρση της χώρας από την κόπρο του Αυγείου είναι η Θεία Φώτιση. Είναι να καταλάβει ο καθένας μας το Χρέος του έναντι της μοίρας του και του πεπρωμένου αυτού του λαού. Μέχρι τότε, υπομονή…”
Άλλωστε τα “τζάκια” καίνε από παλιά, μόνο που πρόσφατα λόγω “κρίσης” δημιουργούν δύσοσμα “νέφη”.
Υπομονή.
Μπά, χρειάζεται φερέφωνο ὁ κύριος Μελετόπουλος γιὰ νὰ γράψει ἐδῶ, στὴν ἱστοσελίδα ὅπου καὶ ἀποδεδειγμένως παράφρονες ἔχουν ἀπολύτως ἐλεύθερο βῆμα γιὰ νὰ σχολιάσουν ;
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, τὸ «Ἀντίβαρο» ἔχει μέχρι σήμερα διατηρήσει κάποια σοβαρότητα καὶ μαζὶ τὴν άπόλυτη ἐλευθερία τοῦ λόγου. Ἂν τὸ «Ἀντίβαρο» ἔχει ἀποφασίσει νὰ γίνει παράρτημα τοῦ ἐπιχειροῦντος νὰ ἀναβιώσει χρεωκόπου αὐριανισμοῦ, μὲ γειά του μὲ χαρά του. Νομίζω ὅτι ἡ ὅποια συνεισφορὰ τοῦ κυρίου Μελετοπούλου ἀξίζει νὰ ἀποτιμᾶται βάσει καὶ τοῦ γεγονότος ὅτι βρίσκει βῆμα σέ ἔντυπο συνδεδεμένο καὶ ὑπεύθυνο γιὰ τὶς χειρότερες καταχρήσεις τῆς μεταπολιτεύσεως, τὴν ὁποία, ἐν τούτοις, στηλιτεύει. Αὐτὴν τὴν κραυγαλέα ἀντίφαση θέλησα νὰ έπισημάνω.
Μην ασχολείστε με αυτόν τον μπουρδολόγο 24ωρης βάσεως κε Μελετόπουλε/κε Ορέστη. Αρκεί κανείς να δει την προσφώνηση του για να καταλάβει περί τίνος πρόκειται.